Οι πολλάκις ασχημονούντες

Του Περικλή Κοροβέση

Ενα νόμιμο καταναλωτικό δάνειο που δόθηκε σε έναν άνθρωπο που αυτή τη στιγμή είναι υψηλό κυβερνητικό στέλεχος, αναπληρωτής υπουργός Υγείας, στον κ. Πολάκη, έγινε «εθνικό θέμα», ένα μίνι «Μακεδονικό».

Απασχόλησε σύσσωμο το πολιτικό μας σύστημα και πήρε τεράστιες διαστάσεις στα ΜΜΕ. Και ενώ είμαστε επικεντρωμένοι στο θέαμα της τιτανομαχίας μεταξύ των κ. Κοτζιά-Καμμένου, έπεσε ξαφνικό μαύρο και χάσαμε τη συνέχεια. Μας έμειναν σαν παρηγοριά οι ανακοινώσεις των κομμάτων για να μας υπενθυμίσουν πως η ένδοξη ελληνική γλώσσα μας δεν είναι μόνο πλούσια σε σοφά φιλοσοφικά αποφθέγματα, αλλά και σε ύβρεις.

Είναι πολλοί που αγανακτούν με αυτόν τον «πολιτικό λόγο» και τον θεωρούν ευτελισμό τόσο του Κοινοβουλίου όσο και του πολιτικού μας συστήματος. Εδώ ας μου επιτραπεί μια ριζική διαφωνία. Αυτοί οι πολιτικοί δεν δυσφημούν κανένα πολιτικό σύστημα. Απλά το αποσαφηνίζουν. Και σε όποιον αρέσει. Υπάρχει και η αποχή από τις εκλογές, που δεν εμποδίζει σε τίποτα τον σχηματισμό κυβερνήσεων μειοψηφίας στο εκλογικό σώμα οι οποίες γίνονται πλειοψηφία στα βουλευτικά έδρανα. Κυβέρνηση δηλαδή.

Οι σημερινοί πολιτικοί προσομοιάζουν στους υπαλλήλους των πολυεθνικών εταιρειών. Το βασικό τους μέλημα είναι η καριέρα τους και ο μισθός τους. Αν βρουν δουλειά με καλύτερη αμοιβή στην ανταγωνιστική εταιρεία, δεν έχουν κανένα πρόβλημα να προσχωρήσουν στον αντίπαλο.

Η καριέρα τους συνεχίζεται. Αν προσμετρήσουμε τις μεταγραφές πολιτικών από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, θα χρειαστεί να συντάξουμε μια μικρή εγκυκλοπαίδεια. Και αυτό για τον πολιτικό που μεταγράφεται δεν σημαίνει καμιά αποστασία ή προδοσία. Την άνοδό του επιδιώκει, όπως κάθε άλλος άνθρωπος που είναι φιλόδοξος στη δουλειά του και θέλει να πάει μπροστά. Αυτό το επάγγελμα είναι αυτόνομο από την κοινωνία που υποτίθεται πως εκπροσωπεί. Το αντικείμενο εργασίας αυτής της συντεχνίας είναι να υπηρετήσει την πραγματική εξουσία του κεφαλαίου και των διεθνών κέντρων που αποφασίζουν για τον πλανήτη.

Και δεόντως θα ανταμειφθούν. Η περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ μάς το επιβεβαιώνει. Με μια αριστοτεχνική τακτική, έγινε το αυθεντικό ΠΑΣΟΚ. Και είναι πια θέμα ημερών να απορροφήσει και άλλο τμήμα του παλιού ΠΑΣΟΚ, αφήνοντας στην κ. Γεννηματά κάτι σκέλεθρα που πια έχουν παλαιοντολογική αξία.

