Ρατσιστικό παραλήρημα της Ραχήλ Μακρή στην Παλλήνη

Γράφει ο Στέργιος Ζιαμπάκας

«Πόλεμο» σε ανήλικα παιδιά κήρυξε η Ραχήλ Μακρή, ευελπιστώντας να προσελκύσει τα πιο ακραία στοιχεία στο πλαίσιο της προεκλογικής της εκστρατείας για τον Δήμο Παλλήνης.

Αφορμή, η λειτουργία δομής φιλοξενίας ασυνόδευτων προσφυγόπουλων στον Γέρακα, στις εγκαταστάσεις πρώην ιδιωτικού σχολείου.

Ο ξενώνας θα φιλοξενήσει 40 παιδιά ηλικίας 12-18 ετών και θα λειτουργήσει υπό τη διαχείριση του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ), με καλά εκπαιδευμένο προσωπικό 24 ατόμων, με το κτίριο να έχει ήδη ανακαινιστεί με βάση διεθνείς προδιαγραφές, σύμφωνα με απαντητικό έγγραφο της αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Θεανώς Φωτίου, προς τη δημοτική αρχή.

Το θέμα τέθηκε σε χθεσινό δημοτικό συμβούλιο στο οποίο η πρώην βουλευτής (ΑΝ.ΕΛΛ., ΣΥΡΙΖΑ) κάλεσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας «για την παράνομη εγκατάσταση μεταναστών από τα νησιά στον δήμο μας», αμφισβητώντας ότι η δομή θα φιλοξενήσει ασυνόδευτα προσφυγόπουλα.

«Τα 45 άτομα αγνώστου ταυτότητας και ηλικίας που φέρνουν φασιστικά και βίαια ερήμην της κοινωνίας εφόσον με έγγραφα αποδείξουν ότι πρόκειται για ανήλικα που προέρχονται από εμπόλεμες περιοχές να μοιραστούν σε ανάδοχες οικογένειες με πρώτες όσους δημοτικούς συμβούλους ψηφίσουν την Τρίτη “ναι”», έγραψε η κ. Μακρή σε κείμενό της στο facebook.

Ολοκλήρωσε το ρεσιτάλ ρατσισμού και λαϊκισμού «συνοδεύοντας» τα παραπάνω με ανάρτηση ιστοσελίδας με τίτλο: «Πακιστανός επιχείρησε να βιaσει 82χρονη γυναίκα στην Πρέβεζα» (sic).

Οι ομοιότητες με τον μισαλλόδοξο λόγο της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής δεν ξένισαν όσους παρακολουθούν την προεκλογική περίοδο στην πόλη.

Με δεδομένο ότι η κ. Μα κρή αποτελεί την τρίτη υποψηφιότητα από τον χώρο της Δεξιάς, τοπικοί πολιτικοί αποδίδουν τα παραπάνω στην προσπάθειά της να «ψαρέψει» σε ακροδεξιά ακροατήρια.

Από την πλευρά του ο δήμαρχος Παλλήνης, Θ. Ζούτσος, ζητά -μεταξύ άλλων- πλήρη, επίσημη και ανοιχτή ενημέρωση για τη δομή από το υπουργείο και τον ΔΟΜ.

Η δημοτική αρχή δεν είναι αρνητική στη λειτουργία της δομής, προτάσσει όμως την ενημέρωση και κατ’ επέκταση την προετοιμασία της τοπικής κοινωνίας.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο, η άγνοια της τοπικής κοινωνίας για τη λειτουργία της δομής -για την οποία επιρρίπτει ευθύνες στην κυβέρνηση και στο υπουργείο- «είναι αυτή που δίνει τροφή σε ακραίους και λαϊκιστές».

Τι συμβαίνει με τα Max 8 της Boeing;

Το νέο αεροπλάνο της Boeing κυκλοφορεί στους αιθέρες εδώ και μόλις δύο χρόνια και ήδη δύο 737 Max 8 έχουν πέσει, σκοτώνοντας 346 ανθρώπους. Ενδεχομένως οι δύο τραγωδίες να μην είναι τυχαίες, καθώς μπορεί να οφείλονται σε ένα σφάλμα στον σχεδιασμό του.

Το πρώτο δυστύχημα έγινε στις 29 Οκτωβρίου 2018. Δώδεκα λεπτά μετά την απογείωση του, το σχεδόν ολοκαίνουργιο Boeing 737 Max 8 της ινδονησιακής αεροπορικής εταιρείας Lion Air άρχισε να πέφτει προς τη θάλασσα της Ιάβα με μεγάλη ταχύτητα, παίρνοντας μαζί του στο θάνατο τους 189 επιβάτες του.

Λιγότερο από πέντε μήνες αργότερα, στις 10 Μαρτίου 2019, ένα ακόμη υπερσύγχρονο Boeing 737 Max 8 της Ethiopian Airlines απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Αντίς Αμπέμπα και μόλις έξι λεπτά αργότερα προσέκρουσε με ταχύτητα 700 χιλιόμετρα την ώρα στο έδαφος. Σκοτώθηκαν και οι 157 επιβάτες του.

Τα αίτια της τραγωδίας στην Αιθιοπία δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστά. Απαντήσεις για το τι πραγματικά συνέβη αναμένεται να ρίξουν τα μαύρα κουτιά του αεροπλάνου. Ωστόσο, οι παραλληλισμοί μεταξύ των δύο ατυχημάτων είναι προφανείς: οι πιλότοι και των δύο αεροσκαφών προσπάθησαν ανεπιτυχώς για να ανακτήσουν υψόμετρο. Και οι δύο ήθελαν να αλλάξουν πορεία και να επιστρέψουν στα αεροδρόμιά από όπου είχαν αναχωρήσει λόγω τεχνικών ζητημάτων. Δεν το κατάφεραν όμως.

Οι πιλότοι του ινδονησιακού αεροπλάνου αντιμετώπισαν μια σειρά τεχνικών προβλημάτων, όπως προέκυψε από την έρευνα για το δυστύχημα. Το χειρότερο ήταν μια δυσλειτουργία του λογισμικού, η ύπαρξη του οποίου δεν αναφερόταν καν στο εγχειρίδιο του αεροσκάφους. Το λογισμικό ανέλαβε τον έλεγχο του αεροσκάφους. Στη συνέχεια ξεκίνησε μια κάθετη σχεδόν κάθοδο, την οποία οι πιλότοι ήταν ανήμποροι να σταματήσουν.

Τι συμβαίνει με το Max 8;

Όπως σημειώνει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, μετά από δύο φονικές συγκρούσεις σε λιγότερο από πέντε μήνες, το τελευταίο μοντέλο του Boeing 737, που έχει υπάρξει η κότα που κάνει τα χρυσά αυγά μέχρι σήμερα για την εταιρεία, αντιμετωπίζεται με μεγάλη επιφύλαξη. Περισσότερες από 40 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, απαγόρευσαν στα Boeing 737 Max 8 να πετούν στον εναέριο χώρο τους. Την ίδια στιγμή πολλές αεροπορικές εταιρίες τα έχουν καθηλώσει εθελοντικά στα αεροδρόμια. Αμερικανοί αξιωματούχοι από την άλλη υποστηρίζουν ότι είναι ασφαλή.

