Έκκληση της Κίνας για διάλογο μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας

 

Η Κίνα ζητά κατάπαυση του πυρός μεταξύ Ρωσίας-Ουκρανίας, καθώς αμφισβητούνται οι αξιώσεις για ουδετερότητα

Η Κίνα επανέλαβε τις εκκλήσεις της για πολιτική διευθέτηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία στην επέτειο ενός έτους από την εισβολή της Ρωσίας, καθώς το Πεκίνο υφίσταται αυξανόμενη πίεση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους για την όλο και στενότερη συνεργασία του με τη Μόσχα.

 

Σε ένα νέο έγγραφο θέσης, 12 σημείων, που κυκλοφόρησε την Παρασκευή, το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας ζήτησε επανάληψη των ειρηνευτικών συνομιλιών, τερματισμό των μονομερών κυρώσεων και τόνισε την αντίθεσή του στη χρήση πυρηνικών όπλων.

 

«Η σύγκρουση και ο πόλεμος δεν ωφελούν κανέναν. Όλα τα μέρη πρέπει να παραμείνουν λογικά και να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση, να αποφύγουν να αναζωπυρώσουν τις φλόγες και να επιδεινώσουν τις εντάσεις και να αποτρέψουν την περαιτέρω επιδείνωση της κρίσης ή ακόμη και να ξεφύγει από τον έλεγχο», αναφέρεται μεταξύ άλλων.

 

Ο ισχυρισμός του Πεκίνου για ουδετερότητα αμφισβητήθηκε σοβαρά από την άρνησή του να αναγνωρίσει τη φύση της σύγκρουσης – μέχρι στιγμής έχει αποφύγει να την αποκαλέσει «εισβολή» – και τη διπλωματική και οικονομική στήριξή του στη Μόσχα.

 

Δυτικοί αξιωματούχοι έχουν επίσης εκφράσει ανησυχίες ότι η Κίνα μπορεί να εξετάζει το ενδεχόμενο να παράσχει στη Ρωσία στρατιωτική βοήθεια, μια κατηγορία που αρνήθηκε το Πεκίνο.

 

Παρά τον ισχυρισμό ότι «η κυριαρχία, η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα όλων των χωρών πρέπει να τηρούνται αποτελεσματικά», το έγγραφο αποτυγχάνει να αναγνωρίσει την παραβίαση της ουκρανικής κυριαρχίας από τη Ρωσία.

 

Μεγάλο μέρος της γλώσσας που χρησιμοποιείται στο έγγραφο φαίνεται να στοχεύει στη Δύση, ενώ γίνεται και μία κεκαλυμμένη κριτική στις ΗΠΑ, όπως μεταδίδει το CNN, καθώς το έγγραφο φαίνεται επίσης να επικρίνει τις ευρείες οικονομικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές χώρες στη Ρωσία. «Οι μονομερείς κυρώσεις και η μέγιστη πίεση δεν μπορούν να λύσουν το ζήτημα. Δημιουργούν μόνο νέα προβλήματα», αναφέρεται.

 

Το έγγραφο επικρίθηκε γρήγορα από Αμερικανούς αξιωματούχους, με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζέικ Σάλιβαν, να λέει ότι ο πόλεμος «θα μπορούσε να τελειώσει αύριο εάν η Ρωσία σταματήσει να επιτίθεται στην Ουκρανία και αποσύρει τις δυνάμεις της».

 

«Η πρώτη μου αντίδραση σε αυτό είναι ότι θα μπορούσε να σταματήσει στο πρώτο σημείο, που είναι ο σεβασμός της κυριαρχίας όλων των εθνών», είπε ο Σάλιβαν στο CNN. «Η Ουκρανία δεν επιτέθηκε στη Ρωσία. Το ΝΑΤΟ δεν επιτέθηκε στη Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν επιτέθηκαν στη Ρωσία. Αυτός ήταν ένας πόλεμος επιλογής που διεξήγαγε ο Πούτιν».

 

Στο Πεκίνο, ο πρεσβευτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Κίνα, Χόρχε Τολέδο, είπε σε δημοσιογράφους σε μια ενημέρωση ότι το έγγραφο θέσης της Κίνας δεν ήταν μια ειρηνευτική πρόταση, προσθέτοντας ότι η ΕΕ «μελετά προσεκτικά το έγγραφο», σύμφωνα με το Reuters.

 

Η Ουκρανία, εν τω μεταξύ, χαρακτήρισε το χαρτί θέσης «καλό σημάδι» αλλά προέτρεψε την Κίνα να κάνει περισσότερα.   

πηγή

Η ατιμωτική ποινή στον Παππά και η αλαζονεία της εξουσίας

 

γράφει ο Βασίλης Σ. Κανέλλης

 

Η ποινή που επιβλήθηκε στο Νίκο Παππά θα τον βαραίνει για πάντα. Ομως, ας είναι η αρχή να σταματήσει αυτή η απίστευτη αλαζονεία πολλών πολιτικών προσώπων

Η απόφαση για διετή φυλάκιση με τριετή αναστολή σε βάρος του Νίκου Παππά είναι «βόμβα», έστω κι αν δεν πάει φυσικά φυλακή, έστω κι αν πρόκειται για πλημμέλημα.

 

Διότι πρόκειται για μια απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου, ανώτατοι δικαστές δηλαδή αποφάσισαν ομόφωνα ότι ο Νίκος Παππάς είναι ένοχος, και δεν χωράει καμιά αμφιβολία γι’ αυτό. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει μια απόφαση σε κορυφαίο επίπεδο, έστω και αν το έκανε ήδη ο Παππάς και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για «πολιτική δίκη» μίλησε κι ότι «θα αποφασίσει ο ελληνικός λαός».

 

 

Και ο δικηγόρος του ήδη μίλησε για εκδικητική απόφαση και προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενώ έψεξε τους δικαστές γιατί –είπε- δεν είχαν σθένος.

 

Προφανώς όταν δεν είναι αρεστές οι αποφάσεις τότε οι δικαστές είναι αδύναμοι, όταν είναι αρεστές τότε… κερδίζει η Δικαιοσύνη. Κάτι που ίσως το δούμε σύντομα στη δίκη του Δ. Παπαγγελόπουλου και της Ελ. Τουλουπάκη.

 

Όμως, η απόφαση αυτή έχει και πολλά ακόμη ενδιαφέροντα θέματα.

  

Το πρώτο είναι ότι έχουμε την ανώτατη ποινή που θα μπορούσε να επιβληθεί για το συγκεκριμένο αδίκημα. Και το δεύτερο είναι ότι ο Χρήστος Καλογρίτσας έπεσε στα μαλακά.

 

Όμως, ο Νίκος Παππάς πλέον βαρύνεται με μια ατιμωτική ποινή. Που θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή διότι δεν είναι πρωτόδικη, αλλά είναι απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου, είναι απόφαση αρεοπαγιτών.

 

Θυμίζουμε ότι καταδίκη από Ειδικό Δικαστήριο είχε το 1992 ο Δημήτρης Τσοβόλας. Μια ποινή που θα τον βάραινε για όλη του τη ζωή αν το 1993, μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές η Βουλή των Ελλήνων δεν του απένειμε χάρη.

