Κίτρινες μέρες

 

γράφει η Αρχοντία Κάτσουρα

 

Στις 6 το πρωί ξύπνησε μαζί με τα κοτσύφια. Ακόμη και μέσα από τα διπλά τζάμια το τραγούδι τους περνούσε μέσα στο σπίτι, αφήνοντας να εισρεύσει λίγη από τη χαρά της άνοιξης. Μιας άνοιξης κάπως βαριάς. Μέρες τώρα ο καιρός θύμιζε κάτι άλλο: σαν η Ευρώπη να είχε μετατοπιστεί προς τα κάτω ή η Αφρική προς τα πάνω. Ζέστη υπερβολική για την εποχή, υγρασία που την έκοβες με το μαχαίρι και ατμόσφαιρα κιτρινο-πορτοκαλί.

Διάβασε την πρόγνωση του καιρού, πριν ανοίξει την ντουλάπα για να βρει τι θα φορέσει, και ξανακάθισε στο κρεβάτι. Δεν ήθελε να βγει έξω, δεν ήθελε να φύγει. Το μόνο που ήθελε ήταν να φυσήξει αέρας, βοριάς, να καθαρίσει η ατμόσφαιρα, να μπορέσει να αναπνεύσει πάλι ελεύθερα, και ύστερα να βρέξει. Δυνατά και πολύ. Να ξεπλυθεί ο τόπος, να καθαρίσει η γη, να ζωντανέψουν τα χρώματα των γερανιών στο μπαλκόνι, για να μπορεί τα βράδια, πριν πάει για ύπνο, να κάθεται λίγο εκεί έξω, στην ηρεμιστική και αναζωογονητική δροσιά.

Οταν βγήκε στον δρόμο κατάλαβε ότι ερχόταν ακόμη μία κίτρινη μέρα. Με ζέστη, με σκόνη, με υγρασία. Επιασε τα μαλλιά της και σκέφτηκε ότι πάλι θα τα κατσάρωνε η ατμόσφαιρα, κι ας τα είχε ισιώσει με τόσο κόπο αποβραδίς. Μπήκε στο αυτοκίνητο, άνοιξε το ραδιόφωνο. Καλημέρες και τραγούδια χαρούμενα, ανοιξιάτικα θα έλεγε κανείς, αλλά και συμβουλές: πώς να επιβιώσετε τις μέρες αυτές, πώς να προστατεύσετε τα πνευμόνια και τα μάτια σας, πώς να προφυλαχθείτε από τον κίτρινο αφρικανικό εισβολέα.

Η μέρα ξημέρωνε αποκαλύπτοντας έναν γκρίζο ουρανό. Στη διαδρομή με το τρένο, διαβάζοντας τις ειδήσεις, γκρίζα έγινε και η διάθεσή της. Κάπου πιο κοντά και κάπου πιο μακριά άνθρωποι πέθαιναν από βόμβες, ρουκέτες, από σφαίρες ή, ακόμη χειρότερα, από όλα αυτά, μαζί με πείνα και αρρώστιες. Μήνες τώρα, χωρίς να διαφαίνεται ελπίδα σωτηρίας, χωρίς να μπορεί να προσφέρει εκείνη μια λύση.

Ερχόταν Μεγάλη Εβδομάδα. Το θύμιζαν οι διαφημίσεις που έσκαγαν πάνω στις οθόνες της, το έλεγαν στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις. Κάποιοι περίμεναν δώρα, κάποιοι αγόραζαν δώρα και οι πολλοί μετρούσαν ευρώ ευρώ το κόστος της γιορτής. Κι εκείνη σκεφτόταν τους εσταυρωμένους αυτής της γης. Αυτούς που δεν ξέρουν από Πάσχα, που ο σταυρός του μαρτυρίου τους δεν έχει τέλος, και που ανάσταση δεν περιμένουν. Ούτε βοήθεια από πουθενά, κι ας την έχουν πραγματική ανάγκη. Δεν θα βρεθεί γι΄ αυτούς κάποιος να τους προσφέρει ένα τάσι με νερό, όταν σκοντάψουν σηκώνοντας τον δικό τους σταυρό ανεβαίνοντας προς τον Γολγοθά.

Οι εικόνες από τη Αγια Γη -έτσι την έχουν πει οι πιστοί τριών θρησκειών- μόνο θλίψη και απόγνωση προκαλούν: θάνατος, ερείπια, πόνος και αρρώστια. Και οι δυνατοί -εθελοτυφλώντας και υποκρινόμενοι- μοιραία υπεύθυνοι για μια ακόμη καταστροφή. Θυμήθηκε ένα ζευγάρι Παλαιστινίων, με το παιδάκι τους, που μπήκαν στο μετρό ένα βράδυ, μετά από μια πορεία, και κάθισαν δίπλα της. Φορούσαν κονκάρδες, σαν καρφίτσες, με τη σημαία τους. Τους είχε χαμογελάσει, τους είχε δώσει οδηγίες πώς θα φτάσουν στον σταθμό τους. Δεν τόλμησε όμως να τους πει κάτι, να τους ρωτήσει ποιους είχαν αφήσει πίσω τους, αν είχαν σπίτι, γονείς και φίλους. Ηθελε, αλλά δεν μπόρεσε. Πώς να ρωτήσεις τόσο δύσκολα πράγματα; Και τι αντέχεις να ακούσεις;

Μετά σκέφτηκε τα παιδιά που συλλαμβάνονται στα αμερικανικά πανεπιστήμια, γιατί ζητούν ειρήνη και ουσιαστική προσπάθεια να σταματήσει η καταστροφή. Γιατί δεν πείθονται από τα λόγια τα μεγάλα, τα φουσκωμένα όσο χρειάζεται για να κρυφτούν από πίσω τους το ψέμα και η υποκρισία. Τα ζήλεψε λίγο. Εκείνα ζουν την Ιστορία ως δρώντες, όχι ως παρατηρητές και χρονικογράφοι. Κάνουν κάτι. Προσπαθούν τουλάχιστον.

Βγαίνοντας από τον σταθμό ο ήλιος είχε αρχίσει να ανεβαίνει - ό,τι φαινόταν από αυτόν πίσω από το πέπλο της σκόνης. Ερχόταν ακόμη μία κίτρινη μέρα. Ευχήθηκε μόνο να μη χαθεί κι αυτή στη σκόνη.

Μία ψήφος ηθών

Στη Θεσσαλονίκη τα δημοσκοπικά ποσοστά Βελόπουλου, Νίκης και Λατινοπούλου δείχνουν πάνω από το 20%. Και κάτι αντίστοιχο παρατηρείται σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Αυτές οι ευρωεκλογές είναι ιδανικό πεδίο για να εκφραστεί μία ψήφος που αναφέρεται στα ήθη και στον τρόμο για όσα φέρνει το μέλλον

γράφει ο Κώστας Γιαννακίδης  

Η δημοσκόπηση της Opinion Poll μας δείχνει ότι στη Θεσσαλονίκη η Ελληνική Λύση είναι δεύτερο κόμμα. Και αν το ποσοστό της αθροιστεί με εκείνο που καταγράφει η Νίκη, αλλά και το σχήμα της Αφροδίτης Λατινοπούλου, το αποτέλεσμα οδηγεί πάνω από το 20%. 

Εντάξει, στην προκειμένη περίπτωση μετράει και ο παράγοντας της εντοπιότητας. Ολοι τους Θεσσαλονικείς είναι, λογικό να εμφανίζουν μεγαλύτερη εκλογική επιρροή. Ομως ακόμα και έτσι, υπό το πρίσμα αυτής της εξήγησης, το ποσοστό παραμένει εντυπωσιακό και πιθανότατα αντανακλάται και στις υπόλοιπες εκλογικές περιφέρειες της Βόρειας Ελλάδας. Αν τώρα προσθέσουμε και τις «ορφανές» ψήφους των Σπαρτιατών, είναι εξαιρετικά πιθανό στις επικείμενες εκλογές να συναντηθούμε με πρωτόγνωρα ποσοστά για τον συγκεκριμένο χώρο που βρίσκεται τέρμα δεξιά στον πολιτικό άξονα. 

Υπάρχει κάποια έκπληξη σε αυτούς τους συσχετισμούς; Νομίζω πως όχι, δεν υπάρχει. Πέρα από το στοιχείο της εντοπιότητας, τα κόμματα αυτά αντλούν δύναμη από τα συντηρητικά αντανακλαστικά της Βόρειας Ελλάδας, ενώ αξιοποιούν και την πολύ μεγάλη επιρροή του Αγίου Ορους και των παραεκκλησιαστικών οργανώσεων. Μπείτε σε ένα ταξί της Θεσσαλονίκης. Η πιθανότητα να πετύχετε εικόνισμα του Παΐσιου αντιστοιχεί στο ενδεχόμενο να δείτε το σήμα του ΠΑΟΚ –εξαιρετικά πιθανό να τα δείτε και τα δύο. 

Οσοι μάθαμε να διαβάζουμε με τον συμβατικό τρόπο τον χάρτη των πολιτικών μετακινήσεων, γνωρίζουμε ότι το ένστικτο του ψηφοφόρου οδηγείται κυρίως από το πορτοφόλι του. Ωστόσο σε αυτό που παρατηρούμε τώρα, η οικονομία δεν παίζει μεγάλο ρόλο. Δεν νομίζω, δηλαδή, να υπάρχει ψηφοφόρος που επιλέγει Βελόπουλο επειδή τον άκουσε να λέει ότι μπορεί, μέσα σε οκτώ μήνες, να δώσει συντάξεις τριών χιλιάδων ευρώ. Τον επιλέγει για πολιτισμικούς λόγους. Θέλει να διαμαρτυρηθεί, ενδεχομένως και να τρολάρει το «σύστημα». Οι ψηφοφόροι της Νίκης είναι λουσμένοι με αγιασμό, ενώ κάπου ανάμεσα βρίσκονται αυτοί που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν Λατινοπούλου. 

