Χτίζοντας στην Ακρόπολη

Γράφει η Λώρη Κέζα

Τι έχει μείνει στην Ελλάδα μετά την κρίση; Ο ήλιος και η Ακρόπολη. Κι ενώ τον καλό καιρό δεν μπορούμε να τον πειράξουμε, με το μνημείο έχουμε τον κακό μας τον καιρό. 

Καινούργιες οικοδομές χτίζονται γύρω από την Ακρόπολη, οικοδομές των δέκα και εννέα ορόφων. Για να μην βλέπει κανείς τον Παρθενώνα ούτε από κοντά ούτε από μακριά. Να τον βλέπουν μόνο οι επισκέπτες των καινούργιων ξενοδοχείων που ορθώνουν ανάστημα. Νόμιμα όλα. Ναι, δόθηκε άδεια, να σηκωθούν τα κτήρια πιο ψηλά και να κόβουν τη θέα. Στην περιοχή οι πολυκατοικίες είχαν επιτρεπόμενο ύψος μέχρι εικοσιένα μέτρα. Τώρα πια μπορούν μέχρι και τριάντα. Και δεν αντιδρά κανείς. 

Μόνο οι περίοικοι αντιστέκονται λες και η θέα της Ακρόπολης είναι πρόβλημα όσων ζουν στο Κουκάκι. Ο δήμαρχος, οι υποψήφιοι δήμαρχοι, η υπουργός Πολιτισμού, όλοι τους αδιάφοροι. Στο Κοινοβούλιο ο ένας ισιώνει το μαλλί και ο άλλος ασχολείται με το στασίδι του. Εκεί, να εκλέγονται και να επανεκλέγονται, να ομφαλοσκοπούν και δίπλα να συντελείται ένα πολεοδομικό έγκλημα. Ένα έγκλημα που ξεπερνά τα όρια της γειτονιάς και της πόλης και του ελληνικού κράτους. Μιλάμε για ένα από τα πιο ισχυρά σύμβολα του δυτικού πολιτισμού, ένα μνημείο που ανήκει στην ανθρωπότητα. Και επιτρέπουμε, όλοι μας, να το κρύψουν οι επενδυτές ώστε οι εκλεκτοί πελάτες τους, και μόνον αυτοί, να έχουν προνομιακή θέα. 

Ας δούμε τα δεδομένα όπως αναφέρονται σε επιστολή που έστειλαν οι περίοικοι στους αρμόδιους: «Μέσα στο 2018 ξεκίνησε η κατασκευή ενός δεκαώροφου ξενοδοχείου επί της οδού Φαλήρου και μόλις λίγους μήνες αργότερα εγκρίθηκε έπειτα από ομόφωνη θετική γνωμοδότηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου η ανέγερση δεύτερου 9ώροφου ξενοδοχείου, επί της οδού Μισαραλιώτου». 

Μέσα από το ξερό αυτό κείμενο δεν αντιλαμβανόμαστε το δράμα. Περπατώντας προς την Ακρόπολη δεν θα βλέπουμε το μνημείο, θα βλέπουμε ντουβάρια. Πίσω από τις ήδη ψηλές πολυκατοικίες, θα υπάρχουν ακόμη πιο ψηλά ξενοδοχεία. Να το κατανοήσουμε: τα είκοσι μέτρα γίνονται τριάντα, θα ξεπετιούνται οι ξενοδοχειακές μονάδες ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Τα εκτρώματα αυτά αλλάζουν τη θέα για όλους, μέχρι εκεί που έπιανε το μάτι μας από ψηλά. Τα εκτρώματα αυτά αλλάζουν την αίσθηση του περιπατητή, εκεί στην ευρύτερη περιοχή. Χάνεται η ευχάριστη έκπληξη, να σηκώνει κάποιος το βλέμμα και να απολαμβάνει μια εικόνα που τον συνδέει με παρελθόν αιώνων. 

Με ποιο σκεπτικό άραγε δίνονται οι νέες άδειες; Μήπως από απελπισία να γίνουν επενδύσεις; Χωρίς όρια, χωρίς κανόνες, με κοντόφθαλμη οπτική. Δεν βρέθηκε κανείς να τους πει έγκαιρα ότι χάνεται η αξία του πολυτιμότερου τουριστικού προϊόντος της χώρας. Για το κέρδος δυο επενδυτών αλλοιώνεται ανεπιστρεπτί ο χαρακτήρας της Αθήνας και της Ελλάδας. Και δεν είναι μια αλλαγή του τύπου Airbnb, η οποία αφορά τη χρήση υφιστάμενων δομών. Είναι αλλαγή που έρχεται για να μείνει, αλλαγή μπετόν. Μια από τις τραγικότερες ειδήσεις των τελευταίων ετών που περνάει στα ψιλά και ούτε καν εκεί.