Τσουκάτος για Siemens: «Το 2000 οι χρηματοδοτήσεις του ΠΑΣΟΚ από εταιρείες έφθασαν τα 16 δισ. δραχμές»!

Επί δύο και πλέον ώρες ο Θόδωρος Τσουκάτος επιχείρησε να αντικρούσει με την απολογία του ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, όσα του καταλογίζονται για το ένα εκατομμύριο μάρκα που έλαβε από τη Siemens το 1999 με σκοπό, κατά την κατηγορία, να διατεθούν σε δωροδοκίες για τη σύμβαση «8002» με τον ΟΤΕ. Από την αρχή ως το τέλος της απολογίας του και εν μέσω απανωτών ερωτήσεων της Έδρας, ο Θόδωρος Τσουκάτος επαναλάμβανε, όπως από την πρώτη στιγμή έχει πει, πως τα χρήματα που εμβάστηκαν από λογαριασμό της γερμανικής Siemens σε τρίτα πρόσωπα, κατέληξαν στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ.

Ο Θ. Τσουκάτος αναφέρθηκε με έκδηλο θυμό και πικρία για το κόμμα του, η ηγεσία του οποίου, όπως είπε, όχι μόνο δεν τον στήριξε αλλά δεν είπε καν την αλήθεια όταν ο ίδιος ενημέρωσε για το θέμα που προέκυψε με το επίμαχο ποσό: «Θεώρησα πως το κόμμα θέλει να με κάνει αποδιοπομπαίο τράγο. Δε με κάλεσαν καν να με ρωτήσουν. Δεν ρώτησαν τους ταμίες. Δεν κάλεσαν  έμπειρα στελέχη όπως ο κ. Λάμπρου να τους πει πως γινόταν η διαδικασία. Έκαναν  μια γενική δήλωση και ο τότε εκπρόσωπος κ. Παπακωνσταντίνου έλεγε κάθε μέρα πως τα χρήματα δεν πήγαν στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ. Δεν ήθελαν να πάρουν πολιτικό κόστος καθώς πήγαιναν τότε σε εκλογές. Αν το παραδέχονταν θα έχαναν και την κρατική χρηματοδότηση γιατί υπήρχε παραβίαση της εκλογικής νομοθεσίας. Ο κ. Παπακωνσταντίνου! Ο οποίος από αυτό το εδώλιο, για τη λίστα Λαγκάρντ, είπε "το κόμμα μου με έριξε στα σκυλιά". Τον καλώ να αναλογιστεί τι έλεγε για μένα, χωρίς καν να με ρωτήσει».

Ο στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη χαρακτήρισε «τεράστιο λάθος» και «επιπολαιότητά του», την παραλαβή του επίμαχου ποσού και μάλιστα μέσω παρένθετων προσώπων και λογαριασμών του εξωτερικού ενώ τόνισε πως για τον ίδιο όλη αυτή η υπόθεση είχε τεράστιο κόστος. Ενώπιον των δικαστών που εδώ και πολλούς μήνες εκδικάζουν την υπόθεση της σύμβασης «8002» μεταξύ ΟΤΕ και Siemens ο Θ. Τσουκάτος παραδέχθηκε πως έκανε παρανομία με το συγκεκριμένο χρηματικό ποσό, λέγοντας χαρακτηριστικά πως «δεν έπρεπε να πάρω τα χρήματα». Ωστόσο τόνισε πως «οι ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις των κομμάτων ήταν πρακτική. Δεν το έκανα εγώ πρακτική, υπήρχε. Δυστυχώς δεν έκανα κάτι για να σταματήσει» είπε χαρακτηριστικά.

«Θέλω να ζητήσω συγνώμη από τον ελληνικό λαό, από τους ψηφοφόρους που μας στήριξαν , από την ελληνική δικαιοσύνη αλλά και τους 12 ανθρώπους που ενεπλάκησαν άθελά τους για να έρθουν τα χρήματα από τη Siemens στο κόμμα. Δεν ζητώ συγνώμη από τη ηγεσία του κόμματός μου, που με εγκατέλειψε και με έκανε αποδιοπομπαίο τράγο, σάκο του μπόξ για τα άλλα κόμματα, και στόχο της τρομοκρατίας. Απαιτώ να μου ζητήσει συγνώμη γιατί δεν είπε την αλήθεια». Σύμφωνα με τον κατηγορούμενο, το επίμαχο ποσό ήταν για πρώτη φορά προερχόμενο από το εξωτερικό, ενώ το σύνηθες ήταν οι ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις από εταιρίες «να μας έρχονται με μετρητά στο ΠΑΣΟΚ».

Ο Θ. Τσουκάτος τόνισε πως οι συγκατηγορούμενοί του πλέον, επιχειρηματίες και τα πρόσωπα που ενεπλάκησαν για τη μεταφορά μέσω εταιρικών λογαριασμών κλπ, ώστε να του παραδοθούν τα χρήματα της γερμανικής εταιρίας για να τα δώσει στο κόμμα, δεν έχουν απολύτως καμία ευθύνη και πως ήθελαν απλώς να εξυπηρετήσουν το ΠΑΣΟΚ.

Σε ερωτήσεις από Έδρας για τις ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις των κομμάτων, ο Θ. Τσουκάτος επεσήμανε πως ήταν ένα καθεστώς το οποίο «κανείς δεν ήθελε να ερευνηθεί. Ούτε το κόμμα μου, ούτε κανένα άλλο κόμμα. Στρουθοκαμιλισμός και υποκρισία. Γι' αυτό κανείς δεν ήθελε να το ψάξει. Δεν υπάρχει πρωθυπουργός που δεν τα γνωρίζει αυτά.. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα για την ιδιωτική χρηματοδότηση των κομμάτων έκανε τον βλάκα. Με έστειλαν εδώ ως μαύρο πρόβατο. Το ΠΑΣΟΚ σφύριζε κλέφτικα και όλοι ήταν μια χαρά εκτός από εμένα. Από την πολιτική καταστράφηκα οικονομικά... Για να πληρώσω την δικαστική εγγύηση πήρα δάνειο. Πέρασα έναν Γολγοθά 10 χρόνια και θέλω να κλείσω αυτό το κεφάλαιο και να αποκτήσω την ελευθερία μου γιατί είμαι αιχμάλωτος». 

Απαντώντας σε ερώτηση του προέδρου, ο κατηγορούμενος τόνισε πως για το επίμαχο χρηματικό ποσό ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης «ούτε το γνώριζε, ούτε του το είπα».

Πρόεδρος: Χαρακτηρίσατε τον κ. Σημίτη έντιμο πολιτικό. Μήπως περιστοιχιζόταν από ανέντιμους ανθρώπους;

Κατηγορούμενος: Μπορεί να υπήρχαν τέτοιοι..

Πρόεδρος: Σε ποιούς αναφέρεστε;

Κατηγορούμενος: Αναφέρομαι στον κ. Τσοχατζόπουλο ή στον κ. Μαντέλη. Η συντριπτική πλειονότητα ήταν άνθρωποι που προσέφεραν πολλά στη χώρα.

Πρόεδρος: Η δαιδαλώδης διαδρομή που ακολούθησαν τα χρήματα, να πάνε Ολλανδία , να «σπάσουν» για να περάσουν κάτω από το σύστημα όλα αυτά, δημιουργεί ακόμα περισσότερα ζητήματα από το ίδιο το γεγονός (σσ της καταβολής). Δεν αντιλαμβάνομαι την ευκολία που δεχθήκατε αυτήν τη διαδρομή, αυτόν τον τρόπο..

Κατηγορούμενος: Ήταν μία επιπολαιότητα δικιά μου, δεν έδωσα μεγάλη σημασία λόγω της πίεσης της δουλειάς και της ανάγκης να έρθουν χρήματα στο ταμείο του ΠΑΣΟΚ.

Πρόεδρος: Είπαμε ένα νούμερο για το 2000. 16 δισεκατομμύρια δραχμές από ιδιωτική χρηματοδότηση εταιριών;

Κατηγορούμενος: Ναι, υπήρχαν εθνικές εκλογές τότε, αλλά εγώ δεν ήμουν στην επιτροπή.

Πρόεδρος: Ποιες είναι αυτές οι εταιρίες;

Κατηγορούμενος: Δεν μπορώ να αναφέρω ονόματα, μας έχει δεσμεύσει ο κώδικας εχεμύθειας γιατί αυτές οι εταιρίες δεν ήθελαν να βγαίνουν τα ονόματά τους.

Πρόεδρος: Έχουν περάσει είκοσι χρόνια..

