Ο Μητσοτάκης είπε στους "Τάιμς" αυτό που φοβάται, ο Ανδρουλάκης δέχεται μπούλινγκ…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Γεγονός πρώτο, αδιαμφισβήτητο: η ΕΥΠ με διοικητή τον Π. Κοντολέοντα παρακολουθούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη.

 

Γεγονός δεύτερο, εξίσου αδιαμφισβήτητο: ο πρωθυπουργός απέπεμψε τον Κοντολέοντα (και τον έχοντα την πολιτική ευθύνη γενικό γραμματέα του Γρ. Δημητριάδη) όχι επειδή παρακολουθούσαν «νόμιμα» τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αλλά επειδή δεν τον ενημέρωσαν. Έτσι είπε.

 

 

Γεγονός τρίτο: μιλώντας στους "Τάιμς" του Λονδίνου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ότι «αν κάποιος ήθελε να βάλει μια σφήνα μεταξύ εμού και του ΠΑΣΟΚ, που αποτελούν πιθανούς συνεργάτες σε ένα συνασπισμό, σίγουρα το έχει πετύχει».

 

Το γεγονός που περιγράφει ο κ. Μητσοτάκης είναι ανύπαρκτο. Αλήθεια, ποιος ήθελε να «βάλει μια σφήνα» μεταξύ του ιδίου και του ΠΑΣΟΚ; Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ο Δημητριάδης και ο Κοντολέων ενήργησαν σαν προβοκάτορες, δηλαδή για να τορπιλίσουν τη νέα συνεργασία ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ή ενήργησαν ως κοινοί βλάκες, αφού δεν κατάλαβαν τι έκαναν. Ποιος τα πιστεύει αυτά; Φυσικά, κανείς. Ούτε ο πρωθυπουργός που ανακαλύπτει «σφήνες».

 

Ο κ. Μητσοτάκης έπαθε αυτό που παθαίνουν συχνά όσοι πρωθυπουργοί αισθάνονται πανίσχυροι. Έπεσε στην παγίδα που είχε στήσει για άλλον. Και τώρα λέει αυτό που φοβάται.

 

Πριν από την αποκάλυψη της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, προφανώς αισθανόταν ότι είχε το ΠΑΣΟΚ «στο τσεπάκι του». Ότι, αν στις προσεχείς εκλογές δεν έχει αυτοδυναμία, μια νέα συνεργασία μαζί του, όπως το 2012, θα ανανέωνε την πρωθυπουργική του θητεία. Τώρα αυτό έχει χαθεί.

 

Και τι απομένει; Η επιχείρηση να «λογικευθεί» ο Ανδρουλάκης και να σταματήσει να τραβάει το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων «στα άκρα». Η επιχείρηση αυτή έχει διάφορα στάδια.

 

Πρώτα ο Μητσοτάκης τον επέκρινε από το βήμα της Βουλής διότι «ταυτίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ», το μόνιμο «μπαμπούλα» που επιστρατεύεται όταν τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης βρίσκουν κάποιον κοινό βηματισμό. Λες και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι κόμμα της αντιπολίτευσης, αλλά «συμπλήρωμα» της κυβέρνησης και πρέπει να ζητάει την «έγκρισή» της πριν κάνει κάτι.

 

Μετά ήρθαν οι «προειδοποιήσεις» από φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους ότι οι ψηφοφόροι έχουν «κουραστεί» από το θέμα των παρακολουθήσεων, «δεν τους ενδιαφέρει» και «το ΠΑΣΟΚ θα πάθει ζημιά», αν το συνεχίσει.

 

Στο τέλος ήρθαν και οι δημοσκοπήσεις, για να «επιβεβαιώσουν» –τι άλλο;- τους προλαλήσαντες.

 

Όλο αυτό το διάστημα ο κ. Ανδρουλάκης και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ υφίστανται ένα είδος μπούλινγκ: «το παρακάνατε με τις παρακολουθήσεις, δεν πουλάει πια το θέμα, γίνατε ουρά του ΣΥΡΙΖΑ, κοιτάξτε να επανέλθετε στο σωστό δρόμο, για να μη απειληθεί η πολιτική σταθερότητα» και τα συναφή.

 

Την ώρα που ευρωπαίοι αξιωματούχοι επισημαίνουν τη σημασία των παρακολουθήσεων και διεθνή ΜΜΕ συνεχίζουν να προβάλλουν το θέμα, τα φιλοκυβερνητικά στην Ελλάδα κάνουν το παν για να πείσουν όσους δύστυχους εξακολουθούν να τα ακούνε και να τα διαβάζουν ότι «δεν τρέχει τίποτα».

 

Τρέχει και παρατρέχει. Το θέμα προκαλεί ζημιά στην κυβέρνηση, γι’ αυτό θέλουν να το θάψουν. Έχει βάλει τέλος στο σενάριο «νέα κυβερνητική συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ», γι’ αυτό προσπαθούν να εκφοβίσουν τον Ανδρουλάκη και τους δικούς του.

 

Μόνο που δεν υπολογίζουν ότι όλα αυτά στο τέλος μπορεί να τους γυρίσουν μπούμερανγκ…