Ο Χρόνης Αηδονίδης τραγουδάει πια αλλού

 γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Δεκαετίες πριν, τον περασμένο αιώνα, είχα λάβει δώρο καλότατο μια κασέτα χειροποίητη. Δεν θυμάμαι ποιος λάτρης του δημοτικού τραγουδιού μού την είχε χαρίσει, ίσως κάποιος από τους Θρακιώτες δημοσιογράφους που γνωρίζαμε τότε εμείς οι πρωτευουσιάνοι στα θερινά δημοσιογραφικά συνέδρια της Σαμοθράκης. Τραγουδούσε ο Χρόνης Αηδονίδης. Θρακιώτικα. Θα ‘ταν από τον καιρό που ο λαμπρός τραγουδιστής δεν είχε ξανοιχτεί ακόμα σε τραγούδια της Μακεδονίας και της Μικράς Ασίας. Να ‘ταν η παλιωμένη από την πολλή χρήση κασέτα, λέξη έκπτωτη πια, όπως και η πρωτοξαδέλφη της η βιντεοκασέτα, αφού έχουν κηρυχθεί έκπτωτα τα ίδια τα πράγματα που ονομάτιζαν; Να ‘ταν το σαραβαλάκι μου που υποδυόταν το μαγνητόφωνο;

Οπως και να ‘χει, σ’ ένα τραγούδι, που δεν το είχα συναντήσει στη γνωστή δισκογραφία του Αηδονίδη –ιδού, όνομα και άνθρωπος–, κάποιες λέξεις, ένα ημιστίχιο, δεν ακούγονταν καθαρά. Κι εγώ χρειαζόμουν καθαρή την αφήγηση και το νόημα, για ένα από τα κείμενα περί δημοτικής ποίησης που είχα άλλα στα σκαριά της γραφομηχανής κι άλλα στο βάθος του μυαλού μου. Ηταν ένα τραγούδι νόστου και αναγνωρισμού, από αυτά που συγκίνησαν τον Γιώργο Σεφέρη και έπλασε τον «Γυρισμό του ξενιτεμένου». Την κλίμακα της αναγνώρισης που ακολουθεί η σύζυγος στο θρακιώτικο τραγούδι, ώσπου να βεβαιωθεί πως αυτός που της ζητάει φιλί είναι ο άντρας της, δεν την είχα ακούσει ποτέ άλλοτε. Ούτε την είχα διαβάσει σε κάποια συλλογή δημοτικών.

«Μα γιατί δεν τηλεφωνείς στον Αηδονίδη; Θα το δεις, θα χαρεί», μου πρότεινε φίλος εξαίρετος, και επίσης εξαίρετος φιλόλογος, ο Παναγιώτης Σκορδάς, από την Αγιάσο της Λέσβου. «Εχω το τηλέφωνό του», επέμεινε. Μάταια. Ακόμα κι όταν, χρόνια αργότερα, με πληροφόρησε ότι ο Αηδονίδης είχε αποκτήσει επίσημη ιστοσελίδα, με τίτλο το ονοματεπώνυμό του και υπότιτλο τον δεκαπεντασύλλαβο «για να θυμούνται οι παλιοί κι οι νέοι να μαθαίνουν», και ότι μπορούσα να τον ρωτήσω μέσα από την ειδική στήλη επικοινωνίας, δεν το τόλμησα. Οπως δεν τόλμησα ποτέ να χαιρετήσω τον Μιχάλη Κατσαρό στους δρόμους της Αθήνας, όπου διασταυρωνόμασταν συχνά, όταν η «Καθημερινή» στεγαζόταν στη Σωκράτους. Κι ας υπεραγαπούσα την ποίησή του· κι ας υποκλινόμουν στη σφόδρα αντιδογματική «κατά Σαδδουκαίων» στάση του, που την πλήρωσε ακριβά. Εβλεπα τη Δευτέρα το βράδυ, τη μέρα που πέθανε ο Αηδονίδης, τη λιτή αυτοϊστόρησή του στο «Μονόγραμμα» του Γιώργου και της Ηρώς Σγουράκη. Και σκεφτόμουν ότι το «Μονόγραμμα», το «Παρασκήνιο» και κάποιες άλλες εκπομπές λόγου είναι ο πραγματικός πλούτος της ΕΡΤ. Μόνο που η κρατικοκομματική τηλεόραση δεν εκτιμά ιδιαίτερα την περιουσία της. Αν την εκτιμούσε, θα νοιαζόταν και να την αβγατίσει. Αλλά «ο κύκλος του “Μονογράμματος” έκλεισε». Είναι πολλά τα σίριαλ βλέπετε, και πού να βρεθεί τηλεοπτικός χρόνος, πού να περισσέψει χρήμα. Οσο για τα ιδιωτικά κανάλια, που υποχρεώνονται από το ίδιο το Σύνταγμα, άρθρο 15, να διασφαλίζουν τρεις βασικές αρχές, την ισότητα, την αντικειμενικότητα και την ποιότητα, σέβονται την τρίτη όσο και τις δύο πρώτες. «Πέθανε ποιος; Ο Χρόνης Αηδονίδης; Μισό λεπτό. Εννοώ να του αφιερώσετε μισό λεπτό, όχι να με περιμένετε μισό λεπτό για να σκεφτώ πώς θα τον τιμήσουμε στ’ αλήθεια». Ετσι πάει το πράμα εκεί, στα φέουδα της «ενημέρωσης», κι έτσι θα συνεχίσει να πηγαίνει. Διότι, ας το ξαναπούμε, «η Ελλάδα δεν είναι μπανανία».

Ο Αηδονίδης, όπως και η Δόμνα Σαμίου, εννόησε τη συνέχιση της παράδοσης ως υπεράσπισή της από τους καπήλους της.

Ο Χρόνης Αηδονίδης, θαλερός άχρι θανάτου, είχε γίνει προ πολλού στοιχείο της παράδοσής μας. Και το κατόρθωσε επειδή δεν επαναπαύτηκε στη φωνή του, δώρο του Θεού, της φύσης ή της μάνας του, εξαιρετικής τραγουδίστριας, και του παπά πατέρα του, που τον έπαιρνε από μικρό στην εκκλησία, κι αυτός άρχισε σιγά σιγά να ψέλνει τροπάρια· από τα «εύκολα», όπως αυτοβιογραφείται στην ιστοσελίδα του, σε τρίτο πρόσωπο. Καλλιέργησε το χάρισμά του σπουδάζοντας. Και συνειδητοποίησε ότι η παράδοση πάει ζευγάρι με την παραλαβή. Δεν είναι δηλαδή κατιτίς το τελειωμένο και νεκρό, κατιτίς το αποθηκευμένο σε οριστική μορφή, αλλά κάτι που το νοηματοδοτούν και το ανασχηματίζουν οι επιλογές του εκάστοτε παραλήπτη ή «συνεχιστή της παράδοσης», όπως συμβατικά τον ονομάζουμε.

