Πέρα από τα "τέρατα": Γονείς, σχολείο, γείτονες και λαϊκιστές πολιτικοί...

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Όταν ξεσπάει μια υπόθεση παρόμοια ή ανάλογη με τη σημερινή των δύο (φερόμενων ως) παιδοβιαστών του Κολωνού, παρατηρούμε τέσσερα πράγματα.

 

Πρώτον, ότι ουδείς είχε καταλάβει τίποτα. «Πέσαμε από τα σύννεφα» είναι η κλασική φράση.

 

 

Δεύτερον, ότι οι αντιδράσεις των διαφορών ειδών «αγανακτισμένων», που παλιότερα τις βλέπαμε όταν οι κατηγορούμενοι μεταφέρονταν στον ανακριτή, τώρα πια εκδηλώνονται αμέσως στα λεγόμενα κοινωνικά δίκτυα. Εννοείται ότι οι εκεί «νομομαθείς» βγάζουν αυτομάτως την απόφαση και επιλέγουν και την ποινή: «θάνατος», «ευνουχισμός» και τα παρόμοια. Μέχρι να φτάσουμε εκεί, η «ευχή» είναι να «περιποιηθούν» τον φερόμενο ως δράστη οι συγκρατούμενοί του στη φυλακή.

 

Τρίτον, ότι οι κάμερες των καναλιών κατασκηνώνουν έξω από το σπίτι του θύματος και αλίμονο αν αυτό και οι δικοί του ανοίγουν τις συσκευές τους.

 

Τέταρτον, ότι αν η υπόθεση έχει και κάποια πολιτική χροιά, εμφανίζονται οι λαϊκιστές πολιτικοί, που χαϊδεύουν τα αυτιά των «αγανακτισμένων».

 

Τι συνέβαινε, αλήθεια, με το ανήλικο παιδί και τους βιαστές του; Ορισμένα ερωτήματα είναι αμείλικτα:

 

Η οικογένειά του είναι σε άθλια οικονομική κατάσταση. Αυτό, φυσικά, δεν δίνει άλλοθι στους γονείς να μην έχουν το νου τους. Όμως, τι κάνουν οι κοινωνικές υπηρεσίες ενός (υποτίθεται…) ευρωπαϊκού κράτους;

Όσοι έβλεπαν το ανήλικο κορίτσι στο κατάστημα του φερόμενου ως δράστη δεν αναρωτήθηκαν ποτέ τι ήθελε εκεί σε ώρες σχολείου;

Οι δάσκαλοι του σχολείου του αναρωτήθηκαν γιατί δεν πήγαινε; Ρώτησαν την οικογένειά του; Έκαναν κάτι άλλο; Η φοίτηση στο δημοτικό είναι υποχρεωτική.

Και φτάνουμε στους λαϊκιστές πολιτικούς. Πριν καν οι Αρχές ολοκληρώσουν την έρευνά τους, απαιτούν να δοθούν στη δημοσιότητα τα στοιχεία (όχι των δύο με επιβεβαιωμένη δράση, αυτές ήδη δόθηκαν), αλλά των 213 που ενδεχομένως είχαν έρθει σε κάποια επαφή με τον βασικό δράση. Άλλοι για να «κάνουν τον καμπόσο» (όπως ο ανεκδιήγητος Πάνος Καμμένος, που επανεμφανίστηκε για να μας ότι θα κάνει τον ντετέκτιβ, θα βρει και θα δώσει αυτό στη δημοσιότητα τη «λίστα των 213»), άλλοι για να κάνουν αντιπολίτευση (όπως ο Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ) και -δυστυχώς- δύο υπουργοί (Οικονόμου και Κικίλιας), για να μη δείξουν ότι υστερούν στο χάιδεμα των αυτιών.

 

Από κοντά κι ένας Μητροπολίτης (Συμεών, Φθιώτιδας), που ζήτησε ο δράστης «να τιμωρηθεί εκατό φορές πιο σκληρά για όσα έκανε με τον μανδύα της εκκλησίας». Λες και τα αδικήματα τιμωρούνται ελαφρότερα ή σκληρότερα αν κάποιος είναι ή δείχνει θεοσεβούμενος.

 

Λοιπόν, ας πούμε μερικά αυτονόητα, εν γνώσει μας ότι είναι αντιδημοφιλή και προκαλούν «αγανάκτηση» στους αυτόκλητους ερευνητές, ανακριτές και δικαστές.

 

Η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκή χώρα από αυτές που χαρακτηρίζονται κράτος δικαίου. Και αυτό σημαίνει ότι ερευνά η Αστυνομία και αποφασίζουν οι δικαστές. Για να δοθούν στη δημοσιότητα στοιχεία και φωτογραφίες υπόπτων, ακόμα και για τα πιο ειδεχθή εγκλήματα, πρέπει να υπάρχουν ικανές ενδείξεις, ώστε να μη γίνει κάποιο λάθος και διασυρθούν άνθρωποι που μπορεί να μην έχουν διαπράξει αδίκημα. Γι’ αυτό, το αίτημα να δοθεί «εδώ και τώρα» στη δημοσιότητα η «λίστα των 213» υπόπτων, ειδικά όταν υιοθετείται από υπεύθυνους (υποτίθεται…) πολιτικούς, είναι εντελώς ανεύθυνο.

 

Η Αστυνομία πρέπει να κάνει τη δουλειά της χωρίς επηρεασμούς. Χωρίς χρονοτριβή για να μην εξαφανιστούν στοιχεία, αλλά και χωρίς βιασύνη που μπορεί να οδηγήσει σε λάθη και κρέμασμα στα μανταλάκια ανθρώπων που ενδέχεται να μην ενέχονται.

 

Δεν έχουμε φτάσει καν στην ανάκριση και ήδη έχουν στηθεί «λαϊκά δικαστήρια», με συμμετοχή και πολιτικών, που εμφανίζονται –ως μη όφειλαν- το ίδιο ή και περισσότεροι «αγανακτισμένοι» από χρήστες του facebook, οι οποίοι έχουν ήδη βγάλει «αποφάσεις» και επιβάλει «ποινές».

 

Εν κατακλείδι: Ένα παλιό νομικό αξίωμα λέει «καλύτερα να αθωωθούν εκατό ένοχοι παρά να καταδικαστεί ένας αθώος». Γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή. Ειδικά οι πολιτικοί ας σταματήσουν την ψηφοθηρία και το χάιδεμα των αυτιών. Και ας αφήσουν τους καθ' ύλην αρμοδίους να κρίνουν αν και πότε θα έχουν τα στοιχεία που χρειάζονται, ώστε να αποφασίσουν για τη δημοσιότητα που θα δώσουν.

 

Αλλιώς ελλοχεύει ο κίνδυνος να οδηγηθούμε σε αποφάσεις-εκτρώματα…