Κατηγορούμενος: Συνεχίζουν να υπάρχουν πολλές από αυτές και συνεχίζουν να χρηματοδοτούν και σήμερα πολιτικά κόμματα από κονδύλια για δημόσιες σχέσεις που έχουν.

Ο Θ. Τσουκάτος είπε πως η πρώτη επαφή του με τον συγκατηγορούμενό του στην υπόθεση Μιχάλη Χριστοφοράκο έγινε μέσω ενός διαφημιστή που αναλάμβανε καμπάνιες για το ΠΑΣΟΚ έγινε στις 2/4/97 και συνολικά τον συνάντησε 3 φορές το 1997, 4 το 1998 και 2 το 1999. Όπως είπε ο κ. Τσουκάτος, ο άλλοτε επικεφαλής της ελληνικής Siemens από την πρώτη γνωριμία τους, ζήτησε να συμμετάσχει οικονομικά σε καμπάνιες του ΠΑΣΟΚ. Τα χρήματα καταβλήθηκαν τελικά στις 15/12/98 και ήρθαν σε δόσεις «μέρα μεσημέρι στο γραφείο μου στο ΠΑΣΟΚ, με τους δημοσιογράφους απέξω και τα κατέβαζα στο ταμείο, όπου οι ταμίες- όπως κατέθεσαν εδώ στο δικαστήριο - τα μέτρησαν και τα πήραν».

Εισαγγελέας: Που αποσκοπούσε η Siemens με τη χρηματοδότηση;

Κατηγορούμενος: Στην καλλιέργεια καλών σχέσεων με το κυβερνών κόμμα.. Δημόσιες σχέσεις

Εισαγγελέας: Υπάρχει έγγραφο που δείχνει πως τα χρήματα πήγαν στο ταμείο;

Κατηγορούμενος: Ο ισολογισμός του 1999 που στο συνολικό ποσό περιλαμβάνει και αυτά τα χρήματα και οι καταθέσεις των δυο ταμιών που λένε πως ο Τσουκάτος έφερε αυτά τα χρήματα, «τα μετρήσαμε και τα πήραμε. Έφερνε άλλωστε πολλά περισσότερα» σας είπαν.    

tvxs.gr

Η γεωγραφία των ερειπίων

Ο ιστορικός του μέλλοντος, που θα μελετάει τη δική μας καθημερινότητα στην Αθήνα, θα κληθεί να θέσει και το ακόλουθο ερώτημα. Για ποιους λόγους οι Αθηναίοι και η ελληνική πολιτεία άφησαν ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης να καταρρεύσει; Η επώαση της αθηναϊκής ερείπωσης είναι μια διαδικασία μακρά, απλώς στα δικά μας χρόνια, αυτήν την τελευταία δεκαετία της ελληνικής κρίσης, κορυφώθηκε ως φαινόμενο και εντάθηκε ως διάχυτη ατμόσφαιρα.

Τα ερειπωμένα σπίτια της Αθήνας σωματοποιούν το δράμα της πόλης. Συμπλέουν με άλλα φαινόμενα των τελευταίων ετών (βανδαλισμοί, κλειστά καταστήματα) και αναδεικνύουν με τον πιο απτό τρόπο την παρακμή της ελληνικής πρωτεύουσας.

Τα κρούσματα των καταρρεύσεων παλαιών οικιών, από χρόνια παρατημένων στο έλεος της φθοράς, συχνά ασκεπών, με διαβρωμένο, κατά συνέπεια, δομικό σκελετό, αυξάνονται. Καθώς πυκνώνει η συχνότητα του φαινομένου, εγείρεται το ερώτημα για το μέλλον της αθηναϊκής συνοικίας. Σε μια πρώτη ανάγνωση, η ερείπωση των παλαιών σπιτιών είναι ένα φαινόμενο που έχει να κάνει με την αδυναμία εξεύρεσης νομικών λύσεων, με την αδιαφορία των Αρχών και των πολιτών ή με τη φυσική εξέλιξη γήρανσης του κτιριακού αποθέματος σε μια κοινωνία που δεν σχεδιάζει, δεν προβλέπει ούτε ιεραρχεί.

Αλλά, η γηρασμένη Αθήνα είναι ένα πολύπλοκο και σύνθετο φαινόμενο. Στην πρόσφατη ιστορία ανακάμπτει συνοδευόμενο από αιτήματα εκσυγχρονισμού (όπως στις δεκαετίες του ’50 και του ’60) ή από κοινωνικές ιεραρχήσεις που προσπερνούν τις βαθύτερες αναγνώσεις της πόλης.

Σε κάθε περίπτωση, η Αθήνα του 2019 είναι μια πόλη διάστικτη από εκατοντάδες ερειπωμένα σπίτια. Σε αυτά θα έπρεπε να συνυπολογίσει κανείς, αν και αποτελεί ξεχωριστό βραχίονα του προβλήματος, τα χιλιάδες επίσης αποσαθρωμένα διαμερίσματα σε αναρίθμητες πολυκατοικίες που σαπίζουν.

Τα σπίτια που συνθέτουν το σύγχρονο πρόβλημα βρίσκονται σε όλες τις συνοικίες, κυρίως στις παλαιές, αστικές και μικροαστικές, που δεν γνώρισαν οικοδομική ανάπτυξη τη δεκαετία 1995-2005, όταν ανοικοδομήθηκαν πολλές γειτονιές στην ευρύτερη ζώνη του κέντρου (Σεπόλια, Κολωνός, Ακαδημία Πλάτωνος).

Τα περισσότερα παλιά σπίτια που αφέθηκαν βρίσκονται στον άξονα της Αχαρνών, στον Σταθμό Λαρίσης και στον Αγιο Παύλο, στον Κεραμεικό, στο Ρουφ, στο Γκάζι, στο Μεταξουργείο, στου Ψυρρή, στην Πειραιώς... Υπάρχουν δρόμοι ολόκληροι, όπως η Σαμουήλ Καλογήρου, κοντά στην πλατεία Κουμουνδούρου, που αποτελούνται από σειρά ερειπωμένων νεοκλασικών, τα περισσότερα εξέχουσας αισθητικής και ιστορικής αξίας, καθώς η περιοχή αυτή ήταν μεσοαστική τον 19ο αιώνα. Στις συνοικίες ολόγυρα, τα ερειπωμένα σπίτια είναι αναρίθμητα και τα περισσότερα είναι χτισμένα την περίοδο 1900-1940. Ο 19ος αιώνας έχει προ πολλού αφανιστεί από τις συνοικίες της Αθήνας.

Πολλά από αυτά τα σπίτια έχουν παραβιαστεί και άλλα έχουν σκοπίμως πυρποληθεί. Το θέαμά τους είναι θλιβερό. Δυστυχώς η απαξίωσή τους και η επικινδυνότητα πολλών εξ αυτών ενδέχεται να επιταχύνει αποκηρύξεις διατηρητέων και σκόπιμες πράξεις που θα προκαλούσαν την κατάρρευσή τους. Ανίκανη στέκεται η πολιτεία να συναισθανθεί τις ευθύνες της απέναντι σε ένα κοινωνικό πρόβλημα αλλά και σε ένα μείζον θέμα ιστορικής μνήμης, που δυστυχώς αφήνει αδιάφορο ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. 

Νίκος Βατόπουλος

   

Εριξα στο τζάκι λίγη μακεδονίνη

Γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Εφημερίδες δεν έρχονται στον Λαύκο Νοτίου Πηλίου που βρίσκομαι από το Σάββατο. Ούτε και στην παραλιακή και κάπως πιο κοσμική το χειμώνα Μηλίνα που κατηφορίζω περπατώντας κάθε πρωί· νομίζω έρχονται μόνον οι κυριακάτικες. Από επαγγελματική συνήθεια μπαίνω, πρωί με τον καφέ, στο λάπτοπ για μια ματιά στα πρωτοσέλιδα.

Μπήκα και χθες. Τρία κυρίως τα θέματα των πρώτων σελίδων, περίπου ευανάγνωστος και ο προσανατολισμός, η «γραμμή», των εφημερίδων· γνωριζόμαστε που λένε: Η γρίπη· αν οι νεκροί ήταν έως χθες όντως 40, τα εμβόλια ανεπαρκή, τα νοσοκομεία με ελλείψεις και η κυβέρνηση θεωρεί εαυτήν αθώα, κακώς· ανεξαρτήτως του τι υποστηρίζει η αντιπολίτευση.