Είναι χαρακτηριστική η απάντησή του σε μια ερώτηση του Αντώνη Μποσκοΐτη, σε συνομιλία τους που έγινε το 2001 αλλά είχε μείνει ανέκδοτη μέχρι τώρα (βλ. https://olafaq.gr/people/interviews/chronis-aidonidis-ereynitis-agonistis/). Τον ρωτάει λοιπόν ο δημοσιογράφος αν τον κολάκευε ο σεβασμός που έτρεφαν οι νεότεροι για την τέχνη του. Και ο Αηδονίδης αποκρίνεται ως εξής: «Αλίμονο. Τη Μαρίζα Κωχ τη γνωρίζω από τότε που ξεκίνησε. Να μη χαίρομαι που πήγε να ξεπλύνει τα δημοτικά από τη χουντική κατάχρηση; Αν κάθε χουντικό διάγγελμα ακουγόταν συνοδεία κλαρίνων και τσάμικων, ήταν πολύ φυσικό να υπάρξει αντίδραση απ’ τους νεότερους, οι οποίοι αγαπούσαν τρομερά την παράδοση, σαν την Κωχ, τον Σαββόπουλο και άλλους. Εμένα δεν μ’ ενδιαφέρει αν “πειράζει” κανείς τον ήχο, αν θα έχει δημοτική κομπανία ή ποπ μπάντα. Ο λόγος μετράει, η ιστορία του κάθε τραγουδιού, η ποίηση που μας τροφοδοτεί η ίδια η παράδοση».

Ο Αηδονίδης, όπως και η Δόμνα Σαμίου, εννόησε τη συνέχιση της παράδοσης ως υπεράσπισή της από τους καπήλους της, που τη διαστρεβλώνουν, τη νοθεύουν, την πετσοκόβουν με τα μαχαίρια της ημιμάθειας και του σωβινισμού, για να την καταντήσουν ίση με το μικρότατο ανάστημά τους. Τα κλαρίνα των χουντικών, που ακούγονταν στη διαπασών όταν οι βασανιστές λιάνιζαν αντιστασιακούς, ώστε να σκεπάζονται οι οιμωγές τους, απείλησαν με τελεσίδικη απαξίωση τη μισή κληρονομιά μας, τη νεοελληνική. Ακριβώς όπως το κιτς των πανηγύρεων της δικτατορίας στο Καλλιμάρμαρο απείλησε την άλλη μισή, την αρχαιοελληνική.

«Τα μακεδονίτικα», λέει στην ίδια συνέντευξη ο Αηδονίδης, «ήταν κομμένα από τη χούντα για χρόνια. Ξέρετε γιατί; Τα θεωρούσαν κομμουνιστικά, λόγω της γειτονίας με τη Βουλγαρία». Και διαβάζουμε στο βιβλίο της Αλίκης Ρόμπου-Λεβίδη «Επιτηρούμενες ζωές: Μουσική, χορός και διαμόρφωση της υποκειμενικότητας στη Μακεδονία» (εκδ. Αλεξάνδρεια, 2016): «Στο πλαίσιο των μέτρων άρσης της ετερότητας που επιβλήθηκαν στον Μεσοπόλεμο και τις τρεις μεταπολεμικές δεκαετίες, το κράτος απαγόρευσε τη χρήση των μουσικών οργάνων των ντόπιων. Ο λόγος των ντόπιων συχνά αναφέρεται σε περιστατικά κατά τα οποία οι χωροφύλακες εισέβαλλαν στα σπίτια τους τη νύχτα και “έσφαζαν” τις γκάιντες τους». Οχι, δεν είναι πανηγυράκι η παράδοση. 

Η βαριά βιομηχανία του στοιχηματισμού

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Αδίκως κατακρίνεται η νεοελληνική κοινωνία από εκλογολόγους, κοινωνιολόγους, εθνολόγους, ενίοτε και ψυχολόγους, σαν «κοινωνία χαμηλών προσδοκιών». Η ακμή του ευγενούς αθλήματος του στοιχηματισμού δηλώνει πεντακάθαρα το εντελώς αντίθετο. Ελπίζοντας ότι θα πιάσουν την καλή και θα λύσουν μια κι έξω, και για τρεις γενιές, τα προσωπικά και τα οικογενειακά τους προβλήματα, αλλά και τα προβλήματα του σογιού και των φίλων τους, οι Ελληνες σπένδουν καθ’ εκάστην, λεβέντικα και κουβαρνταλίδικα, εκατό εκατομμύρια ευρώ στις θεότητες της τύχης. Μεγάλες προσδοκίες. Πολύ μεγάλες.

 

Το τελευταίο δίμηνο του 2022, λόγω και του Μουντιάλ, ποντάραμε ως έθνος 4,4 δισ. ευρώ στο ονλάιν στοίχημα και στο λάιβ καζίνο. Μισό δισ. πάνω από τον μέσο όρο ο τζίρος του διμήνου, 133 εκατ. ευρώ τα κέρδη των εταιρειών. «Ρεκόρ απίστευτο, ανεπανάληπτο», αναφώνησαν τότε ενθουσιασμένοι οι ειδήμονες. Και όμως, ξεπεράστηκε πανεύκολα. Κατά την Επιτροπή Εποπτείας Ελέγχου Παιγνίων, ο στοιχηματικός τζίρος του πρώτου διμήνου του 2023 ανηφόρισε στα 5,83 δισ. Αμα πάει καλά η οικονομία, πάει παντού. Και σίγουρα τα οικονομικά των εταιρειών στοιχηματισμού πάνε από το καλό στο καλύτερο, με τα κέρδη τους συνεχώς διογκούμενα. Αυτές την απέκτησαν προ πολλού την επενδυτική τους βαθμίδα. Και με την ακατάπαυστη καταιγίδα των διαφημίσεών τους σε κάθε είδους επικοινωνιακό μέσο, θα δελεάσουν ακόμα περισσότερους επενδυτές.

