Φωτιά στα Γεράνεια Όρη: Μαρτυρία ανατρέπει τους ισχυρισμούς Χαρδαλιά – «Ποιος 90χρονος;»…

 

Ανατροπή σχετικά με τη φωτιά που κατέκαψε τα Γεράνεια Όρη, σύμφωνα με τη μαρτυρία εθελοντή δασοπυροσβέστη από την περιοχή.

 

Ο εθελοντής, Δημήτρης Δεσύλλας, ο οποίος μίλησε στη «Δημοκρατία», δηλώνει ότι στην περιοχή του Σχίνου Κορινθίας δεν υπάρχει 90χρονος που να έβαλε φωτιά σε ξερόκλαδα την ημέρα που ξέσπασε η μεγάλη πυρκαγιά. Επίσης, επισημαίνει ότι έγιναν και λάθη τα οποία οδήγησαν στο να γίνουν στάχτη 75.000 στρέμματα δάσους.

 

Όσον αφορά στο σενάριο ότι η φωτιά ξεκίνησε από ηλικιωμένο που έβαλε να κάψει ξερόκλαδα, ο κ. Δεσύλλας είναι κατηγορηματικός: «Θέλω να δηλώσω προς πάσα κατεύθυνση ότι εμείς στον Σχίνο δεν γνωρίζουμε κανέναν 90χρονο. Εκεί είμαστε μετρημένα κουκιά και ο ένας γνωρίζει τον άλλον. Προφανώς, λοιπόν, δεν υπάρχει 90χρονος».

 

Προσθέτει, δε, ότι το σενάριο του ηλικιωμένου «ξεκίνησε από τη “μαρτυρία” μιας γυναίκας που έλεγε ότι είχε βάλει φωτιά ένας 90χρονος σε ένα άλλο οικόπεδο και όχι στον ελαιώνα. Ωστόσο, αυτό το οικόπεδο βρίσκεται σε άλλο σημείο της πυρκαγιάς, το οποίο κάηκε πολύ αργότερα. Αρα, καταρρίπτεται ο μύθος αυτός. Μετά, ακούστηκε μια άλλη “μαρτυρία”, για τον 90χρονο που έβαλε φωτιά μέσα στον ελαιώνα. Μετά, ο παππούς “έγινε” γιαγιά και έκαιγε ξερόκλαδα, και μετά μας το ‘πε και ο Χαρδαλιάς. Εμείς, πάντως, στον Σχίνο 90χρονο δεν έχουμε στην περιοχή.

 

Επίσης, όσοι λένε ότι είδαν τον παππού να καίει ξερόχορτα στον ελαιώνα, αυτό καταρρίπτεται με το εξής περιστατικό: Ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που είναι ακριβώς δίπλα στον ελαιώνα (όπου υποτίθεται άναψε η φωτιά) ήταν εκεί. Οταν τον ρωτήσαμε, μας είπε ότι από το απόγευμα δεν υπήρχαν κανένας καπνός, καμιά φωτιά και κανένας 90χρονος δίπλα από το σπίτι του. Στις 21.32 είδε ξαφνικά να πετάγονται φλόγες μέσα από τον ελαιώνα και πήρε αμέσως την Πυροσβεστική».

 

Ο κ. Δεσύλλας υπογραμμίζει ότι «όλοι μετά τη φωτιά κάνουμε αγώνα δρόμου για να βρούμε τον υποτιθέμενο 90χρονο. Αλλά, αφού τον ξέρει ο Χαρδαλιάς και δεν τον έχουμε δει ποτέ εμείς, φτάνει και περισσεύει… Και, αφού ξέρει την ηλικία του, άρα γνωρίζει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση, και περιμένουμε να τον ανακρίνουν», ενώ για την τεράστια καταστροφή που συνέβη, σημειώνει ότι «δεν υπήρξε καμιά πρόληψη για τα Γεράνεια Ορη εδώ και χρόνια. Εχουν κοπεί εδώ και χρόνια οι πυροφύλακες, δεν υπάρχει πουθενά αντιπυρική ζώνη, δεν γίνεται διαχείριση του δάσους».  

πηγή

Ο κύριος “ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κυβέρνηση μέσα στο ψέμα και φεύγει μέσα στο ψέμα” πήρε μετεγγραφή στον ΣΥΡΙΖΑ…

 

Ο πρώην βουλευτής και υφυπουργός Παιδείας με το ΠΑΣΟΚ, ο Συμεών Κεδίκογλου, προσχώρησε στον ΣΥΡΙΖΑ.

 

Πριν από δυο χρόνια, το 2019, ανάλογη πορεία είχε τραβήξει προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ο σημερινός διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ.Θεοχαρόπουλος. Τότε ο κ.Κεδίκογλου, ως μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΚΙΝΑΛ, πρ. βουλευτής και υφυπουργός. έγραφε (dailypost):

 

Κάντο όπως ο Θεοχαρόπουλος!

Φαίνεται πως ο κ. Θεοχαρόπουλος έχει μια απαράμιλλη ικανότητα πολιτικής επιβίωσης και εξασφάλισης (προσωπικών του) συμφερόντων.

 

Φυσικά κάθε φορά υπάρχει μια πρόφαση: αρχικά έγινε πρόεδρος της τραυματισμένης και αδύναμης πια ΔΗΜΑΡ για να την σώσει από το λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, αργότερα λόγω… Πρεσπών θα την έριχνε επαναδιασπασμένη στις αγκάλες του! Το ότι κάθε φορά εξυπηρετούνται ταυτόχρονα οι δικές του προσωπικές επιδιώξεις είναι μάλλον σύμπτωση… Έτσι, περιφέροντας το κουφάρι ενός κόμματος με ιστορική διαδρομή αλλά πλέον κόμμα-σφραγίδα με άγνωστο αριθμό μελών ανά την επικράτεια, διαπραγματεύεται και παίρνει το μέγιστο δίνοντας ελάχιστα.

 

Αρχικά το ΠΑΣΟΚ, θέλοντας σε μια κρίσιμη φάση του να δείξει ένα άνοιγμα κ μια διεύρυνση του πρόσφερε την εκλόγιμη πρώτη θέση στο φηφοδέλτιο Επικρατείας. Και μην έχετε αμφιβολία ότι αν του την ξαναέδινε ακόμη θα…κατακεραύνωνε ως ανίκανη την παρούσα κυβέρνηση. Είχε όλο το προηγούμενο διάστημα προβολή και προνόμια αρχηγού και συνεπώς προνομιακή θέση στη μάχη του σταυρού. Όμως όχι! Ξανά τη σιγουριά του διορισμένου, κόντρα στα υπόλοιπα «κορόιδα» που δίνουν τη μάχη. Αν και κατανοητή, εμπεριέχει ένα περίεργο μίγμα θράσους, ανασφάλειας αλλά και υπερτροφικού εγώ η απόφαση να μην υποβάλλεσαι στη βάσανο του σταυρού αλλά να επιδιώκεις εσαεί θέση χωρίς ποτέ την άμεση λαϊκή νομιμοποίηση! Έτσι, αν αληθεύουν τα σχετικά δημοσιεύματα, κατά παρόμοιο τρόπο θα εξασφαλίσει τα ίδια, από το ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά! Με τίμημα βέβαια την καταπάτηση κόκκινων γραμμών…

 

Θα πρέπει παρ όλα αυτά να διδάσκεται στα αμφιθέατρα σαν case study επιτυχούς διαπραγμάτευσης. Ίσως να πρέπει μάλιστα να σταλεί επικεφαλής σε μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης αναθεώρησης των οικονομικών δεικτών της χώρας μας. Και μπορεί στο ποσοστό το υπερπλεονάσματος τελικά να μην τα κατάφερνε, δε θα με εξέπληττε όμως αν επέστρεφε ως διάδοχος του κ. Γιουνκέρ έχοντας κερδίσει τη χηρεύουσα θέση του προέδρου της Ευρωπαικής επιτροπής!