Τα «κόκκινα» δάνεια, η πρώτη κατοικία και ο νόμος Κατσέλη· σοβαρότατο θέμα· «φωτισμένο» από την άσπρη πλευρά από την κυβέρνηση και από τη μαύρη από την αντιπολίτευση (στη χώρα μας απουσιάζουν παντελώς οι ενδιάμεσοι τόνοι, οι «μέσες λύσεις»).

Οι προσλήψεις στους δήμους· προεκλογικές, έγραψα και την περασμένη βδομάδα. Κυρίως το ημέτερον «Μακεδονικόν», καθώς από χθες η γείτων, από Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, της Συμφωνίας των Πρεσπών εφαρμοζομένης, έπιασε να ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία.

Είχα ήδη στείλει χρονογράφημα για σήμερα. Ομως το άλλαξα, γιατί με ενόχλησε το πρωτοσέλιδο των «Νέων»: «Βόρεια Μακεδονία ή Μακεδονία; - Η απάντηση στο ερώτημα για το όνομα που θα επικρατήσει», από σχετική έρευνα του περιοδικού «Economist» επί έξι άλλων χωρών που άλλαξαν όνομα, εκ των οποίων (δεν τις ξέρω όλες) η εφημερίδα προβάλλει στην πρώτη σελίδα τις τρεις: Ιράν (από Περσία), Σρι Λάνκα (από Κεϋλάνη) και Ζιμπάμπουε (από Ροδεσία)! Θύμωσα. Ειλικρινά. Είχε μισοσβήσει και το τζάκι. Βγήκα στην αυλή. Πήρα δυο-τρία ξύλα, λεπτά, προσανάμματα κι έριξα στο τζάκι λίγη… μακεδονίνη να το ξαναφουντώσω!  

Μια φίλη, που έχασε το κινητό της

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Εκλεψαν μιας γνωστής μου το κινητό τηλέφωνο και ήταν απαρηγόρητη, ένιωθε λέει λειψή ως προσωπικότητα, σκοταδιστικά ενημερωμένη, αδαής και αγράμματη· έχασε τους φίλους της, τις σημειώσεις για σημαντικές μέρες του χρόνου, τ’ αυγά και τα πασχάλια, τον ίσκιο της, τη συνείδησή της και λοιπά. Ρίγος. Η [νέα] γυναίκα βρέθηκε αποκομμένη από την κοινωνία και την ανθρωπότητα. «Μην κάνετε έτσι, αγαπητή μου», προσπαθώ να την ημερέψω, γιατί κυριολεκτικά έτρεμε, «με περισυλλογή, υπομονή και επαναδιάταξη της μνήμης θα καταφέρεις να αναδιοργανωθείς και να ξαναβρείς τη ζωή σου [το νόημά της και άλλα], με λίγη υπομονή όλα θα ξαναποκτήσουν τάξη στην ύπαρξή σου».

Πού είναι οι παλιές, καλές, δερματόδετες ατζέντες-τηλεφωνικοί κατάλογοι; Δεν είναι φρόνιμο ενίοτε να απαξιώνουμε την καλή παράδοση, να τη σνομπάρουμε ή να τη λησμονούμε, ειδικά όσοι δεν διαθέτουμε πολύπλοκα μηχανικά μέσα, απ’ αυτά που μας συντροφεύουν στο λαμπρό παρόν. Είναι που τα κινητά τηλέφωνα είναι σκέτα μηχανικά και δεν μπορεί κάποιος να τα εσωτερικεύσει, όπως κάνει με άλλα π.χ., μηχανικής υφής εργαλεία, με τεχνητά δηλαδή δημιουργήματα, όπως είναι τα μουσικά όργανα. Χωρίς αυτά τα μουσικά όργανα θα ήταν αδύνατη η πραγμάτωση των εσωτερικών δονήσεων και αγωνιών του ανθρώπου - συνάγεται απ’ αυτό ότι η τεχνική αν δεν είναι εγγενής είναι συγγενής με το ον άνθρωπος. Τα τεχνικά μηχανήματα όταν συμπλέουν με τον εσωτερικό μηχανισμό καθίστανται δημιουργοί τέχνης και συνείδησης [και λόγου, κυρίως].

Η χρήση μιας τεχνολογίας δεν είναι εξ ορισμού απορριπτέα, ούτε απαραιτήτως απάνθρωπη, αντιθέτως, ενίοτε ενθαρρύνει την εσωτερικότητα και ανακαλύπτει μέσα της διαμάντια, μετά μάλιστα χρόνια εξάσκηση - δεν είναι καθόλου εύκολο να μάθεις να συνομιλείς με ένα μουσικό όργανο και να συνομιλήσει αυτό με τη σειρά του με ένα άλλο και να φτιάξουν τελικά μια ορχήστρα. Η όλη διαδικασία οδηγεί σε μετασχηματισμό της σκέψης και μάλλον την οδηγεί σε υψηλότερα από τα καθημερινά επίπεδα.

Το κινητό τηλέφωνο, αντίθετα, χαλαρώνει τη μνήμη αντί να την ενισχύσει, αφαιρεί τη μνημονική ικανότητα και ας έχει άλλες πρακτικές, χρήσιμες, όπως π.χ. το Internet, εφαρμογές· η ουσία είναι ότι δεν διευρύνει τη συνείδηση, δεν εγγίζει της ψυχής τα ντέρτια και τα ανεβοκατεβάσματά της, άσε που μια κακή στιγμή, όπως αυτή που έτυχε στη φίλη, μπορεί να σου κάνει τη ζωή φτωχότερη και να σ' τη δυσκολέψει σε μεγάλο βαθμό. Δυσκολεύτηκα με τη σειρά μου, είναι αλήθεια, να την πείσω πως δεν σμπαραλιάστηκε δα η ζωή της, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, ένα απλό εργαλείο ήταν, θα προμηθευτεί ένα άλλο.

Πού να ακούσει. Κόντεψε να σκάσει, είχε γίνει, μου έλεγε και μου ξανάλεγε, ένα με το φορητό αυτό αντικείμενο. Βρε, τι πάθαμε. Μη δίνουμε και τόση σημασία στα εξαρτήματα της τεχνολογίας που [καθ]ορίζουν τη ζωή μας, μη σκλαβωνόμαστε οικειοθελώς με τα «τρανά» επιτεύγματά της, μην ταυτίζουμε τις πράξεις και κινήσεις μας αποκλειστικά με αυτά τα εργαλεία. Δεν της τα είπα όλα αυτά βεβαίως, δεν είχε νόημα...

O Τραμπ απέναντι στη «σοσιαλιστική απειλή»

Του Πολ Κρούγκμαν

Το 1961, η Αμερική βρέθηκε αντιμέτωπη με κάτι που οι συντηρητικοί θεώρησαν θανάσιμη απειλή: την προοπτική ενός εθνικού ασφαλιστικού προγράμματος υγείας για ηλικιωμένους πολίτες. Σε μια προσπάθεια να αποτρέψει την καταστροφή, ο Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος επινόησε την «Επιχείρηση Καφές». Ζήτησε δηλαδή από τις συζύγους  των γιατρών (βρισκόμαστε στο 1961) να προσκαλέσουν τις φίλες τους και να τους παίξουν ένα ηχογραφημένο μήνυμα όπου ο Ρόναλντ Ρίγκαν εξηγούσε ότι η κοινωνικοποίηση της ιατρικής θα κατέστρεφε την αμερικανική ελευθερία. Οι νοικοκυρές θα έγραφαν στη συνέχεια επιστολές στο Κονγκρέσο με τις οποίες θα κατήγγελλαν το Medicare.

Η στρατηγική φυσικά δεν έφερε αποτελέσματα. Το Medicare όχι μόνο καθιερώθηκε, αλλά έγινε τόσο δημοφιλές που οι Ρεπουμπλικανοί κατηγορούν σήμερα (αδίκως) τους Δημοκρατικούς ότι θέλουν να περικόψουν τη χρηματοδότησή του. Το πνεύμα αυτής της στρατηγικής όμως - ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να ενισχυθεί το δίχτυ κοινωνικής προστασίας ή να μειωθούν οι ανισότητες οδηγεί στον ολοκληρωτισμό - παραμένει ζωντανό.

Κι έτσι, στο ετήσιο διάγγελμά του προς το έθνος, ο Ντόναλντ Τραμπ μίλησε για την απειλή που αντιμετωπίζει η Αμερική από τον σοσιαλισμό.

