Παγκόσμιος ρατσισμός

Γράφει  η Λώρη Κέζα

Όσοι μετανάστες και πρόσφυγες να δολοφονηθούν, η μετακίνηση πληθυσμών δεν ανακόπτεται. Όσοι και να κρατηθούν σε καταυλισμούς, η επιθυμία για εγκατάσταση σε καλύτερο τόπο, δεν περιορίζεται. 

Αυτό πρέπει να έχουμε κατά νου κάθε φορά που καταγράφεται μια επίθεση μίσους απέναντι σε ξένους, αλλόφωνους, αλλόθρησκους. 

Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του 21ου αιώνα, μια πρωτόγνωρη και μαζική μετακίνηση πληθυσμών, από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο. Η μετανάστευση είναι σαν το νερό που κυλάει, δεν εμποδίζεται ούτε από φράγματα ούτε από τείχη, το νερό θα βρει διέξοδο, ακόμη κι αν γίνει σταγόνα με τη σταγόνα. Καθένας με τις ανάγκες του, καθένας με τις απαιτήσεις του, όλοι για μια καλύτερη ζωή. Αυτό είναι το ζητούμενο. 

Δεκάδες οι νεκροί σήμερα στο Κράιστσερτς στη Νέα Ζηλανδία, θύματα ρατσιστικής επίθεσης σε μουσουλμανικό τέμενος. 

Πριν λίγο καιρό τα ίδια στο Πίτσμπουργκ των Ηνωμένων Πολιτειών, δολοφονίες με την κραυγή «όλοι οι εβραίοι πρέπει να πεθάνουν». Πριν λίγες εβδομάδες στο Κάιρο της Αιγύπτου ένας νεκρός αστυνομικός, σκοτώθηκε εξουδετερώνοντας εκρηκτικό μηχανισμό σε κοπτική εκκλησία. Το ίδιο τυφλό μίσος για το διαφορετικό, μίσος για τα ιερά των άλλων, φόβος για το διαφορετικό, κανένας σεβασμός στο δικαίωμα για ζωή. 

Δεν υπάρχει σημείο του πλανήτη που να μένει ανεπηρέαστο από τα δεδομένα. Το πρώτο δεδομένο είναι η μετακίνηση, η φυγή και η υποδοχή πληθυσμών, με διαφορετικές αναλογίες, για διαφορετικούς λόγους. Από την Ασία και την Αφρική ομάδες μετακινούνται προς την Ευρώπη, μέσα στην Ευρώπη ομάδες αλλάζουν χώρα, από την Ευρώπη ο κόσμος φεύγει για τον Καναδά και τις ΗΠΑ. 

Στις αραβικές χώρες καταγράφεται αποχώρηση προς τη Δύση και ταυτόχρονα δημιουργούνται θέσεις εργασίας για άλλους Ασιάτες. Ο παγκόσμιος χάρτης αλλάζει και αυτό αποτελεί βεβαιότητα. Πλην όμως ο πλανήτης είναι απροετοίμαστος. Είναι απροετοίμαστος πρακτικά και ηθικά.