Αυτό το “φάουλ” Αλέξη Τσίπρα, εμείς δεν στο συγχωρούμε με τίποτα…

Όποιος θέλει να παραμείνει δέσμιος των αυταπατών του, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει. Δεν είναι υποχρεωτικό κανείς να θέλει να σταματήσει να είναι απατεώνας – εν προκειμένω πολιτικός – θεωρώντας ότι παριστάνοντας τους «Ρομπέν των Δασών», βάζοντας το χέρι στην τσέπη των πάντων για να μαζέψει χρήμα και να το παραδώσει σε πληθυσμιακές ομάδες όταν θα χρειαστούν να τον ψηφίσουν για να παριστάνει τον φιλάνθρωπο.

Θα πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε τα στοιχειώδη. Για να μιλάνε για πλεόνασμα το οποίο παίρνουν στα χέρια και απαιτούν να το μοιράσουν και ασφαλώς το κάνουν με πολιτικά βολικό τρόπο, πάει να πει ότι υπέβαλλαν τον Έλληνα φορολογούμενο σε μια θυσία που δεν χρειαζόταν.

Ασφαλώς γι’ αυτό τεράστια ευθύνη έχουν και οι Ευρωπαίοι, καθώς αδιαφόρησαν να προστατεύσουν τον σκληρά εργαζόμενο Έλληνα, ενώ γνώριζαν τα αποτελέσματα. Πώς να τους ψέξεις όμως, όταν εσύ τους εξέλεξες και όχι αυτοί;

Αν αυτό δεν σταματήσει, σωτηρία η χώρα δεν θα βρει. Σαφώς κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει ούτε με αγράμματους πρωθυπουργούς και μια παρέα που κατέλαβε την εξουσία με δημοκρατικές μεθόδους, καθώς αντί να μορφώνεται στα νιάτα της τελειοποίησε τις μεθόδους εξαπάτησης, αρχικά του ίδιου της του εαυτού – απότοκο της αγραμματοσύνης – και εν συνεχεία του ελληνικού λαού.

Ενός λαού, που μια ζωή έχει μάθει να αναζητά «πατερούληδες» και μεγάλωσε τα παιδιά της, τις τελευταίες γενιές, διδάσκοντάς τους τον παρασιτισμό και την αποσύνδεση με την έννοια της παραγωγικότητας, με το περίφημο «μπες στο δημόσιο παιδάκι μου, βρέξει χιονίσει θα πέφτει ο μισθός», λες και η «πίτα» που όλοι μοιραζόμαστε θα αύξανε από μόνη της.

Για να φτάσουμε τώρα να διαπιστώσουμε ότι από μια «πίτα» που διαρκώς συρρικνώνεται, μπορεί να πλήττεται τελευταίος, όμως ο δημόσιος υπάλληλος είναι καταδικασμένος. Διότι τόσες δεκαετίες ολοένα και λιγότεροι να δούλευαν ολοένα και περισσότερο για να ταΐσουν έναν απίστευτο αριθμό ανθρώπων που δεν πρόσθεταν σε αυτή την «πίτα».

Αυτοί μόνο διεκδικούσαν συνεχώς και μεγαλύτερο τμήμα της «πίτας» και οι απατεώνες του πολιτικού συστήματος δανείζονταν για να τους κρατούν ευχαριστημένους, αν και δεν είναι εύκολο να βρεις ανθρώπους με την αρετή να παραδεχτούν πως όταν δουλεύεις για το δημόσιο, αυτό σε πληρώνει από τα λεφτά του φορολογούμενου που κάνει κάτι άλλο…

Όχι με την ανακύκλωση σε διάφορες τσέπες του δημοσίου του χρήματος που εισπράττει από αυτόν που συνεισφέρει δημιουργώντας πλούτο στην ελληνική οικονομία. Διότι τέτοιες λογικές οδήγησαν κάθε λογής ανεξέλεγκτους πολιτικούς απατεώνες και τσαρλατάνους στο Μέγαρο Μαξίμου. Το πρόβλημα δεν είναι με αυτούς. Το πρόβλημα είναι με αυτούς που τους εκλέγουν.

