Ελλάς – Γαλλία – υποκρισία

Το σημερινό που γράφω μου το έχει διηγηθεί φίλος στον οποίο έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Συμμετείχε σε μια Επιτροπή στις Βρυξέλλες, η οποία διαμόρφωνε τις θέσεις των κρατών μελών της Ε.Ε. στην περίφημη πλέον διαπραγμάτευση για τη συμφωνία απελευθέρωσης των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ Ε.Ε. – Ουκρανίας. Του Θωμά Ξωμερίτη

Στην Ευρώπη είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί όσον αφορά στην διαπραγμάτευση των πολιτιστικών μας αγαθών. Αυτό ακούγεται όμορφο και καλό· και καλά κάνουμε έτσι όμορφο και καλό που ακούγεται. Η Γαλλία λοιπόν ήταν ιδιαίτερα προστατευτική όσον αφορούσε στη διαπραγμάτευση των οπτικοακουστικών υπηρεσιών (κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές κι όλα τα σχετικά).

Η Ελλάδα, όπως πάντα σε σχέση με το συγκεκριμένο τομέα, στήριξε (ανακλαστικά και συνειδητά) τη θέση της Γαλλίας. Ο έλληνας φίλος που εκπροσωπούσε την Ελλάδα έπραξε σύμφωνα με τις οδηγίες που είχε (τη δουλειά του έκανε, δεν είχε άλλη επιλογή). Ταυτόχρονα μου ομολόγησε ότι ήταν ιδιαίτερα ενοχλημένος από τη στάση της Γαλλίας. Αυτό διότι η χώρα έδειχνε ιδιαίτερο ζήλο να προστατεύσει την ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά από την επιρροή της Ουκρανίας.

Για το φίλο μου, η στάση της Γαλλίας ήταν σαν να θεωρούσε το Ντοστογιέφσκι και τον Ταρκόφσκι εκτός ευρωπαϊκού πολιτισμού, κάτι την επιρροή του οποίου η Ευρώπη θα πρέπει να αναχαιτίσει. Συγγενής λαός οι Ουκρανοί με τους Ρώσους. Κι αν πήγαινε το πράγμα λίγο παραπέρα, έλεγε ο φίλος μου, υπάρχουν πολλές συγγένειες της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς με αυτήν των Ανατολικών Σλάβων. Ο φίλος μου ένιωθε ότι η Γαλλία χρησιμοποιούσε την Ελλάδα με τρόπο που στο βάθος ήταν λίγο προσβλητικός για τους ίδιους τους Έλληνες. Κι όλα αυτά σε μια εμπορική συμφωνία, η οποία υποτίθεται ότι προέβλεπε και ρυθμιστική σύγκλιση της Ουκρανίας με το ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Δίκιο έδινα στο φίλο μου στη συζήτηση που είχα μαζί του. Και διασκέδαζα το θυμό του, λέγοντάς του ότι αν οι Γάλλοι κόπτονται να προστατεύουν την πολιτιστική τους κληρονομιά, ας μην είναι ανασφαλείς κι ας βγάζουν ταινίες που να γεμίζουν τις κινηματογραφικές αίθουσες. Του έλεγα ότι ο προστατευτισμός των Γάλλων δεν κρύβει πολιτισμό από πίσω· περισσότερο κρύβει παρωχημένο μερκαντιλισμό.

(Όσο για τις συμφωνίες απελευθέρωσης εμπορίου, για το αν έχουν κάτι παραπάνω να δώσουν στο μέλλον, ο Krugman εκφράζει κάποιες επιφυλάξεις.)

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τεράστιες ευθύνες σ’ αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία - από την αρχή της κρίσης, την οποία χειρίστηκε με διπλωματική αφέλεια. Έγκλημα να σκοτώνεται κόσμος και να κλιμακώνεται η κατάσταση με αφορμή την επικύρωση μιας εμπορικής συμφωνίας.

Επιεικώς γράφω αφέλεια.

xomeritis.blogspot.gr