 

Την πελατεία τους, πάντως, μπορούν να τη διευρύνουν και εμπλουτίζοντας το «μενού» τους. Θα τιμηθούν μάλιστα ως εθνικοί ευεργέτες αν προσφέρουν μερικά σιγουράκια, ώστε κάπως να μειώσουν τη χασούρα τους οι εθισμένοι. Ιδού: Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διασπαστεί προ του συνεδρίου του ή μετά; Το ΕΣΡ θα συγκινηθεί το 2023 ή το 2033 από τη νεοδημοκρατική μονοκαλλιέργεια της ΕΡΤ; Το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου θα διακοπεί τον Γενάρη ή τον Μάρτη, προς αποφυγήν ενός λίαν πιθανού εμφυλίου χουλιγκάνων, καθοδηγούμενων από παραδημοσιογράφους-«λοχαγούς» των ΜΜΕ; Θα αυξηθούν ή θα μειωθούν οι Ανεξάρτητες Αρχές της χώρας;

 

Και διεθνή: Η Ε.Ε. θα αποκτήσει κοινή εξωτερική πολιτική σε τρία τέρμινα ή σε δεκατρία; Είναι αντισημιτική ή όχι η αμερικανοεβραϊκή οργάνωση «Jewish Voice for Peace», που οργάνωσε διαμαρτυρία στο Καπιτώλιο, στην Ουάσιγκτον, με τα συνθήματα «Η θλίψη μου δεν είναι το όπλο σου» και «Αφήστε τη Γάζα να ζήσει»; Θα παραιτηθεί ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, διαμαρτυρόμενος για την πλήρη απαξίωση του Οργανισμού;

Το ανόητο τανγκό της θεαματικότητας

Το «καθημερινό σόου το οποίο οι καθημερινοί θεατές συνήθισαν πολύ εύκολα» το βλέπουμε εδώ και περίπου δυο μήνες μπροστά μας.

«Τακτικοί τηλεθεατές» στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ – συνήθισαν κι αυτοί πια. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO

γράφει ο Γιάννης Παντελάκης

 

«Αυτή η υπόθεση δεν μου φαίνεται πως χρειάζεται σχόλια, είναι μόνο ένα δείγμα του καθημερινού “σόου” το οποίο οι τακτικοί τηλεθεατές συνήθισαν πολύ εύκολα... Εδώ γεννιέται ένα ερώτημα: ποιες κολακείες, ποιες ψεύτικες υποσχέσεις οδήγησαν ένα μεγάλο μέρος των Ιταλών να διολισθήσουν στην πιο τραγική υποβάθμιση, που δεν είναι άλλη από την άγνοια εκείνου που κοιτάζει δίχως να βλέπει, που ακούει δίχως να καταλαβαίνει, και αδυνατεί να κρίνει τους άλλους και τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι μια σοβαρότατη πολιτισμική καταστροφή και η αριστερά αγνόησε, εξαιτίας του κομφορμισμού και της μωρία της, το πολιτισμικό πρόβλημα κατά τη γέννησή του και το μετέθεσε, με την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να χορέψει με ίσους όρους το ανόητο τανγκό της θεαματικότητας».

Μπερνάρντο Μπερτολούτσι*

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ κόσμο έχουν συμβεί και έχουν γραφτεί όλα ή σχεδόν όλα και αν μάταια έχουμε συχνά την εντύπωση του νέου, του πρωτότυπου, του καινούργιου, του εντυπωσιακού, δεν πρόκειται παρά για μια ακόμα ψευδαίσθηση.

Το μακρινό 2002 ο σπουδαίος σκηνοθέτης έγραφε, ανάμεσα στα άλλα, και τα προαναφερθέντα, σχολιάζοντας το φαινόμενο Μπερλουσκόνι που είχε κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή της Ιταλίας: σάρωνε στην κοινωνία της γειτονικής χώρας και η απήχησή του ξεπερνούσε τα στενά όρια των παραδοσιακών συντηρητικών ψηφοφόρων – πρώτη φορά οι Ιταλοί δεν ψήφισαν έναν πολιτικό. Τότε γράφτηκαν εκατομμύρια λέξεις για να εξηγήσουν το πρωτόγνωρο φαινόμενο ενός πάμπλουτου μεγιστάνα των ΜΜΕ που κατέβαινε στην πολιτική και κέρδιζε με εντυπωσιακό τρόπο.

Αυτά συνέβησαν είκοσι ένα χρόνια πριν, αλλά, αν διαβάσει κάποιος προσεκτικά όσα γράφει στο κείμενό του ο Μπερτολούτσι, θα καταλάβει εύκολα ότι θα ταίριαζαν σε αυτό που ζει η χώρα, ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις μέρες. Αρκεί απλώς να αντικατασταθούν συγκεκριμένες λέξεις με άλλες, καταλληλότερες. Τότε η εικόνα θα ολοκληρωθεί και θα μοιάζει σαν ο Μπερτολούτσι να είχε γράψει για όσα συμβαίνουν στη χώρα μας τώρα.

Στον Κονφορμίστα του Μπερτολούτσι ήρωας της ταινίας είναι ένας τύπος που εμφανίζεται πρόθυμος να θυσιάσει όλες τις αξίες που είχε για να δημιουργήσει αυτό που λένε «κανονική ζωή». Αυτό ακριβώς συνέβη με τον ΣΥΡΙΖΑ…

Το «καθημερινό σόου το οποίο οι καθημερινοί θεατές συνήθισαν πολύ εύκολα» το βλέπουμε εδώ και περίπου δυο μήνες μπροστά μας, μας το προσφέρει ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αγνοεί και ξεπερνάει παραδοσιακές κομματικές λειτουργίες (οι οποίες σε έναν βαθμό διασφαλίζουν το ότι δεν θα γίνουν παρεκτροπές από την κεντρική πολιτική ιδέα του φορέα) και ακολουθεί τον αδιαμεσολάβητο τρόπο επικοινωνίας με την κοινωνία. Και παράγει πολλά διαφορετικά σόου που σίγουρα έχουν σκηνοθετικό ενδιαφέρον.

Ας θυμηθούμε μερικά από αυτά: «με λένε Στέφανο», η επίσκεψη στη Μακρόνησο, η σκηνή που βάζει γαλότσες, φτυαρίζει τις λάσπες και αγκαλιάζει με αδελφικό ενδιαφέρον κατοίκους στις πληγείσες από τις πλημμύρες περιοχές της Θεσσαλίας, η τηλεοπτική ξενάγηση στο γραφείο του στη Βουλή – υπάρχουν κι άλλα, πολλά μικρά σόου από τα οποία απουσιάζει η πολιτική και κυριαρχεί η εικόνα. Όλα, όπως είναι φυσικό, καταγράφονται από μια τηλεοπτική κάμερα της οποίας οι «τακτικοί τηλεθεατές» στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ – συνήθισαν κι αυτοί πια.

Όπως ο Μπερτολούτσι, πολλοί αναρωτιόμαστε σήμερα ποια είναι εκείνα αρνητικά φορτία που έκαναν χιλιάδες ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ να επιλέξουν τον Κασσελάκη και να οδηγήσουν το κόμμα τους στη σημερινή τραγελαφική κατάσταση απώλειας της πολιτικής τους ταυτότητας, το μετέτρεψαν σε έναν απολιτικό φορέα και το αποξένωσαν ακόμα περισσότερο από τις ιδεολογικές αναφορές που είχε.

