Η εξέλιξη μιας πεταλούδας σε σκουλήκι

Μετά και τις χτεσινές ένθερμες δηλώσεις Τσακαλώτου, Τζανακόπουλου και Κοντονή για τους πλειστηριασμούς, η πορεία μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ από κατά φαντασία αριστερό κόμμα σε έμπρακτα δουλικό μπορεί να καταγραφεί με ασφάλεια και βεβαιότητα βήμα βήμα. Όπως η εξέλιξη όλων των ζώων.

Στην αρχή  η δραχμή ήταν πιο συμφέρουσα από το ευρώ, αλλά στη συνέχεια ανακαλύψαμε ότι το ευρώ είναι πιο συμφέρον από τη δραχμή. Στη συνέχεια, Κινέζοι, Ρώσοι και Ιρανοί ήταν πιο συμφέροντες για σύμμαχοι, αλλά στη συνέχεια ανακαλύψαμε ότι οι ΗΠΑ, η Γερμανία  και η ΕΕ είναι πιο συμφέροντες για σύμμαχοι.

Μετά, τα μνημόνια ήταν μια κατάρα που οδηγούσαν τα χώρα σε καταστροφή, αλλά στη συνέχεια ανακαλύψαμε ότι χωρίς τα μνημόνια θα χάναμε την εξουσία και αποφασίσαμε ότι είναι καλύτερα να καταστρέψουμε τη χώρα παρά να καταστρέψουμε το κόμμα. Έτσι, τα μνημόνια από κατάρα έγιναν το ευαγγέλιό μας.

Στην αρχή πιστεύαμε ότι η κρατική περιουσία πρέπει να προστατεύεται ως κόρη οφθαλμού, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι η κρατική περιουσία προστατεύεται καλύτερα όταν περνάει σε ξένα χέρια. Κι έτσι, την υποθηκεύσαμε έναντι δανείων στους δανειστές μας για 99 χρόνια.

Επίσης, πιστεύαμε ότι τις δημόσιες επιχειρήσεις πρέπει να τις διαχειρίζεται το κράτος προς όφελος των πολιτών, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι συμφέρει περισσότερο οικονομικά να τις πουλήσουμε σε ιδιώτες και τις βγάλαμε σε πλειστηριασμό.

Εμείς λέγαμε ότι οι τράπεζες είναι ο μεγαλύτερος κλέφτης καπιταλιστής και ο υπαίτιος της κρίσης στην Ελλάδα και τον κόσμο, μέχρι που ανακαλύψαμε χτες δια του υπουργού Οικονομικών, ότι «αν δεν υπάρχουν τράπεζες και αν δεν μπορούν να δανείσουν στις επιχειρήσεις και σε νέα ζευγάρια έχουμε κοινωνικό πρόβλημα»!

Από την αρχή πιστεύαμε ότι είναι παράνομο να πληρώνουν οι πολίτες στους πανάκριβους δρόμους των εργολάβων, τους παράλογους φόρους των ακινήτων, τα πανάκριβα εισιτήρια στις συγκοινωνίες, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι είναι παράνομο να μην πληρώνουν οι πολίτες όταν οι εργολάβοι, οι εφορίες και οι συγκοινωνίες είναι στα δικά μας χέρια.

Από την αρχή λέγαμε ότι το σπίτι του καθενός είναι ιερό και δεν μπορεί μια τράπεζα να του το πάρει επειδή χρωστάει το δάνειό του, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι αυτοί που εμποδίζουν τους πλειστηριασμούς προστατεύουν τους μεγαλοαστούς, ενώ οι τράπεζες που πουλάνε σε ξένα funds τα δάνεια του κόσμου, συλλήβδην, στηρίζουν την ελληνική οικονομία.

Εμείς λέγαμε ότι η αστυνομία είναι φασιστική, πρέπει να αφοπλιστεί και να διαλυθούν τα ΜΑΤ, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι η αστυνομία είναι καλή αν μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε όπως κι οι άλλοι, ανοίγοντας κεφάλια φοιτητών, εργαζόμενων και όσων αντιδρούν στη πολιτική μας.