 

Αυτό σημαίνει ότι και για το Νίκο Παππά θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο. Αν δηλαδή προκύψει κάποια στιγμή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να του απονεμηθεί χάρη προκειμένου να φύγει η «κηλίδα» της καταδίκης τους.

 

Για τον πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ και πιο στενό συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα δεν υπάρχει πρόβλημα σε ό,τι αφορά την κάθοδό του στις εκλογές. Δεν του επιβλήθηκε στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, έστω κι αν έχει καταδικαστεί σε 2 χρόνια με αναστολή.

 

Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ θα τον «κατεβάσει» υποψήφιο; Προφανώς και θα τον κάνει διότι σε άλλη περίπτωση θα τον «άδειαζε» κανονικά, θα τον «τέλειωνε» πολιτικά και θα αποδεχόταν την ενοχή του. Και ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο, ειδικά λίγες ημέρες πριν από την προκήρυξη των εκλογών.

 

Η αντίδραση είναι προφανής. Αμφισβήτηση της δικαιοσύνης, την οποία «χρεώνουν» στην κυβέρνηση και ο λαός θα… επαναφέρει τη δικαιοσύνη, προφανώς στα μέτρα που ο καθένας το επιθυμεί.

 

Όμως, η δικαιοσύνη τουλάχιστον θα έπρεπε να είναι μία, ακομμάτιστη και μη αμφισβητήσιμη από κανέναν. Αλλά αυτή είναι μια διαφορετική συζήτηση που δεν θα καταλήξει πουθενά, δυστυχώς για τη χώρα και το κράτος δικαίου.

 

Σε πολιτικό επίπεδο, ωστόσο, θα έχουμε ακόμη μια σύγκρουση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Η μεν πρώτη θα μιλά πλέον όχι για υπόδικο Παππά, αλλά για ένοχο και καταδικασμένο, ο δεύτερος θα μιλά για σκευωρία.

 

Και μην ξεχνάμε ότι ξεκινά νέα έρευνα για τις καταγγελίες της γραμματέως του Καλογρίτσα περί μαύρου χρήματος. Κι αυτό «αγγίζει» συνολικά την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο τον Νίκο Παππά.

 

Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση θα λέγαμε. Ισως όχι και τόσο υπέροχη όταν πολιτικά πρόσωπα εκμεταλλεύονται τη δύναμή τους, την εξουσία τους και προσπαθούν να επιβάλουν πρακτικές παράνομες και μόνο με βάση τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.

 

Ο Νίκος Παππάς είναι θύμα της οίησής του και μιας γενικής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ να θεωρεί εαυτόν «ηγέτη» της κάθαρσης. Αυτός ο «Μεσσιανισμός» δεν κάνει καλό, ειδικά αν και αυτοί που τον υπηρετούν είναι και οι ίδιοι «βουτηγμένοι» σε λάθη, παραλείψεις, παρασκηνιακά παζάρια, συνεννοήσεις κάτω από το τραπέζι.

 

Δεν ξέρω αν «όλα εδώ πληρώνονται», γιατί στην Ελλάδα πολλά έχουν δει τα μάτια μας.

 

Όμως, μακάρι αυτή η απόφαση να σταματήσει την αλαζονεία πολλών πολιτικών προσώπων, οι οποίοι νομίζουν ότι θα είναι πάντοτε ισχυροί και δεν θα δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Και το λέω διότι και σήμερα αρκετοί πολιτικοί νομίζουν ότι είναι στο απυρόβλητο.

 

Η αλαζονεία της εξουσίας ποτέ δεν έκανε καλό, ειδικά στο λαό. Και το λέω αυτό με τη σκέψη ότι αυτή η απόφαση δεν θα γίνει η αρχή για νέο γύρο εκδίκησης αν έρθει στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το θα «είναι αλλιώς», φαντάζει τρομακτικό, όχι για εκείνους που θα έπρεπε πράγματι να φοβούνται, αλλά κυρίως για όλους εμάς που δεν μπορούμε να βλέπουμε μια χώρα να ζει σκηνικά εμφυλίου εν έτει 2023.

"Το ιδιωτικό χρέος ναρκοθετεί την κοινωνική δικαιοσύνη και την οικονομική ανάπτυξη"

 

 Του Νίκου Ανδρουλάκη*  

 

Εν μέσω μιας άνευ προηγουμένου πληθωριστικής κρίσης και επιθετικών αυξήσεων των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες, η πρόσφατη απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου με την οποία τα funds μπορούν να προβαίνουν σε πλειστηριασμούς άνοιξε τον ασκό του Αιόλου σε βάρος της πρώτης κατοικίας των πιο ευάλωτων πολιτών. Το πρόβλημα αυτό βέβαια, όπως και η διαχείριση των κόκκινων δανείων συνολικά, δεν είναι καινούριο.

 

Πάνω από μια δεκαετία η ελληνική κοινωνία και οικονομία ταλανίζεται από ένα δυσθεώρητο ιδιωτικό χρέος που απειλεί τις συνθήκες ζωής του ελληνικού λαού αλλά και τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας.

 

 

 

Όλα αυτά τα χρόνια, μόνο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2010 κατάφερε να προστατεύσει την πρώτη κατοικία των Ελληνίδων και των Ελλήνων που αποδεδειγμένα δεν είχαν τη δυνατότητα να αποπληρώσουν το στεγαστικό τους δάνειο. Παρά την ασφυκτική πίεση από την τρόικα το 2010, το ΠΑΣΟΚ θέσπισε τον εμβληματικό νόμο 3869/2010, με αποτέλεσμα να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή, σε αντίθεση με άλλες χώρες όπως στην Ισπανία όπου ακόμα θυμόμαστε εικόνες μαζικών εξώσεων πολιτών από τα σπίτια τους.

 

Στη συνέχεια ο ΣΥΡΙΖΑ ενώ προεκλογικά υποσχόταν «σεισάχθεια», μόλις έγινε κυβέρνηση, άνοιξε διάπλατα την πόρτα στα ξένα funds να αγοράσουν την περιουσία των ελληνικών νοικοκυριών. Η κυβέρνηση της ΝΔ, δε, κατάργησε πλήρως το θεσμικό πλαίσιο προστασίας της πρώτης κατοικίας.

 

Σήμερα δυστυχώς, βρισκόμαστε ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Οι τράπεζες αντί της διευκόλυνσης των ρυθμίσεων με βάση τις πραγματικές δυνατότητες των δανειοληπτών, προβαίνουν μαζικά στην πώληση των δανείων. Χιλιάδες πλειστηριασμοί κατοικιών επισπεύδονται από τις εταιρείες που έχουν αγοράσει τα δάνεια αποβλέποντας σε γρήγορο κέρδος, ενώ ο εξωδικαστικός μηχανισμός έχει αποτύχει πανηγυρικά.

 

Σε αυτή την εξαιρετικά δυσχερή συγκυρία, το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής στέκεται στο πλευρό της κοινωνίας, με ρεαλιστικές προτάσεις για την προστασία της πρώτης κατοικίας και την αντιμετώπιση του ιδιωτικού χρέους συνολικά.

 

Γι' αυτό και επιμένουμε :

 

Επαναφορά της προστασίας της κύριας κατοικίας για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά με επικαιροποιημένα κριτήρια και ασφαλείς διαδικασίες, παρέχοντας τη δυνατότηταστον δανειολήπτη να αποπληρώσει σε μία ρύθμιση που μπορεί να φτάνει μέχρι τα 35 χρόνια το ποσό που οι πιστωτές θα εισέπρατταν από τη ρευστοποίησή της.