Τι εννοούν οι άνθρωποι του Τραμπ, ή οι συντηρητικοί εν γένει, όταν μιλούν για «σοσιαλισμό»; Εξαρτάται. Μερικές φορές εννοούν τον οικονομικό φιλελευθερισμό. Ετσι, μετά το διάγγελμα, ο υπουργός Οικονομικών Στίβεν Μνούτσιν δήλωσε ότι «δεν γυρίζουμε πίσω στον σοσιαλισμό». Με άλλα λόγια, μέχρι το 2016 η Αμερική ήταν ένα σοσιαλιστικό κολαστήριο...

Άλλες φορές εννοούν τον κεντρικό σχεδιασμό σοβιετικού τύπου ή την εθνικοποίηση των βιομηχανιών όπως έγινε στη Βενεζουέλα - κι ας μην υπάρχει κανείς στην αμερικανική πολιτική ζωή που να υποστηρίζει τέτοια πράγματα.

Το κόλπο - και αυτή είναι η κατάλληλη λέξη - είναι να κινείσαι μεταξύ των διαφορετικών αυτών πραγμάτων ελπίζοντας ότι κανείς δεν θα το καταλάβει. Λέει κάποιος ότι θέλει δωρεάν δίδακτρα στα πανεπιστήμια; Κοιτάξτε πόσοι πέθαναν στον λιμό της Ουκρανίας!

Ας δούμε λοιπόν πώς έχουν τα πράγματα.

Μερικοί προοδευτικοί αμερικανοί πολιτικοί αυτοαποκαλούνται σοσιαλιστές και ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων, στους οποίους περιλαμβάνονται οι περισσότεροι ψηφοφόροι κάτω των 30, λένε ότι υποστηρίζουν τον σοσιαλισμό. Ούτε οι πολιτικοί όμως ούτε οι ψηφοφόροι ζητούν να περάσουν τα μέσα παραγωγής στο κράτος. Αντιθέτως, σημειώνουν τον ισχυρισμό των συντηρητικών πως οτιδήποτε ελέγχει τις ακρότητες της οικονομίας της αγοράς συνιστά σοσιαλισμό και λένε, «ε, τότε, είμαι σοσιαλιστής».

Aυτό που πραγματικά θέλουν οι Αμερικανοί που υποστηρίζουν τον «σοσιαλισμό» είναι αυτό που ο υπόλοιπος κόσμος αποκαλεί σοσιαλδημοκρατία: μια οικονομία της αγοράς, όπου η φτώχεια θα περιορίζεται από ένα ισχυρό δίχτυ κοινωνικής ασφαλείας και η ακραία ανισότητα θα περιορίζεται από την προοδευτική φορολογία. Το πρότυπό τους είναι η Δανία ή η Νορβηγία, όχι η Βενεζουέλα.

Και στην περίπτωση που δεν έχετε επισκεφθεί αυτές τις χώρες, να ξέρετε ότι δεν είναι κολαστήρια. Μπορεί να έχουν λίγο μικρότερο ΑΕΠ από εμάς, αλλά αυτό οφείλεται στο ότι κάνουν περισσότερες διακοπές. Σε σχέση με την Αμερική, έχουν υψηλότερο προσδόκιμο ζωής, λιγότερη φτώχεια και πολύ μεγαλύτερη ικανοποίηση από τη ζωή τους. Επιπλέον, έχουν και υψηλότερα επίπεδα επιχειρηματικότητας: οι πολίτες τους αναλαμβάνουν πιο εύκολα τον κίνδυνο να ξεκινήσουν μια επιχείρηση όταν γνωρίζουν ότι αν δεν τα καταφέρουν δεν θα χάσουν την ασφάλισή τους ούτε θα βυθιστούν στη φτώχεια.

Οι οικονομολόγοι του Τραμπ δυσκολεύονται πολύ να περιλάβουν τις σκανδιναβικές κοινωνίες στο αντισοσιαλιστικό τους μανιφέστο. Αλλοτε λένε ότι οι χώρες αυτές δεν είναι πραγματικά σοσιαλιστικές και άλλοτε ότι, παρά τα φαινόμενα, οι Δανοί και οι Σουηδοί υποφέρουν.

Οσο για το επιχείρημα ότι ο φιλελευθερισμός οδηγεί στον ολοκληρωτισμό, είναι φυσικά κι αυτό απολύτως ψευδές. ΤοMedicare δεν κατέστρεψε την ελευθερία. Η σταλινική Ρωσία και η μαοϊκή Κίνα δεν γεννήθηκαν μέσα από τις σοσιαλδημοκρατίες. Η Βενεζουέλα ήταν ένα διεφθαρμένο κράτος πολύ πριν αναλάβει ο Τσάβες την εξουσία. Η γκρίνια για τον σοσιαλισμό είναι λοιπόν τόσο κωμική όσο και ανέντιμη. Θα είναι άραγε πολιτικά αποτελεσματική;

  Μάλλον όχι. Στο κάτω-κάτω, οι ψηφοφόροι υποστηρίζουν με θέρμη τα περισσότερα από τα μέτρα που προτείνουν οι «σοσιαλιστές», όπως υψηλότερη φορολογία για τους πλούσιους και Medicare για όλους. Δεν πρέπει όμως να υποτιμάμε τη δύναμη της ανεντιμότητας. Τα δεξιά μέσα ενημέρωσης θα παρουσιάσουν οποιονδήποτε λάβει το χρίσμα των Δημοκρατικών ως έναν νέο Τρότσκι, και εκατομμύρια άνθρωποι θα τα πιστέψουν. Ας ελπίσουμε τα υπόλοιπα μέσα να αποκαλύψουν το μικρό μυστικό του αμερικανικού σοσιαλισμού, ότι δηλαδή δεν είναι καθόλου ριζοσπαστικός.

(*) Ο Πολ Κρούγκμαν είναι αρθρογράφος των New York Times και Νομπελίστας Οικονομίας

Μετάφραση: ΑΠΕ – ΜΠΕ   

Η υποκρισία της Συνταγματικής Αναθεώρησης

Όταν μαθαίνεις την αλήθεια από τον …Ευάγγελο Βενιζέλο

Είναι φανερό πως η υπόθεση της συνταγματικής αναθεώρησης -που η πρώτη φάση ξεκίνησε στην Βουλή- προορίζεται να αποτελέσει ένα ακόμη προεκλογικό εργαλείο της κυβέρνησης. Μέσω της αναθεωρητικής διαδικασίας θα επιχειρήσει να αναδείξει το δίπολο «πρόοδος – συντήρηση» και μάλιστα εκ του ασφαλούς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Ακόμη και αυτές οι προτάσεις που έχει καταθέσει ο ΣΥΡΙΖΑ για την συνταγματική αναθεώρηση και τις αποκαλεί προοδευτικές (π.χ σχέσεις κράτους εκκλησίας, συνταγματική κατοχύρωση συλλογικών συμβάσεων και δημόσιων αγαθών) είναι σαφές ότι δεν πρόκειται να συγκεντρώσουν τους 180 ψήφους που θα χρειαστεί για να αλλάξει το Σύνταγμα. Κάποιες από αυτές μάλιστα δεν έχουν νόημα, γιατί όταν έχει ιδιωτικοποιήσει την ΔΕΗ ποιο το νόημα να χαρακτηρίζει συνταγματικά «κοινωνικό αγαθό» το ηλεκτρικό ρεύμα;

Οπότε το μόνο που μένει είναι αλλαγές όπως αυτή της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας που διασφαλίζουν απλά ότι κάθε κυβέρνηση θα μπορεί να εξαντλεί την θητεία της χωρίς να της δημιουργεί πρόβλημα η προεδρική εκλογή, όπως π.χ το 2014 οπότε και έπεσε η κυβέρνηση Σαμαρά. Δηλαδή οι πολιτικές λιτότητας να ασκούνται χωρίς …θεσμικά υποχρεωτικά διαλλείματα.

Η Νέα Δημοκρατία

Αντίστοιχη τακτική ακολουθεί και η Νέα Δημοκρατία που επιδιώκει να κριθούν σχεδόν όλες οι διατάξεις αναθεωρητέες, ώστε να μπορέσει να προχωρήσει στην αναθεώρηση του άρθρου 16 και να λειτουργήσουν επισήμως στην Ελλάδα ιδιωτικά πανεπιστήμια ή με την συνταγματοποίηση της «αξιολόγησης στο δημόσιο» να προχωρήσει το σχέδιο της για μείωση του μισθολογικού κόστους στο δημόσιο με ότι αυτό σημαίνει. Επίσης διακαής πόθος της είναι το να προβλέπεται στο Σύνταγμα η απαγόρευση ελλειμμάτων στον προϋπολογισμό.

