Για τις κυβερνήσεις συνεργασίας...

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Κυβερνήσεις συνεργασίας στη βάση πολιτικών προγραμματικών συμφωνιών στην Ελλάδα; Ελάτε τώρα· αστειευόμαστε;

Αυτό που σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ προκειμένου να σχηματιστεί μια κυβέρνηση από δύο ή περισσότερα κόμματα (με δίμηνες και τρίμηνες διαβουλεύσεις στο εσωτερικό των κομμάτων προκειμένου να καταλήξουν σε μια συνισταμένη), εδώ το προσπερνάμε με εντυπωσιακό κυνισμό θα έλεγα, σαν αυτόν που επέδειξε ο Ελληνας πρωθυπουργός ερωτώμενος σχετικά στη Θεσσαλονίκη.

Αυτά εμείς τα έχουμε λύσει προτού φτιάξουμε καν την κυβέρνηση, είπε χαμογελώντας μάλιστα. Ποιες προγραμματικές συμφωνίες και κουραφέξαλα, ποια ιδεολογική συγγένεια με συνεργαζόμενα κόμματα και κολοκύθια.

ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛΛ. τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε και δεν πάν’ να κουρεύονται οι άλλοι διεκδικητές, δεν πάν’ να 'ρθουν τα πάνω κάτω στην πολιτική σκηνή και στην πολιτική παράδοση της χώρας.

Προέχει η κατάληψη της εξουσίας - έτσι λένε οι νέες αξίες του κυβερνάν εδώ και πολλούς αιώνες, είναι αλήθεια, απλώς νομίζαμε ότι οι αριστεροί είχαν άλλη φιλοσοφία και έτερον ήθος από το κατεστημένο.

Τα ίδια και στον «ασφυκτικό» κεντρο...χώρο, άδροσον, επιπόλαιον, συγχυσμένον, ενοχικόν, κυκλοθυμικόν και άλλα πολλά.

Οι διεργασίες για την ανάδειξη ενός ηγέτη στον χώρο της Κεντροαριστεράς προοιωνίζονται φαιδρές και εκφυλιστικές καταστάσεις.

Εδώ, όμως, οφείλεται μια (αυθαίρετη, έστω, διευκρίνιση). Ο όρος Κεντροαριστερά είναι ανύπαρκτος αφού η Αριστερά εδώ και δεκαετίες έχει απεμπολήσει το δικαίωμά της να έχει κοινωνική πολιτική, υπακούουσα στις επιταγές του καπιταλισμού - ή μην μπορώντας να πράξει αλλιώς· οι όποιες σοσιαλδημοκρατίες εμφανίστηκαν παραχώρησαν τα ηνία μετά από σύντομο χρονικό διάστημα στην Κεντροδεξιά ή στη σκέτη Δεξιά (γι’ αυτό και μας πάνε όλα δεξιά τελευταία...).

Απλώς τα σημερινά υπάρχοντα κόμματα φτιάχνουν μια πρόχειρη ιδεολογία, κοντά στον λαό τάχα, βαφτισμένη σε εθνικά και πατριωτικά ή εκκλησιαστικά ιδεώδη, χωρίς μελέτες και προγράμματα, με μοναδικό σκοπό να παραπλανήσουν τους ψηφοφόρους και να υφαρπάξουν -με δημοκρατικές διαδικασίες!- την εξουσία.

Τι έχεις, Γιάννη; Ο,τι είχα πάντα, δηλαδή τζίφος κι όσο από πολιτική τέχνη, βράσε όρυζα - ο κρατικός κορβανάς να είναι καλά.

Ας μην είμαστε απαιτητικοί. Οι ιδεολογίες έχουν προ πολλού παραμεριστεί ή ευτελιστεί, κυρίως εκ μέρους των κομμάτων· υπάρχει όμως ακόμη μαγιά μέσα στην ίδια την κοινωνία, όσο κι αν η τελευταία έχει απαξιωθεί, όσο κι αν έχει υποτιμηθεί από όλα τα κόμματα.

Στους κόλπους της φυτρώνουν πυρήνες αντίστασης και εξέγερσης, που ψάχνουν μια μικρή σπίθα για να εκραγούν - αλλά η σπίθα δεν βρίσκεται ή δεν μπορούν να τη βρουν... (οι πυρήνες).

Αρα ίσως έχουν δίκιο εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ να μην πολυνοιάζονται με ποιον θα συνεργαστούν για να φτιάξουν κυβέρνηση συνεργασίας· τι δεξιοί, τι αριστεροί, τι κεντρώοι και τι ακροδεξιοί - όλοι στο ίδιο τσουβάλι, ίσως, οι κοινωνίες, όμως, έχουν διαφορετική γνώμη· υπάρχουν ακόμη διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των μελών της και πάντα θα υπάρχουν, απλώς, τώρα, δεν είναι κομματικά τα κριτήρια.

ΥΓ.: Από την πραγματικά αψυχολόγητη επίθεση του Γραφείου Τύπου της Φώφης Γεννηματά προς την εφημερίδα, κρατώ εκείνο το «Ο,τι μέσων κι αν μετέλθουν...». Τι λογιοσύνη, τι ωραία γενική...

efsyn.gr