Αντίστοιχη προστασία της αγροτικής περιουσίας, ώστε να διαφυλαχθεί η παραγωγική δύναμη των αγροτών μας.

Αναμόρφωση του πτωχευτικού δικαίου με έμφαση στην εξυγίανση και διάσωση των επιχειρήσεων.

Ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών για χρέη σε εφορία και ΕΦΚΑ σε 120 δόσεις, με διαγραφή προσαυξήσεων αλλά και δυνατότητα «κουρέματος» της οφειλής, εφόσον τηρηθεί η ρύθμιση.

Καθιέρωση του δικαιώματος προαίρεσης των δανειοληπτών στην αγορά του δανείου τους πριν από τη μεταβίβαση στα funds.

Προστασία των δανειοληπτών σε ελβετικό φράγκο, με τον περιορισμό στο ένα τρίτο της ευθύνης τους από την αλλαγή της συναλλαγματικής ισοτιμίας.

Περιορισμό της ευθύνης των εγγυητών ανάλογα με την τιμή αγοράς της απαίτησής τους από τα funds.

Όρια στην κερδοφορία των funds για βιώσιμες ρυθμίσεις προς τους δανειολήπτες καθώς αγοράζουν τα δάνεια στο 15% με 20% της αξίας τους και τα πωλούν στο 80% με 90%.

Ουσιαστική διαπραγμάτευση με τις τράπεζες και λήψη μέτρων για την απάλειψη και αποτροπή των αυξήσεων στα επιτόκια των δανείων των αδύναμων νοικοκυριών.

Μείωση των περιθωρίων κέρδους των τραπεζών για τους συνεπείς δανειολήπτες.

Καθιέρωση δεσμευτικών κωδίκων δεοντολογίας και εξωδικαστικών μηχανισμών ρύθμισης, με ουσιαστικά δικαιώματα και δυνατότητες προσφυγής των δανειοληπτών.

Νέο πλαίσιο λειτουργίας για τους servicersμε σεβασμό στα δικαιώματα των δανειοληπτών.

Ίδρυση πανελλαδικού δικτύου για την παροχή δωρεάν εξατομικευμένων συμβουλών σε καταναλωτές για την αντιμετώπιση των οικονομικών δυσχερειών και την πρόληψη της υπερχρέωσης.

Σε αντίθεση με άλλες πολιτικές δυνάμεις που εξαπάτησαν τον ελληνικό λαό σε ένα τόσο ευαίσθητο κοινωνικό ζήτημα που η περιφρόνησή του οδηγεί σε έκρηξη νέων ανισοτήτων, φτωχοποίηση χιλιάδων οικογενειών και αφελληνισμό της οικονομίας, το ΠΑΣΟΚ με συνέπεια στέκεται υπεύθυνα, αγκαλιάζοντας τις αγωνίες των πολιτών καιπροτείνοντας ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Είναι προτάσεις ελπίδας και σιγουριάς που δίνουν μια δεύτερη ευκαιρία αξιοπρέπειας σε όσους πραγματικά την έχουν ανάγκη.

 

 *Προέδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής

ΕΛΣΤΑΤ: Το 60% των θανάτων Covid-19 το 2020 ήταν από υποκείμενο νόσημα

 

Στη δημοσιότητα δόθηκαν σήμερα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ από την περίοδο της πανδημίας για το 2020 στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα για τον αριθμό των θανάτων και τα αίτια απώλειας της ζωής των ασθενών με κορονοϊό.

 

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής Αρχής, το 60% των θανάτων που σημειώθηκαν το 2020 από κορονοϊό οφείλονταν σε υποκείμενο νόσημα, η ύπαρξη του οποίου έπαιξε άκρως αρνητικό ρόλο για την επιβίωση των ασθενών που νοσηλεύονταν σε μία περίοδο που η πανδημία στη χώρα βρισκόταν στη μεγαλύτερη έξαρση.

 

Οι υπόλοιπο θάνατοι προήλθαν από απλή νόσηση, χωρίς την ύπαρξη υποκείμενου νοσήματος στους ασθενείς.

 

 

Κατά συνέπεια, πολλοί θάνατοι καταχωρήθηκαν στην Ελλάδα αυτή την περίοδο ως συνέπεια του κορονοϊού ενώ θα μπορούσαν εύλογα να αποδοθούν σε άλλα παθολογικά αίτια, με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η θέση της χώρας στις παγκόσμιες κατατάξεις.

 

Σύμφωνα με τα αναλυτικά δεδομένα της ΕΛΣΤΑΤ, η οποία ακολούθησε τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το πρώτο έτος της πανδημίας 5.028 άνθρωποι με κορονοϊό έχασαν τη ζωή τους στη χώρα μας.

 

Ωστόσο, εξ αυτών μόνο 2.061 δεν έπασχαν από κάποιο υποκείμενο νόσημα, άρα ο θάνατός τους μπορεί να αποδοθεί απευθείας στον ιό. Αντίθετα, τα υπόλοιπα 3/5 των θανόντων παρουσίαζαν σοβαρή συννοσηρότητα.

 

Σύμφωνα με τα στοιχεία, περισσότεροι από 1.450 ασθενείς έπασχαν από νοσήματα του κυκλοφορικού συστήματος, ενώ σχεδόν 500 είχαν διαγνωστεί με κάποιας μορφής καρκινοπάθεια. Τα κυκλοφορικά προβλήματα και τα νεοπλάσματα ήταν, άλλωστε, οι δύο κυριότερες παθολογικές αιτίες θανάτου στην Ελλάδα τόσο το 2020 όσο και την πενταετία 2015-2019.

 

Η απόκλιση ανάμεσα στους θανάτους Covid και στον αριθμό των νοσούντων που είχαν σοβαρά υποκείμενα νοσήματα δείχνει ότι μολονότι ο ιός αναμφίβολα συνέβαλε σε πολλούς θανάτους, δεν ήταν απαραίτητα ο καθοριστικός παράγοντας. Κάτι το οποίο όμως δεν αποτυπώθηκε τελικά στα επιδημιολογικά στοιχεία. 

πηγή

Οι ευάλωτοι...

