Είμαστε… ελεύθεροι να συμφωνούμε με εντολές και υποδείξεις

Του Δημήτρη  Μηλάκα

Καταρρέει με το πέρασμα του χρόνου και υπό το βάρος της πραγματικότητας η κυρίαρχη (νεο) φιλελεύθερη σοφιστεία περί της ύπαρξης ενός παγκοσμιοποιημένου πεδίου όπου τα δρώντα υποκείμενα ξεδιπλώνουν τις αρετές τους διεκδικώντας ελευθέρα και με ίσους όρους τα μερίδια που τους αναλογούν σε όλα (οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό) τα επίπεδα. Παρά το νεοφιλελεύθερο λούστρο ο κόσμος παραμένει όπως ακριβώς ήταν χιλιετίες τώρα: αρένα συγκρούσεων.

Η πραγματικότητα άλλωστε είναι προφανής και αμείλικτη: η υδρόγειος αποτελεί όντως ένα ενιαίο πεδίο δράσης με κανόνες που έχουν ορίσει οι ισχυροί με τέτοιον τρόπο που να εξυπηρετούνται και να διαιωνίζονται τα συμφέροντά τους. Κάτω από τους ισχυρούς, οι οποίοι σφάζονται μεταξύ τους ή δια αντιπροσώπων τους για την επέκταση της ισχύος τους, στοιχίζονται ως πιόνια οι αδύναμοι, οι οποίοι είτε συμμορφώνονται στις υποδείξεις και εντολές είτε συνθλίβονται.

Ελευθερία υπάρχει όπου οι πιάτσες στην οικονομία και την πολιτική είναι «πιασμένες» από τις κυρίαρχες οικονομικές δυνάμεις της Δύσης. Πρόκειται για την ελευθερία της συμφωνίας των ανίσχυρων με τους κανόνες που οι ισχυροί έχουν ορίσει.

Επιπρόσθετα, οι ισχυροί κρατούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να παραβιάζουν ακόμη και τους δικούς τους κανόνες αν πρόκειται να προωθήσουν ή να περιφρουρήσουν τα συμφέροντά τους. Για παράδειγμα, μπορούν να χειροκροτήσουν έναν φίλο τους δικτάτορα ή να εργαστούν για την πτώση μιας εκλεγμένης κυβέρνησης.

Ωστόσο, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά ή τόσο ομαλά για τους παγκόσμιους κλειδοκράτορες και θεματοφύλακες της δημοκρατίας και της ελευθερίας, όπως μας αφήνει να καταλάβουμε με δήλωσή του ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ:

«Υπάρχουν εξωτερικές αντιευρωπαϊκές δυνάμεις που επιδιώκουν – ανοικτά ή μυστικά – να επηρεάσουν τις δημοκρατικές επιλογές των Ευρωπαίων, όπως συνέβη με το Brexit και με έναν ορισμένο αριθμό προεκλογικών εκστρατειών στην Ευρώπη. Και αυτό θα μπορούσε να συμβεί και πάλι με τις ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου».

Παρόμοια ανήσυχος εμφανίζεται και ο δικός μας τοποτηρητής Τζέφρι Πάιατ. Ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα σε δηλώσεις του δεν έκρυψε τη δυσφορία του για το γεγονός ότι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, παρ’ ότι ξεπουλήθηκε με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, δεν κατέληξε εκεί που έπρεπε.

Για να μην πολυλογούμε, λοιπόν, το πλαίσιο της ελευθερίας μας περιγράφεται σαφέστατα μέσα από τις ανήσυχες υποδείξεις και τις παρατηρήσεις των δυο αξιωματούχων: μπορούμε να ψηφίζουμε όποιους μας επιτρέπουν και να ξεπουλιόμαστε σε όποιους μας υποδεικνύουν…