Ο ζόφος της ακρίβειας στην Ελλάδα: "Χρυσάφι" η βενζίνη, πολύ χαμηλός ο βασικός μισθός

 

Η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ στην αναλογία του βασικού μισθού με την τιμή της αμόλυβδης βενζίνης κάτι που σημαίνει ότι η ακρίβεια είναι κάτι παραπάνω από δυσβάσταχτη.

 

Είμαστε πράγματι μία ακριβή χώρα στα καύσιμα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη; Και ποια είναι η αναλογία της τιμής των καυσίμων (της αμόλυβδης βενζίνης κυρίως) με το ύψος του βασικού μισθού στην Ελλάδα;

 

Αυτά τα δύο βασικά ερωτήματα μάς οδήγησαν στο ρεπορτάζ που ήδη διαβάζετε και του οποίου τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από αποθαρρυντικά αφού οι πολίτες αυτής της χώρας καλούνται να αντέξουν ένα πρωτοφανές κύμα ακρίβειας στα καύσιμα το οποίο όμως εν ελλάδι γιγαντώνεται και "καταπίνει" με χαρακτηριστική ευκολία μισθούς και λοιπά εισοδήματα.

 

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Ελλάδα τον καιρό της μεγάλης διεθνούς κρίσης στις τιμές των καυσίμων κατέχει την 6η θέση στον κόσμο ως προς την ακρίβεια της βενζίνης (μιλάμε για την αμόλυβδη των 95 οκτανίων, το είδος, δηλαδή, του καυσίμου που χρησιμοποιείται περισσότερο από κάθε άλλο στη χώρα μας).

 

Οπως θα μπορέσετε να διαπιστώσετε και εσείς στο σχετικό γράφημα, πάνω από την Ελλάδα βρίσκεται μόνο το Χονγκ-Κονγκ και τέσσερις χώρες της βόρειας Ευρώπης, η Νορβηγία, η Δανία, η Φινλανδία και η Ισλανδία. Δεν χρειάζεται βέβαια να είναι κανείς σοφός για να συμπεράνει ότι με τις εν λόγω χώρες μάς χωρίζει άβυσσος σε ότι αφορά τους μισθούς (βασικό, μέσο και...γενικά).

 

 

διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ 

 

 

Πλοία LNG: Πάνω από 100.000 ευρώ το ημερήσιο ναύλο – «Βάστα Ρόμελ» που έλεγαν και οι μαυραγορίτες…

 

 

Η ιστορία λέει ότι επί Γερμανικής κατοχής, οι μαυραγορίτες και οι ντόπιοι συνεργάτες των Ναζί που έπιναν το αίμα του λαού αναφωνούσαν το γνωστό «βάστα Ρόμελ». Δηλαδή εύχονταν να κρατήσει στη μάχη της Αφρικανικής ερήμου ο Γερμανός στρατηγός του Ράιχ Έρβιν Ρόμελ, προκειμένου να διατηρηθεί ο Βρετανικός αποκλεισμός του Πειραιά και να γίνει πιο σκληρή η Γερμανική κατοχή στην Ελλάδα που εξασφάλιζε τον απάνθρωπο πλουτισμό τους…

 

Σήμερα αυτή την φράση παραλλαγμένη και με άλλους πρωταγωνιστές θα μπορούσαν να την αναφωνούν και οι εφοπλιστές (μαζί τους και τα δικά τα “πατριωτάκια” που διαθέτουν καράβια) αφού τα κέρδη τους από τη μεταφορά LNG μετά το κλείσιμο της στρόφιγγας του φυσικού αερίου από την Μόσχα είναι εξωπραγματικά! Σε μαυραγορίτικα επίπεδα…

 

Σύμφωνα με την εταιρεία ενεργειακών πληροφοριών ICIS, το κόστος ναύλωσης ενός LNG tanker στον Ατλαντικό για την μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Ευρώπη βρίσκεται σήμερα στα 105.000 δολάρια την ημέρα και στον Ειρηνικό στα 89.000 δολάρια ημερησίως.

 

«Η ζήτηση για αέριο στην Ευρώπη παραμένει ισχυρή, διότι οι εταιρείες γεμίζουν τις αποθήκες τους και αντικαθιστούν τις ρωσικές ενεργειακές προμήθειες. Επίσης, αυξάνεται και η ζήτηση από την Ασία καθώς η χρήση ρεύματος θα αυξηθεί για τον καλοκαιρινό κλιματισμό» σημειώνει στη «Ναυτεμπορική» ο αναλυτής της ICIS, Alex Froley. Μάλιστα, ο ίδιος προσθέτει ότι τα ναύλα θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τα 100.000 δολάρια την ημέρα τον χειμώνα.

 

«Τις δύο τελευταίες χειμερινές περιόδους παρατηρήσαμε ότι τα ναύλα των LNG carriers σκαρφάλωσαν μέχρι και στα 200.000-250.000 δολάρια ημερησίως. Συνεπώς, υπάρχει περιθώριο για ακόμη υψηλότερα επίπεδα» σημειώνει.

 

Ασύλληπτα λοιπόν τα κέρδη για όλους αυτούς που θησαυρίζουν από τον πόλεμο…   

πηγή

Ο εφιάλτης της νοθευμένης βενζίνης - Από το πρατήριο... στο συνεργείο

 

Η νοθεία στα καύσιμα είναι πια ένα φαινόμενο που δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς. Το τελευταίο διάστημα όμως έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά μάστιγας που στέλνει τα αυτοκίνητα μαζικά στα συνεργεία.

 

Μέσα στη δίνη της ακρίβειας στα καύσιμα, η οποία έχει ξεπεράσει τον τελευταίο καιρό κάθε φαντασία, οι εκατομμύρια Έλληνες και Ελληνίδες οδηγοί επιχειρούν να "αμυνθούν" με κάθε τρόπο. Καμιά φορά οι μειωμένες, σε σχέση με το γενικό μέσο όρο, τιμές που βλέπουμε σε πρατήρια γύρω μας αποτελούν πειρασμό. "Να βάλω από εδώ, να κερδίσω κάτι" σκέφτεται κανείς. Βάζει λοιπόν και μετά από κάποια χιλιόμετρα συνειδητοποιεί έντρομος ότι έχει ανάψει το λαμπάκι που παραπέμπει σε πρόβλημα σε κινητήρα. Μπίνγκο!

 

Ιδού και ένα παράδειγμα. Πριν από δύο εβδομάδες ο υπογράφων ανεφοδιάζει το αυτοκίνητό του με καύσιμο από "φθηνό" πρατήριο των βορείων προαστίων. Μετά από 20 χλμ περίπου ανάβει το σχετικό λαμπάκι. Με τη βοήθεια του βιβλίου οδηγιών (καθ' ότι δεν γεννηθήκαμε όλοι με τη γνώση) διαπιστώνεται ότι το λαμπάκι αυτό έχει σχέση με τη λειτουργία του κινητήρα. Ακολουθούν τηλέφωνα στο συνεργείο της αντιπροσωπείας και προτροπή το αυτοκίνητο να πάει εκεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Γίνεται, πράγματι, εκεί ο διαγνωστικός έλεγχος και το πόρισμα λέει: "Χρήση νοθευμένου καυσίμου στο κινητήρα".

 

Ο μηχανικός, ένας από τους πιο έμπειρους της ελληνικής αγοράς, παρατηρεί: "Διαχειρίζομαι περίπου έξι με επτά τέτοιες περιπτώσεις την ημέρα το τελευταίο τρίμηνο. Δεν μπορείς να φανταστείς τι γίνεται. Εκτεταμένη νοθεία. Και πολλοί την έχουν πατήσει από συγκεκριμένο πρατήριο της περιοχής μας, που όμως παραμένει ακόμα ανοιχτό". Το τελευταίο τρίμηνο, όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, είναι το διάστημα κατά το οποίο λαμβάνει η χώρα η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.

 

Το θέμα χρειαζόταν περισσότερη διερεύνηση από ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο δείγμα μηχανικών. Επικοινωνήσαμε με άλλους τέσσερις που διαχειρίζονται μερικά από τα μεγαλύτερα συνεργεία των Αθηνών, είτε σε αντιπροσωπείες συγκεκριμένων αυτοκινήτων, είτε όχι.

