Guardian: 6.500 μετανάστες εργάτες νεκροί στο Κατάρ από τη μέρα που ξεκίνησαν τα έργα για το Μουντιάλ.!

 

Περισσότεροι από 6.500 μετανάστες εργάτες από την Ινδία, το Πακιστάν, το Νεπάλ, το Μπαγκλαντές και τη Σρι Λάνκα έχουν πεθάνει στο Κατάρ από τότε η χώρα ανέλαβε να φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο, πριν από 10 χρόνια, σύμφωνα με έρευνα του Guardian.

 

Πιο συγκεκριμένα, τα ευρήματα, που συγκεντρώθηκαν από κυβερνητικές πηγές, σημαίνουν ότι κατά μέσο όρο 12 μετανάστες εργάτες από αυτές τις 5 χώρες της Νότιας Ασίας πεθαίνουν κάθε εβδομάδα από τη νύχτα του Δεκεμβρίου του 2010, όταν οι δρόμοι της Ντόχα γέμισαν με πλήθη που πανηγύριζαν τη νίκη του Κατάρ.

 

 

Στοιχεία από την Ινδία, το Μπαγκλαντές, το Νεπάλ και τη Σρι Λάνκα αποκάλυψαν ότι υπήρξαν 5.927 θάνατοι μεταναστών εργαζομένων την περίοδο 2011–2020. Ξεχωριστά, στοιχεία από την πρεσβεία του Πακιστάν στο Κατάρ ανέφεραν επιπλέον 824 θανάτους Πακιστανών εργατών, μεταξύ 2010 και 2020.

 

Ο συνολικός αριθμός των νεκρών είναι σημαντικά υψηλότερος, καθώς αυτά τα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν τους θανάτους από ορισμένες χώρες που στέλνουν μεγάλο αριθμό εργαζομένων στο Κατάρ, συμπεριλαμβανομένων των Φιλιππίνων και της Κένυας. Δεν περιλαμβάνονται επίσης οι θάνατοι που σημειώθηκαν τους τελευταίους μήνες του 2020.

 

Θάνατοι στα μεγάλα έργα

 

Τα τελευταία 10 χρόνια, το Κατάρ ξεκίνησε ένα άνευ προηγουμένου οικοδομικό πρόγραμμα, κυρίως ως προετοιμασία για το ποδοσφαιρικό τουρνουά του 2022.

 

Εκτός από επτά νέα στάδια, έχουν ολοκληρωθεί ή ολοκληρώνονται δεκάδες μεγάλα έργα, συμπεριλαμβανομένου του νέου αεροδρομίου, δρόμων, συστημάτων δημόσιας συγκοινωνίας, ξενοδοχείων και μιας νέας πόλης, που θα φιλοξενήσει τον τελικό του Μουντιάλ.

 

Αν και τα αρχεία καταγραφής των θανάτων δεν κατηγοριοποιούνται ανά επάγγελμα ή τόπο εργασίας, είναι πιθανό πολλοί εργαζόμενοι που έχουν πεθάνει να εργάζονταν σε αυτά τα έργα υποδομής του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αναφέρει στον Guardianι ο Νικ Μακγκίχαν, διευθυντής της Fair Square Projects, μιας ομάδας υπεράσπισης που ειδικεύεται στα εργασιακά δικαιώματα στον Περσικό Κόλπο.

 

«Ένα πολύ σημαντικό ποσοστό των μεταναστών εργαζομένων που έχουν πεθάνει από το 2011 ήταν στη χώρα μόνο επειδή το Κατάρ κέρδισε το δικαίωμα να φιλοξενήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο», είπε.

 

Υπήρξαν 37 θάνατοι μεταξύ εργαζομένων που συνδέονται άμεσα με την κατασκευή γηπέδων του Παγκοσμίου Κυπέλλου, εκ των οποίων οι 34 χαρακτηρίζονται ως «μη σχετιζόμενοι με την εργασία» από την οργανωτική επιτροπή της διοργάνωσης.

 

Οι ειδικοί αμφισβήτησαν τη χρήση του όρου επειδή σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει θανάτους που συνέβησαν στην εργασία, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων εργαζομένων που κατέρρευσαν και πέθαναν σε εργοτάξια σταδίων.

 

Τα ευρήματα αποκαλύπτουν την αποτυχία του Κατάρ να προστατεύσει το εργατικό του δυναμικό των 2 εκατομμυρίων μεταναστών ή ακόμη και να διερευνήσει τα αίτια του φαινομενικά υψηλού ποσοστού θανάτων μεταξύ των σε μεγάλο βαθμό νεαρών εργαζομένων.

 

Πίσω από τα στατιστικά στοιχεία κρύβονται αμέτρητες ιστορίες κατεστραμμένων οικογενειών που έχουν μείνει χωρίς τον κύριο τροφοδότη τους, που αγωνίζονται να κερδίσουν αποζημίωση και μπερδεύονται για τις συνθήκες θανάτου του αγαπημένου τους προσώπου.

 

Ο Γκαλ Σινγκ Ράι από το Νεπάλ πλήρωσε σχεδόν 1.000 λίρες σε αμοιβές πρόσληψης για τη δουλειά του ως καθαριστής σε ένα στρατόπεδο εργαζομένων που κατασκεύαζαν το στάδιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου Education City. Μέσα σε μια εβδομάδα από την άφιξή του, αυτοκτόνησε.

 

Ένας άλλος εργάτης, ο Μοχάμεντ Σαχίντ Μιαχ, από το Μπαγκλαντές, έπαθε ηλεκτροπληξία όταν νερό ήρθε σε επαφή με εκτεθειμένα καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος.

 

Στην Ινδία, η οικογένεια του Μαντού Μπολαπάλι δεν κατάλαβε ποτέ πώς ο υγιής 43χρονος πέθανε από «φυσικά αίτια» ενώ εργαζόταν στο Κατάρ. Το σώμα του βρέθηκε στο πάτωμα του κοιτώνα του.

 

Ο ζοφερός απολογισμός των νεκρών του Κατάρ αποκαλύπτεται σε μεγάλα υπολογιστικά φύλλα επίσημων δεδομένων που απαριθμούν τα αίτια του θανάτου: πολλαπλοί τραυματισμοί λόγω πτώσης από ύψος, ασφυξία λόγω απαγχονισμού, απροσδιόριστη αιτία θανάτου λόγω αποσύνθεσης.

 

Αλλά μεταξύ των αιτιών, η πιο κοινή με διαφορά είναι οι λεγόμενοι «φυσικοί θάνατοι», που συχνά αποδίδονται σε οξεία καρδιακή ή αναπνευστική ανεπάρκεια.

 

Με βάση τα στοιχεία που συγκέντρωσε ο Guardian, το 69% των θανάτων μεταξύ Ινδών, Νεπάλ και Μπαγκλαντές εργαζομένων κατηγοριοποιούνται ως φυσικοί. Μόνο μεταξύ των Ινδών, το ποσοστό είναι 80%.

 

Ο Guardian έχει αναφέρει στο παρελθόν ότι τέτοιες ταξινομήσεις, οι οποίες συνήθως γίνονται χωρίς αυτοψία, συχνά αποτυγχάνουν να παρέχουν μια νόμιμη ιατρική εξήγηση για την υποκείμενη αιτία αυτών των θανάτων. Το 2019 διαπίστωσε ότι η έντονη καλοκαιρινή ζέστη του Κατάρ είναι πιθανό να αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα σε πολλούς θανάτους εργαζομένων.

 

Τα ευρήματα του Guardian υποστηρίχθηκαν από έρευνα που ανατέθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας του ΟΗΕ, η οποία αποκάλυψε ότι για τουλάχιστον τέσσερις μήνες το χρόνο οι εργαζόμενοι αντιμετώπιζαν σημαντικό θερμικό στρες όταν εργάζονταν έξω.

 

Έκθεση από τους δικηγόρους της ίδιας της κυβέρνησης του Κατάρ το 2014 συνέστησε να ανατεθεί μελέτη για τους θανάτους μεταναστών εργαζομένων από καρδιακή ανακοπή και να τροποποιηθεί ο νόμος ώστε να «επιτρέψει τη διενέργεια αυτοψιών σε όλες τις περιπτώσεις απροσδόκητου ή αιφνίδιου θανάτου». Η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα από τα δύο.

 

Το Κατάρ συνεχίζει να «σέρνει τα πόδια του σε αυτό το κρίσιμο και επείγον ζήτημα, φαινομενικά αδιαφορώντας για τις ζωές των εργαζομένων», δήλωσε η Χίμπα Ζαϊαντίν, ερευνήτρια στον Περσικό Κόλπο για το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. «Καλέσαμε το Κατάρ να τροποποιήσει τον νόμο του για τις αυτοψίες ώστε να απαιτούνται ιατροδικαστικές έρευνες για όλους τους αιφνίδιους ή ανεξήγητους θανάτους και να ψηφίσει νομοθεσία που απαιτεί όλα τα πιστοποιητικά θανάτου να περιλαμβάνουν αναφορά σε ιατρικά σημαντική αιτία θανάτου», είπε.