Οι αλήθειες του Ε.Βενιζέλου

Η έκπληξη πάντως της συζήτησης στην Βουλή, ήταν η τοποθέτηση του Ευάγγελου Βενιζέλου. Με στόχο προφανώς να αποδομήσει τα επιχειρήματα ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ, για τους δικούς του λόγους, είπε κάποιες αλήθειες. Συγκεκριμένα ξεκαθάρισε ότι ματαιοπονεί οποιοσδήποτε επιθυμεί να κάνει συνταγματική αναθεώρηση ….χωρίς τον ξενοδόχο. Αυτός δεν είναι άλλος από  την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Βρυξέλλες. Δηλαδή αυτούς που πραγματικά καθορίζουν τους κανόνες ακόμη και τους συνταγματικούς.   

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ξεκαθάρισε πως σήμερα «δεν μιλάμε για την αναθεώρηση ενός κλασικού κυρίαρχου Συντάγματος του 19ου ή των αρχών του 20ου αιώνα. Συζητάμε για την αναθεώρηση ενός Συντάγματος κράτους-μέλους που υπόκειται σε τεράστιους διεθνείς και ευρωπαϊκούς περιορισμούς». Ποιοι είναι αυτοί, σύμφωνα πάντα με τον Ε.Βενιζέλο,  «δίπλα στο Σύνταγμα βρίσκεται το Ευρωπαϊκό Ενωσιακό Δίκαιο» και «δίπλα  στη νομολογία των Ελληνικών Δικαστηρίων βρίσκεται η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Έτσι σημείωσε ότι «το ίδιο το Σύνταγμα, το εθνικό, υπόκειται σε διεθνή δικαστικό έλεγχο από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων».

Άρα – δήλωσε ο Ε.Βενιζέλος και έχει σε μεγάλο βαθμό δίκιο, «ματαιοπονεί ο εθνικός αναθεωρητικός νομοθέτης, διότι υπάρχουν διεθνή επίπεδα προστασίας της οικονομικής διακυβέρνησης, τα οποία δεν μπορεί να τα παραβιάσει ο εθνικός αναθεωρητικός νομοθέτης» αλλά  «αντιθέτως το εθνικό Σύνταγμα πρέπει να ερμηνεύεται σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Ενωσιακό Δίκαιο». Εν ολίγοις συνταγματική αναθεώρηση μπορούν να κάνουν μόνον …οι Βρυξέλλες.

Μάλιστα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Σαμαρά, φρόντισε να παραθέσει συγκεκριμένα παραδείγματα. Αυτά της περίφημης νομοθεσίας του 2005 για τον «βασικό μέτοχο» που …πήγε περίπατο αλλά και για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που λειτουργούν πλαγίως στην Ελλάδα.

 Όπως τόνισε  «γι αυτό και έχουμε ριζική μεταβολή στην ερμηνεία του άρθρου 14 παράγραφος 9, για το λεγόμενο βασικό μέτοχο στα μέσα ενημέρωσης και για αυτό έχουμε και ριζική μεταβολή του κανονιστικού περιεχομένου του άρθρου 16 παράγραφος 8 του Συντάγματος για την απαγόρευση ίδρυσης ανωτάτων σχολών από ιδιώτες. Γιατί το Ευρωπαϊκό Δίκαιο επιβάλλει σε κάθε χώρα-μέλος να λειτουργούν και τα άλλα 27 συστήματα εκπαίδευσης των άλλων 27 κρατών-μελών».

Υ.Γ: Μετά από αυτά καλύτερα να μην εμπλακούμε – και το συνιστούμε και σε σας- στο ατελείωτο γαϊτανάκι παρασκηνιακών διεργασιών για τυχόν συναινέσεις σε δευτερεύοντα ζητήματα της συνταγματικής αναθεώρησης. Αυτό που ήδη ξεκίνησε να παίζεται μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας. Έχει ήδη φθάσει μάλιστα σε τέτοιο σημείο ευτελισμού της διαδικασίας που η Ν.Δ θα ψηφίσει προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τις οποίες διαφωνεί και ο ΣΥΡΙΖΑ πιθανόν να αποσύρει σιωπηρά βουλευτές του ώστε να μην ψηφίσουν τις ίδιες του τις προτάσεις. Βλέπετε οι δυο τους διαφωνούν με το περίφημο άρθρο 110 του Συντάγματος σχετικά με το αν η παρούσα Βουλή δεσμεύει και την επόμενη για το περιεχόμενο των συνταγματικών αλλαγών η αν απλά αυτή η Βουλή ψηφίζει για το ποια άρθρα θα αναθεωρηθούν ασχέτως περιεχομένου.

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

Πού Βρίσκεται Τελικά η Ευτυχία;

Ευτυχία σημαίνει να μοιράζεσαι, αλλά μερικές φορές οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι πολύ απασχολημένοι να βιώνουν την ευτυχία τους για να πουν στον υπόλοιπο κόσμο πώς έφτασαν εκεί. 

Μιλώντας για το πόσο ωραία είναι η ζωή και πόσο ευτυχισμένοι είναι οι ίδιοι, μπορούν να περάσουν πολύ γρήγορα από την ταπεινότητα στην υπερηφάνεια, ειδικά όταν περιτριγυρίζονται από άλλους συνανθρώπους τους που δεν βρίσκονται στην καλύτερη φάση της ζωής τους. 

Η ευτυχία μπορεί συχνά να φαίνεται σαν να εξαρτάται από την τύχη. Αλλά όπως και να φαίνεται ή να την νιώθουν εκείνοι που την έχουν – μέσα από την ικανοποίηση και τα θετικά συναισθήματα- υπάρχουν πιο συγκεκριμένοι οδοί για να βρει κανείς που βρίσκεται η ευτυχία, ακόμη και αν δε το μάθει από τους ήδη ευτυχισμένους ανθρώπους. 

1. Στην ευγνωμοσύνη για ό,τι έχουμε 

Η εστίαση σε πράγματα για τα οποία είμαι ευγνώμων, φαίνεται συχνά σαν μια ανόητη και ψεύτικη ιδέα. Είναι δύσκολος ο δρόμος προς την ευγνωμοσύνη. Σε μία δύσκολη φάση της ζωής δεσμευθείτε με τον εαυτό σας και δημιουργήστε μια καθημερινή λίστα με πράγματα που είστε ευγνώμων ως ένας τρόπος για να απομακρυνθείτε αρχικά από το δύσκολο που νιώθετε. 

Αν επικεκτρώνεστε στα καλά πράγματα που έχετε πάντα, δεν θα έχει τόσο μεγάλη σημασία τι μπορεί να πηγαίνει στραβά και θα μπορεί να κρατηθεί ξεκάθαρη η δική σας άποψη και στάση, τουλάχιστον εν μέρει σε θετικό επίπεδο. Οι έρευνες υποστηρίζουν ότι αν εκφράζουμε ευγνωμοσύνη στους εαυτούς μας για ό,τι έχουμε ή στους άλλους για το τι φέρνουν στη ζωή μας, τότε θα νιώθουμε πιο ευτυχισμένοι. 

2. Στην απόλαυση του εαυτού μας 

Οι ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί είναι το κλειδί για τα καλά συναισθήματα, αλλά ένα πραγματικά ευτυχισμένο πρόσωπο μπορεί επίσης να είναι καλά και μόνο του. Η μοναχικότητα και ο ελεύθερος χρόνος είναι μια καλή ευκαιρία για να χαλαρώσετε, να κάνετε πράγματα που θέλετε να κάνετε μόνοι μας, να μαζέψετε ενέργεια για επιστρέψετε και να ασχοληθείτεμε τον κόσμο και τους ανθρώπους στη συνέχεια. Η μοναχικότητα σε υγιείς δόσεις δεν χρειάζεται να σημαίνει απομόνωση και αν είμαι ευτυχισμένος που είμαι μόνος μου και άνετα με τον εαυτό μου, μπορώ πραγματικά να είμαι ευτυχισμένος ανά πάσα στιγμή. 

3. Στην ειλικρίνεια 

Τα ψέματα μπορεί να παρέχουν μία βραχυπρόθεσμη ανταμοιβή, αλλά είναι ένας περίπλοκος και μη γνήσιος τρόπος ζωής σε τακτική βάση. Ακόμα και οι πιο έντιμοι άνθρωποι μπορεί να κάνουν σφάλματα από καιρό σε καιρό, αλλά μια ζωή που περιλαμβάνει τακτική ανεντιμότητα εκτρέφει άγχος, φόβο μήπως βρεθεί η αλήθεια και την ανάγκη να διατηρηθούν οι περίπλοκες ιστορίες με συνεχή ψέματα. Οι έντιμοι άνθρωποι επωφελούνται από την ευτυχία που προέρχεται από το να είσαι αληθινός ό,τι και να γίνει, και πιο ευτυχισμένοι, από δυνατές σχέσεις που βασίζονται στην εμπιστοσύνη και την ανοιχτή επικοινωνία - ένας τρόπος για καλύτερη προσέγγιση από μια σειρά από ύπουλες ιστορίες. 