 

Διαπιστώσαμε ότι υπάρχει όντως πρόβλημα το οποίο, όπως μας τονίστηκε, δεν εντοπίζεται μόνο στο τελευταίο τρίμηνο ή τετράμηνο αλλά τον τελευταίο χρόνο τουλάχιστον. Μία κατάσταση σαφώς δυσάρεστη που δημιουργεί προβλήματα στους κινητήτες, ακόμα και των πολύ ακριβών αυτοκινήτων, και φέρνει τους οδηγούς σε κατάσταση νευρικής κρίσης αφού εκτός από την ακρίβεια των καυσίμων πρέπει πλέον να καλύπτουν και τα έξοδα αποκατάστασης των βλαβών που προκύπτουν από τη χρήση νοθευμένου καυσίμου (στην πλειονότητα των περιπτώσεων βενζίνης).

 

ΚΑΥΣΙΜΟ ΠΟΥ ΜΥΡΙΖΕΙ ΤΗΓΑΝΗΤΟ ΚΑΛΑΜΑΡΙ

Ο Τάκης Μητρόπουλος από εξουσιοδοτημένο συνεργείο της Ηyundai τόνισε ότι πράγματι υφίσταται ζήτημα: "Δεν είναι πολλά τα περιστατικά που έχουμε αντιμετωπίσει αλλά σε κάθε περίπτωση υπάρχει θέμα. Και φαίνεται ότι υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα από τη στιγμή που η τιμή άρχισε να τραβάει την ανηφόρα. Το να βάζει συνεχώς κανείς στο ρεζερβουάρ του νοθευμένο κάυσιμο συνιστά ρίσκο, ακόμα και ακριβοί κινητήρες μπορεί να αντιμετωπίσουν πρόβλημα.

 

Πρέπει να προσέχει, άρα, κανείς αλλά το θέμα είναι το πως. Δεν τσεκάρονται εύκολα αυτά τα πράγματα από τον καταναλωτή. Και η αλήθεια είναι ότι μόνο αν την πάθεις, συνειδητοποιείς τη σημασία του προβλήματος. Οπως και να έχει πάντως, αν το λαμπάκι ανάψει, το αυτοκίνητο θα πρέπει να πάει οπωσδήποτε στο συνεργείο για καθαρισμό του κινητήρα και του ρεζερβουάρ. Σε διαφορετική περίπτωση, μη έγκαιρης αντίδρασης, η ζημιά στο αυτοκίνητο θα είναι μεγαλύτερη.

 

O Βασίλης Γιαννίκαρας από το Γιαννίκαρας Service (γενικό συνεργείο) αντιμετωπίζει ολοένα και περισσότερα περιστατικά τον τελευταίο καιρό: "Ολο αυτό που συμβαίνει το τελευταίο διάστημα είναι λίγο περίεργο. Σε δύο εβδομάδες αντιμετωπίσαμε έξι τέτοιες περιπτώσεις, αυτοκίνητα από διαφορετικές μάρκες. Μιλάω πάντα για βενζινοκίνητα. Αυτό που με παραξανεύει είναι ότι πρόκειται για αυτοκίνητα υπεράνω πάσης υποψίας, για αυτοκίνητα δηλαδή ακριβά, αναγνωρισμένα στην αγορά, που δεν βγάζουν συνήθως προβλήματα. Αυτό είναι το σοβαρό. Λέμε πάντως στους οδηγούς να καίνε τη βενζίνη αυτή όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και στον επόμενο ανεφοδιασμό να γεμίζουν με καύσιμο 100 οκτανίων για καλύτερη απόδοση του κινητήρα. Ακόμα και έτσι όμως, το λαμπάκι, λόγω της προηγούμενης χρήσης νοθευμένου καυσίμου, μπορεί να ξανανάψει".

 

Ο Γιώργος Καρανικόλας από την FORD CAR CENTER έδωσε ακόμη περισσότερες λεπτομέρειες:"Μπορώ να σας πω αυτό που έχω παρατηρήσει στο συνεργείο μας τον τελευταίο ένα χρόνο. Σε πολλά αυτοκίνητα εντοπίζουμε καύσιμο που μυρίζει νέφτι και το οποίο προκαλεί προβλήματα στην τρόμπα βενζίνης και όχι μόνο. Γίνεται κακή καύση και αυτό επηρεάζει την τρόμπα. Μπορεί το αυτοκίνητο ας πούμε το πρωί να μην παίρνει εύκολα μπροστά ή γενικά να μην έχει καλή απόδοση στο δρόμο. Αυτό που μυρίζει νέφτι φαίνεται, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον, να είναι νέο προϊόν.

 

Δεν μπορώ να εντοπίσω τις ευθύνες για όλο αυτό στα πρατήρια. Είναι πιθανό η νόθευση να γίνεται μεταξύ διυλιστηρίων και πρατηρίων, πριν φτάσει δηλαδή το καύσιμο στο βενζινάδικο για πώληση. Ακούμε πολλά, στη δουλειά είμαστε, και προφανώς πρέπει να επέμβουν οι αρχές που έχουν και την τελική ευθύνη. Φαίνεται πάντως ότι το ποσοστό της νόθευσης στο καύσιμο έχει ανέβει".

 

Τέλος, ο Γιώργος Μυρόπουλος, προϊστάμενος του κεντρικού συνεργείου της Nissan- Nικ. Ι. Θεοχαράκης ΑΕ ήταν παραστατικός ως προς την περιγραφή του: "Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει πρόβλημα. Μέχρι και πριν από ενάμιση χρόνο εντοπίζαμε περιπτώσεις μολυσμένου καυσίμου είτε λόγω κακής συντήρησης στη δεξαμένη είτε λόγω λαθρεμπορίας (π.χ με νερό μέσα ή κοκκινίλες).

 

Τον τελευταίο χρόνο έχουμε περιπτώσεις κατά τις οποίες το καύσιμο έχει μία πολύ χαρακτηριστική οσμή, μυρίζει σαν τηγανητό καλαμάρι. Πιθανότατα εχει μπει μέσα κάποιο προϊόν φθηνό το οποίο δημιουργεί εμφανές πρόβλημα στη λειτουργία των κινητήρων. Ετσι τα αυτοκίνητα μπορεί να ρετάρουν, όπως λέμε, δρόμο ή και να μένουν τελείως. Και είναι χαρακτηριστικό ότι στα πιο νέα μοντέλα παρατηρείται αυτό, μένουν δηλαδή στο δρόμο.

 

Είναι λοιπόν σαφές ότι αν το σχετικό λαμπάκι στο ταμπλό του αυτοκινήτου μας ανάψει, ιδιαίτερα αμέσως μετά από ανεφοδιασμό, το αυτοκίνητο πρέπει οπωσδήποτε να πάει στο συνεργείο για διαγνωστικό έλεγχο. Οι οδηγοί πρέπει να είναι καχύποπτοι με τις πολύ χαμηλές τιμές που εμφανίζονται σε πρατήρια, σε σχέση με το μέσο όρο της αγοράς".

 

Ο Γιώργος Ασμάτογλου, αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Πρατηριούχων και Εμπόρων Καυσίμων Αττικής, μιλώντας στο Magazine υπογράμμισε ότι η πολιτεία οφείλει να πάρει δραστικά μέτρα στην κατεύθυνση που έχει υποδείξει με τις προτάσεις του ο κλάδος: "Θα έλεγα ότι κλειδί στην αντιμετώπιση του φαινομένου, που δεν αρνούμαι ότι υπάρχει, είναι το σύστημα εισροών εκροών που εφαρμόζεται από το 2012 και μετά. Εχω την αίσθηση ότι αν το κράτος πάρει τα δικαιώματα του εν λόγω λογισμικού και δεν θα τα παραχωρεί σε τρίτους, όλα θα γίνουν πολύ καλύτερα. Πρέπει να έχει τον απόλυτο έλεγχο.

 

Επίσης, μπορώ να πω ότι οι μηχανικοί βγάζουν συχνά βιαστικά και εύκολα συμπεράσματα. Δεν προέρχονται όλες οι βλάβες στο κινητήρα από νοθευμένο καύσιμο. Θέλω όμως να είμαι ξεκάθαρος. Δεν αρνούμαι ότι υπάρχει νοθεία. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους οφείλουν λοιπόν να δράσουν και είναι αποτελεσματικοί. Κανείς δεν θέλει να έχει στον κλάδο του άνισο ανταγωνισμό και φυσικά ούτε εμείς στο δικό μας. Η νοθεία όμως προκαλεί ακριβώς αυτό το φαινόμενο. Ανισο ανταγωνισμό.