Δεν πρόκειται για επιλογές διακυβέρνησης, ούτε υιοθέτηση κάποιας πρότασης. Πρόκειται για διαμαρτυρία ή, πιο σχηματικά, για πράξη αντίστασης σε αυτό που περιγράφεται ως «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Αφορά ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος που οχυρώνεται πίσω από τις παραδόσεις καθώς φοβάται ένα μέλλον που, όπως πιστεύει, θα ελέγχουν άλλοι. Είναι οι άνθρωποι που, υπό την επιρροή της Εκκλησίας, θύμωσαν με το νομοσχέδιο για την ισότητα στο γάμο και δυσκολεύονται να αποδεχθούν την ταχύτητα με την οποία συντελούνται κοινωνικές αλλαγές. Πρόκειται δηλαδή για μία επιλογή ηθών που βρίσκει στις ευρωεκλογές γόνιμο έδαφος για να εκφραστεί. Υπάρχουν φυσικά και άλλοι λόγοι με ιστορικές καταβολές που φτάνουν έναν αιώνα πίσω. Η Βόρεια Ελλάδα θεωρείται, ακόμα, μία ευαίσθητη περιοχή όπου η συντήρηση χρησιμοποιείται ως μέσο εθνικής συνοχής. 

Αναπόφευκτα εδώ τίθεται το ερώτημα για την ύπαρξη προοπτικής σε αυτόν τον χώρο στα δεξιά της ΝΔ. Υπό τις παρούσες συνθήκες όχι. Στην εθνική κάλπη, όπου το διακύβευμα είναι σοβαρότερο, αρκετοί από αυτούς τους ψηφοφόρους θα επαναπατριστούν στη ΝΔ. Είναι και κάτι ακόμα: δεν υπάρχει η προσωπικότητα, ο ηγέτης που θα μπορούσε να συνενώσει αυτόν τον χώρο και να προσελκύσει καινούργιους ψηφοφόρους δια της χαρισματικότητας του. Τι θα συμβεί στο μέλλον; Αδιαμφισβήτητα πρόκειται για ένα χώρο που μπορεί να έχει αρκετό πολιτικό «ψωμί». Προφανώς αυτό το έχει πιάσει και ο Κασσελάκης που δηλώνει θρήσκος, πιστεύει στα θαύματα και διαβάζει το «Πιστεύω» στην εκκλησία. 

Συνηθίζουμε να λέμε ότι η πολιτική απολιτικοποιείται, υιοθετεί στοιχεία lifestyle. Και καθώς οι ιδέες ατονούν, τα σύμβολα ενισχύονται. Και όσο οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι τα βασικά, για την πορεία της χώρας και της οικονομίας, είναι λίγο ως πολύ δρομολογημένα, τόσο θα στρέφονται σε αυτά που περιγράφουν την αντίληψη τους για τον κόσμο. Οταν οι ιδέες υποχωρούν, κυριαρχεί η πίστη, οι πεποιθήσεις. Και όταν το μέλλον προβάλλει αβέβαιο ή τρομακτικό, το παρελθόν είναι η μόνη καταφυγή.  

Η σαβούρα κατακλύζει τον δημόσιο βίο…

Η ακροδεξιά – ψεκασμένη, κρυφοναζιστική, θρησκόληπτη – πρωταγωνιστεί σήμερα στην πολιτική ζωή. Και οδηγεί άλλα κόμματα σε επιλογές που επί της ουσίας σέρνονται πίσω της.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Μπορεί ο Μιχαλολιάκος, ο Κασιδιάρης και οι λοιποί χρυσαυγίτες να έχουν φύγει εδώ και χρόνια από το πολιτικό προσκήνιο, αλλά η κληρονομιά τους θα κάνει χρόνια να ξεχαστεί. Δεν έχουμε πλέον Κασιδιάρηδες , αλλά η ακροδεξιά σαβούρα έχει κατακλύσει το δημόσιο βίο. Και το χειρότερο είναι ότι την ενισχύουν με τις επιλογές τους και άλλα κόμματα, που στα λόγια την εχθρεύονται.

Το χτεσινό επεισόδιο στη Βουλή μεταξύ δύο ακροδεξιών βουλευτών προκαλεί ισχυρή εντύπωση. Αλλά δεν είναι το ουσιαστικότερο. Αν σκεφτούμε τι έλεγαν αυτοί οι πρωταγωνιστές και μερικοί άλλοι όμοιοί τους και πώς οι ψηφοφόροι τούς επιβράβευσαν, θα καταλάβουμε τι σημαίνει η νίκη της σαβούρας.

Ο ένας εκ των πρωταγωνιστών του επεισοδίου ανήκει σε κόμμα (Ελληνική Λύση) που ο αρχηγός του πουλάει από την τηλεόραση επιστολές του Ιησού και κηραλοιφές. Αυτός ο αρχηγός υποσχέθηκε πρόσφατα να ανεβάσει τη σύνταξη στα…4000 ευρώ με λεφτά που θα προέλθουν από άμεσες εξορύξεις πετρελαίου και αερίου. Και όμως αυτός ο αρχηγός, αντί να περιπέσει στη δημόσια χλεύη, εμφανίζεται δημοσκοπικά να διεκδικεί ακόμα και τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές.

Ο έτερος πρωταγωνιστής του χτεσινού επεισοδίου ανήκει σε κόμμα («Σπαρτιάτες») που μπήκε στη Βουλή με τις ευλογίες του Κασιδιάρη. Ο αρχηγός του τον ευχαρίστησε δημοσίως!

Στην πολιτική ζωή πρωταγωνιστούν και άλλα τέτοια μπουμπούκια (πχ το κόμμα «Νίκη»), βουλευτές του οποίου επικροτούν τα χαστούκια εναντίον όσων ψήφισαν ένα νόμο με τον οποίο διαφωνούν. Αυτό το κόμμα τελεί υπό την προστασία Ιεραρχών και Μονών και έτσι μπήκε στη Βουλή.

Αυτή η ακροδεξιά – ψεκασμένη, κρυφοναζιστική, θρησκόληπτη – πρωταγωνιστεί σήμερα στην πολιτική ζωή. Και οδηγεί άλλα κόμματα σε επιλογές που επί της ουσίας σέρνονται πίσω της.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχρισε υποψήφιους της ΝΔ ευρωβουλευτές πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στον ακραίο λαϊκισμό( Γιώργος Αυτιάς), που έχουν κακόφημο ακροδεξιό παρελθόν (Φρέντι Μπελέρης) και που στο παρελθόν πρόβαλαν από τις εκπομπές τους το… «ανθρώπινο πρόσωπο» του Κασιδιάρη(Ελεονώρα Μελέτη).

Ο Στέφανος Κασσελάκης, ψαρεύοντας ψήφους σε αυτά τα θολά νερά, ουσιαστικά υιοθέτησε το σύνθημα «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Με πρωτοφανή επιπολαιότητα και ελαφρότητα και επιδεικνύοντας πρωτοφανή αδιαφορία για το ιστορικό βάρος τέτοιων συνθημάτων, σέρνει τον ΣΥΡΙΖΑ σε επιλογές που ουδεμία σχέση έχουν με την Αριστερά και τον προοδευτικό χώρο.

Όταν οι άλλοι αντιγράφουν και ακολουθούν τα πρότυπά της, καθιστούν την ακροδεξιά πρωταγωνίστρια. Και μετά εμφανίζονται έκπληκτοι που η σαβούρα κατακλύζει την πολιτική μας ζωή.

Φυσικά σε όλα αυτά δεν είναι άμοιροι ευθυνών οι ψηφοφόροι. Όταν χτες επιβράβευσαν Βελόπουλους, Σπαρτιάτες και Νίκες και σήμερα ετοιμάζονται να επιβραβεύσουν ακραίους λαϊκιστές, πατριδοκάπηλους και θεομπαίχτες, δεν θα έχουν αύριο δικαίωμα να εκπλήσσονται.

Όπως το λέει ο στίχος της ποιήτριας: «Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω»…

 

 

  

“Να φύγει η Δεξιά”: Του Μητσοτάκη ή του Κασσελάκη;

 

Αυτά θα έλεγε ο Τσίπρας αν ήθελε να ταρακουνήσει το κόμμα του και όχι απλώς να δηλώσει ότι “παρίσταται και χαιρετίζει”. Θα βοηθούσε τους πολλούς να καταλάβουν τι είναι πια και πού οδηγείται ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη.

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στην παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ από τον Στέφανο Κασσελάκη. Πού το περίεργο; Πρώην πρόεδρος είναι, αν δεν πήγαινε θα του έλεγαν  ότι υπονομεύει το κόμμα του και το διάδοχό του.

 

Όπoιος παρατήρησε τις εκφράσεις του προσώπου του και αυτό που λέμε «γλώσσα του σώματος», δεν μπορεί να  μην κατάλαβε ότι ο Τσίπρας δεν αισθανόταν άνετα εκεί που άλλοτε ήταν βασιλιάς. Φαινόταν καθαρά, τουλάχιστον άβολα αισθανόταν.