4. Στη διασκέδαση 

Η διασκέδαση και η χαρά βρίσκονται στη βάση των πιο απλών δραστηριοτήτων που τις έχετε επιλέξει γιατί γνωρίζετε ότι εκεί βρίσκεται μεγάλο μέρος της ευτυχίας. Η δουλειά είναι προφανώς απαραίτητη για τη ζωή, αλλά οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι σχεδιάζουν τακτικά και κάνουν πράγματα απλά για διασκέδαση και για να γεμίζουν οι ίδιοι. Βρίσκουν χρόνο για τα χόμπι και τα επαγγέλματα μόνοι τους ή με την οικογένεια και τους φίλους και όπως και για να γαλουχήσουν τις σχέσεις τους μακριά από τις επαγγελματικές υποχρεώσεις και τις δουλειές. 

5. Στον επαρκή ύπνο 

Ο ύπνος είναι μία αδιαπραγμάτευτη ανάγκη του ανθρώπου που πάρα πολλοί άνθρωποι προσπαθούν να διαπραγματευτούν. Ο μέσος ενήλικας χρειάζεται επτά έως εννέα ώρες ύπνου κάθε νύχτα για την υγεία, την απόδοση και την ασφάλεια στις καθημερινές δραστηριότητες. Η έλλειψη ύπνου μπορεί να διαταράξει τις διαθέσεις, τη σεξουαλική ορμή, τη μνήμη, το βάρος και τις καρδιακές και αγγειακές συνθήκες, που μεταξύ άλλων, είναι εγγενείς στην υγεία και τη βασική ευτυχία. 

Είναι λογικό ότι οι άνθρωποι που αναπαύονται είναι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι ή τουλάχιστον δεν είναι τόσο νευρικοί όπως κάποιος που προέρχεται ​​από ένα ξενύχτι και υπερβολική καφεΐνη. 

6. Στη δύναμη της συγχώρεσης 

Οι μνησικακίες εξαντλούν και προκαλούν θλίψη ανεξαρτήτως λόγου και όταν τις ξεπερνάτε δημιουργείτε ένα θαυμάσιο χώρο για την ελευθερία και την ευτυχία. Δεν είναι πάντα εύκολο να συγχωρεί κανείς και αυτό δεν σημαίνει πάντα ότι μας άρεσε ο τρόπος που μας φέρθηκαν. Αλλά αν υπάρχει ένας τρόπος για να το πετύχουμε από μόνοι μας ή με τη βοήθεια από ψυχολόγο - αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να εγκαταλείψουμε τις παλαιές βλαβερές συνήθειες και να ωθήσουμε τον εαυτό μας για να γράψει μια νέα, πιο ευτυχισμένη ιστορία. 

7. Στη βοήθεια προς τους άλλους 

Έχετε παρατηρήστε αυτά τα συγκινητικά βίντεο στο Facebook που συνήθως δείχνουν κάποιον να κάνει κάτι καλό για κάποιον άλλο; Μερικοί από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους είναι επικεντρωμένοι στο να βοηθούν τους άλλους. Ήδη από την παιδική ηλικία, οι έννοιες της αλληλεγγύης και της βοήθειας, αυξάνουν την ευτυχία στο δωρητή, καθώς και στον παραλήπτη. 

Η βοήθεια προς τους άλλους ενισχύει την αυτοεκτίμηση, είναι ωραία η αίσθηση να κάνεις κάτι καλό. Και όταν εστιάζουμε στην παροχή βοήθειας σε κάποιον άλλο, είναι δύσκολο να επικεντρωθούμε σε πράγματα που μπορεί να μας ρίξουν την διάθεση, οπότε βγαίνουμε διπλά κερδισμένοι. 

8. Στην απόλαυση της εργασίας 

Οι ενήλικες έχουν την τάση να δαπανούν πολύ χρόνο στην εργασία. Σκεφτείτε τους ανθρώπους που γνωρίζετε οι οποίοι πραγματικά απολαμβάνουν αυτό που κάνουν. Η εργασία τους συνεπάγεται πιθανώς προσωπικές δυνάμεις και συμφέροντα, μια καλή ένδειξη του τι λειτουργεί σωστά για τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους. Οι άνθρωποι που είναι πιο στεναχωρημένοι στη δουλειά μπορεί να μιλούν για αυτή πιο συχνά και χρειάζονται να το βγάλουν από μέσα τους. 

Αλλά πραγματικά η απόλαυση της εργασίας μας, έχει την τάση να εξελίσσεται σε μια πιο ευτυχισμένη ζωή. Βγάζει νόημα.  

9. Στις υγιείς σχέσεις 

Έρευνες δείχνουν ξανά και ξανά ότι οι ισχυρές προσωπικές σχέσεις είναι το κλειδί για την ευτυχία - περισσότερο από το εισόδημα, τη φυλή, την ηλικία ή το φύλο. Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι έχουν ανθρώπους στη ζωή τους - συντρόφους, παιδιά, φίλους, συναδέλφους και εκτεταμένη οικογένεια - οι οποίοι παρέχουν σταθερά αμοιβαία υποστήριξη, συντροφικότητα και κοινωνικές δραστηριότητες. 

Μπορούν να αποφύγουν τη μοναξιά και την απομόνωση και να έχουν ευκαιρίες για τη σύνδεση και την υπηρεσία σε τακτική βάση. Οι χαρούμενοι άνθρωποι προτιμούν να κάνουν παρέα με χαρούμενους ανθρώπους και μπορούν να κάνουν ο ένας τον άλλο, ακόμη πιο ευτυχισμένο.  

10. Στην πίστη για κάτι πιο μεγάλο από την καθημερινότητα 

Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι βρίσκουν νόημα στη ζωή τους σε ένα μεγαλύτερο σκοπό από την καθημερινότητα. Είτε πρόκειται για μια θρησκευτική παράδοση ή ένα γενικότερο πνευματικό πλαίσιο για τη ζωή, το χρόνο που δαπανούν στη φύση ή μια υπηρεσία προς ένα στόχο, τα άτομα με σκοπό έχουν την τάση να είναι πιο ευτυχισμένα. Ένας οργανισμός, μια πίστη ή ένα σύστημα πεποιθήσεων μπορεί να παρέχει ένα σύστημα υποστήριξης για ένα άτομο στις αγχωτικές περιόδους, μια καθημερινή δομή για τη ζωή και μια ευρύτερη ιδέα του σκοπού της ζωής και της θέση της σε αυτόν. Εσείς που βρίσκετε την ευτυχία στη ζωή σας;  

Πηγή: psychcentral.com  

Απόδοση – Επιμέλεια: PsychologyNow.gr

Δική τους η κρίση, δικά μας τα κόκκινα δάνεια…

Πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια από την περίφημη πτώση της Lehman Brothers, δέκα χρόνια οικονομικής ύφεσης, παγκόσμιας και ελληνικής. Δέκα χρόνια κολυμπάμε μισοπνιγμένοι κόντρα στα μανιασμένα κύματα ανέχειας. Πιαστήκαμε από τα μαλλιά μας και φτάσαμε εξουθενωμένοι σε μια βραχώδη ακτή ίσα να πάρουμε μια ανάσα. Και πριν καλά-καλά εκπνεύσουμε βρεθήκαμε ενώπιων μιας νέας θύελλας.

Είμαστε λοιπόν επίσημα στο Φλεβάρη του 2019 και στα πρόθυρα μιας νέας οικονομικής ύφεσης, μιας νέας κρίσης. Αυτά προβλέπουν μεταξύ άλλων το ΔΝΤ, ο οίκος Fitch, το Economist, ο καθηγητής Rogoff του Harvard και πολλοί άλλοι. Ευάλωτο τραπεζικό σύστημα, πετρελαϊκή κρίση, έλλειψη ρευστότητας, απρόθυμοι επενδυτές, πολιτικές ταραχές και άτακτο Brexit με ανυπολόγιστα ωστικά κύματα και φαινόμενα ντόμινο.