Και τι ρόλο παίζουν οι πολίτες αυτής της χώρας; Πριν απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει να θέσουμε ένα άλλο. Στην Ελλάδα έχουμε κατοίκους ή πολίτες; Γιατί αυτές οι δύο έννοιες δεν ταυτίζονται. Πολίτης σημαίνει συμμετοχή και συναπόφαση στα κοινά. Κάτοικοι, έστω και περιορισμένης διάρκειας, μπορεί να είναι και οι τουρίστες, αλλά δεν τους νοιάζουν τα κοινά.

Να περάσουν καλά θέλουν και τα υπόλοιπα είναι αδιάφορα. Να καταναλώσουν θέλουν. Αυτοί που ενδιαφέρονται για τα κοινά είναι μικρές μειοψηφίες. Πολύτιμες μεν, αλλά κατά κανόνα αδιάφορες για τις κοινωνίες των κατοίκων που είναι η συντριπτική πλειοψηφία. Και αυτή είναι η βάση που εκλέγει πολιτικούς. Η σχέση πολιτικών-κατοίκων πρέπει να αναπαράγεται, εξοβελίζοντας και δαιμονοποιώντας τους ενεργούς πολίτες (οχλοκρατία). Τίνι τρόπω;

Με την προβολή του ασήμαντου ως κεντρικού πολιτικού θέματος. Ενα κακόγουστο σίριαλ, παράλληλα με έναν υποσχετικό-μυθολογικό λόγο, που άμα πείσει, κερδίζει την ψήφο. Ο κάτοικος ξαναγυρίζει στον εαυτούλη του και οι πολιτικοί μένουν ανεξέλεγκτοι. Και ο μισθός τρέχει. Αλήθεια: Αν οι βουλευτές είχαν μισθό φαντάρου, θα έκαναν αυτή τη δουλειά;

Τα σίριαλ Πολάκη-Κοτζιά-Καμμένου-βουλευτών «κινούμενη άμμος» κ.λπ. είναι αποπροσανατολισμός από τα ουσιαστικά προβλήματα που θα έχουν καθοριστική σημασία για το μέλλον της χώρας. Αραγε πόσοι ξέρουν πως περίπου το 1/3 της Ελλάδας έχει δοθεί βορά στις πολυεθνικές για την εξόρυξη υδρογονανθράκων (πετρέλαιο και φυσικό αέριο);

Το σύνολο του Ιονίου πελάγους και της Κρήτης, που φιλοξενούν σπάνια και μοναδικά θαλάσσια είδη, απειλούνται με εξαφάνιση. 90 προστατευόμενες περιοχές (4 εθνικά πάρκα, 2 εθνικοί δρυμοί, 21 καταφύγια άγριας ζωής και 63 περιοχές του δικτύου ΝATURA) μένουν απροστάτευτες.

Οι άρπαγες του κέρδους δεν απειλούν μόνο τη θαλάσσια ζωή. Οσοι μένουν στις παράκτιες περιοχές που ζουν από τον τουρισμό και την αλιεία θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν. Κανείς δεν κάνει μπάνιο διπλά σε μια πετρελαιοπηγή. Και ψάρια δεν θα υπάρχουν. Για να μη μιλήσουμε για την ομορφιά αυτού του τόπου, με τους μύθους και τους θεούς που γέννησε.

Τα αρχαία μνημεία που κρατούν ζωντανή την ψυχή του αρχαίου πολιτισμού. Ολα αυτά μπορεί να εξαφανιστούν με μια πετρελαιοκηλίδα και να γίνουν μαύρος βούρκος. Στην Ηπειρο η καταστροφή ήδη άρχισε. Και από εκεί θα επεκταθεί στη Δυτική Ελλάδα και στο Ιόνιο, θα περάσει από την Πελοπόννησο για να καταλήξει στην Κρήτη. Γιατί αυτά δεν γίνονται εθνικά θέματα και μάλιστα τώρα που είναι προεκλογική περίοδος; Μήπως το λόμπι των πολυεθνικών έχει γίνει ήδη κυβέρνηση και λέει την καταστροφή ανάπτυξη;