Λιμνοθάλασσες

Του Δημήτρη Νανούρη

Χάγη, Γάνδη, Μπριζ, Βενετία σκοπεύει να κάνει την Ελλάδα ο ΘΑλέξης (εξακολουθητικός μέλλων), για να μπει στο μάτι του καραμπουζουκλή ΘΑμαρά (υπερσυντέλικος), που ’χε βαλθεί να τη μετατρέψει σε Κοπεγχάγη, τουτέστιν Δανία του Νότου. Για να αντιληφθούμε το όραμα του πρωθυπουργού σε ολόκληρο το μεγαλείο του, οφείλουμε να ανατρέξουμε στην πολιτική ιστορία του τόπου, να φωτίσουμε ορισμένες πτυχές της με ένα πρωθύστερον φλας μπακ. Πατάω το κουμπί.

Αμέσως μετά τη Μεταπολίτευση, ο θρυλικός Μπάμπης Κωνσταντόπουλος –αγγέλοι να θυμιάζουν την ψυχή του– ίδρυσε το Κίνημα Ανθρωπιάς. Εκτός από την ιδιότητα του πολιτικού αρχηγού, διατηρούσε και εκείνη του εκδότη, τυπώνοντας όχι μία, αλλά δύο εφημερίδες. Επρόκειτο στην πραγματικότητα για ένα και μοναχικό τετρασέλιδο σε σχήμα ταμπλόιντ, που στην μπροστινή όψη έφερε τον μεγάλαυχο τίτλο «Δημοκρατία» και στην πίσω τον εφετζίδικο «Ειρήνη». Είχε επινοήσει το περίφημο «υπερόπλο», που θα μας έσωζε από τις δύο υπερδυνάμεις και, εάν παρίστατο ανάγκη, από τους εξωγήινους. Παρότι συγκέντρωνε μηδαμινά ποσοστά στην κάλπη, εξελίχθηκε στον αγαπημένο της νεολαίας, ιδίως της μαθητιώσης.

Βιβλία και τετράδια παρατούσαν στα φροντιστήρια οι υποψήφιοι των ΑΕΙ κι έτρεχαν στις προεκλογικές συγκεντρώσεις του. Την ατμόσφαιρα δονούσαν ουρανομήκεις οι φράσεις «Οχι τρύπες στα μακαρόνια», «Θάλασσα στα Τρίκαλα», «Τα Μετέωρα νησί». Αναφέρω ορισμένα μόνο από τα συνθήματα με τα οποία υποδεχόταν το κοινό τον εμβληματικό αρχηγό, προτού εκσφενδονίσει εναντίον του ντομάτες και συναφή ζαρζαβατικά. Θεωρούνταν τότε μέρος του γενικότερου χαβαλέ. Κακώς.

Ακρως πρωτοποριακά και προφητικά αποδείχθηκαν, καθώς έπειτα από σαράντα συναπτά έτη, δρομολογούνται από την πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά με ολίγην Ακροδεξιά. Ο Νίκος Οφείλεις σφήνωσε στις οπές των ζυμαρικών με ΦΠΑ 23% («πόσα να καταναλώσει κανείς;», θυμάστε την αμίμητη ατάκα) για να ξεγλιστρήσει μόλις προχθές βοηθούντος φραπέ με καλαμάκι σε μέγεθος σπαγγέτι Νο 2. Ο πρωθυπουργός, ωστόσο, του ’βαλε τα γυαλιά, καθότι ο Μπάμπης φαντάζει μπροστά του μετριοπαθής και συγκρατημένος.

Στη δυτική Μακεδονία εξήγγειλε το εξής: «Κρίνεται αναγκαία η δημιουργία στην Καστοριά ενός διαμετακομιστικού κέντρου, ας μου επιτραπεί η έκφραση, ενός λιμανιού ξηράς που, αξιοποιώντας τη γεωγραφική θέση της περιφέρειάς σας, θα εξυπηρετεί τις συναλλαγές με τις γειτονικές χώρες, αλλά και τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης». Θάλασσα στα Τρίκαλα, σαν να λέει. Τι υπονοεί, άραγε, ο ποιητής; Ελα μου ντε! Ατομο που επικαλείται «τη Λέσβο, τη Μυτιλήνη και τ’ άλλα νησιά» και αποχαιρετά τη Γαλλία, αναχωρώντας προς το Στρασβούργο, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι γνωρίζει πως η καστοριανή λίμνη, σε αντιδιαστολή με τις Πρέσπες και τη Βεγορίτιδα –άλλοτε Οστρόβου–, βρέχει μόνο ελληνικές όχθες. Για ποιους τόπους θα μπαρκάρουν τα πλεούμενα λοιπόν; Μήπως θα ’ναι υδροπλάνα ή νταλίκες με πανιά και κουπιά; Μυστήριο. Αυτά παθαίνουν οι ημιμαθείς, όταν χειροκροτούνται από αυλοκόλακες και σφουγγοκωλάριους. Μεθούν και παραληρούν στον χαβά τους.

 efsyn.gr