Πέραν όλων των χωρών της ΕΕ που ανέστειλαν την άδεια πτήσης για τα συγκεκριμένα αεροπλάνα στον εναέριο χώρο τους, στο ίδιο μέτρο προέβησαν και οι ΗΠΑ, η Ρωσία, η Αυστραλία, η Σιγκαπούρη, η Μαλαισία, η Κίνα, η Ινδονησία, η Τουρκία, το Ομάν, η Νότια Κορέα, η Μογγολία, η Ινδία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Η Boeing οδεύει προς μετωπική σύγκρουση με τη μεγαλύτερη καταστροφή της ιστορίας της. Αεροπορικές εταιρείες από όλο τον κόσμο έχουν παραγγείλει πάνω από 5.000 Max 8. Παρόλο που δεν έχουν ακυρωθεί παραγγελίες, η φήμη του αεροπλάνου έχει τουλάχιστον υποστεί πλήγμα. Τη Δευτέρα, η τιμή της μετοχής της Boeing έχασε περισσότερες από 10 μονάδες.

Ένα από τα βασικά προβλήματα του Boeing 737 είναι η ηλικία του. Τα πρώτα 737 έκαναν το παρθενικό τους ταξίδι το 1968, αν και οι τεχνικές τους ρίζες φτάνουν πίσω στη δεκαετία του 1950. Για να παραμείνει ανταγωνιστική, η Boeing έχει επανειλημμένα αναθεωρήσει και βελτιώσει το 737, με αποτέλεσμα αυτό να γίνει πιο οικονομικό και παράλληλα να κερδίσει σε μέγεθος, εμβέλεια και αποτελεσματικότητα.

Στη διαδικασία αυτή όμως υπήρχε μια παγίδα. Οι μηχανικοί που εμπνεύστηκαν όλα αυτά τα θαύματα της ανανέωσής του, γνώριζαν πολύ καλά ότι έκαναν συμβιβασμούς που δεν θα δεχόντουσαν ποτέ για ένα νεότερο μοντέλο. Οι συνέπειες αυτών των «εκπτώσεων» αποκαλύπτονται σήμερα.

Λύσεις με μπαλώματα

Όταν η Boeing άρχισε να αναπτύσσει το Max 8 το 2011, ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο: Ο κινητήρας θα ενδυναμωνόταν από ένα πολύ αποδοτικό μοντέλο, το Leap, που κατασκευάζεται από την εταιρεία CFM. Ο αντίπαλος της Boeing, η Airbus, είχε επίσης εξοπλίσει το A320neo με το ίδιο σύστημα.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο κινητήρας Leap είναι τόσο οικονομικός είναι επειδή η υποδοχή εισδοχής του αέρα έχει μια τεράστια διάμετρο 198 εκατοστών. Το μεγαλύτερο Airbus A320neo όμως έχει άφθονο χώρο για έναν τόσο μεγάλο κινητήρα, την ίδια στιγμή που αυτός απλά δεν ταιριάζει στο μικρότερο Boeing Max 8.

Οι «φωστήρες» της Boeing όμως βρήκαν τη λύση και κόντυναν τη βάση του κινητήρα που κουμπώνει στην κάτω πλευρά των φτερών του αεροσκάφους. Αυτό χώρεσε μεν τον κινητήρα στο Boeing Max 8, εις βάρος όμως της μηχανικής της πτήσης του αεροσκάφους. Έτσι λοιπόν, το Max 8 τείνει να ανυψώνει επικίνδυνα τη μύτη του. Κάτω από ορισμένες συνθήκες - σπάνιες και ακραίες, αλλά εν τούτοις πιθανές - υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα το αεροπλάνο να σταματήσει ή ακόμα και να συντριβεί.

Μια ανεκπλήρωτη προσδοκία

Αυτό που οι άνθρωποι στη Boeing προφανώς δεν είχαν εξετάσει ήταν ότι το λογισμικό Maneuvering Characteristics Augmentation System ή πιο απλά (MCAS), το οποίο ρίχνει αυτομάτως την μύτη του αεροπλάνου προς το κάτω αν τα δεδομένα που υπάρχουν δείχνουν ότι βρίσκεται σε κίνδυνο, είναι εξαιρετικά ευαίσθητο, όπως αποδεικνύεται από τη συντριβή του αεροσκάφους της Lion Air. Οι αισθητήρες παρακολουθούν συνεχώς τη θέση του αεροσκάφους καθώς αυτό γλιστράει στον αέρα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να ένας μόνο αισθητήρας να αναφέρει εσφαλμένα ότι η κλίση του αεροπλάνου είναι πολύ υψηλή. Μετά από αυτό, το MCAS αναλαμβάνει τα ηνία και χαμηλώνει τη μύτη του αεροσκάφους.

Οι πιλότοι δεν είναι σε θέση να γνωρίζουν καν τι τους συμβαίνει. Όσο και να τραβούν το πηδάλιο, ο υπολογιστής συνεχίζει να εργάζεται εναντίον τους, καθιστώντας τη σύγκρουση αναπόφευκτη.

Μετά τη συντριβή στην Ινδονησία, η Boeing ανακοίνωσε ότι θα κυκλοφορήσει μια ενημερωμένη έκδοση λογισμικού στις αρχές του 2019. Μέχρι στιγμής, δεν έχει κυκλοφορήσει καμία τέτοια ενημέρωση. Τα τελευταία νέα από την Boeing ανέφεραν ότι η ενημέρωση του λογισμικού θα ήταν διαθέσιμη τον Απρίλιο. Τώρα, η Boeing βρίσκεται υπό ακόμα μεγαλύτερη πίεση να την παραδώσει. Εάν οι ερευνητές επιβεβαιώσουν ότι το αεροπλάνο της Αιθιοπίας ήταν θύμα του MCAS, οι αρχές μπορεί ακόμη και να αποσύρουν την άδεια πτήσης του Max 8.

Οι διευθυντές της Boeing, γνωρίζουν φυσικά ότι ακόμη και οι καλύτεροι μηχανικοί τους δεν θα είναι σε θέση να επεκτείνουν τη ζωή του 737 επ 'αόριστον. Η Boeing είχε προγραμματίσει να εισαγάγει ένα διαδοχικό μοντέλο μέχρι το 2030. Ωστόσο, λόγω της τρέχουσας κρίσης εμπιστοσύνης στο Max 8, η εταιρεία δεν έχει άλλη επιλογή από τον άμεσο επανασχεδιασμό του αεροπλάνου που της απέφερε δισεκατομμύρια μέχρι σήμερα.

tvxs.gr

Τα χρήματα της ελληνικής Unicef κατέληγαν σε έξοδα σε νυχτερινά κέντρα, πλακάκια και ασημένια κηροπήγια

Συνεχίζονται οι αποκαλύψεις για το σκάνδαλο διασπάθισης χρήματος με εμπλεκόμενη την Unicef Ελλάδος καθώς τόσο το πόρισμα της έκθεσης της Deloitte, όσο και οι περιγραφές υπαλλήλου της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της Unicef είναι αποκαλυπτικά.