 

Από την πλευρά μας εμφανιζόμαστε πάντα με συγκεκριμένες προτάσεις χωρίς να ζητάμε ευθύνες από κανέναν. Το ίδιο έχουμε κάνει για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου. Ο κόσμος νομίζω ότι θα πρέπει να ξέρει τα εξής: Τα διυλιστήρια δεν νοθεύουν τα καύσιμα. Αν τυχόν προκύψει τέτοια περίπτωση το μαθαίνουν οι πάντες, το καύσιμο αποσύρεται άμεσα από την αγορά. Τα προϊόντα παρασκευής μπαίνουν είτε κατά τη μεταφορά του καυσίμου στο πρατήριο είτε στα ίδια τα πρατήρια. Σ' αυτό το στάδιο γίνονται οι απαραίτητες για τη νόθευση προσμίξεις. Τέτοιου είδους φαινόμενα τα αποδοκιμάζουμε, θέλουμε, με τη βοήθεια της πολιτείας, να μπει ένα οριστικό τέλος.

 

Α. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ: ΘΑ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ ΠΟΛΥ ΑΥΣΤΗΡΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ

Θέσαμε, ως οφείλαμε, τα αποτελέσματα του ρεπορτάζ στα υπόψιν του αρμόδιου Υπουργού, δηλαδή του Υπουργού Ανάπτυξης, Αδωνι Γεωργιάδη.

 

Για την ακρίβεια υποβάλαμε τα ακόλουθα τρία ερωτήματα:

 

1.Από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι το τελευταίο τρίμηνο τουλάχιστον οι βλάβες σε αυτοκίνητα από χρήση νοθευμένου καυσίμου έχουν αυξηθεί κατά πολύ. Έχετε εικόνα ότι μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, η νοθεία στα καύσιμα εν Ελλάδι αυξήθηκε;

2.Από το ρεπορτάζ επίσης προκύπτει ότι αυτοί που παρανομούν δεν φοβούνται να το πράξουν καθώς τα πρόστιμα αφορούν λίγες δεκάδες χιλιάδες ευρώ ενώ το κέρδος είναι πολύ μεγαλύτερο. Ποια είναι τελικά τα μέτρα που παίρνονται εναντίον πρατηρίων που αποδεδειγμένα παρανομούν;

3.Είναι σαφές ότι η αγορά των καυσίμων στη χώρα είναι μία "καρτελοποιημένη" αγορά με λίγους αλλά πολύ ισχυρούς παίκτες. Πώς μπορεί να αλλάξει αυτό και ποια μέτρα λαμβάνεται προς αυτήν την κατεύθυνση;

 

 

Ο κύριος Γεωργιάδης απάντησε-γραπτώς- στα δύο τελευταία ερωτήματα. Αναφορικά με το πρώτο μάς τόνισε αυτό αφορά αρμοδιότητα του Υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος στο οποίο και μάς παρέπεμψε.

 

Για το ύψους των προστίμων απάντησε ότι "σύμφωνα με τις διατάξεις της τελευταίας υπουργικής απόφασης για την καταπολέμηση της αισχροκέρδειας στα καύσιμα, τα πρόστιμα που επιβάλλονται ισοδυναμούν με το διπλάσιο του κέρδους που θα αποκόμιζε ένα πρατήριο εάν πωλούσε το σύνολο των αποθεμάτων του. Άρα αυτό είναι ένα πολύ υψηλό πρόστιμο σε σχέση με το μέγεθος του πρατηρίου".

 

Για την αντιμετώπιση των καρτέλ της αγοράς καυσίμων αποκρίθηκε πως "τόσο το Υπουργείο Ανάπτυξης όσο και η Επιτροπή Ανταγωνισμού διενεργούν ελέγχους, ο καθένας στο πεδίο της αρμοδιότητάς του, και σε όλη την έκταση της αλυσίδας της αγοράς καυσίμων, δηλαδή στα διυλιστήρια, στις εταιρείες εμπορίας, στην μεταφορά και στην πώληση καυσίμων στον καταναλωτή προκειμένου να αντιμετωπιστούν ζητήματα που αφορούν τόσο την αισχροκέρδεια όσο και τις ανταγωνιστικές συμπεριφορές.Οι ανταγωνιστικές συμπεριφορές εξετάζονται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και στην περίπτωση που στοιχειοθετηθεί η ύπαρξή τους θα επιβληθούν πολύ υψηλά πρόστιμα όπως προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία".

 

Οι απαντήσεις καταγράφηκαν. Ωστόσο η απορία για το γεγονός ότι ο Υπουργός μάς παρέπεμψε στο Υπουργείο Ενέργειας για το πρώτο ερώτημα παραμένει. Με δεδομένο ότι, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, οι έλεγχοι έχουν εντατικοποιηθεί το τελευταίο διάστημα, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί των οποίων προϊσταται θα έχουν καθαρή εικόνα για τα αποτελέσματα και για το κατά πόσο τα πράγματα έχουν επιδεινωθεί τους τελευταίους τρεις-τέσσερις μήνες.

 

Σε κάθε περίπτωση, όπως προέκυψε από την καταγραφή των απόψεων των ειδικών, το πρόβλημα είναι δεδομένα πολύ μεγάλο και αφορά το σύνολο σχεδόν των οδηγών στη χώρα. Ο συνδυασμός, δε, με την υψηλή τιμή των καυσίμων δημιουργεί μία εκρηκτική κατάσταση.

 

ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ   

Ρωσία: Έσοδα 93 δισ. ευρώ από τις εξαγωγές ορυκτών καυσίμων τις πρώτες 100 μέρες του πολέμου -Καλύτερη «πελάτης» η ΕΕ!

 

Ο πόλεμος φέρνει κέρδη για τα ρωσικά ενεργειακά μονοπώλια. Η Ρωσία συσσώρευσε έσοδα 93 δισεκατομμυρίων ευρώ χάρη στις εξαγωγές ορυκτών καυσίμων τις πρώτες εκατό ημέρες του πολέμου που εξαπέλυσε εναντίον της Ουκρανίας την 24η Φεβρουαρίου. Το ακόμα πιο οξύμωρο είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του ποσού αυτού να προέρχεται από την Ε.Ε (!) που έχει δήθεν επιβάλλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Τα συγκεκριμένα στοιχεία ήρθαν στη δημοσιότητα από έκθεση ανεξάρτητου κέντρου μελετών.

 

Η έρευνα, του Centre for research on energy and clean air (CREA, «Κέντρο έρευνας για την ενέργεια και τον καθαρό αέρα»), με έδρα τη Φινλανδία, δίνεται στη δημοσιότητα καθώς το Κίεβο ασκεί πίεση στους Δυτικούς να διακόψουν κάθε εμπορική συναλλαγή με τη Μόσχα.

 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε πρόσφατα να επιβάλει προοδευτικό εμπάργκο –με εξαιρέσεις– στην εισαγωγή ρωσικού πετρελαίου. Το ρωσικό φυσικό αέριο, από το οποίο εξαρτάται σε καίριο βαθμό, δεν αναμένεται προς το παρόν να μετατραπεί σε αντικείμενο παρόμοιου μέτρου.

 

Σύμφωνα με τα στοιχεία του CREA, η Ε.Ε. αντιπροσώπευε το 61% των εισαγωγών ορυκτών καυσίμων, με αξία περίπου 57 δισεκ. ευρώ, τις πρώτες 100 ημέρες του πολέμου (24η Φεβρουαρίου-3η Ιουνίου). Οι κυριότεροι εισαγωγείς ρωσικού πετρελαίου το διάστημα αυτό ήταν η Κίνα (12,6 δισ. ευρώ), η Γερμανία (12,1 δισ.) και η Ιταλία (7,8 δισ.).

 

Τα έσοδα της Ρωσίας προέρχονται κυρίως από την πώληση αργού πετρελαίου (46 δισ.), κατόπιν του αερίου που διαμετακομίζεται μέσω αγωγών (24 δισ.), κατόπιν των πετρελαϊκών προϊόντων, του υγροποιημένου φυσικού αερίου (ΥΦΑ), καθώς και του άνθρακα. Το «μάννα» αυτό δεν στέρεψε, παρότι οι εξαγωγές της Ρωσίας μειώθηκαν τον Μάιο και παρότι η Μόσχα υποχρεώθηκε να πουλήσει σε τιμές χαμηλότερες από αυτές της αγοράς. Παρά τις εκπτώσεις, η Ρωσία ωφελήθηκε από την παγκόσμια αύξηση των τιμών της ενέργειας.

