Γιώργος Κουρής: Ο πατριάρχης του λαϊκισμού παντός καιρού…

Υποστήριξε σχεδόν όλες τις κυβερνήσεις μετά τη δεκαετία του '80 και στράφηκε εναντίον τους, όταν δεν του έκαναν κάποια χάρη ή έβλεπε ότι θα έχαναν. Ο μιντιακός λαϊκισμός που καθιέρωσε διακρινόταν από τη συκοφαντία και την κολακεία. Κανείς δεν ξέρει ποιο από τα δύο ήταν τελικά χειρότερο...

Του Γιώργου Καρελιά

Ας αρχίσουμε με μια προσωπική μαρτυρία: τον Μάιο του 2000 δέχομαι ένα τηλεφώνημα από τον Γιώργο Κουρή. Δεν τον γνώριζα προσωπικά. Τον είχα δει, όπως και όλοι οι δημοσιογράφοι της εποχής, λίγες φορές σε συνεδριάσεις κυβερνητικών και κομματικών οργάνων του ΠΑΣΟΚ, όπου έφτανε πάντα οδηγώντας μια βέσπα: «Θέλω να τα πούμε».

Απορημένος τον ρώτησα «τι να πούμε;», αλλά δεν μου είπε.

Το ραντεβού ορίστηκε σε ένα από τα κεντρικά ξενοδοχεία της πλατείας Συντάγματος, όπου έφτασε πάλι με τη βέσπα. Τον ρώτησα απορημένος: «Καλά, ολόκληρος μεγαλοεκδότης και κυκλοφορείς με μηχανάκι; Δεν φοβάσαι, είσαι και μεγάλος άνθρωπος…».

«Τι να φοβηθώ; Δεν έχω εχθρούς. Ολοι οι πολιτικοί, δεξιοί, ΠΑΣΟΚοι και αριστεροί με φοβούνται» μου απάντησε.

Συζητήσαμε κάμποση ώρα, δεν έχει σημασία τι μου πρότεινε. Από όσα μου είπε συγκράτησα κάτι που έχει σχέση με το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Κουρή. «Από μικρός έχω κάνει πολλές επιχειρηματικές δουλειές. Δεν έχω αποτύχει σε καμία. Είμαι ο μοναδικός που κατάφερα να “ρίξω” τον Μητσοτάκη! Στη δεκαετία του ’60 κάναμε μαζί μια δουλειά, τα χαλάσαμε και εκείνος βγήκε χαμένος»!

Οταν το ξανασκέφτηκα μετά από κάμποσα χρόνια, κατάλαβα πώς ο Κουρής, ένας επιχειρηματίας μακριά από την ελίτ της εποχής, είχε καταφέρει να κάνει μια αμύθητη περιουσία αγοράζοντας φθηνά και μετά πουλώντας πανάκριβα τηλεοπτικά κανάλια. Πέραν όσων είχε αποκομίσει από την «Αυριανή» τον καιρό της ακμής της, όταν σάρωνε τις κυκλοφορίες με πολύ μικρό κόστος, αφού συνήθως δεν ήταν συνεπής στις μισθολογικές και άλλες υποχρεώσεις του.

Τα τελευταία χρόνια, μετά το πλήγμα του καναλιού Alter, το κλείσιμο της «Αυριανής» και τη λυμφατική κυκλοφορία των νέων εντύπων του ήταν ένας ξεπεσμένος επιχειρηματικά εκδότης, ο οποίος προσπαθούσε να αποδείξει ότι διέθετε ακόμα πολιτική επιρροή.

Ομως, το αποτύπωμα που άφησε ο Κουρής τα τελευταία τριάντα χρόνια στον δημόσιο βίο και ειδικά στα μέσα ενημέρωσης έχει σχέση με το φαινόμενο του άκρατου και παντός καιρού λαϊκισμού, ο οποίος στην περίπτωσή του πολιτογραφήθηκε ως «αυριανισμός». Το «παντός καιρού» έχει ιδιαίτερη σημασία. Διότι η γενική εντύπωση που επικρατεί είναι ότι ο Κουρής ταυτίστηκε με το ΠΑΣΟΚ. Αυτό ισχύσει εν μέρει και μόνο για την πρώτη κυβερνητική περίοδό του.

Οι πολιτικές και μιντιακές κωλοτούμπες του μακαρίτη είναι περισσότερες και εμβληματικότερες από τις αντίστοιχες των πολιτικών. Κατά καιρούς υποστήριξε σχεδόν όλες τις κυβερνήσεις και μετά, αν δεν του έκαναν κάποια χατίρια, στρεφόταν εναντίον τους. Ορισμένα παραδείγματα είναι απλώς ενδεικτικά:

– Στις εκλογές του 1981 πανηγύρισε σαν προσωπική του επιτυχία τη νίκη του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου.

– Ομως, στην περίοδο του 1994 πρωτοστάτησε στην επίθεση εναντίον του, στρεφόμενος και προσωπικά εναντίον του Ανδρέα και της συζύγου του.

– Υποστήριξε στην αρχή τον Κώστα Σημίτη, αλλά αργότερα του επιτέθηκε με σφοδρότητα. Υπουργοί της εποχής μού είχαν πει ότι είχε ζητήσει από την κυβέρνηση κάτι «που δεν μπορούσε να γίνει».

– Παρασυρμένος από αυτό το (έκτοτε μόνιμο) «αντισημιτικό» μένος του, υποστήριξε και την κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.

– Υποστήριξε τον Αντώνη Σαμαρά το 2012.

– Αμέσως μετά υποστήριξε με πάθος τον Αλέξη Τσίπρα. Μέχρι τα στερνά του (εδώ)

Εδώ μερικά χαρακτηριστικά πρωτοσέλιδά του.

Ο λαϊκισμός αυτός, που καθιερώθηκε ως αυριανισμός, είχε μεγάλη επιρροή και στους πολιτικούς και στις λαϊκές μάζες. Ενδεικτική ήταν η σύγκρουση του Κουρή με τον Μάνο Χατζιδάκι, στη διάρκεια της οποίας ελάχιστοι πήραν το μέρος του συνθέτη. Ακόμη και πολιτικοί της Αριστεράς συντάχθηκαν με την «Αυριανή» (εδώ μια περιγραφή αυτής της σύγκρουσης).

Ο Γιώργος Κουρής για σχεδόν σαράντα χρόνια υπηρέτησε αυτό το είδος του μιντιακού λαϊκισμού που γνώριζε πολύ καλά. Πολιτικά ήταν παντός καιρού. Δεν ήταν δεξιός, κεντρώος ή αριστερός. Προσαρμοζόταν. Στην εποχή της ακμής του είχε και ανταγωνιστές, αλλά ήταν αναμφισβήτητα ο πατριάρχης του. Τα τελευταία χρόνια ο λαϊκισμός αυτού του είδους έχει υποχωρήσει. Εχει μεταφερθεί σε άλλα πεδία με άλλες μορφές.