Πάμε στα εν οίκω τώρα να συναντήσουμε τέσσερις συστημικές τράπεζες που πιέζονται ασφυκτικά από τα κόκκινα δάνεια, την έλλειψη ρευστότητας, την ανεπαρκή κεφαλαιοποίηση, την απαξίωση της χρηματιστηριακής τους αξίας και τη δυσπιστία επενδυτών και καταθετών. Και όλα αυτά ενώ η ΕΚΤ ανακοίνωσε σήμερα τα πολυαναμενόμενα ανοιξιάτικα μεταμνημονιακά stress tests.

Όλα αυτά ενώ ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός οικονομίας και ανάπτυξης κος Δραγασάκης μας προειδοποιεί εμμέσως πλην σαφώς για πιθανή νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών την οποία σαφώς θα κληθεί να πληρώσει ο Έλληνας φορολογούμενος. Όλα αυτά ενώ η ΤτΕ περιμένει την έξωθεν έγκριση του σχεδίου της για τη μείωση των NPEs και την εξυγίανση των χαρτοφυλακίων των τεσσάρων συστημικών τραπεζικών ιδρυμάτων της χώρας, ενώ παράλληλα ο αρχιτραπεζίτης κύριος Στουρνάρας προσπαθεί με κάθε τρόπο να πείσει θεσμούς και επενδυτές, πιθανώς και τον ίδιο του τον εαυτό, πως τα χειρότερα τα έχουν αφήσει πίσω οι τράπεζές μας.

Όλα αυτά ενώ η τοξική κεφαλαιακή τους επάρκεια σε συνδυασμό με τα κόκκινα δάνεια δημιουργούν ένα πάσχων περιβάλλον ανασφάλειας στους επενδυτές και καθιστούν την έκδοση ομολόγων από ιδεατά ιδανική σε ρεαλιστικά απαγορευτική.

Όσον αφορά τα περί συγχωνεύσεων που ακούστηκαν πάλι τα τελευταία 24ωρα μετά τις δηλώσεις Δραγασάκη, είναι απλά άτοπες φλυαρίες και αυτό όχι γιατί κάποια ανώτερη μεταφυσική δύναμη που προβλέπει τα μελλούμενα το είδε στη γυάλινη σφαίρα της, ούτε γιατί ο πατριάρχης των τραπεζιτών κος Κωστόπουλος λάνθανε όταν υποστήριζε πως στην Ελλάδα χωράνε 2,5 τράπεζες. Όντως τόσες χωράνε και μάλιστα με το ζόρι όσο η Ελλάδα και η οικονομία της συρρικνώνονται συνεχώς. Όμως τη δεδομένη στιγμή, όποιος γνωρίζει απλή αριθμητική δημοτικού μπορεί να κατανοήσει το λόγο της ανοησίας. Οποιοσδήποτε από τους έξι πιθανούς συνδυασμούς δύο εκ των τεσσάρων τραπεζών (από τα μαθηματικά θα θυμάστε το κλάσμα των παραγοντικών 4 και 2 ήτοι 4!/2!=6) θα ήταν επί της ουσίας θανατική καταδίκη και αυτό διότι τα αθροίσματα των κεφαλαιακών διαθεσίμων τους υστερούν κατά πολύ των αθροισμάτων των κεφαλαιακών αναγκών τους.

Επί της ουσίας συγχωνεύουμε δύο ζημιογόνες επιχειρήσεις και παράγουμε μια κερδοφόρα; Πείτε μας το μαγικό ξόρκι να το εφαρμόσουμε και εμείς. Προφανώς τα τελευταία δημοσιεύματα περί ενδεχόμενου μεγάλου deal στον τραπεζικό χώρο με τις ευλογίες του ΤΧΣ, εξυπηρετούν εφήμερα κερδοσκοπικά τερτίπια που παίζουν με τον εξαθλιωμένο γενικό δείκτη της λεωφόρου Αθηνών.

Εν κατακλείδι, η μελάνη δεν έχει προλάβει να στεγνώσει ακόμη στους πομπώδεις τίτλους των πρωτοσέλιδων που πανηγύρισαν την έξοδο από τα μνημόνια, την επιστροφή της οικονομίας σε αναπτυξιακή πορεία, την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές και πριν αλέκτορα φωνήσαι μια νέα οικονομική κρίση φαίνεται να πλησιάζει την ελληνική και την παγκόσμια οικονομία.

Άλλωστε όπως ορθώς επισήμανε το ΔΝΤ η νομισματική πολιτική που ακολουθήσαν οι τεχνοκράτες από το 2008 είναι σαν μια ένεση αδρεναλίνης που μπορεί να δώσει την ώθηση που χρειάζεται μια σταματημένη καρδιά να ξεκινήσει να χτυπά ξανά. Σε καμία περίπτωση όμως δε θεραπεύει την ασθένεια. Η ασθένεια βρίσκεται βαθιά ριζωμένη στα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος και σίγουρα οι πολιτικές και τα μέτρα λιτότητας δεν είναι η θεραπεία της.

Ο Καρλ Μαρξ υποστήριζε πως είναι καλύτερο ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος. Η αθλιότητα που βιώνει ο ελληνικός λαός εδώ και δέκα χρόνια φαίνεται πως δεν έχει τέλος. Ούτε αίσιο όπως διαμηνύει το κυβερνητικό προεκλογικό αφήγημα, ούτε καν άθλιο όπως μας διαβεβαιώνει η πιο ειλικρινής και ορθολογική μάντισσα, η οικονομία.

Αυτή η ψυχρή λογιστική επιστήμη με το αριθμητικό της οπλοστάσιο μας ενημερώνει πως το έτος 2019 είναι μια πολύ χειρότερη εκδοχή του έτους 2010, αφετηρία της χρεοκοπίας και των μνημονίων.

Μας προειδοποιεί ορθά-κοφτά πως το πολύ μέχρι το 2022 θα έχουμε ζητήσει ξανά την πολύτιμη και σωτήρια βοήθεια από τους μηχανισμούς στήριξης και θα ικετεύουμε για ένα νέο μνημόνιο.

Μας προεξοφλεί πως οι τράπεζες θα χρειαστούν άμεσα ανακεφαλαιοποίηση και δεδομένων των τεσσάρων που έχουν γίνει ως τώρα από το 2010, είναι σαφές πως αυτή η ανακεφαλαιοποίηση θα γίνει με κούρεμα καταθέσεων, καθώς δεν υπάρχει νοήμων επενδυτής που θα διαθέσει τα κεφάλαιά του.

Μας φωτίζει πτυχές του βραχυπρόθεσμου μέλλοντός μας, που απαιτεί την εφαρμογή του αμερικανικού μοντέλου ιδιωτικής ασφάλισης, καθώς το ασφαλιστικό δεν πρόκειται επ’ ουδενί να καταστεί βιώσιμο.

Μας ξεκαθαρίζει νέτα-σκέτα πως τα πανηγύρια του Μαξίμου για την έξοδο της χώρας στις αγορές δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα προεκλογικό αφήγημα που συνοψίζεται στο λαϊκό ρηθέν “της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη”.

Εν τέλει η οικονομία και οι αμείλικτοι δείκτες της μας προσγειώνουν απότομα, καθώς τα δύσκολα δεν τα έχουμε αφήσει πίσω και αυτό διότι δεν τρέχουμε σε ευθεία. Τα δύσκολα τα έχουμε πάλι μπροστά μας γιατί ο στίβος είναι κυκλικός.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι ούτε απαισιόδοξη ή καταθληπτική οπτική των πραγμάτων, που θέλει το ποτήρι μισοάδειο, ούτε σκόπιμη καταστροφολογία υποκεινούμενη από την ευρύτερη αντιπολίτευση.

Είναι καθαρός ρεαλισμός που προκύπτει από την απλή ανάγνωση των προσβάσιμων σε όλους οικονομικών δεικτών της χώρας. Για του λόγου το αληθές, η Ελλάδα πριν δέκα χρόνια είχε ΑΕΠ 222 δις ευρώ και χρέος 329 δις ευρώ. Σήμερα το ΑΕΠ είναι 180 δις ευρώ και το χρέος 356 δις ευρώ. Οι τράπεζες είχαν καταθέσεις 220 δις ευρώ και κόκκινα δάνεια 10 δις ευρώ. Σήμερα έχουν καταθέσεις 130 δις ευρώ και κόκκινα δάνεια 100 δις ευρώ. Το χρέος είναι μεγαλύτερο από την αρχή της κρίσης αλλά “ρυθμισμένο” μέχρι το 2022. Μετά όμως καμία πρόβλεψη ή ρύθμιση δεν καθορίζει την αποπληρωμή του, έτσι το μνημόνιο είναι μονόδρομος. Η έξοδος μας στις αγορές είναι ένα κακόγουστο αστείο ακόμη και για ένα παιδί του δημοτικού καθώς η χώρα δανείζεται με 3,5% ενώ αναπτύσσεται με ρυθμό 1,7%. Αυτό σημαίνει πως το χρέος μας πλέον αυξάνεται με διπλάσιο ρυθμό από αυτόν του ΑΕΠ μας, δρόμος που οδηγεί και πάλι σε χρεοκοπία. Το ασφαλιστικό μας σύστημα βασίζεται στο γεγονός πως οι μισθοί των 600 ευρώ είναι ικανοί να συντηρούν τις συντάξεις των 750 ευρώ με κρατήσεις της τάξης του 13% και ανεργία σε ποσοστό 18,6%. Το άτοπο είναι προφανές.