 

Μολονότι ορισμένες χώρες έκαναν μεγάλες προσπάθειες να μειώσουν τις εισαγωγές τους (Πολωνία, Φινλανδία, τα κράτη της Βαλτικής), άλλες αντίθετα αύξησαν τις αγορές τους: η Κίνα, η Ινδία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και… η Γαλλία, σύμφωνα με το CREA, όπως μεταδίδει το ΑΠΕ – ΜΠΕ.

 

«Ενώ η Ε.Ε. προβλέπει πιο αυστηρές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας, η Γαλλία αύξησε τις εισαγωγές της και έγινε ο μεγαλύτερος αγοραστής ρωσικού ΥΦΑ στον κόσμο», τονίζει ο Λάουρι Μιλιβίρτα, αναλυτής του CREA. Επρόκειτο για αγορές σποτ (άμεσα πληρωτέες στην παράδοση με ρευστό) και όχι στο πλαίσιο μακροπρόθεσμων συμβάσεων, κάτι που σημαίνει ότι η Γαλλία αποφάσισε εν γνώσει της να αγοράσει περισσότερη ρωσική ενέργεια παρά την εισβολή στην Ουκρανία, σημειώνει ο ειδικός.

 

Η Γαλλία «οφείλει να ευθυγραμμίσει τα λόγια με τις πράξεις της: εάν υποστηρίζει αληθινά την Ουκρανία, πρέπει να εφαρμόσει άμεσα εμπάργκο στα ρωσικά ορυκτά καύσιμα και να αναπτύξει το ταχύτερο καθαρές μορφές ενέργειας και λύσεις για την ενεργειακή αποδοτικότητα», παρατηρεί ο ίδιος.

 

πηγή

 

Χαμηλό καλοκαίρι

 

γράφει ο Θωμάς Τσαλαπάτης

 

 

Σαν να επιβεβαιώνει πως υπάρχουν πράγματα σταθερά μέσα στην αλλαγή τους που αδιαφορούν για τα ανθρώπινα.

Αυτό το καλοκαίρι είναι χαμηλό. Πρέπει να σκύψεις για να μη σε πετύχει στο κούτελο. Το ύψος του είναι αδιόρατα χαμηλότερο. Οπως κάθε καλή παγίδα οφείλει και αυτό να θυμίζει κυρίως κανονικότητα. Να μην κάνει αισθητή την παρουσία του. Προχωράς λοιπόν, χωρίς να έχεις γνώση ή αίσθηση της θερμοκρασίας. Και μες στην αδιαφορία σου σε πετυχαίνει.

 

Απλώς γιατί δεν κατάλαβες πως ήρθε. Πως είναι εκεί. Ο πιο μεγάλος αριθμός θηραμάτων επιτεύχθηκε από κοινότοπες παγίδες. Από τις παγίδες αυτές που θύμιζαν σε όλα τους καθημερινότητα. Κατευθείαν στο κούτελο λοιπόν. Σαν ξεχασμένο ανοιχτό ντουλάπι κουζίνας. Με τη ζέστη, τα κουνούπια και τις απότομες παύσεις του. Με την τάση του να σου αποκαλύπτει και να σου συνοψίζει όσα προηγήθηκαν μέσα στη χρονιά και να σε προβληματίζει για όλα όσα θα έρθουν.

 

Στριμωγμένο ανάμεσα. Καλοκαίρι απότομο. Απότομα κάθετο. Σαν να έπεσε ξαφνικά και απρόσμενα. Κανείς δεν ασχολήθηκε, κανείς δεν περίμενε. Μετά τον πιο βαρύ χειμώνα που θυμόμαστε. Μετά την πιο μεγάλη διάλυση που θυμόμαστε. Σαν να κουβαλάμε ακόμη κάτι από τη βεβαιότητα πως το κρύο δεν θα σταματήσει ποτέ και πως ο μεγάλος χειμώνας του 2022 θα είναι η μία και σταθερή μας εποχή. Κάτι που η ζέστη δεν μπορεί να λιώσει όσο και να το πολεμά. Ψυχρός πόλεμος του 2022.

 

 

Είναι το καλοκαίρι μετά την άνοιξη εκείνη που συνειδητοποιήσαμε πως ο κόσμος στον οποίο ζούσαμε ποτέ δεν θα επιστρέψει. Μετά την οικονομική και την κοινωνική κρίση, μετά την καραντίνα έρχεται η ανακατάταξη των ισορροπιών και των συμμαχιών και του παγκόσμιου χάρτη. Η όξυνση και η πόλωση. Και περισσότερο από γεγονότα ως υποσχέσεις για το μέλλον. Ως μια διαβεβαίωση πως όλα από εδώ και πέρα θα είναι διαφορετικά και πως κανείς δεν μπορεί να στοιχηματίσει.

 

Μα το καλοκαίρι συνεχίζει, για την ακρίβεια μόλις ξεκίνησε. Σαν να χλευάζει μέσα στον κοινότοπο ερχομό του τη γύρω αλλαγή που μας τρομάζει. Σαν να επιβεβαιώνει πως υπάρχουν πράγματα σταθερά μέσα στην αλλαγή τους που αδιαφορούν για τα ανθρώπινα. Και όμως, ακόμα και αν μάθαμε από μικροί να χωρίζουμε δυο κόσμους (τον κόσμο των ανθρώπων, τον κόσμο της φύσης) και με διαφορετικά ποσοστά να τοποθετούμαστε ανάμεσα σε αυτούς, αυτό που νιώθεις ήδη με τον ερχομό της πρώτης ζέστης είναι το απόλυτο της θερμοκρασίας της. Το πειραγμένο από χέρι ανθρώπινο μέγεθος που ανάμεσα σε όλα τα άλλα ανθρώπινα γεγονότα τείνουμε να ξεχνάμε. Είμαστε η υπερθέρμανση, το καρβουνάκι στην καρδιά του καλοκαιρινού πυρετού. Και αυτό δεν μοιάζει να γυρίζει. Κι εμείς έχουμε πιο ενδιαφέροντα και επείγοντα πράγματα για να ασχοληθούμε.

 

Πόσο περίεργα είναι τα τελευταία μας καλοκαίρια. Σαν ξεμυτίσματα από μια χειμέρια νάρκη που κανείς δεν περίμενε. Σαν επανασύσταση των ζωτικών παραμέτρων της ζωής. Του σώματος και της κοινωνικότητας, της επαφής και της κανονικότητας. Σαν οι πραγματικές ζωές να συρρικνώθηκαν σε τρεις μήνες και όλο το υπόλοιπο να είναι μια ατελείωτη βόλτα στα παρασκήνια, μια αναμονή στα φουαγιέ, μια ουρά διοδίων χωρίς νόμισμα να σηκώσει τις μπάρες.

 

Μα το καλοκαίρι επιστρέφει. Και μαζί οι μορφές μας. Χτυπημένες, στριμωγμένες, κουβαλώντας όλα τα βαριά μέταλλα της κλεισούρας και της αλλαγής: τα ψυχοσωματικά, τα παραπάνω κιλά, την απόγνωση. Θα περάσουμε τις μέρες προσπαθώντας να υπενθυμίσουμε στον πραγματικό εαυτό τον εαυτό μας. Και οι μέρες θα περάσουν. Το καλοκαίρι θα χαμηλώσει κι άλλο. Θα φτάσει τόσο χαμηλά μέχρι να ακουμπήσει τον ορίζοντα. Να μας υπενθυμίσει τα ξεχασμένα μας αυτονόητα και τις υπόγειες ζωές μας. Και οι μήνες θα περάσουν. Και θα είναι και πάλι χειμώνας. Οπλισμένος με νέες εκπλήξεις που πια δεν θα μας εκπλήσσουν.

Ποδοσφαιρικός εθνικισμός

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Μπορεί να διαμαρτύρονται ποδοσφαιριστές, σύλλογοι και ορισμένες εθνικές ομάδες, για την ΟΥΕΦΑ όμως και τη ΦΙΦΑ πέρα βρέχει. Ή μάλλον, χρήμα βρέχει. Κι αν είναι να βρέξει στο Κατάρ, και μάλιστα πετροδόλαρα, ας βρέξει. Κι ας γίνει το Μουντιάλ σε στάδια θεμελιωμένα πάνω στα κορμιά εκατοντάδων μεταναστών, που σκοτώθηκαν δουλεύοντας σε συνθήκες που θα έκαναν τον Μεσαίωνα να ντρέπεται.