 

Θεοχαρόπουλος: Περασμένα – ξεχασμένα…

 

Για την εκ νέου συνεύρεσή του με τον κ.Κεδίκογλου, σε άλλο πια κόμμα, ρωτήθηκε ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος (στο Action24)  όπως και για το άρθρο που είχε γράψει ο Κεδίκογλου στο dailypost το 2019 και στο οποίο καταφερόταν εναντίον του επειδή πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τον διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ «η πολιτική είναι ένα δυναμικό πεδίο και δεν μπαίνουν μέσα σε αυτό προσωπικά χαρακτηριστικά».  Στην συνέχεια μάλιστα αναφέρθηκε στο τι έλεγε ο Άδωνις Γεωργιάδης για τη Νέα Δημοκρατία όταν ήταν στο ΛΑ.Ο.Σ, για να υποστηρίξει το επιχείρημα του.  Συνεπώς δεν τρέχει τίποτα…

 

Αλλωστε προφανώς δεν τρέχει τίποτα, ούτε για τον κ.Τσίπρα, παρότι το 2019 και λίγο πριν από τις εκλογές η σημερινή του μετεγγραφή, ο κ. Σ Κεδίκογλου ήταν που έλεγε ότι “ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε στην κυβέρνηση μέσα στο ψέμα και φεύγει μέσα στο ψέμα” σε δηλώσεις του στον ΑΝΤ1.  

πηγή

Η μειονότητα, η Θράκη και οι «ιδιωτικές» επισκέψεις των γειτόνων

 

Τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη έχουν πλεόνασμα ανεκτικότητας, αλλά και πάλι αυτή η ανοχή συναντά συγκεκριμένα όρια.

 

γράφει ο Αλέξανδρος  Σιουτζούκης

 

Θα ήταν αφέλεια να υποστηρίξει κανείς ότι η «ιδιωτική» επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών εμφορείται από το «ειλικρινές» ενδιαφέρον του κ.Τσαβούσογλου για τους Έλληνες ομόθρησκους του, τη στιγμή που θα πραγματοποιηθεί μόλις τέσσερις εβδομάδες μετά την (επίσης) «ιδιωτική» επίσκεψη του τούρκου υφυπουργού Εξωτερικών Σελίμ Κιράν (Selim Kiran) στη Θεσσαλονίκη , την Κομοτηνή και το Διδυμότειχο!

 

Ακόμα και οι πλέον …καλόπιστοι θα συνέδεαν την επίσκεψη του αρχηγού της τουρκικής διπλωματίας με την ασυνήθιστη αντιπαράθεση Δένδια – Τσαβούσογλου, πριν από ενάμιση μήνα στην Άγκυρα, την οποία μάλιστα είχε πυροδοτήσει η αναφορά του δεύτερου στην «τουρκική μειονότητα»! 

 

Η Τουρκία έχει αποδείξει ότι δεν χάνει τις ευκαιρίες να χρησιμοποιεί τη μουσουλμανική μειονότητα εντάσσοντας την στις «διμερείς διαφορές»…

 

Και αυτό παρά το γεγονός ότι η ίδια είναι έκθετη από την  παραβίαση των σχετικών  Συνθηκών καθώς εξαιτίας της πολιτικής που ασκήθηκε (απαγόρευση άσκησης ορισμένων επαγγελμάτων, περιορισμοί στην ιδιοκτησία , κατασχέσεις περιουσιών κλπ) ο πληθυσμός της ελληνικής μειονότητας μειώθηκε δραματικά στη γειτονική χώρα (από 130.000 το 1924 σε μόλις 3.500 σήμερα ). 

 

Ωστόσο, η επιχείρηση της Άγκυρας να πείσει για την καταπίεση της μουσουλμανικής μειονότητας είναι σχετικά δύσκολη καθώς οι Έλληνες μουσουλμάνοι απολαμβάνουν όλων των συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών τη στιγμή μάλιστα που στη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών εκλέγονται ανελλιπώς βουλευτές * στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

 

Αντιθέτως, μια ανάλογη προσπάθεια θα ήταν μάταιη καθώς μέλη της ελληνικής μειονότητας έχουν να εκλεγούν στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση από τα χρόνια του Μεσοπολέμου! Θα ήταν αδύνατο άλλωστε καθώς μετά τις απηνείς διώξεις των Ελλήνων στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 δεν υπάρχει μια ευάριθμη μειονότητα που να μπορεί να εκλέξει εκπροσώπους της !

 

Η Τουρκία ποτέ δεν «ξέχασε» το ζήτημα της μειονότητας. Βέβαια, ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν φθάσει τούρκοι επίσημοι να καυτηριάζουν την επικοινωνία του Ελληνα πρωθυπουργού με τους Έλληνες μουσουλμάνους,  όπως έγινε πρόσφατα , ούτε να αποδοκιμάζουν τον προσδιορισμό ενός χωριού ως Πομακικό.

 

Παρ΄όλα αυτά κατά την επίσκεψη του Κ.Καραμανλή στην Άγκυρα το 1959 οι γείτονες ζήτησαν «αλλαγές» στη Συνθήκη της Λωζάννης διεκδικώντας τη μετονομασία της μουσουλμανικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης, σε «τουρκική».

 

Και μάλιστα η τουρκική απαίτηση διατυπώθηκε μόλις τέσσερα χρόνια μετά τις επιθέσεις του α αιματηρά επεισόδια ( με 30 νεκρούς Ελληνες ) στην Κωνσταντινούπολη το 1955 που σήμαναν και την αρχή του τέλους για την ελληνική μειονότητα της Πόλης *

 

Η επίσκεψη τούρκων επισήμων στη Θράκη με τη συχνότητα που γίνεται και το χαρακτήρα εθίμου που έχει αποκτήσει, δημιουργεί προβληματισμό παρά τη σπουδή της Άγκυρας να τις προσδιορίζει ως ιδιωτικές…

 

Ωστόσο, για να μην  εκφεύγουν από τον ιδιωτικό τους χαρακτήρα οι επισκέπτες θα έπρεπε να μεριμνούν ώστε να μην προκαλούν με τις δηλώσεις τους, να αποφεύγουν συναντήσεις που θα μπορούσαν να δημιουργήσουν εντάσεις και τέλος θα απέφευγαν να παραχωρήσουν συνεντεύξεις (ιδιωτικές; ) και μάλιστα σε τηλεοπτικά συνεργεία που τους συνοδεύουν …

 

Αντίθετα, οι επισκέψεις ελλήνων επισήμων εξαντλούνται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο* και ποτέ ως τώρα δεν πραγματοποιήθηκε επίσκεψη αξιωματούχου στις νήσους Ίμβρο και Τένεδο όπου με βάση τη Συνθήκη της Λωζάνης θα έπρεπε να διαβιεί μια ακμάζουσα ελληνική μειονότητα που θα απολάμβανε τα προνόμια της αυτοδιοίκησης και μιας εν μέρει «αυτονομίας», όπως προέβλεπε η συγκεκριμένη Συνθήκη!