 

Τι λέει η κυβέρνηση

 

Η κυβέρνηση του Κατάρ λέει ότι ο αριθμός των θανάτων –που δεν αμφισβητεί– είναι ανάλογος με το μέγεθος του εργατικού δυναμικού των μεταναστών και ότι τα στοιχεία περιλαμβάνουν εργάτες που πέθαναν φυσικά αφού ζούσαν στο Κατάρ για πολλά χρόνια.

 

Λέει επίσης ότι μόνο το 20 τοις εκατό των ομογενών από τις εν λόγω χώρες απασχολούνται στις κατασκευές και ότι οι θάνατοι που σχετίζονται με την εργασία σε αυτόν τον τομέα αντιστοιχούν σε λιγότερο από το 10 τοις εκατό των θανάτων σε αυτήν την ομάδα.

 

«Το ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ αυτών των κοινοτήτων είναι εντός του αναμενόμενου εύρους για το μέγεθος και τα δημογραφικά στοιχεία του πληθυσμού. Ωστόσο, κάθε χαμένη ζωή είναι μια τραγωδία και δεν φείδεται καμία προσπάθεια στην προσπάθεια αποτροπής κάθε θανάτου στη χώρα μας», ανέφερε η κυβέρνηση του Κατάρ σε δήλωση εκπροσώπου.

 

Ο αξιωματούχος πρόσθεσε ότι όλοι οι πολίτες και οι ξένοι υπήκοοι έχουν πρόσβαση σε δωρεάν πρώτης τάξεως υγειονομική περίθαλψη και ότι παρατηρείται σταθερή μείωση του ποσοστού θνησιμότητας μεταξύ των «φιλοξενούμενων εργαζομένων» την τελευταία δεκαετία λόγω των μεταρρυθμίσεων για την υγεία και την ασφάλεια στο εργασιακό σύστημα.

 

Η έρευνα του Guardian τονίζει επίσης την έλλειψη διαφάνειας, αυστηρότητας και λεπτομέρειας στην καταγραφή των θανάτων στο Κατάρ.

 

Οι πρεσβείες στη Ντόχα και οι κυβερνήσεις στις χώρες αποστολής εργατικού δυναμικού διστάζουν να μοιραστούν τα δεδομένα, πιθανώς για πολιτικούς λόγους.

 

Όπου έχουν παρασχεθεί στατιστικά στοιχεία, υπάρχουν ασυνέπειες μεταξύ των αριθμητικών στοιχείων που τηρούνται από διάφορες κρατικές υπηρεσίες και δεν υπάρχει τυπική μορφή για την καταγραφή των αιτιών θανάτου.

 

Πρεσβεία χώρας της Νότιας Ασίας είπε ότι δεν μπορούσαν να μοιραστούν δεδομένα σχετικά με τα αίτια θανάτου επειδή καταγράφηκαν μόνο με το χέρι σε σημειωματάριο.

 

«Υπάρχει πραγματική έλλειψη σαφήνειας και διαφάνειας γύρω από αυτούς τους θανάτους», δήλωσε η Μέι Ρομάνος, ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας. «Υπάρχει ανάγκη για το Κατάρ να ενισχύσει τα πρότυπα επαγγελματικής υγείας και ασφάλειας».

 

Τι λένε Επιτροπή Διοργάνωσης και FIFA

 

Η επιτροπή που διοργανώνει το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ, όταν ρωτήθηκε για τους θανάτους σε έργα σταδίων, είπε: «Λυπούμαστε βαθύτατα για όλες αυτές τις τραγωδίες και ερευνήσαμε κάθε περιστατικό για να διασφαλίσουμε ότι αντλήθηκαν μαθήματα. Διατηρούσαμε πάντα τη διαφάνεια γύρω από αυτό το ζήτημα και αμφισβητούμε ανακριβείς ισχυρισμούς σχετικά με τον αριθμό των εργαζομένων που έχουν πεθάνει στα έργα μας».

 

Εκπρόσωπος της FIFA, του παγκόσμιου κυβερνώντος φορέα του ποδοσφαίρου, δήλωσε ότι είναι πλήρως αφοσιωμένος στην προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα έργα της FIFA. «Με τα πολύ αυστηρά μέτρα υγείας και ασφάλειας στο εργοτάξιο… η συχνότητα των ατυχημάτων στα εργοτάξια του Παγκοσμίου Κυπέλλου FIFA ήταν χαμηλή σε σύγκριση με άλλα μεγάλα κατασκευαστικά έργα σε όλο τον κόσμο», είπαν, χωρίς να προσκομίσουν στοιχεία.

 

πηγή via real.gr

 

Εξοικείωση

 

γράφει ο Μανώλης Πιμπλής

 

 

Τη δεκαετία του 1970 και του ’80, όσοι ταξίδευαν σε μεγαλουπόλεις του εξωτερικού, κυρίως για σπουδές, μετέφεραν την εικόνα των αστέγων που για την ελληνική κοινωνία ήταν ξένη, αποκρουστική, ακατανόητη. Η απότομη άνοδος του βιοτικού επιπέδου τις δεκαετίες του 1980 και του ’90, χάρη κυρίως στις ευρωπαϊκές ενισχύσεις αλλά και το νέο, πολύ πιο δημοκρατικό περιβάλλον, έφερε την τοποθέτηση της χώρας στο κλαμπ των πιο πλούσιων χωρών και μαζί έφερε και τις στρεβλότητές τους: τους άστεγους στους δρόμους αλλά και γενικότερα την έντονη συνύπαρξη ακραίου πλούτου και ακραίας φτώχειας στην ίδια πόλη. Η «διόρθωση», με όρους χρηματιστηρίου, που γίνεται τώρα στη χώρα ακριβώς λόγω του απότομου «ράλι ανόδου» της κατά την περίοδο 1980-2008 (χωρίς αυτό να αποσείει ευθύνες), ενδεχομένως θα κρατήσει και αυτή μια τριακονταετία. Θα εδραιώσει και θα αυξήσει τις ανισότητες, αφού στις κρίσεις, κατεξοχήν, επωφελούνται μόνο όσοι είναι πολύ κοντά στους χώρους λήψης αποφάσεων και στις λιγοστές πηγές πλούτου.

 

Οι αλλαγές που επήλθαν, λοιπόν, τα τελευταία 40 χρόνια στην Ελλάδα είναι κοσμογονικές. Μοιάζει με μυθιστόρημα (καπιταλιστικής) ενηλικίωσης, ή μύησης ή bildungsroman, όπως είναι οι σχετικοί λογοτεχνικοί όροι, μόνο που εδώ δεν πρόκειται για αναζήτηση βαθύτερου εαυτού και ταυτότητας· πρόκειται για ταξίδι με ένα καράβι στο οποίο μπήκαμε λίγο-πολύ συνειδητά και λίγο-πολύ χωρίς να το καταλάβουμε, χωρίς να ερωτηθούμε, είχαμε ενδεχόμενο δόλο που λένε στα νομικά, είχαμε μια αθωότητα χωρίς να είμαστε αθώοι.

 

Αυτοί που μπήκαν πρώτοι έπιασαν καλύτερες θέσεις, καμπίνες λουξ ή έγιναν καπετάνιοι, οι άλλοι παρακολουθούν από το κατάστρωμα τις εξελίξεις. Βέβαια όλοι επηρεάζονται από τον καιρό.

  

Ο καιρός έφερε γενικότερα πολύ μεγάλες αλλαγές, λόγω κυρίως των τεράστιων επιτευγμάτων της τεχνολογίας. Οπότε μιλάμε για μια κοσμογονία εντός μιας άλλης κοσμογονίας.

 

Υπάρχει ωστόσο μια διαφορά ως προς τον επηρεασμό, σε τέτοιες καταστάσεις. Λένε ότι ο άνθρωπος είναι προσαρμοστικό ον, ευτυχώς άλλωστε, αλλιώς δεν θα επιβίωνε. Ομως εδώ η προσαρμοστικότητα αφορά κυρίως τους έχοντες το πάνω χέρι. Οσοι εκ των εχόντων και κατεχόντων, για να θυμηθούμε μια παλιότερη ορολογία, είναι προσαρμοστικοί, προχωρούν. Οι άλλοι μένουν πίσω. Για τους μη έχοντες και μη κατέχοντες, ωστόσο, δεν τίθεται θέμα προσαρμοστικότητας. Τίθεται μόνο θέμα εξοικείωσης. Εξοικείωσης με την τρας τηλεόραση που άλλοτε θα την έβρισκε κανείς εξωφρενική· εξοικείωσης με τους παραπάνω ετήσιους θανάτους λόγω κορονοϊού· εξοικείωσης με μικρούς ή μεγαλύτερους πολέμους δώθε κείθε που όλο μακριά γίνονται και όλο πλησιάζουν· εξοικείωσης με την ύπαρξη ολοένα και περισσότερων πεδίων λήψης αποφάσεων για ζητήματα ζωής και θανάτου εκτός δημοκρατικού ελέγχου· εξοικείωσης με τη μικρή και τη μεγάλη διαφθορά· εξοικείωσης με την παντοτινή μη αύξηση μισθού αλλά αν χρειαστεί και με τη μείωσή του· εξοικείωσης και με τους ζητιάνους που άλλοτε κάπως περιθάλπαμε· εξοικείωσης με τη χρηματιστηριακή αποτίμηση της ζωής μας.