Ο λαϊκισμός που καθιέρωσε ο μακαρίτης στον Τύπο είχε δύο βασικά χαρακτηριστικά: τη συκοφαντία και την κολακεία, ανάλογα με την εποχή και τα πρόσωπα. Θα του ταίριαζε αυτή η ρήση του Διογένη του Κυνικού, όταν τον ρώτησαν ποιο από τα θηρία δαγκώνει περισσότερο: «Από τα άγρια ο συκοφάντης και από τα ήμερα ο κόλακας».

Τύμπανα πολέμου από Νετανιάχου: Το Ιράν έχει πυρηνικά όπλα..... [Βίντεο]

Το Ισραήλ έχει στην κατοχή του και μπορεί να αποκαλύψει «νέες και καθοριστικές αποδείξεις» ότι το Ιράν αποκρύπτει τις δραστηριότητές του για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων, δήλωσε ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπενιαμίν Νετανιάχου κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εμφάνισής του.

Ο Νετανιάχου κατήγγειλε ότι «το Ιράν ψεύδεται» αφότου υπέγραψε τη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα με τη διεθνή κοινότητα.

Σύμφωνα με τον ίδιο, το Ιράν μετέφερε το πρόγραμμα ανάπτυξης πυρηνικών όπλων σε μυστική τοποθεσία και η αποθήκη όπου βρίσκονται τα απόρρητα αρχεία για τα ατομικά όπλα του Ιράν έχει εγκατασταθεί εντός τεράστιων μεταλλικών καταφυγίων.

'Οπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο  επικεφαλής της ισραηλινής κυβέρνησης τόνισε ότι η χώρα του έχει στην κατοχή της «ακριβή αντίγραφα» των αρχείων με το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, ενώ παρουσίασε βίντεο το οποίο, όπως υποστήριξε, δείχνει τις ιρανικές εγκαταστάσεις.      

http://tvxs.gr

Λαμόγια, οικογενειοκρατία, διορισμοί ημετέρων και άφαντα λεφτά: ο Μίχος ξεμπροστιάζει τη Χρυσή Αυγή (5 videos)

Η αποχώρηση του Συναδινού και οι αποκαλύψεις που τη συνόδευσαν για τα τεκταινόμενα στο εσωτερικό της Χρυσής Αυγής δεν θα είναι το τέλος του εμφυλίου στην ελληνική ακροδεξιά, αλλά μόνο η αρχή της.

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής Νίκος Μίχος προβαίνει σε πλήθος αποκαλύψεων που επιβεβαιώνουν όλα όσα έχουν πει κατά καιρούς και οι άλλοι αποχωρήσαντες από τη ναζιστική οργάνωση: οικογενειοκρατία, διορισμοί ημετέρων που δεν πατάνε για δουλειά στη Βουλή, λεφτά που κάνουν φτερά και που κανείς δεν γνωρίζει σε ποιές τσέπες καταλήγουν είναι κάποιοι από τους λόγους που δίνει ο Μίχος για την αποχώρησή του.  

Απέναντι στην κατηγορία ότι ο Μίχος ήταν “τζαμπατζής” και δεν πλήρωνε τη συνδρομή του στο κόμμα, ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής μιλάει για “λαμόγια”, φωτογραφίζοντας τον οικονομικό διευθυντή της Χρυσής Αυγής (“παίρνει μισθό 8.500 ευρώ τον μήνα”) και δηλώνει άγνοια για το που καταλήγουν τα λεφτά από τις συνδρομές…

    

Ο Μίχος επιτίθεται με σκληρές φράσεις (“τενεκές, κομματόσκυλο της Νέας Δημοκρατίας”) στον πρώην αστυνομικό διευθυντή Εύβοιας Λάμπρο Χουλιαρά, δίνοντας πολλές λεπτομέρειες για τον τρόπο που εξωθήθηκε σε παραίτηση.  

Εξηγεί επίσης αυτό που πλήθος πρώην μελών της Χρυσής Αυγής έχουν αναφέρει, ότι δηλαδή “δεν φεύγεις εύκολα” από μια τέτοια κλειστή ομάδα.   

Τέλος, μιλάει για τη διαφοροποίησή του από την υπερασπιστική γραμμή της Χρυσής Αυγής στη δίκη (βλ. προστατευόμενους μάρτυρες), παραδεχόμενος ότι η άρνηση της Χρυσής Αυγής να δεχτεί την πρόταση της πολιτικής αγωγής για ζωντανή μεταδοση της δίκης ήταν λαθεμένη.     

jailgoldendawn.com

Ερντογάν: Ο Αθανάσιος Διάκος σουβλίστηκε μόνος του…

Του Δημήτρη Μηλάκα

Μετά τα όσα είπε ο Ερντογάν για το κάψιμο της Σμύρνης από Ελληνες στρατιώτες κατά την υποχώρησή τους δεν θα πρέπει να μας κάνει εντύπωση αν κάποια στιγμή ακούσουμε ότι και ο Διάκος στην Αλαμάνα συμμετείχε οικειοθελώς στο γλέντι με τις σούβλες που έστησαν οι Τούρκοι για να πανηγυρίσουν την νίκη τους.  Αλλωστε στόχος των κυρίαρχων ιστορικών αφηγημάτων δεν είναι η «αλήθεια» αλλά η «νομιμοποίηση» επιλογών του παρόντος. Και στο παρόν στόχος της Αγκυρας είναι η βήμα- βήμα αναθεώρηση της Συνθήκης της Λοζάνης η οποία εκτός των άλλων ορίζει και τα ελληνοτουρκικά σύνορα.

 Η ρητορική Ερντογάν θα πρέπει να μας υπενθυμίσει και κάτι ακόμη: την αποτυχία της πολιτικής της βήμα προς βήμα προσέγγισης που ακολούθησαν οι Ελληνικές κυβερνήσεις ως ευαγγέλιο μετά το κάζο των Ιμίων.