Και επειδή πρόκειται για ένα κόμμα που επικαλείται το αριστερό πρόσημο, ο Μπερτολούτσι έχει απάντηση και γι’ αυτό. Γράφει για την αριστερά «που, αγνόησε εξαιτίας του κομφορμισμού και τη μωρία της, το πολιτισμικό πρόβλημα κατά τη γέννησή του». Ο συγχρωτισμός με τους ΑΝ.ΕΛ., ο λαϊκισμός, η απουσία αυτοκριτικής, ο αρχηγισμός, ο αξιακός κώδικας της αριστεράς που πέταξαν στα σκουπίδια, όλα αυτά προκάλεσαν ένα πολιτισμικό πρόβλημα σε μια αριστερά που ποτέ δεν είχε αντιμετωπίσει κάτι αντίστοιχο. Προσπάθησε κι αυτή να χορέψει το «ανόητο τανγκό της θεαματικότητας» και αυτοκτόνησε.

Στον Κονφορμίστα του Μπερτολούτσι ήρωας της ταινίας είναι ένας τύπος που εμφανίζεται πρόθυμος να θυσιάσει όλες τις αξίες που είχε για να δημιουργήσει αυτό που λένε «κανονική ζωή». Αυτό ακριβώς συνέβη με τον ΣΥΡΙΖΑ…

*Ο ύπνος της λογικής, εκδόσεις Νάρκισσος. 

Αυξήσεις φωτιά στα τιμολόγια Ρεύματος του μηνός Νοεμβρίου...Αναλυτικά οι χρεώσεις ανά πάροχο...

Ληστρικές αυξήσεις στα τιμολόγια ρεύματος του μηνός Νοεμβρίου ανακοίνωσαν οι ιδιώτες πάροχοι ηλεκτρικής ενέργειας προετοιμάζοντας το έδαφος για ακόμα έναν δύσκολο Χειμώνα για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Οι ανταγωνιστικές χρεώσεις είναι υψηλότερες σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα μέχρι και 88%!!! 

Η πλειονότητα των προμηθευτών κινείται με αυξήσεις από 10% έως και 40%. Ποσοστά τα οποία προκύπτουν συγκρίνοντας τις καθαρές τιμές, δηλαδή χωρίς τις επιδοτήσεις.

Οι εξωφρενικές ανατιμήσεις επιβάλλονται από τις καπιταλιστικές αγορές ενέργειας στο φόντο τόσο του συνεχιζόμενου πολέμου στην Ουκρανία (και στην πρόσφατη δολιοφθορά στον αγωγό αερίου της Βαλτικής) όσο και στα φονικά γεγονότα στη Μέση Ανατολή με την ένταση της Ισραηλινής επιθετικότητας. 

Αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και της θηριωδίας του Ισραήλ; Να βρουν πρόσφορο έδαφος τα μονοπώλια ενέργειας για να εκτοξεύσουν την τιμή του φυσικού αερίου TTF κατά 40% στο διάστημα των προηγούμενων 15 ημερών. 

Ανάλογη ανοδική τροχιά πήρε και η τιμή της χονδρεμπορικής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας με αποτέλεσμα οι πάροχοι να προχωρήσουν σε μεγάλες αυξήσεις, προκειμένου να διασφαλίσουν την έτσι και αλλιώς τεράστια κερδοφορία τους (που πεισματικά αρνείται να φορολογήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη) λεηλατώντας τα λαϊκά νοικοκυριά.

Τα τιμολόγια

Αναλυτικά τα βασικά τιμολόγια των παρόχων για τον μήνα Νοέμβριο και συγκριτικά με τον Οκτώβριο έχουν ως εξής:

 ΔΕΗ

Γ1/Γ1Ν

 Τιμή Νοεμβρίου 2023: έως 500 kWh 0,17 ευρώ/kWh. Πάνω από 500 kWh 0,182 ευρώ/kWh, αν δεν επιτευχθεί έκπτωση 15%.

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: έως 500 kWh 0,14 ευρώ/kWh. Πάνω από 500 kWh 0,152 ευρώ/kWh, αν δεν επιτευχθεί έκπτωση 15%.

Τιμή Οκτωβρίου 2023: έως 500 kWh 0,155 ευρώ/kWh. Πάνω από 500 kWh 0,167 ευρώ/kWh, αν δεν επιτευχθεί έκπτωση 15%.

My Home 4All

 Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,165 ευρώ/kWh έως 500 kWh και 0,22100 ευρώ/kWh οι υπόλοιπες kWh

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,135 ευρώ/kWh έως 500 kWh και 0,191 ευρώ/kWh οι υπόλοιπες kWh

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,15 ευρώ/kWh έως 500 kWh και 0,206 ευρώ/kWh οι υπόλοιπές kWh

ΗΡΩΝ

Generous Guarantee Home

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,095 ευρώ/kWh χωρίς έκπτωση συνέπειας και με ανώτατη εγγυημένη τιμή 0,17 ευρώ/kWh, 0,0855 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας 10% για τους πρώτους έξι μήνες παραμονής στο πρόγραμμα και 0,0808 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας 15% μετά τους πρώτους έξι μήνες παραμονής στο πρόγραμμα.

 Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,08 ευρώ/kWh χωρίς έκπτωση συνέπειας και με ανώτατη εγγυημένη τιμή 0,1155 ευρώ/kWh, 0,0705 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας 10% για τους πρώτους έξι μήνες παραμονής στο πρόγραμμα και 0,793 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας 15% μετά τους πρώτους έξι μήνες παραμονής στο πρόγραμμα.

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,095 ευρώ/kWh χωρίς έκπτωση συνέπειας και με ανώτατη εγγυημένη τιμή 0,17 ευρώ/kWh, 0,0855 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας 10% για τους πρώτους έξι μήνες παραμονής στο πρόγραμμα και 0,0808 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας 15% μετά τους πρώτους έξι μήνες παραμονής στο πρόγραμμα.

Simply Generous

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,1550 ευρώ/kWh χωρίς έκπτωση ποσότητας, 0,1395 ευρώ/kWh με έκπτωση ποσότητας 10% για τους πρώτους έξι μήνες και 0,1318 ευρώ/kWh με έκπτωση ποσότητας 15% μετά από έξι μήνες παραμονής στο πρόγραμμα.

Protergia

Οικιακό Value +

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,12540 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,0738 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,0888 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Οικιακό MVP Reward

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,16540 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας και ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,1180 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας και ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,12580 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας και ανεξαρτήτως κατανάλωσης

ELPEDISON

Economy Plus

 Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,12 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,065 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,08 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

 ΣΥΝΕΠΕΙΑ

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,1717 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,1567 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,1717 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

Electricity HomeDay

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,1990 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,184 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,1990 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

ECONOMY

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,1590 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,144 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,1590 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

GREEN ECONOMY

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,1750 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,12 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,1350 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

WATT & VOLT

Value +

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,1254 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,738 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,08880 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Zero plus

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,22530 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,17948 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,19448 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

ΖΕΝΙΘ

Power Home For All

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,1490 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσς

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,064 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,0790 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Power Home Basic

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,2330 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,173 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,1880 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Power Home Now

Τιμή Νοεμβρίου 2023; 0,0990 ευρώ ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,125 ευρώ ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,14 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

NRG

On time +

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,0702 ευρώ/kWh με 40% έκπτωση και 0,1053 ευρώ/kWh με 10% έκπτωση. 