 

Η Ελληνική Πολιτεία μετά τη συνθήκη της Λωζάνης άφησε την ελληνική μειονότητα σχεδόν στην τύχη της, όπως ακριβώς παραιτήθηκε (και στην περίπτωση της Ίμβρου και της Τενέδου ) από την υποχρέωσή της να τηρηθούν τα προβλεπόμενα στις συνθήκες για την προστασία της.

 

Την ίδια στιγμή ακολούθησε μιαν αλλοπρόσαλλη πολιτική απέναντι στη μειονότητα που προσέφερε χώρο και επέτρεψε τελικά, στους Τούρκους αξιωματούχους,  να διεκδικούν ακόμα και την προστασία (!) των ομοθρήσκων τους

 

Η Άγκυρα μπορεί να επιδίδεται σε μια εργώδη προσπάθεια ανάδειξης ζητημάτων με τη μουσουλμανική μειονότητα αλλά δυστυχώς για την Τουρκία στη Θράκη υπάρχουν και λειτουργούν 127 μειονοτικά σχολεία, καθώς και 260 τεμένη.

 

Στην Τουρκία η εικόνα είναι απογοητευτική καθώς τα εκπαιδευτικά ιδρύματα για την ελληνική μειονότητα μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού ενώ είναι ελάχιστες οι εκκλησίες για τους Έλληνες χριστιανούς τη στιγμή μάλιστα που η Αγιά Σοφιά αλλά και η Μονή της Χώρας μετατράπηκαν πρόσφατα σε τζαμιά μετά από απόφαση της σημερινής κυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν…

 

Οι ιδιωτικές επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων είναι μέρος της ίδιας προσπάθειας και δημιουργούν τριβές τη στιγμή που οι δυο πλευρές, Αθήνα και Αγκυρα, επιθυμούν να οικοδομήσουν μια «θετική ατζέντα». Ταυτόχρονα, υπονομεύουν τις σχέσεις καλής γειτονίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και μεγαλώνουν το έλλειμμα εμπιστοσύνης…

 

Τα σύγχρονα δημοκρατικά κράτη , κυρίως της Δύσης, έχουν πλεόνασμα ανεκτικότητας αλλά και πάλι αυτή η ανοχή συναντά συγκεκριμένα όρια…

 

Όπως αυτά που επισήμανε ο πρωθυπουργός του Καναδά Λ. Πήρσον όταν εξέφρασε την απόλυτη δυσαρέσκειά του για τις δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου Στρατηγού Ντε Γκώλ κατά την επίσκεψή του στο γαλλόφωνο Κεμπέκ τον Ιούλιο του 1967 και τελικά ανάγκασαν τον δεύτερο να διακόψει την επίσκεψή του και να επιστρέψει στο Παρίσι…

 

 

 

 (1) *( https://www.huffingtonpost.gr/entry/kai-senenteexe-tepoe-apo-ton-kiran-para-ton-anepisemo-charakteras-tes-episkepses-ste-thrake_gr_60939d95e4b02e74d22fd6d6)

 

(2) * (https://www.huffingtonpost.gr/entry/e-toerkia-epimenei-kai-zeta-dialoyo-anee-oron_gr_6078866ce4b08e452a1947bf)

 

 (3)*(αυτή την περίοδο είναι εκλεγμένοι τρεις Έλληνες μουσουλμάνοι βουλευτές)

 

(4) *( με την εξαίρεση ίσως της υποδοχής που επιφύλαξαν Κωνσταντινοπολίτες στον Κ.Καραμανλή το 1959, όταν επιστρέφοντας από το ταξίδι του στην Άγκυρα επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη)

 

 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κοντή μνήμη και παραποιεί τα γεγονότα: το 2009 και το 2015…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Οι επέτειοι έχουν μια χρησιμότητα, όταν δεν χρησιμοποιούνται για παραποίηση της πραγματικότητας, με στόχο να πληγεί ο πολιτικός αντίπαλος. Αυτό, δηλαδή, που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μιλώντας κατά τη χτεσινή εκδήλωση για τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση (τότε ΕΟΚ) και λέγοντας ότι το 2015 η χώρα έφτασε «ένα βήμα πριν από το γκρεμό», δηλαδή πριν από την έξοδο από την Ευρωζώνη. Αυτό, πράγματι, συνέβη, αλλά εφτά χρόνια πριν, το 2009.

 

 

Ας δούμε τα γεγονότα, για να αντιληφθούν όλοι πώς ο νυν πρωθυπουργός παραποιεί την αλήθεια:

 

Πρώτον, παραθέτουμε την επίμαχη φράση του: «Γύρω από το ζητούμενο της δυνατής ευρωπαϊκής Ελλάδας οικοδομήθηκαν ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις αναβαθμίζοντας την ποιότητα της εσωτερικής πολιτικής ζωής. Με ένα μόνο σκοτεινό διάλειμμα: την περίοδο κατά την οποία επικράτησε ο διχαστικός λαϊκισμός, το 2015. Τότε που η χώρα οδηγήθηκε ένα μόλις βήμα πριν τον γκρεμό. Και πάλι όμως, οι προοδευτικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και διέλυσαν τα έωλα συνθήματα. Κράτησαν τον τόπο στην Ευρώπη και στο κοινό νόμισμα.».

Advertisement

 

Δεύτερον, η Ελλάδα όντως έφτασε ένα βήμα πριν από την έξοδο από το ευρώ, αλλά αυτό συνέβη το 2009, όταν αποκαλύφθηκε το μέγεθος του ελλείμματος που έκρυβε η κυβέρνηση Καραμανλή και οδήγησε στο κλείσιμο των αγορών και στην επιβολή του πρώτου Μνημονίου. Ο κ. Μητσοτάκης ήταν τότε νέος βουλευτής και μπορεί να μην τα ξέρει καλά. Αλήθεια, μήπως θυμάται ποιος έχει πει ότι τα στοιχεία της περιόδου 2004-2009 (κυβέρνηση ΝΔ) ήταν παραποιημένα; Όχι, δεν το έχει πει κανένας ΣΥΡΙΖΑίος, ούτε ΠΑΣΟΚος. Ο συντηρητικός (στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ανήκει, όπως και η ΝΔ) τότε πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ το είχε πει. Δείτε εδώ. Κι αν δεν το θυμάται αυτό ο κ. Μητσοτάκης, μήπως θυμάται τι είχε πει ο Γιούνκερ, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου του παρουσίασε την οικτρή οικονομική κατάσταση που του είχε παραδώσει η κυβέρνηση Καραμανλή; «The game over», είχε πει.

 

Τρίτον, μήπως θυμάται ο κ. Μητσοτάκης πότε ο Σόιμπλε ζήτησε για πρώτη φορά να φύγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη; Το 2011 το είχε ζητήσει και τότε δεν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί να του το επιβεβαιώσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που ήταν αποδέκτης της πρότασης, την οποία και απέρριψε.

 

Τέταρτον, μήπως θυμάται ο κ. Μητσοτάκης ποιος πρωτοστάτησε στον αντιμνημονιακό αγώνα, δηλώνοντας «πρώτος αντιμνημονιακός»; Του το θυμίζουμε εμείς. Ήταν ο Αντώνης Σαμαράς, τότε (2010-2011) που υπονόμευε την κυβέρνηση Παπανδρέου. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν μικρό κόμμα.