Σύμφωνα με αυτήν την πολιτική αντίληψη, για την αποφόρτιση δύο κοινωνιών από τα ιστορικά βάρη του παρελθόντος που συσσωρεύτηκαν με κύριο υλικό το αίμα που χύθηκε εκατέρωθεν, είναι η ενίσχυση της μεταξύ τους επικοινωνίας και η διασύνδεσή τους κατά κύριο λόγο σε οικονομικό επίπεδο. Η λογική αυτής της τακτικής «ακούγεται»  βάσιμη καθώς η οικονομική συνεργασία μπορεί να αναδείξει απτά οφέλη τα οποία θα διαχυθούν στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Ταυτόχρονα η προϋπόθεση της  επικοινωνίας για την προώθηση της οικονομικής συνεργασίας δημιουργεί ανθρώπινες επαφές και σχέσεις και με αυτόν τον τρόπο οι ιστορικές μνήμες εντάσεων και συγκρούσεων εκτονώνονται και αποφορτίζονται…

 Είναι, όμως, έτσι; Είναι η οικονομική συνεργασία το «φάρμακο» για τη  θεραπεία παλαιών ασθενειών ή την αποτροπή μεταστάσεων από καρκινώματα του παρελθόντος;

Δεν ήταν απαραίτητο να δοκιμαστεί στα ελληνοτουρκικά αυτή η συνταγή απονεύρωσης των πολιτικών και ιστορικών διαφορών μέσα από τη λειτουργία της οικονομίας για να αποδειχτεί, για μια ακόμη φορά, η αποτυχία της. Οι σπόνσορες (Αμερικάνοι  κατά κύριο λόγο και Ευρωπαίοι Εταίροι) αυτής της πολιτικής πρακτικής και ο Γιώργος Παπανδρέου που ανέλαβε να την φέρει σε πέρας θα έπρεπε να είχαν υπόψη τους ότι η ιστορία έχει ήδη αποδείξει πως το εγχείρημά τους ήταν ανέφικτο. Ο Παναγιώτης Κονδύλης διαπίστωνε και προειδοποιούσε:

«Η ιδεολογική πίστη ότι η οικονομική συνεργασία ή διαπλοκή οδηγεί αναγκαία σε άμβλυνση των γεωπολιτικών και πολιτικών αντιθέσεων δεν έχει κανένα ιστορικό στήριγμα». Και τεκμηρίωνε την άποψή του ως εξής: «Αναφέρω ένα ιδιαίτερα αδρό παράδειγμα. Ανάμεσα στα 1900 και στα 1914 το γαλλογερμανικό εμπόριο αυξήθηκε κατά 137%, το γερμανορωσικό κατά 121% και το γερμανοβρετανικό κατά 100%, ενώ περισσότερα από τα τοτινά διεθνή καρτέλ παραγωγής αποτελούσαν κοινή γερμανοβρετανική ιδιοκτησία (ένα από αυτά μάλιστα παρήγε εκρηκτικές ύλες). Όλοι αυτοί οι εντυπωσιακοί ανοδικοί δείκτες δεν εμπόδισαν τις παραπάνω χώρες να εμπλακούν σε έναν από τους φονικότερους πολέμους από καταβολής κόσμου»

Τα πέπλα της ιστορίας

 Θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι η  τρέχουσα  ελληνοτουρκική διαμάχη είναι έντονα φορτισμένη  από μνήμες του παρελθόντος-- που για κάποιους φτάνουν μέχρι την Άλωση της Πόλης ή την σφαγή των κατοίκων της Τριπολιτσάς από το ασκέρι του Κολοκοτρώνη—αλλά εξελίσσεται στο παρόν. Εκεί, στο παρελθόν βρίσκονται οι ρίζες της συλλογικής συνείδησης και η οικοδόμηση των εθνικών αφηγημάτων, εκεί βρίσκονται οι θρίαμβοι και οι ήττες, εκεί γίνονται οι διαχωρισμοί του «εμείς» με τους «άλλους» εκεί περιγράφονται οι εχθροί. Σε καμία ωστόσο περίπτωση δεν βρίσκονται οι ρίζες των ελληνοτουρκικών προβλημάτων του παρόντος.

Αντίστροφα, τα τρέχοντα προβλήματα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις συντηρούν ζωντανές τις οδυνηρές μνήμες του παρελθόντος υπογραμμίζοντας όλα εκείνα που χωρίζουν τις δυο πλευρές. Με αυτόν τον τρόπο η ιστορία λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής της έντασης και ως δικαιολογία για την συντήρησή της. Η κινητοποίηση της συλλογικής μνήμης προς μια τέτοια κατεύθυνση εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες στο εσωτερικό των δύο χωρών, απομακρύνει την προσοχή από άλλα μείζονα προβλήματα του παρόντος που ταλαιπωρούν τους δυο λαούς και το σημαντικότερο δημιουργεί ένα  πέπλο που κρύβει την ουσία της σημερινής διαμάχης.

Η συντήρηση της ύπαρξης ενός εχθρού λοιπόν, είναι από πολλές απόψεις ωφέλιμη. ο εχθρός επιβάλλει την  δέσμευση και την κατεύθυνση τεράστιων οικονομικών πόρων για την αντιμετώπισή του,  καθορίζει επιλογές συμμαχιών και το κυριότερο κρύβει ή δικαιολογεί την ατζέντα των συμφερόντων που πολλά έχουν να κερδίσουν από το ξέσπασμα μιας κρίσης ή ακόμη και σύγκρουσης.

Η κάλυψη των σημερινών ελληνοτουρκικών προβλημάτων κάτω από τα αιματοβαμμένα πέπλα της ιστορίας είναι η πρεσβυωπική πλευρά της οφθαλμαπάτης και έχει να κάνει με όλους αυτούς που μπορούν να «δουν» τη  ρίζα των σημερινών εντάσεων , πολύ μακριά , στο Χάνι της Γραβιάς ή τα Δερβενάκια.   Υπάρχει ωστόσο και η μυωπική οφθαλμαπάτη από την οποία πάσχουν όσοι δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους. η προσπάθεια της βήμα προς βήμα ελληνοτουρκικής προσέγγισης  μέσα από την σύσφιξη των οικονομικών ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι ένα καλό και πρόσφατο παράδειγμα πολιτικής μυωπίας.

Οι  ελληνικές κυβερνήσεις πάσχουσες από  βαριά πολιτική μυωπία  συνειδητά αγνόησαν το βάθος και την ουσία των σημερινών προβλημάτων και επέλεξαν να ασχοληθούν με την επιφάνεια των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Επιχείρησαν να παρακάμψουν ή ακόμη και να αλλοιώσουν την Ιστορία (συνωστισμός στην προκυμαία της Σμύρνης)  και τα  συσσωρευμένα τραυματικά βιώματα των δύο λαών προβάλλοντας τις προοπτικές ευημερίας που θα μπορούσε να δημιουργήσει η εμβάθυνση της οικονομικής συνεργασίας. Μέσα σ αυτήν την λογική  αφομοιώθηκαν «δεοντολογικές» κοσμοπολίτικες ή διεθνιστικές αντιλήψεις όπως το αιγαίο ανήκει στα ψάρια του ή οι δύο λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε με στόχο να εξαφανιστούν οι αιτίες της σημερινής ελληνοτουρκικής διαμάχης. Ωστόσο η πραγματικότητα δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστεί επειδή απλώς το επιθυμούμε. Όπως μας έχει προειδοποιήσει έγκαιρα ο Π. Κονδύλης «η οικονομική συνεργασία γεννιέται καθ' εαυτήν από οικονομικές ανάγκες και αναγκαιότητες που δεν έχουν αναγκαστική σχέση με φιλικές ή εχθρικές προθέσεις από πολιτική άποψη. Συνιστά ένδειξη καλών πολιτικών σχέσεων μόνο υπό την προϋπόθεση ότι έχουν λυθεί οι τυχόν γεωπολιτικές εκκρεμότητες, δηλαδή το ζήτημα ποιος δικαιούται να εκδιπλώνεται κυρίαρχα πάνω σε ποιον χώρο». ..