 Prime

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,222 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,172 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,1870 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

On time

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,1236 ευρώ/kWh με έκπτωση 40% για τους πρώτους δύο μήνες και 0,18540 ευρώ/kWh με έκπτωση 10% για τους υπόλοιπους μήνες

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,09 ευρώ/kWh με έκπτωση 40% για τους πρώτους δύο μήνες και 0,1425 ευρώ/kWh με έκπτωση 10% για τους υπόλοιπους μήνες.

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,105 ευρώ/kWh με έκπτωση 40% για τους πρώτους δύο μήνες και 0,1575 ευρώ/kWh με έκπτωση 10% για τους υπόλοιπους μήνες

Ελίν

Power on! Home Bonus +

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,140 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,083 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,098 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

Power On! Home Comfort

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,1650 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,117 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,132 ευρώ/kWh ανεξαρτήτως κατανάλωσης

ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ ΕΛΛΑΔΟΣ

Οικιακό ΜΑΧΙ Free +

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,104 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,078 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,093 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

VOLTON

Volton Energy Control

Τιμή Νοεμβρίου 2023: 0,1145 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

Τελική τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,0795 ευρώ/kWh με έκπτωση συνέπειας

Τιμή Οκτωβρίου 2023: 0,0945 ευρώ/κWh με έκπτωση συνέπειας

 πηγή

Πίσω από το “project kasselakis”: Έλεγχος του ΣΥΡΙΖΑ, μικρομεσαίο ΠΑΣΟΚ, κυριαρχία Μητσοτάκη…

Το “πρόζεκτ Κασσελάκης”, “φυτεμένο” ή “τυχαίο”, λειτουργεί καλά μέχρι στιγμής. Καλά, φυσικά, για όσους θέλουν το σημερινό στάτους κβο, δηλαδή τη διαιώνιση της κυβερνητικής κυριαρχίας ΝΔ-Μητσοτάκη.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

 

Για το “φαινόμενο” ή το “εγχείρημα” Κασσελάκη δίνονται δυο εξηγήσεις.

Σύμφωνα με την πρώτη, δεν υπήρχε τίποτα προσχεδιασμένο, “προέκυψε στην πορεία” και οφείλεται στις εσωτερικές συγκρούσεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Επειδή οι άλλοι υποψήφιοι (Αχτσιόγλου, Τσακαλώτος, Παππάς) κουβαλούσαν παλιές αμαρτίες και απλώς θα ανακύκλωναν την εσωκομματική μιζέρια, κάποιοι επένδυσαν στο “νέο και άγνωστο”, που θα μπορούσε να τα υπερβεί αυτά και να φέρει την πολυπόθητη “ανάκαμψη”.

Σύμφωνα με τη δεύτερη εξήγηση, ο Κασσελάκης “ωθήθηκε” στην ελληνική πολιτική σκηνή από δύο αμερικανικά (γνωστά) ιδρύματα κι ένα ελληνικό, πασίγνωστο. Κάπως έτσι βρήκε θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, σε μη εκλόγιμη θέση.

Και η θέση του Αλέξη Τσίπρα σε όλα αυτά; Υπάρχουν, επίσης, δύο θεωρίες και εξηγήσεις.

Η πρώτη λέει ότι ο τέως πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν απέτρεψε την υποψηφιότητα Κασσελάκη, αλλά δεν πίστευε ότι θα έχει τέτοια εξέλιξη και ότι, τελικά, θα εκλεγόταν. Ήθελε απλώς να “κοντύνει” την Έφη Αχτσιόγλου, η εκλογή της οποίας θεωρούνταν βέβαιη. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτήν την εκδοχή, οι εξελίξεις “ξέφυγαν” από τον Τσίπρα.

Η δεύτερη θεωρία ή εξήγηση λέει ότι, χωρίς την υποστήριξη του Τσίπρα, δεν θα υπήρχε Κασσελάκης. Αν προσέξει κανείς τα πρόσωπα που “πήραν στην πλάτη τους” τον Κασσελάκη -όλα πολύ κοντά στον παραιτηθέντα αρχηγό- καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Τσίπρας δεν ήταν ουδέτερος. Άλλωστε, όλο και περισσότεροι πλέον πιστεύουν ότι η φράση του Στέφανου Κασσελάκη “με φύτεψε ο Αλέξης Τσίπρας” ούτε τυχαία ήταν και την αλήθεια λέει.

Σας παρέθεσα τις δύο εκδοχές που κυκλοφορούν. Γενικά απεχθάνομαι τις θεωρίες συνωμοσίας και πιστεύω στις πιο απλές εξηγήσεις. Αλλά τώρα δεν αποκλείω τίποτα. Ο καιρός και τα γεγονότα που θα ακολουθήσουν- γιατί θα ακολουθήσουν και άλλα- θα δείξουν.

Ανεξάρτητα, πάντως, από θεωρίες και εξηγήσεις, το “πρότζεκτ Κασσελάκης” (η λέξη “πρότζεκτ” έχει δυο-τρεις ερμηνείες…), εξ αντικειμένου οδηγεί στις εξής εξελίξεις.

Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς ατέρμονες συγκρούσεις. Ήδη άρχισαν. Η υπόθεση Τζουμάκα είναι μόνο η αρχή. Η εκλογική συρρίκνωση του είναι βέβαιη. Έχει ήδη αρχίσει. Ο δημοσκόπος-εκλογολόγος του κόμματος Κώστας Πουλάκης ενημέρωσε ήδη τον αρχηγό Κασσελάκη και την Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ότι στις αυτοδιοικητικές εκλογές το πανελλαδικό ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ έπεσε λίγο κάτω από το 13% (18% ήταν στις βουλευτικές του Ιουνίου). Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί με ελάχιστη διαφορά και το ΚΚΕ κινείται περί το 10%.

Δεύτερον, αν η πορεία αυτή συνεχιστεί, είναι θέμα χρόνου ο ΣΥΡΙΖΑ να πέσει από τη δεύτερη θέση. Σε πρώτη φάση αυτό μπορεί να στηριχθεί μόνο δημοσκοπικά. Αλλά η ηγεσία του να αμφισβητήσει τις δημοκοπήσεις και να περιμένει τις ευρωεκλογές του Μαίου του2024. Μέχρι τότε θα έχει γίνει το εσωτερικό ξεκαθάρισμα, είτε με αποχωρήσεις είτε με διαγραφές. Ετσι ο κ. Κασσελάκης και οι περί αυτόν θα έχουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν θα είναι πλέον τρίτο ή και τέταρτο κόμμα. Ναι, το ενδεχόμενο αυτό δεν αποκλείεται , καθώς οι έρευνες δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει ψηφοφόρους περισσότερο προς το ΚΚΕ και λιγότερους προς το ΠΑΣΟΚ.

