Τα όνειρα του Φλεβάρη δεν αρκούν

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Tα δέντρα τα βλέπουμε. Ακούμε τους τριγμούς των ριζών τους από τα ανακλαδίσματά τους στα στενά κρατητήρια του Χειμώνα, όπως τα ακούει λ.χ., ο ποιητής Τάσος Πορφύρης; Φεβρουάριος-Φλεβάρης ή κουτσοφλέβαρος [Ανθεστηριών, 15/2-15/3]. «Πολλά νερά στον Καλαμά, τον Αώο, τον Βοϊδομάτη και πέστροφες να σπαρταράνε στα πλεμάτια [δίχτυα, από το πλέκω]. Στην επικράτεια του ύπνου, πρόβες ανυπόμονων ονείρων».

Χιόνια στις βουνοκορφές, αντάρες κι αέρηδες μες στην Αθήνα. Και οι άστεγοι εμφανίζονται ξανά και σαν να είναι περισσότεροι τούτη τη φορά στους δρόμους ανάμεσο πλατεία Ομονοίας και πλατεία Συντάγματος. Τι βλέπουν όσοι είναι κοντά στα βουνά και τι εμείς των άστεων; Εικόνες και εικόνες -παντού εικόνες χωρίς καμία ομορφιά, έτσι που οι αμφιβληστροειδείς ξέμαθαν να δέχονται τις απορροές της ύλης. Η όραση ξεφτίζει ούτως ή άλλως, όπως και η ακοή και οι αισθήσεις όλες. Τα παθαίνουμε όλα αυτά γιατί ουδέποτε μεριμνήσαμε να διαφυλάξουμε την αυτοτέλειά τους, την αρτιότητά τους. Μας τις πήραν [τις αισθήσεις] οι εξουσίες, δεξιές, αριστερές, αριστερόστροφες, δεξιόστροφες, ανακατωμένες [αλλά και οι εσωτερικές, μην τις ξεχνάμε τις δικές μας].

Μικρούτσικες είναι οι τελευταίες, τη ζημιά τους όμως την κάνουν, αφού σε αυτές οφείλεται η ασυνεννοησία που δέρνει τους πλείστους, τόσο στην πολιτική αντιπαράθεση όσο και στις καθημερινές συναναστροφές. Σαν να μην έχουν άδικο όσοι με την επιπολαιότητά τους διασύρουν την επικοινωνία και υποβαθμίζουν τον πολιτικό λόγο. Σου λένε, αφού ουδείς διαμαρτύρεται, τι χρείαν έχομεν των κανόνων κοινοβουλευτικής και ηθικής συμπεριφοράς; Ετσι κι αλλιώς όλοι τρώγονται μεταξύ τους, άρα δεν τους μένει χρόνος να στραφούν εναντίον μας ή να κάτσουν καλά καλά να σκεφτούν. Να αναρωτηθεί κανείς ότι ακόμη είναι αρχές Φλεβάρη, που, όσο να ’ναι, το κρύο μάς προφυλάσσει από το γενικό ξεσάλωμα...

Φλεβάρης της απογοήτευσης και της θλίψης και ας ωρύονται οι κυβερνητικοί ότι έρχονται καλύτερες μέρες· στο μυαλό τους ή στα χαρτιά τους μπορούν να τα βλέπουν έτσι, η πραγματικότητα όμως άλλα μαρτυρεί και άλλα προμηνύει -πώς δεν το αντιλαμβάνονται αυτό οι αριστεροί σκεπτόμενοι παραμένει μια απορία για το πόπολο [που δεν σκέπτεται]. Φλεβάρης: ευμετάβολος μην, ευμετάστατος, που έλεγε και ο Πλούταρχος για τα ανθρώπινα. [Ευ-μετά-ίστημι]. Μάλλον χρειαζόμαστε καινούργιες, πολυσύνθετες λέξεις για να περιγραφεί η αμηχανία και η απορία των Ελλήνων. Εχουμε, διάβολε, από τον Αύγουστο βγει από τα μνημόνια και η κατάσταση δεν λέει να αλλάξει -η εποπτεία εξακολουθεί στυγερή, κάτι σαν τον Αργο με τα εκατό μάτια. Τι να λέμε οι φτωχοί...

Εχουν βέβαια δίκιο οι κυβερνητικοί να ρίχνουν το προεκλογικό βάρος στη ρύθμιση των χρεών προς την Εφορία με τις εκατό τόσες δόσεις -θα είναι όντως μια ανακούφιση για πολλούς φορολογούμενους, αν και δεν αποτελεί αυτό ριζική λύση, ούτε καν ένεση για την οικονομία [ναι, όμως, για όσους πνίγονται από τα χρέη, για τα οποία δεν είναι και τόσο υπεύθυνοι οι ίδιοι].

Καιρός όμως τα μίντια να ασχοληθούν με τα πραγματικά προβλήματα και να μη δίνουν και τόση σημασία στις συμβολικές κινήσεις της κυβέρνησης -τα σύμβολα ενίοτε εμψυχώνουν και άλλοτε οδηγούν σε απονενοημένες πράξεις -αυτοκτονικές εννοείται. Αρα χρειάζεται προσοχή. Τα όνειρα για καλύτερη ζωή δεν αρκούν.