Αναρτήσεις
Ενώ η κυβέρνηση αναλώνεται σε ψέματα κάθε μέρα για να ωραιοποιεί την πολιτική της που εξοντώνει τη μεσαία και φτωχή τάξη, η υποτιθέμενη εσωκομματική αντιπολίτευση που παρίστανε μέχρι χτες την κριτική απέναντι σ αυτή την πολιτική, τουλάχιστον στη θεωρία, από χτες συμπλέει με την κυβέρνηση, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχουν διαφορετικές φωνές στον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο διαφορετικές μάσκες.
Η λεγόμενη κίνηση των «53+» με χτεσινή της παρέμβαση και απαντώντας στο ερώτημα «πάση θυσία στην κυβέρνηση;», που εμφανίζεται ως φρέσκο ενώ είναι υπαρκτό από το 2014 (!), απαντά ως εξής:
«Είμαστε στην κυβέρνηση όχι πάση θυσία, αλλά όσο θεωρούμε ότι μέσα σε αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες και τους ποικίλους εκβιασμούς μπορούμε με αριστερή οπτική να ασκήσουμε πολιτική προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων. Το δικό μας χρέος, ως κόμμα, είναι ακριβώς αυτό.»
Όπως καταλαβαίνει και ο πιο αδαής, οι νόμοι που ψηφίζει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, χέρι- χέρι με τον Καρακαμμένο, δεν είναι νόμοι του κράτους, που τους έχει συντάξει και εγκρίνει με την ψήφο της η Βουλή και οι βουλευτές με την κυβέρνηση. Είναι εκβιασμοί σε ασφυκτικές συνθήκες.
Και σαν τέτοιοι είναι σαφές από το κείμενο ότι δεν εγκρίνονται από την κυβέρνηση που τους ψηφίζει, ούτε από την τάση των 53+, που στηρίζουν την κυβέρνηση! Αντίθετα, από την κυβέρνηση και τους 53+ στηρίζεται μια αριστερή πολιτική, προς όφελος των ασθενέστερων κοινωνικών στρωμάτων, που πλήττονται από τους νόμους που ψηφίζει και εφαρμόζει η κυβέρνηση , τους οποίους εγκρίνει η εσωκομματική τάση των 53+!
Η οποία αριστερή πολιτική δεν εφαρμόζεται ακόμα προφανώς. Επειδή στη συνέχεια της παρέμβασης των 53+ καθορίζεται και «το χρέος» του κόμματος:
«Να αμβλύνουμε και να αποδυναμώνουμε τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του μνημονίου, να ανοίγουμε δρόμους μετασχηματισμού, να διαμορφώνουμε νέες συνειδήσεις και νέους συσχετισμούς.»
Για όποιον δεν κατάλαβε, η μεν κυβέρνηση θα ψηφίζει και θα εφαρμόζει τους πιο ακραίους νόμους σε βάρος των ασθενέστερων τάξεων (ανάπηρων, συνταξιούχων, άρρωστων σε νοσοκομεία, φτωχών επαγγελματιών) και θα φτωχοποιεί όλη την εξασθενημένη από τα προηγούμενα μνημόνια μεσαία τάξη, το δε κόμμα σαν αυτόνομο, αλλά και σαν κομμάτι της κυβέρνησης, θα αποδυναμώνει αυτές τις επιπτώσεις και θα διαμορφώνει νέες συνειδήσεις και νέους συσχετισμούς!
Πώς θα το κάνει αυτό; Το κάνει ήδη! Το είπε χτες ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Κυρίτσης με αφορμή τους πλειστηριασμούς, που επιτρέπουν οι νόμοι της κυβέρνησης.
Είπε ο σκεπτόμενος αυτός παράγων της πολιτικής ζωής του τόπου με αφορμή τον ξεσηκωμό του κόσμου στα σπίτια και στα δικαστήρια κατά των πλειστηριασμών, που με νόμο της επιτρέπει η κυβέρνηση:
«Όταν κινητοποιείται ο κόσμος είναι καλό. Ξεκαθαρίζουν ορισμένα πράγματα»
Και έχει δίκιο. Ξεκαθαρίζει κατ αρχήν τη διαφωνία του και τη διαφωνία και άλλων βουλευτών μ αυτά που ψηφίζουν. Επομένως ξεκαθαρίζει η αντίληψή μας για τη σοβαρότητα και την ψυχική επάρκεια επίσημων εκπροσώπων του λαού, που άλλα πιστεύουν κι άλλα κάνουν, αλλά θέλουν να τα υπερασπιστούν και τα δύο: Και αυτά που πιστεύουν και αυτά που κάνουν! Ίσως η θαυμάσια πανεπιστημιακή ψυχιατρική κλινική του Αιγινήτειου νοσοκομείου να είναι πιο αρμόδια για το θέμα.
