Ποιος Ερντογάν; Η ακρίβεια "τρώει" τις κυβερνήσεις…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Όχι μόνο να ανιχνεύσει "πού το πάει ο Ερντογάν", αλλά και να πείσει ότι "του τα λέει κατά πρόσωπο", "τον βάζει στη θέση του", "τον έχει απομονώσει" αφού "οι ευρωπαίοι ηγέτες είδαν μπροστά τους ποιος προκαλεί" και τα παρόμοια.

 

Βεβαίως, όλα αυτά έχουν μικρή αξία, τα περισσότερα είναι προπαγανδιστικά. Είναι αστείο να λέγεται σοβαρά ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες είδαν μόλις τις προάλλες στην Πράγα «ποιος είναι ο Ερντογάν». Αν το είδαν εκεί, τότε καταρρέει το κυβερνητικό αφήγημα ότι εδώ και καιρό ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εξωτερικών έχουν καταστήσει γνωστή urbi et orbi τη συμπεριφορά και τις απειλές του προέδρου της Τουρκία.

 

 

Είναι αστείο να εμφανίζεται «σοκαρισμένη» η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μόλις ο Κυριάκος Μητσοτάκης τής ανέφερε τι διημείφθη μεταξύ του ιδίου και του Ερντογάν. Και είναι αστείο διότι η πολυτάλαντη Ούρσουλα δεν παρακολουθεί ούτε τι λέει για τα ελληνοτουρκικά αυτή που την διόρισε στη σημερινή θέση. Η Άνγκελα Μέρκελ, λοιπόν, έχει πει ότι το καλοκαίρι του 2020, όταν τουρκικό ερευνητικό σκάφος βγήκε στο νοτιονατολικό Αιγαίο, η ίδια παρενέβη και απέτρεψε έναν πιθανό πόλεμο.

 

Προφανώς, λοιπόν, οι Ευρωπαίοι γνωρίζουν «τι είναι ο Ερντογάν», αφού κατά καιρούς τους έχει «καταχεριάσει», ορισμένους δε με σκαιό και υβριστικό τρόπο. Τα γνωρίζουν, αλλά παρόλα αυτά κάλεσαν τον Ερντογάν στην Πράγα και τον έβαλαν να μιλήσει στο τραπέζι με θέμα την…ασφάλεια!

 

Όχι, δεν είναι ειρωνεία, είναι πραγματικότητα. Και φανερώνει τα αδιέξοδα μια παγκόσμιας δύναμης, όπως(θεωρητικά) είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπροστά στις διαρκείς προκλήσεις και προσβολές που της κάνει ο Ερντογάν.

 

Γι’ αυτό ας μην ανησυχούν ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ. Δεν αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να χαρακτηριστούν «υποχωρητικοί» και «ενδοτικοί» απέναντι στον Ερντογάν. Δεν είναι αυτό που τους καταλογίζουν οι ψηφοφόροι ούτε κινδυνεύουν να υποστούν ήττα στις εκλογές από αυτά. Αλλά ας μην περιμένουν ότι θα αποκομίσουν και κάποιο κέρδος, επειδή οι ψηφοφόροι αισθάνονται «εθνικά υπερήφανοι» επειδή τα λένε «κατά πρόσωπο» στον Ερντογάν.

 

Από άλλα κινδυνεύουν. Και για τα οποία σε λίγο δεν θα περνούν οι τρέχουσες δικαιολογίες.

 

Πριν από μήνες, όταν ακόμη δεν είχε αρχίζει ο πόλεμος στην Ουκρανία, αλλά είχε αρχίσει η ακρίβεια, ο αρμόδιος υπουργός είχε απαντήσει απαξιωτικά σε σχετική ερώτηση: «Ποια ακρίβεια; Στο σούπερ μάρκετ που πήγα μου ζητούσαν να βγάλουμε σέλφι».

 

Λίγο μετά την έναρξη του πολέμου ο ίδιος το πήγε αλλού: «Μπροστά στο δράμα των Ουκρανών, το να μιλάμε εμείς για το δικό μας δράμα το θεωρώ λίγο ύβρη».

 

Λίγες μέρες αργότερα συνέχισε σε ανάλογο μοτίβο: «Το πρόβλημα των τιμών είναι πολύ μεγάλο, αλλά έχουμε πόλεμο».

 

Και προχτές, ακούγοντας την παρατήρηση ακροατή του αγαπημένου του ραδιοσταθμού ότι η αγοραστική δύναμη στην Ελλάδα πλησιάζει αυτήν της Ρουμανίας, του απάντησε περιφρονητικά: «Να πάει να ζήσει στη Ρουμανία ο κύριος, όπου νομίζει ότι είναι καλύτερα».

 

Όσο κι αν φαίνεται περίεργο ο Άδωνις-αυτός είναι ο υπουργός που έδωσε τις παραπάνω απαντήσεις-δεν τα είπε αυτά επειδή σνομπάρει το πρόβλημα της ακρίβειας και τους ανθρώπους που υποφέρουν από αυτήν. Το αντίθετο. Να την ξορκίσει προσπαθεί. Πότε με χαριτωμενιές, πότε με επίκληση εξωτερικών αιτίων και πότε με εξυπνάδες. Διότι ξέρει πολύ καλά ότι, αν συνεχιστεί η σημερινή εικόνα στα σούπερ μάρκετ, καλύτερα να μην ξαναπάει. Διότι δεν θα τους ζητήσουν να βγάλουν φωτογραφίες μαζί του, το πιθανότερο είναι να ακούσει διάφορα «γαλλικά».

 

Στην κυβέρνηση δείχνουν να μην έχουν καταλάβει ακόμη ότι ακρίβεια δεν υπάρχει μόνο στα καύσιμα. Κι εκεί μπορεί να ποντάρει στο ότι «οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητο», που είπε ο Σκυλακάκης. Όμως, αυτό που συμβαίνει με τις τιμές των ειδών καθημερινής ανάγκης και χρήσης δεν έχει προηγούμενο εδώ και τρεις δεκαετίες. Και τότε ίσχυαν άλλα δεδομένα, καθώς είχαμε εθνικό νόμισμα και μεγαλύτερες αυξήσεις των εισοδημάτων.

 

Σήμερα οι άνθρωποι με χαμηλά εισοδήματα υποφέρουν. Αλλά και άλλοι, με καλύτερα εισοδήματα, δυσκολεύονται πλέον να τα φέρουν βόλτα. Φυσικά, αυτό δεν μπορούν να το νιώσουν οι άνθρωποι εξουσίας. Είναι σε θέση, όμως, να καταλάβουν ότι, αν κάτι δεν αλλάξει τους επόμενους μήνες, η οργή των ανθρώπων αυτών μπορεί να ανατρέψει τις σημερινές «βεβαιότητες» για τις επόμενες εκλογές. Και για όσοι αμφιβάλλουν ας κοιτάξουν όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις της Μεταπολίτευσης. Καμιά δεν κρίθηκε από τα λεγόμενα εθνικά θέματα.

 

Εν ολίγοις, ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ ας μην ποντάρουν στο ότι «κατατροπώνουν» παντού τον Ερντογάν. Αν δεν «κατατροπώσουν» τις τιμές στα σούπερ μάρκετ, η «φωτογραφία» που θα δουν το βράδυ των εκλογών δεν θα είναι σαν τις σέλφι του Άδωνη…

Στο 12% εκτινάχθηκε ο πληθωρισμός τον Σεπτέμβριο – 332% ακριβότερο το φυσικό αέριο..!