Έκλεισαν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Κρήτη.!

Λουκέτο μπήκε στα γραφεία της Τοπικής Οργάνωσης της Χρυσής Αυγής στο Ηράκλειο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν πλέον καθόλου γραφεία της ναζιστικής οργάνωσης σε όλη την Κρήτη.

Η Χρυσή Αυγή αφαίρεσε και επίσημα την Τοπική Οργάνωση Ηρακλείου από τη λίστα των γραφείων στην ιστοσελίδα της, ενώ είχε προηγηθεί το κλείσιμο των γραφείων της στα Χανιά τον Δεκέμβριο του 2017.

Τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στο Ηράκλειο είχαν χρησιμοποιηθεί ως ορμητήριο επιθέσεων, όταν μέλη της τοπικής οργάνωσης είχαν καταδικαστεί για επίθεση σε ομάδα αντιφασιστών στον Ζαρό Ηρακλείου, τον Νοέμβριο του 2012.

Στην Ιεράπετρα, τα γραφεία της Χρυσής Αυγής ταυτίστηκαν με τη βίαιη ρατσιστική επίθεση στους Πακιστανούς εργάτες στη Βαϊνιά τον Φεβρουάριο του 2013, για την οποία καταδικάστηκαν πρωτόδικα πέντε στελέχη της τοπικής οργάνωσης.

 efsyn.gr

     

Τρία σενάρια στο τραπέζι του Μαξίμου για το χρόνο των εκλογών

«Κλειδί» για τις τελικές αποφάσεις θα αποτελέσει ο ερχόμενος Αύγουστος και από το πόσο «καθαρή» θα είναι η έξοδος από το πρόγραμμα.    

Σε διπλές εκλογές τον Οκτώβριο του 2019 (αυτοδιοικητικές και εθνικές ) μπορεί να προσανατολίζεται το Μαξίμου μετά και τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών που αρχίζουν να ξετυλίγουν τα κυβερνητικά σχέδια για τις κάλπες. Ωστόσο «κλειδί» για τις τελικές αποφάσεις θα αποτελέσει ο ερχόμενος Αύγουστος και από το πόσο «καθαρή» θα είναι η έξοδος από το πρόγραμμα, καθώς αν επιμείνουν οι δανειστές στην επίσπευση των περικοπών σε συντάξεις και αφορολόγητο τότε ενδεχομένως ο πρωθυπουργός να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές το Φθινόπωρο του 2018.

Παράλληλα ο Αλέξης Τσίπρας δέχεται εισηγήσεις προκειμένου να γίνουν οι εθνικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές τον Μάιο του 2019, έτσι ώστε η πρώτη κάλπη που αφορά την εκπροσώπηση της χώρας στο ευρωκοινοβούλιο να λειτουργήσεις ως βαλβίδα εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας που υπάρχει απέναντι στην κυβέρνηση. 

«Οι εθνικές εκλογές έχουν δεδομένη ημερομηνία, πρέπει να γίνουν στην ώρα τους και η ώρα τους είναι με την συμπλήρωση της τετραετίας. Αυτό συμφέρει τη χώρα και την κοινωνία. Άρα ενδεχομένως να κουμπώσει με την ημερομηνία των αυτοδιοικητικών εκλογών στις 13 Οκτωβρίου του 2019» δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης αποτυπώνοντας την άποψη που επικρατεί την δεδομένη χρονική στιγμή στο Μαξίμου. Με την άποψη αυτή συμφωνούν τα περισσότερα κυβερνητικά αλλά γνωρίζουν πως η τελική απόφαση θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες.

Σενάριο 1ο 

Αυτοδιοικητικές και εθνικές εκλογές 13 Οκτώβριου 2019

Στην κυβέρνηση ποντάρουν σε αυτή την ημερομηνία καθώς εκτιμούν ότι  ο πολιτικός χρόνος είναι τεράστιος προκειμένου να μπορέσουν να γυρίσουν το σε βάρος τους κλίμα και να μειώσουν την δημοσκοπική διαφορά από τη ΝΔ. Επίσης θεωρούν πως οι αυτοδιοικητικές εκλογές, με το νέο σύστημα που θα πραγματοποιηθούν, θα θολώσει την εικόνα αφού ένας δήμαρχος μπορεί να μην ελέγχει το δημοτικό συμβούλιο, ενώ οι ίδιες πηγές υπενθυμίζουν πως παραδοσιακά πλήττεται εσωκομματικά η ΝΔ λόγω των «ανταρτών» που υπάρχουν σε τέτοιου είδους εκλογικές αναμετρήσεις, τις οποίες θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ όπως επίσης και τις συμμαχίες που θα υπάρξουν μεταξύ ΝΔ και Κινήματος Αλλάγής. 

 Σενάριο 2ο

Εκλογές το Φθινόπωρο του 2018

Πρόκειται για ένα σενάριο που δεν βολεύει το Μαξίμου, καθώς αυτό θα σημαίνει πως οι περικοπές σε συντάξεις και οι μειώσει στο αφορολόγητο θα έρθουν το 2019 με αποτέλεσμα να αναγκαστεί ο Αλέξης Τσίπρας να προκηρύξει πρόωρες εκλογές. Σύμφωνα με το σχεδιασμό που υπάρχει ο πρωθυπουργός θα αναγγείλει μετά «Βαίων και κλάδων» την έξοδο της χώρας από το πρόγραμμα και στην συνέχεια από το βήμα της ΔΕΘ θα ανακοινώσει μια σειρά από αντίμετρα τα οποία θα περιλαμβάνονται στο προσχέδιο του προϋπολογισμού, δεσμεύοντας με αυτό τον τρόπο την επόμενη κυβέρνηση και στην συνέχεια θα ανακοινώσει την διεξαγωγή των εκλογών.

Σενάριο 3ο

Ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές Μάϊος 2019

Μπορεί να μην συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες η συγκεκριμένη επιλογή ωστόσο είναι μια εισήγηση που έχει δεχθεί ο Αλέξης Τσίπρας από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία υποστηρίζουν ότι μετά τις ευρωεκλογές ο χρόνος που απομένει μέχρι τον Οκτώβριο είναι ελάχιστος και πολιτικά «νεκρός» από την στιγμή που μεσολαβεί το καλοκαίρι και δύσκολα – όπως λένε – θα μπορέσει να αντιστραφεί το κλίμα. Ενώ στην περίπτωση που γίνουν μαζί ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές τότε μπορεί να η λαϊκή δυσαρέσκεια να εκτονωθεί στην πρώτη κάλπη που θα αφορά την εκπροσώπηση της χώρας στο ευρωκοινοβούλιο.  Ωστόσο ο πρωθυπουργός φέρεται να μην υποστηρίζει το συγκεκριμένο σενάριο. «Το τέλος της θητείας μας, είναι το φθινόπωρο του 2019. Ούτε καν οι ευρωεκλογές του 2019, γιατί ακούω διάφορες κουβέντες, διάφορες σκέψεις. Οι εκλογές είναι το φθινόπωρο του 2019» είχε πει σε πρόσφατη ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας κόβοντας οποιαδήποτε συζήτηση για διπλές κάλπες την επόμενη Άνοιξη.