 

Αλλά αυτό είναι μια περιγραφική προσέγγιση του γεγονότος. Το πώς αισθάνεται ένας πολιτικός έχει μικρή σημασία. Μεγάλη έχει αυτό που κάνει ή δεν κάνει.

 

 

Οι παρόντες τον υποδέχτηκαν με το σύνθημα «Τσίπρα γερά, να φύγει η Δεξιά». Yπέροχο. Αρκεί όσοι το φωνάζουν να μπορούν να ξεχωρίσουν τι είναι (ή δεν είναι) δεξιό ή αριστερό. Για να δούμε μετά για ποια Δεξιά μιλάμε.

 

Σε αυτό θα μπορούσε να τους βοηθήσει, αναμφισβήτητα, ο αποδέκτης του συνθήματος, ο Τσίπρας. Ουδείς σύντροφός του αμφισβητεί την αριστεροσύνη του Τσίπρα. Εκεί, λοιπόν, που αποδέχτηκε την πρόσκληση του διαδόχου του «Αλέξη, έλα επάνω», μόλις ανέβηκε στη σκηνή θα μπορούσε να πάρει το μικρόφωνο και να τα ξεκαθαρίσει. Θα μπορούσε, λοιπόν, να πει:

 

 

«Σύντροφοι και συντρόφισσες,

 

Πρώτον, δεν ήταν αριστερό που συγκυβερνήσαμε με τον Καμμένο. Μας έκανε μεγάλη ζημιά. Όπως βλέπετε ξεκινάω με την αυτοκριτική μου.

 

Δεύτερον, δεν είναι αριστερό να μπερδεύουμε τα μέλη και τους φίλους μας πότε λέγοντας ότι το ΝΑΤΟ είναι ιερή συμμαχία και πότε πηγαίνοντας  σε συνάντηση με το πιο σκληρό φιλοϊσρηλινό λόμπι στην Αμερική, την ώρα που το Ισραήλ εξοντώνει αμάχους.

 

Δεύτερον, δεν είναι αριστερό να συναγωνιζόμαστε τη Δεξιά με το σύνθημα «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Αυτά είναι για τους Βορίδηδες και τους Αυτιάδες.

 

Τρίτον, δεν είναι αριστερό να επιδεικνύουμε την πίστη μας και δεν τη μπερδεύουμε με τη θρησκοληψία.  Όπως δεν δακρύζουν οι εικόνες,  έτσι δεν γίνονται θαύματα στις κολυμπήθρες. Αυτά τα λένε  οι Βελόπουλοι.

 

Τέταρτον, δεν είναι αριστερό να πιάνουμε στασίδι στους Λιάγκες ούτε να ψαρεύουμε υποψηφίους από τα πάνελ τους.

 

Πέμπτον, δεν είναι αριστερό να επιδεικνύουμε τα σπίτια μας στις τηλεοπτικές κάμερες ούτε να λέμε «δεν απαντώ» όταν μας ρωτάνε για την περιουσιακή μας κατάσταση. Οι αριστεροί πολιτικοί  πρέπει να είναι διάφανοι.

 

Τέλος, σύντροφοι και συντρόφισσες, τα σύνθημά σας δεν είναι ρεαλιστικό. Στις ευρωεκλογές δεν θα φύγει η Δεξιά του Μητσοτάκη. Όποιος το λέει αυτό δεν πατάει τα πόδια του στη γη. Για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις  να φύγει στο μέλλον, πρέπει να προσέχουμε τι λέμε και τι κάνουμε. Έτσι ώστε το κόμμα μας να σταματήσει να μεταλλάσσεται. Όποιος νομίζει ότι, παίζοντάς το και αριστεροί και  πατριώτες και θρησκευόμενοι και οικογενειάρχες, θα συγκινήσουμε αυτούς που συγκινούνται με το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», είναι μακριά νυχτωμένοι. Αυτοί ψηφίζουν  Αυτιάδες και Μπελέρηδες. Αυτά είχα να σας πω και καλή τύχη».

 

Αυτά θα έλεγε ο Τσίπρας, αν ήθελε να ταρακουνήσει-και να βοηθήσει- το κόμμα του και όχι απλώς να δηλώσει ότι «παρίσταται και χαιρετίζει». Αν τα έλεγε, θα βοηθούσε τους πολλούς να καταλάβουν τι είναι πια –και πού οδηγείται- ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη.

 

Κι έτσι θα διαψευδόταν  αυτό που λέει η ρήση του Μακιαβέλι: «Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι»…

 

 

Ξεπερασμένος και άτυχος

 

Ο Στέφανος Κασσελάκης επιδεικνύει στο πανελλήνιον το διαμέρισμα των 1,8 εκατομμυρίων και δηλώνει αυτάρεσκα ότι το κάνει επειδή θέλει να είναι «διάφανος». Διότι, όπως ξέρετε, υπάρχουν και οι κακοπροαίρετοι, που θα πουν ότι το κάνει επειδή είναι ένας νάρκισσος φιγουρατζής, οπότε αυτός οφείλει να τους βουλώσει το στόμα. Οχι, κύριε! Ο Στέφανος είναι διάφανος και, ιδού, ανοίγει το σπίτι του σε όλους – από μακριά βεβαίως. Οταν όμως τον ρωτούν σε πόσες εταιρείες συμμετέχει, τότε παύει να είναι διάφανος και εκδηλώνεται ο αυθάδης εαυτούλης του: «Δεν είσαι ο λογιστής μου»!

 

Βεβαίως, όπως ο ίδιος άλλωστε τονίζει συνεχώς, τα λεφτά του είναι το προϊόν νόμιμης επιχειρηματικής δραστηριότητας στις ΗΠΑ, όπου και φορολογήθηκαν. Επομένως, να μη χώνετε τη μύτη σας! Ακούτε; Οπως θα έλεγε και ο ίδιος. Σύμφωνοι και μπράβο του Στέφανου, αλλά εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι ΗΠΑ και οι δικοί μας νόμοι, καλώς ή κακώς, ορίζουν ότι θα πρέπει να εξηγήσει την προέλευση των χρημάτων. Δεν γίνεται να είναι διάφανος στο πώς τα ξοδεύει, αλλά όχι στο πώς τα απέκτησε. Εφόσον βέβαια μιλάμε για την Ελλάδα, στην οποία ο Στέφανος έχει αφιερωθεί και έχει υποσχεθεί ότι θα τη σώσει. (Μετά θα σώσει και την Ευρώπη, αλλά ας μη βιαζόμαστε…) Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να είναι πότε Αμερικάνος και πότε Ελληνας, αναλόγως του συμφέροντος της στιγμής.

 

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εν ολίγοις, είναι ο κυρίαρχος της αρνητικής δημοσιότητας, όσον αφορά τον τομέα της showbiz για τον οποίον μιλάμε. Συνεπώς, πώς να φτουρήσει μπροστά του ο φουκαράς ο Βαρουφάκης; Η αναπόφευκτη σύγκριση με τον Κασσελάκη αναδεικνύει πόσο παρωχημένος (και γερασμένος) είναι πλέον ο Βαρουφάκης για τον ρόλο του ποπ σταρ, για να χρησιμοποιήσω την ορολογία του Σόιμπλε ως φόρο τιμής στον μακαρίτη. Είναι σαν να συγκρίνουμε τον Ικαρο, που έκανε τους διαγωνισμούς ταλέντων στην τηλεόραση της δεκαετίας του 1970, με τον Νίκο Κοκλώνη…

 

Υπό το πρίσμα αυτό, λοιπόν, μόνο ως χάρη νοείται η απαγόρευση πολιτικής δραστηριότητας, που επέβαλαν οι γερμανικές Αρχές στον Βαρουφάκη. Τον έφερε ξανά στο προσκήνιο της εσωτερικής πολιτικής επικαιρότητας, με σύσσωμη την Αριστερά μάλιστα, σε όλες τις εκδοχές της, να τον υπερασπίζεται και να καταγγέλλει τους κακούς Γερμανούς. Οταν μάλιστα η εξ ουρανού βοήθεια έρχεται στην αρχή της προεκλογικής περιόδου για τις ευρωπαϊκές εκλογές, ποιο άλλο καλύτερο δώρο θα μπορούσε να είχε κάνει κάποιος στον Βαρουφάκη; Μόνο αν τον συνελάμβαναν κιόλας, αλλά ευτυχώς ζούμε σε μια περιοχή του κόσμου όπου οι άνθρωποι δεν μπαίνουν στη φυλακή για τις απόψεις τους. Ομως…

 

Ομως η τύχη το θέλησε διαφορετικά, διότι συνέβη η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ και επισκίασε τα πάντα. Ετσι, ενώ υπό κανονικές συνθήκες, η γερμανική απαγόρευση στον Βαρουφάκη θα ήταν το μέγα θέμα των εγχώριων ΜΜΕ, τα βλέμματα όλα στράφηκαν στο Μεσανατολικό και έμειναν καρφωμένα εκεί. Ατυχος λοιπόν ο Βαρουφάκης και μάλιστα με τρόπο πολύ σκληρό. Δεν είναι ευχάριστο να σου παίρνουν την μπουκιά μέσα από το στόμα, ιδίως όταν λιμοκτονείς. Αυτό του συνέβη όμως. Ως συνήθως, εύχομαι περαστικά.