Όπως έγινε γνωστό, στο ελληνικό τμήμα της UNICEF το μεγαλύτερο ποσοστό των χρημάτων που συγκεντρώνονταν πήγαινε τελικά στις τσέπες μερίδας προϊσταμένων, οι οποίοι για δεκαετίες απομυζούσαν τα χρήματα της οργάνωσης για να πλουτίζουν οι ίδιοι και οι στενοί συγγενείς τους. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Βήματος, υπάλληλος που είχε σημαίνοντα ρόλο στην ανάδειξη του σκανδάλου με την υφαρπαγή τουλάχιστον 2.000.000 ευρώ κάθε χρόνο από τα ταμεία του φιλανθρωπικού οργανισμού εξηγεί: «Μέχρι και για ξέφρενη διασκέδαση σε νυκτερινό κέντρο στην Ιταλία, δίνονταν οι εισφορές των φιλάνθρωπων πολιτών προς την Unicef.

Τα χρήματα που προορίζονταν για εμβόλια και τροφή σε παιδιά που τα είχαν απόλυτη ανάγκη, κατέληγαν μέχρι και για να αγορασθούν 35 ασημένια κηροπήγια, που έκαναν ως δώρα σημαντικά στελέχη της ελληνικής οργάνωσης σε γάμους». Όπως αναφέρει το δημοσίευμα του Βήματος, άλλα χρήματα πήγαιναν σε πολυτελή ταξίδια, εξόδους σε ταβέρνες και αγορές οικιακού εξοπλισμού για τα σπίτια υπαλλήλων του ελληνικού γραφείου της Unicef. Τεράστια ποσά φέρεται να δίνονταν για να αγοραστούν πλακάκια μπάνιου και άλλα είδη ανακαίνισης, που αφορούσαν βεβαίως κατοικίες υπηρεσιακών παραγόντων. «Εξαφανίστηκαν χορηγίες της τάξης των 340.000 ευρώ από το υπουργείο Εξωτερικών και υπέκρυπταν την απάτη με την βοήθεια συνεννοημένων λογιστών.

Όταν ξεκίνησε ο έλεγχος και ήταν προφανές ότι τίποτα δεν μπορούσε να αποκρυβεί, άρχισαν απειλές κατά της οικονομικής ελέγκτριας που αποτέλεσε την αρχή για την αποκάλυψη του σκανδάλου. Μάλιστα υπήρξε επίθεση και ξυλοδαρμός της σε μία σύσκεψη. Στη συνέχεια επιχείρησαν να αμφισβητήσουν το πτυχίο της και άρχισαν, υποτίθεται, να ρωτούν πανεπιστημιακά ιδρύματα και φορείς του δημοσίου για να επαληθεύσουν, χωρίς επιτυχία, την «πλαστότητά του», σημειώνει ο συγκεκριμένος υπάλληλος στο Βήμα. Σε κάθε περίπτωση οι ατασθαλίες προέκυψαν και από πόρισμα της εταιρείας Deloitte που διενήργησε τον έλεγχο για λογαριασμό της ελληνικής πλευράς και ύστερα από εντολή των κεντρικών γραφείων της Γενεύης.

Η άκρη του νήματος βρέθηκε με την προκήρυξη της θέσης του οικονομικού διευθυντή, το καλοκαίρι του 2016. Η γυναίκα που επελέγη για τη θέση ανάμεσα σε 90 υποψηφίους και μετά από πολλές συνεντεύξεις που έγιναν και στα κεντρικά γραφεία της Οργάνωσης στη Γενεύη, ξεκίνησε να ερευνά τα οικονομικά του ελληνικού τμήματος. Η Unicef στην Ελλάδα συγκέντρωνε περίπου 4.5-5 εκατ. ευρώ ετησίως, τα περισσότερα από δωρεές. Κύρια διαπίστωση ήταν ότι ενώ όλες οι εθνικές επιτροπές είχαν την υποχρέωση να αποδίδουν το 70% στη Γενεύη και στην βοήθεια για εκατομμύρια παιδιά και το 30% να πηγαίνει στα λειτουργικά τους έξοδα, στην Ελλάδα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο.

«Όταν άρχισα να εργάζομαι δέχθηκα προσκλήσεις από παλαιούς υπαλλήλους της εταιρείας για να φάμε μαζί και να γνωρισθούμε. Στην πορεία, μου έκαναν διάφορες προτάσεις για παράνομα οικονομικά οφέλη ή να μου δώσουν και ποσό της τάξης των 200.000 ευρώ για να κατοχυρώσω την οικογένειά μου. Όμως οι έλεγχοι που άρχισαν να γίνονται αποδείκνυαν το εύρος των απατών. Όλοι ήταν υψηλόμισθοι ενώ υπήρχαν άτομα στις οικονομικές υπηρεσίες που έπαιρναν επίδομα ανθυγιεινού επαγγέλματος και ειδικών συνθηκών. Μας είχε εντυπωσιάσει ότι παντού εμφανίζονταν να τοποθετούνται μεγάλες ποσότητες με πλακάκια, δείγμα ότι και εκεί υπήρχε κόλπο διασπάθισης χρημάτων. Επιπλέον, δεν φαίνεται να είχαν καταχωρισθεί χρήματα παλιότερης χορηγίας του υπουργείου Εξωτερικών, τα οποία παρελάμβαναν, τμηματικά, υπάλληλοι της ελληνικής Επιτροπής. Ακόμη έκλεβαν χρήματα από τα ποσά που δίνονταν για τα καύσιμα των ΙΧ. ».

prologos.gr

Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου: Ο Μουσουλίνι «έκανε μερικά θετικά πράγματα»

Το δικό του «λιθαράκι» στην επιχείρηση ξεπλύματος του φασισμού έβαλε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου φανερώνοντας για πολλοστή φορά το ρόλο των θεσμικών οργάνων της ΕΕ στην επιχείρηση «εξωραϊσμού» των δολοφονικών απάνθρωπων συστημάτων της αστικής τάξης.

Ο φασίστας δικτάτορας της Ιταλίας Μπενίτο Μουσολίνι «έκανε μερικά θετικά πράγματα» επί των ημερών του καθεστώτος του, υποστήριξε κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε ο Αντόνιο Ταγιάνι.

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, προκλητικά και ανερυθρίαστα ισχυρίστηκε: «Πριν κηρύξει πόλεμο εναντίον όλου του κόσμου, μιμούμενος τον Χίτλερ, πριν να θεσπίσει τους ρατσιστικούς νόμους, πριν από την τραγική υπόθεση Ματεότι, έκανε μερικά θετικά πράγματα, έφτιαξε υποδομές στη χώρα μας».

Ο Ταγιάνι στη συνέντευξή του στο «Radio 24» μάλιστα πρόσθεσε: «Δεν είμαι φασίστας, δεν ήμουν ποτέ φασίστας. Αλλά αν θέλουμε να είμαστε τίμιοι, έφτιαξε δρόμους, γέφυρες, κτίρια, αθλητικές εγκαταστάσεις, ανέκτησε μεγάλο μέρος της γης της χώρας μας. Όταν κάνεις μια ιστορική κρίση, πρέπει να είναι αντικειμενικός», πρόσθεσε.

Ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου που εκλέχθηκε με την στήριξη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, είναι και αντιπρόεδρος του αντιδραστικού κόμματος «Φόρτσα Ιτάλια» του Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Ο ίδιος ο Μπερλουσκόνι προκάλεσε σάλο το 2013, όταν την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος δήλωσε πως πέραν των ρατσιστικών νόμων που θέσπισε, ο Μουσολίνι ήταν ένας ηγέτης που «από πολλές άλλες απόψεις τα είχε πάει καλά».

Μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν στην Ιταλία από τις δηλώσεις του, κυρίως από τους Σοσιαλιστές, ο Ταγιάνι έσπευσε να δηλώσει στο Twitter «ντροπή σε όσους διαστρεβλώνουν όσα υποτίθεται πως είπα»…

Το κόλπο γνωστό. Πρώτα εξωραϊζουν το φασισμό. Υμνούν τα …επιτεύγματα των ηγετών του. Και μετά καταγγέλλουν …διαστρέβλωση των δηλώσεων τους. Η «δουλειά» όμως έχει γίνει! Ο «επηρεασμός» συνειδήσεων έχει επιτευχθεί… Η «δημοκρατική» ΕΕ βρήκε τον άνθρωπο της στο πρόσωπο του Ιταλού πολιτικού, «νοσταλγού» των «έργων» του φασίστα Μουσολίνι…

imerodromos.gr

Παγκόσμιος ρατσισμός

Γράφει  η Λώρη Κέζα

Όσοι μετανάστες και πρόσφυγες να δολοφονηθούν, η μετακίνηση πληθυσμών δεν ανακόπτεται. Όσοι και να κρατηθούν σε καταυλισμούς, η επιθυμία για εγκατάσταση σε καλύτερο τόπο, δεν περιορίζεται. 

Αυτό πρέπει να έχουμε κατά νου κάθε φορά που καταγράφεται μια επίθεση μίσους απέναντι σε ξένους, αλλόφωνους, αλλόθρησκους. 

Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του 21ου αιώνα, μια πρωτόγνωρη και μαζική μετακίνηση πληθυσμών, από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο. Η μετανάστευση είναι σαν το νερό που κυλάει, δεν εμποδίζεται ούτε από φράγματα ούτε από τείχη, το νερό θα βρει διέξοδο, ακόμη κι αν γίνει σταγόνα με τη σταγόνα. Καθένας με τις ανάγκες του, καθένας με τις απαιτήσεις του, όλοι για μια καλύτερη ζωή. Αυτό είναι το ζητούμενο. 

Δεκάδες οι νεκροί σήμερα στο Κράιστσερτς στη Νέα Ζηλανδία, θύματα ρατσιστικής επίθεσης σε μουσουλμανικό τέμενος. 

Πριν λίγο καιρό τα ίδια στο Πίτσμπουργκ των Ηνωμένων Πολιτειών, δολοφονίες με την κραυγή «όλοι οι εβραίοι πρέπει να πεθάνουν». Πριν λίγες εβδομάδες στο Κάιρο της Αιγύπτου ένας νεκρός αστυνομικός, σκοτώθηκε εξουδετερώνοντας εκρηκτικό μηχανισμό σε κοπτική εκκλησία. Το ίδιο τυφλό μίσος για το διαφορετικό, μίσος για τα ιερά των άλλων, φόβος για το διαφορετικό, κανένας σεβασμός στο δικαίωμα για ζωή. 

Δεν υπάρχει σημείο του πλανήτη που να μένει ανεπηρέαστο από τα δεδομένα. Το πρώτο δεδομένο είναι η μετακίνηση, η φυγή και η υποδοχή πληθυσμών, με διαφορετικές αναλογίες, για διαφορετικούς λόγους. Από την Ασία και την Αφρική ομάδες μετακινούνται προς την Ευρώπη, μέσα στην Ευρώπη ομάδες αλλάζουν χώρα, από την Ευρώπη ο κόσμος φεύγει για τον Καναδά και τις ΗΠΑ. 

Στις αραβικές χώρες καταγράφεται αποχώρηση προς τη Δύση και ταυτόχρονα δημιουργούνται θέσεις εργασίας για άλλους Ασιάτες. Ο παγκόσμιος χάρτης αλλάζει και αυτό αποτελεί βεβαιότητα. Πλην όμως ο πλανήτης είναι απροετοίμαστος. Είναι απροετοίμαστος πρακτικά και ηθικά.

  

Παγκόσμια μαθητική κινητοποίηση για το κλίμα: «Θα αλλάξουμε τον κόσμο είτε σας αρέσει είτε όχι»

Εμπνεόμενοι από την έφηβη Γκρέτα Τούνμπεργκ, οι νέοι σε όλο τον κόσμο που πραγματοποιούν σήμερα, 15η Μαρτίου, την «παγκόσμια απεργία» τους, θέλουν να ακουστεί η φωνή τους στην προσπάθεια να προστατεύσουν τη Γη που απειλείται από την κλιματική απορρύθμιση.

Η παγκόσμια μαθητική κινητοποίηση προγραμματίζεται σήμερα σε πάνω από 60 χώρες σε όλο τον κόσμο, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα.

Πορείες θα πραγματοποιήσουν στις 12:00 μαθητές, στην Αθήνα στο Σύνταγμα και στην πλατεία Αριστοτέλους στη Θεσσαλονίκη.

Μαθητές από όλο τον κόσμο εξέδωσαν επιστολή στην οποία τονίζουν: «Θα αλλάξουμε την τύχη της ανθρωπότητας, είτε σας αρέσει είτε όχι».

«Το 2050 εσείς θα έχετε πεθάνει, εμείς όχι»: η νεολαία ολόκληρου του κόσμου καλείται να διαδηλώσει σήμερα για να ζητήσει από τους ενηλίκους ισχυρές δράσεις για το κλίμα, στο πλαίσιο μιας πρωτοφανούς κινητοποίησης εμπνευσμένης από την έφηβη Γκρέτα Τούνμπεργκ.

Μέχρι τώρα, η έκκληση για κινητοποιήσεις κάθε εβδομάδα που έχει απευθύνει η μαχητική Σουηδέζα, η οποία από το καλοκαίρι και κάθε Παρασκευή στέκεται μόνη της μπροστά από το κοινοβούλιο στη Στοκχόλμη κρατώντας ένα πλακάτ που γράφει «Απεργία από το σχολείο για το κλίμα», έχει βρει ανταπόκριση σε μερικές χώρες, κυρίως στο Βέλγιο ή στη Γερμανία, όπου έχουν διαδηλώσει χιλιάδες νέων.

Όμως γι’ αυτή την «παγκόσμια απεργία για το μέλλον» της 15ης Μαρτίου, μαθητές και φοιτητές ετοιμάζονται να απόσχουν από τα μαθήματά τους από το Σίδνεϊ μέχρι το Παρίσι, από το Τόκιο μέχρι το Μόντρεαλ, από το Χονγκ Κονγκ μέχρι την Καμπάλα.

«Κάνουμε απεργία για να πούμε στις κυβερνήσεις μας να κάνουν τα μαθήματά τους και να μας δείξουν αποδείξεις!», αναφέρεται στην έκκληση που έχει δημοσιοποιηθεί στο Facebook. Αποδείξεις πως ο κόσμος παίρνει τα απαραίτητα μέτρα για να περιορίσει την άνοδο της θερμοκρασίας το πολύ στους 2 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή, όπως προβλέπεται από τη Συμφωνία του Παρισιού.

Προς το παρόν, οι ηγέτες λένε απλώς ότι θέλουν να προσπαθήσουν να κάνουν το καλύτερο που μπορούν, επισήμαινε πρόσφατα η Γκρέτα Τούνμπεργκ. Αυτό δεν είναι αρκετό διότι «το σπίτι μας καίγεται»: «θέλω να αρχίσετε να πανικοβάλλεστε», έχει τονίσει.

