Θα το ήθελες κύριε Άδωνι αλλά εμείς δεν θα σταματήσουμε να ονειρευόμαστε

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη 

«Μην ονειρεύεστε την επανάσταση», πρόσταξε με την αλαζονεία που τον διακρίνει και που τον έχει διαποτίσει από την κορφή μέχρι τα νύχια ο Άδωνις-Σπυρίδωνας. 
Αυτός, που πρωτοεμφανίστηκε ως εκπρόσωπος του ΛαΟΣ σε ένα κάτω δεξιά παράθυρο φωνάζοντας και στριγκλίζοντας για να τραβήξει την προσοχή του τηλεθεατή. 

Αυτός, που «έβριζε» τη ΝΔ και το ΠαΣοΚ και «στόλιζε» το Σαμαρά και το Βενιζέλο όσο ήταν στο ΛαΟΣ και μετά, γλύφοντας εκεί που έφτυνε μεταπήδησε στη ΝΔ και συγκυβερνάει με το ΠαΣοΚ. 
Αυτός, που η πολιτική του διαδρομή, μόνο αυτή μας ενδιαφέρει, δείχνει ότι το δικό του όνειρο εξαντλείται στο καπάρωμα μιας βουλευτικής και αργότερα μιας υπουργικής θέσης, θυσιάζοντας κάθε ίχνος πολιτικής αξιοπρέπειας.

Αυτός, είναι ένας από εκείνους που, όχι μόνο δεν έχει δικαίωμα να προστάζει, αλλά, αν είχε μισό χιλιοστό πολιτικής τσίπας θα εξαφανιζόταν από το πολιτικό τοπίο και δεν θα καμάρωνε σαν φουσκωμένος πετεινός για το ότι πασχίζει να βάλει ταφόπλακα στη δημόσια υγεία.

Πώς μπορεί να μιλάει για όνειρα;
Τι επιδιώκει με την προσταγή του;
Να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε; Δεν του είπε κανένας ότι κάτι τέτοιο όσο και να το θέλει δεν θα μπορέσει ποτέ να το καταφέρει.
Όλοι εμείς, κύριε Άδωνι-Σπυρίδωνα, που τώρα γευόμαστε τα κατορθώματα τα δικά σου και των άλλων «αναλώσιμων» συναδέλφων σου, μέσα στις δυσκολίες που περνάμε, μέσα στη φτώχια που ζούμε, μέσα στις καθημερινές μας αγωνίες, συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε να διατηρούμε την αξιοπρέπειά μας. Αν η λέξη σού είναι άγνωστη, άνοιξε ένα λεξικό, για να μάθεις τουλάχιστον τη σημασία της. Κάνε το πρώτο βήμα.
Θα ήθελες πάρα πολύ να πάψουμε να ονειρευόμαστε, να γίνουμε όμοιοί σου.
Να μην ονειρευόμαστε αλλά μόνο να προγραμματίζουμε, να σχεδιάζουμε, να ελέγχουμε, να αξιολογούμε, να διώχνουμε και να καταστρέφουμε.
Ξέρουμε ότι τα όνειρά μας είναι κακό όνειρο για σένα, εφιάλτης σωστός, γιατί δεν είσαι μέσα σ’ αυτά, ούτε εσύ, ούτε οι φίλοι σου, ούτε η συμπεριφορά σου, ούτε η τσιριχτή σου φωνή, ούτε αυτά που πρεσβεύει η πολιτική σου ηθική.
Μην ανησυχείς! Σε μια άλλη κοινωνία, σ’ έναν άλλο κόσμο, σ’ αυτόν που έρχεται θα είστε κι εσείς όλοι. Μόνο που θα είστε υποχρεωμένοι να δουλεύετε για το κοινό καλό, για το καλό όλων. Θα είστε αναγκασμένοι να χτίζετε και όχι να γκρεμίζετε, να δημιουργείτε και όχι να καταστρέφετε. Το ξέρω πως κάτι τέτοιο δεν το γνωρίζετε αλλά, σιγά-σιγά θα το μάθετε.
Αυτό θα είναι το δώρο της κοινωνίας που ονειρευόμαστε, πολλοί από μας, προς εσένα. Ένα δώρο αγάπης και προσφοράς, διότι, δεν υπάρχει μεγαλύτερη εκδήλωση αγάπης προς εσένα και τους ομοίους σου από το να στερηθείτε το δικαίωμα να εργάζεστε για τους λίγους και να αρχίσετε να εργάζεστε για το σύνολο.
Μη σκας, λοιπόν και μην προστάζεις. Η επανάσταση, σαν έρθει η ώρα να γίνει, θα γίνει, είτε το θέλεις εσύ, είτε όχι.
Αν είναι να γίνει θα γίνει επειδή θα το θέλουν οι άνθρωποι και όχι τα συμφέροντα που εσύ εκπροσωπείς.
Κάνε μας τη χάρη. Δώσε την προσωπική πολιτική σου παράσταση και άσε τα όνειρα για όσους θέλουν και μπορούν να συνεχίζουν να ονειρεύονται.
Καλή σου νύχτα, με την ευχή να δεις κι εσύ ένα όνειρο. Ότι να’ ναι, μόνο να είναι δημιουργικό.
Θα ήθελα να σου προστάξω κι εγώ «Να αρχίσεις να ονειρεύεσαι την επανάσταση». Ίσως είναι η μόνη λύση για το καλό των πολλών…ίσως να μην είναι και τόσο μακριά. 
Από kyrgiakischristos, μοντάζ Γρέκι

kostasxan.blogspot.gr