Κανείς δεν λέει ότι αυτοί που θα έρθουν μετά τους τωρινούς πολιτικούς απατεώνες είναι εξασφαλισμένο ότι θα τα κάνουν καλά. Το «DP» έχει εκφράσει εκ αρχής την άποψή του και πίσω δεν κάνει. Αν δεν βάλουμε χέρι στο αδηφάγο και αντιπαραγωγικό, το παντελώς άχρηστο τμήμα του δημοσίου τομέα (π.χ. εκατοντάδες άχρηστοι οργανισμοί που φιλοξενούν τους μεγαλύτερους κηφήνες των κομμάτων με σκανδαλώδεις μισθούς, ακόμα και σήμερα) ελαφρύνοντας το βάρος στον φορολογούμενο, προκοπή δεν θα δούμε.

Έχουμε επίσης πει πολλές φορές ότι οι πολιτικοί απατεώνες της μεταπολίτευσης, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ασφαλώς που κυβέρνησαν και γιγάντωσαν το δημόσιο για να δημιουργήσουν «εκλογική πελατεία», αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ… ναι και αυτοί απατεώνες αποδείχθηκαν.

Όποτε κάποιος έβλεπε το αδιέξοδο και έλεγε να πάρει μέτρα είχε αυτούς να τάζουν «λαγούς με πετραχήλια», υβρίζοντας όλους τους υπόλοιπους με κάθε λογής χαρακτηρισμούς, ενώ τελικά ήταν οι χειρότεροι όλων. Στη συνέχεια νόμισαν ότι θα ξεπλυθούν στην «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» παραδεχόμενοι ότι είχαν… αυταπάτες.

Όχι τόσο εύκολα κύριοι και κυρίες. Διότι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Τους γνήσιους ηλίθιους, πολιτικά πάντα, του Λαφαζάνη και της Κωνσταντοπούλου και τους γνήσιους απατεώνες, πολιτικά πάντα, που ανακάλυψαν ότι για να συνεχιστεί η ντόλτσε βίτα της εξουσίας θα πρέπει να αλλάξουν «τροπάριο».

Οι πρώτοι είναι αυτοί που συνεχίζουν να πιστεύουν κάθε λογής μπούρδα, νομίζοντας ότι είναι μόνοι τους σε αυτό τον κόσμο και πως με την ελληνική μαγκιά (όχι στους Ρώσους όπως έδειξαν οι τεμενάδες κάποιων) ή/και το σαλτάρισμα στο μάτι, θα τρομάξουν όλοι και θα μας κάνουν τα χατίρια. Τόσο ανεγκέφαλοι. Οι δεύτεροι εξελίχθηκαν στα κορυφαία εκτελεστικά όργανα των δανειστών, καθώς περνούσαν μέτρα χωρίς να ανοίξει μύτη.

Αν έχει υπάρξει ένα μάθημα για τους ανθρώπους με εγκέφαλο στην Ελλάδα έχοντας δοκιμάσει όλους τους πολιτικούς απατεώνες, κάθε απόχρωσης, είναι το όταν ακούει κανείς κάποιον που να παριστάνει τον παντογνώστη και τον σωτήρα, πρέπει να φεύγουμε από δίπλα του με την ταχύτητα του φωτός.

Σημαίνει ότι είναι άνθρωπος που δεν έχει την παραμικρή γνώση για τη σχετικότητα των οικονομικών και άλλων «συνταγών ευημερίας» που υπόσχονται οι πολιτικοί απατεώνες με στόχο να υφαρπάξουν την ψήφο και να άρουν την κουτάλα στα χέρια και να ευημερήσουν αυτοί σε βάρος μας.

Μην ασχολείστε καν με αγαθές προθέσεις. Πολλοί είχαν σε όλα τα κόμματα. Μην ασχολείστε με «καλά παιδιά». Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αδιαφορούμε αν θα μας κυβερνήσει ένας «πολιτικός τσογλαναράς», αρκεί να καταλαβαίνει και να έχει στο μυαλό του ξεκάθαρο στόχο και κάποια βήματα στο μυαλό του για να τον πετύχει.

Διότι από ωραία λόγια μπουχτίσαμε, όλοι αποδείχθηκαν φελλοί, άλλος περισσότερο κι άλλος λιγότερο. Όμως το να σου ξερνάει κατάμουτρα ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός «εμείς πετυχαίνουμε εκεί που οι άλλοι απέτυχαν βγάζοντας τη χώρα από τα μνημόνια» και μάλιστα σε δημοσιογράφο της κρατικής τηλεόρασης, πρώην υποψήφιο με τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά από όσα έχουν συμβεί, σημαίνει ότι σε θεωρεί πολύ μαλάκα. Αυτό είναι που δεν του συγχωρούμε με τίποτα και του επιστρέφουμε τον χαρακτηρισμό.

Μιχαήλ Βασιλείου  

defence-point.gr