 

Στο 12% εκτινάχθηκε ο πληθωρισμός κατά τον Σεπτέμβριο του 2022, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, έναντι 11,4% τον Αύγουστο. Οι τιμές σε βασικά προϊόντα και αγαθά που καταναλώνει η λαϊκή οικογένεια είναι τεράστιες και οδηγούν σε καθημερινή λεηλασία των πενιχρών εισοδημάτων.

 

Από τη σύγκριση του Γενικού ΔΤΚ του μηνός Σεπτεμβρίου 2022 με τον αντίστοιχο Δείκτη του Σεπτεμβρίου 2021 προέκυψε αύξηση 12,0% έναντι αύξησης 2,2% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του έτους 2021 με το 2020.

 

 

 

 

 

Τον τελευταίο χρόνο, οι τιμές του φυσικού αερίου έχουν αυξηθεί κατά 332%, του πετρελαίου θέρμανσης κατά 65,1%, του ρεύματος κατά 30,5%. Κατά 23,3% έχουν ανατιμηθεί τα γαλακτοκομικά και αυγά, 18,4% το ψωμί και τα δημητριακά, 17,6% τα κρέατα, 17% τα έλαια και λίπη και 14,3% ο καφές, το κακάο και το τσάι.

 

Ο πληθωρισμός παρουσίασε αύξηση 2,9% σε σύγκριση με τον Αύγουστο του 2022, έναντι αύξησης 2,4% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του προηγούμενου έτους.

 

 

Ο μέσος δείκτης τιμών καταναλωτή του δωδεκαμήνου Οκτωβρίου 2021 – Σεπτεμβρίου 2022, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη του δωδεκαμήνου Οκτωβρίου 2020 – Σεπτεμβρίου 2021, παρουσίασε αύξηση 8,7% έναντι μείωσης 0,4% που σημειώθηκε κατά την αντίστοιχη σύγκριση του δωδεκαμήνου Οκτωβρίου 2020 – Σεπτεμβρίου 2021 με το δωδεκάμηνο Οκτωβρίου 2019 – Σεπτεμβρίου 2020.

 

Οι μηνιαίες μεταβολές

Η αύξηση του Γενικού ΔΤΚ κατά 2,9% τον μήνα Σεπτέμβριο 2022, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο Δείκτη του Αυγούστου 2022, προήλθε κυρίως από τις μεταβολές στις ακόλουθες ομάδες αγαθών και υπηρεσιών:

 

1. Από τις αυξήσεις των δεικτών κατά:

 

• 1,4% στην ομάδα Διατροφή και μη αλκοολούχα ποτά, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: ψωμί, άλλα προϊόντα αρτοποιίας και ζαχαροπλαστικής, αρνί και κατσίκι, νωπά ψάρια, γαλακτοκομικά και αυγά, ελαιόλαδο, λαχανικά (γενικά). Μέρος της αύξησης αυτής αντισταθμίστηκε από τη μείωση κυρίως των τιμών στα νωπά φρούτα.

• 0,4% στην ομάδα Αλκοολούχα ποτά και καπνός, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών στα αλκοολούχα ποτά (μη σερβιριζόμενα).

• 41,4% στην ομάδα Ένδυση και υπόδηση, λόγω επαναφοράς των τιμών στα επίπεδα πριν από τις θερινές εκπτώσεις.

• 3,4% στην ομάδα Στέγαση, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: ενοίκια κατοικιών, διάφορες υπηρεσίες που σχετίζονται με το σπίτι, φυσικό αέριο, στερεά καύσιμα. Μέρος της αύξησης αυτής αντισταθμίστηκε από τη μείωση κυρίως των τιμών στον ηλεκτρισμό.

• 1,9% στην ομάδα Διαρκή αγαθά-Είδη νοικοκυριού και υπηρεσίες, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: υφαντουργικά προϊόντα οικιακής χρήσης, οικιακές συσκευές και επισκευές, είδη άμεσης κατανάλωσης νοικοκυριού.

• 0,3% στην ομάδα Υγεία, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών στα φαρμακευτικά προϊόντα.

• 1,8% στην ομάδα Εκπαίδευση, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: δίδακτρα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, δίδακτρα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

• 2,7% στην ομάδα Ξενοδοχεία-Καφέ-Εστιατόρια, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών σε: εστιατόρια-ζαχαροπλαστεία-καφενεία-κυλικεία, ξενοδοχεία μοτέλ-πανδοχεία.

• 0,4% στην ομάδα Άλλα αγαθά και υπηρεσίες, λόγω αύξησης κυρίως των τιμών στα άλλα είδη ατομικής φροντίδας.

 

 

 

 2. Από τη μείωση του δείκτη κατά:

 

• 1,4% στην ομάδα Μεταφορές, λόγω μείωσης κυρίως των τιμών σε: καύσιμα αυτοκινήτου (βενζίνη), εισιτήρια μεταφοράς επιβατών με αεροπλάνο. Μέρος της μείωσης αυτής αντισταθμίστηκε από την αύξηση κυρίως των τιμών σε: πετρέλαιο κίνησης, καινούργια αυτοκίνητα.  

πηγή

 

Με τις βαλίτσες ακόμα και στον ύπνο*

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

Πώς είναι να μπορεί να δουλέψει κανείς χωρίς γυαλιά; Πώς είναι να κοιμάσαι τόσο ανάλαφρα τη νύχτα, που το πρωί να ξέρεις ότι έχεις μπροστά σου ακόμη μία υπέροχη μέρα; Πώς αισθάνεται κανείς όταν η μόνη έγνοια του είναι πώς θα γεμίσει τον χρόνο του με ό,τι του αρέσει μόνο; Πώς είναι μια ζωή με τόσες όσες φροντίδες χρειάζονται για να έχει νόημα η προσπάθεια;

 

Τέτοιες σκέψεις έκανε εκείνο το πραγματικά πρώτο φθινοπωρινό πρωινό που για να αντέξεις να καθίσεις στο μπαλκόνι για τον πρωινό καφέ σου ήθελες ένα ζευγάρι κάλτσες και μια ζεστή ζακέτα. Ηταν από τις ημέρες που ήθελε να τις αφιερώσει σε όλα εκείνα τα επιπόλαια και «άχρηστα» που δίνουν νόημα στη ζωή: όχι δουλειές, όχι δουλειά, όχι λογαριασμοί, όχι τηλεφωνήματα για να ρυθμιστούν υποχρεώσεις, όχι ψώνια για το σπίτι, όχι μαγείρεμα. Τίποτα. Μόνο λίγη γνήσια τεμπελιά, πολλές ευχάριστες κουβέντες -ανούσιες στα αυτιά των πολλών, αλλά βαθιά απολαυστικές-, να περπατάει χωρίς παπούτσια, να κάνει ένα μπάνιο για να το ευχαριστηθεί, να φοράει ό,τι πιο φαρδύ και ελαφρύ υπάρχει, να τρώει την ώρα που πραγματικά πεινάει, χωρίς να μετράει πόσος χρόνος επιτρέπεται γι’ αυτό, να κοιμηθεί την ώρα που θα νυστάξει και να ξυπνήσει χωρίς το καταραμένο ξυπνητήρι.

 

Κοίταξε το ρολόι. Το όνειρο διαλύθηκε. Επρεπε να σηκωθεί και να κάνει όλα αυτά που δεν ήθελε να ξανακάνει. Για κάποιο διάστημα -όχι απαραίτητα για πάντα.