Εν κατακλείδει, τα μόνα αδιαμφισβήτητα και ασφαλή συμπεράσματα είναι τα εξής: η χώρα οδηγείτε ξανά σε χρεοκοπία, εντός τριετίας είναι απαραίτητο νέο μνημόνιο και εν τέλει κάναμε μια τρύπα στο νερό. Εξ΄ άλλου η πολιτική οικονομία μας θυμίζει πως ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που συνεχώς γεννά χρέη.

Οι κρίσεις χρέους βρίσκονται στο γoνιδίωμα των κυττάρων του. Και για να κλείσουμε όπως αρχίσαμε, ο Μαρξ υποστήριζε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα. Μένει να φανεί πόσο αστεία θα είναι αυτή η φάρσα που βρίσκεται καθ’ οδόν…  

Διονύσης Μαλαπέτσας 

Γιώργος Κούδας: Οι φασίστες είναι κτήνη, μου έλεγε ο πατέρας μου

Ο μεγάλος άσος του ΠΑΟΚ, ο εμβληματικός Γιώργος Κούδας μίλησε στην εκπομπή «Άλλη Διάσταση» της ΕΡΤ για τη συμμετοχή του στην πρωτοβουλία το «Παρατηρητήριο Ενάντια στη Φασιστική Βία και τον Ρατσισμό», εκφράζοντας την αποστροφή του για τον εθνικισμό και τον φασισμό.

Ο «θρύλος» του Δικέφαλου του Βορρά, εξιστορώντας συνομιλίες και βιώματα της οικογένειάς του και τις ιδέες με τις οποίες εμποτίστηκε από μικρός αναφορικά με τον πόλεμο, τον φασισμό και ιδεολογικά ζητήματα.

«Είχα δύο εξαιρετικούς γονείς, ιδιαίτερα ο πατέρας μου με γαλούχησε με πράγματα και ιδανικά για τη ζωή. Ο πατέρας μου είχε βιώσει το φασισμό, γλίτωσε στο παρά πέντε, όταν έμπαιναν τα στρατεύματα στη Γερμανία, από στρατόπεδο συγκέντρωσης. Όταν του έλεγα, “μπαμπά αυτοί δεν είναι άνθρωποι;”, “όχι”, μου έλεγε, “αγόρι μου, δεν είναι άνθρωποι, ο Θεός δεν τους έπλασε ανθρώπους, τους έπλασε κτήνη», ανέφερε χαρακτηριστικά μιλώντας στην εκπομπή της ΕΡΤ και συνέχισε:

«Δεν χωράει ούτε ο ρατσισμός, ούτε η βία, ούτε όλα αυτά που γίνονται σήμερα στο ποδόσφαιρο, εγώ με αυτές τις αρχές γαλουχήθηκα. Αν βγάλεις ένα γράμμα, ο αθλητισμός γίνεται αλητισμός. Αν υπάρχει αγάπη για τον πλησίον σου, μπορείς να τον φέρεις κοντά σου και να του πεις ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία σήμερα και ότι πρέπει να βλέπουμε το μέλλον με αγάπη, αν δεν συμπορευτούμε, αν δεν κατανοήσουμε αυτά που μας κάνουν κακό και σαν λαό και σαν ανθρώπους, δεν έχουμε μέλλον».

Δείτε τις δηλώσεις του Γιώργου Κούδα στο βίντεο που ακολουθεί:

imerodromos.gr

Η μεγάλη εξαφάνιση των εντόμων, ο μεγάλος κίνδυνος για το περιβάλλον

Σχεδόν τα μισά είδη εντόμων, που είναι απαραίτητα τόσο για τα οικοσυστήματα όσο και για την οικονομία, μειώνονται ραγδαία σε ολόκληρο τον κόσμο, σύμφωνα με μια έρευνα που προειδοποιεί για τον κίνδυνο μιας «καταστροφικής κατάρρευσης» των φυσικών οικοσυστημάτων.

«Το συμπέρασμα είναι σαφές: εκτός κι αν αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο παράγουμε τα τρόφιμά μας, τα έντομα θα ακολουθήσουν τον δρόμο της εξαφάνισης σε μερικές δεκαετίες», υπογραμμίζουν οι συγγραφείς αυτού του «τρομακτικού» απολογισμού, που αποτελεί σύνθεση 73 ερευνών, και επισημαίνει ιδιαίτερα την ευθύνη της εντατικής γεωργίας.

Σήμερα, περίπου το ένα τρίτο των ειδών απειλούνται με εξαφάνιση «και κάθε χρόνο, περίπου 1% επιπλέον προστίθεται στον κατάλογο», υπολόγισαν ο Φρανθίσκο Σάντσεθ-Μπάγιο και ο Κρις Ουίκουις των πανεπιστημίων του Σίδνεϊ και του Κουίνσλαντ.Κάτι που ισοδυναμεί, σημειώνουν, «με το πιο μαζικό επεισόδιο εξαφάνισης» μετά την εξαφάνιση των δεινόσαυρων.

«Το ποσοστό των ειδών των εντόμων που σημειώνει μείωση (41%) είναι δυο φορές μεγαλύτερο από εκείνο των σπονδυλωτών και ο ρυθμός εξαφάνισης τοπικών ειδών (10%) οκτώ φορές μεγαλύτερος», υπογραμμίζουν.

Όταν μιλάμε για απώλεια της βιοποικιλότητας, συχνά την προσοχή μας τραβάει η τύχη των μεγάλων ζώων, σημειώνει το ΑΠΕ - ΜΠΕ. Κι όμως, τα έντομα είναι «ζωτικής σημασίας για τα οικοσυστήματα του πλανήτη»: «ένα τέτοιο γεγονός δεν μπορεί να αγνοηθεί και πρέπει να ωθήσει σε δράση προκειμένου να αποφευχθεί μια κατάρρευση που θα ήταν καταστροφική για τα φυσικά οικοσυστήματα», επιμένουν οι επιστήμονες στα συμπεράσματά τους που θα παρουσιαστούν στην επιθεώρηση Biological Conservation.

Ένα παράδειγμα των ζωτικών λειτουργιών που επιτελούν τα έντομα είναι η γονιμοποίηση των καλλιεργειών.

Παράδειγμα της επίπτωσης της εξαφάνισής τους: η «ιλιγγιώδης»μείωση των πουλιών της εξοχής που αποκαλύφθηκε στη Γαλλία το 2018. «Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου έντομα, αυτό είναι το υπ΄αριθμόν ένα πρόβλημα», εξηγούσε ένας από τους ερευνητές, ο Βενσάν Μπρετανιόλ: επειδή ακόμα και τα πτηνά που τρέφονται με σπόρους χρειάζονται τα έντομα κάποια στιγμή μέσα στον χρόνο για τους νεοσσούς τους...

Οι Αυστραλιανοί ερευνητές εντοπίζουν τη ρίζα της απώλειας των εντόμων στην καταστροφή των βιοτόπων τους και την καταφυγή σε συνθετικά φυτοφάρμακα, που βρίσκονται στο κέντρο της εντατικοποίησης της γεωργίας παγκοσμίως τα τελευταία εξήντα χρόνια. Η μελέτη βασίζεται κυρίως στις περιπτώσεις της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών όπου η παρακολούθηση είναι πιο τακτική. «Όμως δεδομένου ότι οι παράγοντες αυτοί ισχύουν σε όλες τις χώρες του κόσμου, η κατάσταση δεν μπορεί να είναι διαφορετική για τα έντομα στις τροπικές και υπό ανάπτυξη χώρες».

Στις αιτίες αυτές προστίθενται οι παθογόνοι μικροοργανισμοί, τα επεμβατικά είδη και τελικά η κλιματική αλλαγή, κυρίως όμως στις τροπικές περιοχές.  

tvxs.gr