 

ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ

 

Το ΚΚΕ δεν υποστηρίζει πια τη λύση της διζωνικής και δικοινοτικής ομοσπονδίας στο Κυπριακό, που αποτελεί την πάγια θέση του ΟΗΕ και της χώρας μας. Εχει μεγάλο ενδιαφέρον όμως ο τρόπος με τον οποίο αιτιολόγησε την αλλαγή στάσης του ΚΚΕ ο γραμματέας του, Δημήτρης «sugar daddy» Κουτσούμπας, σε συνέντευξη που έδωσε επισκεπτόμενος προσφάτως την Κύπρο: «Εκτιμήσαμε πως ο «επώδυνος συμβιβασμός» που οδήγησε στη θέση για τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία διαχρονικά ήταν στάση της αστικής τάξης της Τουρκίας και του τουρκοκυπριακού «κράτους» και έφτασε να θεωρείται θέσφατο και «θέση αρχής», εξελίσσεται, στην ουσία, σε διχοτομική λύση, σε δύο συνιστώντα κράτη. Να γιατί την απορρίψαμε».

 

Με άλλα λόγια, την απέρριψαν για να διευκολύνουν έτσι την περαιτέρω διολίσθηση προς τη διχοτόμηση. Αυτός είναι ο λόγος, αλλά δεν τον λένε ευθέως. Προτιμούν, υποθέτω, «ένας τέλος με φρίκη, παρά μια φρίκη χωρίς τέλος», όπως έλεγαν οι Γερμανοί τους πρώτους μήνες του 1945 και το χρησιμοποίησε ξανά ο Σόιμπλε, αναφερόμενος στην ελληνική χρεοκοπία και το ενδεχόμενο του Grexit. Το ΚΚΕ είναι βέβαια μια ασήμαντη δύναμη μέσα στο πλαίσιο του ζητήματος, για να πεις ότι η υποχώρησή του από την «εθνική» θέση κάνει μεγάλη ζημία στην υπόθεση. Οπωσδήποτε, όμως, ένα ρήγμα στο συμπαγές εθνικό μέτωπο δεν βοηθά. Πώς εξηγείται λογικά αυτή η στάση δεν ξέρω, διότι μπαίνουμε στα μυστήρια του διαλεκτικού υλισμού, που είναι πιο δύσκολος και από την αστρολογία…

Στέφανος Κασιμάτης

Μητσοτάκης – Αυτιάς, Κασσελάκης – άγιοι: Η πολιτική σουργελοποιείται…

Οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνουν ό,τι μπορούν για να σουργελοποιήσουν την πολιτική ζωή. Κι αν δεν το καταλαβαίνουν, τόσο το χειρότερο.

 γράφει ο Γιώργος Καρελιάς 

Οι ευρωεκλογές δεν είναι εθνικές (βουλευτικές) εκλογές, δεν κρίνεται ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα. Και αυτό ισχύει κατ’ εξοχήν σήμερα που η κυβέρνηση έχει νωπή λαϊκή εντολή και χαώδη διαφορά από την αντιπολίτευση.

Στις ευρωεκλογές εκλέγονται πρόσωπα που εκπροσωπούν τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Θα περίμενε, λοιπόν, κανείς οι αρχηγοί των κομμάτων να μην υπέκυπταν στον πειρασμό  των «σελέμπριτις», των «πανελίστας» της τηλεόρασης ή των παλιών «μορφών» του αθλητισμού, εκτός αν είναι διαπιστωμένες η επάρκεια και οι ικανότητές τους να ανταποκριθούν στο ρόλο που θα κληθούν να αναλάβουν. Και αυτό (θα έπρεπε να) ισχύει κατ’ εξοχήν για τον πρωθυπουργό και το(μεγαλύτερο) κόμμα του.

Αμ δε. Ο πρώτος που κατέφυγε στη συνήθη συνταγή είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στη δε παρουσίαση των υποψηφίων άντεξε να δει και να ακούσει γραφικότητες, λαϊκισμούς, ακόμα και προσβλητικούς(ναι, έτσι θα έπρεπε να τους εκλάβει) ισχυρισμούς, δίκην κολακειών προς το πρόσωπό του.

 

Ο πιο προβεβλημένος από τους υποψηφίους που επέλεξε, ο Γιώργος Αυτιάς, σε ένα απίστευτο λογύδριο-σόου έκανε τα πάντα:

Είπε ότι, κατά την επίσκεψή του στην Αμερική και την επαφή του με τους ομογενείς διαπίστωσε ότι… «όλος ο πλανήτης ψηφίζει ΝΔ»! Και ο Μητσοτάκης δεν τον διέκοψε για να του πει: «Κόψε κάτι Γιώργη, οκτώ εκατομμύρια είμαστε». Μικρό (αυτό) το κακό.

Λάνσαρε ως βασικό του σύνθημα το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Και ουδείς του ψιθύρισε «άστο, Γιώργη, αυτό ήταν σύνθημα της χούντας». Θα μπορούσε να του το σφυρίξει ο κ. Βορίδης, που τα ξέρει καλά αυτά λόγω παρελθόντος. Ο Μητσοτάκης, πάντως, τσιμουδιά. Του άρεσε, φαίνεται.

Ισχυρίστηκε (ο Αυτιάς) ότι ο Μητσοτάκης, μόλις ανέλαβε την αρχηγία της ΝΔ, του έστειλε ένα βιβλίο με αφιέρωση που έλεγε: « Χαρισμένο σε σένα, γιατί μπορείς να αλλάξεις τους νόμους από την εκπομπή σου»! Και ο πρωθυπουργός δεν αντέδρασε και δεν του είπε: «Όχι, Γιώργη, οι νόμοι δε αλλάζουν από την τηλεόραση, τους αλλάζει η Βουλή». Και αφού ο πρωθυπουργός σιώπησε και εδώ, αχαλίνωτος ο υποψήφιος φούσκωσε κι άλλο και ανήγγειλε πομπωδώς: «Θα τους αλλάξουμε τους νόμους στην Ευρώπη, θα τους φτιάξουμε για την Ελλάδα». Θα τρέμουν από τώρα Γερμανοί, Γάλλοι, Ιταλοί, Ισπανοί και θα καταστρώνουν ήδη σχέδια για να αντιμετωπίσουν τον υπερ-νομοθέτη Αυτιά. Και ουδείς από την χαχανίζουσα ομήγυρη τόλμησε να του πει: «Φτάνει, ρε Γιώργη. Μας φλόμωσες στις παπαριές»…

Στην άλλη πλευρά του λόφου τώρα, μη νομίζετε ότι τα πράγματα είναι καλύτερα. Ο αρχηγός του δεύτερου κόμματος, που τυχαίνει να είναι (;) και κόμμα της Αριστεράς, ζει σε άλλο, δικό του, κόσμο. Πήγε κι αυτός στην Αμερική και σε συνάντηση με τον αρχιεπίσκοπο έκανε τη… μεγάλη αποκάλυψη. Όταν τον βάφτισαν -είπε- το λάδι σχημάτισε στην κολυμπήθρα ένα σταυρό! Κι ένας παριστάμενος…άγιος προφήτευσε: «Τούτο το παιδί θα γίνει παπάς ή κάποιος πολύ μεγάλος»!

Η πίστη του (κάθε) ανθρώπου είναι σεβαστή. Είναι άλλο αυτό και άλλο η θρησκοληψία ή το ψάρεμα ψήφων στα θολά νερά της. Τι διαφορετικό κάνει ο Κασσελάκης από αυτούς λένε ή πιστεύουν ότι οι εικόνες δακρύζουν ή το φώς στα Ιεροσόλυμα ανάβει με θαύμα και όχι με αναπτήρα; Μπορεί αρχηγός κόμματος και δη της Αριστεράς να παίζει το ρόλο του θεομπαίχτη και να αυτοαποθεώνεται μέσω …αγίων; Τι διαφορετικό κάνει ο (όχι αριστερός) Βελόπουλος που πουλάει επιστολές του Ιησού και κηραλοιφές;

Και όμως ουδείς από το κόμμα του, τον(ακόμα;) αριστερό ΣΥΡΙΖΑ αισθάνθηκε την ανάγκη να πει δυο λόγια αποδοκιμασίας γι’ αυτά τα ανδραγαθήματα του αρχηγού του. Ουδείς. Βοήθειά τους…

Η πραγματικότητα είναι θλιβερή. Οι αρχηγοί των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάνουν ό,τι μπορούν για να σουργελοποιήσουν την πολιτική ζωή. Κι αν δεν το καταλαβαίνουν, τόσο το χειρότερο.

Για όσους θεωρούν όλα αυτά φυσιολογικά και δεν αντιδρούν, ισχύει η ρήση του αρχαίου φιλοσόφου Επίκτητου: «Όσοι με σοβαρότητα αντιμετωπίζουν τα γελοία, γίνονται καταγέλαστοι στα σοβαρά»…

 

 

 

Η ΝΔ βάζει τον Μπελέρη στο Ευρωψηφοδέλτιο για να “παίξει έξω δεξιά”

Μπροστά στον κίνδυνο διαρροών προς Βελόπουλο, αλλά και λόγω της γκρίνιας για πολλούς ΠΑΣΟΚους στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ, ο Μητσοτάκης βάζει υποψήφιο το δήμαρχο Χειμάρρας στις ευρωεκλογές

 

Δεξιά στροφή επιχειρεί στην τελική ευθεία προς τις ευρωεκλογές του Ιουνίου ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αποφασίζοντας τελικά να εντάξει το δήμαρχο Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.

Και αυτό καθώς στο Μαξίμου διαπιστώνουν ότι η ΝΔ κινδυνεύει όλο και περισσότερο από ψήφο διαμαρτυρίας προς τα δεξιά και κυρίως στην Ελληνική λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, αλλά και – σε μικρότερο ποσοστό – προς τη Νίκη και τη “Φωνή Λογικής” της Αφροδίτης Λατινοπούλου.