Ενήλικες είμαστε, ξέρουμε τι γίνεται και τι δεν γίνεται, τι ονειρευόμαστε και τι επιτρέπεται. Ξεκάθαρα είναι όλα. Μόνο μερικές φορές μας πιάνει κι εμάς το παράπονο. Γιατί; Κι ας ξέρουμε ότι η ζωή διαμορφώνεται από ένα ανισομερές μίγμα τυχαίων γεγονότων και επιλογών. Ποιο είναι το πιο ισχυρό; Να μια κουβέντα που θα μπορούσε να πάει πάρα πολύ μακριά…

 

Μέσα στο σπίτι η θερμοκρασία ήταν αισθητά καλύτερη. Ο νεαρός γάτος απολάμβανε τον ύπνο του στον καναπέ ανάσκελα, έχοντας κρύψει τα μάτια του κάτω από την αριστερή πατούσα του. Τo γκρι-μαύρο τιγρέ τρίχωμά του, πυκνό και γυαλιστερό, γυάλιζε σαν μεταξωτό βελούδο.

 

«Ετούτος δεν έχει καμία αγωνία. Καμία φιλοσοφική απορία δεν του τριβελίζει το μυαλό» σκέφτηκε και του έτριψε λίγο το κεφάλι ανάμεσα στα αυτιά. Ο γάτος τεντώθηκε λίγο, γύρισε στο πλευρό και συνέχισε τον ύπνο του. Είχε κουραστεί να κυνηγά μικροαντικείμενα στο σπίτι, ελλείψει θηραμάτων με περισσότερο ενδιαφέρον. Θα τα έβρισκε κρυμμένα κάτω από την πολυθρόνα: το στιλό που είχε αφήσει στο γραφείο και χάθηκε αποβραδίς, μια γόμα, τα λαστιχάκια για τα μαλλιά -ευτυχώς είχε απόθεμα σε ένα κουτάκι…

 

Κάθισε να δουλέψει, αφήνοντάς τον να κοιμάται μακάριος. Κάθε μέρα Κυριακή για τον γάτο -αν και τον λυπόταν λίγο, μερικές φορές. Τυχερός σε σχέση με τα αδέσποτα -είχε καθαρό νερό και φαγητό, διάλεγε σε ποιο κρεβάτι θα κοιμηθεί, είχε τη φροντίδα που χρειάζεται για να διασφαλίσει μια ζωή με υγεία και προστασία έναντι κινδύνων. Μια αγκαλιά όταν ήθελε χάδια, ψηλά ράφια για να σκαρφαλώνει και παιχνίδια για να μιμείται την πραγματική ζωή του αιλουροειδούς. Αλλά δεν είχε ελευθερία. Αυτό ήταν το κόστος της ευζωίας του.

 

Τι όνειρα να έβλεπε άραγε, όταν μέσα στον βαθύ ύπνο έσφιγγε τους μυς γύρω από τα μάτια του και τα χνουδωτά πόδια του τινάζονταν ή κουνιόταν η ουρά του σαν από ευτυχία; Δεν μπορούσε να τον ρωτήσει, άρα δεν υπήρχε απάντηση.

 

Ισως και τα δικά του όνειρα να είχαν το παράλογο -μα τόσο λογικό- των ονείρων που βλέπουν οι άνθρωποι όταν κοιμούνται. Οταν, όπως είχε πει ο ποιητής, τις νύχτες παίρνουν τις βαλίτσες τους ακόμα και στον ύπνο, «γιατί ποιος ξέρει το τέλος του ταξιδιού;»*

 

Μετά ενέσκηψε η μέρα και όλες αυτές οι σκέψεις ξεχάστηκαν. Ισως να ήταν καλύτερα έτσι.

 

*Σπάραγμα από τις «Βιολέτες για μια εποχή», Τάσος Λειβαδίτης, 1985

Μπλόκο του Αρείου Πάγου στους πλειστηριασμούς από τα Funds

 

 

γράφει ο Κώστας Παπαγρηγόρης

 

Σε συζητήσεις με τις Εταιρείες Διαχείρισης κόκκινων δανείων βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης, προκειμένου να έρθει άμεσα μια νομοθετική πρωτοβουλία που θα απενεργοποιήσει τη «βόμβα» που άναψε πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου και απειλεί τις τράπεζες, τους servicers, τα funds, αλλά το δημόσιο χρέος.

 

Συγκεκριμένα το ανώτατο δικαστήριο με την απόφαση του 822/22 δίνει τη δυνατότητα σε δανειολήπτες να ακυρώσουν με ανακοπές τις διαταγές πληρωμής και τους πλειστηριασμούς όταν αυτοί διενεργούνται, όχι από τις τράπεζες, αλλά από τις εταιρείες διαχείρισης κόκκινων δανείων, τους γνωστούς servicers.

 

 

Όπως εξηγούν ανώτατα διοικητικά στελέχη από τις εταιρείες διαχείρισης, το κόστος της απόφασης αυτής μπορεί δυνητικά να αγγίξει τα 35 δισ. ευρώ, καθώς υπάρχει άμεσος κίνδυνος για ενδεχόμενη κατάπτωση των εγγυήσεων του «Ηρακλή» ύψους περίπου 20 δισ. ευρώ, ενώ οι τράπεζες απειλούνται από την δημιουργία κεφαλαιακού καθώς έχουν αγοράσει senior bonds, που κι αυτά αποτελούν το 30% περίπου των τιτλοποιήσεων και επομένως κινούνται κοντά στα 15 δισ. ευρώ.

 

Νομικό κενό

Το πρόβλημα έχει ανακύψει από δύο αντικρουόμενα νομοθετικά πλαίσια που αφορούν το καθεστώς διαχείρισης των επισφαλών απαιτήσεων.

 

Σύμφωνα με τον ν. 4354/2015 προβλέπεται συγκεκριμένη και ειδική νομιμοποίηση στους servicers, βάσει της οποίας οι τελευταίοι μπορούν να ενεργούν διαδικαστικές πράξεις αντί του δικαιούχου της απαίτησης.

 

Από την άλλη με διατάξεις του ν. 3156/2003 καθίσταται σαφές ότι οι προβλεπόμενες εταιρείες ενεργούν πράξεις διαχειρίσεως για λογαριασμό των εταιρειών που έχουν τα δάνεια, χωρίς να αποδίδεται σε αυτές η συγκεκριμένη ιδιότητα του «μη δικαιούχου ή μη υπόχρεου διαδίκου».

 

Νομικοί κύκλοι εξηγούν πως η απόφαση του Αρείου Πάγου πατάει σε κενό που εντοπίζεται στον νόμο 3156/2003 που διέπει τις τιτλοποιήσεις απαιτήσεων από μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Ως εκ τούτου έχει προκύψει ζήτημα κατά πόσο οι servicers έχουν τη δυνατότητα να προχωρούν οι ίδιοι σε πράξεις εκτέλεσης για λογαριασμό των funds (στα οποία ανήκουν οι απαιτήσεις ή οι τίτλοι), όταν η μεταβίβαση των δανειακών απαιτήσεων δεν έχει πραγματοποιηθεί με τον νόμο για τα «κόκκινα δάνεια» του 2015 (4354/2015), αλλά με τον νόμο για την τιτλοποίηση απαιτήσεων του 2003.

 

Ως γνωστόν οι τράπεζες έχουν προχωρήσει σε τιτλοποιήσεις δανείων. Τη διαχείριση των τιτλοποιήσεων πραγματοποιούν οι servicers στους οποίους δεν ανήκουν τα δάνεια. Οι τίτλοι μπορεί να ανήκουν σε ξένα funds ή ακόμη και σε τράπεζες.

 

Μπροστά σε πιθανό σημαντικό αδιέξοδο που μπορεί να προκύψει οι ενώσεις, τόσο των τραπεζών όσο και των ίδιων των servicers, κινούνται ήδη προς την κατεύθυνση της συνεννόησης με το οικονομικό επιτελείο ώστε να καλυφθεί το νομοθετικό κενό.