 

 γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

 

Τσουχτερό κρύο στο χωριό, στο καφενείο. Ζεστά ρακόμελα και κονιάκ. Αυτοί που παρακολουθούν τον καιρό μάς προετοιμάζουν για το χιόνι που έρχεται. Τα μεσάνυχτα δικαιώνονται. Σε δυο ώρες το χιόνι φτάνει τους τριάντα πόντους. Κι άλλα ζεστά ποτά. Το μικρό καφενείο φαντάζει πια τεράστιο. Καλή η διάθεση και η γλώσσα ροδάνι -βοηθά σε αυτό το αλκοόλ. Δυστυχώς, η συζήτηση ξεπέφτει σε «πολιτική». Ολοι τα έχουν με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν έχουν όμως, λένε, εναλλακτική λύση, δεν τους ελκύει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ίδιο συμβαίνει, τουλάχιστον σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, σε όλη τη χώρα. Γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο; Γιατί η σύμπασα αντιπολίτευση αδυνατεί να ρίξει τούτη την κυβέρνηση των ολίγων;

 

Δεν ξέρουν τι να ψηφίσουν στις εκλογές. Μερικοί μιλάνε για το ΚΚΕ, κάποιοι λίγοι για το ΜέΡΑ 25 και άλλοι λιγότεροι αδιαφορούν επιδεικτικά. [Σημειωτέον: ακούγονται φωνές ακόμη και υπέρ του Βελόπουλου και του Κασιδιάρη· όλα αυτά σε ένα μικρό ορεινό χωριό...] Δεν βγάζει κανείς άκρη -δεν γίνεται έτσι δουλειά άμα θες να εκδιώξεις μια μισητή και απεχθή κυβέρνηση. Πολλές είναι οι ερμηνείες γιατί αντιδράνε έτσι οι ψηφοφόροι, καμία όμως δεν είναι ικανοποιητική, καμία δεν προσεγγίζει το ουσιαστικό πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από την ένδεια προτάσεων της αντιπολίτευσης, από τη φτηνή καταγγελτική της στρατηγική [επιβολή δημοκρατίας με το καλό ή με το άγριο, αμφισβήτηση εκλογικών αποτελεσμάτων κι ένα σωρό άλλες ανοησίες] -ποιος εχέφρων πείθεται από αυτές [τις ανοησίες]; Σαφώς οι υποκλοπές είναι συνταγματική εκτροπή, αλλά οι ψηφοφόροι [η πλειοψηφία ίσως] δεκάρα δεν φαίνεται να δίνουν.

  

Στα καφενεία, βέβαια, ακούς ό,τι θες, στο τέλος όμως κάτι μένει λίαν πολιτικό ως συμπέρασμα, δηλαδή τρεις λαλούν και δυο χορεύουν -και αυτό αντικατοπτρίζει την [ευτράπελη] κατάσταση που έχει θεμελιωθεί στην πολιτική ζωή της χώρας. Κανείς δεν στέργει να μάθει γιατί υπάρχουν ευάλωτα νοικοκυριά. Ποιος ευθύνεται για αυτό; Γιατί να υπάρχει αυτή η ανισότητα, αυτή η διάκριση, την οποία άπαντες θεωρούν μάλιστα φυσιολογική; Κόπτονται όλοι τους για τα ευάλωτα νοικοκυριά, για τη διασφάλιση της πρώτης κατοικίας, αλλά ποιος δημιούργησε αυτά τα «κακόμοιρα» νοικοκυριά; Ο φούφουτος; Φταίνε οι φτωχοί για τη φτώχεια τους; Ποιος τους απέλυσε από την εργασία τους; Ποιος κλείνει νοσοκομεία και μικρές βιοτεχνίες; Η φτώχεια είναι κληρονομική; Εάν δοθεί κάποια απάντηση, από οποιονδήποτε, σε αυτά τα ενοχλητικά ασφαλώς ερωτήματα, ίσως τότε να αρχίσει μια πραγματική συζήτηση για την πολιτική και την κοινωνία. Ναι, η κοινωνία, με τόσα σκαμπίλια που δέχεται από την εξουσία, δεν πάει καλά -δεν είναι καλά.

 

Διαπιστώνεται εύκολα αυτό [ότι η κοινωνία δεν είναι καλά], εάν παρακολουθήσει κανείς τις «συζητήσεις» στα τηλεοπτικά κανάλια και, επίσης, όταν δημοσιεύονται δημοσκοπήσεις που δείχνουν σταθερή πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας -η κοινωνία στον κόσμο της· ποιος ξέρει τι συμβαίνει στα σωθικά του κάθε νοικοκυριού.

 

Πίσω, στο καφενείο. Η τηλεόραση ανοίγει όταν παίζονται ελληνικές σειρές και ποδοσφαιρικοί αγώνες.  

Κίτρινες και πορφυρές φλέβες στο νερό

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

Πέρασαν τρεις παγωμένες εβδομάδες. Παγωμένες στην κυριολεξία λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών που προηγήθηκαν του χιονιού, αλλά και που επέμεναν για μέρες αφότου αυτό χάθηκε.

 

Κάθε βράδυ, από την ώρα που έπεφτε ο ήλιος ή λίγο αργότερα, έκλεινε τα παντζούρια για να φυλακίσει όση περισσότερη ζέστη γινόταν μέσα στο σπίτι, ώστε πριν κοιμηθεί να κάνει ένα μπάνιο και να τυλιχτεί με τις κουβέρτες. Εφτιαχνε κι ένα τσάι, ένα-δυο βράδια ήπιε λίγο λικέρ, ό,τι είχε μείνει από το σπιτικό που καταναλώθηκε με μεγάλη ευχαρίστηση μέσα στις γιορτές, και κάπως έτσι πορευόταν.

 

Τα βράδια, πριν κοιμηθεί, είτε με ένα βιβλίο, είτε ζωγραφίζοντας, είτε βλέποντας καμιά ταινία, το μόνο που σκεφτόταν ήταν το καλοκαίρι. Και τη ζωή που κυλούσε από εποχή σε εποχή, με τα χρόνια να περνάνε και να αφήνουν πίσω τους τη ζωή που ήθελε, εκείνη που ζούσε και όσα δεν έζησε. Κάποια από αυτά μικρή σημασία είχαν πια, κάποια την έκαιγαν ακόμα και κάποια άλλα της έκλειναν το μάτι: «Υπάρχει ακόμα χρόνος». Και ναι, το ένιωθε ότι υπήρχε.

Μόνο που κάποιες μέρες ήταν διαφορετικές από τις άλλες. Δεν κυλούσαν με τη γαλήνια βεβαιότητα της καθημερινής ρουτίνας. Πώς να τις περιγράψεις; Δεν υπάρχει τρόπος. Ηταν οι μέρες που εκείνο που κυριαρχούσε ήταν η δυσκολία. Η δυσχέρεια να αντιμετωπίσεις την κάθε μέρα και τα προβλήματα που δεν έχουν άμεσες και οριστικές λύσεις και που κάπως, κάποιες φορές, συγκεντρώνονται και φωνάζουν όλα μαζί απαιτώντας όλα και το καθένα χωριστά την προσοχή σου, τον χρόνο σου, τους πόρους σου. Υλικούς, σωματικούς και πνευματικούς.

 

Και τότε, μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό, έπειτα από την αγωνιώδη ιεράρχηση και τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων, στις οποίες πάντα κάτι έκτακτο ερχόταν να προστεθεί, έκανε το αδιανόητο αλλά απολύτως αναγκαίο: αφιέρωνε στον εαυτό της μερικές στιγμές αυτοφροντίδας. Ενα ζεστό μπάνιο, ένα ωραίο ρόφημα, λίγη καλλυντική περιποίηση και μουσική. Μια μικρή επιβράβευση που το μεγάλο κύμα την πέταξε με δύναμη στα βότσαλα, που μάτωσαν τα γόνατά της, αλλά κατόρθωσε και πάλι να σταθεί όρθια. Πονεμένη, αλλά όρθια.

 

Γινόταν κι εκείνη κύμα, σχεδόν όπως το είχε περιγράψει ο Λευκάδιος Χερν:

 

«Το κύμα προσευχήθηκε να μείνει κύμα για πάντα.

