Βάλε τη σκόνη σε κουτί

γράφει ο Απόστολος Λυκεσάς

Στο πλήρωμα αυτού του χρόνου, ο ποταμός Πακτωλός στέρεψε. Αλλά ο Μίδας παραμένει αχόρταγος. Κατέχει την τέχνη να μετατρέπει ό,τι πιάνει σε χρυσάφι. Οπότε, καλοδεχούμενα και τα μπακίρια.

Δέχεται και χαρτί ο Μίδας, βιβλία, παλιοκαιρίσια περισσότερο αλλά και σύγχρονα, χαρτοκόπτες, σεμεδάκια, αυτά της γιαγιάς, όχι τα σύγχρονα των μηχανών, και έπιπλα, άλλων εποχών, ας είναι και πληγωμένα στις γωνίες από απροσεξίες στις βεγγέρες, δείχνουν τον βαθμό ανεμελιάς των συμποσιαστών.

Ο Μίδας στα χρόνια μας εξελίχθηκε, μας καλεί, ακόμη κι αν είμαστε ανεπρόκοποι οι ίδιοι ή αν μας έτυχαν κακοτοπιές, να μην απελπιστούμε. Στις εισόδους των πολυκατοικιών, κάτω από το ποδόμακτρο, μέσα στις γραμματοθυρίδες, χέρι με χέρι, μας ενημερώνει ότι τώρα που το χρυσάφι μας (δαχτυλίδια, καδένες, σκουλαρίκια κ.λπ.) τέλειωσε να μην χολοσκάμε.

Δέχεται με ευχαρίστηση κάθε τι, κι ας έπεσε η κίνηση στα ανταλλακτήρια χρυσού, τα ενεχυροδανειστήρια. Γι' αυτό τώρα διαφημίζονται τα παλαιοπωλεία, επέστρεψαν σαν δάφνες από παλιές δόξες, αναδύονται από την καταφρόνια και τις σκόνες τους.

Δεν υποδέχονται πλέον μόνο τους περίεργους ή τους αργόσχολους στις προθήκες τους, αγοράζουν ό,τι κοσμούσε κάποτε τα σπίτια μας, όχι πια μόνο απογόνων που περιφρονούν τα κειμήλια των προπατόρων.

Οποιος έχει ανάγκη ρευστό καλείται να εκποιήσει μικροαντικείμενα, πίνακες ζωγραφικής, ρούχα κάποιας αξίας (γουναρικά και δερμάτινα κατά προτίμηση, κανά κλασάτο κοστούμι), δίσκους, κι ας ακούγεται εκείνο το χριτς χρατς, συστήνεται από ψυχοθεραπευτές στους πάσχοντες από νοσταλγία αλλά πιάνει και για την ανία.

Αν πάλι είστε στην ανάγκη και κάποτε είχατε περιοδεύσει στις αγορές των Ρωσοπόντιων αγοράζοντας κιάλια, διόπτρες και κομπολόγια από κοράλλι, από όνυχα, αχάτη, όλα μπορείτε να τα κάνετε με τη σειρά σας ευρώ με μια κίνηση, δεν χρειάζεται να απλώσετε σεντόνι στα πεζοδρόμια.

Η ζήτηση κανονίζει τις προσφορές, ισορροπεί τις ανάγκες, ταΐζει τις επιθυμίες, η αγορά είναι σύγχρονη πριν ο «εκσυγχρονισμός» βρει τους «φιλοσόφους» του. Βάλτε τη σκόνη σε κουτί. Οι εξτραβαγκάντσες βρίσκουν νόημα και αξία ακόμη κι αν δεν το επιδιώκουν.

Δεν έχει απλώς ιστορία αυτή η γνώση, έχει και μυθολογία. Αστοχο και διόλου τυχαίο δεν είναι που ο Πακτωλός συμβαλλόταν στην κατάληξή του με τον ποταμό Ερμο. Ερμοι σάμπως δεν είναι, παντέρημοι όσοι αναγκάζονται να εκποιήσουν το έχει τους;

Κι ο Μίδας ικανός και επιδέξιος, της αριστείας ο επιφανέστερος απατεώνας, αιώνες τώρα κρύβει τα γαϊδουρινά αυτιά του, τη θεϊκή τιμωρία του, αλλά όλοι κοιτάζουν το χρυσό σκουφί του και κομπάζει από πάνω πως είναι θέμα στυλ. Χρυσόσκονη αυτό, πουλιέται τζάμπα και μπορεί να αγοραστεί χρυσάφι.    

efsyn.gr