 

Ενημέρωση των Θεσμών

Το ζήτημα, όπως ήταν φυσικό, απασχόλησε και την χθεσινή συνάντηση της Ένωσης των Servicers με τα τεχνικά κλιμάκια των Θεσμών. Υπήρξε αναλυτική ενημέρωση επί του θέματος ενώ στις ερωτήσεις των Θεσμών για τις συνέπειες κυρίως σε ότι αφορά στις κρατικές εγγυήσεις μέσω του Προγράμματος Ηρακλή, η απάντηση ήταν πως πρόκειται για ζήτημα για το οποίο η κυβέρνηση είναι ενήμερη και σύντομα θα έρθει νομοθετική διάταξη που θα διευθετεί το ζήτημα που έχει προκύψει. Μάλιστα οι Servicers αντέτειναν από την πλευρά τους δεκάδες δικαστικές αποφάσεις που νομιμοποιούν τις διαδικασίες που ακολουθούν κατά την είσπραξη των τιτλοποιηθέντων δανείων.

Η ΔΕΗ, η ΟΥΛΕΝ κι ένα ταψί του φούρνου

 

 γράφει η Αρτεμις Σπηλιώτη

  

 

Εχουμε πιαστεί χέρι χέρι και χορεύουμε σαν τους Ινδιάνους τον χορό της «λιακάδας», προσευχόμαστε στον ύψιστο για έναν ήπιο χειμώνα μήπως και γλιτώσουμε από το αυξημένο κόστος θέρμανσης –αλί στους έχοντες σύνδεση με φυσικό αέριο– και κανένα εγκεφαλικό.

 

Τις παλιές καλές εποχές δείγμα πλούτου ενός νοικοκυριού ήταν το πόσο ακριβά ήταν τα έπιπλα, οι κουρτίνες, οι ίντσες της τηλεόρασης. Τώρα δείγμα ευημερίας είναι το αναμμένο καλοριφέρ και πόσα φαγητά μαγειρεύτηκαν στον φούρνο. Τέλος πάντων, όλον αυτόν τον καιρό, ακούγοντας τις εκκλήσεις για εξοικονόμηση ενέργειας και τα περί ατομικής ευθύνης που συστήνεται διά πάσα κρίση και πάσα κυβερνητική ανικανότητα, ζω déjà vu.

 

Στα παιδικά χρόνια της δικής μου γενιάς ακούγονταν συγκεκριμένες ατάκες μέσα στα σπίτια. Ηταν οι εποχές που η μέση ελληνική οικογένεια προσπαθούσε να βάλει ένα δικό της κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της, με υψηλά επιτόκια, να αποκτήσει ένα προκάτ εξοχικό στην Κερατέα ή στη Λούτσα, να πάρει αυτοκίνητο και οι γονείς να προσφέρουν στα παιδιά τους κάτι παραπάνω, όσα οι ίδιοι στερήθηκαν. Σαν να ακούω ξανά τον μακαρίτη τον πατέρα μου να διαμαρτύρεται… «Κλείστε κανένα φως. Δεν είμαι ούτε ιδιοκτήτης ούτε χορηγός της ΔΕΗ». «Ούτε η Πετρόλα δεν έχει τόσα φώτα αναμμένα». «Μην αφήνετε τις βρύσες να τρέχουν. Τι θέλετε, να πλουτίσει η ΟΥΛΕΝ;».

 

Θυμάμαι τις όχι και τόσο παλιές εποχές που διαμαρτυρόμουν στη μάνα μου γιατί έφτιαχνε παστίτσιο στο μεγάλο ταψί του φούρνου, γιατί «είπαμε, ρε μάνα, ότι το πεθυμήσαμε αλλά δεν θέλουμε να τρώμε τρεις μέρες το ίδιο φαγητό». Αλλά η μάνα μου, που την… ατομική ευθύνη την έχει κάνει επιστήμη και θεωρεί ότι η εξοικονόμηση ενέργειας (και πολλών άλλων) είναι δείγμα νοικοκυροσύνης, είχε σταθερά το ίδιο επιχείρημα. «Δεν θα ανάψω φούρνο για ένα ταψάκι. Προτιμώ να πάω ταξίδια και όχι να πληρώνω κερατιάτικα στη ΔΕΗ» και… έριχνε και μια χορτόπιτα στον φούρνο. Προβλέπω ότι και κερατιάτικα θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε και ταξίδια δεν θα πάμε…

 

Το νεκρό προσφυγάκι και το διαρκές έγκλημα

 

γράφει η Δήμητρα Μυρίλλα

 

Κάπου στα μέσα Αυγούστου, τότε που κάποιοι δυστυχισμένοι, απελπισμένοι, ανέστιοι, πεινασμένοι, παγωμένοι συνάνθρωποί μας γίνονταν “μπαλάκι” μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας – θαρρείς και το σημαντικό δεν ήταν το πώς θα σωθούν οι άνθρωποι, αλλά το ποιος έχει την αρμοδιότητα να τους σώσει, αν υποθέσουμε ότι ήταν ποτέ αυτό το θέμα, δηλαδή η σωτηρία τους – τότε, λοιπόν, εμφανίζονταν και κάποιοι “έξυπνοι”, οι οποίοι πάνω στο δράμα των εγκλωβισμένων στη νησίδα του Εβρου και κυρίως πάνω στη τραγωδία της  μάνας που έχασε το παιδί της παρίσταναν με μπόλικη αθλιότητα, απανθρωπιά και κυνισμό τους Σέρλοκ Χολμς της συμφοράς και αναζητούσαν «αποδείξεις» για το νεκρό παιδί.

 

Τα τεκμήρια που έψαχναν υπήρχαν ήδη… στο Αιγαίο, τη Μεσόγειο, στα συρματοπλέγματα της Μελίγια, και του Μεξικού….

 

Δυστυχώς, υπάρχουν περισσότερα από όσα τους  χρειάζονται.

 

18 άνθρωποι χαμένοι στη Λέσβο και ανάμεσά τους ένα παιδί… Ενα ακόμα παιδί που έπνιξε τα όνειρά του κάπου στο βυθό Αιγαίου… κι έτσι δεν θα αλλοιώσει την απαστράπτουσα ευρωπαϊκή φυλή. Ανθρωποι, στα Κύθηρα, που τους είδαμε να κρέμονται στα βράχια, να έχουν κρεμάσει την ελπίδα τους στα βράχια, μήπως και κάπου βρουν ένα κομμάτι γης να τους δεχτεί. Αγνωστος ακόμα ο αριθμός των χαμένων, των πνιγμένων στα Κύθηρα…

 

Οι πρόσφυγες είναι πάντα ορατοί για εκείνους που βλέπουν τον πρόβλημα, που συναισθάνονται την ανάγκη του ξενιτεμένου και κατανοούν την αιτία πίσω από το διαρκές δράμα. Το γεγονός ότι στα σημεία των δύο ναυαγίων έσπευσαν οι Αρχές με τα σωστικά μέσα, δεν σημαίνει καθόλου ότι εξασφαλίστηκε  και η με ανθρωπιστικούς όρους  συνολικότερη αντιμετώπισή τους,

 

Διότι, ό,τι τότε μας έμαθε ο Εβρος, μας το ξαναμαθαίνουν μετ’ επιτάσεως, οι νεκρές γυναίκες στη Λέσβο, ο άγνωστος αριθμός ακόμα νεκρών στα Κύθηρα και κυρίως το παιδί… εκείνο το παιδί…

 