Σύμφωνα με το FridaysforFuture, όπως είναι η ονομασία του κινήματος της 16χρονης Τούνμπεργκ, περισσότερες από 1.000 συγκεντρώσεις προβλέπεται να πραγματοποιηθούν σήμερα σε όπλο τον κόσμο.

tvxs.gr

  

Ο Τάσος Τέλλογλου και τι ΔΕΝ είναι ερευνητική δημοσιογραφία

Τι ΔΕΝ είναι ερευνητική δημοσιογραφία... Αυτός είναι ο τίτλος του σημειώματος που υπογράφει ο Δ. Κανελλόπουλος στην efsyn και το οποίο αναφέρεται σε ρεπορτάζ του Τάσου Τέλλογλου (στον ΣΚΑΪ) για διαμέρισμα που έχει αγοράσει πριν από 10-12 χρόνια η εισαγγελέας διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη που ασχολείται τώρα με την υπόθεση της Novartis.

[Σημειώνεται ότι ο ερευνητής  δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου στο παρελθόν έχει ασχοληθεί με μεγάλες υποθέσεις και σκάνδαλα ενώ έχει γραψει και βιβλία επ΄αυτών.]

Γράφει λοιπόν ο Δ. Κανελλόπουλος για το «Τι ΔΕΝ είναι ερευνητική δημοσιογραφία»:

Να βάζεις στον τίτλο του θέματος τη λέξη «ερωτήματα».

Να θεωρείς ρεπορτάζ έναν ανώνυμο φάκελο που έφτασε στα χέρια σου.

Να μην το ψάχνεις το θέμα αλλά να στηρίζεσαι στα έγγραφα του φακέλου.

Να ασχολείσαι με το διαμέρισμα μιας εισαγγελέως που το αγόρασε πριν από 10-12 χρόνια.

Να τυχαίνει η συγκεκριμένη εισαγγελέας να ασχολείται τώρα με μια τεράστια υπόθεση όπως αυτή της Novartis.

Να μη δίνεις απαντήσεις ως δημοσιογράφος (και μάλιστα... ερευνητής) αλλά να θέτεις ερωτήματα (σε ποιον άραγε; στους αναγνώστες για να στα απαντήσουν;).

Τι ΔΕΝ είναι ερευνητική δημοσιογραφία λοιπόν; Αυτή που κάνει ο Τάσος Τέλλογλου (ΕΔΩ).

Και στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή μάλιστα, δηλαδή λίγο προτού η εισαγγελέας που... ελέγχεται παρουσιάσει την έρευνά της, όχι μόνο δεν είναι ερευνητική δημοσιογραφία αλλά είναι δημοσιογραφία προς διερεύνηση...

zoornalistas.com

Εμείς «τα παιδιά του κενού»

Γράφει η Κυριακή Μπεϊόγλου

Τα καφενεία αναστατώνονται από πολιτικές συζητήσεις. Σε αυτό συμβάλλουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι που με τις καθημερινές βόλτες στις γειτονιές ανάβουν τα αίματα. Ευγενικοί (συνήθως) μαζί τους οι πολίτες, μα μόλις στρίψουν τη γωνία, οι παρέες αρχίζουν ανεμπόδιστα τον παθιασμένο σχολιασμό.

Στις αναλύσεις τους παρατηρώ ένα αδιέξοδο που εκφράζεται με στερεότυπα. Σχεδόν όλοι συμφωνούν πως η δημοκρατία νοσεί. Μοιάζει θαύμα να βρεθεί ένα «πολιτικό χέρι» που θα τη γιατρέψει. Σκεφτόμουν το γαϊδουράκι του Μπουριντάν που αναφέρει ο Ρ. Γκλικσμάν στο βιβλίο του «Τα παιδιά του κενού» (Πόλις): «Στο μέλλον, θα πρέπει, άραγε, να επιλέγουμε ανάμεσα στην άρνηση της δημοκρατίας από τις φιλελεύθερες ελίτ και στο φιλελευθεροκτόνο πνεύμα των λαϊκιστών; Ανίκανοι να επιλέξουμε μεταξύ δύο κακών, θα καταλήξουμε άραγε σαν τον όνο του Μπουριντάν που, μη μπορώντας να αποφασίσει αν πρέπει πρώτα να φάει ή να πιει, πέθανε από πείνα και δίψα; Ή μήπως θα πρέπει να προτείνουμε έναν άλλο δρόμο;»

Ο συγγραφέας φαίνεται να συμφωνεί με αυτό που πολλοί πολίτες εγείρουν ως ανάγκη: μία σαφή ρήξη με τις μέχρι σήμερα κυρίαρχες αναλύσεις και πρακτικές. Η κρίση των δημοκρατιών δεν αποτελεί μια παρένθεση. Αντίθετα, βαθαίνει ολοένα απλώνοντας ρίζες με τη μορφή ακροδεξιών κομμάτων.

Χαρακτηριστικό το παράδειγμα ενός συνταξιούχου εργάτη που έπειτα από μια ομιλία του Γκλικσμάν τού ζητά να μιλήσουν ιδιαιτέρως: «Εχω δυο γιους που δεν καταλαβαίνω πια. Εχουν δουλειά, είναι παντρεμένοι, έχουν παιδιά… Ενα ωραίο αυτοκίνητο, σπίτι, κινητό… Τρώνε και πίνουν όσο θέλουν…

Δεν ζουν βέβαια σαν μεγαλοαστοί, αλλά είναι πιο πλούσιοι απ’ ό,τι ήμουν ποτέ εγώ. Κι όμως, ψηφίζουν Λεπέν. Κι όμως, πιστεύουν ότι όλα είναι χειρότερα σήμερα απ’ ό,τι χθες, και θα είναι ακόμη χειρότερα αύριο. Φοβούνται τον κόσμο, τους Αραβες, την Ευρώπη… Πώς εξηγείται αυτό;» Υστερα από μισή ώρα, κατέληξε: «Εμείς ήμασταν φτωχοί, αλλά είχαμε το συνδικάτο, το εργοστάσιο, το κόμμα. Οσοι πίστευαν είχαν επίσης την εκκλησία… Οι δυο γιοι μου… μένουν κλεισμένοι στο σπίτι τους και φοβούνται πως θα τους κλέψουν. Ετσι, ναι, σίγουρα είναι πιο πλούσιοι, αλλά και πιο μόνοι τους, τόσο μόνοι όσο εγώ δεν υπήρξα ποτέ στην ηλικία τους».

Αναρωτιέμαι μήπως η μοναξιά που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος τον κάνει να είναι συνεχώς σε μια κατάσταση συναγερμού. «Κάπως έτσι είναι η σχέση μας με τον κόσμο», λέει ο συγγραφέας «των παιδιών του κενού»· η σημερινή γενιά σε «μια κοινωνία απομόνωσης – είναι μια κοινωνία που προκαλεί άγχος… Φυλακισμένοι στον ιδιωτικό μας χώρο και υπερ-συνδεδεμένοι, ζούμε τους φόνους, τους βιασμούς, τις ληστείες, που μας περιγράφουν τα ειδησεογραφικά κανάλια ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σαν να είχαν γίνει στο σπίτι μας».

Πάλι καλά που υπάρχουν στη χώρα μας τα καφενεία, σκέφτομαι. Οσο να πεις, αποτελούν μια εκτόνωση!

Ακυβέρνητη χώρα...