Κάλπες για δημοψήφισμα

Ωστόσο στο Μαξίμου σκέφτονται αρκετά σοβαρά το ενδεχόμενο να διενεργήσουν δημοψήφισμα για το ζήτημα της αναθεώρησης του Συντάγματος. Πρόκειται για μία κίνηση χαμηλού ρίσκου σε σχέση με το δημοψήφισμα του 2015, αν και επικοινωνιακά η κυβέρνηση θα υποστεί κριτική για τα όσα είχαν γίνει πριν από τρία χρόνια και για το πως εξέλαβε το αποτέλεσμα της κάλπης. Ωστόσο συνεργάτες του πρωθυπουργού εκτιμούν πως με αυτό τον τρόπο θα φέρουν σε δύσκολη θέση την αξιωματική αντιπολίτευση που δεν συναινεί την δεδομένη χρονική στιγμή με την κυβερνητική πρόταση αλλά και του Κινήματος Αλλαγής για αλλαγές στο Σύνταγμα και μεταθέτει το ζήτημα για μετά τις εθνικές εκλογές. 

thetoc.gr

   

Εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο με βαθμό απολυτηρίου από το 2020

Σε προθάλαμο για τα Πανεπιστήμια θα εξελιχθεί ουσιαστικά η Γ' Λυκείου μέσα από προπαρασκευαστικά μαθήματα καθώς το γενικό πρόγραμμα θα ολοκληρώνεται στη Β' Λυκείου.

Παράλληλα, από το καλοκαίρι του 2020 ο βαθμός απολυτηρίου θα καθορίζει την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση με εξαίρεση για ένα μεταβατικό διάστημα τις Ιατρικές Σχολές, τις Νομικές και τα Πολυτεχνεία, όπως γνωστοποιεί με τη συνέντευξή του στα "ΝΕΑ" ο Κώστας Γαβρόγλου.

Ο υπουργός Παιδείας λέει, παράλληλα, όχι στα μη κρατικά ΑΕΙ επικρίνοντας για "ιδεολογική εμμονή" τους υπέρμαχους των ιδιωτικών πανεπιστημίων και του "νεοφιλελεύθερου μοντέλου του μαθητή ή φοιτητή-πελάτη", ενώ απαντά και στην Ιεραρχία για το ζήτημα των Θρησκευτικών ότι τα προγράμματα σπουδών στα σχολεία είναι αποκλειστικό ζήτημα της πολιτείας.

Όπως επισημαίνει στη συνέντευξή του, από τον Ιούνιο του 2020 η εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θα εξαρτάται από τον βαθμό του απολυτηρίου. Οι εγκύκλιες γνώσεις θα ολοκληρώνονται στη Β' Λυκείου και η Γ' Λυκείου θα είναι ένα είδος προπαρασκευαστικού έτους.

"Παράλληλα θα αρχίσουμε σε ορισμένα τμήματα να καταργούμε τον κλειστό αριθμό εισακτέων και αρχίσαμε ήδη να ιδρύουμε νέα τμήματα. Η ίδρυση, επίσης, των διετών Προγραμμάτων Σπουδών που θα παρέχουν επαγγελματικά πιστοποιητικά ευρωπαϊκών προδιαγραφών θα οδηγήσει πολλούς νέους να εγγραφούν στα Επαγγελματικά Λύκεια ώστε - χωρίς εξετάσεις - να εισάγονται σε αυτά τα Προγράμματα. Θα διατηρήσουμε για ένα διάστημα το καθεστώς με τις Ιατρικές, τις Νομικές και τα Πολυτεχνεία", τονίζει ο Κ. Γιαβρόγλου στην εφημερίδα "Τα Νέα".

 capital.sigmalive.com

Συμφέρει τον πολίτη μία «καθαρή έξοδος»;

Το συμφέρον του μέσου πολίτη δεν είναι συμβατό με την καθαρή έξοδο. Όχι μόνο επειδή οι αγορές θα δείξουν δόντια. Κυρίως επειδή είναι καλύτερο να μην αφήνεις όλους αυτούς τους τύπους να παίζουν με τα σπίρτα χωρίς καμία επιτήρηση

  

Του Κώστα Γιαννακίδη

Η κυβέρνηση επιθυμεί καθαρή έξοδο από το μνημόνιο. Και εγώ, αν ήμουν η κυβέρνηση, αυτό θα επιθυμούσα. Όχι μόνο καθαρή έξοδο, αλλά θα άλλαζα και αριθμό τηλεφώνου να μην μπορεί να με βρει η Μέρκελ.

Καθαρή έξοδος από το μνημόνιο σημαίνει ότι η χώρα θα «διαπραγματεύεται» μόνη με τις αγορές, χωρίς το back up των δανειστών της. Αυτό οδηγεί σε πολύ ακριβότερο χρήμα, αλλά από την κυβέρνηση λένε ότι αξίζει να το πληρώσουμε. Πρόκειται, άλλωστε, για την ανάκτηση της ανεξαρτησίας μας.

Στόχος είναι μία καλή απόφαση για το χρέος και μετά πάρτι στο Hilton για την αναχώρηση των θεσμών. Αυτό δείχνει τόσο ρεαλιστικό, όσο μία φαντασίωση. Αλλά κάπως έτσι δεν έγιναν όλοι αυτοί κυβέρνηση; Πουλώντας το ανέφικτο μέσα σε υποσχέσεις; Το αίτημα για καθαρή έξοδο ίσως μετατραπεί σε σημαία εκλογών. Θα βγει ο Τσίπρας μπροστά στο τζάκι, θα κοιτάξει την κάμερα και θα πει: «με ποιους θέλετε να πορευτείτε μετά το τέλος των μνημονίων; Με μας που επιδιώκουμε την καθαρή έξοδο στην ανεξαρτησία ή με εκείνους που τους σέρνει ο ραγιαδισμός πίσω από την κυρία Μέρκελ;» Και αμέσως μετά μπορεί να υποσχεθεί εκατό χιλιάδες προσλήψεις.

