Πόσο ΔΝΤ αντέχει μια δημοκρατία;

Με την επιστράτευση των εργαζομένων της ΔΕΗ πιάσαμε τις έξι επιστρατεύσεις σε τέσσερα χρόνια. Οι επιτάξεις εργαζομένων που έχουν γίνει από την ώρα που η χώρα υπάχθηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είναι όσες έγιναν στη χώρα στη διάρκεια τριάντα χρόνων. 
Η τελευταία επιστράτευση μάλιστα, αυτή των εργαζομένων της ΔΕΗ, συνοδεύεται και από μία συζήτηση για την αλλαγή του νομικού πλαισίου της απεργίας, με την κυβέρνηση να ετοιμάζει και νέο συνδικαλιστικό νόμο.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ, το Ταμείο το έχει παράπονο που η Ελλάδα δεν έχει ακόμα ευθυγραμμιστεί με τον συνδικαλιστικό νόμο που ισχύει σε άλλες χώρες.

Έτσι λοιπόν, η κυβέρνηση δημοσίευσε σΤα Νέα τον βασικό της σχεδιασμό, για να μην δουν οι εργαζόμενοι τον νόμο και τους έρθει ταμπλάς. Η σκέψη του Σαμαρά και των ακροδεξιών που συνωστίζονται στις φωτογραφίες δίπλα του, στοχεύουν σε τέσσερις ανατροπές.

Καταρχάς, στην ανατροπή του δικαιώματος να εκλέγουν αντιπροσώπους. Θα πρέπει να πάψει το κεντρικό όργανο του συνδικάτου να αποφασίζει για μία απεργία. Πλέον, θα πρέπει το 50%+1 να υπερψηφίσει την απεργία για να είναι νόμιμη. Εδώ δεν συμφωνούν μεταξύ τους τα προεδρεία, οι εργαζόμενοι θα καταφέρουν να συνταχθούν σε μία κοινή πρόταση;

Δεύτερον, στην ουσιαστική ανατροπή κάθε δικαιώματος διεκδίκησης από την εργοδοσία. Η εκάστοτε εργοδοσία θα έχει το δικαίωμα να κλείνει την επιχείρηση, σε περιπτώσεις απεργιών διαρκείας των εργαζομένων. Έτσι, εάν οι εργαζόμενοι μιας επιχείρησης απεργούν για κάποιον λόγο, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και τον φόβο του λουκέτου στην επιχείρηση. Όπως και όσους συναδέλφους τους φοβούνται… λίγο παραπάνω.

Το τρίτο και το τέταρτο έχουν να κάνουν με τη χρηματοδότηση των συνδικαλιστικών οργανώσεων, καθώς και με την αλλαγή στο καθεστώς συνδικαλιστικών αδειών.

Σχετικά με τη χρηματοδότηση, ο νόμος θα προβλέπει την διακοπή των κονδυλίων που παρακρατεί το κράτος από τον εργοδότη προς όφελος του εργαζόμενου, και κάλυψη των αναγκών του συνδικάτου από τις συνδρομές των μελών του. Ανατροπή και στις υποχρεώσεις του εργοδότη προς τον εργαζόμενο.

Θέλεις και συνδικάτο ανθρωπάκο; Θα το πληρώσεις!

Παράλληλα, το καθεστώς συνδικαλιστικών αδειών θα αυστηροποιηθεί σε ότι αφορά το ποιοι θα δικαιούνται και πώς θα χορηγούνται.

Σε μια πρόβα τζενεράλε του κράτους κατά του “εχθρού λαού”, τα υπουργεία Οικονομικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης, προχώρησαν σε αγωγή προκειμένου να χαρακτηριστεί παράνομη και καταχρηστική η απεργία της ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη.

Ο συνδικαλισμός είναι σήμερα ο νούμερο ένα εχθρός του καθεστώτος. Με τόσα αντεργατικά μέτρα, κυβέρνηση και καθεστώς γνωρίζουν καλά και ήδη αναπολούν το παρελθόν που οι ηγεσίες των συνδικάτων βρίσκονταν στα χέρια Πολυζωγόπουλων και Πρωτοπαπάδων.

Τα επόμενα χρόνια, θα δούμε ξανά στους δρόμους συνδικάτα να ξηλώνουν πεζοδρόμια. Γι’ αυτό και όλο το σύστημα (ΜΜΕ, εργοδότες και κυβέρνηση) παλεύουν να θάψουν τον συνδικαλισμό όσο πιο βαθιά μπορούν από τώρα.

Όταν συνεχώς η πολιτική της κυβέρνησης στρέφεται κατά του συνδικαλιστικού κινήματος και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, ποιο είναι εκείνο το όριο που όταν το περάσει εχθρεύεται το ίδιο το κοινωνικό σύνολο;


http://rebeliskos.wordpress.com/