Του Τζόναθαν Φρίντλαντ*

Είναι σαφές εδώ και καιρό ότι το Συντηρητικό Κόμμα έχει γίνει ακυβέρνητο, με τις διάφορες τάσεις του να έχουν απομακρυνθεί τόσο πολύ η μία από την άλλη ώστε είναι αδύνατον να προχωρήσουν στην ίδια κατεύθυνση, τουλάχιστον όταν πρόκειται για την Ευρώπη. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που είχε πλήξει τους Τόρις υπό τη διοίκηση των προκατόχων της Τερέζα Μέι, του Ντέιβιντ Κάμερον, του Τζον Μέιτζορ και της Μάργκαρετ Θάτσερ. Σήμερα όμως η Βρετανία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νέα κατάσταση: δεν είναι μόνο οι Συντηρητικοί ακυβέρνητοι, αλλά η ίδια η χώρα. Επί της ουσίας, το Ηνωμένο Βασίλειο αυτή τη στιγμή στερείται κυβέρνησης.

Είναι αρκετό να σκεφτεί κανείς ότι χθες οι βουλευτές του Συντηρητικού Κόμματος κλήθηκαν να ψηφίσουν κατά συνείδηση όχι για ένα θέμα που άπτεται της συνείδησής τους - της θρησκείας, ας πούμε, ή της προσωπικής τους ηθικής - , αλλά για ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει το Ηνωμένο Βασίλειο σε καιρό ειρήνης: το αν δηλαδή θα αποχωρήσει σε 15 ημέρες από την Ευρωπαϊκή Ενωση χωρίς συμφωνία. Αρνούμενη να καθοδηγήσει τους βουλευτές της προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, η Τερέζα Μέι αποδεικνύει ότι ακόμη και σε «ένα ζήτημα μεγάλης σοβαρότητας», για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια της, η κυβέρνησή της δεν έχει επίσημη άποψη.

Σε ένα από τα πιο θεμελιώδη ζητήματα για το μέλλον της Βρετανίας, επισημαίνει ο πολιτικός επιστήμονας Φίλιπ Κόουλι, η κυβέρνηση σηκώνει τους ώμους της και λέει «Ο,τι είναι να γίνει ας γίνει». Αυτό ήταν το πραγματικό μήνυμα της ομιλίας της Μέι προς τους βουλευτές την Τρίτη το βράδυ, μετά την απόρριψη για δεύτερη φορά της συμφωνίας της με τριψήφια διαφορά. Αυτό που είπε στο κοινοβούλιο είναι ότι η ίδια και η κυβέρνησή της απέτυχαν να λύσουν τον «παρανοϊκό γρίφο» του Brexit, σύμφωνα με την έκφραση του ηθοποιού Ντάνι Ντάιερ. Και μετατόπιζε την ευθύνη στο κοινοβούλιο. Στον ανταγωνισμό αιώνων που σημειώνεται στο νησί για το πού βρίσκεται η εξουσία - στο κοινοβούλιο ή στην κυβέρνηση -, η υποχώρηση της Μέι αποτέλεσε έναν σταθμό, αφού έδειξε το πρώτο έναντι της δεύτερης.

Πρέπει να σημειωθεί ότι χθες δεν ψήφισαν ελεύθερα μόνο οι βουλευτές, αλλά και οι υπουργοί. Η Μέι ουσιαστικά παραδέχθηκε ότι αν έλεγε στους συναδέλφους της να αποκλείσουν την περίπτωση του «no deal» - ή να αρνηθούν να την αποκλείσουν -, πολλοί θα έκαναν το αντίθετο. Ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μάικλ Χέζελταϊν το είπε πολύ σωστά στο ραδιόφωνο: «Δεν έχουν χάσει τον έλεγχο μόνο της Βουλής, αλλά και του υπουργικού συμβουλίου». Απόδειξη της απουσίας κυβέρνησης είναι και η ελάχιστη σημασία που δόθηκε στην εαρινή δήλωση του υπουργού Οικονομικών (σημ: για «ισχύρη βρετανική οικονομία και βελτίωση των δημόσιων οικονομικών»). Αλλοτε θα αποτελούσε μείζον γεγονός, που θα κυριαρχούσε για μια εβδομάδα. Τώρα εκτοπίστηκε από την ψηφοφορία. Ο Φίλιπ Χάμοντ ήταν σαν τον παρουσιαστή ενός τηλεοπτικού παιχνιδιού που βασανίζει έναν παίκτη λέγοντάς του τι θα μπορούσε να έχει κερδίσει.

Πράγματι, εξαιτίας του Brexit, τα χρήματα αυτά δεν μπορούν να δοθούν για τις πραγματικές ανάγκες της χώρας: για να δοθεί τέλος στη λιτότητα, για να χρηματοδοτηθούν τα σχολεία ώστε οι δάσκαλοι να μη χρειάζεται να δουλεύουν και ως οδοκαθαριστές για να τα βγάλουν πέρα, για να χρηματοδοτηθεί η αστυνομία ώστε να αντιμετωπίσει την αύξηση της εγκληματικότητας, με άλλα λόγια για να λειτουργήσει η κυβέρνηση όπως πρέπει. Αυτή η δουλειά δεν γίνεται, και ευθύνεται μια κυβέρνηση που είναι αφοσιωμένη εδώ και τρία χρόνια στο Brexit και παραδέχεται τώρα ότι δεν μπορεί να κάνει ούτε αυτό.

(*) Ο Τζόναθαν Φρίντλαντ είναι αρθρογράφος της Guardian

Έδιναν διπλώματα οδήγησης χωρίς καν να εξετάσουν τους υποψήφιους

Σε εννέα συλλήψεις έχει προχωρήσει μέχρι στιγμής η ΕΛ.ΑΣ. έπειτα από έρευνα που έδειξε κάποιοι «λαδωνόντουσαν» κι έδιναν διπλώματα οδήγησης σε νέους οδηγούς, χωρίς αυτοί να πάνε καν να δώσουν εξετάσεις.

Η υπόθεση αφορά την Διεύθυνση Μεταφορών Περιφερειακής Ενότητας Νοτίου Τομέα Αθηνών.

Από τους εννέα συλληφθέντες, οι επτά είναι υπάλληλοι και οι δύο ιδιώτες από σχολές οδηγών. Επίσης, από την αστυνομία κλήθηκαν και έχουν αρχίσει έρευνα επιθεωρητές της Δημόσιας Διοίκησης, ενώ παράλληλα ολοκληρώνεται η προανάκριση, προκειμένου να διαπιστωθεί πόσα χρόνια γινόταν η παράνομη δραστηριότητα, αλλά και τα ποσά που έχουν αποκομίσει οι εμπλεκόμενοι.

Σε διακοπή της λειτουργίας της Διεύθυνσης Μεταφορών Π.Ε. Νοτίου Τομέα Αθηνών προχώρησε η Περιφέρεια Αττικής ύστερα από την μεγάλη επιχείρηση της Ελληνικής Αστυνομίας.