 

Και η θάλασσα απάντησε:

 

- Οχι, πρέπει να σπάσεις· δεν υπάρχει ακινησία μέσα μου. Δισεκατομμύρια φορές θα σηκωθείς ξανά για να σπάσεις, και θα σπάσεις για να ξανασηκωθείς»*.

 

Τότε ήταν που ονειρευόταν τη θάλασσα. Μικρές γωνιές σε μικρά νησιά, κάτω από ένα αρμυρίκι. Να κάθεται σε μια πέτρα και να ρεμβάζει. Να μη σκέφτεται τίποτα ή να ονειρεύεται αυτά για τα οποία «υπάρχει ακόμα χρόνος». Χωρίς να μετανιώνει για τα λάθη, χωρίς να επικρίνει τις αποφάσεις, που όταν τις πήρε ήταν ό,τι πιο σωστό μπορούσε να σκεφτεί.

 

Και μετά θα έκανε μια μεγάλη βουτιά, για να ξεπλύνει από πάνω της τη ζέστη, την άμμο, τις σκέψεις και τους φόβους που καμιά φορά κρύβονται πίσω από αυτές. Και θα άνοιγε τα μάτια μέσα στο νερό για να δει τις αντανακλάσεις του φωτός στον αλμυρό υδάτινο κόσμο, τους παράξενους ιριδισμούς και τα χρώματα που θόλωναν και ξεκαθάριζαν, μπλέκονταν και διαχωρίζονταν.

 

Οταν θα έβγαινε στην επιφάνεια, θα έπαιρνε μια μεγάλη ανάσα, θα τίναζε το κεφάλι αριστερά και δεξιά και αναγεννημένη στο νερό, το αλάτι και το φως θα ήταν έτοιμη για την επόμενη μέρα.

 

Τις μέρες της δυσχέρειας αυτή ήταν η δύναμή της. Η μνήμη της θάλασσας. Η θολή εικόνα των αντανακλάσεων του φωτός και τα υποθαλάσσια χρώματα, τα γαλανά, τα πράσινα με τις κίτρινες ή πορφυρές φλέβες και οι φούσκες του αέρα που ανέβαιναν στην επιφάνεια.

 

Κι αν ο καιρός ήταν κρύος, τότε στα οράματά της το θαλασσινό νερό ήταν χάδι ζεστό. Και μια διαβεβαίωση ότι όλα μπορούν να πάνε καλά.

 

*«Ιστορίες από έναν τόπο κι έναν χρόνο μακρινό», Λευκάδιος Χερν, εκδόσεις ΑΙΩΡΑ

Μολυσμένη ενημέρωση: Όταν οι δημοσιογράφοι λειτουργούν ως εκπρόσωποι των κομμάτων

 

Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει αποδεχτεί αυτή την ανήθικη σχέση ως φυσιολογική.

 

Σε όλο τον δυτικό κόσμο αυτή η σχέση (δημοσιογράφων με πολιτικούς και κόμματα) θεωρείται ανάρμοστη ‒ και είναι.

γράφει ο Γιάννης Παντελάκης

 

 

  

ΕΝΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ (Γ. Αυτιάς) σε κάποιο τηλεοπτικό στούντιο χαριεντίζεται δημόσια μ’ έναν υπουργό και όταν ο τελευταίος ανακοινώνει αποφάσεις που θα πάρει το υπουργείο του για να βελτιώσει τη ζωή μας, όπως λέει, ο δημοσιογράφος δείχνει ενθουσιασμένος και παρατηρεί με ιδιαίτερη έμφαση «αυτό που λέτε είναι πολύ σημαντικό, υπουργέ μου, για πείτε το πάλι, πείτε το πάλι».

 

Και ο υπουργός το λέει πάλι.

 

Κάποιος άλλος δημοσιογράφος (Ά. Πορτοσάλτε), με φανερή ικανοποίηση, από ένα μπαλκόνι προλογίζει προεκλογική συγκέντρωση υπουργού και υμνεί δημόσια τον πρωθυπουργό που στήριξε, όπως λέει, στις προηγούμενες εκλογές, ενώ παράλληλα εκφράζει την ευχή και ελπίδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κερδίσει και πάλι τις επόμενες εκλογές και να πάρει αυτοδυναμία. Το κοινό τον χειροκροτεί θερμά.

 

Στις τηλεοπτικές εκπομπές οι οικοδεσπότες δεν καλούν στελέχη κομμάτων, που άλλωστε λένε συνήθως βαρετές κουβέντες. Τους υποκαθιστούν με δημοσιογράφους και γνωρίζοντας τον κομματικό χώρο με τον οποίο έχουν ταυτιστεί, τους φιλοξενούν αναλογικά.

Είναι δύο μόνο εικόνες που εισέπραξε μεγάλο μέρος της κοινωνίας κάποια από τις προηγούμενες ημέρες και αφορούν το είδος της δημοσιογραφίας που ασκείται από πολλούς στις μέρες μας. Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα ακόμα, συμβαίνουν σχεδόν κάθε μέρα και αναδεικνύουν τον απόλυτο συγχρωτισμό πολιτικών με (κάποιους) δημοσιογράφους. Έτσι πρέπει να συμβαίνει ;

 

 

Σε καμία δημοκρατία δυτικού τύπου δεν λειτουργεί το σύστημα με αυτόν τον τρόπο ή, τουλάχιστον, με τον απόλυτα ξεχειλωμένο τρόπο που ισχύει στη δική μας χώρα. Χωρίς ενδοιασμούς, αρκετοί δημοσιογράφοι, παρότι παραμένουν στο επάγγελμα, λειτουργούν παράλληλα ως εκπρόσωποι κομμάτων ‒ όλων των κομμάτων.

 

Συχνά στις τηλεοπτικές εκπομπές οι οικοδεσπότες δεν καλούν στελέχη κομμάτων, που άλλωστε λένε συνήθως βαρετές κουβέντες. Τους υποκαθιστούν με δημοσιογράφους και γνωρίζοντας τον κομματικό χώρο με τον οποίο έχουν ταυτιστεί, τους φιλοξενούν αναλογικά. Ο ένας διάκειται φιλικά (sic) στο ένα κόμμα, ο δεύτερος στο άλλο κ.ο.κ.

 

Οι δημοσιογράφοι συνήθως λένε πιο ελκυστικές ατάκες από τους πολιτικούς, γνωρίζουν πώς ακριβώς παίζεται το παιχνίδι της τηλεοπτικής ενημέρωσης, όταν οι κάμερες είναι ανοιχτές, κάνουν εικονικές αψιμαχίες και υψώνουν τους τόνους μεταξύ τους, ουσιαστικά παίζοντας ρόλους, και όταν τα φώτα σβήσουν επανέρχονται στη δική τους κανονικότητα.

 

Σε όλο τον δυτικό κόσμο αυτή η σχέση (δημοσιογράφων με πολιτικούς και κόμματα) θεωρείται ανάρμοστη ‒ και είναι. Δεν νοείται τέτοιος συγχρωτισμός χωρίς να απουσιάζει η έννοια του οφέλους και από τις δυο πλευρές. Ένα μικρό ή μεγάλο σκάνδαλο του πολιτικού που θα υποπέσει στην αντίληψη του δημοσιογράφου εύκολα θα πνιγεί αν το προηγούμενο βράδυ έπιναν ποτά σε κάποιο μπαρ της πόλης ή ο ένας έχει βαφτίσει το παιδί του άλλου.

