Ασμα ηρωικό και... πένθιμο στο Συνέδριο

γράφει   ο  Θάνος  Οικονομόπουλος

Ο Τσακαλώτος, ο Σταθάκης, ο Δραγασάκης, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, άλλοτε ξεκάθαρα και άλλοτε υπαινικτικά, το έχουν καταστήσει σαφές: ας μην περιμένουμε συζητήσεις για την “ρύθμιση” του χρέους, πριν από το '18. Άντε τέλη του '17, μετά τις γερμανικές εκλογές...

Δανειστές και εταίροι, στέλνουν το μήνυμα πιο ηχηρά: υλοποιείστε τις συμβατικές δεσμεύσεις σας, κάντε τις διαρθρωτικές αλλαγές, αποδείξτε ότι θα έχετε “πλεονάσματα” και... “ ΘΑ δούμε” Ο μόνος που επιμένει να ποντάρει στο χαρτί της “διευθέτησης” (πάνε εκείνα τα... ηρωικά περί “μονομερούς διαγραφής...”!) του χρέους, είναι ο κ. Τσίπρας. Μέχρι χθες, το έπαιζε αποφασιστικά και με σιγουριά. Με την ομιλία του στην έναρξη του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, για πρώτη φορά το χρησιμοποίησε απειλητικά. Κατά την εκτίμηση πολλών, προεκλογικά...

Pacta sunt servanda, (οι συμφωνίες τηρούνται), διακήρυξε, και ανεβάζοντας τους τόνους για το εσωκομματικό ακροατήριο, διευκρίνισε στα ελληνικά πως “ αυτά τα κάντε εσείς τα μαθήματά σας, και βλέπουμε, δεν πρόκειται να γίνουν αποδεκτά...”. Δηλαδή;

Οι δανειστές, έχουν υποσχεθεί από το 2012 ότι αν εξασφαλίσει η Ελλάδα πλεονάσματα (το “πώς”, δεν το διευκρίνισαν...) θα αρχίσουν αμέσως οι συζητήσεις για την “ρύθμιση του χρέους”. Δεν τήρησαν την δέσμευσή τους. Ο κ. Τσίπρας, ποιο όπλο διαθέτει για να τους υποχρεώσει να το κάνουν τώρα, τώρα μάλιστα που οι πάντες λένε ότι κουβέντα για το χρέος ΘΑ ανοίξει αν, όταν και εφ' όσον;

Μοναδικός σύμμαχος του Έλληνα πρωθυπουργού στο πρόβλημα του χρέους, το... επάρατο ΔΝΤ, που επιμένει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, πρέπει ν' απομειωθεί, κάτι που αποτελεί και απαραίτητη προϋπόθεση για να μετάσχει και το Ταμείο στο ελληνικό πρόγραμμα-κάτι, πάντως, που προϋποθέτει νέο μνημόνιο, να μην ξεχνάμε... Αλλά, ο κ. Τσίπρας εκμεταλλεύεται την επιχειρηματολογία του ΔΝΤ, χωρίς όμως να λέει ξεκάθαρα ότι θέλει και να συμμετέχει (με ότι αυτό συνεπάγεται...) στο ελληνικό πρόγραμμα. Άρα, που ακριβώς βρισκόμαστε, και προς ποια κατεύθυνση στρέφονται οι “απειλές” Τσίπρα;

Ο πρωθυπουργός, θα κάνει όσες... κωλοτούμπες χρειάζεται για να τελειώσει πλήρως η αξιολόγηση. Ακόμη και στα επικείμενα εργασιακά, το μαλακό υπογάστριο των διακηρυγμένων “κόκκινων γραμμών” της κυβέρνησης. Και θα προχωρήσει με τον επικείμενο (και σχεδόν ανοικτά προαναγγελθέντα στο Συνέδριο...) ανασχηματισμό, στην απομάκρυνση όσων υπουργών επιμένουν στις ιδεοληψίες τους και τις... προεκλογικές “δεσμεύσεις” της κυβέρνησης, και υπονομεύουν τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις-τις ιδιωτικοποιήσεις, κυρίως... Αλλά, το πιθανότατο είναι, ότι “διευθέτηση” του χρέους, δεν θα πάρει. Τουλάχιστον πρίν από τις γερμανικές εκλογές. Και το γνωρίζει...

Το γεγονός ότι παίζει “τα ρέστα” του, σ' αυτό το χαρτί, και δεν χάνει ευκαιρία να το βροντοφωνάξει, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο κ. Τσίπρας πέρα κι' άσχετα με τις “διαβεβαιώσεις” του ότι πάει για εξάντληση της τετραετίας και “πορεία νίκης, όχι απολογισμό ήττας”, βαθιά μέσα του είναι προετοιμασμένος για...ηρωική έξοδο, με πρόκληση πρόωρων εκλογών και επίκληση την ανθελληνική εμμονή των ξένων! Να περισώσει ότι μπορεί, να εξασφαλίσει κάποιο ποσοστό ήττας του ΣΥΡΙΖΑ που θα του επιτρέψει να παραμείνει παράγοντας των πολιτικών εξελίξεων....

Δεν το είπε , και δεν θα μπορούσε να το πει, με τόση σαφήνεια, αλλά το... περιέγραψε επαρκώς. Βλέπει τις δημοσκοπήσεις, πιάνει τον σφυγμό των αντιδράσεων μέσα στο ίδιο του το κόμμα, έχει πλήρη επίγνωση των προθέσεων των Ευρωπαίων, που έχουν τις δικές τους εσωκομματικές και εθνικές σκοτούρες, και προλειαίνει το ηρωικό “αποθανέτω η ψυχή μου...”. Δεν θα διστάσει να φέρει τον λαό προ τετελεσμένων, και να πετάξει σ' αυτό το μπαλάκι της ευθύνης των κρίσιμων αποφάσεων. Μην παραβλέπετε, άλλωστε, την... αναφορά του στο περιβόητο δημοψήφισμα του Ιουλίου του '15, το οποίο χαρακτήρισε (βολικά “ξεχνώντας” το πώς το “όχι” το υλοποίησε ως... “ναι”, μέσα σε πέντε μέρες), ως “την σημαντικότερη ιστορική στιγμή του ελληνικού λαού...”! Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς αιδώ ή ,όπως λέει ο λαός μας, χωρίς ίχνος τσίπας...