Ο μέσος πολίτης αναρωτιέται πώς θα επηρεαστεί η ζωή του από το είδος της εξόδου προς τις αγορές. Αν δεν περιμένει κάτι από την κυβέρνηση, ας πούμε μία πρόσληψη, η ζωή του δεν θα αλλάξει, όπως και αν έρθει η έξοδος. Το πιο πιθανό είναι ότι στην περίπτωση καθαρής εξόδου, θα επιβαρυνθεί, εμμέσως, από το υψηλότερο κόστος δανεισμού. Δεν θα υπάρχουν, βέβαια, θεσμοί για να επιβάλουν μέτρα. Δεν χρειάζεται. Η κυβέρνηση τα έχει ψηφίσει προκαταβολικά. Όμως χρειάζεται την καθαρή έξοδο για όλα αυτά που η ίδια θα κερδίσει.

Καθαρή έξοδος σημαίνει μεγαλύτερη ευελιξία. Ελευθερία. Και ας μην την έχεις στην πραγματικότητα. Πρακτικά αυτό μεταφράζεται σε προσλήψεις, δημιουργία διαστημικών οργανισμών, επιδόματα, μεγάλωμα του παπλώματος μέχρι να καλύψει και τα ακροδάχτυλα. Επίσης η καθαρή έξοδος επιτρέπει στην κυβέρνηση να σταθεί στο τέλος μίας παρένθεσης, περιγράφοντας τη μνημονιακή εποχή ως έναν εφιάλτη που προκάλεσαν άλλοι. Μη λέμε τα αυτονόητα: πριν από τρία χρόνια η αφήγηση ΣΥΡΙΖΑ είχε ανθρωπιστική κρίση, τώρα θα έχει τα θαυμαστά αποτελέσματα του τρίτου μνημονίου.

Το συμφέρον του μέσου πολίτη δεν είναι συμβατό με την καθαρή έξοδο. Όχι μόνο επειδή οι αγορές θα δείξουν δόντια. Κυρίως επειδή είναι καλύτερο να μην αφήνεις όλους αυτούς τους τύπους να παίζουν με τα σπίρτα χωρίς καμία επιτήρηση. Έχει συμβεί στο παρελθόν και δεν υπάρχει κάτι που να μας εξασφαλίζει ότι δεν πρόκειται να επαναληφθεί και στο μέλλον: η ελληνική χρεοκοπία φέρνει διεθνή έλεγχο και επαναλαμβάνεται όταν ο έλεγχος χαλαρώσει.

Βέβαια τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά: υπάρχουν οι μηχανισμοί επιτήρησης της Ευρωζώνης και, ούτως ή άλλως, η συμφωνία με τους δανειστές προβλέπει δικλείδες παρέμβασης. Ναι, φυσικά, η πρόνοια των δανειστών είναι να πάρουν πίσω τα λεφτά τους. Για να συμβεί αυτό, πρέπει να είναι και το ελληνικό κράτος όρθιο και λειτουργικό. Και αυτό μόνο εγγυημένο δεν είναι με καθαρή έξοδο.  

Η «έξοδος» και η αφόρητη προπαγάνδα…

Στις 19 Αυγούστου τελειώνει η εποχή των Μνημονίων, όπως την γνωρίσαμε μέχρι τώρα. Όμως, είναι ανόητος ο ισχυρισμός ότι η έξοδος θα είναι «καθαρή», όταν η χώρα χρωστάει 300 δισεκατομμύρια και έχει βαριές υποχρεώσεις τουλάχιστον μέχρι το 2021

Του Γιώργου Καρελιά

Στις 19 Αυγούστου λήγει το ισχύον Μνημόνιο (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ). Αυτό είναι αντικειμενικό, δηλαδή αδιαμφισβήτητο, γεγονός. Είναι η πρώτη φορά, από την έναρξη της κρίσης και την είσοδο στην εποχή των Μνημονίων, που ένα Μνημόνιο τελειώνει και δεν θα παραταθεί ή δεν θα ανανεωθεί. Και αυτό είναι γεγονός. Δεν χρειάζεται να το λέμε μεταξύ μας. Το λένε αυτοί που μας τα επέβαλαν.

Κάπου εδώ τελειώνει η αλήθεια και αρχίζει η προπαγάνδα. Η οποία αρχίζει να γίνεται αφόρητη τώρα που και η συζήτηση για την «έξοδο» αρχίζει να φουντώνει. Θα είναι «καθαρή» ή «βρώμικη» η έξοδος;

Η κυβερνητική προπαγάνδα περί «καθαρής» εξόδου είναι η χειρότερη. Oχι μόνο επειδή δεν υπάρχει, λόγω των δεδομένων μεταμνημονιακών ελέγχων και της αυστηρής εποπτείας, την οποία ακόμα και ο Τσακαλώτος αυτονοήτως παραδέχεται (εδώ). Αλλωστε, είναι ανόητο και μόνο να ισχυρισθεί κανείς ότι τον Αύγουστο «θα βγούμε και τελειώσαμε», όταν η χώρα χρωστάει 300 δισεκατομμύρια και έχει σαφείς και βαριές δεσμεύσεις τουλάχιστον μέχρι το 2021 (συντάξεις, αφορολόγητο, υψηλά πλεονάσματα).

Η προπαγάνδα αυτή είναι χειρότερη για έναν άλλο λόγο: διότι καλλιεργεί στους πολίτες την εντύπωση-ψευδαίσθηση ότι τον Αύγουστο τελειώνουν τα βάσανά μας και από Σεπτέμβριο θα ανοίξουν τα κρατικά ταμεία. Και αν όντως αυτό συμβεί, λόγω (πιθανών) πρόωρων εκλογών, τότε η «έξοδος» όχι μόνο θα αποδειχθεί «βρώμικη», αλλά θα μεταβληθεί σε σύγχρονο χορό του Ζαλόγγου, μόνο που θα πηδάμε στο βάραθρο των αγορών.

Η αντιπολιτευτική προπαγάνδα, στο ίδιο θέμα, δεν είναι μεν το ίδιο επικίνδυνη, αλλά είναι εμφανώς κακόγουστη. Διότι καταργεί τα αυτονόητα. Η αντιπολίτευση, που διαχειρίστηκε τα δύο προηγούμενα Μνημόνια, δεν αντέχει να παραδεχθεί ότι έλαχε στον κ. Τσίπρα να βάλει την (τυπική) σφραγίδα στο τέλος της εποχής των Μημονίων. Συμβαίνουν τέτοια στη διαδρομή της Ιστορίας.

Για να το πούμε με ένα (θετικό) παράδειγμα: η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου κατασκευάστηκε από τις διαδοχικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ (1998-2004), αλλά έλαχε στην, μόλις λίγων μηνών, κυβέρνηση Καραμανλή να την εγκαινιάσει τον Αύγουστο του 2004. Και για να το πούμε με ένα (αρνητικό) παράδειγμα: την βασική ευθύνη για την παραλίγο χρεοκοπία έχει η κυβέρνηση Καραμανλή 2007-2009. Όμως, την φορτώθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου, διότι αυτή υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο.