– Η διαχείριση του προσφυγικού διέπεται από μια κατάπτυστη συμφωνία – την Κοινή Δήλωση Ελλάδας – Τουρκίας  που υπεγράφη το 2016 –  με την οποία η ΕΕ τα έχει κάνει πλακάκια με την Αγκυρα, ενώ οι κυνηγημένοι και κατατρεγμένοι άνθρωποι θεωρούνται κάτι σαν βαλίτσες που τις κλωτσάνε ο ένας στον άλλον, στην προκειμένη περίπτωση η Τουρκία στην Ελλάδα και τούμπαλιν και όλο αυτό προκειμένου οι χιλιάδες των ξεριζωμένων να μη φτάσουν στην καρδιά της Ευρώπης. Η συμφωνία αυτή, που ο ΣΥΡΙΖΑ συνομολόγησε, η ΝΔ εφαρμόζει και όλοι μαζί την χειροκρότησαν ήταν εξ αρχής εγκληματική. Η συμφωνία αυτή εξαρχής απέδιδε στην Ελλάδα το ρόλο δεσμοφύλακα και δήμιου, ρόλο που τις απέδωσε η Ε. Ε. και πρόθυμα αποδέχτηκε.  Ετσι, οι πρόσφυγες μέσω της διαρκούς εξαθλίωσής τους χωρίς καμία πρόβλεψη απόδοσης ασύλου και χωρίς καμία μέριμνα μετακίνησής τους  στις χώρες που επιθυμούν  βρέθηκαν να συνωστίζονται σε «αντίπαλα»  στρατόπεδα συγκέντρωσης –Ελλάδας και Τουρκίας – ενώ στο μεταξύ μετατράπηκαν και  σε ιδανικό εργαλείο γεωπολιτικών παζαριών και εκβιασμών.

 

– Οι αλληλοκατηγορίες που πηγαίνουν κι έρχονται μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αποτελούν μέγιστη υποκρισία, αφού έχουν μεταξύ τους συμφωνήσει για τον εγκλωβισμό των προσφύγων και μέσω του εγκλωβισμού τους έχουν στήνει το γεωπολιτικό τους παίγνιο

 

– Σε αυτές τις συνθήκες είναι φυσικό να βρίσκουν πεδίο δόξης λαμπρό και κυρίως πεδίο κέρδους οι κάθε λογής επιτήδειοι διακινητές – έμποροι απελπισμένων ανθρώπων. Επομένως, είναι τουλάχιστον ψευδές να κόπτονται και οι μεν (οι ελληνικές κυβερνήσεις) και οι δε (η τούρκικη κυβέρνηση) και φυσικά η Ε.Ε. ότι θα κόψουν αυτή τη γάγγραινα. Από που; Από το σώμα που οι ίδιοι μολύνουν;

 

– Οποιος παριστάνει ότι δεν καταλαβαίνει, ότι δεν είδε και δεν ξέρει τίποτα για το διαρκές έγκλημα των επαναπροωθήσεων στον Εβρο και ό, που άλλου συμβαίνουν, όπως κάνει ότι δεν ξέρει τίποτα για τη Μόρια, την Ειδομένη, για τους δεκάδες μικρούς Αϊλάν που ξεβράζουν το Αιγαίο και η Μεσόγειος, για τη φρίκη που ζουν οι πρόσφυγες στη Μελίγια της Ισπανίας, όποιος παίζει παιχνιδάκια ορισμών με τις  λέξεις «πρόσφυγας» και «μετανάστης» για να μην ασχοληθεί με τη λέξη «άνθρωπος», όποιος κάνει ότι δε βλέπει την κτηνωδία και πίσω από την κτηνωδία βλέπει μόνο επιβουλές κατά της «πατρίδας»… όποιος επομένως κάνει πλάτες στο φασισμό για να κερδοσκοπεί πάνω στο έγκλημα, είναι συνένοχος.

 

– Η κυβέρνηση – και κάθε κυβέρνηση – που ποντάρει πάνω στο χαρτί της προστασίας τους έθνους από τους «εισβολείς», δηλαδή πάνω στο ακροδεξιό ακροατήριο, στρώνει το χαλί του φασισμού

 

– Οι πρόσφυγες  δεν είναι «ροές» είναι άνθρωποι. Οι πρόσφυγες  δεν είναι ούτε «βόμβες», ούτε  «σκουπίδια». Η μόνη διαχείριση που θα άρμοζε στη χώρα της προσφυγιάς, του πατριωτισμού και αλληλεγγύης είναι να περιθάλπει εκείνους που έχουν ανάγκη, να τους εξασφαλίζει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για όσο παραμένουν στη χώρα, να εξετάζει τα αιτήματά τους και να τους αποδίδει το νομιμοποιητικό καθεστώς που απορρέει από την ιδιότητά τους, να τους ανοίγει το δρόμο για τις χώρες που προορισμού που εκείνοι επιλέγουν προμηθεύοντάς τους με τα ανάλογα ταξιδιωτικά έγγραφα.

 

Αν αυτή η αντιμετώπιση προϋποθέτει μια χώρα απείθειας και ανυπακοής απέναντι σε ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ, αν προϋποθέτει μια χώρα της αλληλεγγύης που θα τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια της απανθρωπιάς και του φασισμού… τότε αυτό  να γίνει.

 

Κι αν υπάρχει κάτι για να ελπίζει κανείς είναι οι κάτοικοι στα Κύθηρα, εκείνοι που έτρεξαν να βοηθήσουν, να σώσουν να τα περιθάλψουν…   

To ναζιστικό απολίθωμα χαιρετά τον …Φύρερ του μπροστά στην έδρα του δικαστηρίου

 

Το ναζιστικό απολίθωμα προχώρησε σε μια νέα άθλια πρόκληση. Ο υμνητής των ναζί, του Χίτλερ και της χούντας, δικηγόρος του Λαγού, Κώστας Πλεύρης, χαιρέτησε ναζιστικά όταν οι συνήγοροι εξέταζαν την Μάγδα Φύσσα.

 

Ο Πλεύρης μέσα σε ένα ελληνικό δικαστήριο σηκώνει το χέρι του για να χαιρετήσει τον …Φύρερ του. Τα ναζιστικά σκουλήκια βλέπετε υπάρχουν παντού… Ακόμα και σε έναν τόπο που οι ναζί «έσπειραν» θάνατο, έκαψαν, κατέστρεψαν σκόρπισαν τον όλεθρο και διέπραξαν αμέτρητα εγκλήματα. Αυτούς τιμά ο …«ελληναράς», αλλά δηλωμένος ναζί Πλεύρης.

 

Τα φασιστοειδή στη δίκη της Χρυσής Αυγής με μπροστάρη τους το αρχιναζιστρόμουτρο Πλεύρη, προκάλεσαν για μια ακόμα φορά τη μητέρα του Παύλου Φύσσα.

 

Η αθλιότητα συνέβη μπροστά στην έδρα του δικαστηρίου. Οι εκπρόσωποι της αστικής δικαιοσύνης δεν έβγαλαν κουβέντα μπροστά στη χυδαιότητα. Επέλεξαν μόνο να σηκωθούν να φύγουν και διέκοψαν τη διαδικασία.

 

Ωστόσο λίγη ώρα νωρίτερα, το δικαστήριο είχε καλέσει την Αστυνομία για να …συνετίσει το ακροατήριο που χειροκρότησε την Μάγδα Φύσσα την ώρα της συγκλονιστικής κατάθεσής της.