 

Πρόκειται για εξοικείωση, εντέλει, με την προσαρμοστικότητα των άλλων. Εδώ κι αν χρειάζεται αναστοχασμός.

  

Κάποιοι πάντα θα αναζητούν μόνο τα ελαττώματά σου

 

γράφει ο Σπύρος Σταθάτος

 

Είναι γεγονός. Λαμπάδες να κάνεις τα χέρια σου, αυτός που θέλει να σε κατηγορήσει θα το κάνει χωρίς δισταγμό, πολλές φορές δε και χωρίς ντροπή. Γιατί; Γιατί έτσι τον βολεύει. Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

 

Εάν είσαι πολύ καλός, σε θεωρούν άνθρωπο χωρίς πυγμή και προσωπικότητα.

 

Εάν είσαι πάλι άνθρωπος που λέει τη γνώμη του, σε θεωρούν ισχυρογνώμονα και εγωιστή.

 

Εάν αγαπάς πολύ και δένεσαι με τον άλλο, είσαι και πάλι «ανεπαρκής» γιατί αγαπάς ασφυκτικά και κουράζεις.

 

Εάν δίνεις χώρο στον άλλο και δεν κάνεις «περιττές» ερωτήσεις, είσαι ένας αδιάφορος άνθρωπος που δεν μπορείς να στηρίξεις κανένα. Κοινώς, μακριά από μας.

 

Όταν μοιράζεσαι τα πάντα με τον άλλο, χωρίς να κρατάς τίποτα για τον εαυτό σου, είσαι ανοιχτό βιβλίο, προβλέψιμος και άρα βαρετός.

 

Αν πάλι είσαι πιο κλειστός χαρακτήρας, είσαι στην ουσία κρυψίνους και ποιος ξέρει τι άλλο κρύβεις.

 

Συμπέρασμα;

 

Είναι πάρα πολύ εύκολο να βρίσκεις ελαττώματα στον άλλο. Δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει ποτέ ο τέλειος άνθρωπος. Εξάλλου και εσύ που παρατηρείς τα ελαττώματα των άλλων, απέχεις παρασάγγας από την τελειότητα.

Το κλειδί είναι να είσαι ο εαυτός σου. Να μην μπαίνεις στο τρυπάκι, του πώς θα φανεί αυτό στον ένα ή πώς θα το πάρει ο άλλος. Να είσαι αυθεντικός. Μόνο τότε μπορείς να προσελκύσεις τους κατάλληλους ανθρώπους και να κάνεις σχέσεις ζωής (φιλικές ή ερωτικές).

 

Να θυμάστε ότι αυτοί που θέλουν να σας αγαπήσουν, θα σας αγαπήσουν. Οι υπόλοιποι ο,τι και να κάνεις θα ψάξουν να βρουν «το αρνητικό» πάνω σου. Εδώ αξίζει να θυμηθούμε την σπουδαία φράση του Θανάση Βέγγου « Δεν έχω χρόνο για αυτούς που με μισούν γιατί είμαι απασχολημένος αγαπώντας όσους με αγαπούν».

Γύρνα την πλάτη στους τοξικούς ανθρώπους!

 

γράφει η Δέσποινα Χατζάκη

 

Και ξαφνικά στην παρέα νιώθεις να σε τυλίγει ένα μαύρο πέπλο κατάθλιψης και δυσφορίας ανεξήγητης.

Πνίγεσαι και κανενός τα χέρια δε σου σφίγγουν τον λαιμό!

Στεναχωριέσαι και απελπίζεσαι χωρίς να συμβαίνει εκείνη τη στιγμή το πιο τραγικό πράγμα στη ζωή σου.

Το σκηνικό το ίδιο επαναλαμβανόμενο μόνο όταν στην παρέα ή στη σκέψη σου είναι “παρόντα” κάποια άτομα.

Ναι, το βρήκες! Αυτά είναι η αιτία που σε εγκαταλείπει η θετική σου σκέψη.

“Ρουφούν” με μανία τη θετική σου ενέργεια και σου εκπέμπουν τη δική τους την τοξική!

Παίρνουν από σένα το χαμόγελο, καθετί καλό και λαμπερό που έχεις και σου στέλνουν μιζέρια, κακομοιριά και άρνηση.. Δεν προλαβαίνεις να αμυνθείς.

Η επιρροή τους δυνατή και η αντίστασή σου μηδενική.

Τα τοξικά άτομα θα σε πλησιάσουν στην παρέα ζωντανά ή κρυμμένα κάποιες φορές πίσω από ένα ιντερνετικό πληκτρολόγιο!

Όχι γιατί θέλουν τη φιλία σου, την καλή σου διάθεση ή να ακούσουν τι έχεις να τους πεις.

Το κάνουν για να πουν τα δικά τους. Να σε ελέγξουν αρπάζοντας ό,τι θετικό έχεις και να το αντικαταστήσουν με ό,τι αρνητικό έχουν τα άτομα αυτά. Απόφυγε τους τοξικούς ανθρώπους!

Απομακρύνσου όσο πιο γρήγορα μπορείς! Μην τους κάνεις τη χάρη να σου παίρνουν τον ήλιο σου και να λάμπουν αυτοί!

Γύρισέ τους την πλάτη και τα τοξικά τους βέλη θα επιστρέψουν πίσω.. Μην ξεγελιέσαι από το ψεύτικο χαμόγελό τους! Βγάλε τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή σου! Ξεκίνα να προσπαθείς!

Η Ρωσία ανέστειλε τη συμμετοχή της στη συμφωνία για εξαγωγή αγροτικών προϊόντων.!

 

Η Ρωσία ανέστειλε τη συμμετοχή της στη συμφωνία για εξαγωγή αγροτικών προϊόντων από τα ουκρανικά λιμάνια έπειτα από επιθέσεις σε πλοία του ρωσικού στόλου στην Κριμαία, όπως μεταδίδει το TASS επικαλούμενο το υπουργείο Άμυνας της χώρας.

 

«Λαμβάνοντας υπόψη τις τρομοκρατικές ενέργειες από το καθεστώς του Κιέβου, με τη συμμετοχή Βρετανών ειδικών, κατά πλοίων του στόλου της Μαύρης Θάλασσας και εμπορικών πλοίων που σχετίζονται με την ασφάλεια του “διαδρόμου σιτηρών”, η ρωσική πλευρά αναστέλλει τη συμμετοχή της στην εφαρμογή της συμφωνία», αναφέρει το ρωσικό υπουργείο Άμυνας.

 

Σε μια πρώτη αντίδραση, εκπρόσωπος του ΟΗΕ – ο οποίος διαμεσολάβησε για τη συμφωνία – ανέφερε ότι ο οργανισμός βρίσκεται σε επαφή με τις ρωσικές αρχές.

 

Η Πρωτοβουλία της Μαύρης Θάλασσας για τα σιτηρά υπογράφηκε στις 22 Ιουλίου στην Τουρκία και έκτοτε έχουν εξαχθεί από την Ουκρανοί πολλά εκατομμύρια τόνοι σιταριού, αραβόσιτου, ηλιελαίου, βρώμης, ελαιοκράμβης και σόγιας. Η συμφωνία έχει διάρκεια 120 ημερών, δηλαδή θα εκπνεύσει στα μέσα Νοεμβρίου.

 

«Θα συνεχίσουμε με τη βοήθεια της Τουρκίας»

Σύμφωνα με το πρακτορείο TASS, ο υπουργός Γεωργίας της Ρωσίας, Ντμίτρι Πατρούσεφ, είχε δηλώσει νωρίτερα ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να εφοδιάσει με 500.000 τόνους σιτηρών τις φτωχές χώρες μέσα στους επόμενους τέσσερις μήνες, με τη βοήθεια της Τουρκίας.

 

Η Μόσχα υποστηρίζει ότι μόνο το 3% των εξαγόμενων τροφίμων από την Ουκρανία έχουν πάει σε φτωχές χώρες, ενώ τα μισά φορτία είχαν ως προορισμό χώρες της Δύσης.

 

«Η γεωγραφία των παραληπτών των φορτίων αυτών αποδείχθηκε εντελώς ασυνεπής με τους ανθρωπιστικούς στόχους που διακηρύσσονταν αρχικά», αναφέρεται στην ανακοίνωσή της ρωσικής κυβέρνησης, ενώ τονίζεται ότι «τα φτωχά κράτη, όπως η Σομαλία, η Αιθιοπία, η Υεμένη, το Σουδάν, το Αφγανιστάν, έλαβαν μόλις το 3% των τροφίμων, κυρίως μέσω του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος».

 

Η Ρωσία ήδη από τις αρχές Σεπτεμβρίου ζητά να αναθεωρηθεί η συμφωνία για την εξαγωγή των σιτηρών, υποστηρίζοντας ότι η Ρωσία και οι αναπτυσσόμενες χώρες εξαπατήθηκαν από τη Δύση και πως μπορεί μεν κάποιοι περιορισμοί για τις ρωσικές εξαγωγές λιπασμάτων έχουν χαλαρώσει, όμως εξακολουθούν να υπάρχουν, καθώς «έξυπνες κυρώσεις» συνεχίζουν να περιπλέκουν το ρωσικό εμπόριο.