 

Η νεόκοπη διοργάνωση «UEFA Nations League» είναι ένα «πρότζεκτ» που το ακριβές περιεχόμενό του θα βρεθεί καθ’ οδόν. Ακόμα κι αν η Εθνική Ελλάδας πρωτεύσει στον όμιλό της, θα περάσει καιρός ώσπου να μάθει αν θα ανταμειφθεί. Τις προάλλες έβλεπα σε συνδρομητικό κανάλι τη συνοπτική παρουσίαση των παιχνιδιών της α΄ αγωνιστικής. Παίζει το Γιβραλτάρ με μια άλλη εθνική. Βάζει γκολ η άλλη εθνική, «οι Βαλκάνιοι παίρνουν το προβάδισμα», λέει ο παρουσιαστής. Βάζει και δεύτερο γκολ, «οι Βαλκάνιοι καθαρίζουν το ματς», αποφαίνεται ο σπορτκάστερ. «Μα ποιοι απ’ όλους τους Βαλκάνιους;», αναρωτιέμαι βλακωδώς. Στο τέλος της παρουσίασης, περίπου στα δυόμισι λεπτά, το μυστήριο ξεδιαλύνεται: «Οι φιλοξενούμενοι κερδίζουν το τρίποντο». Ποιοι;

 

Ανώνυμοι και αταύτιστοι μέχρι τέλους οι νικητές. Πλην ιδού: Στο κάτω μέρος της οθόνης περνούσαν γρήγορα γρήγορα τα αποτελέσματα. Και είδα και κατάλαβα: «Γιβραλτάρ – FYROM 0-2». Θα το καταλάβατε κι εσείς. Το μεν κανάλι αντιστέκεται στην «κλοπή του ονόματος» και επιμένει στο FYROM εν έτει 2022, ο δε ηρωικός Ελλην εκφωνητής κλέβει το επίσημο πλέον όνομα της γειτονικής χώρας και αποκαλεί τους παίχτες της «Βαλκάνιους», γενικώς και αορίστως, ή «φιλοξενούμενους», ακόμα πιο γενικά κι αόριστα.

 

Από περιέργεια, πληκτρολόγησα στο ψαχτήρι «Γιβραλτάρ – FYROM» και «Γιβραλτάρ – Σκόπια». Θέλει και ρώτημα; Ενα σωρό εθνικώς άγρυπνες ιστοσελίδες, πολιτικές, αθλητικές και στοιχηματικές, ελληνικές και κυπριακές, συνεχίζουν να αποκαλούν FYROM, ΠΓΔΜ ή Σκόπια τη Βόρεια Μακεδονία. Εδώ που τα λέμε, δεν κάνουν του κεφαλιού τους. Παίρνουν κι αυτοί γραμμή από την κυβέρνηση, που φρονεί πως αν η επίσκεψη των ονομάτων είναι αρχή σοφίας, η αποφυγή τους είναι μαγκιά και πατριωτισμός. Η πινακίδα πριν από τη Θεσσαλονίκη που δείχνει προς τη Βόρεια Μακεδονία γράφει «Σκόπια», όταν οι ανάλογές της γράφουν Αλβανία, Βουλγαρία ή Τουρκία. Μα μήπως ξεχνιούνται τα επίσημα δελτία Τύπου, με τη «γειτονική χώρα» ανάγωγα ανώνυμη; Εθνολαϊκισμός; Μπα, όχι. Αστική ευγένεια…     

Ο Ερντογάν γαβγίζει, Μπάιντεν και Μακρόν ξέρουν ότι μπορεί και να δαγκώσει;

 

Οσο ο Ερντογάν νιώθει ότι το χαλί της εξουσίας τού φεύγει κάτω από τα πόδια, τόσο πιο επικίνδυνος θα γίνεται για την Ελλάδα.

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Σύμφωνα με τη γνωστή παροιμία, «σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει». Όμως, όσοι γνωρίζουν από σκυλιά, γνωρίζουν επίσης ότι αυτό δεν ισχύει πάντα. Ενα σκυλί που γαβγίζει μπορεί και να δαγκώσει σε δύο περιπτώσεις: Αν του δώσεις την ευκαιρία και αν φοβηθεί.

 

Τι συμβαίνει με τον Ερντογάν; Τον έχει διαβάσει καλά η Ελλάδα, εν προκειμένω η κυβέρνηση που έχει και την ευθύνη των αντιδράσεων; Αν κρίνουμε από όσα λένε ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, μάλλον δεν τον έχουν καταλάβει.

 

«Οσο απομονώνεται τόσο εξαγριώνεται», είπε χες ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η θεωρία της «απομονωμένης» Τουρκίας βολεύει πολύ την κυβερνητική προπαγάνδα, αλλά βασίζεται σε πήλινα πόδια. Αλήθεια, ποια χώρα:

 

Πρώτον, αγοράζει ρωσικά όπλα (S-400) κόντρα στη στρατηγική του ΝΑΤΟ;

 

Δεύτερον, αγνοεί προκλητικά τις δυτικές κυρώσεις στη Ρωσία και οι Δυτικοί το καταπίνουν αμάσητο;

 

Τρίτον, απειλεί με βέτο την ένταξη Φινλανδίας και Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας «κατανοεί τις ανησυχίες της»;

 

Ο Ερντογάν δεν αισθάνεται καθόλου απομονωμένος και κάνει λάθος ο κ. Μητσοτάκης αν ποντάρει σ’ αυτό. Ας μην επαναπαύεται στα χειροκροτήματα που πήρε στο Κογκρέσο. Αυτοί που διαμορφώνουν την πολιτική στην Αμερική άλλα λένε. Όποιος διαβάζει προσεκτικά τι λέει το υπουργείο Εξωτερικών ακόμη και χτες πρέπει να κουμπώνεται. Οι διαμορφωτές της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ επανέρχονται στις ίσες αποστάσεις, προτρέποντας Ελλάδα και Τουρκία «να αποφεύγουν τη ρητορική που αυξάνει την ένταση» και «να επιλύουν τις διαφορές τους με τη διπλωματία». Αλήθεια, οι Αμερικανοί διπλωμάτες έχουν χάσει την ακοή τους; Δεν βλέπουν ποιος αυξάνει καθημερινά την ένταση; Ερντογάν, Τσαβούσογλου, Ακάρ ονομάζονται.

 

Και αν ο Μητσοτάκης και οι υπουργοί του ποντάρουν στη αντίδραση των Βρυξελλών και του Βερολίνου, καλύτερα να αλλάξουν πλευρό. Και ακόμα καλύτερα ας ρωτήσουν τον Σημίτη και τον Πάγκαλο τι έγινε το 1996 με τα Ιμια. Η Ευρώπη κοιμόταν. Και μέχρι να ξυπνήσει, το επεισόδιο είχε λήξει με παρέμβαση του Κλίντον.

 

Γι’ αυτό λέμε ότι ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του πρέπει να αποφεύγουν τα μεγάλα λόγια και τις βεβαιότητες.

 

Ο Ερντογάν δεν φωνάζει και απειλεί επειδή «είναι απομονωμένος». Μακάρι να ήταν έτσι. Κυβερνάει την Τουρκία 20 χρόνια και ποτέ δεν έκανε κάτι ανάλογο με αυτό που έκαναν οι Κεμαλιστές προκάτοχοί του στα Ιμια. Ποια είναι η διαφορά με το σήμερα; Ο Ερντογάν κινδυνεύει, για πρώτη φορά, να χάσει την εξουσία. Πώς μπορεί να το αποτρέψει αυτό; Η τουρκική οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο (ο πληθωρισμός είναι στα ύψη, οι άνθρωποι δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα χρειώδη), άρα δεν μπορεί να ποντάρει σ΄αυτήν.

 

Τι του μένει; Η εθνικιστική έξαρση και, ίσως, μια πολεμική επιτυχία. Αυτό πρέπει να προσέξει η ελληνική κυβέρνηση. Οσο πλησιάζουμε προς τις τουρκικές εκλογές και φαίνεται ότι ο Ερντογάν μπορεί να τις χάσει, τόσο θα μεγαλώνει ο κίνδυνος να ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου.