 

Όταν χρειαστεί, ο υπουργός δεν θα ξεχάσει τον φίλο του δημοσιογράφο, πάντα θα υπάρχει μια κενή θέση για να την καλύψει με αυτόν στο υπουργείο του. Όλοι οι κώδικες δημοσιογραφικής δεοντολογίας περιγράφουν αυτή την ανάρμοστη σχέση ως μη ανεκτή.

 

 

Στις ΗΠΑ δεν νοείται δημοσιογράφος να είναι παράλληλα μέλος κόμματος, σε πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης ισχύει το ίδιο. Στη δική μας απλώς λειτουργούν ως εκπρόσωποί τους. Και συχνά, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώνουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τις καχυποψίες που διατηρούσαν πολλοί γι’ αυτούς όταν ασκούσαν δημοσιογραφία. Εντάσσονται χωρίς ιδιαίτερους ενδοιασμούς σε λίστες κομμάτων και διεκδικούν την ψήφο μας ή παίρνουν κάποιες κομματικές ή κυβερνητικές θέσεις.

 

Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει αποδεχτεί αυτή την ανήθικη σχέση ως φυσιολογική, ως κάτι που επειδή συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό, έτσι πρέπει να είναι. Και αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο όχι για την έτσι κι αλλιώς χαμένη τιμή του επαγγέλματος αλλά για την ίδια τη δημοκρατία. Ακούγεται στομφώδες, αλλά δεν είναι.

 

Η παραποίηση, απόκρυψη και διαστρέβλωση πληροφοριών που αφορούν το δημόσιο συμφέρον έχει ή μπορεί να έχει μεγάλο κόστος για τη δημοκρατία. Ο κακώς ενημερωμένος πολίτης θα οδηγηθεί στις κάλπες με εσφαλμένες, παραποιημένες ή ελλιπείς πληροφορίες. Οι επιλογές του, όχι μόνο την ώρα της ψηφοφορίας αλλά και στην καθημερινότητά του θα έχουν επηρεαστεί από τις πληροφορίες που αποδέχεται καθημερινά ως πραγματικές.

 

Ο ιστορικός διευθυντής της «Monde Diplomatique», Ιγνάσιο Ραμονέ, έχει διατυπώσει την άποψη ότι στους καιρούς μας παρέχεται «μολυσμένη ενημέρωση»*. Αυτού του είδους η ενημέρωση είναι αυτή που παρέχεται και στους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι ωστόσο φαίνεται σε μεγάλο βαθμό να έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει με τον χώρο της ενημέρωσης. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν όλες οι έρευνες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας τα πολλά τελευταία χρόνια. Δεν εμπιστεύονται τα μέσα ενημέρωσης, τα θεωρούν αναξιόπιστα, διατηρούν έντονες αμφιβολίες για τις προθέσεις τους.

 

*Ιγνάσιο Ραμονέ, Η έκρηξη της δημοσιογραφίας, εκδόσεις του εικοστού πρώτου

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

Σκληρή απάντηση Παπανδρέου στις “διαρροές” : “Όσοι συνωμοτούν κρύβονται και φαντάζονται μόνο συνωμοσίες και συνωμότες”

 

Με ανάρτηση του στα Social Media o πρώην Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου απαντά με έντονο ύφος στα δημοσιεύματα και τις διαρροές στο φιλοκυβερνητικό τύπο για τα περί υπόγειων επαφών.

 

“Όσοι είναι συνεπείς σε αυτά που δημόσια εκφράζουν δεν χρειάζεται να συνωμοτούν.” ανέφερε χαρακτηριστικά ο Γιώργος Παπανδρέου.

 

Η ανάρτηση του πρώην Πρωθυπουργού:

 

Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα.Όσοι συνωμοτούν κρύβονται και φαντάζονται μόνο συνωμοσίες και συνωμότες.Όσοι είναι συνεπείς σε αυτά που δημόσια εκφράζουν δεν χρειάζεται να συνωμοτούν.

Με αφορμή πρόσφατα δημοσιεύματα.

Όσοι συνωμοτούν κρύβονται και φαντάζονται μόνο συνωμοσίες και συνωμότες.

Όσοι είναι συνεπείς σε αυτά που δημόσια εκφράζουν δεν χρειάζεται να συνωμοτούν.

— George A. Papandreou (@GPapandreou) February 18, 2023

πηγή 

Ο Νίκος Ανδρουλάκης σε μία εφ' όλης της ύλης συνέντευξη "Πίσω από τις Γραμμές" στο ACTION 24.! (video)

Προσκεκλημένος στην εκπομπή «Πίσω από τις γραμμές» με τους δημοσιογράφους Γιώργο Πιέρρο, Ελένη Καλογεροπούλου και Δημήτρη Τάκη του Τ/Σ Action24, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Νίκος Ανδρουλάκης υπογράμμισε την ανάγκη προστασίας της κύριας κατοικίας των αδύναμων δανειοληπτών και επέκρινε τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ για την πολιτική που ακολούθησαν επ’ αυτού.

 

«Ο κ. Τσίπρας, ο κ. Τσακαλώτος και όλη η παρέα του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν: “Σεισάχθεια, μην πληρώνετε”. Και αντί για σεισάχθεια, το 2015 παραδίδουν καθολικά στα funds τα κόκκινα δάνεια των Ελλήνων και το 2019 ψαλιδίζουν την κάλυψη του “νόμου Κατσέλη”, του νόμου του ΠΑΣΟΚ του 2010. Η Νέα Δημοκρατία υποστήριζε πως θα λύσει το πρόβλημα. Το 2020 καταργεί πλήρως την κάλυψη της πρώτης κατοικίας. Και όχι μόνο αυτό. Τι άλλο είδαμε; Να έχουν σύμβουλο για τα κόκκινα δάνεια τον γιο του Πάτση.Δεν έχουν κανένα ηθικό δικαίωμα να κουνούν το δάκτυλο στην κοινωνία, γιατί πλήρωσε τον λαϊκισμό των δύο αυτών κομμάτων» είπε ο κ. Ανδρουλάκης.

 

Σχολιάζοντας την πρόταση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για πάγωμα των πλειστηριασμών με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου ως τις εθνικές εκλογές, σημείωσε πως «δεν θα έχουμε σε ομηρία τον ελληνικό λαό, γιατί κάποιοι θέλουν να του υφαρπάξουν την ψήφο όπως έκαναν το ’15 με τα περί «σεισάχθειας» ή το ’19 ο κ. Μητσοτάκης. Επειδή δεν θέλω κανέναν Έλληνα που αυτή τη στιγμή είναι με το πιστόλι στον κρόταφο και τον εκβιάζουν τα funds, να είναι όμηρος μέχρι τις εθνικές εκλογές. Τώρα νομοθετική πρωτοβουλία με τη φιλοσοφία που καταθέσαμε στη Βουλή για να προστατεύσουμε τους πραγματικά ευάλωτους Έλληνες».

 

Ο κ. Ανδρουλάκης περιέγραψε ότι η προγραμματική πολιτική του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής δεν είναι η πολιτική εφήμερων επιδομάτων, αλλά των μόνιμων παρεμβάσεων όπως για παράδειγμα το νέο ΕΚΑΣ σε 350.000 χαμηλοσυνταξιούχους ή η μείωση του ΦΠΑ στα βασικά αγαθά για την προστασία της αγοραστικής δύναμης των πολιτών.

