Επινοητικοί και άξιοι συγχαρητηρίων

Γράφει ο Πέτρος Μανταίος

Ως Αθηναίος παλαιοτάτων ετών αισθάνομαι υποχρέωση να συγχαρώ εκείνους τους συμπολίτες μας που, για την ασφάλεια όλων μας, προνοούν και επινοούν λύσεις, έστω προσωρινές, σε μικρά, καθημερινά προβλήματα, που χωρίς αυτές τις προσωρινές λύσεις ίσως εξετίθεντο κάποιοι από εμάς σε κινδύνους ατυχημάτων, ακόμα και σοβαρών.

Μιλάω για την ασφάλεια των πεζών επί των πεζοδρομίων [οι πεζοί στη χώρα μας έχουν την κακή συνήθεια να βαδίζουν και στα πεζοδρόμια, όποτε τους δίνεται αυτή η ευκαιρία], εξαιτίας της κατάστασης που παρουσιάζουν αρκετά από τα καπάκια των μετρητών της ΕΥΔΑΠ. Που άλλα λείπουν από τη θέση τους –ευτυχώς αυτά είναι τα λιγότερα– και άλλα έχουν καταποντιστεί στα βάθη του μετρητή από βλάβες στις υποδοχές στήριξης.

Μόνο στη γειτονιά μου, από ξενοδοχείο Κάραβελ μέχρι Ιλίσια π.χ., έχω παρατηρήσει 6-7 τέτοιες περιπτώσεις, που έτσι και δεν τις προσέξει ο πεζός, μπορεί να απολέσει και την ιδιότητα του πεζού.

Κάποιοι λοιπόν φιλογενείς, συγχρόνως και πρακτικοί, συμπολίτες μας, αφού φαίνεται είδαν κι απόειδαν ότι οι αρμόδιοι κάπου αλλού βόσκουν και συνεργεία της ΕΥΔΑΠ δεν εμφανίζονται στον ορίζοντα, πήραν την τύχη των πεζοδρομίων στα χέρια τους κι έπιασαν να επινοούν και να αυτοσχεδιάζουν λύσεις, εκ των οποίων [στη γειτονιά μου, δεν ξέρω πώς τα κατάφεραν σε άλλες γειτονιές, άλλοι ενεργοί πολίτες] ως επικρατέστερη επελέγησαν τα πλαστικά δοχεία (κουβαδάκια) που η πρώτη τους χρήση ήταν οι μπογιές.

Εν ολίγοις… τη βάψαμε. Ή μάλλον, θα την είχαμε βαμμένη, αν δεν παρενέβαιναν αυτοσχεδιάζοντας οι συμπολίτες με τα κουβαδάκια, στους οποίους αξίζουν θερμά συγχαρητήρια. Που θα τα έδινα στην ΕΥΔΑΠ, διότι με τις παραλείψεις της ενθαρρύνει πρωτοβουλίες πολιτών. Αλλά ίσως το παρεξηγούσαν. Ενώ δεν ψάχνω για παρεξήγηση. Εξήγηση χρειάζεται.