 

Πέμπτον, το 2015 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όντως έκανε σπασμωδικές κινήσεις. Το δημοψήφισμα ήταν μια από αυτές. Αλλά ήταν μια προσπάθεια-μάταιη εξαρχής, λόγω του συσχετισμού των δυνάμεων- να μην κάνει ό, τι και οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Και δεν αποσκοπούσε να οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ, απόδειξη η περίφημη «κωλοτούμπα» μετά το δημοψήφισμα.

 

Συμπέρασμα: η Ελλάδα δεν κινδύνεψε να βγει από το ευρώ το 2015 επί ΣΥΡΙΖΑ ούτε τότε επικράτησε ο «διχαστικός λαϊκισμός». Τουλάχιστον όχι για πρώτη φορά. Και τα δύο είχαν προηγηθεί, με πρωταγωνίστρια τη δική του παράταξη: το 2009 (κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή), όταν παρέδωσε χρεοκοπημένη οικονομία και αμέσως μετά (ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά), όταν υπονόμευε ανοιχτά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που ανέλαβε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

 

Αυτή είναι η αλήθεια που θέλει να μη θυμάται σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γι’ αυτό και παραποιεί τα γεγονότα ή τα παρουσιάζει μονομερώς. Το έχει πει πολύ καλά ο Τζακ Νίκολσον: «Θέλεις την αλήθεια; Δεν γίνεται να χειριστείς εσύ την αλήθεια»!

Λοταρίες και εμβόλια

 

γράφει η Κορίνα Βασιλοπούλου

 

Φοβάσαι το εμβόλιο κατά του κορονοϊού; Θα κάμπτονταν οι ανησυχίες και οι δισταγμοί σου αν έπαιρνες παράλληλα κάποιο αντάλλαγμα; Χρήματα, υποτροφίες, δωρεάν μπίρες, πίτσες ή εισιτήρια για διάφορα θεάματα; Στο Οχάιο των ΗΠΑ πάντως, μια γυναίκα έγινε προχθές η πρώτη που κέρδισε ένα εκατομμύριο δολάρια στη λοταρία με τα ονόματα όσων έκαναν τελευταία την πρώτη δόση του εμβολίου. Κι ένας έφηβος κέρδισε πλήρη τετραετή υποτροφία για τις σπουδές του σε δημόσιο Πανεπιστήμιο της Πολιτείας.

 

Ακούγεται ανόητο και φτηνό να χρειάζεσαι κάποιο δέλεαρ για να κάνεις το αυτονόητο προκειμένου να προστατεύσεις την υγεία τη δική σου και των γύρω σου. Στις ΗΠΑ όμως, όπου οι νεκροί από την πανδημία κοντεύουν τις 600.000, οι αρχές τα παίζουν όλα για όλα προκειμένου να προσελκύσουν τους δύσπιστους στα εμβολιαστικά κέντρα.

 

Προχθές τα CDC, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, ανακοίνωσαν ότι το 50% του πληθυσμού έχει εμβολιαστεί πλήρως. Παράλληλα όμως, μετά την ενθουσιώδη εισροή των πρώτων μηνών, παρατηρείται κάμψη στον αριθμό των ανθρώπων που πάνε να εμβολιαστούν. Ο Απρίλιος ήταν ο μήνας με τη χαμηλότερη προσέλευση και μόνο τον Μάιο άρχισε να παρατηρείται μια μικρή άνοδος.

 

Γι' αυτό και πολλές Πολιτείες, τόσο με ρεπουμπλικανικές όσο και με δημοκρατικές διοικήσεις, από τη Νέα Υόρκη ώς το Ορεγκον κι από το Μέριλαντ ώς το Κολοράντο, αποφάσισαν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. «Ξέρω πως κάποιοι θα πουν ότι είναι τρελό να σπαταλάς ένα εκατομμύριο δολάρια κάθε εβδομάδα. Από τη στιγμή όμως που τα εμβόλια είναι πια διαθέσιμα για όλους, η πραγματική σπατάλη είναι μια ζωή που χάνεται εξαιτίας του Covid-19», δήλωσε ο κυβερνήτης του Οχάιο, Μάικ ντεΓουάιν.

 

Το πρόγραμμα πάντως φαίνεται πως στέφεται με επιτυχία καθώς από την περασμένη εβδομάδα που ανακοινώθηκε η εμβολιαστική λοταρία, το ποσοστό του κόσμου που έκλεισε ραντεβού για το εμβόλιο αυξήθηκε κατά 53%. Σωτήριο κόλπο ή άλλο ένα δείγμα της βλακείας του ανθρώπινου είδους; Η απάντηση έγκειται στην κρίση του καθενός.

 

«Ο,τι απέμεινε απ’ αυτόν τον ουρανό…»

 

γράφει η Κυριακή Μπεϊόγλου

 

«Σε κατάσταση πολιορκίας, Ο χρόνος γίνεται ένας τόπος Που συρρικνώνεται κι όλο συρρικνώνεται. Σε κατάσταση πολιορκίας, Ο χώρος γίνεται ένας χρόνος, Αποκομμένος από το παρελθόν Και το μέλλον. Το γράψιμο είναι ένα μικρούλι μυρμήγκι Που δαγκώνει τον αφανισμό. Το γράψιμο είναι ένα αναίμακτο τραύμα. Τα φλιτζάνια του καφέ μας, και τα πουλιά, Και τ’ ανθισμένα δέντρα με τη διάφανη σκιά, Κι ο ήλιος που πηδά από μάντρα σε μάντρα σαν γαζέλα, Και τα σύννεφα που γράφουν Μυριάδες σχήματα στον απέραντο ουρανό σ’ ό,τι μας έμεινε απ’ αυτόν τον ουρανό Και οι λοιπές μνήμες που άντεξαν μέσα μας, Αποδεικνύουν πως αυτό το πρωινό Είναι όμορφο και δυνατό, Κι εμείς παντοτινοί επισκέπτες του παντός».

 

Ετσι περιγράφει το τραύμα ενός περιπλανώμενου Παλαιστίνιου ο εθνικός ποιητής των Παλαιστινίων Μαχμούντ Νταρουίς. Ισως καλύτερα από κάθε άλλον. Πώς είναι, αλήθεια, να βρίσκεσαι σε κατάσταση πολιορκίας στην ίδια τη γη των προγόνων σου; Να νιώθεις πως υψώνονται τείχη που σε συρρικνώνουν όλο και περισσότερο και η μόνη διέξοδος είναι να πετάξεις προς τον ουρανό για άλλες χώρες;

 

Είναι πικρό το αίσθημα της απομόνωσης. Το ζήσαμε τον τελευταίο χρόνο με άλλον τρόπο και για άλλο λόγο και πιστέψαμε πως θα ξημέρωνε κάποτε μια καλύτερη μέρα. Δίχως ρουκέτες και πολεμικές μηχανές. Αντιθέτως, όμως, φαίνεται πως κάποια πράγματα δεν αλλάζουν όσα δεινά κι αν βρουν την ανθρωπότητα.

 

 

Κοιτάζω με θλίψη τα υψωμένα συρματοπλέγματα. Τη φωτογραφία της νεαρής Ισραηλινής που σφίγγει με οδύνη το χέρι του Παλαιστίνιου αγαπημένου της. Το χέρι της διαπερνά το στομάχι του σιδερένιου αγκαθωτού κτήνους. Για μια στιγμή σκέφτομαι πως θα το νικήσει, θα το αφανίσει με τη μαγική υπερδύναμη του έρωτα και της αγάπης. Η επόμενη είδηση με επαναφέρει στην πραγματικότητα. Μόλις είχε βομβαρδιστεί το κτίριο του Αλ Τζαζίρα. Πλήγμα στην ενημέρωση, πλήγμα στην επικοινωνία. Μένει μόνο το γράψιμο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ενα μικρούλι μυρμήγκι που δαγκώνει τον αφανισμό της πραγματικότητας.