Ενώ μεταξύ των παραδοσιακών νεοδημοκρατών όλων των αποχρώσεων υπάρχει δυσαρέσκεια για την ένταξη υποψηφίων προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ στο ευρωψηφοδέλτιο. Αλλά και διαχρονική γκρίνια για την παρουσία πασοκογενών στελεχών στο Μαξίμου και σε καίρια κυβερνητικά πόστα. Και το μόνιμο “παράπονο” ότι η γαλάζια ηγεσία θεωρούν ότι τους έχει δεδομένους και ενδιαφέρεται κυρίως για το κεντρώο και πασοκογενές κοινό.

 

Το παρασκήνιο με Μπελέρη

Το γεγονός δε ότι ενστάσεις για μία υποψηφιότητα Μπελέρη είχαν κορυφαίοι υπουργοί προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ (και συγκεκριμένα ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης και ο υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος) τελικά λειτούργησε αντίστροφα:

Ενώ τις προηγούμενες ημέρες φαινόταν πως η άποψη τους είχε επικρατήσει στο Μαξίμου, ο κ.Μητσοτάκης άλλαξε απόφαση τελευταία στιγμή, διαπιστώνοντας προφανώς ότι θα έχανε προς τα δεξιά, πολλώ δε μάλλον εάν περνούσε στη σκληρή δεξιά βάση πως άκουσε τους πασοκογενείς.

Στην επιλογή του κ.Μητσοτάκη προφανώς έπαιξαν ρόλο και οι πληροφορίες ότι τον κ. Μπελέρη επιχείρησαν να προσεγγίσουν ο κ. Βελόπουλος, αλλά και ο Ανδρέας Λοβέρδος. 

Με την υποψηφιότητα Μπελέρη η ΝΔ ελπίζει κατά κύριο λόγο να συγκρατήσει όσους ήταν με το ένα πόδι έξω από το γαλάζιο μαντρί, αλλά δεν είχαν ήδη μετακομίσει σε άλλα διαμερίσματα της… Ακροδεξιάς πολυκατοικίας. Εκτιμά επίσης ότι πλέον καθίσταται πιο δύσκολο για τον Αντώνη Σαμαρά να ωθήσει το κοινό του εκτός ΝΔ, όπως έλεγαν οι κακές γλώσσες.

Όσοι ήδη έχουν μετακινηθεί σε κόμματα εκ δεξιών της ΝΔ σημειωτέον ότι στις έρευνες αναφέρουν ως αιτία σε ποσοστό 60% πως το κυβερνών κόμμα έχει απομακρυνθεί από τις παραδοσιακές του θέσεις και σε ποσοστό 51% το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Σε όσους αμφιταλαντεύονται ακόμη, ο κ. Μητσοτάκης χθες έθεσε εκ νέου το δίλημμα της σταθερότητας και τους κάλεσε να δουν τη “μεγάλη εικόνα” και να μην ψηφίσουν με κριτήριο “επιμέρους διαφωνίες”. 

ΒΙΚΥ ΣΑΜΑΡΑ  

Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφασίζει για τη 13η και 14η σύνταξη

Τι μπορεί να αναμένουν οι συνταξιούχοι από την απόφαση του Δικαστηρίου; Μοναδικά ευνοημένες παραμένουν οι Τράπεζες.

Σε ταφόπλακα και της τελευταίας ελπίδας να ανακτήσουν οι συνταξιούχοι τις περικοπές της 13ης και 14ης σύνταξης (που κατέβαλαν, από την 1/1/2013, πρώτοι από όλους τους πολίτες ως ένα βαρύτατο τίμημα με το πρώτο μνημόνιο) φαίνεται ότι  θα αποδειχθεί η συνεδρίαση που πραγματοποιεί αύριο το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο.

Το ΑΕΔ καλείται να αποφανθεί εάν η σχετική διάταξη του νόμου 4093/2012 είναι συνταγματική ή αντίκειται στο Σύνταγμα. Ένα ερώτημα που μεταβιβάστηκε σε αυτό ύστερα από τη διχογνωμία και αμφισβήτηση που προέκυψε από τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το μεν πρώτο με απόφαση Τμήματος το 2023 (υπ.αρ. 1509) έκρινε πως οι περικοπές ήταν συνταγματικές, ενώ το ΣτΕ ήδη από το 2015 κατέληξε σε διαφορετική απόφαση. 

Τι μπορεί να αναμένουν οι συνταξιούχοι από την απόφαση του Δικαστηρίου; Yπάρχει έστω και η παραμικρή πιθανότητα το Ανώτατο Δικαστήριο να αποκαταστήσει, με την απόφαση του μια ιστορική αδικία σε βάρος των πιο αδύναμων πολιτών; Μία αδικία η οποία με την παρέμβαση και της δικαιοσύνης συνδέθηκε και με την αναστολή όλων των δικών σε πρώτο βαθμό, καταργώντας ουσιαστικά την ισχύ και το ρόλο των διοικητικών δικαστηρίων από το 2021 και μέχρι να αποφανθεί το ΑΕΔ.

Απάντηση δίδει ο έμπειρος νομικός και πολιτικός Λουκάς Αποστολίδης: «Καθώς από την εισήγηση της εισηγήτριας κας Ειρ. Σταυρουλάκη τίθενται, μεταξύ άλλων και ζητήματα επί του παραδεκτού, είναι πολύ πιθανό, η απόφαση που θα εκδοθεί, να μην εισέλθει στην εξέταση της ουσίας της κρινόμενης υποθέσεως και τα πράγματα να παραμείνουν ως έχουν σε όλο τον ιδιωτικό τομέα. Δηλαδή όσοι έχουν ασκήσει αγωγές έως και την 31.07.2020, να λάβουν χρηματική αποζημίωση για την κατάργηση των άνω επιδομάτων, για το χρονικό διάστημα 11/06/2015 έως 11/05/2016, όπως ήδη έχουν αποφανθεί οι  αποφάσεις της Ολομέλειας του  ΣτΕ ,2287-2288/2015 και  1439/2020 Ολ. ΣτΕ. Στο Δημόσιο τομέα το Ελεγκτικό Συνέδριο έχει κρίνει παρόμοια διάταξη ως συνταγματική, συνεπώς δεν θα λάβουν ποσά αναδρομικά για την κατάργηση των εν λόγω επιδομάτων».

Εάν, τελικώς, η εξέλιξη είναι αυτή, το Ειδικό Δικαστήριο θα βάλει κι αυτό την υπογραφή του στη δυσανάλογη αποκατάσταση όλων όσοι κατέβαλαν το μερίδιο τους για την εξασφάλιση των δανείων από τους πιστωτές. Διότι οι μόνοι που δεν αποκαταστάθηκαν είναι οι συνταξιούχοι, τα ασφαλιστικά Ταμεία και οι ομολογιούχοι -που έχασαν από το PSI- οι εργαζόμενοι -όχι μόνο στο δημόσιο τομέα που έχασαν επίσης τον 13ο και 14ο μισθό και μεγάλο μέρος του εφάπαξ- αλλά και οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα που παραμένουν χωρίς συλλογικές συμβάσεις και  ουσιαστικές αυξήσεις

Μοναδικά ευνοημένες παραμένουν οι Τράπεζες οι οποίες βοηθήθηκαν με τα εξής μέτρα:

Κατ' αρχάς, με τις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις, που τους παρείχαν κεφάλαια άνω των 48 δις. ευρώ.  Δεύτερο, με τη δυνατότητα του φορολογικού συμψηφισμού που δεν είχε και δεν έχει ο απλός πολίτης . Τρίτο, με την παροχή της δυνατότητα να εξασφαλίζουν κέρδη από τη διαφορά των επιτοκίων, αφού ούτε μειώνουν το κόστος δανεισμού όταν μειώνει η ΕΚΤ τα επιτόκια, ούτε τα αυξάνουν για τους Έλληνες καταθέτες, όταν αυξάνονται τα επιτόκια  από την Κεντρική Τράπεζα.

Με τη διαφορά των επιτοκίων ανάμεσα στις ελληνικές και ευρωπαϊκές τράπεζας να αγγίζει ακόμη και τις δύο μονάδες και τις υψηλές προμήθειες που επιβάλλουν στη χρήση των τραπεζικών υπηρεσιών, η κρατική αποκατάσταση των Τραπεζών -σε αντίθεση με τη μεγάλη ζημιά που υπέστησαν συνταξιούχοι και εργαζόμενοι- θα συνεχίζει να αποτελεί για τον μελετητή της Οικονομικής ιστορίας του τόπου μας, το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Aλήθεια πόσο συμμέτοχοι σε αυτό το σκάνδαλο θα είναι  και οι ανώτατοι δικαστές; 

Χριστίνα Κοψίνη

Ευρωψηφοδέλτιο ΝΔ με Μπελέρη ή χωρίς;

 

 

 Σήμερα ανακοινώνεται το ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ και τελειώνει το σίριαλ με την υποψηφιότητα Μπελέρη.

 

γράφει η Βασιλική Σιούτη

 

ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΕΧΕΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΕΙ στα μέλη του κόμματος το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας που θα ανακοινώσει σήμερα το απόγευμα στο Ωδείο Αθηνών ο πρωθυπουργός, για τις τελευταίες δέκα θέσεις, ενώ πρωταγωνιστής στις σχετικές συζητήσεις παραμένει ο έγκλειστος στις αλβανικές φυλακές εκλεγμένος δήμαρχος της Χειμάρρας Φρέντυ Μπελέρη.

