Μια φίλη, που έχασε το κινητό της

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Εκλεψαν μιας γνωστής μου το κινητό τηλέφωνο και ήταν απαρηγόρητη, ένιωθε λέει λειψή ως προσωπικότητα, σκοταδιστικά ενημερωμένη, αδαής και αγράμματη· έχασε τους φίλους της, τις σημειώσεις για σημαντικές μέρες του χρόνου, τ’ αυγά και τα πασχάλια, τον ίσκιο της, τη συνείδησή της και λοιπά. Ρίγος. Η [νέα] γυναίκα βρέθηκε αποκομμένη από την κοινωνία και την ανθρωπότητα. «Μην κάνετε έτσι, αγαπητή μου», προσπαθώ να την ημερέψω, γιατί κυριολεκτικά έτρεμε, «με περισυλλογή, υπομονή και επαναδιάταξη της μνήμης θα καταφέρεις να αναδιοργανωθείς και να ξαναβρείς τη ζωή σου [το νόημά της και άλλα], με λίγη υπομονή όλα θα ξαναποκτήσουν τάξη στην ύπαρξή σου».

Πού είναι οι παλιές, καλές, δερματόδετες ατζέντες-τηλεφωνικοί κατάλογοι; Δεν είναι φρόνιμο ενίοτε να απαξιώνουμε την καλή παράδοση, να τη σνομπάρουμε ή να τη λησμονούμε, ειδικά όσοι δεν διαθέτουμε πολύπλοκα μηχανικά μέσα, απ’ αυτά που μας συντροφεύουν στο λαμπρό παρόν. Είναι που τα κινητά τηλέφωνα είναι σκέτα μηχανικά και δεν μπορεί κάποιος να τα εσωτερικεύσει, όπως κάνει με άλλα π.χ., μηχανικής υφής εργαλεία, με τεχνητά δηλαδή δημιουργήματα, όπως είναι τα μουσικά όργανα. Χωρίς αυτά τα μουσικά όργανα θα ήταν αδύνατη η πραγμάτωση των εσωτερικών δονήσεων και αγωνιών του ανθρώπου - συνάγεται απ’ αυτό ότι η τεχνική αν δεν είναι εγγενής είναι συγγενής με το ον άνθρωπος. Τα τεχνικά μηχανήματα όταν συμπλέουν με τον εσωτερικό μηχανισμό καθίστανται δημιουργοί τέχνης και συνείδησης [και λόγου, κυρίως].

Η χρήση μιας τεχνολογίας δεν είναι εξ ορισμού απορριπτέα, ούτε απαραιτήτως απάνθρωπη, αντιθέτως, ενίοτε ενθαρρύνει την εσωτερικότητα και ανακαλύπτει μέσα της διαμάντια, μετά μάλιστα χρόνια εξάσκηση - δεν είναι καθόλου εύκολο να μάθεις να συνομιλείς με ένα μουσικό όργανο και να συνομιλήσει αυτό με τη σειρά του με ένα άλλο και να φτιάξουν τελικά μια ορχήστρα. Η όλη διαδικασία οδηγεί σε μετασχηματισμό της σκέψης και μάλλον την οδηγεί σε υψηλότερα από τα καθημερινά επίπεδα.

Το κινητό τηλέφωνο, αντίθετα, χαλαρώνει τη μνήμη αντί να την ενισχύσει, αφαιρεί τη μνημονική ικανότητα και ας έχει άλλες πρακτικές, χρήσιμες, όπως π.χ. το Internet, εφαρμογές· η ουσία είναι ότι δεν διευρύνει τη συνείδηση, δεν εγγίζει της ψυχής τα ντέρτια και τα ανεβοκατεβάσματά της, άσε που μια κακή στιγμή, όπως αυτή που έτυχε στη φίλη, μπορεί να σου κάνει τη ζωή φτωχότερη και να σ' τη δυσκολέψει σε μεγάλο βαθμό. Δυσκολεύτηκα με τη σειρά μου, είναι αλήθεια, να την πείσω πως δεν σμπαραλιάστηκε δα η ζωή της, δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, ένα απλό εργαλείο ήταν, θα προμηθευτεί ένα άλλο.

Πού να ακούσει. Κόντεψε να σκάσει, είχε γίνει, μου έλεγε και μου ξανάλεγε, ένα με το φορητό αυτό αντικείμενο. Βρε, τι πάθαμε. Μη δίνουμε και τόση σημασία στα εξαρτήματα της τεχνολογίας που [καθ]ορίζουν τη ζωή μας, μη σκλαβωνόμαστε οικειοθελώς με τα «τρανά» επιτεύγματά της, μην ταυτίζουμε τις πράξεις και κινήσεις μας αποκλειστικά με αυτά τα εργαλεία. Δεν της τα είπα όλα αυτά βεβαίως, δεν είχε νόημα...