Τρίτο και σημαντικότερο αποτέλεσμα του «εγχειρήματος» Κασσελάκη θα είναι η διαιώνιση της κυριαρχίας της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όσες απώλειες κι αν έχουν -και θα έχουν- λόγω της φθοράς από την άσκηση της εξουσίας, η απόσταση που θα τους χωρίζει από τους αντιπάλους τους θα είναι χαώδης. Με τρία μικρομεσαία κόμματα-ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ- που θα κινούνται μεταξύ του 10% και του 20%, η κυριαρχία Μητσοτάκη θα είναι αδιατάρακτη.

Αν αυτό επιδίωκαν όσοι “φύτεψαν” τον Κασσελάκη στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ κοντά στην επίτευξη του “στόχου”. Δυστυχώς, εδώ η συνωμοσιολογική ερμηνεία των γεγονότων δένει με την αντικειμενική πραγματικότητα.

Πώς μπορεί να αποτραπεί αυτή η εξέλιξη; Η πρώτη απάντηση είναι ότι “δεν μπορεί”. Διότι οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, με Κασσελάκη επικεφαλής, είναι δρομολογημένες. Η πιθανότητα να έχουμε κάτι άλλο (πχ “οικειοθελής” αποχώρησή του, με παρέμβαση Τσίπρα) είναι μάλλον αμελητέα. Η πιθανότητα να έχουμε κάτι άλλο στην αντιπολίτευση (πχ δημιουργία μιας νέας μεγάλης παράταξης, που θα υπερβαίνει τα σημερινά μικρομεσαία κόμματα) φαίνεται, επίσης, αδύνατη.

Εν κατακλείδι, το “πρόζεκτ Κασσελάκης”, “φυτεμένο” ή “τυχαίο”, λειτουργεί καλά μέχρι στιγμής. Καλά, φυσικά, για όσους θέλουν το σημερινό στάτους κβο, δηλαδή τη διαιώνιση της κυβερνητικής κυριαρχίας ΝΔ-Μητσοτάκη. Για όλους τους άλλους ισχύει η, πολυφορεμένη αλλά πολύ εύστοχη επί του προκειμένου, ρήση “μωραίνει Κύριος ους βούλεται απολέσαι“…

ΥΓ: Για το πόσο προοδευτικός και αριστερός είναι ο Κασσελάκης, μιλάνε τα δικά του γραπτά. Όπως μιλάει και η απάντησή του γι’ αυτά. Δείτε εδώ.

Καταγγελία της ΠΡΟΣΠΕΡΤ για τις ανταποκρίσεις από το Ισραήλ – Καλεί ΕΣΗΕΑ και ΕΣΡ να αναλάβουν τις ευθύνες τους

 

Η ΠΟΣΠΕΡΤ με ανακοίνωσή της καταγγέλλει τη διοίκηση της ΕΡΤ καθώς και την ανταποκρίτρια της δημόσιας τηλεόρασης στο Ισραήλ, Ευτυχία Πενταράκη, για «πολεμοχαρείς» και «χωρίς αιδώ αναμεταδόσεις».

 

Συγκεκριμένα, η ΠΟΣΠΕΡΤ aναφέρει ότι οι ανταποκρίσεις της προϊστάμενης του περιφερειακού σταθμού Χανίων στην Κρήτη κας Πενταράκη «υποδηλώνουν χαρά για τον πόλεμο, σκηνές με χορούς και τραγούδια με τον στρατό για τις πολεμικές επιχειρήσεις που θα ακολουθήσουν σκοτώνοντας αμάχους και παιδιά, περιχαρείς αναδείξεις των οπλικών συστημάτων και στρατιωτικών επιτευγμάτων, περιγραφές που αντιμετωπίζουν το δράμα του πολέμου στο επίπεδο της παιδικής χαράς».

 

«Οι συγκεκριμένες ανταποκρίσεις της κας Πενταράκη, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται την τραγικότητα των στιγμών, αλλά προσβάλουν βάναυσα τόσο την ανθρώπινη τραγωδία, όσο και το «περί κοινού δικαίου αίσθημα» που επιβάλλεται να διακρίνει την μορφή και το περιεχόμενο των πολεμικών ανταποκρίσεων της δημόσιας τηλεόρασης», αναφέρεται στη συνέχεια.

 

«Θεωρούμε ότι η αντικειμενικότητα, η δημοσιογραφική δεοντολογία, η τραγικότητα του πολέμου, η ενσυναίσθηση και ευαισθησία για την ανθρώπινη ύπαρξη, των αθώων θυμάτων και αμάχων ανεξαρτήτως προέλευσης, είναι τα βασικά στοιχεία που θα έπρεπε να διέπουν τους δημοσιογράφους που τιμούν το επάγγελμα, πολύ περισσότερο την πολεμική ανταπόκριση, όπως αρμόζει στην δημόσια τηλεόραση και τις παρακαταθήκες παλαιότερων και καταξιωμένων συναδέλφων σε ανάλογες περιπτώσεις» τονίζεται στην ίδια ανακοίνωση.

 

Καταλήγοντας, η πανελλήνια ομοσπονδία καταγγέλλει και τη διοίκηση της ΕΡΤ την επιλογή της να στείλει να στείλει την κα Πενταράκη ως πολεμική ανταποκρίτρια «για το ύφος και τρόπο αναμετάδοσης που υπερβαίνει τα εσκαμμένα και καλούμε τον κ. Ζούλα, την ΕΣΗΕΑ και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης να αναλάβουν τις ευθύνες τους, προστατεύοντας το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, την δημοσιογραφική δεοντολογία, την αντικειμενική ενημέρωση, την ανθρώπινη υπόσταση και ζωή μπροστά στο ατελείωτο δράμα της φρίκης του πολέμου».

 

Αναλυτικά η ανακοίνωση της ΠΟΣΠΕΡΤ:

 

«Παρακολουθώντας τις πολεμικές ανταποκρίσεις της ΕΡΤ από τα πρόσφατα πεδία πολέμου στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, αναγκαζόμαστε να προβούμε σε καταγγελία-ανακοίνωση αναφορικά με τον τρόπο και το ύφος μετάδοσης των ανταποκρίσεων.

 

Ο λόγος για την προϊστάμενη του περιφερειακού σταθμού Χανίων στην Κρήτη κ. Ευτυχία Πενταράκη, την οποία η Διοίκηση της ΕΡΤ απέστειλε ως πολεμική ανταποκρίτρια στις εμπόλεμες περιοχές, προκειμένου να καλύψει δημοσιογραφικά τις εξελίξεις.