Με εντολή της Ρένας Δούρου η Υπηρεσία θα παραμείνει κλειστή για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί προκειμένου να διευκολυνθεί το έργο των Αστυνομικών Αρχών.

tvxs.gr

Οι ρύποι του Τύπου

Του Παντελή Μπουκάλα

Το άθλιο φύλλο το βλέπουμε κρεμασμένο μαζί με όλες τις υπόλοιπες εφημερίδες στα περίπτερα, της γειτονιάς ή του Διαδικτύου· για να κάνουμε χάζι με την πορνογραφικής τάξεως παραπολιτική του. Μας προτείνεται δηλαδή κάθε πρωί σαν ισότιμο με τα υπόλοιπα φύλλα. Σαν κανονικό όσο όλα τα άλλα, τα κίτρινα και τα μετριοπαθή, τα σοβαρά και τα σκανδαλοθηρικά. Προτείνεται σαν κανονικό ένα ρυπαρόφυλλο που είναι αμέτρητες φορές περισσότερο κίτρινο και από το πιο κίτρινο της συνηθισμένης καθημερινής παραγωγής, αμέτρητες φορές χυδαιότερο από ό,τι έχει κατακτήσει μέχρι τώρα μια θέση στην ημερήσια προθήκη του ελληνικού Τύπου. Το «Μακελειό». Το όργανο του φασίζοντος λαϊκισμού, που τα πρωτοσέλιδά του αφήνουν πολλούς παρασάγγες πίσω τους την «Αυριανή».

Ρατσισμός, με το δηλητήριό του να εκτοξεύεται εναντίον φυλών, θρησκειών, μειονοτήτων και κάθε είδους αδυνάτων. Ασύλληπτη χυδαιότητα. Σεξισμός – όλα τα κλισέ της αρσενικής μαγκιάς, που ενδιαφέρουν από παλιά την ψυχανάλυση. Λατρεία της κρεμάλας και του εκτελεστικού αποσπάσματος. Λατρεία του θανάτου. Λατρεία του αίματος που πρέπει να χυθεί τάχα για να εξαγνιστεί η πατρίδα. Ακριβώς από τον δρόμο του αίματος ο Στέφανος Χίος συναντά τον Μιχαλολιάκο, τον Παππά, τον Κασιδιάρη και τους λοιπούς της διωκόμενης συμμορίας, που φοράνε τα φιλοναζιστικά άρβυλά τους στον ρυθμό του συνθήματος «Αίμα - τιμή - Χρυσή Αυγή». Ποιοι πρέπει να ντουφεκιστούν ή να απαγχονιστούν; Τα κουμούνια βέβαια. Και για το «Μακελειό», κουμούνια είναι όσοι δεν αναγνωρίζουν ότι η εν λόγω αισχροφυλλάδα είναι υπόδειγμα «πατριωτικής εφημερίδας», όπως αυτοπροσδιορίζεται. Αν δεν υποκλίνονται στο «Μακελειό», αν δεν σωπαίνουν από τον φόβο μήπως τους μακελέψουν και αυτούς τα ιταμά πρωτοσέλιδά του, αν ντρέπονται που κυκλοφορούν τέτοια έντυπα και που καταντήσαμε να τα αντιμετωπίζουμε σαν κάτι το κανονικό και φυσιολογικό, είναι εθνομηδενιστές μπολσεβίκοι που πρέπει να σταλούν στο εκτελεστικό απόσπασμα. «Σαν τον Μπελογιάννη».

Με το πρωτοσέλιδο της 9ης Μαρτίου, το «Μακελειό» «τίμησε» με εικοσιτετράωρη καθυστέρηση την Ημέρα της Γυναίκας με τον μόνο τρόπο που καταλαβαίνει και νιώθει ο μακελάρχης: τον τρόπο του μίσους, της ακρότατης χυδαιότητας, των ύβρεων. Η αντίδραση του πολιτικού κόσμου; Ευφημιστικώς υποτονική. Τα μισά κόμματα δεν μπήκαν καν στον ψευτοκόπο μιας στερεοτυπικής ανακοίνωσης. Ισως επειδή το θέμα έπεσε στο τριήμερο της αργίας. Η αγυρτεία, όμως, δεν αργεί ποτέ.

      

«Με παρεξηγήσατε, μωρέ!»

Γράφει ο Τάσος Τσακίρογλου

Πραγματικά προκαλεί εντύπωση γιατί τόσοι πολλοί mainstream πολιτικοί αισθάνονται το τελευταίο διάστημα την ανάγκη να «ξεπλύνουν» την ακροδεξιά και τον φασισμό.

Σειρά τώρα είχε ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου, Αντόνιο Ταγιάνι, ο οποίος θυμήθηκε ότι ο δικτάτορας και ιδρυτής του ιταλικού φασισμού, Μπενίτο Μουσολίνι, δεν ήταν και τόσο κακός βρε αδελφέ!

Αν εξαιρέσουμε ότι ήταν ρατσιστής και ότι συμπαρατάχθηκε με τον Χίτλερ στον πόλεμο κατά της ανθρωπότητας, κατά τα λοιπά έκανε και δημόσια έργα!

Μας θυμίζει τους εδώ νοσταλγούς των πάσης φύσεως δικτατόρων, όπως τους υμνητές του Μεταξά, ο οποίος, σύμφωνα με διάφορους ακροδεξιούς, όπως ο Γεωργιάδης ή ο Πλεύρης υιός, αλλά και ορισμένους ανιστόρητους δημοσιογράφους, «στον κοινωνικό τομέα ίδρυσε το ΙΚΑ, έφερε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, βοήθησε οικονομικά τους αγρότες, επέβαλε το Οκτάωρο και το εξαήμερο στην εργασία» (Mega, 27.10.2006). Κάποιοι άλλοι διαδίδουν τον μύθο ότι επί της επταετούς χούντας του Παπαδόπουλου «η οικονομία τα πήγαινε καλά»!

Σήμερα η προσπάθεια διαφόρων καιροσκόπων πολιτικών να προσεταιριστούν το ακροατήριο της ακροδεξιάς το μόνο που κάνει είναι να την ενισχύει και να διευρύνει την επιρροή της. Εάν δεν βγάλουμε αυτό το στοιχειώδες και ιστορικά τεκμηριωμένο συμπέρασμα, τότε κινδυνεύουμε να ζήσουμε τραγωδίες που πιστεύαμε ότι ανήκουν στο παρελθόν.    

Το απαλό αεράκι της άνοιξης

Γράφει ο  Γιώργος Σταματόπουλος

Σε μια έκρηξη τρυφερότητας και έμπνευσης ο Λέσβιος λυρικός ποιητής Αλκαίος [συντοπίτης της Σαπφώς και σαφώς, όπως λένε οι περισσότεροι φιλόλογοι, κατώτερός της στην ποιητική τέχνη] έγραψε μοναδικούς στίχους εδώ κι εκεί στο έργο του. Να, π.χ., τι γράφει σε ένα δίστιχο: «Ηρος ανεμόεντος επάιον ερχομένοιο» - Ακουσα την ανθισμένη άνοιξη να πλησιάζει. Ενιωσε επίσης την ατρικύμιστη ανάσα των απαλών ανέμων (βλήχρων ανέμων αχείμαντοι πνόαι).

Η μουσική των λουλουδιών που ανθίζουν και μεγαλύνεται η ομορφιά του τοπίου· η ψιθυριστή πνοή από το απαλό μουρμούρισμα της θάλασσας και των βουνών του ωραίου νησιού απογειώνουν τον ποιητή και αλλάζουν τον χώρο αλλά και τον χρόνο του. Ο μεταβολισμός της φύσης, φυσικός και αβίαστος, επέρχεται με λεπτή συγκίνηση, με μελωδίες και ρυθμούς που έχουμε ξεχάσει [ή ποτέ δεν σταθήκαμε ικανοί να ακούσουμε, ίσως διότι άλλα τα ψυχανεμίσματά μας -και τα συμφέροντά μας...].