 

Αναφερόμενος στο ζήτημα των υποκλοπών και τη νοσηρή συκοφαντία των τελευταίων ημερών, είπε: «Δεν θυμάμαι – όσα χρόνια παρακολουθώ τα πράγματα στη χώρα – για αρχηγό δημοκρατικού κόμματος, οι πολιτικοί του αντίπαλοι να αφήνουν τέτοια δηλητηριώδη υπονοούμενα. Θέλω να σας πω ότι όλα αυτά προσμετρώνται στις αποφάσεις μου. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να παίζει ούτε με την αξιοπρέπεια μου ούτε και με την ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Ο αγώνας που κάνω, δεν είναι προσωπικός. Είναι αγώνας Δημοκρατίας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διότι ένα πολιτικό σύστημα, όταν έχει το θράσος να θέλει να απαξιώσει ηθικά και πολιτικά κατ’ αυτόν τον τρόπο τους πολιτικούς του αντιπάλους, πάει να πει ότι είναι ικανό για όλα. Τη χώρα την εξέθεσαν αυτοί που οργάνωσαν το παρακράτος και το σχέδιο συγκάλυψης. Αυτοί εκθέτουν διεθνώς τη χώρα κι έχουν ονοματεπώνυμο: Μητσοτάκης, ανιψιός και όλη η παρέα του Μαξίμου».

 

Κληθείς να σχολιάσει τη μομφή του Πρωθυπουργού προς τον Αλέξη Τσίπρα περί αμφισβήτησης του αποτελέσματος των εκλογών, ο κ. Ανδρουλάκης σημείωσε: «Άφησε ένα υπονοούμενο ο ΣΥΡΙΖΑ, το παίρνει η Νέα Δημοκρατία. Είναι λάθος να ανοίγουν τέτοια θέματα, τα οποία είδαμε σε άλλες δημοκρατίες, όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που οδήγησαν. Είναι αδιανόητη αυτή η συζήτηση. Είμαστε μια ώριμη Δημοκρατία, που σε καμία περίπτωση οι θεσμοί δεν θα επιτρέψουν καμία σκιά εκείνο το βράδυ. Όμως πέραν αυτού, υπάρχουν σοβαρά θέματα που άπτονται του κράτους δικαίου. Δεν μπορεί να έχω εκκινήσει μια νομική διαδικασία εδώ και έξι μήνες και να μην ξέρουμε που βρίσκεται. Ο Πρωθυπουργός, δε, να φέρνει συνεχώς νόμους συγκάλυψης. Σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, η κ. Βλάχου, ο κ. Δημητριάδης και ο κ. Κοντολέων, θα είχαν ήδη απολογηθεί για τις ευθύνες τους».

 

Όσον αφορά στο μετεκλογικό τοπίο, ο κ. Ανδρουλάκης επισήμανε: «Το βράδυ των εκλογών αν έχουμε ένα ισχυρό ποσοστό – και το έχω πει πολλές φορές και είναι σταθερή η άποψη μου – θα πάρουμε την εντολή και θα καλέσουμε σε προγραμματικό διάλογο βάσει των προτεραιοτήτων που θέλουμε για να αλλάξουμε την ελληνική κοινωνία, όσα κόμματα δέχονται αυτές τις προτεραιότητες». 

Κομματογύρηδες πολιτευόμενοι

 

 γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Ρωτάς ΑΕΚτζήδες γιατί πάει καλά η ομάδα τους; Σου λένε βέβαια και για την «Αγιά Σοφιά», που μετουσιώνει τα καπνογόνα σε κεριά και λιβάνια, τονίζουν ωστόσο ότι επιτέλους έχουν γερό κέντρο. Ρωτάς Ολυμπιακούς γιατί ο «Θρύλος» αγκομαχάει; Απαντούν: «Φταίει η τρύπα στο κέντρο της άμυνας. Ο ένας αργός, ο άλλος πιτσιρικάς, ο τρίτος συνεχώς τραυματίας, ο τέταρτος αποστρατευμένος χωρίς εξηγήσεις». Ρωτάς Παναθηναϊκούς γιατί ανησυχούν; «Λόγω λειψανδρίας στο κέντρο».

 

Το κέντρο είναι κομβικό. Και στο ποδόσφαιρο και στην πολιτική, παρότι το ακριβές νόημά του μας διαφεύγει εξακολουθητικώς. Αλλοτε στενεύει, ώσπου ταυτίζεται με το φιλομητσοτακικό τμήμα του ΠΑΣΟΚ, και άλλοτε ξεχειλώνει για να καλύψει και τους βλαστούς του ΛΑΟΣ που πρόκοψαν εν εξουσία.

 

Για τις ανάγκες της κάλπης, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ ανταγωνίζονται στο άθλημα «άνοιγμα στο κέντρο». Εις μνήμην της αριστοτελικής μεσότητας; Οχι ακριβώς. Δεν είν’ αυτός ο καημός του κ. Μητσοτάκη και του κ. Τσίπρα. Μέχρι στιγμής, διαιτητές και VAR συμφωνούν ότι προηγείται η Ν.Δ. Ο κ. Μητσοτάκης έχει ήδη φωτογραφηθεί ευτυχής με τρεις πανευτυχείς πασοκογενείς πολιτευτές. Βεβαίως, και ο κ. Τσίπρας φωτογραφήθηκε χαμογελαστός με δύο ανεξάρτητες βουλεύτριες που προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Κεντρώες πάντως δεν θα τις λέγαμε. Με το ΜέΡΑ 25 είχαν εκλεγεί.

 

Για να μείνουμε εντός γηπέδου, όλα τ’ αλλάζει κανείς, κόμμα, «ιδέες», ερωτικό ταίρι, φύλο, υπηκοότητα. Ομάδα όμως όχι. Δικαιούνται λοιπόν οι πολιτικοί, εδώ και παντού, ν’ αλλάζουν κομματική στέγη. Επειδή όμως τα γραπτά και τα βίντεο μένουν, οι μετακινούμενοι από κόμμα σε κόμμα είναι έκθετοι στην κριτική. Αν μάλιστα το έχουν παρακάνει στις μεταγραφές, η κριτική της συνεπούς ασυνέπειάς τους οφείλει να είναι ειρωνική.

Ιδού λ.χ. το μητρώο του κ. Σπύρου Καρανικόλα: Το 2012 έφυγε από το ΠΑΣΟΚ και όδευσε προς την Κοινωνική Συμφωνία της κ. Λ. Κατσέλη. Επανήλθε στο ΠΑΣΟΚ αλλά ξανάφυγε, προς το ΚΙΔΗΣΟ του κ. Παπανδρέου. Πάλι στο ΠΑΣΟΚ, στενός συνεργάτης της Φώφης Γεννηματά και αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος. Στις εσωκομματικές εκλογές, εκπρόσωπος Τύπου του κ. Λοβέρδου. Και τώρα, στη Ν.Δ. Το «Κίνημα Αλλαγής» που έγραψε στο χέρι του το 2018; «Απλή χένα ήταν, έφυγε σε τρεις μέρες», είπε ο πορτογύρης δικηγόρος, ο κομματογύρης μάλλον. Και πρόσθεσε: «Η Ν.Δ. πιστεύω ότι είναι η πολιτική στέγη την οποία πιστεύω». Πολύ «πιστεύω» πλάκωσε, πώς να μη δυσπιστούμε;

Άκυρη η δωρεά του ΙΣΝ για τρία Νοσοκομεία – Καταλογισμός ευθυνών και αντιδράσεις

 

 

Άκυρος θεωρείται ο διαγωνισμός για την κατασκευή τριών μεγάλων νοσοκομειακών ιδρυμάτων, του νέου Γενικού Νοσοκομείου Κομοτηνής ΙΣΝ, του Πανεπιστημιακού παιδιατρικού νοσοκομείου Θεσσαλονίκης.