 

Τα συμπεράσματα δικά σας…

πηγή

«Αγιά – Σοφιά» και «Αγία Σοφία»

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

   

Στην «Αγιά – Σοφιά» της Νέας Φιλαδέλφειας, το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, δόξες και τιμές, λαϊκός ενθουσιασμός, πυροτεχνήματα και πυρσοί, ένας τεράστιος σιδερένιος δικέφαλος αετός κι ένας φυσικός που εκπαιδεύτηκε να κουβαλάει την μπάλα στο κέντρο του γηπέδου (ας ελπίσουμε ότι δεν θα σκεφτεί κανείς να του κοτσάρει και δεύτερο κεφάλι, πλαστικό, για να δικεφαλίζει). Και βέβαια, το μεν κράτος καμαρώνει που υπήρξε «πρόθυμος αρωγός», οι δε πολιτευόμενοι (δήμαρχοι, περιφερειάρχες, υπουργοί) διαγκωνίζονται για ένα μερίδιο λάμψης, ικανό να τους αποφέρει κρίσιμες ψήφους.

 

Τα αντίθετα συμβαίνουν, τις ίδιες στιγμές, στο «Αγία Σοφία», το μεγαλύτερο παιδιατρικό νοσοκομείο της χώρας. Εδώ τα χειρουργεία πάγωσαν, μαζί τους και οι προσδοκίες των μικρών ασθενών. Ποιος λαϊκός ενθουσιασμός να υπάρξει, όταν 3.000 παιδιά, δικά μας παιδιά, που βασανίζονται από κάποιο σοβαρό χρόνιο νόσημα, έχουν καθηλωθεί σε μιαν ατέλειωτη ουρά, με την ελπίδα ότι θα χειρουργηθούν, ότι θα μπορέσουν επιτέλους να γελάσουν ελεύθερα, να ματαιώνεται μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, εξάμηνο το εξάμηνο. Ποιοι πολιτευόμενοι να σπεύσουν να φωτογραφηθούν δίπλα σε γονιούς που τους τρώει η αγωνία και το παράπονο. Ποιοι κυβερνητικοί να δηλώσουν «βαθιά συγκινημένοι» ή να αναγνωρίσουν πως η ευθύνη είναι (και) δική τους. Και ποιο κράτος να καμαρώσει πως υπήρξε και εδώ «πρόθυμος αρωγός», απαιτώντας ανταμοιβή σε είδος· σε ψήφο και πάλι.

 

Στην «Αγιά – Σοφιά» όλα ήταν εν αφθονία: τα νικηφόρα χαμόγελα, οι δυνατές φωνές χαράς, τα βεγγαλικά, οι λέξεις οι πρησμένες από στόμφο και από την μπαγιάτικη ρητορική της υπερβολής. Στο «Αγία Σοφία», όπου τα βλέμματα τα σκιάζει η θλίψη και η αίσθηση της ήττας, αντί αφθονίας, ελλείψεις: αναισθησιολόγων, μικροβιολόγων, τεχνολόγων, προσωπικού στο Αιματολογικό και Βιοχημικό Τμήμα, στο Νευρολογικό, το Νευροχειρουργικό, το Καρδιολογικό, το Τμήμα Μεσογειακής Αναιμίας και το Τμήμα Πυρηνικής Ιατρικής. Η μόνη περίσσεια; Ασθενών. Και φόβου.

 

Αντί για τους προβλεπόμενους 17 αναισθησιολόγους υπάρχουν μόνο εννιά. Και ο υπουργός, πάντα ευφάνταστα αδαής, δανείζεται από άλλα νοσοκομεία, δηλαδή προκαλεί πρόβλημα και αλλού. Οπως στην πανδημία. Αλλωστε, μας εξήγησαν ότι «το πρόβλημα με τους αναισθησιολόγους είναι παγκόσμιο, τι να κάνουμε». Παγκόσμιο το ενεργειακό, το κλιματικό, το πανδημικό, τώρα και το αναισθησιολογικό. Τι απομένει να κυβερνήσουν; Την ΚΥΠ και την ΕΡΤ;

ΙΝΚΑ: «Μπαρούφες» τα περί ελέγχων και προστίμων στα σούπερ μάρκετ

 

Το Ινστιτούτο Καταναλωτών με ανακοίνωσή του κατακεραυνώνει το υπουργείο και τον Υπουργό Ανάπτυξης για την κατακόρυφη άνοδο των τιμών εκατοντάδων αγαθών στα σούπερ μάρκετ και κάνει λόγο για ανύπαρκτους ελέγχους. Χαρακτηρίζει «φούσκες» τα μέτρα κατά της ακρίβειας και «μπαρούφες» την δήθεν επιβολή προστίμων, όπως αναφέρει ενδεικτικά.

 

Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΙΝΚΑ:

 

Εξαγγελίες του υπουργείου ανάπτυξης και επενδύσεων για την ακρίβεια.

 

Ακούγοντας τον υπουργό ανάπτυξης και επενδύσεων μετά την συνάντηση με εκπροσώπους των σούπερ μάρκετ για την αντιμετώπιση της ακρίβειας παντού, ως ΙΝΚΑ Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδας θέλουμε να επισημάνουμε πως όλα αυτά είναι μπαρούφες, όπως και οι δήθεν έλεγχοι και η επιβολή προστίμων σε επιχειρήσεις. Όπως είπαν και λένε, με την νέα υπηρεσία του υπουργού την ΔΙΜΕΑ  έχουν επιβληθεί πρόστιμα σε επιχειρήσεις και οι έλεγχοι που έχουν κάνει είναι 4000 και τα πρόστιμα σε 287 επιχειρήσεις.

 

Οι πραιτοριανοί του υπουργού (70 τον αριθμό για όλη την Ελλάδα) έχουν κάνει 4000 ελέγχους. Όχι άλλο δούλεμα κύριε υπουργέ ανάπτυξης και επενδύσεων!

 

Έχετε πει τόσα ψέματα όσο κανείς άλλος τα τελευταία χρόνια, που είναι η μεγαλύτερη αλήθεια.

 

Χαρτοπετσέτες από 1,74 στις 7/9/2022, πήγαν 2,49 στις 1η /10 /2022. Αύξηση 43%!

 

Βιτάμ 250 γρ είχαν 1,14,  έχουν 1,43 έως 1,47. Αύξηση 57% έως 61 %

 

Ειδικό γάλα για αλλεργικό βρέφος NOVOLAK ALENOVA  AR απο 13 έως 14,5 ευρώ στις 8/9/2022 σε 29 έως 34 ευρώ στις 15/9/2022. Τα ποσοστά της αύξησης βγάλτε τα εσείς.

 

Συμπέρασμα: Όσο δεν μειώνει η κυβέρνηση τον Ειδικό φόρο κατανάλωσης στα καύσιμα, τόσο απλά θα ανεβαίνουν οι τιμές. Άρα, τα μέτρα κατά της ακρίβειας παντού είναι φούσκες.

 

Ό,τι και εάν λένε είναι εκτός πραγματικότητας. Τώρα, βέβαια, για την ακρίβεια δεν φταίει ο πόλεμος κύριοι της κυβέρνησης αλλά η δική σας πολιτική.

 

Είστε, δυστυχώς, υπέρ της ακρίβειας παντού, της αισχροκέρδειας και κερδοσκοπίας. 

πηγή

 

 

Θα γίνει ο Μητσοτάκης νέος Καραμανλής;

 

 γράφει ο Δημήτρης Κουκλουμπέρης

  

Το επόμενο δίμηνο έρχονται νέες ανατιμήσεις-φωτιά σε 800 είδη ευρείας κατανάλωσης. Πλέον με τόσες ανατιμήσεις τους τελευταίους μήνες όχι καρότσι, ούτε το μικρό καλαθάκι δεν γεμίζει! Προσφορές και μόνο τα αναγκαία…

 

Στην αγορά οι έλεγχοι είναι ανύπαρκτοι, η αισχροκέρδεια κάνει πάρτι, ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί και ο αρμόδιος υπουργός παίζει τένις! Πάλι καλά που βρήκε χρόνο για μια σύσκεψη με τους ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ. Ολη αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται με μέτρα αναλγητικά και επικοινωνιακές ωραιοποιήσεις. Απαιτεί βούληση, αποφασιστικότητα και σχέδιο.

