Ο επιθανάτιος πολιτικός ρόγχος του ΠΑΣΟΚ

Το Κόμμα δεν μπορούν να το σώσουν ούτε οι «μαφιόζικοι πολιτικοί εκβιασμοί», ούτε οι μεταμορφώσεις τύπου «Ελιάς»- απλώς έκλεισε τον ιστορικό του κύκλο

Του

Δ. Νικολακόπουλου

Ο ωμός εκβιασμός του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Ευάγγελου Βενιζέλου προς τον πρώην πρωθυπουργό κ. Γ. Παπανδρέου, μετά την άρνηση του τελευταίου να παρευρεθεί στη συνδιάσκεψη για την «Ελιά» με το σκεπτικό ότι οδηγεί στην «αυτοκατάργηση» του Κόμματος δεν αντανακλά μόνον τις προσωπική πολιτική «βεντέτα» των δύο αντρών, αλλά αποκαλύπτει και μία ωμή πραγματικότητα: Ότι η κυβερνητική πλειοψηφία στηρίζεται πλέον σε μία κλωστή που είναι αμφίβολο αν θα αντέξει και δεν θα σπάσει ακόμη και ως τις ευρωεκλογές.

«Είναι προς το συμφέρον το δικό σου και των πεπραγμένων των κυβερνήσεών σου να πάει καλά αυτή η κυβέρνηση», φέρεται να είπε προς τον κ. Παπανδρέου ο κ. Βενιζέλος, επιχειρώντας να τον καταστήσει πολιτικό όμηρο στις επιλογές της νυν ηγεσία του Κόμματος, ανασύροντας – για μία ακόμη φορά-, το χαρτί των πεπραγμένων της κυβέρνησης του πρώην Πρωθυπουργού.

Η  ενέργεια αυτή, που παραπέμπει σε «μαφιόζικη τακτική» και αποτελεί κτύπημα «κάτω από τη ζώνη», δεν εκφράζει, τη θέληση της νυν ηγεσίας του Κόμματος να αποκαταστήσει την «ιστορική αλήθεια» γύρω από τις ευθύνες των πολιτικών προσώπων που έσυραν τη χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη βύθισαν στο ζόφο του Μνημονίου. Είναι σαφής ομολογία πολιτικής σύγχυσης του νυν προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος σαν τον ναυαγό που έχει εξαντληθεί και βλέπει το αναπόφευκτο τέλος του, θέλει να συμπαρασύρει στο βυθό ακόμα και όσους προστρέχουν για να τον βοηθήσουν να επιπλεύσει.

Στην περίπτωσή μας, βεβαίως, ο κ. Παπανδρέου απ΄ ό,τι φαίνεται δεν είναι καμία διάθεση να  τείνει χείρα βοηθείας στον κ. Βενιζέλο, αλλά περιορίζεται στο ρόλο του ψυχρού θεατή, αν και πολύ θα ήθελε να τον σπρώξει να πάει πιο γρήγορα στον πάτο. Ο κίνδυνος, όμως, ο κ. Βενιζέλος να συμπαρασύρει στην κατρακύλα του και τον «συνεταίρο» του κ. Αντώνη Σαμαρά είναι εμφανής. Για να μιλήσουμε, όμως, με πολιτικούς όρους:

Πρώτον, οι ευρωεκλογές αναμένεται να αναδείξουν πρώτο κόμμα το ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που επιβεβαιώνεται από όλες σχεδόν – ακόμη και τις «μαγειρεμένες» -, δημοσκοπήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μ΄ άλλα λόγια, σέρνεται εκών άκων να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, κάτι που θα πρέπει, εκτός των άλλων,  να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους στην Κουμουνδούρου.

Η κυβερνητική προπαγάνδα περί «πρωτογενούς πλεονάσματος», «αναπτυξιακής τροχιάς της χώρας», «τέλος των μνημονίων», δεν βρίσκει, αλλά ούτε και μπορεί να βρει έδαφος σε μία κοινωνία που οδηγήθηκε στο «μνημονιακό μεσαίωνα», βυθίσθηκε σε μία άνευ προηγουμένου – με εξαίρεση τη Κατοχή-, ανθρωπιστική κρίση, κατέστη υποτελής σε ξένα μονοπωλιακά συμφέροντα, υπέστη  καταρράκωση των δημοκρατικών θεσμών και δικαιωμάτων και, το κυριότερο, σβήνει μέσα στην ανυποληψία και τον εξευτελισμό.