 

 

Η έκκληση του ΟΗΕ

Από την Παρασκευή, ο ΟΗΕ προέτρεπε το Κίεβο και τη Μόσχα να ανανεώσουν τη συμφωνία που λήγει στις 19 Νοεμβρίου, υπογραμμίζοντας ότι είναι απαραίτητη για την παγκόσμια επισιτιστική ασφάλεια. Παράλληλα, ζήτησε την πλήρη εφαρμογή της σχετικής συμφωνίας που διασφαλίζει ότι τα σιτηρά και τα λιπάσματα από τη Ρωσία θα διοχετεύονται επίσης στην παγκόσμια αγορά.

 

Μάχες στο Λουχάνσκ και το Ντονέτσκ

Στα άλλα πεδία των μαχών, ο ουκρανικός στρατός έκανε λόγο για συγκρούσεις στις περιοχές του Λουχάνσκ και του Ντονέτσκ, κυρίως κοντά στην Μπαχμούτ, τη μοναδική ζώνη όπου τις τελευταίες εβδομάδες οι Ρώσοι σημειώνουν κάποια πρόοδο. Αναφέρθηκαν επίσης βομβαρδισμοί σε πολλές άλλες περιοχές.

 

Οι φιλορώσοι αυτονομιστές ανακοίνωσαν μια νέα ανταλλαγή αιχμαλώτων με το Κίεβο, 50 άτομα από κάθε πλευρά.

 

Στο μέτωπο του Νότου, δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου είπαν ότι είδαν πυρά πυροβολικού στο χωριό Κομπζάρτσι, την τελευταία κοινότητα που ελέγχεται από τους Ουκρανούς πριν από τη γραμμή επαφής με τους Ρώσους.

 

Οι δύο πλευρές προετοιμάζονται σε αυτήν τη ζώνη για τη μάχη της Χερσώνας, απ’ όπου οι ρωσικές κατοχικές αρχές απομάκρυναν δεκάδες χιλιάδες άμαχους, μια ενέργεια που η Ουκρανία αποκαλεί «εκτοπισμό».

 

πηγή με πληροφορίες από Reuters, AFP

 

Σκάνδαλο υποκλοπών: Νέες αποκαλύψεις για παρακολουθήσεις Υπουργών και επιχειρηματιών από το Μαξίμου

 

Δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα» ξαναφέρνει στο επίκεντρο το θέμα των παρακολουθήσεων πολιτικών και επιχειρηματιών από το Μέγαρο Μαξίμου!

 

Το ρεπορτάζ έχει τίτλο: «Αποκάλυψη – Τέσσερις παράνομες μεθοδεύσεις από ένα ύποπτο κέντρο» και υπότιτλο «Οι ενδείξεις για άγνωστες υποκλοπές, οι πληροφορίες για φυσικές παρακολουθήσεις, οι διευκολύνσεις κι άλλες ιστορίες – Τα κρίσιμα ερωτήματα για τον Γρηγόρη Δημητριάδη».

 

 

Το ρεπορτάζ φωτογραφίζει τον Γρηγόρη Δημητριάδη ως το πρόσωπο που πιθανόν να έπαιζε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στις υποκλοπές με το Predator, τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη ως τον υπουργό που παρακολουθούνταν για το θέμα των ταυτοτήτων, ενώ κάνει λόγο και για άλλο πολιτικό που επιχειρήθηκε να παρακολουθηθεί αλλά απέφυγε την παγίδα.

 

Επίσης μιλά και για φυσικές παρακολουθήσεις και για σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα εναντίον πολιτικών αντιπάλων, επιχειρηματιών και «ανδρών και γυναικών για ιδιωτικούς λόγους»!

 

Το δημοσίευμα κάνει, δε, λόγο για σχέσεις επιχειρηματιών με το έως πρόσφατα ισχυρό κέντρο στο Μαξίμου. Όπως αναφέρεται:

 

«Τα προβληματικά σημεία για το συγκεκριμένο κέντρο επιρροής πολλαπλασιάζονται ύστερα από τα οφέλη που φέρονται να είχαν σε συμβάσεις με το Δημόσιο επιχειρηματίες (που δραστηριοποιούνται κυρίως σε θέματα επικοινωνιών, ψηφιακών συστημάτων και άλλων υψηλής τεχνολογίας) οι οποίοι είχαν πολύχρονες επαφές με αυτό το σύστημα. Οι συγκεκριμένοι ενδιαφέρονταν για θέματα επικοινωνιών σε σώματα ασφαλείας, στα συστήματα υποκλοπών της ΕΥΠ, στη διαδικασία επιλογής αναδόχου για την έκδοση των νέων ταυτοτήτων κ.λπ. Σημειώνεται ότι ο τελευταίος διαγωνισμός ματαιώθηκε ύστερα από πολιτικές αντιδράσεις».

 

Οι παρακολουθήσεις σε καφετέριες

 

Σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ στα Νέα, «SMS με link – παγίδα φέρεται να είχε σταλεί, στις αρχές Νοεμβρίου 2021, και σε επιχειρηματία εκτός Αθηνών, που έχει δραστηριοποιηθεί σε πολλούς επαγγελματικούς χώρους. Σύμφωνα με περαιτέρω έρευνα, αυτό φέρεται να συνέβη προκειμένου να υπάρχει παρακολούθηση κι άλλων γνωστών του σημαντικών προσώπων, μέσω αυτού, αλλά και γιατί ήταν «εχθρός» επιχειρηματιών που φαίνεται να είχαν καλές σχέσεις με το συγκεκριμένο κέντρο..

 

 

..Ακόμη παραμένει άγνωστο αν το Predator χρησιμοποιήθηκε μέχρι και για υποκλοπές, αντρών και γυναικών, για ιδιωτικούς λόγους. Με κύριο ζητούμενο τι από όλα αυτά μπορεί να γνώριζε ο κ. Δημητριάδης, ο οποίος αποφεύγει να λάβει θέση για τη διαχείριση του Predator στην Ελλάδα κι αναφέρεται συχνά σε SMS – παγίδες που στέλνονταν από το εξωτερικό.

 

Ενα από τα κρίσιμα ερωτήματα που ανακύπτουν αφορά τη φυσική παρακολούθηση ή και την καταγραφή συνομιλιών, σε ραντεβού, σε καφετέριες, ενός ακόμη πολιτικού παράγοντα που επίσης δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις με το προαναφερόμενο κέντρο… »

 

Σχέσεις και με το …οργανωμένο έγκλημα!

Τέλος, κάνει λόγο και για σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα: «Ένα κρίσιμο ερώτημα παραμένει, τέλος, και το ακριβές περιεχόμενο των «θολών» επαφών ανθρώπων σε θέσεις κρίσιμης σημασίας με άτομα κι από τον ποινικό χώρο που σχετίζονταν με το οργανωμένο έγκλημα. Σύμφωνα με μία εκδοχή, αυτό έγινε για «λόγους προσωπικής ασφάλειας». Προκαλώντας βεβαίως τις εύλογες απορίες γιατί δεν ζητήθηκε αρωγή και προστασία από τις αρμόδιες αστυνομικές υπηρεσίες».

 

Το ρεπορτάζ των «Νέων» αναμένεται να ανοίξει ένα ακόμα κύκλο συζητήσεων για το μείζον σκάνδαλο των υποκλοπών, καθώς ζητούνται άμεσα απαντήσεις στα θέματα που τίθενται.

 

Το βέβαιο είναι ότι ενώ η Pega, η εξεταστική της ευρωβουλής, φθάνει την επόμενη εβδομάδα στην Αθήνα, η υπόθεση των υποκλοπών κάθε άλλο παρά έχει κλείσει, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να το «κουκουλώσει»…

 

Αναπάντητα ερωτήματα για υποκλοπές και εντός της κυβέρνησης (πηγη: Ναυτεμπορική)

Αναπάντητα ερωτήματα για το ενδεχόμενο να υπεκλάπησαν οι τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και στελεχών της κυβέρνησης της ΝΔ άφησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου, κάνοντας λόγο για «εικασίες» αλλά αποφεύγοντας να ξεκαθαρίσει εάν παραβιάστηκε ή όχι το απόρρητο των μελών της κυβέρνησης, όπως καταγγέλλουν δημοσιεύματα.

 

Σχολιάζοντας ρεπορτάζ το οποίο ανέφερε ότι υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη που δεν απολάμβαναν της εμπιστοσύνης του Μεγάρου Μαξίμου και του τότε διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη, έχουν διαπιστώσει ότι υποκλέπτονταν οι συνομιλίες τους ο κ. Οικονόμου απέφυγε να διαψεύσει ρητώς. Αντίθετα εστίασε στο γεγονός ότι το ρεπορτάζ δεν κατονομάζει τα φερόμενα θύματα των «εσωτερικών» υποκλοπών στην κυβέρνηση. Ειδικότερα μίλησε για δημοσίευμα «γεμάτο  εικασίες -από το οποίο απουσιάζουν στοιχεία, ονόματα και συγκεκριμένα γεγονότα». «Όποιος δεν μπορεί να παράγει πολιτική για τα μεγάλα και σοβαρά, καταφεύγει στην αναπαραγωγή μύθων» πρόσθεσε γενικόλογα και επανέλαβε ότι η κυβέρνηση δεν έχει προμηθευθεί κανένα κακόβουλο λογισμικό παρακολούθησης και οι υπηρεσίες ασφαλείας στην Ελλάδα «δεν χρησιμοποιούν, με οποιονδήποτε τρόπο, κακόβουλα λογισμικά παρακολούθησης» (…).

 

Η εισαγγελέας της ΕΥΠ είχε παραδεχθεί ότι θα παρακολουθούσε και την ΠτΔ

Επισημαίνεται ότι οι συγκεκριμένες καταγγελίες έρχονται μόλις λίγα εικοσιτετράωρα μετά την πρωτοφανή παραδοχή της εισαγγελέως της ΕΥΠ, Βασιλικής Βλάχου, σε κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, ότι θα έδινε εντολή ακόμη και για παρακολούθηση της ίδιας της Προέδρου της Δημοκρατίας. Υπενθυμίζεται επίσης ότι η κυβέρνηση αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός αποφεύγουν εδώ και μήνες να διαψεύσουν που αναφέρει ότι εκτός από τον κ. Ανδρουλάκη η ΕΥΠ παρακολουθούσε και άλλα επτά ή οκτώ πολιτικά πρόσωπα.

 

«Όχι» της ΝΔ σε έλεγχο για παραβίαση απορρήτου πολιτικών προσώπων

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση απέρριψε την πρόταση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας προκειμένου να ελεγχθεί από την αρμόδια αρχή (ΑΔΑΕ) και από τους παρόχους κινητής τηλεφωνίας το απόρρητο των συνδιαλέξεων των βουλευτών, ευρωβουλευτών και δημοσιογράφων. Μάλιστα η γαλάζια πλειοψηφία δεν εξήγησε για ποιο λόγο απέρριψε το συγκεκριμένο αίτημα κάτι που πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα για τον αριθμό των θυμάτων των υποκλοπών… εκτός ή εντός κυβέρνησης. 

πηγή

 

Τετραπλή Κατοχή

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Μέρα που είναι σήμερα, ας πάμε νοερά πίσω. Σ’ ένα «πίσω» που όσο απομακρύνεται τόσο λιγότερο το ξέρουμε. Απόδειξη, μια στις τόσες, η άκρως ανιστόρητη δήλωση ενός υπουργού ότι, λόγω της ενεργειακής κρίσης, οδεύουμε προς «τον δυσκολότερο χειμώνα μετά το 1942». Δεν έχει σημασία τ’ όνομά του. Είναι ένας από τους πολλούς αξιωματούχους που μιλάνε και ξαναμιλάνε δίχως να προλαβαίνουν να βουτήξουν τη γλώσσα τους στη φαιά ουσία τους.

 

Η τριπλά κατεχόμενη Ελλάδα του 1942 βασανίστηκε ανελέητα και από τέταρτο δυνάστη: τον αγριότατο χειμώνα. Τη χώρα, καταληστευμένη από τους κατακτητές και αποδιαλυμένη από τη δωσίλογη κυβέρνηση Τσολάκογλου, την πελέκησε ένας λιμός που συγκρίνεται με τους δεινότερους της αρχαιότητας. Κι αν στην ύπαιθρο άντεξαν κάπως περισσότερο, χάρη στη γη τους, και τουλάχιστον προλάβαιναν να θάψουν τους νεκρούς τους, στα αστικά κέντρα, και προπάντων στην Αθήνα, τα κουφάρια των πεινασμένων έμεναν έκθετα στους δρόμους για μέρες, ώσπου να μεταφερθούν με κάρα· σαν σακιά. Γέμισε Μεσολόγγια ο τόπος από την πείνα. Τα τετράποδα, κατοικίδια και αδέσποτα, κυνηγήθηκαν για να κορέσουν τον μοιραίο θάνατο. Μα οι νεκροί μετρήθηκαν πάνω από 100.000.

 

Τα δημοτικά τραγούδια της μεσολογγίτικης πολιορκίας και της Εξόδου απαθανάτισαν τις αντιλιμικές «λύσεις» που επινόησε η απελπισία. Το ίδιο έπραξαν τα δημοτικά της Κατοχής, επέλεξαν ωστόσο τον δρόμο της ναυαγοσωστικής σάτιρας, ιδίως τα νησιώτικα. Παράδειγμα ένα δωδεκανησιακό: «Ηρθε και νέα διαταγή από τον Μουσολίνι, / γάδαρος, σκύλος κι όρνιθα και γάτης να μη μείνει. / Κι άμα δεν είχεν σκύλους πλιο, τρώγαμεν ατσουκνούδες, / μολόχα δεν αφήναμεν, ούτε και σκυλαρούδες. / Εγώ θυμούμαι να σας πω, μπροστά εις την αυλή μου / δυο στρατιώτες Γερμανοί εσφάξαν το σκυλί μου. / Επειτα βρέθημεν κι εμείς εις την απελπισία, / εφάγαμε το γάδαρο, κι ας ήταν αμαρτία». Και μια μελαγχολική ερωτική πρόσκληση, από τη Νάξο, όπως τη διέσωσε ο Ν. Βλ. Σφυρόερας στο βιβλίο «Απεραθίτικα πολεμικά τραγούδια (1940-1944)», που εκδόθηκε το 1945: «Που θα σε ταΐζω, έλα, / βελανόψωμο, κοπέλα» – όπου βελανόψωμο το «ψωμί» από βελανίδια.

 

Καμιά σάτιρα δεν αναιρεί την πραγματικότητα όμως. Κι αυτό το ξέρει ο λαϊκός ποιητής της Κάσου: «Ούλα τους τα πουλήσασι τα μαλαματικά τους, / να βρούσι μια μπουκιά ψωμί να φάσι τα παιδιά τους». Τι δεν ήξερε; Οτι στη μεταπολεμική Ελλάδα οι μαυραγορίτες θα λογίζονταν σαν αγνοί πατριώτες.  

Πώς μας "κλέβουν" οι τράπεζες: Πληθωρισμός 12%, επιτόκιο 0,10%!

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Οι ελληνικές τράπεζες έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί, δηλαδή σωθεί, τέσσερις φορές με χρήματα των φορολογουμένων. Το κόστος είναι μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Όμως, η δική τους συμπεριφορά προς τους φορολογουμένους-και καταθέτες τους- είναι ληστρική και προκλητική.

 

Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

 

Πρώτον, τα επιτόκια καταθέσεων είναι εδώ και χρόνια ανύπαρκτα. Οι καταθέτες αφήνουν στις τράπεζες τα χρήματά τους μόνο και μόνο για φύλαξη και σχεδόν υποχρεωτικά, αφού οι περισσότερες συναλλαγές δεν γίνονται πλέον με μετρητά. Μέχρι πρότινος για τα εξευτελιστικά επιτόκια, που κινούνται μεταξύ των…δυσθεώρητων ποσοστών 0,10%-0,20%, υπήρχε μια δικαιολογία: ο χαμηλός πληθωρισμός, που τα τελευταία χρόνια ήταν λίγες μονάδες και τον είχαμε ξεχάσει. Όμως, εδώ και καιρό ο πληθωρισμός είναι διψήφιος, έχει ξεπεράσει και το 12%! Αλλά οι τράπεζες κάνουν ότι δεν το βλέπουν και δίνουν στις καταθέσεις τα ίδια (ανύπαρκτα) επιτόκια.

 

Δεύτερον, την ίδια στιγμή τα επιτόκια, που οι ίδιες απαιτούν από τους πελάτες τους, είναι εξωφρενικά. Τα στεγαστικά ξεκινούν από 5%, τα υπόλοιπα από εκεί και πάνω. Τα δε επιτόκια των πιστωτικών καρτών καλύτερα να μην τα κοιτάμε, από 15% και πάνω!

 

Τρίτον, τι συμβαίνει, λοιπόν, στην πράξη; Οι τράπεζες μαζεύουν τα χρήματα των πολιτών δίνοντάς τους επιτόκιο το πολύ 0,20% και την ίδια στιγμή αγοράζουν έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου από τα οποία παίρνουν επιτόκιο πέντε έως δέκα φορές μεγαλύτερο, δηλαδή θησαυρίζουν.

 

Τέταρτον, οι τράπεζες κλείνουν καταστήματα και απολύουν υπαλλήλους για να ρίξουν το κόστος λειτουργίας τους. Ταυτόχρονα «σπρώχνουν» στους πελάτες τους στις ηλεκτρονικές συναλλαγές. Τι παρατηρούμε, όμως, σ’ αυτές; Ότι για όλες τις συναλλαγές, που γίνονται με μερικά «κλικ» από τον υπολογιστή και το κινητό τηλέφωνο, ζητούν προμήθεια, που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πολύ μεγάλη. Δηλαδή, μονά-ζυγά δικά τους!

 

Φυσικά, οι τράπεζες είναι επιχειρήσεις με μοναδικό στόχο το κέρδος. Όμως, όλες οι επιχειρηματικές πράξεις (πρέπει να) υπόκεινται σε κανόνες. Και σε εποχές σαν τη σημερινή, με την ακρίβεια να καλπάζει, επανέρχεται στο προσκήνιο το ερώτημα αν επιτρέπονται οι αθέμιτες πρακτικές. Διότι δεν γίνεται ο αρμόδιος υπουργός να λέει ότι, για παράδειγμα, οι φούρνοι πωλούν ακριβά το ψωμί ή τα μανάβικα τα μήλα, αλλά αυτά που κάνουν οι τράπεζες να θεωρούνται «κανονικότητα». Δεν είναι αυτά αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι σε άλλες επιχειρήσεις και προκλητική περιφρόνηση δικαιωμάτων των απλών καταθετών;

 

Ο παλιός Αμερικανός βιομήχανος Χένρι Φόρντ το είχε πει έτσι: «Είναι πολύ καλό που ο λαός δεν καταλαβαίνει πώς λειτουργεί το τραπεζικό και το νομισματικό μας σύστημα. Γιατί, αν το καταλάβαινε, θα γινόταν επανάσταση αύριο το πρωί»…

Οι εχθροί...

 

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

 

Ο εχθρός δεν είναι ένας, είναι πολλοί, είναι και αόρατοι – και ο πιο ύπουλος ενεδρεύει στον καθένα πολίτη ξεχωριστά· πολίτη και όχι οπλίτη, διότι είναι ο καθένας άοπλος μπροστά στην επέλαση των εχθρών: όμοια σκέψη και ομιλία, ομοιοστασία, ομοιομορφία. Ισοπέδωση. Θάνατος. Ο υποταγμένος στην εξουσία νους, αν και σκλαβωμένος [εσαεί;] επικρατεί· εξορίζει το αίσθημα. Η κυριαρχία της ιεραρχίας, του οικονομικού και πολιτικού συστήματος. Δύσκολο να συγκλονιστεί κανείς και να εναντιωθεί σ’ όλο αυτό το παραλήρημα, στην απώλεια του αυτεξούσιου αλλά και της καθημερινής αξιοπρέπειας.

 

Μπορούν βέβαια, φευγαλέα, να γίνουν αντιληπτοί και να κατονομαστούν μερικοί εχθροί.

 

● Να, η τηλεόραση. Μπορεί να συντροφεύει ηλικιωμένους και μεσήλικους από τη μία, αλλά από την άλλη σκοτώνει καθημερινά τα γεγονότα [την αλήθεια], επηρεάζει και αλλοιώνει συνειδήσεις, διαχέει ασύδοτα τον καταναλωτισμό, υμνώντας τον πλούτο και την «επιτυχία», διατηρεί όλους τους -ισμούς: σεξισμό κυρίως, εθνικισμό, εκφασισμό και λοιπούς πολλούς.

 

 

● Ιδού και τα Πανεπιστήμια, τα φυτώρια υποτίθεται της αμφισβήτησης, της γένεσης και παραγωγής ιδεών, ο τόπος όπου κοχλάζει νεανικό αίμα: θλίψη, διαγκωνισμός για κατάληψη κυβερνητικών θώκων, για ιδιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων για ερευνητικά τάχα προγράμματα· επίνευση για εισαγωγή και εγκατάσταση στα πανεπιστήμια ένστολων φρουρών της αστυνομίας – τι όνειδος για το πνεύμα, για τη δημοκρατία.

 

● Επιπροσθέτως, η δημοσιογραφία, με μικρές εξαιρέσεις μερικών εφημερίδων. Απόλυτη σύμπνοια «δημοσιογράφων», διαφημιστών, ανθρώπων της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας. Δεν γίνεται λόγος για το κοινό, το οποίο δεν είναι το αίτιο της ολοκληρωτικής κατάρρευσης αλλά το αποτέλεσμα, αν και, ενίοτε, συγχέονται οι ευθύνες.

 

● Τι να πει κανείς για τις τέχνες, που κι αυτές είναι πλέον πληθυντικές ενώ μία ήταν η Τέχνη. Ανευρες, υποτονικές, «λογικές», ανούσιες, κάλπικες – έχει χαθεί η ανεξαρτησία και ο σκοπός της τέχνης, ο μετριασμός ήγουν της τραγικότητας της ζωής. Σχεδόν όλες ξένες προς τον ελληνικό πολιτισμό, μα εντελώς ξένες. Οι περισσότεροι εκφραστές τους [των τεχνών]: ξέρουν λίγα και λένε πολλά, αντί να γνωρίσουν πολλά και να πούνε λίγα (αλλά ζουμερά).

 

● Και τι να πεις ωσαύτως για την Αριστερά και το συνδικαλιστικό (κάποτε υπήρχε και φοιτητικό!) κίνημα. Καλύτερα να λέμε άλλα λόγια, τέτοια ώστε ν’ αγαπιόμαστε· τουλάχιστον να μην τρώμε τις σάρκες μας.

 

Με τούτα και μ’ εκείνα φαίνεται νομοτελειακός ο ευτελισμός, και η καταβαράθρωση της χώρας, που για λίγους μήνες, πριν από ογδόντα δύο χρόνια, έλαμψε διά της αντιστάσεως της ομοψυχίας, της αντίστασης. Αυτό δεν είναι απαισιόδοξο, σαν παράπονο ακούγεται, αλλά ούτε κι έτσι είναι ικανοποιητικό. Η έκσταση είναι απούσα, το φρόνημα και ό,τι μπορεί να δικαιώσει την έννοια άνθρωπος, ή να την εξυψώσει...

 

Θυμάται κανείς; Σκέφτεται;

 

 

Ποιοι δικαιούνται το επίδομα θέρμανσης

 

Επιταγή ακρίβειας για 2,3 εκατ. πολίτες, αλλά και επίδομα θέρμανσης για 1,3 εκατ. πολίτες πρόκειται να καταβληθούν μέσα στον Δεκέμβριο.Σύμφωνα με τον προγραμματισμό που υπάρχει για το επίδομα θέρμανσης οι δικαιούχοι είναι περίπου 1,3 εκατ. νοικοκυριά. Όσοι μάλιστα το είχαν λάβει πέρυσι θα δουν χρήματα στους λογαριασμούς τους περίπου στις 10 Δεκεμβρίου, ενώ οι νέοι δικαιούχοι θα πληρωθούν έως το τέλος του έτους.

Παράλληλα 2,3 εκατ. πολίτες θα λάβουν εφάπαξ οικονομική ενίσχυση ύψους 250 ευρώ.

 Δικαιούχοι είναι:

 

1 εκατ. συνταξιούχοι, έναντι 634.000 τον Απρίλιο, με μηνιαίο εισόδημα έως 800 ευρώ, έναντι 600 ευρώ τον Απρίλιο.

35.000 ανασφάλιστοι υπερήλικες του ΟΠΕΚΑ.

172.000 δικαιούχοι επιδόματος ΑΜΕΑ.

Παράλληλα, θα δοθεί σε:

 

225.000 δικαιούχους του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, διπλή δόση τον Δεκέμβριο και

800.000 δικαιούχοι επιδόματος παιδιών ΟΠΕΚΑ, θα δουν μιάμιση επιπλέον μηνιαία δόση.

Το συνολικό κόστος για τα παραπάνω ανέρχεται στα 496 εκατ. ευρώ.

 

Επίδομα θέρμανσης

 

Η κοινή υπουργική απόφαση (ΚΥΑ) θα εκδοθεί τελικά την επόμενη εβδομάδα, σύμφωνα με την οποία θα προσδιορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για την χορήγηση του επιδόματος θέρμανσης.

 

 

 

Το συνολικό ποσό που θα διατεθεί ανέρχεται σε 500 εκατ. ευρώ, μαζί με την επιδότηση των 25 λεπτών το λίτρο στην αντλία, μέτρο που σε πρώτη φάση θα ισχύσει μέχρι το τέλος του έτους, χωρίς να αποκλείεται, εάν οι συνθήκες το επιβάλλουν να παραταθεί.

 

Δικαιούχοι του επιδόματος εφέτος είναι περίπου 1,3 εκατ. νοικοκυριά, ενώ πέρυσι ήταν κάτι λιγότερο από 900 χιλ. και αυτό διότι έχουν διευρυνθεί τα περιουσιακά στοιχεία, ενώ θα αυξηθεί και η βάση για το περιουσιακό κριτήριο, λόγω της αύξησης των αντικειμενικών αξιών. Το ανώτερο ποσό που μπορεί να λάβει ένα νοικοκυριό είναι τα 800 ευρώ από 750 ευρώ πέρυσι, και το κατώτερο τα 100 ευρώ, όσο ήταν και πέρυσι.

 

Ας δούμε τα κριτήρια που θα ισχύσουν για εφέτος:

 

Το όριο εισοδήματος ανέρχεται σε 16.000 ευρώ για τον άγαμο.

Σε 24.000 ευρώ για τον έγγαμο, ποσό που προσαυξάνεται κατά 3.000 ευρώ για κάθε προστατευόμενο παιδί.

Τα περιουσιακά κριτήρια, αυξάνεται πιθανότητα στις 200.000 ευρώ αντικειμενική αξία για τον άγαμο, ενώ θα παραμείνει στις 300.000 ευρώ αξία ακίνητης περιουσίας για τους έγγαμους.

Στην περίπτωση όμως που κάποιος θελήσει να λάβει το διπλάσιο ποσό, τότε το κριτήριο είναι 14.000 ευρώ για τον άγαμο και 20.000 ευρώ για τον έγγαμο.

 

Η πρώτη δόση, που θα αφορά του παλαιούς δικαιούχους, θα χορηγηθεί, περίπου στις 10 Δεκεμβρίου και αφού έχει προηγηθεί η υποβολή της σχετικής αίτησης στο myθέρμανση έως το τέλος Νοεμβρίου.

 

Θα ακολουθήσει η πληρωμή των νέων δικαιούχων που θα υποβάλλουν αίτηση έως τις 15 Δεκεμβρίου και η πληρωμή θα γίνει στο τέλος του ίδιου μήνα. 

πηγή

 

Νόαμ Τσόμσκι : 20 χρόνια μετά το Ιράκ, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να περιφρονούν το Διεθνές Δίκαιο

 

Αυτές τις μέρες είναι η 20ή επέτειος από την ψηφοφορία στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για την έγκριση του θανατηφόρου πολέμου στο Ιράκ, ο οποίος σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις προκάλεσε τον θάνατο μεταξύ 800.000 και 1,3 εκατομμύρια ανθρώπων.

 

Στην συνέντευξη για το Truthout που ακολουθεί, ο Νόαμ Τσόμσκι μοιράζεται τις σκέψεις του για τα αίτια και τις συνέπειες αυτού του φρικτού εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας.

 

 

CJ Πολυχρονίου: Νόαμ, πριν από 20 χρόνια, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε την εισβολή στο Ιράκ παρά τη μαζική αντίθεση σε ένα τέτοιο εγχείρημα. Αρκετοί κορυφαίοι Δημοκρατικοί γερουσιαστές κατέληξαν να υποστηρίξουν τον πόλεμο, συμπεριλαμβανομένου του Τζο Μπάιντεν. Τόσο για ιστορικούς όσο και για μελλοντικούς σκοπούς, ποιες ήταν οι αιτίες και οι συνέπειες του πολέμου στο Ιράκ;

 

Noam Chomsky: Υπάρχουν πολλά είδη υποστήριξης, που κυμαίνονται από καθαρή έως σιωπηρή. Το τελευταίο περιλαμβάνει εκείνους που το θεωρούν λάθος αλλά όχι κάτι περισσότερο, «μια «στρατηγική γκάφα», όπως σχολίασε εκ των υστέρων ο Ομπάμα. Υπήρχαν στρατηγοί Ναζί που αντιτάχθηκαν στις μεγάλες αποφάσεις του Χίτλερ, ως στρατηγικές γκάφες. Δεν τους θεωρούμε αντίπαλους της ναζιστικής επιθετικότητας. Το ίδιο και για τους Ρώσους στρατηγούς που αντιτάχθηκαν στην εισβολή στο Αφγανιστάν ως λάθος, όπως έκαναν πολλοί.

Εάν μπορέσουμε ποτέ να φτάσουμε στο επίπεδο να εφαρμόζουμε στον εαυτό μας τα πρότυπα που σωστά εφαρμόζουμε στους άλλους, τότε θα αναγνωρίσουμε ότι υπήρξε ελάχιστη αντίθεση σε ζήτημα αρχών στον πόλεμο του Ιράκ σε υψηλά κλιμάκια, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης και της πολιτικής τάξης. Όπως και στην περίπτωση του πολέμου του Βιετνάμ και άλλων μεγάλων εγκλημάτων.

 

Υπήρχε, φυσικά, έντονη λαϊκή διαμαρτυρία. Χαρακτηριστική ήταν η δική μου εμπειρία στο MIT. Οι μαθητές απαίτησαν να διακόψουμε τα μαθήματα για να μπορέσουν να συμμετάσχουν στις τεράστιες διαμαρτυρίες πριν από την επίσημη έναρξη του πολέμου - κάτι νέο στην ιστορία του ιμπεριαλισμού - αργότερα συναντήθηκαν σε μια εκκλησία στο κέντρο της πόλης για να συζητήσουν το επικείμενο έγκλημα και τι προμήνυε.

 

 

Το ίδιο ίσχυε σε όλο τον κόσμο, τόσο πολύ που ο Ντόναλντ Ράμσφελντ βγήκε με την περίφημη διάκρισή του μεταξύ Παλαιάς και Νέας Ευρώπης. Η παλιά Ευρώπη είναι οι παραδοσιακές δημοκρατίες, οι λίγοι παλαιομοδίτες που εμείς οι Αμερικανοί μπορούμε να αγνοήσουμε επειδή έχουν βυθιστεί σε βαρετές έννοιες όπως το διεθνές δίκαιο, τα κυριαρχικά δικαιώματα και άλλες παρωχημένες ανοησίες.

 

Αντίθετα, η Νέα Ευρώπη είναι τα καλά παιδιά: μερικοί πρώην δορυφόροι της Ρωσίας που ακολουθούν τη γραμμή της Ουάσιγκτον, και μια δυτική δημοκρατία, η Ισπανία, όπου ο πρωθυπουργός Αζνάρ πήγε μαζί με την Ουάσιγκτον, αδιαφορώντας σχεδόν για το 100% της κοινής γνώμης. Επιβραβεύτηκε με την πρόσκληση να παρίσταται με τον Μπους και τον Μπλερ καθώς ανακοίνωναν την εισβολή.

 

Είναι ενδιαφέρον να δούμε αν ο Μπους και ο Μπλερ έδωσαν συνέντευξη σε αυτήν την ευοίωνη περίσταση. Ο Μπους έδωσε συνέντευξη στην 20ή επέτειο της εισβολής του στο Αφγανιστάν, μια άλλη εγκληματική επίθεση, στην οποία αντιτάχθηκε η συντριπτική πλειοψηφία της διεθνούς γνώμης, σε αντίθεση με πολλούς ισχυρισμούς - θέματα που έχουμε συζητήσει στο παρελθόν. Έδωσε συνέντευξη στην Washington Post — στην ενότητα Style, όπου απεικονίστηκε ως ένας αξιαγάπητος παππούς να παίζει με τα εγγόνια του και να επιδεικνύει τα πορτρέτα του διάσημων ανθρώπων που είχε γνωρίσει.

 

Υπήρχε ένας επίσημος λόγος για την εισβολή ΗΠΑ-ΗΒ στο Ιράκ, το «μονό ερώτημα», όπως ονομαζόταν από ψηλά: Θα τερματίσει το Ιράκ τα προγράμματα πυρηνικών όπλων του;

 

Διεθνείς επιθεωρητές είχαν αναρωτηθεί εάν υπήρχαν τέτοια προγράμματα και ζήτησαν περισσότερο χρόνο για να διερευνήσουν, αλλά είχαν απορριφθεί. Οι ΗΠΑ και ο λακές τους, το Ηνωμένο Βασίλειο, στόχευαν στο αίμα. Λίγους μήνες αργότερα, η «μοναδική ερώτηση» απαντήθηκε, με λάθος τρόπο. Μπορούμε να θυμηθούμε το διασκεδαστικό σκετς που έκανε ο Μπους, κοιτάζοντας κάτω από το τραπέζι, «Όχι, όχι εκεί», ίσως στην ντουλάπα, κ.λπ. Όλα με ξεκαρδιστικό γέλιο, αν και όχι στους δρόμους της Βαγδάτης.

 

Η λάθος απάντηση απαιτούσε αλλαγή πορείας. Ξαφνικά ανακαλύφθηκε ότι ο λόγος της εισβολής δεν ήταν το «μονό ερώτημα», αλλά η διακαής επιθυμία μας να φέρουμε τις ευλογίες της δημοκρατίας στο Ιράκ. Ένας κορυφαίος μελετητής της Μέσης Ανατολής έσπασε τη σιωπή του και περιέγραψε τι συνέβη, ο Augustus Richard Norton, ο οποίος έγραψε ότι «καθώς οι φαντασιώσεις για τα όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ αποκαλύφθηκαν, η κυβέρνηση Μπους τόνιζε όλο και περισσότερο τον δημοκρατικό μετασχηματισμό του Ιράκ και οι μελετητές πηδούσαν στο άρμα του εκδημοκρατισμού» Όπως έκαναν τα πιστά μέσα ενημέρωσης και οι αρθρογράφοι, ως συνήθως.

 

Είχαν βέβαια κάποια υποστήριξη στο Ιράκ. Μια δημοσκόπηση της Gallup διαπίστωσε ότι ορισμένοι Ιρακινοί πηδήξανε επίσης στο άρμα: Το ένα τοις εκατό θεώρησε ότι ο στόχος της εισβολής ήταν να φέρει τη δημοκρατία στο Ιράκ, το 5 τοις εκατό πίστευε ότι ο στόχος ήταν «να βοηθήσει τον ιρακινό λαό». Οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους υπέθεσαν ότι ο στόχος ήταν να πάρουν τον έλεγχο των πόρων του Ιράκ και να αναδιοργανώσουν τη Μέση Ανατολή για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του Ισραήλ - η «θεωρία συνωμοσίας» που χλευάζεται από ορθολογικούς Δυτικούς, που θεωρούν ότι η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο θα ήταν εξίσου αφοσιωμένοι στην «απελευθέρωση του Ιράκ» εάν οι πόροι του ήταν τα μαρούλια και το κέντρο παραγωγής ορυκτών καυσίμων βρισκόταν στον Νότιο Ειρηνικό.