 

Στην ανακοίνωσή του το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος επικαλείται το γεγονός ότι ότι οι προσφορές που κατατέθηκαν έως και τις 9 Φεβρουαρίου ήταν αρκετά υψηλότερες από το αντικείμενο της δωρεάς.

 

Η ανακοίνωση του Ιδρύματος :

 

“Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) ανακοινώνει ότι ο διαγωνισμός για την κατασκευή του νέου Γενικού Νοσοκομείου Κομοτηνής ΙΣΝ, του Πανεπιστημιακού Παιδιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΙΣΝ, και του νέου Γενικού Νοσοκομείου Σπάρτης ΙΣΝ, υπό την διεθνή Πρωτοβουλία για την Υγεία, απέβη ουσιαστικά άκαρπος και ως εκ τούτου ακυρώνεται. Όλες οι προσφορές που υποβλήθηκαν την Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 2023 ήταν πολύ υψηλότερες του οικονομικού αντικειμένου της δωρεάς (σε κάποιες περιπτώσεις ως και υπερδιπλάσιες) ακόμα και έχοντας λάβει υπόψη τις πρόσφατες διεθνείς εξελίξεις (πόλεμος, πληθωρισμός, διαταραχή της εφοδιαστικής αλυσίδας κ.τ.λ.).

 

Η εξέλιξη αυτή, προς το παρόν, καθιστά την ολοκλήρωση των εν λόγω έργων για τα τρία νέα Νοσοκομεία στο ποιοτικό επίπεδο που έχει οραματιστεί το ΙΣΝ και αξίζει στην Ελλάδα αδύνατη. Παρόλα αυτά, το Ίδρυμα εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα και τυχόν εναλλακτικές λύσεις, και θα επανέλθει με νεότερη ανακοίνωση προσεχώς.

 

Όλες οι άλλες δράσεις της διεθνούς Πρωτοβουλίας για την Υγεία τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς συνεχίζονται κανονικά και εκτελούνται εντός χρονοδιαγραμμάτων και προϋπολογισμών.”

 

Όπως αναφέρει η efsyn.gr το ΙΣΝ είχε αρχίσει τον σχεδιασμό των τριών αυτών νοσοκομείων που θα παραδίδονταν στο ΕΣΥ το 2017, σε συνεργασία με το αρχιτεκτονικό γραφείο Renzo Piano Building Workshop (RPBW) και τη Betaplan, στο πλαίσιο της διεθνούς Πρωτοβουλίας για την Υγεία του ΙΣΝ

 

 

Το Γενικό Νοσοκομείο Κομοτηνής ΙΣΝ, το Γενικό Νοσοκομείο Σπάρτης ΙΣΝ και το Πανεπιστημιακό Παιδιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης ΙΣΝ ανέφερε το Ίδρυμα θα λειτουργούσαν ως υπερσύγχρονα, δημόσια νοσοκομεία διεθνών προδιαγραφών, με έδρα περιοχές με περιορισμένη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, που βρίσκονται στην ελληνική περιφέρεια, παρέχοντας ισότιμη και ποιοτική υγειονομική περίθαλψη για όλους.

 

Η ολοκλήρωση και η παράδοση τους είχε προγραμματιστεί εντός του 2025.

 

Την ανάγκη καταβολής κάθε προσπάθειας από μέρους της Κυβέρνησης για την υλοποίηση της δωρεάς ζητά το ΠΑΣΟΚ.

 

Παράλληλα με δήλωση του ο Υπεύθυνος του ΚΤΕ Υγείας του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Φραγγίδης ζητά την σύγκληση της  Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, ώστε να παρέχει πλήρη ενημέρωση στα μέλη της σε σχέση με τις εξελίξεις στην υπόθεση της προαναφερόμενης δωρεάς του Ιδρύματος Σ. Νιάρχος προς το Ελληνικό Δημόσιο.

 

Αναλυτικά η δήλωση :

 

Με απογοήτευση πληροφορηθήκαμε από την ανακοίνωση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) ότι ο διαγωνισμός για την κατασκευή του νέου Γενικού Νοσοκομείου Κομοτηνής ΙΣΝ, του Πανεπιστημιακού Παιδιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης ΙΣΝ, και του νέου Γενικού Νοσοκομείου Σπάρτης ΙΣΝ, υπό την διεθνή Πρωτοβουλία για την Υγεία, απέβη άκαρπος και ακυρώνεται.

 

Πρόκειται για μια άκρως δυσάρεστη εξέλιξη, καθώς η ακύρωση της εν λόγω δωρεάς θα αποστερήσει από τη χώρα μας τρεις άκρως απαραίτητες και σημαντικές δομές υγείας, σε μια εποχή που το Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ) βρίσκεται στη χειρότερη φάση του και καταρρέει, με ευθύνη της παρούσας κυβέρνησης.

 

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

 

Η κατασκευή των τριών υπερσύγχρονων νοσοκομείων και ιδίως του Παιδιατρικού Νοσοκομείου στη Θεσσαλονίκη από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, με δεδομένη την ανυπαρξία άλλης δημόσιας παιδιατρικής υγειονομικής δομής σε ολόκληρη τη Β. Ελλάδα, θα ήταν μια σημαντική προσφορά στην ελληνική κοινωνία και θα συνέβαλε αποφασιστικά στην αναβάθμιση του χώρου της υγείας.

 

Η κυβέρνηση οφείλει να καταβάλει κάθε προσπάθεια, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ώστε να εξεταστεί κάθε δυνατότητα υλοποίησης της δωρεάς, η οποία θα καλύψει σημαντικά κενά του συστήματος υγείας που προκύπτουν από την ελλιπή κρατική χρηματοδότηση.

 

Επιπροσθέτως, ζητάμε από τον Υπουργό Υγείας να συγκαλέσει έκτακτη συνεδρίαση της  Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, ώστε να παρέχει πλήρη ενημέρωση στα μέλη της σε σχέση με τις εξελίξεις στην υπόθεση της προαναφερόμενης δωρεάς του Ιδρύματος Σ. Νιάρχος προς το Ελληνικό Δημόσιο.

 

Έντονες είναι οι αντιδράσεις σε όλο το φάσμα τόσο της Αντιπολίτευσης, όσο και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

 

Μάλιστα εξειδικεύοντας στην περίπτωση του Παιδιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, ο Επικεφαλής της Περιφερειακής Παράταξης ΠΡΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Χρήστος Παπαστεργίου εγείρει και θέμα χωροθέτησης του Ιδρύματος και καταθέτει ερώτηση προς την διοίκηση Τζιτζικώστα.

 

Τα ερωτήματα είναι πολλά.Θα απαντηθούν;

Μπάμπης Καραγεωργίου