Η «χείρα βοηθείας» την οποία επιζητεί ο κ. Σαμαράς από την Άνγκελα Μέρκελ, από την οποία προσπαθεί να αποσπάσει μία δήλωση «αναγνώρισης των επιτευγμάτων  του ελληνικού λαού στο πρόγραμμα προσαρμογής» και «γρήγορης εξόδου από τα μνημόνια», η οποία μάλιστα, σύμφωνα με το σενάριο του Μαξίμου, θα επισφραγιστεί και με την μία νέα επίσκεψή της στην Ελλάδα τις παραμονές των ευρωεκλογών, μοιάζουν με τις χάντρες που μοίραζαν οι Ισπανοί κατακτητές στους ιθαγενείς ή και οι Αμερικάνοι επικυρίαρχοι στους λαούς της Ευρώπης μετά τον πόλεμο. Δεν πρόκειται, ως εκ τούτου, να αντιστρέψουν το πολιτικό κλίμα και να δώσουν «πόντους» στους κυβερνητικούς συνεταίρους. Η ΝΔ,  μ΄ άλλα λόγια, την επομένη των ευρωεκλογών, θα είναι δεύτερο κόμμα και, επιπλέον, θα έχει χάσει τη δεδηλωμένη, κάτι που καθιστά επισφαλή την περαιτέρω παραμονή της στην κυβερνητική εξουσία.

Δεύτερον, η απώλεια της δεδηλωμένης θα καταστεί ακόμη πιο εμφανής στην περίπτωση κατά την οποία ο ένας από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ, όχι μόνον θα μειώσει δραματικά την εκλογική του δύναμη σε σύγκριση με τις προηγούμενες εθνικές εκλογές, αλλά δεν κατορθώσει να εκλέγει ούτε έναν ευρωβουλευτή, αφού απαιτείται ποσοστό πάνω από 4%.

Οι διαρροές των ψηφοφόρων του Κόμματος ακόμη και προς το νεότευκτο Ποτάμι του κ. Σταύρου Θεοδωράκη, όπως καταδεικνύουν τουλάχιστον οι δημοσκοπήσεις, είναι μεγάλες, γεγονός που καταδεικνύει ότι το ΠΑΣΟΚ αποτελεί πλέον κόμμα προς εξαφάνιση- μία διαδικασία που δεν μπορεί να αντιστραφεί με μεταμφιέσεις τύπου «Ελιάς». Η διεύρυνση των διαλυτικών τάσεων στο εσωτερικό του Κόμματος που ακόμη και σήμερα είναι έντονες, εκτιμάται ότι θα προσλάβουν μορφή χιονοστιβάδας, απειλώντας ευθέως, εκτός των άλλων, και την κυβερνητική συνοχή,

Τρίτον, το ότι το  κόμμα του κ. Σταύρου Θεοδωράκη «διεμβολίζει» δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ, δεν σημαίνει ότι μπορεί να αναδειχτεί αυτόματα και σε ρυθμιστή της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα, κάτι στο οποίο προσδοκούν και επενδύουν τα εκδοτικά συγκροτήματα τα οποία του παρέχουν αφειδώς στήριξη, μήπως και κατορθώσουν να  εκφράσουν πολιτικά το λεγόμενο «μεσαίο χώρο».

Η προσέγγιση αυτή δεν είναι μόνον βλακώδης, σε μία εποχή κατά την οποία το μνημόνιο έχει συντρίψει το «μεσαίο κοινωνικό χώρο», αλλά και ανιστόρητη. Ο κατακερματισμός της πολιτικής ζωής ή η «ιταλοποίηση» του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας, παρά τους ευσεβείς πόθους και τις ομολογουμένως φιλότιμες προσπάθειες που έγιναν στα μεταπολιτευτικά χρόνια, δεν απέδωσαν καρπούς. Ούτε και σήμερα αποδίδουν, όπως έδειξε το πείραμα των «58», που ξεκίνησε ως ένα πολιτικό μόρφωμα που δεν πατάει σε «κοινωνική βάση».

Συμπέρασμα: Ο δικομματισμός στην Ελλάδα, λόγω της λειτουργίας του κράτους, της κοινωνικοοικονομικής διάρθρωσης της χώρας,  αλλά και των εκλογικών συστημάτων, είναι πολύ ισχυρός. Κάποτε το ΠΑΣΟΚ, όταν η Αριστερά ήταν προδομένη, αιμορραγούσα από τις ανοικτές πληγές του εμφυλίου και κατακερματισμένη, κατόρθωσε να αναδειχθεί στον έναν πόλο. Σήμερα έχει μετατοπιστεί στο περιθώριο της ιστορίας, από το οποίο δεν μπορεί να ανασυρθεί, παρά τους εκβιασμούς και τις κραυγές του κ. Βενιζέλου, που απλώς επιβεβαιώνουν το «κύκνειο πολιτικό άσμα» του. Μόνον που δεν είναι «κύκνειο άσμα» στην περίπτωση του Βενιζέλου, γιατί ο κύκνος, παρότι πεθαίνει συνεχίζει να τραγουδάει όμορφα, σε αντίθεση με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που δεν βγάζει παρά επιθανάτιες πολιτικές κραυγές.

http://www.hitandrun.gr/