 

Οι άνθρωποι αντιδρούν, θυμώνουν, φωνάζουν. Πολλά μικρούλια μυρμήγκια κουβαλούν ένα σπυρί αντίδρασης στην πόρτα των δυνατών. Αφήστε ήσυχη πια την Παλαιστίνη. Ναι, ίσως ο παλαιστινιακός λαός να είναι ένα όπλο ορισμένων ισλαμιστών και, ναι, ίσως ο εβραϊκός λαός να είναι ένα όπλο δυνάμεων που εμπλέκουν το Ισραήλ σε γεωπολιτικά συμφέροντα.

 

Αλλά δίπλα και πέρα από τα μυστικά σχέδια των δυνατών υπάρχουν οι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν μαζί. Σαν το κορίτσι με το αγόρι στις δυο μεριές του συρματοπλέγματος. Θέλουν να ριζώσουν και να φτιάξουν ένα κοινό παρελθόν. Στην ίδια γη. Και κάτω από τον ίδιο ουρανό που μας σκεπάζει όλους. Ο,τι απέμεινε απ’ αυτόν τον ουρανό.

 

Αντεργατικό τερατούργημα: Τα αφεντικά μπορούν να πληρώνουν μετά από 4 μήνες την αποζημίωση απόλυσης και με «κούρεμα» 10%

 

Το αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των εργοδοτών ακόμα και όταν στέλνουν έναν εργαζόμενο στο δρόμο της ανεργίας.

 

Το νομοσχέδιο της κυβέρνηση προβλέπει σαρωτικές αλλαγές στο καθεστώς των απολύσεων και των αποζημιώσεων προς όφελος των αφεντικών!

 

Το τερατούργημα Χατζηδάκη φτάνει στο σημείο να δίνει «περίοδο χάριτος» στον εργοδότη να καταβάλλει την αποζημίωση στον μισθωτό έως και 4 μήνες μετά την απόλυση χωρίς η απόλυση να καθίσταται άκυρη και μάλιστα να είναι «κουρεμένη» και κατά 10%!!!

 

Ενώ σήμερα ο εργοδότης υποχρεούται να καταβάλλει την νόμιμη αποζημίωση κατά την απόλυση – έχοντας όμως το δικαίωμα (όπως αυτό νομοθετήθηκε από τα μνημόνια) να την καταβάλλει και σε δόσεις όταν το ποσό υπερβαίνει τις αποδοχές δυο μηνών – με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο παρέχεται η δυνατότητα στα αφεντικά να την δίνουν μέχρι και 4 μήνες μετά την απόλυση του εργαζόμενου.

 

Μάλιστα οι εργοδότες εφόσον τηρήσουν το χρονικό διάστημα του 4μήνου και εντός αυτού καταβάλλουν την αποζημίωση η απόλυση δεν μπορεί να θεωρεί άκυρη. Με λίγα λόγια οι εργαζόμενοι θα απολύονται και οι εργοδότες θα απολαμβάνουν το δικαίωμα να τους πληρώνουν μέχρι και τέσσερις μήνες μετά! 

 

Ειδικότερα το νομοσχέδιο στο άρθρο 65 παράγραφος 5 αναφέρει:

«Εάν κατά την καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας δεν τηρήθηκαν οι προϋποθέσεις της παρ. 3 του άρθρου 5 του ν. 3198/1955 (Α 98) και της παρ. 4 περ. γ του άρθρου 74 του ν. 3863/2010 (Α 115), το κύρος της καταγγελίας ισχυροποιείται, εφόσον ο εργοδότης καλυψει την τυπική παράλειψη εντος προθεσμίας 4 μηνών, ισχυούσης και της διάταξης του άρθρου 6 παρ. 1 του ν. 3198/1955. Στην περίπτωση που η πλήρωση των προϋποθέσεων γίνει μετά την ως άνω προθεσμία, η πλήρωση αυτή λογίζεται ως νέα καταγγελία και η προηγούμενη ως ανυπόστατη. Εάν η αποζημίωση απόλυσης υπολείπεται της νόμιμης κατά ποσοστό μέχρι 10%, θεωρείται ότι έγινε λόγω συγγνωστής πλάνης και ο απολυθείς μπορεί να αιτηθεί αγωγικά μόνο συμπλήρωσή της».

 

Έτσι εάν κατά την καταγγελία της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας δεν τηρήθηκαν οι προϋποθέσεις των νόμων 3198/1955 και 3863/2010, δηλαδή με άλλα λόγια δεν έχει τηρηθεί ο έγγραφος τύπος ή / και δεν έχει καταβληθεί η οφειλόμενη αποζημίωση, το κύρος της καταγγελίας ισχυροποιείται, εφόσον ο εργοδότης καλύψει την τυπική παράλειψη εντός προθεσμίας 4 μηνών και τυγχάνει εφαρμογής η ρύθμιση που προβλέπει πως ο μισθωτός έχει 3 μήνες περιθώριο για να εγείρει αξιώσεις μετά την απόλυσή του.

 

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά:

 

Ο εργαζόμενος απολύεται αλλά δεν του καταβάλλεται η νόμιμη αποζημίωση

Ο εργαζόμενος προσφεύγει εντός 3 μήνου στο Δικαστήριο ώστε η απόλυσή του να καταστεί άκυρη

Ο εργοδότης μπορεί να καταβάλλει την αποζημίωση εντός 4μήνου από την απόλυση διορθώνοντας έτσι εκ των υστέρων την ακυρότητα και καθιστώντας ισχυρή την καταγγελία

Με λίγα λόγια ο εργοδότης ούτε τα χρήματα της αποζημίωσης καταβάλλει και έχει και το τελευταίο λόγο – στηριζόμενος και στην αστική δικαιοσύνη – να προχωρήσει στην απόλυση χωρίς ποτέ αυτή να βγει άκυρη και καταχρηστική!

 

Και μετά από τέσσερις μήνες και «κουρεμένη»!!!

Μάλιστα με την ίδια διάταξη παρέχεται με έμμεσο τρόπο η δυνατότητα στον εργοδότη να κουρεύει έως και 10% την νόμιμη αποζημίωση χωρίς η απόλυση να καθίσταται άκυρη. Σε τέτοιες περιπτώσεις ο εργαζόμενος θα μπορεί να προσφεύγει στο δικαστήριο μόνο για την συμπλήρωση της αποζημίωσης και όχι ζητώντας την επαναπρόσληψή του.

Όπως αναφέρεται στο ίδιο άρθρο του νομοσχεδίου, «εάν η αποζημίωση απόλυσης υπολείπεται της νόμιμης κατά ποσοστό μέχρι 10%, θεωρείται ότι έγινε λόγω συγγνωστής πλάνης και ο απολυθείς μπορεί να αιτηθεί με αγωγή μόνο τη συμπλήρωσή της».

 

Όπως σημειώνουν ειδικοί που μίλησαν σε εκδήλωση της εφημερίδας «Ημερησία» η μειωμένη αποζημίωση ανεξάρτητα από το ύψος της μείωσης, ήταν λόγος ακυρότητας της απόλυσης και υπερημερίας του εργοδότη. Μόνο αν ο εργοδότης αποδείξει ότι η μη καταβολή της πλήρους αποζημίωσης απόλυσης οφείλεται σε συγγνωστή πλάνη του μπορεί να απαλλαγεί από τις συνέπειες της ακυρότητας και της υπερημερίας του.