Είναι τα καπρίτσια της Ιστορίας. Ετσι γίνεται και σήμερα. Η έξοδος από τα Μνημόνια κάποια στιγμή θα γινόταν. Η τύχη τα έφερε έτσι ώστε να γίνει με την κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για την καθυστέρηση: αν το πρώτο εξάμηνο του 2015 δεν είχε κάνει τις γνωστές παλαβομάρες Βαρουφάκη, δηλαδή αν είχε συμπεριφερθεί ορθολογικά, όπως την περίοδο Τσακαλώτου, η έξοδος μπορεί να είχε ήδη συντελεσθεί από πέρσι. Oμως, με «αν» δεν γράφεται η Ιστορία. Και αυτή θα γράψει ότι στο Μνημόνιο εισήλθαμε στις 23 Απριλίου 2010 και εξήλθαμε στις 20 Αυγούστου 2018 (θα εξέλθουμε, δηλαδή, αν εν τω μεταξύ δεν επέλθει κάποιος κατακλυσμός).

Επίσης, η χτεσινή «πρόκληση» του Κυριάκου Μητσοτάκη προς τον Αλέξη Τσίπρα να κάνει εκλογές τον Σεπτέμβριο (εδώ), για να αποδείξει ότι η έξοδος είναι «καθαρή», ήταν αχρείαστη. Όχι μόνο γιατί θυμίζει την αντίστοιχη αντιπολιτευτική ελαφρότητα του σημερινού πρωθυπουργού το 2014, όταν προκάλεσε τις επιζήμιες πρόωρες εκλογές. Αλλά γιατί σήμερα η Ελλάδα, αμέσως μετά την «έξοδο» και υπό το άγρυπνο βλέμμα των αγορών, δεν χρειάζεται πολιτική αβεβαιότητα. Τι θα κερδίσει ο κ. Μητσοτάκης αν γίνουν πρόωρες εκλογές και, αμέσως μετά, μια κυβέρνηση υπό τον ίδιο αναλάβει να κάνει τα πρώτα μεταμνημονιακά βήματα μέσα σε αστάθεια και με τις αγορές στα κόκκινα; Ας περιμένει μερικούς μήνες, δεν θα χαλάσει ο κόσμος. Το πάθημα του κ. Τσίπρα το 2015 έπρεπε να διδάσκει.

Συνοψίζουμε: η έξοδος του Αυγούστου θα γίνει, αλλά η Ελλάδα έχει πολλά χρόνια μπροστά της μέχρι να επανακτήσει την, σχετική έτσι κι αλλιώς, οικονομική ανεξαρτησία της. Όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα. Και με αυτήν συμβαίνει αυτό που έχει πει ο Οργουελ: «Ολη η προπαγάνδα είναι ψέματα, ακόμα κι όταν λέει την αλήθεια»!

Το Ισραήλ βομβάρδισε το λιμάνι της Γάζας - Πληθαίνουν οι νεκροί Παλαιστίνιοι στις διαδηλώσεις

Συνεχίζεται η αιματοχυσία στη Λωρίδα της Γάζας. Ένας 15χρονος Παλαιστίνιος που τραυματίστηκε στις χθεσινές διαδηλώσεις από πυρά του ισραηλινού στρατού, υπέκυψε σήμερα στα τραύματά του.

Ο 15χρονος Άζαμ Οβέιντα, όπως ήταν το όνομά του, είχε τραυματιστεί από σφαίρα στο κεφάλι. Κατά την χθεσινή, πέμπτη συνεχόμενη Παρασκευή των διαδηλώσεων των Παλαιστινίων, ακόμη τρεις έχασαν τη ζωή τους.

Συνολικά 45 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί από τα πυρά Ισραηλινών στρατιωτών και περισσότεροι από 1.500 έχουν τραυματιστεί από τότε που ξεκίνησε, στις 30 Μαρτίου, το κίνημα που ονομάστηκε «η μεγάλη πορεία της επιστροφής».

Οι Παλαιστίνιοι ζητούν να επιστρέψουν στα εδάφη από από τα οποία εκδιώχθηκαν μετά τη δημιουργία του Ισραήλ το 1948. Επιπλέον ζητούν την άρση του αποκλεισμού που έχει επιβάλει εδώ και πάνω από 10 χρόνια το Ισραήλ στη Γάζα.

Κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων κανένας Ισραηλινός δεν έχει τραυματιστεί. Η χώρα αντιμετωπίζει διεθνώς κατηγορίες για ωμή βία εναντίον των Παλαιστίνιων. Διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας ζητείται από τον ΟΗΕ ή την ΕΕ.

Ο ισραηλινός στρατός υποστηρίζει ότι ανοίγει πυρ μόνο όταν είναι αναγκαίο και κατηγορεί τη Χαμάς ότι χρησιμοποιεί αμάχους ως ανθρώπινες ασπίδες και ότι ευθύνεται για τους θανάτους.

Βομβάρδισαν το λιμάνι της Γάζας

Στο μεταξύ, η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία ανακοίνωσε ότι αεροσκάφη της εξαπέλυσαν μια επιδρομή την Παρασκευή το βράδυ ενάντια στο κύριο λιμάνι της Λωρίδας της Γάζας.

Παλαιστίνιοι αξιωματούχοι ανέφεραν ότι μια επίθεση μη επανδρωμένων αεροσκαφών κατέστρεψε δύο πλοία, χωρίς να υπάρξουν ανθρώπινες απώλειες. Πρόκειται για τον πρώτο βομβαρδισμό ισραηλινών αεροσκαφών στην περιοχή έπειτα από τον πόλεμο του 2014.

Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη «στοχοθέτησαν δύο πλοία στο λιμάνι της Γάζας», υπογράμμισε μια ανακοίνωση του το υπουργείο Εσωτερικών της Λωρίδας της Γάζας, που διοικείται από την Χαμάς.

Ο ισραηλινός στρατός ανέφερε ότι αεροσκάφη του «στοχοθέτησαν έξι στρατιωτικούς στόχους που ανήκαν στις ναυτικές δυνάμεις της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας». Δεν ανέφερε ακριβή σημεία.

Αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι δύο πλοία υπέστησαν σοβαρές ζημιές, ενώ οι δυνάμεις ασφαλείας της Χαμάς εμπόδισαν δημοσιογράφους να προσεγγίσουν το σημείο.    

  tvxs.gr 

Οι καλοί κερδίζουν πάντα στη Marvel

Έχουμε πολλά ν’ αντιμετωπίσουμε στη ζωή μας. Προβλήματα να λύσουμε, ερωτήματα ν’ απαντήσουμε, απώλειες ν’ αντέξουμε. Αυτό που μας σώζει κάποιες φορές είναι να ρωτάμε, όπως στα παιδικά μας χρόνια: «Αν ήσουν σούπερ-ήρωας τι δυνάμεις θα ‘θελες να έχεις;»

~~

Ήμουν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Απέναντι απ’ το σπίτι υπήρχε ένα περίπτερο. Κάθε Παρασκευή, μόλις τέλειωνα το σχολείο, πήγαινα κατ’ ευθείαν εκεί. Κρατούσα τα λεφτά απ’ το χατζιλίκι μου, δεν έτρωγα ψωμάκι με kiss (τότε δεν υπήρχαν κρουασάν) ώστε να μαζέψω τις απαιτούμενες δραχμές (τότε δεν υπήρχαν ούτε ευρώ). Αλλά υπήρχε η Marvel.