 

Θεωρούμε ότι η αντικειμενικότητα, η δημοσιογραφική δεοντολογία, η τραγικότητα του πολέμου, η ενσυναίσθηση και ευαισθησία για την ανθρώπινη ύπαρξη, των αθώων θυμάτων και αμάχων ανεξαρτήτως προέλευσης, είναι τα βασικά στοιχεία που θα έπρεπε να διέπουν τους δημοσιογράφους που τιμούν το επάγγελμα, πολύ περισσότερο την πολεμική ανταπόκριση, όπως αρμόζει στην δημόσια τηλεόραση και τις παρακαταθήκες παλαιότερων και καταξιωμένων συναδέλφων σε ανάλογες περιπτώσεις.

 

Αντί αυτού, παρακολουθούμε πολεμοχαρείς αναμεταδόσεις, χωρίς αιδώ, χωρίς καμία επαφή με την πραγματικότητα και το δράμα που βιώνουν οι λαοί της περιοχής και αναδύει η φρίκη του πολέμου.

 

Ανταποκρίσεις που υποδηλώνουν χαρά για τον πόλεμο, σκηνές με χορούς και τραγούδια με τον στρατό για τις πολεμικές επιχειρήσεις που θα ακολουθήσουν σκοτώνοντας αμάχους και παιδιά, περιχαρείς αναδείξεις των οπλικών συστημάτων και στρατιωτικών επιτευγμάτων, περιγραφές που αντιμετωπίζουν το δράμα του πολέμου στο επίπεδο της παιδικής χαράς.

 

Οι συγκεκριμένες ανταποκρίσεις της κας Πενταράκη, όχι μόνο δεν αντιλαμβάνονται την τραγικότητα των στιγμών, αλλά προσβάλουν βάναυσα τόσο την ανθρώπινη τραγωδία, όσο και το “περί κοινού δικαίου αίσθημα” που επιβάλλεται να διακρίνει την μορφή και το περιεχόμενο των πολεμικών ανταποκρίσεων της δημόσιας τηλεόρασης.

 

Καταγγέλλουμε την Διοίκηση της ΕΡΤ για την συγκεκριμένη επιλογή, την κα Ευτυχία Πενταράκη για το ύφος και τρόπο αναμετάδοσης που υπερβαίνει τα εσκαμμένα και καλούμε τον κ. Ζούλα, την ΕΣΗΕΑ και το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης να αναλάβουν τις ευθύνες τους, προστατεύοντας το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, την δημοσιογραφική δεοντολογία, την αντικειμενική ενημέρωση, την ανθρώπινη υπόσταση και ζωή μπροστά στο ατελείωτο δράμα της φρίκης του πολέμου».  

πηγή

Οταν απέχουν οι δύο στους τρεις

 

 γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Ακόμα κι όταν οι κομματικοί αρχηγοί ορκίζονταν ότι τάσσονται υπέρ της ακηδεμόνευτης Τοπικής Αυτοδιοίκησης, «η καρδούλα τους το ήξερε» πόσο αγωνιούσαν – και το ξέραμε κι εμείς όλοι. Οσο κι αν πιέσει κανείς τη μνήμη του πάντως, δεν θα θυμηθεί άλλον πρωθυπουργό της μακράς μεταπολιτευτικής περιόδου που να ανέλαβε προσωπικά, και με τέτοιο πάθος, την προώθηση των υποψηφίων του κόμματός του.

 

Επί έναν μήνα ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να φέρεται πρωτίστως ως πρόεδρος της Ν.Δ. (αντιπρόεδρος της οποίας, για όσους το λησμονούν ή το παραβλέπουν, είναι ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης, διδάχος της ηπιότητας και των έλλογων επιχειρημάτων) και δευτερευόντως ως πρωθυπουργός. Σε καιρό σοβαρότατων προβλημάτων, εθνικών και διεθνών, επέλεξε να δαπανήσει πολιτικό χρόνο και κεφάλαιο δρώντας ως κομματάρχης που διχάζει, αν δεν προκαλεί, και όχι ως ηγέτης που οφείλει να ενώνει, όπως υπαγορεύει το υψηλό αξίωμά του. Μήπως δεν έλεγε μόλις προ τετραμήνου ότι θα πολιτευτεί ως «πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων», επαναλαμβάνοντας ένα κλισέ που το νόημά του μάταια αναζητείται;

 

Ενας από τους λόγους λοιπόν που εξηγούν την καταφανή ήττα του κυβερνώντος κόμματος στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών είναι η προπαγανδιστική υπερβολή και αμετροέπεια που υποβίβασε έναν πρωθυπουργό σε ψηφοθήρα περιοδευτή ανά την Ελλάδα. Σε προπαγανδιστή υποψήφιων περιφερειαρχών και δημάρχων. Ωστε να επιτευχθεί το ποθητό δεκατριάρι (να βαφτούν γαλάζιες και οι 13 περιφέρειες) και το επίσης ποθητό διπλό, όσον αφορά τους δύο μείζονες δήμους, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Δεύτερος λόγος, η αλαζονική σπουδή με την οποία η Ν.Δ. μετέφρασε το αποτέλεσμα της πρώτης Κυριακής σε απαλλακτικό για τις πρώτες εκατό μέρες της και τη δραματικά αποτυχημένη αντιμετώπιση φαινομένων φυσικών (οι «θεομηνίες») και αφύσικων (η καλπάζουσα ακρίβεια).

 

Τρίτος λόγος, η λεκτική βία που ασκήθηκε κατά των ψηφοφόρων, όχι μόνο στη Θεσσαλία και το Χαλάνδρι. Υπουργοί και κομματικά στελέχη έκαναν λιανά τον πρωθυπουργικό αφορισμό «οι περιφερειάρχες πρέπει να συμμερίζονται το ίδιο αναπτυξιακό όραμα με την κυβέρνηση», «αναπτύσσοντάς» τον με τον τρόπο των απειλών και των εκβιασμών. Το κόστος για τον «ανίκητο» κ. Μητσοτάκη –κομματικό, οικογενειακό, προσωπικό– δεν είναι αμελητέο. Το κόστος για τη δημοκρατία είναι σοβαρότερο: η τεράστια αποχή. Που προέκυψε και λόγω της πρωθυπουργικής σύγχυσης ρόλων και των εκβιαστικών «διλημμάτων».

Ο Κασσελάκης στον κόσμο του, ο Τσίπρας σιωπά, ο ΣΥΡΙΖΑ εξαϋλώνεται…

 

Ο Κασσελάκης δεν έχει ακόμη κλείσει μήνα στην αρχηγία και ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς τη σύγκρουση και τη διάσπαση.