 

Με την νέα διάταξη, αν η αποζημίωση υπολείπεται της νόμιμης έως 10% τότε θα θεωρείται αυτόματα πως οφείλεται σε συγγνωστη πλάνη, ανεξάρτητα από το μέγεθος της επιχείρησης. Αυτό σημαίνει πως στην περίπτωση που ο εργαζόμενος λάβει το 90% της αποζημίωσης θα μπορεί να προσφύγει στο δικαστήριο μόνο για να διεκδικήσει το υπόλοιπο 10% και όχι για να ακυρώσει την απόλυση. 

 

«H μόνιμη τάση του κεφαλαίου είναι να υποβιβάσει τους εργάτες ίσαμε το μηδενικό επίπεδο» έγραφε ο Καρλ Μαρξ, το μακρινό 1863, στο έργο του «Το Κεφάλαιο» (τόμος πρώτος, σελίδα 621, Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή).

 

Εν έτη 2021 η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσφέρει ένα νόμο στο κεφάλαιο που δίνει τη δυνατότητα να αφαιρεθούν οι κατακτήσεις ενός αιώνα… 

Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος

 

«Πηγαίνουν στα νησιά με άλλο ΤΚ για να κάνουν το μονοδοσικό εμβόλιο» καταγγέλλει η ΠΟΕΔΗΝ

Στα νησιά για να κάνουν το εμβόλιο της Johnson & Johnson σπεύδουν αρκετοί συμπολίτες μας από την ηπειρωτική Ελλάδα, όπως καταγγέλλει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ. Το μονοδοσικό εμβόλιο έχει μεταφερθεί στα νησιά για τους μόνιμους κατοίκους τους και όπως αναφέρει ο Μιχάλης Γιαννάκος, κάποιοι βάζουν Ταχυδρομικό Κώδικα των νησιών και κλείνουν ραντεβού προκειμένου να εμβολιαστούν νωρίτερα. Η λύση, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι να ξεκινήσουν ξανά εμβολιασμοί στην ηπειρωτική χώρα με το μονοδοσικό εμβόλιο.

 

Στο κυνήγι του μονοδοσικού εμβολίου της Johnson & Johnson φαίνεται πώς έχουν επιδοθεί αρκετοί πολίτες προκειμένου να αποκτήσουν ανοσία και να πάρουν νωρίτερα το πιστοποιητικό εμβολιασμού, όπως καταγγέλλει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ).

 

Το εμβόλιο της Johnson & Johnson στο πλαίσιο της επιχείρησης «Γαλάζια Ελευθερία» έχει μεταφερθεί στα νησιά, για τους μόνιμους κατοίκους, με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας, Μιχάλη Γιαννάκο, να καταγγέλλει πως δεν είναι λίγοι εκείνοι που μπαίνουν στο πλοίο με προορισμό ένα κοντινό νησί για να εμβολιαστούν. Αυτό συμβαίνει διότι η πλατφόρμα του εμβολιασμού βγάζει διαθέσιμα ραντεβού ανάλογα με τον ταχυδρομικό κώδικα που θα εισάγει κάποιος, άρα κάποιοι βάζουν ΤΚ των νησιών και κλείνουν ραντεβού.

 

Σύμφωνα με τον ίδιο, μόνο στο Νοσοκομείο της Σύρου καθημερινά πηγαίνουν 20 με 30 άτομα από Αθήνα για να εμβολιαστούν. «Η κατάσταση αυτή βάζει επιπρόσθετο φόρτο στις ήδη υποστελεχωμένες υγειονομικές μονάδες των νησιών που θα είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουν τυχόν ανεπιθύμητη ενέργεια του εμβολίου» σχολιάζει, καταλήγοντας  πως «η λύση είναι να ξεκινήσουν ξανά εμβολιασμοί στην ηπειρωτική χώρα με το μονοδοσικό εμβόλιο». 

πηγή

Ο Ντιόρ κι ο ξεπεσμός

 

Να εντάσσεις στην πραγματική ζωή μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς, να τα επαναχρησιμοποιείς, δίνοντάς τους νέα πνοή, έξω από κάθε μουσειακή, νεκροζώντανη, λογική, να τα χαρίζεις εκ νέου στην ανθρωπότητα με άλλους ρόλους από τους αρχικούς, είναι, ίσως, μια πολιτική πράξη πέρα για πέρα λαϊκή: το μνημείο, δίχως τις επιβαρύνσεις του “μη εγγίζετε”, παραμένει μεν αξιοθαύμαστο, ταυτόχρονα όμως ξαναπερνά στην υπηρεσία του ανθρώπου, όχι πια ως εξωπραγματικά καλλωπιστικό αλλά ωφέλιμα χρηστικό.

 

Η ισορροπία είναι λεπτή και εύθραυστη. Αν η τέχνη “είναι μια κραυγή του πνεύματος που ξαναγυρίζει στον εαυτό του με την απεγνωσμένη απόφαση να σπάσει τις αλυσίδες του, και στη ανάγκη με υλικά σφυριά»*, είναι ανθρώπινο χρέος να τίθεται η καλλιτεχνική δημιουργία στην υπηρεσία της κοινωνίας και να υπηρετεί κοινωνικούς σκοπούς. Αλλά το κοινωνικό χρέος είναι μια υπόθεση που καθένας/μια νοηματοδοτεί αναλόγως της ιδεολογίας, της διάνοιας και της συνείδησής του/ης. Εκείνος/η, λόγου χάρη, που αντιλαμβάνεται τον ιδεατό κόσμο ως το σύνολο ισότιμων κι ευτυχισμένων όντων, άλλη διάσταση θα δώσει στο “κοινωνικό” από εκείνο/ην που βλέπει μοναχά τον αέναο κύκλο του κέρδους από την εμπορευματοποίηση των διανοητικών αγαθών και τον ευτελισμό τους. Άλλης λογής εξάλλου είναι ο φετιχισμός που υποκινεί τον φιλότεχνο να κατέχει δίσκους μουσικής, πίνακες ζωγραφικής ή βιβλία κι άλλος αυτός που κάνει το άτομο να προσδιορίζει την κοινωνική του ύπαρξη μέσα από την κτήση πολυτελών ειδών ένδυσης, υπόδησης κ.ο.κ. που κοστίζουν το καθένα τους όσο δυο τρεις μισθοί του/ης μέσου εργαζόμενου/ης.

 

Στον υπαρκτό καπιταλισμό της σήμερον, να εκλαμβάνονται τα μνημεία ως κτήματα του λαού θεωρείται μια μάλλον βλάσφημη σκέψη. Περιβάλλονται από μια μυθολογική αχλή, περίπου εξουσιαστική, που τα εγκλωβίζει στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των ελίτ, αφού οι μάζες μαθαίνουν να τα αντιμετωπίζουν με έναν τρόπο σχεδόν μεταφυσικό: τα μνημεία είναι όπως κι ο θεός, μακρινά και, κυρίως, ξένα.