 

Αλλά επειδή έχουμε και το προσχέδιο του προϋπολογισμού κατατεθειμένο, χειροπιαστά μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η κυβέρνηση επιμένει στην άδικη φορολογική πολιτική της. Δεν μειώνει που δεν μειώνει τον ΦΠΑ, παρά τα υπερέσοδα, προσθέτει φορολογικά βάρη στους πολίτες. Το 2023 θα πληρώσουμε ξανά από την τσέπη μας τα σχεδόν 5 δισ. επιπλέον φόρων που πληρώσαμε το 2022, με «καπέλο» 700 εκατομμυρίων ευρώ.

 

 

Είμαστε η χώρα με τον ταχύτερο ρυθμό αύξησης του πληθωρισμού στην Ευρώπη και η τρίτη χώρα του κόσμου με τη μεγαλύτερη δημοσιονομική επέκταση στη διάρκεια της πανδημίας. Νοικοκυριά και επιχειρήσεις υποφέρουν, που σημαίνει ότι η οικονομική πολιτική η οποία ασκείται αποτυγχάνει.

 

Υπάρχει και κάτι ακόμη, που ακούγεται καταστροφικό… Δεν είναι λίγοι όσοι βλέπουν με ανησυχία ομοιότητες στη νυν δημοσιονομική διαχείριση της Ν.Δ. με εκείνη της ολέθριας διακυβέρνησης 2004-2009 που οδήγησε στη χρεοκοπία. Ζήλεψε άραγε ο Κυριάκος Μητσοτάκης τις οικονομικές πρακτικές και τη «δόξα» του Κώστα Καραμανλή; Δεν το γνωρίζουμε... Σε κάθε περίπτωση η αναβίωση μιας τέτοιας κατάστασης δεν παραπέμπει απλώς στην Ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Είναι ένας εφιάλτης που κανείς δεν θέλει να ξαναζήσει.

Αμερικανός οικονομολόγος: Οι ΗΠΑ μπορεί να ανατίναξαν τον Nord Stream

 

«Φωτιές» ανάβει ο γνωστός οικονομολόγος Τζέφρι Σακς με συνεχή χτυπήματά του σχετικά με το ουκρανικό και τις διαρροές από τους αγωγούς Nord Stream 1 και 2.

 

Ο Αμερικανός επιστήμονας με τη μακρά πορεία εκτόξευσε προσφάτως τη «βόμβα» κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο πρακτορείο Bloomberg, προκαλώντας… πανικό στους δημοσιογράφους.

 

Εκτίμησε ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται πίσω από την ανατίναξη στον αγωγό και επιχειρηματολόγησε λέγοντας ότι υπάρχουν στοιχεία για πτήσεις αμερικανικών ελικοπτέρων πάνω από το σημείο των διαρροών, τα οποία απογειώθηκαν από το Γκντάνσκ της Πολωνίας. Επανέλαβε δε τις δηλώσεις του Τζο Μπάιντεν ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο οι ΗΠΑ θα βάλουν τέλος στον Nord Stream 2, ενώ υπενθύμισε και τις πρόσφατες δηλώσεις του Άντονι Μπλίνκεν ότι η εξέλιξη αυτή αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για τις ΗΠΑ.

Ο Τζέφρι Σακς επαναλαμβάνει τις εκτιμήσεις του αυτές και σε σημερινή συνέντευξή του στο news24/7 τονίζοντας ότι οι ΗΠΑ αντιτίθενται στην οποιαδήποτε ενεργειακή επαναπροσέγγιση της Ε.Ε. με τη Ρωσία και ενδεχομένως να ανατίναξαν τον αγωγό για να αποτρέψουν τις εξαγωγές φυσικού αερίου.

 

Πήρε, βέβαια, τις αποστάσεις του, ωστόσο συμπλήρωσε «Πραγματικά δεν ξέρουμε σε αυτό το σημείο ποιος ανατίναξε τον αγωγό, αλλά η υπόθεση ότι το έκαναν οι ΗΠΑ είναι πιο εύλογη από την υπόθεση ότι η Ρωσία ανατίναξε τον ίδιο της τον αγωγό».

πηγή

Μείωση της ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου εξετάζει ο ΟΠΕΚ

 

Ο ΟΠΕΚ εξετάζει το ενδεχόμενο μείωσης της ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου ως 2 εκατομμύρια βαρέλια ημερησίως, όπως δήλωσε χθες, Τρίτη, μία πηγή του ΟΠΕΚ στο Reuters, μία ημέρα πριν από την επίσημη συνάντηση των κρατών-μελών του αναφερόμενου πετρελαιοπαραγωγικού οργανισμού.

 

Από την άλλη μεριά, οι ΗΠΑ πιέζουν τις χώρες του ΟΠΕΚ να μην προχωρήσουν σε ενδεχόμενη μείωση της ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου, όπως δήλωσε στο Reuters μία πηγή που έχει λάβει σχετική ενημέρωση.

 

Η Ουάσινγκτον παροτρύνει τις χώρες του ΟΠΕΚ να διατηρήσουν σταθερή την παραγωγή τους, τονίζοντας ότι τα βασικά οικονομικά δεδομένα δεν υποστηρίζουν μία μείωση της παραγωγής, σύμφωνα με την ίδια πηγή.

 

Στην ομάδα του ΟΠΕΚ συμμετέχουν η Σαουδική Αραβία και η Ρωσία, ενώ οι συζητήσεις που γίνονται επικεντρώνονται στη μείωση πλεονασματικής παραγωγής 1 εκατομμυρίου βαρελιών ημερησίως, όπως ανέφεραν πηγές στο Reuters αυτή την εβδομάδα.

 

Οι μειώσεις αυτές θα μπορούσαν να δημιουργήσουν συνθήκες ανάκαμψης στις τιμές του πετρελαίου.

 

Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ- ΜΠΕ

Σαπίλα σε prime time

 

Αν η ζωή αντέγραφε την τηλεόραση ή και το ανάποδό του, αν η τηλεόραση αντέγραφε τη ζωή, τότε, μάλλον, ζούμε σ΄ έναν απέραντο σκουπιδότοπο. Δίχως, στην πραγματικότητα, εξαιρέσεις, αφού, κι αν υπάρχουν, θάβονται κάτω από τόνους απορριμμάτων ώστε να είναι αθέατες τοις πάσι.

 

Μια συνηθισμένη τηλεοπτική μέρα και μια νύχτα φανερώνουν τον θαυμαστό, δύσοσμο κόσμο που η τάξη των μιντιαρχών επιφυλάσσει στους πληβείους:

 

“Το πιο fun ριάλιτι γνωριμιών, με παρουσιάστρια, την Ηλιάνα Παπαγεωργίου, έρχεται σαν ένα μεγάλο πάρτι στην καρδιά του χειμώνα με ένα μοναδικό στόχο: την αγάπη. Αγόρια και κορίτσια συγκατοικούν σε έναν επίγειο παράδεισο στην Τενερίφη, διασκεδάζουν, γνωρίζονται κι ερωτεύονται...”: το love island είναι εδώ, στον ΣΚΑΪ κι έρχεται να συμπληρώσει το κενό που άφησε το Bachelor.

 

“Βάλε ματάκι μη σε ματιάσουν, όλα τα μωρά στην πίστα”, βροντοφωνάζει ο όμορφος/ξύπνιος, σε ένα παροξυσμό του στερεότυπου μιας χαρωπής ζωής και μιας χαλαρότητας πέρα και μακριά από κάθε τι αληθινό.