 

Ο κ. Μητσοτάκης και οι υπουργοί του πρέπει να έχουν ενημερώσει για τον κίνδυνο αυτόν τους δύο παράγοντες που μπορούν να παρέμβουν αποφασιστικά. Κι αυτοί δεν είναι ούτε οι φλυαρούντες των Βρυξελλών ούτε οι Γερμανοί, που θέλουν ειδικό «σπρώξιμο» για να αφήσουν τις ίσες αποστάσεις. Είναι οι Αμερικανοί και οι Γάλλοι. Ελπίζουμε ο κ. Μητσοτάκης να έχει πει στους περί τον Μπάιντεν τι περιμένει, αν ο Ερντογάν καταλάβει, για παράδειγμα, μια ελληνική βραχονησίδα.

 

Ελπίζουμε, επίσης, να έχει διασφαλίσει ότι ο Μακρόν θα τηρήσει αυτό που λέει η ελληνογαλλική συμφωνία για «αμοιβαία αμυντική συνδρομή», την οποία υπογράψαμε όταν αγοράσαμε αεροπλάνα και φρεγάτες, σώζοντας την πολεμική βιομηχανία της Γαλλίας. Η Γαλλία είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που έχει τη στρατιωτική δύναμη να παρέμβει, αν η Τουρκία του Ερντογάν καταφύγει στο απονενοημένο διάβημα.

 

Επιμύθιον: Ο Ερντογάν γαβγίζει, αλλά αυτό δεν μας διασφαλίζει ότι δεν δαγκώνει κιόλας. Γι’ αυτό ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του ας παραμερίσουν τα ανέξοδα λόγια κι ας προειδοποιήσουν τους Αμερικανούς και τους Γάλλους για το τι μπορεί να συμβεί, αν ο Ερντογάν αφήσει τα αλυχτίσματα και περάσει στα δαγκώματα…

 

ΥΓ: Ενας-δύο Ελληνες απόστρατοι ζήλεψαν τους πολεμοχαρείς Τούρκους συναδέλφους τους και το έριξαν κι αυτοί στους παλικαρισμούς και τις απειλές. Δεν προσφέρουν τίποτα, ζημιά κάνουν. Κάποιος να τους κατεβάσει από τον Βουκεφάλα τους.   

Καφενείο Νομαρχίας

 

γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

 

 

Καθόμαστε σε ένα από τα δυο-τρία συνεργατικά καφενεία στην παλιά πόλη -υπάρχουν κι άλλες τέσσερις-πέντε τέτοιες μονάδες με άλλες δραστηριότητες. Χαμηλές τιμές, ωραία ατμόσφαιρα, φοιτητές οι περισσότεροι θαμώνες. Μας μιλάνε με καλή διάθεση για το Καφενείο της Νομαρχίας, οι ιδιοκτήτες των οποίων τους έχουν βοηθήσει στο «στήσιμο» της μικρής τους «επιχείρησης». Το επισκεπτόμαστε. Βρίσκεται σε μια πολύ όμορφη και άνετη πλατεία, στο ανατολικό μέρος της κατάληξης της παλιάς πόλης. Δάφνες-δέντρα, κατάλευκες και κατακόκκινες, φοίνικες, ακακίες, ευκάλυπτοι, πλατύφυλλες και με παχύ ίσκιο μουριές, βουκαμβίλιες χρωματίζουν τον χώρο και τον ομορφαίνουν. Γεμάτο φοιτητές και εδώ. Φοιτητές και φοιτήτριες, δεκαεννιά-είκοσι-είκοσι δύο χρονώ το πολύ, καθοδηγούμενοι από δυο-τρεις έμπειρους, όχι μεγάλης ηλικίας κι αυτοί, εξυπηρετούν με ζωντανά, όλο χαμόγελο πρόσωπα, ικανοποιημένοι από τις αμοιβές τους, με κοινωνική ασφάλιση και πληρωμή στην ώρα τους.

 

Βρισκόμαστε με έναν από τους δυο ιδιοκτήτες, έναν Βορειοελλαδίτη, ευχάριστο πενηντάρη, πολυταξιδεμένο, με όλες τις εμπειρίες ενός ανήσυχου και προβληματισμένου νέου. Η σχέση του με τους υπαλλήλους του είναι ξεχωριστή -πατρική, άμα τε και φιλική κι έτσι η ατμόσφαιρα είναι ήρεμη και γλυκιά θα έλεγα. Πριν από περίπου είκοσι πέντε χρόνια με φίλους του είχαν εκδώσει μάλιστα κι ένα περιοδικό φανζίν, πρωτοποριακό για την εποχή του, όπως το ξεφυλλίζω, με όλη την αυθάδεια και την τόλμη και την προκλητικότητα που χαρακτηρίζει τους νέους. Μας τρατάρει τσίπουρο από τα μέρη του, κόκκινη και κίτρινη γράμπα. Από τα μέρη του επίσης προμηθεύεται το κρασί για τις ανάγκες του μαγαζιού του. Αποδεικνύεται καλός (συν)ομιλητής και μας διηγείται πώς δελεάστηκε από τις ομορφιές του Ρεθύμνου και αποφάσισε να ριζώσει σε αυτές.

 

Ο συνεταίρος του είναι αυτός που φροντίζει για την ασφάλεια των παιδιών, αναλαμβάνοντας όλες τις διεκπεραιωτικές διαδικασίες με την εργατική νομοθεσία. Πριν από λίγα χρόνια δεν ήταν έτσι η πλατεία. Μεταξύ του Καφενείου της Νομαρχίας και του κτιρίου της Νομαρχίας υπήρχε δρόμος με τη συνακόλουθη ηχορύπανση αλλά και τη διακοπή της συνέχειας με τη θάλασσα. Τώρα ο χώρος είναι απλωμένος και έχει και το αεράκι του στις μεγάλες κάψες του καλοκαιριού. Είναι πολύ όμορφη πόλη το Ρέθυμνο [ξεχνάμε ό,τι γράφαμε χθες, ότι δηλαδή δεν διαβάζει ο κόσμος εφημερίδες -αλλά, είπαμε, είναι γενικό αυτό το φαινόμενο]. Χαίρεται να περπατά κανείς στα στενά δρομάκια του και να ανεβαίνει καμιά φορά και στο κάστρο, στη Φορτέτζα, και να αγναντεύει το Αιγαίο, αλλά και την πόλη, είτε με το φως της ημέρας είτε με τα νέον λαμπιόνια, της νύχτας.

  

Βέβαια η ομορφιά δεν πυρπολεί όπως παλιά, περισσότερο συγκινείσαι αφού δεν χορεύουν τα μέσα όργανα -δεν παύει όμως να υπάρχει [η ομορφιά] εκεί έξω και να προκαλεί τους επισκέπτες. Αντιπαρέρχεται κανείς τα αμιγώς τουριστικά, βαναύσως απωθητικά, μαγαζιά της παραλίας. Αλλά αφού, λένε οι υπεύθυνοι, ο τουρισμός σώζει τη χώρα; Αλλά αφού κανείς δεν ντρέπεται γι' αυτήν την κατάντια;

Αρωμα πάστρας και φως ελληνικό

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

 

Μπήκε στο σπίτι αργά το απόγευμα. Τα παντζούρια κλειστά. Δεν είχε προλάβει να τα ανοίξει το πρωί πριν φύγει. Οταν το θυμήθηκε, βρισκόταν ήδη στον σταθμό του ηλεκτρικού, περιμένοντας το τρένο για τη δουλειά. Το σπίτι μύριζε καθαριότητα.

 

Το προηγούμενο βράδυ είχε στην κυριολεξία σβήσει στο κρεβάτι από αυτή την άγια κούραση του σώματος, που δεν αφήνει περιθώριο για σκέψη, για προβληματισμό ή στενοχώρια. Ο εγκέφαλος, ο σοφός ρυθμιστής, έδωσε εκεί την καίρια και απολύτως ζωτική εντολή: Κοιμήσου! Και κοιμήθηκε, ξεχνώντας τους πόνους στα πόδια που είχαν πάρει φωτιά, και στα χέρια που είχαν μουδιάσει από την κούραση.

 

Εκείνο το απόγευμα όμως, στο ημίφως του σπιτιού τη μύτη της γαργάλισε ένα άρωμα πάστρας. Σαν να υπήρχε στον αέρα κάτι φρέσκο, κάτι υγιεινό. Αφησε την τσάντα στο τραπέζι και άρχισε να ανοίγει ένα ένα τα παράθυρα. Το φως του Ιούνη πλημμύρισε τους χώρους, ένα αεράκι έκανε τις κουρτίνες να πεταρίζουν ελαφρά.