 

Αυτή, λοιπόν, η τόσο βολική για τις εξουσιαστικές τάξεις υπόθεση, μάς φέρνει εν Αθήναις τον Ντιόρ και τα τσιμέντα. Διότι όταν στην Ακρόπολη, τις εποχές των μνημονίων, ο κόσμος της εργασίας και της αριστεράς αναρτούσε πανό για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, σε μια προσπάθεια ταυτόχρονης αφύπνισης της διεθνούς κοινότητας, για τη δεξιά τούτο ήταν μια πράξη προσβολής. Του έθνους και της πολιτιστικής του κληρονομιάς, την οποία, φυσικά, εκλάμβαναν ως ιδιοκτησία τους. Μνημείο – είδωλο και η Ακρόπολη, που βόλευε τις εθνοκάπηλες συνειδήσεις, μνημείο – φόβητρο για τους από κάτω, που μια ζωή τους δίδαξαν να αντιμετωπίζουν με δέος εκείνα που επί της ουσίας δημιούργησαν κυριολεκτικά με τα χεράκια τους.

 

Τώρα, βεβαίως, επί τη Μητσοτάκεια βασιλεία, κυρίαρχη ιδεολογία είναι αυτή του τσιμεντώματος. Ποια κραυγή του πνεύματος, ποιες αλυσίδες, ποιο πάθος άναρχο, ποια διάνοια; Και ποια αφύπνιση; Όλα τούτα είναι ψιλά γράμματα, για κείνους που εκλαμβάνουν τους λαϊκούς αγώνες ως “διχαστικό λαϊκισμό” και ονομάζουν τη λαϊκή βούληση για μια κυβέρνηση άλλη από τη δική τους “σκοτεινό διάλειμμα”.

 

Πέραν του παρωχημένου της συμπλεγματικής αντίληψης “να (ξανα)γίνουμε γνωστοί στα ξένα κράτη”, ο αντιδραστικός χαρακτήρας να υποκύπτουμε στις μεταξωτές κορδέλες χάριν του τουρισμού, είναι επί της ουσίας παράδοση στον Μαμμωνά. Απευθείας ανάθεση στις ελίτ με τα φράγκα που ψωνίζουν Ντιόρ, στις ελίτ που μόνο τέτοια χωρούν στον αξιακό τους κώδικα, που μόνον έτσι κατανοούν τη χρησιμότητα των μνημείων και που μπερδεύουν την τέχνη με τα ματαιόδοξα κιτς “ιβέντ” πανάκριβων οίκων μόδας.

 

Αν, όμως, η όντως τέχνη “δεν μπορεί να μην είναι επαναστατική, δηλαδή να μην τείνει σε μια πλήρη και ριζική ανασύνθεση της κοινωνίας”**, απαραίτητη προϋπόθεση για να φιλοξενηθεί στην Ακρόπολη ο Ντιόρ θα έπρεπε να ήταν, δίχως αστεία, η πλήρης μετάλλαξή του. Να κοινωνικοποιηθεί, ίσως, και να κατασκευάζει ρουχισμό για πρόσφυγες – μετανάστες.

 

Όλα τ’ άλλα, τα τάχα μου της αριστοκρατίας, είναι διανοητικός ξεπεσμός.

 

*Αντρέ Μπρετόν, Μανιφέστο του Σουρεαλισμού

 

**Λεόν Τρότσκι - Αντρέ Μπρετόν, Μανιφέστο της Καλλιτεχνικής Δημιουργίας

     

Κατέ Καζάντη

    

Το ηχηρό μήνυμα του Χάρη Καστανίδη για τη σύμπλευση του ΚΙΝΑΛ με τη Νέα Δημοκρατία (ΑΣΕΠ)

 

γράφει ο Βασίλης Σκουρής   

 

Μπροστά στην κατακραυγή η κυβέρνηση εξετάζει να ορίσει και έναν ακόμα αντιπρόεδρο, από τους επιστήμονες που υπόδειξε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

 

Ηχηρό μήνυμα προς την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής αποτελεί η τοποθέτηση του Χάρη Καστανίδη για τη σύμπλευση του κόμματος με τη Νέα Δημοκρατία και τον Μάκη Βορίδη –και- στο θέμα του ΑΣΕΠ!

 

«Κάθε κομματική ηγεσία αποφασίζει ενίοτε ερήμην των συλλογικών οργάνων. Αν η απόφαση συνιστά δραματικό πολιτικό λάθος αξιώνεται σιγή «νομιμοφροσύνης».

 

Αν κάποιος αντιδράσει στο λάθος που προσβάλλει το κόμμα, αυτός υπονομεύει την ενότητα και την προοπτική του κόμματος»-ήταν η ανάρτηση του βουλευτή Α΄ Θεσσαλονίκης και πιθανού υποψηφίου για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ στις εσωκομματικές εκλογές που θα διεξαχθούν στο τέλος του έτους.

 

Ο Χάρης Καστανίδης θέτει ευθέως θέμα τρόπου λήψης της απόφασης για αλλαγή στάσης στο συγκεκριμένο θέμα και νομιμοποίησης της απόφασης αυτής από τα συλλογικά όργανα, καθώς η στάση του ΚΙΝΑΛ στα θέμα έως ότου ο Μάκης Βορίδης συμφωνήσει να αξιοποιήσει στο ΑΣΕΠ ενεργά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε ιδιαίτερα επιθετική προς την κυβέρνηση.

 

Είναι σαφές πως η σύμπλευση με τη Νέα Δημοκρατία όχι απλώς «θολώνει» το αντιδεξιό προφίλ που θέλει να δημιουργήσει η Φώφη Γεννηματά, αλλά και δημιουργεί υποψίες για επανασυγκρότηση του « αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου», όπως επιδιώκει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

 

Ο Χάρης Καστανίδης απέδειξε για μια ακόμα φορά πως είναι συνεπής με τη γενικότερη φιλοσοφία του για τη φυσιογνωμία της ΧαριλάουΤρικούπη και ότι διαθέτει το θάρρος της γνώμης του, πηγαίνοντας πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα- αρετές σπάνιες σε πολιτικούς των ημερών μας. Σύμφωνα δε με πληροφορίες μας, ο πρώην υπουργός έχει ενστάσεις και για τον τρόπο που χειρίζεται το θέμα η αξιωματική αντιπολίτευση, προκρίνοντας ο ίδιος μια διαφορετική προσέγγιση του θέματος.

 

Άμεση ενημέρωση τώρα και στο Google News - Ακολουθήστε το iEidiseis.gr στο Google News

Η Κουμουνδούρου, πάντως, με τους χειρισμούς του αρμόδιου τομεάρχη Κώστα Ζαχαριάδη, που αποδεικνύεται αρκετά δραστήριος και αποτελεσματικός στα νέα του καθήκοντα, εξακολουθεί τη σφοδρή αντιπαράθεση με τον υπουργό Εσωτερικών για το θέμα της στελέχωσης του ΑΣΕΠ.

 

Πληροφορίες δε των «Παιχνιδιών Εξουσίας» επιμένουν πως κάτω από την πίεση που ασκείται, η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να προσθέσει στο ΑΣΕΠ μια ακόμα θέση αντιπροέδρου και να ορίσει σε αυτήν πρόσωπο που έχει προτείνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ώστε να μην υπάρξουν οι αποκλεισμοί που παρατηρούνται...

       

«Παγώνει» η πανεπιστημιακή αστυνομία; – Νίκη των φοιτητών – Επόμενο βήμα να μην εφαρμοστεί στην πράξη

 

«Πανεπιστήμια χωρίς ΕΛ.ΑΣ» γράφουν τα «Νέα» - «Ο σχεδιασμός προχωρά κανονικά» υποστηρίζει ο υφυπουργός Παιδείας Α. Συρίγος

 

«Πανεπιστήμια χωρίς ΕΛ.ΑΣ – Αναβάλλεται η εφαρμογή του μέτρου» γράφει σήμερα στο πρωτοσέλιδο της η εφημερίδα «Τα Νέα».