Το δεύτερο σκέλος «του χρέους» του κόμματος κατά τους 53+ υλοποιείται ήδη επιτυχώς. (να διαμορφώνουμε νέες συνειδήσεις και νέους συσχετισμούς):
Οι νέες συνειδήσεις που διαμορφώνονται στους πολίτες χάρη στον εξευτελισμό της έννοιας της Αριστεράς από την πολιτική και τη ρητορεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι κυρίως προς δυο κατευθύνσεις: Η πλειονότητα απέχει από την ενεργό πολιτική και την ψήφο αηδιασμένη και από την «ελπίδα που ερχόταν», μετατρεπόμενη σε μια αντικομματίκ και απολιτικ πλειοψηφία . Και η μειοψηφία πάει εξοργισμένη προς την ακροδεξιά από οργή και αηδία.
Και οι νέοι συσχετισμοί διαμορφώνονται πράγματι με την ενσωμάτωση στις κυβερνητικές και κρατικές καρέκλες κάθε τυχοδιώκτη του ΠΑΣΟΚ, που ψάχνει να βρει μια θέση εξουσίας και προσπορισμού δια της πλαγίας. Αφού τον έφτυσε με την ψήφο του ο λαός ως ΠΑΣΟΚ ξαναμπαίνει από την πίσω πόρτα ως ΣΥΡΙΖΑ. Ως «νέος συσχετισμός»!
Και συμπληρώνει το σκεπτικό της η υποτιθέμενη εσωκομματική αντιπολίτευση του κόμματος που συγκυβερνά με την ακροδεξιά της ΝΔ:
Συνεπώς, το ερώτημα (πάση θυσία στην κυβέρνηση;) ως δίλημμα είναι κάλπικο. Ασφαλώς μας ενδιαφέρει να είμαστε στην κυβέρνηση όσο οι κοινωνικές μας συμμαχίες μάς επιτρέπουν να παίζουμε το ρόλο μας. Αν χαθεί, με δική μας ευθύνη ή λόγω συνεχών εκβιασμών, η σχέση μας με τα ασθενέστερα και λαϊκά κοινωνικά στρώματα, με τα ριζοσπαστικοποιημένα τμήματα της κοινωνίας, αν διαρραγεί οριστικά η σχέση μας με τα ριζοσπαστικά κοινωνικά κινήματα, δεν έχει καμία σημασία η παραμονή σε μια κυβέρνηση, που θα έχει χάσει, στην ουσία, την κοινωνική στήριξη».
Εδώ ο μουσικός σηκώνει τα χέρια! Γιατί η σχέση της κυβέρνησης και του κόμματος με τα ασθενέστερα λαϊκά στρώματα είναι σχέσης αντιπαράθεσης και σύγκρουσης. Στην πράξη, όχι στη θεωρία.
Κατ αρχήν, οι πολίτες δεν ξέρουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί καν να επανδρώσει καλά-καλά τοπικές οργανώσεις στις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες της χώρας για δύο λόγους.
- Πρώτα γιατί σχεδόν όλες οι οργανώσεις στις φτωχογειτονιές μετατράπηκαν από τοπικές του ΣΥΡΙΖΑ σε οργανώσεις της ΛΑΕ ή της «Πλεύσης Ελευθερίας», ενώ είναι πολλά τα μέλη τους που αποχώρησαν μετά το δημοψήφισμα και την ψήφιση του Γ’ Μνημόνιου, και
- Γιατί ο λαός αρνείται να πάει να εγγραφεί στις τοπικές, παρά το δέλεαρ για διορισμούς και εξελίξεις, εξ ου και ο ΣΥΡΙΖΑ πάσχει από μέλη. Απόδειξη και το ότι δεν κατάφερε να συγκεντρώσει ούτε καν τον αριθμό των 3.000 συνέδρων που είχε για στόχο.
