Με το μάτι στις ευρωεκλογές. Του Δήμου Χλωπτσιούδη

Αν και οι εκλογές του 2012 σε επίπεδο κυβερνητικής πολιτικής δεν έφεραν αλλαγές, κατάφεραν να αναδείξουν κινηματικές δυνάμεις σε τροχιά γύρω από την εξουσία και να δώσουν ελπίδες για αλλαγή της ανθρωποκτόνας πολιτικής που με συνέπεια ακολουθείται τα τελευταία χρόνια. Την στιγμή που η κυβέρνηση πιέζεται δημοσκοπικά προκαλώντας άγχος στο επιτελείο της, η υποψηφιότητα του Τσίπρα ενισχύει το προφίλ του με τη σημειολογία της, καθώς ένα μέρος της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής του δείχνει εμπιστοσύνη.

Πλέον αναφαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί έναν τρομοκράτη, ένα κόμμα που θα καταστρέψει τη χώρα. Η υποψηφιότητά του διεθνοποιεί το πρόβλημα της Ελλάδας από την αριστερή οπτική υπογραμμίζοντας τον συστημικό χαρακτήρα της κρίσης, τις πραγματικές στοχεύσεις των προγραμμάτων διάσωσης. Από την άλλη, η Ελλάδα έρχεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, όχι πια με λίβελλους, αλλά με τη δυναμική της συμμετοχής στις ευρωεκλογές.

Βέβαια, πρέπει να ομολογήσουμε ότι για την ελληνική εμπειρία τούτες οι ευρωεκλογές θα είναι πολύ διαφορετικές. Δεν είμαστε έτοιμοι ούτε έχουμε εμπειρία στις φετινές ιδιαιτερότητες των εκλογών. Έχουμε έναν υποψήφιο πρόεδρο από μία χώρα σε κρίση ως επικεφαλής μιας περιφερειακής ευρωκομματικής ομάδας, αλλά στη χώρα μας είναι επικεφαλής ενός κόμματος που διεκδικεί την εξουσία.

Η ΝΔ με τον κυβερνητικό αέρα και τη στήριξη του Λαϊκού κόμματος αδυνατεί να διαχειριστεί την υποψηφιότητα τόσο στην Ελλάδα (τρομοκράτηση πολιτών) όσο στο εξωτερικό (κατασυκοφάντηση). Δεν κατάφερε ακόμα να βρει ρυθμό αξιόλογης πολιτικής αντιπαράθεσης με το ΣΥΡΙΖΑ, που τον ταυτίζει με την τρομοκρατία και το σταλινισμό (sic) ενώ την ίδια ώρα προσβάλει κι επιτίθεται στους Ευρωπαίους που υιοθετούν μία διαφορετική προσέγγιση στην κρίση.

Από τα ζηλόφθονα τιτιβίσματα του Κεδίκογλου για περιθωριακές αριστερές δυνάμεις μέχρι τις προσπάθειες συκοφάντησης του Τσίπρα, αν κι ενδεχόμενο μελλοντικό Πρωθυπουργό, αποδεικνύεται η αδυναμία της παραπαίουσας κυβέρνησης να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και της ιδιαιτερότητας των εκλογών αυτών. Μία κυβέρνηση που περιθωριοποιείται από την ευρωπαϊκή ελίτ και από τον ίδιο το λαό της (βλ. αντιδράσεις πολιτών σε επισκέψεις υπουργών, δημοσκοπικά ευρήματα για την καταβαράθρωση της εκλογικής και κοινωνικής δυναμικής του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού), με εμφανή ακροδεξιά χαρακτηριστικά κατηγορεί ως περιθωριακά ευρωπαϊκά κόμματα.

Την ίδια ώρα η Αξιωματική Αντιπολίτευση αναδεικνύεται σε βασικό συνομιλητή όσων διαφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης και αποκαλύπτεται ότι δεν είναι ένα κόμμα που θα καταστρέψει τη χώρα (που θα έχει την ευθύνη απώλειας της ατομικής περιουσίας, των σπιτιών, της αδυναμίας αγοράς πετρελαίου και φαρμάκων), αλλά ένα κόμμα που φέρει μία άλλη πολιτική αντίληψη και πλέον την αποδέχονται ως σοβαρή εκδοχή όλοι τους, και αριστεροί στην Ένωση και φιλελεύθεροι πέραν του Ατλαντικού. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει να βρει το δικό του ρυθμό και τη δική του ισορροπία. Η στάση του όμως ως κινηματική είναι λογικό να μη μπαίνει στις νόρμες που απαιτεί το σύστημα και το μιντιακό savoir vivre.

Η ανάδειξη ενός υποψηφίου από τις χώρες που πλήττονται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβλήθηκαν ερήμην των πολιτών, δημιουργεί πρωτοφανείς συνθήκες συνεργασίας μεταξύ των κινημάτων σε όλες τις εθνικές κοινότητες. Άλλωστε, έχει αποδειχθεί ότι ούτε οι Έλληνες ούτε οι Ευρωπαίοι κάτοικοι της Μεσογείου μπορούν να υπολογίζουν στις συντηρητικές κυβερνήσεις που τους οδηγούν στην κόλαση της απαξίας και της πληβειοποίησης.

Για πρώτη φορά στην Ένωση δυναμώνει η ελπίδα για μία ένωση των αντινεοφιλελεύθερων κινημάτων, ξεπερνώντας τις τοπικές σκοπέλους και τη φενάκη των συνόρων.Και ακριβώς σε ένα τέτοιο σκεπτικό τα ψηφοδέλτια δεν μπορούν να είναι κομματικά. Οφείλουν να ξεπεράσουν τις παλαιότερες αγκυλώσεις φέρνοντας στο προσκήνιο ανθρώπους που αναδείχθηκαν από τα κινήματα (τοπικά, κοινωνικά, διαδικτυακά) και από την κοινωνία των πολιτών. Και στη χώρα μας έχουμε την τελευταία τριετία υπεραφθονία ανθρώπων που στήριξαν εθελοντικές κοινωνικές δομές (κοινωνικά ιατρεία, κοινωνικά φροντιστήρια), ηλεκτρονικό ακτιβισμό , περιβαλλοντικό ακτιβισμό.

http://tvxs.gr/