 

Μέχρι τον Νοέμβριο του 2007, όταν οι ΗΠΑ επεδίωξαν μια Συμφωνία για το Καθεστώς των Δυνάμεων, η κυβέρνηση Μπους δήλωσε το προφανές: Απαίτησε προνομιακή πρόσβαση των δυτικών ενεργειακών εταιρειών στους ιρακινούς πόρους ορυκτών καυσίμων και το δικαίωμα να ιδρύσουν αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις στο Ιράκ. Τα αιτήματα επικυρώθηκαν από τον Μπους σε μια «δήλωση υπογραφής» τον επόμενο Ιανουάριο. Το ιρακινό κοινοβούλιο αρνήθηκε.

 

Οι συνέπειες της εισβολής ήταν πολλαπλές. Το Ιράκ έχει καταστραφεί. Αυτό που ήταν από πολλές απόψεις η πιο προηγμένη χώρα στον αραβικό κόσμο πλέον είναι κατεστραμμένο. Η εισβολή υποκίνησε εθνοτικές (σιίτες-σουνίτες) συγκρούσεις που δεν υπήρχαν πριν, διαλύοντας τώρα όχι μόνο τη χώρα αλλά ολόκληρη την περιοχή. Το ISIS αναδύθηκε από τα συντρίμμια και παραλίγο να καταλάβει τη χώρα όταν ο στρατός που είχε εκπαιδευτεί και οπλιστεί από τις ΗΠΑ τράπηκε σε φυγή βλέποντας τους τζιχαντιστές σε φορτηγά που κουνούσαν τουφέκια. Τους σταμάτησαν λίγο πιο κοντά στη Βαγδάτη οι πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από το Ιράν. Και πάει λέγοντας.

 

 

Αλλά τίποτα από αυτά δεν αποτελεί πρόβλημα για τον αξιαγάπητο ανόητο παππού ή τις μορφωμένες τάξεις στις ΗΠΑ που τώρα τον θαυμάζουν ως σοβαρό πολιτικό, που καλείται να μιλήσει για τις παγκόσμιες υποθέσεις.

 

Η αντίδραση μοιάζει πολύ με αυτή του Zbigniew Brzezinski, όταν ρώτησε για το καύχημά του ότι προσέλκυσε τους Ρώσους στο Αφγανιστάν και την υποστήριξή του στην προσπάθεια των ΗΠΑ να παρατείνουν τον πόλεμο και να εμποδίσουν τις προσπάθειες του ΟΗΕ να διαπραγματευτεί την αποχώρηση της Ρωσίας. Ήταν μια μεγάλη επιτυχία, εξήγησε ο Brzezinski στους αφελείς ερωτώντες. Πέτυχε τον στόχο να βλάψει σοβαρά την ΕΣΣΔ όπως ισχυρίστηκε, ενώ παραδέχτηκε ότι άφησε λίγους «ταραγμένους μουσουλμάνους», για να μην μιλήσουμε για το ένα εκατομμύριο πτώματα και μια κατεστραμμένη χώρα.

 

Ή σαν τον Τζίμι Κάρτερ, που μας διαβεβαίωσε ότι «δεν χρωστάμε» στους Βιετναμέζους επειδή «η καταστροφή ήταν αμοιβαία».

 

Είναι πολύ εύκολο να συνεχίσεις. Από μια θέση ανώτατης εξουσίας, με μια πιστή πνευματική κοινότητα, λίγα είναι απρόσιτα.

 

Η εισβολή στο Ιράκ το 2003 ήταν εξίσου εγκληματική πράξη με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αλλά η αντίδραση από την πλευρά της δυτικής κοινότητας ήταν πολύ διαφορετική από ό,τι ήταν σε σχέση με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Δεν επιβλήθηκαν κυρώσεις κατά των ΗΠΑ, ούτε δέσμευση των περιουσιακών στοιχείων των ολιγαρχών των ΗΠΑ, ούτε απαιτήσεις αναστολής των ΗΠΑ από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τα σχόλιά σας για αυτό το θέμα;

 

Σχόλιο δεν χρειάζεται σχεδόν καθόλου. Το χειρότερο έγκλημα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν ο μακρύς πόλεμος των ΗΠΑ εναντίον της Ινδοκίνας. Καμία μομφή των ΗΠΑ δεν μπορούσε να εξεταστεί. Ήταν κατανοητό στον ΟΗΕ ότι εάν τα φρικτά εγκλήματα ήταν όπως συζητήθηκαν, οι ΗΠΑ απλώς θα εξάρθρωναν τον θεσμό που παραβιάζει τους κανόνες. Η Δύση καταδικάζει δικαίως τις προσαρτήσεις του Πούτιν και καλεί για τιμωρία αυτής της μετενσάρκωσης του Χίτλερ, αλλά μετά βίας τολμά να εκφωνήσει ένα τσιτάτο διαμαρτυρίας όταν οι ΗΠΑ εγκρίνουν την παράνομη προσάρτηση των Υψωμάτων του Γκολάν και της μητροπολιτικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ και την παράνομη προσάρτηση της Δυτικής Σαχάρας από το Μαρόκο. Η λίστα είναι μεγάλη. Οι λόγοι είναι ξεκάθαροι.

 

Όταν παραβιάζονται οι λειτουργικοί κανόνες της παγκόσμιας τάξης, η αντίδραση είναι γρήγορη. Ένα ξεκάθαρο παράδειγμα ήταν όταν το Διεθνές Δικαστήριο καταδίκασε το Ιερό Κράτος [οι ΗΠΑ] για διεθνή τρομοκρατία το 1986, το διέταξε να τερματίσει τα εγκλήματα και να καταβάλει σημαντικές αποζημιώσεις στα θύματα (Νικαράγουα). Η Ουάσιγκτον αντέδρασε κλιμακώνοντας τα εγκλήματα. Ο Τύπος απέρριψε την απόφαση ως άχρηστη επειδή το δικαστήριο είναι ένα «εχθρικό φόρουμ» (σύμφωνα με τους New York Times), όπως αποδεικνύεται από την απόφασή του κατά των ΗΠΑ. Το όλο θέμα έχει ουσιαστικά σβηστεί από την ιστορία, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι είναι πλέον το μόνο κράτος που έχει απορρίψει απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου — φυσικά με πλήρη ατιμωρησία.

 

Είναι μια παλιά ιστορία ότι «οι νόμοι είναι ιστοί αράχνης μέσα από τους οποίους περνούν οι μεγάλες μύγες και πιάνονται τα μικρά έντομα». Το αξίωμα ισχύει με ιδιαίτερη ισχύ στον διεθνή τομέα, όπου ο Νονός κυριαρχεί.

 

Μέχρι στιγμής, η περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου - εκτός από το όπλο ενάντια στους εχθρούς - είναι ελάχιστα κρυμμένη. Αναδιατυπώνεται ως η απαίτηση για μια «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες» (όπου ο Νονός ορίζει τους κανόνες) που θα αντικαταστήσει την αρχαϊκή διεθνή τάξη με βάση τον ΟΗΕ, η οποία εμποδίζει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

 

Τι θα είχε συμβεί αν το Κογκρέσο είχε αρνηθεί να ακολουθήσει το σχέδιο της κυβέρνησης Μπους για εισβολή στο Ιράκ;

 

Ένας Ρεπουμπλικανός ψήφισε κατά του πολεμικού ψηφίσματος (Chafee). Οι Δημοκρατικοί ήταν διχασμένοι (29-21). Εάν το Κογκρέσο είχε αρνηθεί να προχωρήσει, η κυβέρνηση Μπους θα έπρεπε να βρει άλλα μέσα για να επιτύχει τους στόχους που είχαν θέσει αρκετά ξεκάθαρα οι Τσένι-Ράμσφελντ-Βόλφοβιτς και άλλα γεράκια.

 

Πολλά τέτοια μέσα είναι διαθέσιμα: σαμποτάζ, ανατροπή, πρόκληση (ή κατασκευή) κάποιου περιστατικού που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πρόσχημα για «αντίποινα». Ή απλώς επεκτείνοντας το καθεστώς των βάναυσων κυρώσεων που κατέστρεφε τον πληθυσμό. Μπορούμε να θυμηθούμε ότι και οι δύο διακεκριμένοι διεθνείς διπλωμάτες που διαχειρίστηκαν το πρόγραμμα της Κλίντον (μέσω του ΟΗΕ) παραιτήθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας, καταδικάζοντάς το ως «γενοκτονία».

 

Ο δεύτερος, ο Hans von Sponeck, έγραψε ένα εξαιρετικά διαφωτιστικό βιβλίο που περιγράφει λεπτομερώς τον αντίκτυπο, A Different Kind of War. Δεν υπήρχε ανάγκη για επίσημη απαγόρευση αυτού που είναι αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό βιβλίο σχετικά με τη δημιουργία της εγκληματικής εισβολής και γενικά για το όπλο των κυρώσεων των ΗΠΑ. Αρκεί η σιωπηλή συμμόρφωση. Αυτό μπορεί να είχε συνθλίψει τον πληθυσμό αρκετά ώστε να απαιτήσει «ανθρωπιστική παρέμβαση».

 

Καλό είναι να θυμόμαστε ότι δεν υπάρχουν όρια στον κυνισμό, εάν επικρατήσει η συμμόρφωση και η υπακοή.  

πηγή