 

Σύμφωνα με την εφημερίδα η κυβέρνηση θα επικαλεστεί διεκπεραιωτικούς λόγους, όπως οι προσλήψεις. Σε πρώτη φάση, εκτιμάται, η φύλαξη των πανεπιστημίων θα γίνεται από τις διοικήσεις, δηλαδή θα λειτουργήσουν κανονικά μόνο οι ομάδες φύλαξης των ΑΕΙ που θα υπάγονται στους πρυτάνεις.

 

 

 

«Εγώ ξέρω ότι ο σχεδιασμός προχωράει κανονικά», υποστήριξε στον ΣΚΑΪ 100,3 ο υφυπουργός Παιδείας Άγγελος Συρίγος. Ισχυρίστηκε ότι ήδη έχουν βγει επιτροπές ασφαλείας, και μάλιστα ορισμένα πανεπιστήμια έχουν ήδη κάνει διαγωνισμούς και έχουν δώσει τα σχέδια ασφαλείας.

 

Το σίγουρο είναι, πάντως, ότι με τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος η κυβέρνηση φαίνεται να κάνει πίσω, αφού ανοίγει ζήτημα «παγώματος» του απαράδεκτου μέτρου της πανεπιστημιακής αστυνομίας. Είναι μια πρώτη νίκη. Οι φοιτητές διαμηνύουν, άλλωστε, ότι θα παλέψουν μέχρι την τυπική και ουσιαστική κατάργηση των αυταρχικών κυβερνητικών σχεδιασμών στην πράξη.   

πηγή   

Υπόσχονταν χρήματα σε influencers για να δυσφημίσουν εμβόλια καταγγέλλει ο Υπουργός Υγείας της Γαλλίας.!

 

Την φερόμενη προσπάθεια αγνώστων να δωροδοκήσουν άτομα με μεγάλη επιρροή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προκειμένου να κάνουν αρνητικά σχόλια για τα εμβόλια της Pfizer κατήγγειλε με δηλώσεις του ο Γάλλος υπουργός Υγείας.

 

Όπως ανέφεραν αρκετοί από τους λεγόμενους influencers των social media, τις τελευταίες ημέρες τους προσέγγισε μια άγνωστη εταιρεία, που δηλώνει ως έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, και τους ζήτησε να συμμετέχουν σε βίντεο στο οποίο θα αμφισβητούσαν την αξιοπιστία του εμβολίου.

 

«Περίεργο, δέχθηκα μια πρόταση συνεργασίας με στόχο τη δυσφήμιση της Pfizer έγραψε στο Twitter o Leo Grasset, o οποίος έχει λογαριασμό με 1.2 εκατομμύρια εγγεγραμμένα μέλη στο YouTube.

 

«Είναι αξιολύπητο, επικίνδυνο, ανεύθυνο και δεν πρόκειται να λειτουργήσει σχολίασε ο υπουργός Υγείας της Γαλλίας Ολιβιέ Βεράν, συμπληρώνοντας ότι ο Γαλλικός λαός στην μεγάλη του πλειονότητα στηρίζει τον εμβολιασμό.  

πηγή 

Ιρλανδία: Η πρώτη χώρα της ΕΕ που καταδικάζει τους Ισραηλινούς εποικισμούς

 

Η Ιρλανδία έγινε η πρώτη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που αναγνωρίζει ότι το κτίσιμο Ισραηλινών εποικισμών στις Παλαιστινιακές περιοχές αποτελεί «de facto προσάρτηση», έπειτα από ψηφοφορία του Ιρλανδικού κοινοβουλίου την Τετάρτη σε πρόταση του κόμματος Sinn Fein.

 

 

 

Η πρόταση του Sinn Fein είχε τη στήριξη της κεντροδεξιάς κυβέρνησης της Ιρλανδίας, η οποία όμως απαίτησε να προστεθεί στην πρόταση όρος καταδίκης της «βίας από όλες τις πλευρές της σύγκρουσης», κάτι που το Sinn Fein αποδέχτηκε.

 

 

Σε δηλώσεις του κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο κοινοβούλιο, ο υπουργός Εξωτερικών Σάιμον Κόβενεϊ είπε πως «χρειάζεται να είμαστε ειλικρινείς για το τι συμβαίνει και να το αποκαλέσουμε με το όνομά του» ως «de facto προσάρτηση», προσθέτοντας πως η Δημοκρατία της Ιρλανδίας είναι η πρώτη χώρα στην ΕΕ που δηλώνει κάτι τέτοιο και πως πρόκειται για μήνυμα προς τη διεθνή κοινότητα.

 

 

Ο υπεύθυνος Εξωτερικών του Sinn Fein είπε πως «δηλώνουμε ευθέως ότι το Ισραήλ δρα παράνομα υπό το διεθνές δίκαιο».

  

Μία δεύτερη πρόταση, που κατατέθηκε από το κόμμα Άνθρωποι Πάνω από τα Κέρδη (People Before Profit), και προέβλεπε την απέλαση του Ισραηλινού πρέσβη στην Ιρλανδία, ολόκληρου του Ισραηλινού διπλωματικού σώματος στη χώρα και την επιβολή «ενός πλήρους πακέτου οικονομικών, πολιτικών και πολιτισμικών κυρώσεων κατά του κράτους του Ισραήλ, παρόμοιων με αυτές που επιβλήθηκαν στο απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής», απορρίφθηκε από το κοινοβούλιο με πλειοψηφία 87 ψήφων έναντι 46.

  

Η απορριφθείσα πρόταση προέβλεπε τη διατήρηση των κυρώσεων και την προώθησή τους στην ΕΕ και τον υπόλοιπο κόσμο «έως ότου ολόκληρο το Ισραηλινό σύστημα του απαρτχάιντ διαλυθεί και οι όλοι οι Παλαιστίνιοι απολαμβάνουν το δικαίωμα στην εθνική αυτοδιάθεση και πλήρη, ισότιμα δικαιώματα».

  

Το 2018, τα δύο σώματα του Ιρλανδικού νομοθετικού συστήματος είχαν υπερψηφίσει τον Νόμο Κατεχόμενων Περιοχών, ο οποίος θα απαγόρευε την εισαγωγή στην Ιρλανδία Ισραηλινών προϊόντων που παράγονται, έστω τμηματικά, στις κατεχόμενες Παλαιστινιακές περιοχές.

 

Δύο διαδοχικές Ιρλανδικές κυβερνήσεις έχουν αρνηθεί να εγκρίνουν τον Νόμο Κατεχόμενων Περιοχών, λέγοντας αφενός ότι θα είχε σημαντικό αρνητικό αντίκτυπο στην Ιρλανδική οικονομία και αφετέρου ότι πιθανόν θα παραβίαζε το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  

Σύμφωνα με υπολογισμούς του 2019, η Ιρλανδία εισάγει κάθε χρόνο προϊόντα από Ισραηλινούς εποικισμούς αξίας μεταξύ 500.000 και 1.500.000 €. Ταυτόχρονα, η εφαρμογή του Νόμου Κατεχόμενων Περιοχών θα επηρέαζε τη λειτουργία πολλών αμερικανικών πολυεθνικών, που έχουν έδρα στην Ιρλανδία για φορολογικούς σκοπούς, καθώς αυτές θα έπρεπε να επιλέξουν μεταξύ της εφαρμογής του ιρλανδικού Νόμου και της εφαρμογής της αμερικανικής νομοθεσίας κατά του μποϊκοτάζ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πηγές: The Irish Times, The Globe Post