Της διπλανής πόρτας

Του Παντελή Μπουκάλα

Ανάμεσά μας ζουν οι γενναιόδωροι, σαν τον φούρναρη της Κω, τη γιαγιά Μαρίτσα ή τον ψαρά Κώστα Καραμανώλη της Λέσβου, που μοιράζει ψάρια στα προσφυγόπουλα. Στη διπλανή πόρτα ή στη διπλανή συνοικία. Δεν έχουν φωτοστέφανο, για να τους ξεχωρίζουμε αμέσως· ίσως το μόνο διακριτικό τους είναι το χαμόγελο. Δεν θα σου πουν δέκα αρχαία ρητά υπέρ φιλοξενίας ούτε έχουν πέσει σε σκέψεις για το ποια η σωστή ετυμολογία της λέξης «άνθρωπος», αφού νοιάζονται προπάντων να επαληθεύσουν την ανθρωπιά, όπως έμαθαν να την εννοούν. Τους αποκαλούμε σύμβολα για να τους τιμήσουμε. Αλλά παραβλέπουμε ότι τα σύμβολα απαιτούν και δεύτερο συμβαλλόμενο για να υπάρξουν: εμάς.

Ανάμεσά μας ζουν όμως και οι τσιγκούνηδες στην ψυχή και οι μισάνθρωποι. Στη διπλανή πόρτα, ίσως και μέσα από τη δική μας, στη διπλανή συνοικία. Ούτε κι αυτοί έχουν κανένα αποκαλυπτικό εξωτερικό γνώρισμα, εκτός αν ανήκουν σε εκκαθαριστικές αγέλες, οπότε η διόγκωση των μυών βαίνει αντίθετα από την ανάπτυξη της εγκεφαλικής ουσίας. Θα τους ακούσεις να βρίζουν τους ξένους, να τους καταλογίζουν τα πάντα, από τη γρίπη μέχρι τον ερντογανισμό, αφού «το άκουσαν και στην τηλεόραση». Ταυτόχρονα ορκίζονται στον Χριστό, που υποτίθεται ότι πιστεύουν, πως δεν είναι ρατσιστές, «απλώς τα γεγονότα δείχνουν...». 

Ορισμένοι δεν αρκούνται στο βρισίδι, έξω από σχολεία λ.χ., για να τρομάξουν τα προσφυγόπουλα, ή σε πλατείες νησιών, για να τρομάξουν οι τυχοδιώκτες πολιτευτές και να πάρουν το μέρος τους, αφού έρχονται εκλογές πάσης φύσεως. Προχωρούν και σε σωφρονιστική δράση, για να αποδείξουν ότι του Ελληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει. Προπάντων, αν τον ζυγό θέλει να τον επιβάλει ένας ψωροαφγανός ή βρωμοπακιστανός, που, ήμαρτον, απαιτεί τα δεδουλευμένα του. Τέσσερις μήνες δούλευε σε Λαρισαίο κτηνοτρόφο ο Πακιστανός Σαλμάν Ατζούμ. 18 ώρες το εικοσιτετράωρο. Είχε πληρωθεί μόνο τον έναν μήνα, χουβαρνταλίδικα. Κι όταν ζήτησε τα χρωστούμενα, εισέπραξε κλωτσιές και μπουνιές. Τους τις όφειλε ο κτηνοτρόφος, χριστιανός άνθρωπος θα ’ναι, από τον καιρό του Μεγαλέξανδρου.

Αλλοι χρηστοί συμπολίτες μας, στη Θεσσαλονίκη, πέταξαν μολότοφ στο σπίτι Ιρακινών, με οκτώ παιδιά μέσα. Οχι από ρατσισμό. Απλώς για να τους ζεστάνουν. Οσο για τον Νιγηριανό Εμπουκά, που πέθανε στο ανέκαθεν χρηστό Α.Τ. Ομονοίας, αφού «έφταιγε η υγεία του», γιατί οι αστυνομικοί έλεγαν την επομένη στη σύζυγό του ότι δεν ήξεραν απολύτως τίποτε για τον άνθρωπό της; Ή δεν τον μετρούσαν σαν άνθρωπο;