 

Στο ίδιο, πασίγνωστο, τέμπο συνεχίζει το Greece's Next Top Model, απαράμιλλης επίσης αισθητικής και το “νέο ταξιδιωτικό παιχνίδι περιπέτειας” Asian Express. Στον ίδιο επί της ουσίας τορβά και η μυθοπλασία: σχεδόν κακοποιητική η σειρά "Στοργή" (ΣΚΑΪ), όπου η πρωταγωνίστρια ψυχίατρος αντί να καταγγείλει, αναλαμβάνει συνεδρίες με άντρα που γρονθοκοπεί καθημερινά γυναίκα, με το σκεπτικό "να σώσει μια οικογένεια". Η κουλτούρα μιας δήθεν συγγνώμης που σκοτώνει, η κουλτούρα της πατριαρχίας, που οδηγεί σε γυναικοκτονίες και γυναικοκτόνους νόμους, τύπου συνεπιμέλεια, ρίχνει νόμιμο δηλητήριο ύπουλα και χαλαρά.

 

Και είναι κι άλλα: από το “Μαύρο Ρόδο”, με το μασάζ για την καλή μας Εκκλησία και τον μοναχισμό, ως τους βουκολικούς έρωτες του απογεύματος, κι όλα τα διαβόητα περσινά (Σασμός, Γη της Ελιάς κ.ά.), η πλασματική ζωή της τηλοψίας διαστρέφει την αληθινή, από τα ήθη μια περιοχής μέχρι τους τρόπους συμπεριφοράς μιας άλλης. Και προτείνει, επιβάλλοντάς τα, νέα μοντέλα ζωής. Η κατάφαση των από κάτω σε ό,τι τους σερβίρεται, αυτό είναι το στοίχημα.

 

«Η δημοτικότητα δεν είναι παρά η αδίστακτη προσαρμογή του λαού σ’ αυτό που κατά την άποψη της βιομηχανίας της διασκέδασης αρέσει στον λαό» (Μαξ Χορκχάιμερ, Τέχνη και Μαζική Κουλτούρα): αυτοί/ες, λοιπόν, οι θεοί/ες του μάρκετινγκ, οι επί της ουσίας οργανικοί διανοούμενοι της κυρίαρχης τάξης, που φτιάχνουν τα τηλεοπτικά προγράμματα, κάνουν πολιτική. Μια ιδιότυπη μειονότητα που κινείται γύρω από το κεφάλαιο και το υπηρετεί, εντεταλμένοι των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, κόβουν και ράβουν σενάρια τη μια μέρα για να συνωστιστούν στα γραφεία των -συνήθως δεξιών- πολιτικών την επομένη.

 

Σαπίλα; Όχι, παρεκτός αν το μάρκετινγκ οριστεί ως σαπίλα. Το οποίο είναι μια βαθιά πολιτική ιστορία: είτε αφορά τηλεπαιχνίδια και τηλεοπτικές σειρές είτε πολιτικά “τοκ σόου”, αναλαμβάνει να φτιάξει μια ολόκληρη κουλτούρα που απαιτεί την αφαίρεση της συνείδησης, πουλώντας ξανά και ξανά, το ίδιο προϊόν και διαμορφώνοντας τον ανθρωπότυπο που δεν σκέφτεται αλλά καταπίνει πάντα, τα πάντα. Και που κυρίως δεν διαθέτει καμιά, μα καμιά, ταξική συνείδηση ούτε αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως ταξικά διαχωρισμένο.

 

Κάπως έτσι, από κάπου εδώ, ξεκινά ο θεσμικός ολοκληρωτισμός. Χωρίς υπερβολή.

 

 

 Κατέ Καζάντη

 

Πληθωριστική οικονομία, πληθωριστική ρητορική

 

γράφει ο  Παντελής Μπουκάλας

 

   

Αν η Ευρώπη κι ο κόσμος όλος ζουν με την αγωνία ενός πυρηνικού «ατυχήματος», που ενδέχεται να το προκαλέσει ο φιλέκδικος αναθεωρητισμός του Βλαντιμίρ Πούτιν, η Ελλάδα ζει και με την αγωνία ενός δεύτερου «ατυχήματος», που θα μπορούσε να το προκαλέσει ο επεκτατικός, σουλτανικής εμπνεύσεως αναθεωρητισμός του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Ρώσος πρόεδρος έχει να αντιμετωπίσει τις απανωτές ήττες στα πεδία των μαχών, αλλά και την άρνηση ικανού τμήματος της ρωσικής κοινωνίας να καταντήσει αναλώσιμο της πολεμικής μηχανής· άρνηση που εκδηλώνεται μαζικά και ποικιλότροπα, παρά τον κίνδυνο της σύλληψης και της «σωφρονιστικής» φυλάκισης.

 

Ο προνομιακός συνομιλητής του, ο πρόεδρος της Τουρκίας, έχει τα δικά του σοβαρότατα προβλήματα. Το σοβαρότερο όλων, μολονότι ο ίδιος δεν θα το αποδεχόταν ποτέ, είναι ο πληθωρισμός, πάνω από 86% πλέον, που εξανεμίζει τα ισχνά έτσι κι αλλιώς εισοδήματα των υπηκόων του. Στις αρχές του 2022, ο Ερντογάν διαβεβαίωνε τους Τούρκους ότι γρήγορα θα ρίξει σε μονοψήφιο ποσοστό τον πληθωρισμό, εμμένοντας στη δραματικά αποτυχημένη πολιτική των χαμηλών επιτοκίων, υπαγορευμένη υποτίθεται από το Κοράνιο. Και αντί του μονοψήφιου ποσοστού, η χώρα του, από το ένα αρνητικό ρεκόρ στο επόμενο, οδεύει προς το τριψήφιο.

 

Αυτό όμως δεν είναι καθόλου καλό ούτε για τους Τούρκους ούτε για τους Ελληνες, δεδομένου ότι η γεωγραφία και η Ιστορία δένουν τους δύο γειτονικούς λαούς με τη μοίρα των συγκοινωνούντων δοχείων. Για κάθε δέκα μονάδες αύξησης του πληθωρισμού, ο Ερντογάν, οι υπουργοί του και οι ακροδεξιοί κυβερνητικοί σύμμαχοί του αναβαθμίζουν ισόποσα τη ρητορική τους στην κλίμακα της σωβινιστικής οξύτητας και της χυδαίας χλεύης κατά της Ελλάδας. Το γιατροσόφι του εθνικιστικού πληθωρισμού δεν μειώνει τον πληθωρισμό που απομυζά τη λίρα, επιτρέπει όμως στους ερντογανικούς να συναγωνίζονται την πολεμόχαρη επεκτατική πλειοδοσία του αξιωματικώς αντιπολιτευόμενου Κεμάλ Κιλιντσάρογλου.

 

Υπάρχουν, βέβαια, και δημοκράτες Τούρκοι πολιτικοί, οπαδοί της ειρήνης και της καλής γειτονίας με την Ελλάδα. Είναι όμως φυλακισμένοι. Ή εμιγκρέδες. Ο δηλητηριώδης λόγος που κυριαρχεί στην Τουρκία της αφόρητης λογοκρισίας και της χειραγώγησης των ΜΜΕ, μέχρι γελοιότητας αλαζονικός και παιδαριωδώς υβριστικός, ακούγεται αρχαϊκός, σχεδόν πρωτόγονος. Θαρρείς και βρισκόμαστε αιώνες ή και χιλιετίες πίσω. Οταν οι αντίμαχοι αλληλοπροκαλούνταν εκτοξεύοντας σκαιές ύβρεις.