Δεύτερον, που το ξέρουν πολύ καλά οι πολίτες, για ποιά σχέση με τα ασθενέστερα λαϊκά στρώματα μιλάει η ανακοίνωση των 53+; Ποια ακριβώς λαϊκά στρώματα;
Τους συνταξιούχους που τους έχει σφάξει και θα τους σφάξει ακόμα περισσότερο;
Τους ανάπηρους που τους έχει κόψει τα επιδόματα και τη σύνταξη;
Τους φτωχούς, που για να επιζήσουν τους στέλνει να πληρώσουν ακριβά ιδιωτικά νοσοκομεία, αφού τα δημόσια δεν έχουν ούτε μηχανήματα ούτε προσωπικό;
Τους δανεισμένους, που με τα μισά και λιγότερα εισοδήματα από το 2009 είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν τις ίδιες δόσεις στις τράπεζες;
Τους χρεωμένους σε τράπεζες και δημόσιο της μεσαίας τάξης, που ανήμποροι να έχουν εισόδημα βλέπουν τα σπίτια τους και το κομπόδεμά τους να αρπάζονται από την εφορία και τα ευαγή ιδρύματα;
Τους άστεγους και τους πεινασμένους, που τους καταργεί από τον άλλο μήνα τους 256 οργανισμούς, όπου μπορούσαν να περιθαλπτούν και να φάνε ένα πιάτο φαϊ;
Τους φτωχούς, που δεν μπορούν να εμβολιαστούν οι ίδιοι ή να εμβολιάσουν τα παιδιά τους επειδή το ΚΕΕΛΠΝΟ είναι σε διάλυση;
Τα 2, σε πραγματικούς αριθμούς, εκατομμύρια άνεργους, χωρίς θέσεις εργασίας;
Τους νέους, που δουλεύουν για 250 μέχρι 350 ευρώ το μήνα, χωρίς πραγματικό ωράριο στα χέρια της part time απασχόλησης;
Τη γενιά των εργαζόμενων, που δεν πρόκειται να πάρουν σύνταξη παρά ψίχουλα και σε άγνωστη ηλικία;
Τους μικροεπαγγελματίες που αφανίζονται κατά χιλιάδες από την αδυναμία να πληρώσουν τα κυβερνητικά χαράτσια και από τις χαριστικούς νόμους της κυβέρνησης προς τις αλυσίδες;
Ποια είναι ακριβώς σχέση των ασθενέστερων στρωμάτων με μια κυβέρνηση, που τους υποσχέθηκε τον ουρανό με τα άστρα και τους έχει καταδικάσει στην αφάνεια χωρίς ελπίδα με τους εξοντωτικούς εισπρακτικούς νόμους και την πλήρη απουσία αναπτυξιακής πολιτικής;
Ποιους νομίζει ότι κοροϊδεύει η δήθεν αντιπολιτευόμενη τάση του ΣΥΡΙΖΑ, που τα μέλη τηςμοιράζονται με την κυβέρνηση τις υπουργικές και κρατικές καρέκλες χωρίς καμιά ντροπή;
Και το αποκορύφωμα: Η αναφορά των 53+ καταλήγει ηρωικά στη δήθεν παρεμβατική της παρουσία στο συνέδριο:
«Είναι σαφές, λοιπόν, ότι αν συνεχιστούν οι εκβιασμοί και τα πραξικοπήματα από τους «δανειστές», προτιμάμε να πέσουμε αντιστεκόμενοι ηρωικά από εσωτερική ή εξωτερική τρόικα και όχι ταπεινωτικά από την ίδια την κοινωνία».
Είναι σαφές, λοιπόν, ότι όλοι αυτοί, που υποτίθεται ότι είναι αριστεροί δεν πήραν χαμπάρι ούτε πριν το 2015 ούτε μετά ότι το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα λέγεται καπιταλισμός. Και ότι έχει τους δικούς του εκφρασμένους κανόνες. Όταν αναλαμβάνεις τη διακυβέρνηση μιας χώρας έχεις αποδεχτεί ότι θα παίξεις μ αυτούς του κανόνες. Λίγο πιο σκληρούς, λίγο πιο ήπιους, αυτοί είναι. Αναλυμένοι εξονυχιστικά από όλη τα μαρξιστική βιβλιογραφία, αλλά και από την πράξη.
Οι δανειστές είναι καπιταλιστές και πολεμάνε να εφαρμόζεται ο καπιταλισμός τους παντού. Πολεμάνε με τα όπλα που έχουν για να τον εφαρμόσουν. Όποιος διαφωνεί μαζί τους δεν έχει παρά να τους πολεμήσει. Αν έχει κότσια. Όχι από την καλόβολη καρέκλα. Από το δρόμο. Που πάει κι ο λαός. Κι όχι να μυξοκλαίει.
Αλλά, αν διαφωνείς με τους κανόνες αγωνίζεσαι να τους αλλάξεις. Όχι εφαρμόζοντάς τους, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση! Χωρίς καμιά αντίσταση μάλιστα, ούτε ηρωϊκή ούτε καν για τα μάτια! «Ναι σε όλα»! Αυτή είναι η ηρωϊκή αντίσταση.
Όλοι αυτοί, που παριστάνουν τους εκβιαζόμενους μαζί με τον πρωθυπουργό, ξεχνάνε ότι δεν τους κάλεσε κανείς στην εξουσία. Έριξαν μία κυβέρνηση με τους καλπονοθευτικούς νόμους του Βενιζέλου για να έρθουν στην εξουσία. Με τόνους από ψέματα. Παρ όλο που υπήρχαν από τότε φωνές που προειδοποιούσαν ότι καμιά αριστερά δεν μπορεί να εφαρμόσει μνημόνια και να μείνει αριστερά. Ας μην κλαίνε λοιπόν εκ των υστέρων.
Οι 53+ και η κυβέρνηση, μαζί με τους 53-, δεν έχουν πάρει χαμπάρι ότι δεν κινδυνεύουν να πέσουν ταπεινωτικά από την ίδια την κοινωνία. Γιατί απλούστατα δεν έχουν καμιά σχέση μαζί της. Για την ακρίβεια, έχουν σχέση με το πιο λούμπεν τυχοδιωκτικό κομμάτι της και τους λούμπεν επιχειρηματίες του. Από τους οποίους θα πέσουν ταπεινωτικά όταν πάψουν να τους είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου