Μπροστά σε στρατηγικό αδιέξοδο και χωρίς επινοήσεις πλέον ο Τσίπρας

Σε απόλυτο στρατηγικό αδιέξοδο- αν υποτεθεί ότι διέθετε ποτέ συνεκτική στρατηγική, όπως παρατηρεί βιτριολικά η πολιτική αγορά…- βρίσκεται το Μαξίμου αυτήν την εποχή.

Δεν το μαρτυρά αυτό, μόνο η αξιοσημείωτη αφωνία και η απουσία από το προσκήνιο κάθε κυβερνητικής παρουσίας που θα έδινε κάποιο ευκρινές πολιτικό στίγμα για τις προσεχείς κινήσεις ενόψει όσων επίκεινται και τις προσδοκίες της Αθήνας.

Είναι κυρίως το γεγονός, όπως παρατηρούν ακόμα και εντός κυβερνητικών τειχών, της διαρκούς έκπτωσης στρατηγικών στόχων που θα όριζαν δυνητικά, ένα έστω αβέβαιο πολιτικό άλλοθι, ικανό να υποστηριχθεί στα μάτια της κοινής γνώμης μετά το ναυάγιο του τελευταίου διαστήματος, όπου γενναιόδωρα η ελληνική κυβέρνηση αποδέχθηκε σκληρά μέτρα και υψηλά πλεονάσματα, χωρίς να εξασφαλίσει κανένα αντάλλαγμα για τη χώρα.

Από τις μεσοπρόθεσμες ρυθμίσεις για το χρέος και την ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση, που φαίνεται πως απομακρύνεται μέχρι το τέλος του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018 και αυτό υπό προϋποθέσεις, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, υπέδειξε στις κουρασμένες κυβερνητικές λεγεώνες τον επόμενο στόχο της εξόδου στις αγορές.

Πρόκειται βεβαίως για επισφαλές, αν όχι απροσέγγιστο όριο, με δεδομένο, όπως παρατηρούν οι οικονομικοί αναλυτές, το υψηλό χρέος και τις δομικές αδυναμίες της Οικονομίας και της Δημόσιας Διοίκησης, που δεν επιτρέπουν ενθαρρυντικές αναγνώσεις στους ιδιώτες δανειστές. Το πιθανότερο, όπως εκτιμούν, είναι η χώρα να χρειαστεί ένα νέο Πρόγραμμα μετά τον Αύγουστο του 2018, οπότε λήγει η διάρκεια του τρέχοντος…

Ως νέα Γη της Επαγγελίας πλέον στην οποία όπως όλα δείχνουν προσανατολίζονται τώρα οι κυβερνητικές προσπάθειες, είναι να κλείσει επιτέλους στο προσεχές Eurogroup η αξιολόγηση- ενώ έπεται η επόμενη από τα μέσα φθινοπώρου…- και να εκταμιευθεί η δόση των 7,5 δις.

Τον ρόλο του αχθοφόρου της νέας γραμμής, ανέθεσε το αμήχανο Μαξίμου στον υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη, ο οποίος δήλωσε συγκεκριμένα, ότι:

«Βασική επιδίωξη της κυβέρνησης είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, καθώς τα προαπαιτούμενα έχουν εκπληρωθεί, παρότι κάποια από αυτά είναι σκληρά.

Και είναι σαφές πως με το κλείσιμο της αξιολόγησης και την εκταμίευση της δόσης των 7,5 δισ. ευρώ θα πάρει ανάσα η πραγματική οικονομία. Γιατί εκτός από την εξόφληση των υποχρεώσεων προς τους πιστωτές, τα υπόλοιπα χρήματα θα καλύψουν ανάγκες της πραγματικής οικονομίας».

Στα ισχυρά μητροπολιτικά κέντρα της Ευρώπης, δεν έχουν πάψει βεβαίως να αναζητούν παρασκηνιακώς ενδιάμεσες λύσεις για τον «Έλληνα ασθενή». Αυτό που δεν είναι όμως γνωστό, είναι οι θέσεις της Ελλάδας, η οποία εμφανίζεται και πάλι σε παθητική κατάσταση αμέτοχου παρατηρητή, ελπίζοντας σε μια βελτιωμένη εκδοχή των προτάσεων Σόϊμπλε για το χρέος.

Χάρη σε αυτήν την προσωρινή ακινησία, όπως γνωρίζουν οι παρατηρητές των διαθέσεων στον ΣΥΡΙΖΑ και την Κοινοβουλευτική Ομάδα, η υπόκωφη δυσαρέσκεια παραμένει ακόμα σε συνθήκες ελεγχόμενης καταστολής.

Ενώπιον δεινού αδιεξόδου, το Μαξίμου περιφέρει δειλά τελευταία, τη θέση ότι το θέμα του χρέους, είναι υπόθεση εθνική που υπερβαίνει την πολιτική διαχείριση μιας κυβέρνησης.

Το υφέρπον αίτημα για σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών- επιστρατεύθηκε κομψά γι΄ αυτό και ο Νίκος Βούτσης…- δεν φαίνεται ωστόσο, να έχει καμία τύχη, από την στιγμή που οι πολιτικοί του αντίπαλοι κατηγορούν τον κ. Τσίπρα ότι με τους τακτικισμούς και την μικροπολιτική του διαχείριση, έκαψε κάθε αξιόπιστη δυνατότητα εθνικής συνεννόησης.

Το πιθανότερο είναι να συναντηθεί κατά μόνας με τους ηγέτες της Αντιπολίτευσης, αφού κανένας δεν δείχνει πρόθυμος να συμμεριστεί σε αυτήν τη συγκυρία, «ξένες» ευθύνες…

Γιώργος Χατζηδημητρίου  

  reporter.gr