 

 

«Σήμερα είναι καλοκαίρι», σκέφτηκε. Το σπίτι ήταν δροσερό. Εβγαλε τα παπούτσια της και ένιωσε τα κρύα μάρμαρα κάτω από τις πατούσες της. Στάθηκε λίγο εκεί και καμάρωσε το αποτέλεσμα της δικής της δουλειάς. Της είχε πάρει τρία χρόνια να φέρει το σπίτι κάπως στα δικά της μέτρα -ακόμα προσπαθούσε- και τώρα το έβλεπε με ανακούφιση. Ανοιχτόχρωμες κουρτίνες και καλύμματα, λευκό και μπεζ και πορτοκαλί και ανοιχτό καφέ. Τα μάτια της άρχισαν ήδη να ξεκουράζονται. Πήγε και στο παράθυρο. «Αν έβλεπα, αν μπορούσα να δω και λίγη θάλασσα τώρα…»

 

Μειδίασε με την απληστία της. Είχε πάψει να ελπίζει ότι θα μπορούσε να αποκτήσει ένα καμαράκι μπροστά στη θάλασσα. Ενα δωμάτιο, ένα μπάνιο και πέντε ράφια για τα βιβλία, τα σημειωματάρια, τα στιλό, τα μπλοκ, τα χρώματά της. Και ένα παράθυρο που να βλέπει το απέραντο γαλάζιο, που γίνεται σχεδόν ουρανί νωρίς το πρωί, σχεδόν μαύρο το βράδυ και όταν αγριεύει, γκρίζο και σταχτί και πράσινο και ό,τι άλλο βάζει ο νους.

 

Αλλά τώρα ήταν στο σπίτι της. Με μερικά γεράνια, μια ορτανσία, μια γαρδένια, δυο πολυθρόνες και ένα τραπεζάκι που όλο έλεγε ότι θα το βάψει σε ένα ανοιχτό χρώμα, αλλά όλο δεν προλάβαινε. Και πολλά παράθυρα.

 

Αγαπούσε τα μεγάλα παράθυρα, ακόμα και τον χειμώνα που έκανε κρύο. Ανοιγε τις κουρτίνες και ντυμένη καλά έβλεπε έξω τον καιρό να περνάει. Αλλά το καλοκαίρι, όταν το επέτρεπαν οι συνθήκες, όταν η ζέστη δεν απαιτούσε το σκοτάδι, άνοιγε από παντού: να μπει το φως, να μπει ο αέρας, να έρθει η ζωή να ζωντανέψει τα πάντα.

 

Γιατί το καλοκαίρι τα σπίτια μεγαλώνουν. Τα μπαλκόνια, τα παράθυρα, τα ανοίγουν στον υπόλοιπο κόσμο και η ζωή μοιάζει πιο μεγάλη, πιο γενναιόδωρη, πιο φωτεινή.

 

Αυτό το φως τη βοήθησε λίγο να ξεκουραστεί. Φόρεσε την πιτζάμα της και κάθισε στο μπαλκόνι. Και αναρωτήθηκε πώς να είναι να μην έχεις ένα μπαλκόνι, ή να έχεις ένα μικρό παράθυρο που να βγάζει σε έναν φωταγωγό… Ή να επιλέγεις, όπως έλεγε ο Γιάννης Ρίτσος, «ένα χώρο στενό που να σε προστατεύει από το ίδιο σου το απέραντο»*.

 

Εκείνη τη στιγμή, παρά τους άλλους περιορισμούς, παρά τις δυσκολίες, αισθανόταν καλύτερα. Λίγο η καθαριότητα, λίγο το ωραίο φως, και σίγουρα η ανάγκη να δει λίγο πιο μακριά, έκαναν ένα μικρό θαύμα. Είχε γύρω της κάτι από το ελληνικό καλοκαίρι, κι ας ήταν μακριά από τη θάλασσα. Κι ας μην μπορούσε από το παράθυρό της να δει «τα νωπά χνάρια απ’ τις πατούσες του βαρκάρη / πάνω στις πλάκες της προκυμαίας να σβήνουν λίγο – λίγο / σα μια σειρά μικρά στενόμακρα φεγγάρια μέσα σ’ ένα παραμύθι»*.

 

* «Γι’ αυτό διαλέγουμε συχνά ένα χώρο στενό που να μας προστατεύει / απ’ το ίδιο μας το απέραντο».

 

Γιάννης Ρίτσος, από την «Τέταρτη Διάσταση»

Kίνα: «Δεν θα διστάσουμε να ξεκινήσουμε πόλεμο» για την Ταϊβάν

 

Η Κίνα «δεν θα διστάσει να ξεκινήσει πόλεμο» εάν η Ταϊβάν κηρύξει την ανεξαρτησία της, δήλωσε ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Άμυνας μετά τη συνάντηση του Κινέζου υπουργού Άμυνας με τον Αμερικανό ομόλογό του, Λόιντ Όστιν, στη Σιγκαπούρη.

 

«Αν κάποιος τολμήσει να χωρίσει την Ταϊβάν από την Κίνα, ο κινεζικός στρατός δεν θα διστάσει ούτε στιγμή να ξεκινήσει πόλεμο, όποιο κι αν είναι το τίμημα», είπε ο Γου Κιάν, μεταφέροντας τις δηλώσεις του Κινέζου υπουργού Άμυνας Ουέι Φενγκέ κατά τη συνάντηση που είχε με τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ.

 

Οι δύο υπουργοί πραγματοποίησαν σήμερα στη Σιγκαπούρη συνομιλίες, με τις δύο πλευρές να επαναλαμβάνουν τις θέσεις τους για την Ταϊβάν.

 

Ο Όστιν κάλεσε την Κίνα «να αποφύγει περαιτέρω αποσταθεροποιητικές ενέργειες» στο ζήτημα της Ταϊβάν, σύμφωνα με αμερικανική ανακοίνωση που εκδόθηκε μετά τις συνομιλίες.

 

 

 

 

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ  

Με 470 ευρώ «ζει» ένας στους τέσσερις συνταξιούχους της χώρας.!

 

Με συντάξεις πείνας «ζουν» χιλιάδες συνταξιούχοι την ώρα που ο πληθωρισμός σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο εκτοξεύοντας στα ύψη τις τιμές σε βασικά προϊόντα διατροφής και κοινωνικά αγαθά

 

Σχεδόν ένας στους 4 συνταξιούχους στη χώρα και συγκεκριμένα 654.385 άτομα που αντιστοιχούν στο 26,7% του συνόλου των συνταξιούχων, καλούνται να επιβιώσουν με κύρια σύνταξη που δεν ξεπερνά τα 500 ευρώ μεικτά. Δηλαδή με 470 ευρώ καθαρά!!

 

 Αυτό δείχνουν τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας και συγκεκριμένα από το πληροφοριακό σύστημα Ήλιος για τον Μάιο του 2022.

 

Επίσης, τα στοιχεία του συστήματος Ήλιος για τον μήνα Μάιο δείχνουν ότι σχεδόν οι μισοί συνταξιούχοι (1.105.633 άτομα ή 45,1% επί του συνόλου) ζουν με κύρια σύνταξη έως 700 ευρώ μεικτά, που αντιστοιχεί σε περίπου 658 ευρώ καθαρά.

 

Με έως 600 ευρώ μεικτά, ήτοι 564 ευρώ καθαρά, ζουν 852.038 συνταξιούχοι που αντιστοιχεί στο 34,7% του συνόλου των συνταξιούχων.

 

Τα στοιχεία φανερώνουν ότι χιλιάδες απόμαχοι της δουλειάς είναι καταδικασμένοι στη φτώχεια και την ανέχεια, ενώ έχουν να δουν αυξήσεις στις συντάξεις τους εδώ και 12 χρόνια!  

πηγή

 

 

 

Ο Μητσοτάκης «Εγκαινίασε» πρόγραμμα δωρεάν μαστογραφιών που υπάρχει από το 2018(πρωτοβουλία Φώφης Γεννηματά!) και «πετσόκοψε» κατά 10 χρόνια τα ηλικιακά όρια!