Λέγαμε μάλιστα, ότι τα χημικά είναι απαγορευμένος θάνατος που πρέπει να καταργηθούν, μέχρι που διαπιστώσαμε ότι κάνουν δουλειά και σε κλειστούς χώρους, ίσως καλύτερη από όση σε ανοιχτούς.

Εξ αρχής είμασταν υπερασπιστές των εργασιακών δικαιωμάτων των πολιτών μέχρι που ανακαλύψαμε ότι όσο πιο πολλά δικαιώματα έχουν οι πολίτες τόσο πιο πολλά προβλήματα έχουμε εμείς σαν κυβέρνηση. Και διορθώσαμε το λάθος μας.

Εμείς λέγαμε ότι το κόψιμο των μισθών και των συντάξεων ήταν μια καταστροφή για το λαό, αλλά σαν κυβέρνηση ανακαλύψαμε ότι αυτό το κόψιμο αύξανε τις θέσεις εργασίας. Κι αυτό το κάναμε σημαία μας.

Γιατί εμείς λέγαμε ότι δεν υπάρχει χειρότερο από την ανεργία και διεκδικούσαμε θέσεις πλήρους εργασίας. Μέχρι που ανακαλύψαμε ότι όσο λιγότερες θέσεις πλήρους εργασίας είχαμε τόσο περισσότερες θέσεις περιστασιακής εργασίας είχαμε. Κι έτσι ανακαλύψαμε ότι με τους αριθμούς και τους μισθούς ντροπής καταπολεμάς και την ανεργία.

Εμείς πιστεύαμε πάντα στην ειρήνη και τη φιλία των λαών και στον διαρκή αγώνα ενάντια σε κάθε μιλιταριστική και εξοπλιστική πολιτική, μέχρι που διαπιστώσαμε ότι το κράτος χρειάζεται στρατό και όπλα και συμμάχους, που μπορεί να σκοτώνουν ξώφαλτσα και κανέναν άμαχο, αλλά αν τους εκμεταλλεύεσαι σωστά μπορείς να γεμίζεις ιδιωτικές και κομματικές τσέπες.

Από την αρχή λέγαμε ότι είμαστε μαρξιστές λενινιστές, αλλά δεν το φωνάζαμε μη φοβηθούν οι ψηφοφόροι ότι θα τους πάρουμε τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους. Μέχρι που διαπιστώσαμε ότι κι αυτοί που είναι καπιταλιστές τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους τους έπαιρναν. Οπότε, είπαμε, γιατί αυτοί και όχι εμείς.

Επειδή, όμως, αυτοί είναι παλιές καραβάνες αποφασίσαμε να μοιραστούμε το βιός των Ελλήνων. Εμείς θα κάνουμε τους νόμους και θα περνάμε καλά, κι εκείνοι θα παίρνουν τα λεφτά και τα φιλέτα.

Όπως λέει ο αρχηγός μας και ο διευθυντής της κοινοβουλευτικής μας ομάδας: Θα σταματούσε ο πόλεμος στην Υεμένη αν εμείς δεν τους πουλάγαμε όπλα;

Αν δεν κάνουμε εμείς τη λιτότητα θα την κάνει κάποιος άλλος.

Αν δεν πουλήσουμε εμείς τα όπλα θα τα πουλήσει κάποιος άλλος.

Αν δεν κόψουμε εμείς μισθούς και συντάξεις θα τα κόψει κάποιος άλλος.

Αν δεν κάνουμε εμείς τους πλειστηριασμούς θα τους κάνει κάποιος άλλος.

Αν δεν στείλουμε εμείς τα ΜΑΤ να βαράνε θα τα στείλει κάποιος άλλος.

Αν δεν κονομήσουμε εμείς από το ελληνικό δημόσιο θα κονομήσει κάποιος άλλος.

Κι αν δε φτιαχτούμε εμείς τώρα από τους Έλληνες κεφαλαιούχους που μας στηρίζουν για  να περάσουμε ό,τι νόμους και διατάξεις θα τους κάνουν πλουσιότερους, θα το κάνει κάποιος άλλος.

Έτσι συντρόφια;

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης

liberal.gr