 

Η συζήτηση για την «υποψηφιότητα Μπελέρη» στις ευρωεκλογές έχει γίνει σίριαλ τελευταία και σήμερα αναμένεται να κλείσει οριστικά με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, καθώς η τροπή που έχει πάρει ως εκκρεμότητα δεν ωφελεί κανέναν.

 

Οι εισηγήσεις που δεχόταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπήρχαν όλο το προηγούμενο διάστημα, ήταν πολλές και διαφορετικές. Κυρίως όμως υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να υποχωρήσει στην υπόθεση Μπελέρη, γιατί είναι ένα κορυφαίο ζήτημα καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας και θα στείλει λάθος μήνυμα αν κάνει πίσω, και όσοι θεωρούν ότι η κυβέρνηση δεν πρέπει να ασχολείται μαζί του, γιατί αυτό ενοχλεί τον Αλβανό πρωθυπουργό Έντι Ράμα, που το έχει πάρει (και) προσωπικά, σχεδόν ως βεντέτα, και δυσχεραίνει τις ελληνοαλβανικές σχέσεις.

 

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν κυρίως ο Σταύρος Παπασταύρου (που αποπέμφθηκε πρόσφατα), ο βουλευτής Άγγελος Συρίγος και ο πρέσβης ε.τ. Αλέξανδρος Μαλλιάς. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης, η υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου και –κάποιοι λένε, χωρίς να επιβεβαιώνεται– η Ντόρα Μπακογιάννη.

 

Στο Μέγαρο Μαξίμου κάποιοι πόνταραν στην υποψηφιότητα Μπελέρη, καθώς αναζητούσαν εναγωνίως το πρόσωπο για τις λίστες που θα μπορούσε να συσπειρώσει το δεξιό και πατριωτικό απογοητευμένο κοινό της Νέας Δημοκρατίας.

Υπάρχουν, ωστόσο, και αυτοί που θεωρούν υποχώρηση την υποψηφιότητα του Φρέντυ Μπελέρη στο ευρωψηφοδέλτιο, καθώς αυτό θα σήμαινε ότι θα άφηνε το πεδίο ελεύθερο στη Χειμάρρα, όπως επιθυμεί και δεν έκρυψε ποτέ ο Εντι Ράμα, μαζί με όσους εποφθαλμιούν τις περιουσίες της μειονότητας και επιδιώκουν να περάσουν σε συγκεκριμένα, φιλικά προς την αλβανική κυβέρνηση, επιχειρηματικά συμφέροντα για την τουριστική εκμετάλλευση της περιοχής.

 

Διπλωματική πηγή επισημαίνει ότι «ο Μπελέρης εξελέγη από τους πολίτες της Χειμάρρας για δήμαρχος, καταδικάστηκε χωρίς στοιχεία και δίνει μία μάχη εδώ και καιρό για να επιστρέψει στη θέση για την οποία τον επέλεξαν οι συμπολίτες του». «Πώς θα τον πάρουν κάποιοι τώρα για να τον στείλουν στην Ευρωβουλη, εγκαταλείποντας αυτήν τη μάχη; Θα ήταν μεγάλο λάθος. Μια "απόδραση" στην Ευρωβουλή αφήνει τον νομικό αγώνα του στη μέση, έναν αγώνα με μεγάλη σημασία και συμβολισμούς που αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα της μειονότητας» αναφέρει.

 

Την άποψη αυτή συμμερίζονται και αρκετοί στη μειονότητα της Χειμάρρας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν από την αρχή με σκεπτικισμό τις φήμες για ενδεχόμενη υποψηφιότητά του.

 

Στο Μέγαρο Μαξίμου, ωστόσο, κάποιοι πόνταραν στην υποψηφιότητα Μπελέρη, καθώς αναζητούσαν εναγωνίως το πρόσωπο για τις λίστες που θα μπορούσε να συσπειρώσει το δεξιό και πατριωτικό απογοητευμένο κοινό της Νέας Δημοκρατίας. Όλες οι έρευνες δείχνουν ότι η ΝΔ έχει απώλειες δεξιών ψηφοφόρων, με μεγαλύτερο πρόβλημα στη βόρεια Ελλάδα. Μία υποψηφιότητα με «πατριωτικά» χαρακτηριστικά θα μπορούσε ίσως να σταματήσει τις απώλειες,  αυτό ήταν το σκεπτικό, και πλην του Μπελέρη δεν μπορούσαν να βρουν κάποιο άλλο πρόσωπο με αυτούς τους συμβολισμούς που ήθελαν, ώστε να προκαλέσουν ενθουσιασμό στο κοινό αυτό και να το συσπειρώσουν.

 

Τα διαρκή, ωστόσο, πήγαινε-έλα με την ενδεχόμενη υποψηφιότητά του προκάλεσαν διάφορα προβλήματα και ανέδειξαν τις διενέξεις. Έχουν διαμορφωθεί δύο «στρατόπεδα» που υπερασπίζονται ένθερμα τη μία ή την άλλη άποψη, οπότε ό,τι και να ανακοινωθεί σήμερα, στο ένα στρατόπεδο θα υπάρξει απογοήτευση. Δεν αποκλείεται όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κρύβει εκπλήξεις στη σημερινή ανακοίνωση.

 

Το βέβαιο είναι ότι μέχρι την τελευταία στιγμή στο επιτελείο του έψαχναν μία πολιτική υποψηφιότητα με τη βαρύτητα εκείνη και τους συμβολισμούς που θα κάνουν τη διαφορά, καθώς τα πρόσωπα που μπαίνουν στη λίστα παίζουν και αυτά έναν σημαντικό ρόλο.

Το δεξιό copy paste του Κασσελακη για το Ιράν

 

Μια ανακοίνωση – αντίγραφο η απόπειρα διόρθωσης και ο ρόλος του Ευάγγελου Αποστολάκη

γράφει ο Γεράσιμος Λιβιτσάνος

 

Οι πρακτικές του Στέφανου Κασσελάκη εξέθεσαν για μία ακόμη φορά τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού η ηγετική ομάδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εξέδωσε ανακοίνωση – αντίγραφο με αυτή της κυβέρνησης για τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, μετά την επίθεση του Ιραν στο Ισραήλ!

 

Η απόπειρα που κατέβαλε στην συνέχεια για να «διορθώσει» την εικόνα ήταν μάλλον επιβεβαιωτική για το ότι η ηγεσία της Κουμουνδούρου ενστερνίζεται προσεγγίσεις ακραίων κύκλων του λεγόμενο «δυτικού στρατοπέδου». Κάτι άλλωστε που φρόντισε να …εξάρει με τηλεοπτικές δηλώσεις του ακόμη και ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ, Άδωνις Γεωργιάδης.

 

Στοιχείο που αποτελεί διαφοροποίηση με τις θέσεις που εξέφραζε διαχρονικά ο ΣΥΡΙΖΑ για τα ζητήματα αυτά.

 

 

Το copy paste

Η ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Εξωτερικών ανέφερε συγκεκριμένα: «Η ελληνική Κυβέρνηση καταδικάζει απερίφραστα τις επιθέσεις του Ιράν προς το Ισραήλ, που συνιστούν σοβαρή επιδείνωση της ήδη επιβαρυμένης κατάστασης στην περιοχή. Τέτοιες ενέργειες θέτουν σε μεγάλο κίνδυνο την περιφερειακή και διεθνή ασφάλεια. Είναι απολύτως αναγκαίο να αποφευχθεί οποιαδήποτε περαιτέρω διάχυση των εχθροπραξιών».

 

Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ είχε ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο με ελαφρώς διαφορετική διατύπωση: «Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ καταδικάζει απερίφραστα την επικίνδυνη ιρανική επίδειξη ισχύος σε βάρος του Ισραήλ και εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή που θέτουν σε κίνδυνο την περιφερειακή ασφάλεια. Καλούμε όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές, καθώς και τον ΟΗΕ και την ΕΕ, να προβούν στις δέουσες ενέργειες που θα οδηγήσουν σε άμεση αποκλιμάκωση και στην απαραίτητη διαφύλαξη της περιφερειακής σταθερότητας».

 

 

«Κοινός τόπος» αμφότερων των ανακοινώσεων η υιοθέτηση της ίδιας ρητορικής για το Ιραν και η αποφυγή οποιασδήποτε αναφοράς στην τακτική του Ισραήλ και τους βομβαρδισμούς αμάχων.

 

Το …copy paste των δύο ανακοινώσεων, φαίνεται να οδήγησε τον Στέφανο Κασσελάκη να κάνει μία νέα ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε αυτή αναφέρονταν μεταξύ άλλων πως «καλώ το Ισραήλ να επιδείξει αυτοσυγκράτηση σε αυτή τη συγκυρία, και συντάσσομαι με τη στάση του Προέδρου Μπάιντεν, ο οποίος διεμήνυσε ότι οι ΗΠΑ δε θα υποστηρίξουν ισραηλινή αντεπίθεση εναντίον του Ιράν». Επίσης ανέφερε πως ο ΟΗΕ και η Ε.Ε « πρέπει να δράσουν τώρα για να διαφυλάξουν την περιφερειακή ασφάλεια και να εξασφαλίσουν μια άμεση διπλωματική επίλυση της κρίσης στη Γάζα». Έκανε μάλιστα λόγο και για «μια μόνιμη λύση ενός ισραηλινού και ενός παλαιστινιακού κράτους που να συνυπάρχουν δίπλα-δίπλα».

 

Έχει …παρελθόν

Η …διορθωτική κίνηση του Στέφανου Κασσελάκη όμως κάθε άλλο παρά μπόρεσε να «καλύψει» το ποια ήταν τα αρχικά αντανακλαστικά της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και την ταυτόσημη προσέγγιση στο ζήτημα αυτό με εκείνη της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας. Παρά το γεγονός πως το κυβερνών κόμμα  έχει αυτή την περίοδο μία ηγεσία στην οποία ασκείται κριτική για «προθυμία» αντιστοίχησης με τις πλέον επιθετικές τάσεις στο δυτικό στρατόπεδο, ακόμη και στο εσωτερικό του κόμματος.

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφεται για τον Στέφανο Κασσελάκη μια τάση πλήρους εναρμόνισης με τέτοιου είδους αντιλήψεις. Θυμίζουμε ότι ακόμη και στην πρώτη συνεδρίαση της (ενιαίας τότε) κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ που έγινε στις 2 Νοεμβρίου του 2023 είχε προκαλέσει αίσθηση η υιοθέτηση επιχειρημάτων «αμερικάνικου τύπου» για το Ιράν. Μεταξύ άλλων ο Στέφανος Κασσελάκης είχε αναφερθεί στην Τεχεράνη μιλώντας για «τον επικίνδυνο ρόλο του Ιράν, και στην Ουκρανία, απέναντι στην αιματηρή και παράνομη εισβολή της Ρωσίας»!

 

Ο σύμβουλος

Οι εκτιμήσεις που υπάρχουν λένε ότι σημαντικό (αν όχι τον πιο σημαντικό) ρόλο στην διαμόρφωση των θέσεων του Στέφανου Κασσελάκη για τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής παίζει ο βασικό του σύμβουλος: Ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Ευάγγελος Αποστολάκης.

 

Ένας στρατιωτικός που προέρχεται από τον ευρύτερο χώρο της Νέας Δημοκρατίας, είναι γνωστό ότι ενστερνίζεται σε σημαντικό βαθμό τις αξίες και προτεραιότητες της Βορειοατλαντικής συμμαχίας (ΝΑΤΟ) και εμφορείται από αυτές τις αντιλήψεις.

 

Παράλληλα αξίζει να σημειωθεί πως ο Ευάγγελος Αποστολάκης μετέχει σχεδόν σε όλα τα fora διαμόρφωσης της πολιτικής της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας ενώ παράλλήλα είναι ιδιαίτερα ενεργός σε ζητήματα ελληνο-ισραληλινής φιλίας.

 

Είναι ενδεικτικό πως δεν είχε διστάσει να φωτογραφηθεί χαμογελαστός σε αναμνηστικό στιγμιότυπο από την συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας φιλίας Ελλάδας-Ισραηλ ακριβώς την περίοδο που είχαν ξεκινήσει οι ανηλεείς βομβαρδισμοί στην Λωρίδα της Γάζας.

Ενα κασκόλ για την ειρήνη

 

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Μαζικές και αλλεπάλληλες ήταν οι διαδηλώσεις στο Ισραήλ πριν από τη φονική επιδρομή της Χαμάς στις 7.10.2023. Απαίτησή τους η προστασία της δημοκρατίας από τη «δικαστική μεταρρύθμιση» που προωθούσε ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου. Υπόδικος για υποθέσεις διαφθοράς ο «Μπίμπι», έσυρε κυνικά τη χώρα του στον διχασμό, κάνοντας «άλλο ένα βήμα προς τη δικτατορία», όπως τον κατηγορούσε το Κίνημα για Χρηστή Διακυβέρνηση, που είχε προσφύγει στο Ανώτατο Δικαστήριο.

 

Μαζικές και αλλεπάλληλες είναι και τώρα οι διαδηλώσεις στο Ισραήλ, έπειτα από έξι εμπόλεμους μήνες, που μετέτρεψαν τη Λωρίδα της Γάζας σε Δρέσδη, με 26.000.000 τόνους ερειπίων να κατακαλύπτουν το τεράστιο νεκροταφείο. Πάνω από 33.000 οι νεκροί Παλαιστίνιοι. Πάνω από 1.000.000 οι άστεγοι. Τα 3/4 του πληθυσμού εκτοπίστηκαν από την εστία τους, που ίσως ανήκει στο 65% των κατεστραμμένων σπιτιών. Με πρόσχημα μια πανταχού παρούσα Χαμάς, καταστράφηκε το 84% των υποδομών υγείας. Οι μισοί επιζώντες ζουν στα όρια του λιμού, αφού το Ισραήλ τούς επιτίθεται και με το όπλο της πείνας, για να κάμψει το φρόνημά τους. Επιπλέον, δεκάδες νεογέννητα Παλαιστινιάκια πεθαίνουν επειδή ελάχιστες λειτουργικές θερμοκοιτίδες απέμειναν. Πλην όμως, τα πλανητικού βεληνεκούς ΜΜΕ δεν συγκινούνται. Αντίθετα, το 1991 βομβάρδισαν την οικουμένη με την καταφανώς χαλκευμένη «είδηση» ότι οι Ιρακινοί σκοτώνουν μωρά στις θερμοκοιτίδες των μαιευτηρίων του Κουβέιτ. Και εγένετο πόλεμος.

 

Με τον ΟΗΕ μπλοκαρισμένο από τα αμερικανικά βέτο και τον γενικό γραμματέα του να υβρίζεται από τον Νετανιάχου· με την Ε.Ε. να εξαντλεί με αναρτήσεις στο Χ (τουίτερ) την αγανάκτηση που λέει ότι της προκαλούν οι απανωτές «υπερβολές» των Ισραηλινών, όπως η δολοφονία εφτά μελών της ΜΚΟ «Κεντρική Κουζίνα του Κόσμου»· με το κίνημα ειρήνης ανά τον κόσμο αναιμικό, ίσως η μόνη ελπίδα είναι οι δημοκρατικοί Ισραηλινοί. Οι βαλλόμενοι σαν εθνοπροδότες, που έχουν το ηθικό σθένος να διαδηλώνουν κατά του «στρατηλάτη» Νετανιάχου, θεωρώντας τον «εμπόδιο σε μια συμφωνία για τους ομήρους», αλλά και «υπεύθυνο για την 7η Οκτωβρίου με κάθε δυνατό τρόπο».

 

Στο Τελ Αβίβ η 72χρονη Νουρίτ Στάινφελντ κι άλλες γυναίκες μαζί της πλέκουν ένα ερυθρόλευκο κασκόλ: το κόκκινο, εξηγούν, συμβολίζει την οργή, το λευκό την ειρήνη, αλλά και την ατέρμονη αναμονή. Θέλουν να φτάσει το κασκόλ τους τα 70 χιλιόμετρα, όσο απέχει η Κνεσέτ από τη Γάζα. Μακάρι να μη χρειαστεί να πλέξουν και τ’ αγγόνια τους και τα δισέγγονά τους.

Ο αναμεγαρισμός της Πρωταπριλιάς

 γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Μετά την απόλυση του κ. Σταύρου Παπασταύρου και του κ. Γιάννη Μπρατάκου και τη μη αντικατάστασή τους από χαρτοφυλακιούχους ισότιμούς τους, ικανοποιήθηκε η πάγια κοινωνική αξίωση για ευέλικτο και ολιγομελές υπουργικό συμβούλιο.

Ιδού, είμαστε ήδη δύο θώκους μείον. Κι αν συνεχιστούν οι διορθωτικές διατεταγμένες «πρωτοβουλίες» υπουργών, ίσως φτάσουμε να χωράνε άνετα όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου στις εθιμικές φωτογραφίες.

Ο όρος «επιτελικό κράτος» ξεχάστηκε πια από όσους τον εισήγαγαν με αυτοθαυμαστική οίηση τον Αύγουστο του 2019. Επειτα από μια ατυχή πενταετία, η μετωνυμία αυτή του πρωθυπουργοκεντρικού μοντέλου χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τους αμφισβητίες του, με απαξιωτική ή και χλευαστική διάθεση.

Αν λοιπόν χρειαζόμαστε οπωσδήποτε ένα όνομα για τον χθεσινό αναμεγαρισμό, δηλαδή τις «εσωτερικές αναδιατάξεις» στο Μέγαρο Μαξίμου, το «επιβοριδικό κράτος» δεν θα ακουγόταν άστοχο ούτε πρωταπριλιάτικο. Αλλωστε, αντίθετα με τον ποιητικό ισχυρισμό του Τ. Σ. Ελιοτ πως «ο Απρίλης είναι ο μήνας ο σκληρός», για τον υπουργό Επικρατείας της έρμης χώρας μας κ. Μάκη Βορίδη ο Απρίλιος ήταν πάντα ο μήνας ο καλός.

Μάρτιο προς Απρίλιο του 1985 διορίστηκε από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο γενικός γραμματέας της Νεολαίας της φιλοχουντικής ΕΠΕΝ. Απρίλιο του 1994 έγινε πρόεδρος του νεόκοπου Εθνικού Μετώπου. Στις 21 Απριλίου 2007, στα σαραντάχρονα της χούντας, συμμετείχε σε συνεστίαση σε καφενείο της Παλλήνης, διακοσμημένο με αφίσες του φοίνικα και των δικτατόρων.

Και Πρωταπριλιά του 2024, ακριβώς τριάντα χρόνια από την ίδρυση του ακροδεξιότατου Εθνικού Μετώπου, αναλαμβάνει πλέον και τη ρύθμιση θεμάτων οργάνωσης και λειτουργίας της νεοδημοκρατικής κυβέρνησης και των οργάνων της, θα συμμετέχει δε και στον προγραμματισμό του νομοθετικού έργου. Ινα πληρωθεί το ρηθέν ότι η δημοκρατία έχει μεγάλη καρδιά και μικρή μνήμη.

Ναι, φυσικά. Οι άνθρωποι δικαιούνται τα λάθη και τις υπερβολές τους, ιδίως στη θερμή νιότη τους (το 2007, λ.χ., ο κ. Βορίδης ήταν μετέφηβος 43 ετών). Και κυρίως, δικαιούνται να ωριμάζουν διά της αναθεωρήσεως και της αυτοκριτικής. Η αυστηρότερη αυτοκριτική του κ. Βορίδη ήταν η προ ετών δήλωσή του ότι τυγχάνει «εθνικοφιλελεύθερος». Τεκμαίρεται, λοιπόν, ότι η κυνική αποπομπή από τον πρωθυπουργό «στυμμένων» ή καμένων στελεχών ισοφαρίζεται από την επίσης κυνική αξιοποίηση παράδοξων «κεντροδεξιών», όπως οι του ΛΑΟΣ. Δύο αρνητικά ίσον ένα θετικό. Πάντα. 

Ο πυρσός

   

γράφει ο Δημήτρης Κουκλουμπέρης

 

Δε χαρίστηκε στα μέλη και στους συνέδρους της Ν.Δ. ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Γλαβίνας στο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος. Ο χαιρετισμός του δεν ήταν εθιμοτυπικός, εμπεριέχοντας σοβαρές αιχμές, με έμφαση στην τακτική της συγκάλυψης που υιοθετεί η κυβέρνηση σε όλα τα σκάνδαλα που την περιτριγυρίζουν.

«Ιστορικά, οι κυβερνήσεις δεν κρίνονται από τον κρότο των εκλογικών τους νικών. Το μέλλον δεν μπορεί να περιγράφεται σαν ένα αστραφτερό περίβλημα με κούφιο περιεχόμενο, όσο κι αν αυτοχαρακτηρίζεται λαϊκό, προοδευτικό ή εκσυγχρονιστικό. Το ζητούμενο είναι η διαφάνεια, η αξιοκρατία, η συνέπεια λόγων και πράξεων», σημείωσε ο κ. Γλαβίνας, για να καταλήξει λέγοντας ότι «ο πυρσός της δημοκρατίας οφείλει να φωτίζει τη διαφάνεια και τη λογοδοσία, όχι να καίει συσκοτίζοντας τα πεπραγμένα της εξουσίας».

Ο χαζός λαός και ο πήχης του Κασσελάκη

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει κάποια αντιφατικά πράγματα στη συνεδριακή ομιλία του και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρεί κανένα αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές αρνητικό.

 

 

Ερμηνεία

Χρειάζεται μια κάποια …ερμηνεία η αντιφατική δήλωση του πρωθυπουργού στο «κλείσιμο» του Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας.

Όπως είπε η κυβέρνηση επιδιώκει «να βελτιώσει την καθημερινότητα του πολίτη σε όλες τις εκφάνσεις. Αυτή την εντολή μας δώσατε στις διπλές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου και αυτήν υλοποιούμε με ταχύτητα, χωρίς να λογαριάσουμε το όποιο πρόσκαιρο πολιτικό κόστος».

Μόνο που μια κυβέρνηση η οποία «βελτιώνει» την καθημερινότητα των πολιτών, δεν έχει κανένα λόγο να υποστεί «πολιτικό κόστος». Εκτός πια αν την «βελτιώνει» την καθημερινότητα με τρόπο που δεν το αντιλαμβάνονται οι πολίτες.

Οπότε να υποθέσουμε ότι περνάμε στην θεωρία του … «χαζού λαού» που δεν ξέρει το συμφέρον του και δεν μπορεί να ερμηνεύσει όσα του συμβαίνουν; Αν ισχύει αυτό δεν υπάρχει πρόβλημα: Το Μέγαρο Μαξίμου ξέρει καλύτερα από εμάς.

Παραδοχή

Πάντως στην πρωθυπουργική ομιλία ήταν εύκολο να διαγνώσει κανείς το φόβο του Κυριάκου Μητσοτάκη ενόψει της κάλπης των ευρωεκλογών.

Όπως δήλωσε στόχος σύσσωμης της αντιπολίτευσης είναι να «παραμορφωθεί η εντολή που έλαβε αυτή η κυβέρνηση πριν από λίγους μήνες». Έτσι το διατύπωσε.

Πράγμα που σημαίνει πως η Νέα Δημοκρατία έχει συμβιβαστεί με το ότι θα έχει απώλειες στις εκλογές. Οπότε το θέμα είναι να είναι οι μικρότερες δυνατές και κυρίως να «μοιραστούν» σωστά και κατά το δυνατόν ανώδυνα.

Ερώτημα

Μάλλον …ένα είναι το ερώτημα για την σημερινή συνάντηση του Νίκου Ανδρουλακη με τον Χρήστο Ράμμο της ΑΔΑΕ. Αυτή στην οποία η αρχή θα κληθεί να εφαρμόσει την απόφαση του ΣτΕ και να πεί – επιτέλους- στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ποιόν λόγο έχει επικαλεστεί η ΕΥΠ για την παρακολούθησή του: Τι κόλπο θα σκαρφιστεί το Μέγαρο Μαξίμου για να ξεφύγει…

Όσοι επιχειρούν προβλέψεις  πάντως – και ιδίως οι γνωρίζοντες- «βάζουν όλα τα λεφτά τους» σε τίποτε αρχεία που θα έχουν καταστραφεί λόγω παρέλευσης κάποια προθεσμίας που ορίστηκε από την ΕΥΠ. Πιθανότατα με κάποια αγνώστου προέλευσης εσωτερικής διαδικασίες.

Θα δούμε…

Τα fake news

«Το ποιος επιλέγει να γίνει «ουρά» στη Νέα Δημοκρατία, ακολουθώντας και αναμασώντας τα fake news είναι πλέον γνωστό σε όλους». Αυτό το σχόλιο επιφύλαξε η Κουμουνδούρου για το ΠΑΣΟΚ μετά την χθεσινή ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη.

Όμως η μόνη κριτική που έχει ασκήσει το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία 24ωρα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι η εξής: Ότι κάνει πολιτική … lifestyle και ότι ο πρόεδρος του έχει παραβεί την νομοθεσία για το Πόθεν Έσχες έχοντας επιχειρηματικές δραστηριότητες με εταιρίες στο Delaware.

Δηλαδή πρόκειται για δύο θέματα τα οποία έχει αποδεχθεί, παραδεχθεί κι ενίοτε υπερθεματίσει στις δημόσιες δηλώσεις του ο Στέφανος Κασσελάκης.

Οπότε εύλογα αναρωτιέται κανείς: Που ακριβώς βρίσκονται τα fake news;

Χωρίς κριτήρια

Μια και αναφερθήκαμε στον ΣΥΡΙΖΑ ας μνημονεύσουμε και μια (από τις λίγες) σαφέστατες απαντήσεις που έχουν λάβει τελευταία οι δημοσιογραφικές ερωτήσεις που γίνονται στον Στέφανο Κασσελάκη.

Αφορούσε – βέβαια- το επικείμενο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Εκεί όπου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ξεκαθάρισε πώς δεν κρίνεται από αυτές η επιτυχία η όχι της προεδρίας του.

Ο αυθεντικός διάλογος της συνέντευξης που παραχώρησε στην τηλεόραση Creta είναι χαρακτηριστικός:

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπάρχει ένα ποσοστό που θα κριθεί επιτυχές στις ευρωεκλογές; Υπάρχει ένας συγκεκριμένος πήχης στον οποίο ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα πει «εγώ είμαι ικανοποιημένος με αυτό το ποσοστό, κάτω από αυτό το ποσοστό είμαι δυσαρεστημένος».

Σ. ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ: Γενικά δεν υπάρχει. Διότι είναι ευρωεκλογές και όχι βουλευτικές εκλογές.

Υποθέτουμε την είδαν ή την διάβασαν και τα στελέχη της Κουμουνδούρου αυτή την συνέντευξη… 

πηγή

 

 

  

Ακροαριστερός

 γράφει ο Δημήτρης Κουκλουμπέρης

 

Το αφήγημα του Άδωνη Γεωργιάδη για τον «ακροαριστερό» Δούκα και τον «ακροαριστερό» Δήμο Αθηναίων αγγίζει τα όρια της γελοιότητας και είναι εμφανές ότι στοχεύει -εκτός των άλλων- στο να αλλάξει επικοινωνιακά η κυβερνητική ατζέντα από τα Τέμπη, που έχουν παραζορίσει.

Αλλά παρ’ όλα αυτά θα σταθώ σε δύο σημεία του υπουργού που δείχνουν το ασόβαρο των επιχειρημάτων. Πρώτον, πώς γίνεται να είναι ακροαριστερός ο δήμαρχος αλλά να έχει εκλεγεί -κατά δήλωση Αδώνιδος- με ψήφους δεξιών; Δεύτερον, για την κακιά λέξη «μπάτσος». Ο Δούκας την είπε μία φορά, επαναλαμβάνοντας τη φράση κατοίκου. Ο υπουργός που τη λέει ξανά και ξανά στις συνεντεύξεις του ποια τιμωρία να υποστεί; Η αδηφαγία είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορούν να δεχτούν ότι η Ν.Δ. έχασε τον δήμο από ένα πρόσωπο με σαφή ατζέντα και όραμα για την πρωτεύουσα. Τόσο απλά.