Είναι εντυπωσιακό ότι αυτός ο ποιητής, ιδεολόγος και φανατικός αντίπαλος του αισυμνήτη Πιττακού, ενός από τους επτά αρχαίους σοφούς, διακόπτει εξαίφνης την πολεμική που ασκούσε εναντίον του με την τέχνη του και προτιμάει να γράψει για το απαλό αεράκι της άνοιξης, για τη μουσική της γης [του σύμπαντος], για την ομορφιά, που, εδώ είναι και η έμπνευση, την ακούει να πλησιάζει μες στο μεγαλείο της.

Απογοητεύεται από τα πολιτικά πράγματα και την εξέλιξη των πολιτικών αντιπαραθέσεων [από την ήττα του] και καταφεύγει...πού αλλού; Στην ποίηση. Οχι για να υπεκφύγει τις μάχες κατά του μισητού αντιπάλου αλλά για να νιώσει και πάλι άνθρωπος, να απολαύσει την ομορφιά, να χορέψει στους ρυθμούς της άνοιξης υπό τη μουσική των καρπών της και της αέρινης όσο και γήινης υπόστασής της. Αφήνει τους πολιτικούς στην άκρη και μυείται στο ρίγος της συγκίνησης· ξεχνά την ήττα του και εισέρχεται στο νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η ενασχόληση με την πολιτική είναι ένας πόλεμος κατά αντιπάλων που καθίστανται εχθροί γιατί μόνο έτσι μπορείς να επικρατήσεις: να δεις τον «εχθρό» σαν υποψήφιο θύμα της δικής σου δύναμης, να επιδιώξεις ακόμη και τη φυσική του εξόντωση -ποιος να το έλεγε ότι αυτή θα ήταν η συγκρότηση του πολιτισμού και της ίδιας της ανθρωπότητας. Στρεβλή-ξεστρεβλή, αυτή είναι η πορεία της. Και τι να κάνει η ποίηση; Μπορεί να δείξει τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος [μέρος της φύσης] -αυτό. Δεν είναι και λίγο. Είναι;

Μπορεί ο άνθρωπος σήμερα να είναι χειραγωγούμενος και έρμαιο των διαθέσεων των εξουσιών, δεν παύει εντούτοις να είναι εκτός από πολιτικό και πολιτιστικό ζώο [κοινωνικό και λοιπά], άρα συλλογικό, έχει ξεχάσει όμως τι θα πει αλληλεγγύη και άμιλλα· πάνε αυτά τα σπουδαία για την ανθρωπότητα, τώρα μόνο φόβος και ατομικισμός, σε έξαρση μάλιστα, τώρα, που είναι ο καιρός της αλληλοβοήθειας και της αλληλοπεριχώρησης [και μην μπερδευόμαστε με τη χριστιανική απόχρωση των εννοιών].

Τέλος πάντων, ας μη μας κλέψουν και την ομορφιά της άνοιξης. Αυτό θαρρώ ήθελε να μας πει ο Αλκαίος και καλό είναι να τον ακούσουμε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μας φοβίζει η δυσκολία της τωρινής πολιτικής πραγματικότητας και μας καθιστά ιδιώτες· ποτέ αυτό.

Γιατί κανείς δεν μιλά για την κόλαση της Υεμένης;

Μέσα σε 24 ώρες, 150 έχασαν τη ζωή τους σε μάχες στην πόλη Χοντάιντα, στη δυτική Υεμένη, όπου βρίσκεται το σημαντικότερο λιμάνι της χώρας.

Η Διεθνής Αμνηστία καταδίκασε το γεγονός ότι οι μάχες ανάγκασαν εκατοντάδες μέλη του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και ασθενείς να φύγουν εσπευσμένα από το νοσοκομείο Αλ Θάουρα, το μεγαλύτερο στη Χοντάιντα. Εκρήξεις και πυρά συνταράσσουν τον τομέα της πόλης όπου βρίσκεται το νοσοκομείο από την Κυριακή.

Ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες προειδοποίησε ότι εάν προκληθούν μεγάλες ζημιές και πάψει να λειτουργεί το λιμάνι στη Χοντάιντα, από όπου εισάγονται πάνω από τα τρία τέταρτα της ανθρωπιστικής βοήθειας στη χώρα, οι συνέπειες θα είναι «καταστροφικές». Κατά τον ΟΗΕ ως και 14 εκατομμύρια άμαχοι κινδυνεύουν να λιμοκτονήσουν στην Υεμένη.

  

Παραιτήθηκε ο Πέτρος Κόκκαλης από Δημοτικός Σύμβουλος του συνδυασμού «Πειραιάς Νικητής» .

«Προς κάθε ενδιαφερόμενο, παραιτούμαι άμεσα από το συνδυασμό "Πειραιά Νικητή" αφού μου το ζητά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μου επιβάλει τους όρους με τους οποίους θα διεκδικήσω την όποια συμμετοχή μου στα κοινά». Αυτό αναφέρει σε δήλωσή του ο Πέτρος Κόκκαλης του οποίου την παραίτηση από το δημοτικό συμβούλιο Πειραιά είχε ζητήσει ο συνδυασμός

«Πειραιάς Νικητής» του Γιάννη Μώραλη. Συγκεκριμένα με ανακοίνωσή του ο συνδυασμός Μώραλη ανέφερε:

«Δημοσιεύματα φέρνουν τον δημοτικό σύμβουλο Πέτρο Κόκκαλη να συμμετέχει στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Καλούμε τον κύριο Κόκκαλη αν πράγματι είναι αυτή η επιλογή του, να υποβάλλει την παραίτηση του από τον Συνδυασμό «Πειραιάς Νικητής», καθώς είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι επιλογές του αποτελούν τον κύριο αντίπαλο του συνδυασμού.»

Ο Πέτρος Κόκκαλης αναλυτικά στην δήλωσή του στο fb αναφέρει:

"Το γεγονός ότι ο «Πειραιάς Νικητής», παρά το έργο της Δημοτικής Αρχής, πέντε χρόνια μετά την ίδρυσή του δε διαθέτει κανένα συλλογικό όργανο το οποίο να αποφασίζει αν θα ζητήσει τη παραίτηση μελών του, εξηγεί στο ακέραιο την ειλημμένη απόφασή μου να μην είμαι υποψήφιος μαζί του στις επόμενες δημοτικές εκλογές.

Προς κάθε ενδιαφερόμενο, παραιτούμαι άμεσα από το συνδυασμό «Πειραιά Νικητή» αφού μου το ζητά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μου επιβάλει τους όρους με τους οποίους θα διεκδικήσω την όποια συμμετοχή μου στα κοινά.

Ως Εντεταλμένος Δημοτικός Συμβουλος Τοπικής Οικονομικής Ανάπτυξης, Επιχειρηματικότητας και Κλιματικής Αλλαγής, ασκώ τις αρμοδιότητες που μου έχει αναθέσει ο Δήμαρχος Πειραιά από το 2014 και είναι δική του απόφαση να μου τις αφαιρέσει, εφόσον κρίνει ότι δεν τις ασκώ επαρκώς ή για οποιοδήποτε λόγο επιθυμεί ή ακόμη και προς απάντηση δημοσιευμάτων οικείων μέσων."