 

 γράφει  ο Γιώργος Καρελιάς

 

 

Πότε ένα κόμμα αλλάζει αρχηγό; Όταν ηττάται και ο αρχηγός που έχει παραιτείται. Γιατί εκλέγεται ο νέος αρχηγός; Προφανέστατα για να σταματήσει την κατρακύλα, να αναδιοργανώσει το κόμμα και να αρχίσει να παίρνει τα πάνω του.

 

Τι συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ; Κανένας από τους τεθέντες στόχους δεν φαίνεται ότι μπορεί να επιτευχθεί. Η κατρακύλα όχι μόνο δεν σταμάτησε, αλλά μόλις άρχισε. Το πρώτο εκλογικό αποτέλεσμα της εποχής Κασσελάκη ήταν απογοητευτικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κέρδισε καμιά Περιφέρεια, κανέναν από τους πολύ μεγάλους Δήμους και ελάχιστους από τους άλλους. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς δικών του δημοσκόπων και αναλυτών, το πανελλαδικό ποσοστό του υποχώρησε κι άλλο από το 18% των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου.

 

Η απάντηση της πλευράς Κασσελάκη σ’ αυτό είναι ότι δεν ευθύνεται ο ίδιος, διότι δεν ήταν δικές του επιλογές οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες.

 

 

Όσο αλήθεια είναι αυτό, άλλο τόσο είναι ότι η εκλογή του νέου αρχηγού ούτε την κατρακύλα σταμάτησε ούτε καμία δυναμική προσέδωσε. Ο αρχικός «ενθουσιασμός» αφορούσε τους μισούς απ’ όσους πήγαν να ψηφίσουν στις εσωκομματικές εκλογές και δεν άγγιξε τη συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας. Όλα ήταν ντόρος και εικόνα, που τη συντηρούσαν τα αδηφάγα μέσα ενημέρωσης. Ο Κασσελάκης «πουλούσε» ως νέο πρόσωπο, ως ο άγνωστος που ήρθε ουρανοκατέβατος εξ Αμερικής, που μιλούσε «καλύτερα αγγλικά από τον Μητσοτάκη», που ήταν «καλύτερος επιχειρηματίας», που δεν φοβόταν να μιλάει για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του και να προβάλλει τον σύντροφό του, που έκανε «ταρζανιές» σε σχολείο όπου πηγαίνουν παιδιά με ειδικές ανάγκες κ.α

 

Όμως, όλα αυτά είναι καλά για το ντόρο και την εικόνα. Όταν έρθει η ώρα της πολιτικής πράξης, οι ψηφοφόροι πάνε αλλού. Και τότε αρχίζει η γκρίνια, το κόμμα απειλείται με διάσπαση και το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο. Όποιος δεν το βλέπει βρίσκεται αλλού. Και όποιοι το ξέρουν αλλά θέλουν να κρατήσουν κάποιο «μαγαζάκι» κοροϊδεύουν τα μέλη τους. Δεν ξέρω αν στο τέλος θα «τους πάρουν με τις πέτρες».

 

Ποια ήταν η «συμβολή» του κ. Κασσελάκη σε όλα αυτά; Ας δούμε μερικές επιλογές του:

 

Στην πρώτη κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση επί προεδρίας του έλειπε στην Αμερική για προσωπικές του δουλειές. Δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην πολιτική μας ιστορία.

Η πρώτη συνεδρίαση κομματικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές έγινε χωρίς τη φυσική παρουσία του.

Ακόμα κι έτσι, αντί στη συνεδρίαση αυτή έστω μέσω SKYPE, να δώσει κάποια πνοή, φρόντισε να μεταθέσει αλλού το δημόσιο ενδιαφέρον, με την ανακοίνωση του γάμου του.

Η θέση του για το μεγάλο θέμα που συγκλονίζει τον κόσμο, τα γεγονότα στη Γάζα, ήταν θέση ίσων αποστάσεων, που δεν συνάδει με τις αρχές της Αριστεράς.

Λίγες μέρες πριν πήγε στη συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχάνων και είπε πράγματα(για τα stock options) που το κόμμα του κατακεραύνωνε όταν τα έλεγε ο Μητσοτάκης. Aν δεν το ξέρει ο Κασσελάκης, ας ρωτήσει τον Αλέξη Τσίπρα.

Ο Κασσελάκης δεν έχει ακόμη κλείσει μήνα στην αρχηγία και ο ΣΥΡΙΖΑ οδεύει προς τη σύγκρουση και τη διάσπαση. Το μέλλον αόρατον, αλλά η πιθανότερη συνέχεια θα είναι το μονοψήφιο ποσοστό στις ευρωεκλογές του Μαΐου του 2024 παρά η ανάκαμψη. Και στο τέλος μπορεί να έρθει και η διάλυση.

 

Μπροστά σε όλα αυτά δεν εντυπωσιάζουν ούτε η άγνοια κινδύνου του Κασσελάκη ούτε τα «μανιφέστα»(προοίμια) αποχώρησης των αντιπάλων του. Εντυπωσιάζει η απουσία και η ηχηρή σιωπή του Αλέξη Τσίπρα.

 

Μπορεί την (προ)ώθηση Κασσελάκη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να ήθελαν δύο αμερικανικά ιδρύματα κι ένα ελληνικό, αλλά χωρίς τον Αλέξη Τσίπρα δεν θα είχε καμιά ελπίδα. «Με φύτεψε ο Αλέξης», είπε, πριν εκλεγεί, ο Κασσελάκης. Και εξελέγη με την «ουδετερότητα» ή την έμμεση υποστήριξη του προκατόχου του.

Αυτά έγιναν. Το ερώτημα είναι τι γίνεται τώρα. Αν ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι όλα βαίνουν καλώς στο κόμμα που (ουσιαστικά) ο ίδιος ίδρυσε, τότε καλώς σιωπά. Μάλιστα, αν το πιστεύει αυτό, θα ήταν καλύτερο να μιλήσει ανοιχτά υπέρ του νέου αρχηγού, για να τον βοηθήσει.

 

Όμως, αν γνωρίζει κι αυτός ότι επίκεινται διαλυτικά φαινόμενα, αν βλέπει ότι ο διάδοχός του δεν μπορεί να τα αποτρέψει και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ της περιόδου 2012-2019 (συνεχής πτώση και μονοψήφια ποσοστά), δεν έχει δικαίωμα να σιωπά. Είναι ο μόνος, ίσως, ακόμα που μπορεί, με μια παρέμβασή του, να αποτρέψει όσα θα ακολουθήσουν.

 

Αν δεν το κάνει, δεν θα μπορεί μετά ούτε καν να επικαλεστεί τη δικαιολογία «είχα αυταπάτες». Εκτός αν τον εμπνέει η περίφημη ρήση της Μαντάμ ντε Πομπαντούρ «Αpres moi, le deluge» (μετά από εμένα η καταστροφή)…