«Ήρθε», μου ‘λεγε ο περιπτεράς και μου ‘δειχνε το καινούριο τεύχος του Spiderman.

Δεν το άνοιγα. Πήγαινα σπίτι, έτρωγα γρήγορα (χωρίς κολατσιό τόσες ώρες) και μετά καθόμουν στο κρεβάτι. Ιερή στιγμή για τον οκτάχρονο εαυτό μου: Η συνέχεια των περιπετειών του πιο αγαπημένου μου απ’ όλους τους υπερήρωες, του Άνθρωπου-Αράχνη.

Αγαπούσα και τον Ιούλιο Βερν ή τις περιπέτειες του Ροβινσώνα Κρούσου, του Μπεν Χουρ. Αλλά η αγάπη για τα κόμιξ (ειδικά της marvel) ήταν κάτι που κανείς ενήλικας, σίγουρα όχι οι γονείς μου, δεν μπορούσε να καταλάβει.

~~

Στην πέμπτη δημοτικού αντάλλαξα όλα μου τα κόμιξ με μια χαρτόκουτα πλέιμομπιλ (ενός πιο πλούσιου φίλου). Τώρα -που είμαι ενήλικας- μου φαίνεται βλακώδης ανταλλαγή, τα κόμιξ μπορεί να ήταν και συλλεκτικά, ν’ αξίζαν λεφτά (ευρώ) σήμερα. Αλλά τότε σκεφτόμουν αλλιώς. Υπήρχε μόνο το παρόν, το απόγευμα που θα έπαιζα με το κάστρο.

~~

Όταν η Marvel ξεκίνησε να κάνει ταινίες ήμουν 30+ χρονών. Είχα διαβάσει πολύ σοβαρά βιβλία κι είχα δει πολλές σπουδαίες ταινίες (Φράνσις Φορντ Κόπολα, Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, και ξερό ψωμί, όπως έλεγε κι ο Πανούσης).

Δεν υπήρχε χρόνος για superhero ταινίες. Έπρεπε να μάθω το ΑΦΜ μου.

Ο μεγάλος αδελφός ενός φίλου, όταν ήμουν είκοσι κάτι χρονών με είχε ρωτήσει αν θυμάμαι το ΑΦΜ μου. Φυσικά και δεν το θυμόμουν. Για ποιο λόγο να κάνω κάτι τέτοιο;

«Μόνο όταν μάθεις το ΑΦΜ σου, όταν το πεις τόσες φορές που να το θυμάσαι, μόνο τότε έχεις μπει πραγματικά στον κόσμο των μεγάλων», μου είχε πει ο Δημήτρης.

Είχε δίκιο. Τώρα πια ξέρω να το λέω χωρίς καν να σκέφτομαι. Μάλλον είμαι μεγάλος.

Αλλά κάθε «μεγάλος» σαν κι εμένα ψάχνει μια δικαιολογία για να ξανανιώσει παιδί.

~~

Η δική μου ήρθε με τον γιο μου. Που κάποια στιγμή βαρέθηκε να βλέπει μεταγλωτισμένες ταινίες της Pixar (τις είδαμε όλες από είκοσι φορές την καθεμία) και μπήκε στο σύμπαν της Marvel.

Διστακτικά στην αρχή, στο dvd, κλείνοντας τα μάτια όπου υπήρχε αίμα. Αλλά ήθελε να δει και την επόμενη ταινία -κι εγώ ανυπομονούσα.

Πέρυσι έφτασε η στιγμή να δούμε μαζί, πατέρας και γιος, την πρώτη μας ταινία των Marvel Studios στον κινηματογράφο. Ήταν ο Spiderman ξανά, το Homecoming. Κι ένιωσα σαν να γυρνούσα στο πατρικό μου σπίτι, εκείνο απέναντι απ’ το περίπτερο.

~~

Χθες πήγαμε να δούμε το Avengers: Infinity War. Οικογενειακά. Ήρθε μαζί μας κι η Νέλλη, που μυήθηκε πλέον κι εκείνη στο Marvel Universe.

Ήταν ακριβώς ό,τι θέλαμε να δούμε. Η ψηφιακή τεχνολογία κατάφερε να μπορούν να γίνονται ταινίες που να ξεπερνάνε τη φαντασία μας. Ή -τουλάχιστον- να την ικανοποιούν καλύτερα από τις πρώτες υπερηρωικές ταινίες, όπως ο Σούπερμαν με τον Κρίστοφερ Ριβ.

Βγήκαμε από τον κινηματογράφο και μέχρι να γυρίσουμε -και μετά- μιλούσαμε για την πλοκή της ταινίας, λέγαμε ποιος ήρωας δεν έπρεπε να πεθάνει.

(Το σινεμά ήταν γεμάτο έφηβους. Κάποιος, στο τέλος της ταινίας φώναξε: «Κι αυτή η καριόλα γιατί έζησε;»)

~~

Σίγουρα θα υπάρχουν πολλοί που θα πιστεύουν ότι οι ταινίες της Marvel είναι σκουπίδια. Ότι δεν μπορούν να συγκριθούν μ’ εκείνες του Γουές Άντερσον, του Λάνθιμου ή του Φατίχ Ακίν.

Έχουν -εν μέρει- δίκιο. Δεν υπάρχει σύγκριση.

Οι ταινίες της Marvel, όπως και τα κόμιξ, δεν μας βάζουν να στοχαζόμαστε το είναι και το φαίνεσθαι.

Μόνο μας κάνουν να γινόμαστε παιδιά, να χαιρόμαστε και να τρομάζουμε ή να χειροκροτάμε. Χωρίς σπουδαίες σκέψεις, μανιχαϊστικά, οι καλοί ήρωες κι ο κακός villain (που μπορεί να μην είναι και τόσο επίπεδος).

~~

Η τέχνη είναι όπως όλα τ’ άλλα στη ζωή. Πρέπει να καταλάβεις πότε πρέπει να είσαι σοβαρός και πότε πρέπει ν’ αφεθείς στην ελαφρότητα του είναι.

Κάποιες στιγμές αρκεί να σκέφτεσαι: «Ποιες υπερδυνάμεις θα ήθελα να έχω;»

Κι ας είναι ψέμα, φαντασία, όνειρο.

Να γίνεις για λίγο πάλι εκείνο το παιδί που δεν γνωρίζει τι είναι το ΑΦΜ.

Να χαθείς σ’ έναν φανταστικό κόσμο, όπου πάντα οι καλοί κερδίζουν. Έστω στο σίκουελ.  

Γελωτοποιός