 

Ενα ακόμα επικοινωνιακό σόου – με έντονο προεκλογικό «άρωμα» – έστησε την Πέμπτη το πρωί ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να …«εγκαινιάσει» το πρόγραμμα δωρεάν μαστογραφιών, το οποίο ωστόσο υπάρχει από το 2018! Και σαν να μην έφτανε αυτό επί της ουσίας περιορίζει το δικαίωμα εκατομμυρίων γυναικών στον έλεγχο, κατεβάζοντας τα ηλικιακά όρια!!

 

Προσέξτε: Μιλάμε για ένα ζήτημα υγείας, σοβαρό και ευαίσθητο και η «αριστεία» πάλι δείχνει πως πολύ απλά δεν ντρέπεται και δεν έχει τσίπα. Ξεκάθαρα.

 

Την σημερινή πολιτική λαθροχειρία Μητσοτάκη έσπευσαν να καλύψουν τα γνωστά «παπαγαλάκια» των συστημικών ΜΜΕ εμφανίζοντας τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού σαν μια δήθεν νέα (!) «κοινωνική» πρωτοβουλία.

 

Συγκεκριμένα ο Μητσοτάκης προκλητικά ανέφερε: «Εγκαινιάζουμε το πρώτο μεγάλο πρόγραμμα προσυμπτωματικού ελέγχου και δίνουμε το όνομά του στη Φώφη Γεννηματά που αγωνίστηκε με θάρρος και αυτοθυσία όχι μόνο για να ξεπεράσει τη δική της ασθένεια, αλλά για να ενημερώσει και άλλες γυναίκες για τη σημασία του προσυμπτωματικού ελέγχου. Με τη χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης είμαστε σε θέση να θέσουμε σε λειτουργία το πρώτο μαζικό πρόγραμμα προσυμπτωματικού ελέγχου, ξεκινάμε με τον καρκίνο του μαστού».

 

 

Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;

 

 

— Πρώτον: Το συγκεκριμένο πρόγραμμα νομοθετήθηκε το 2018. Μετά από πρωτοβουλία που υπήρξε το 2016 γυναικών βουλευτών όλων των κομμάτων με επικεφαλής την Φώφη Γεννηματά που έγινε αρχικά δεκτό το 2017 και τελικά νόμος το 2018.

 

— Δεύτερον: Στον Κανονισμό Παροχών Υγείας (ΕΚΠΥ) του ΕΟΠΥΥ προβλέπεται δωρεάν διενέργεια προληπτικής μαστογραφίας «κάθε 2 χρόνια σε γυναίκες ηλικίας από 40- 50 ετών και κάθε χρόνο σε γυναίκες άνω των 50 ετών ή σε γυναίκες άνω των 35 ετών εφ’ όσον ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου» (ΦΕΚ 2315, 19/6/2018).

 

— Τρίτον: Το συγκεκριμένο πρόγραμμα που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αφορά εξετάσεις για τις γυναίκες 50 ως 69 ετών, και σύμφωνα με την κυβέρνηση απευθύνεται σε 1,3 εκατομμύρια γυναικών. Ουσιαστικά όμως αφήνει έξω την ηλικιακή ομάδα 40 – 50 ετών που κάλυπτε ο νόμος του 2018, βάσει του οποίου ο ΕΟΠΥΥ αναλάμβανε το κόστος για την πρώιμη διάγνωση του καρκίνου του μαστού χωρίς οικονομική επιβάρυνση για τις γυναίκες.

 

Το μόνο λοιπόν που εγκαινίασε ο Μητσοτάκης ήταν η περικοπή των ηλικιακών ορίων κατά 10 ολόκληρα χρόνια των γυναικών που μπορούν να πραγματοποιούν δωρεάν μαστογραφία!!! Από τα 40 χρόνια, το ανέβασε στα 50 χρόνια και αυτό το «βάφτισε» …κοινωνική πολιτική και το εγκαινίασε! Με λίγα λόγια και ψεύτης και κοινωνικά ανάλγητος ο πρωθυπουργός!

 

ΥΓ: Το 2020 η ίδια η Φώφη Γεννηματά είχε εκθέσει τον πρωθυπουργό όταν προσπαθούσε να «πουλήσει» σαν νέο το συγκεκριμένο πρόγραμμα, δηλώνοντας: «Υπάρχουν ζητήματα που δεν προσφέρονται για επικοινωνία»…

 

πηγή

Η σκιά του κι αυτός

 

γράφει η Κυριακή Μπεϊόγλου

 

 

Ευκίνητη και γρήγορη η σκιά του σηκώθηκε μαζί του από το καφενείο σε πλήρη αντίθεση με το σώμα που στηριζόταν στο μπαστούνι. Τον ακολούθησε μέχρι το τέλος του δρόμου. Μέχρι εκεί που τους ακολούθησε και το βλέμμα μου πριν χαθούν στο στενό.

 

Πριν χαθούν μέσα στο καλοκαιρινό βάθος του αστικού τοπίου είχα την ευκαιρία να μάθω την ιστορία τους. Λέω την ιστορία τους γιατί σκιά και άνθρωπος είχαν γίνει ένα και το αυτό με την εμφατική δήλωση: Εχω γίνει η σκιά μου. Αυτό έλεγε και ξανάλεγε το «λιοντάρι των θαλασσών» στην παρέα του που αν έμεινε μέχρι αργά έξω αυτό το βράδυ ήταν εξαιτίας ενός μίνι καύσωνα στην πόλη που μήτε άνθρωπος μήτε πράγμα έμεναν στην αρχική τους μορφή. Λιώναμε, ιδρώναμε και η φιγούρα μας άλλαζε σχήμα. Το «λιοντάρι των θαλασσών» στην πραγματικότητα ήταν μάγειρας στα καράβια.

 

Μη νομίζετε όμως πως τούτη η ιδιότητα τον έκανε λιγότερο σημαντικό στα μάτια μας. Αντιθέτως κατάφερε μέσα στο ίδιο, συνηθισμένο τοπίο όπου ήμασταν να φέρει μυρωδιές από μπαχαρικά που αξίζουν χρυσάφι, γεύσεις από εξωτικά φαγητά, περιπέτειες με πειρατές και ερωτικές σχέσεις με γυναίκες που ακόμα και τώρα στα βαθιά του γεράματα τον θυμούνται και του γράφουν. Για του λόγου το αληθές ανέσυρε από το τσεπάκι του πουκαμίσου του πρόσφατη επιστολή από τη Ματίλντα. Η Ματίλντα είναι παλιά γνωριμία από τις Φιλιππίνες, εξήγησε. Ναι, η αλήθεια είναι πως το πειστήριο λειτούργησε πολύ, διότι η παρέα του, μιας κάποιας ηλικίας άντρες και γυναίκες, τον κοίταζε πια με ενθουσιασμό για να μην πω με θαυμασμό.

 

Κι εκεί κάπου ήταν που φώναξε: «Τώρα πια έχω γίνει η σκιά μου! Ούτε ένα αξιοπρεπές στιφάδο ούτε μπεσαμέλ για το παστίτσιο ούτε μια πίτα της προκοπής δεν μπορώ να φτιάξω». Τότε ήταν ακριβώς η στιγμή που «το λιοντάρι των θαλασσών» έγινε ήρωας αυτού του κειμένου και θα μπορούσε σίγουρα να γίνει και ήρωας λογοτεχνικού βιβλίου.

 

Ο κύριος λόγος είναι πως ο ηλικιωμένος κύριος έκρυβε ακόμα τόσο πάθος για αυτό που έκανε ως δουλειά που έφτασε να μη θέλει να ξεκουραστεί, να μη θέλει να υπακούσει στο γερασμένο σώμα, αλλά να είναι δυστυχής και πληγωμένος από την προδοσία αυτή που του επέβαλε το γήρας: να μην μπορεί να κάνει αυτό που αγαπάει. Σκέφτομαι πως η σκιά του κι αυτός θα έχουν γυρίσει πια στο σπίτι, θα έχουν ανοίξει παντζούρια και παράθυρα, πιθανότατα και τον ανεμιστήρα, και έπειτα θα ανοίξουν για ακόμη μία φορά το γράμμα της Ματίλντα. Κι ίσως έτσι νοστιμίσει και το έτοιμο φαγητό που είναι πάνω στο τραπέζι, ίσως έτσι σκιά και άνθρωπος γλυκαθούν λίγο και αποκοιμηθούν αυτή τη νύχτα που η πόλη και τα περίχωρα βράζουν.