Όταν οι τραπεζίτες προσγείωσαν ανώμαλα τον κ. Τσίπρα

Στην παιδική χαρά τα ανήλικα παίζουν σε έναν φανταστικό κόσμο που φτιάχνουν, χωρίς να έχουν επίγνωση του πραγματικού. Ο πραγματικός είναι πολύ τρομακτικός, με τη σοβαρότητά του, για τα παιδιά, που βρίσκουν καταφύγιο στην ασφάλεια της φαντασίας. Το ίδιο κάνει και η κυβέρνηση. Χτες έδωσε ρεσιτάλ αποδείξεων ότι ζει σε περιβάλλον παιδικής χαράς.

Στην αρχή της μέρας ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με το προεδρείο της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Παρακάμπτουμε το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πλέον ελληνικές τράπεζες και ελληνικά προεδρεία, δεδομένου ότι, με απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας τα δ.σ. των τραπεζών απαρτίζονται από στελέχη του εξωτερικού, με κριτήριο τον επαγγελματισμό τους και όχι τις συγγένειες και τις κυβερνητικές επιθυμίες, όπως γινόταν μέχρι πρότινος.

Επιπλέον, οι Έλληνες τραπεζίτες εξαφανίστηκαν ως τέτοιοι μετά από τις τέσσερις (4) ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών (η 4η επί ΣΥΡΙΖΑ ήταν αχρείαστη) που μηδένισαν την αξία των μετοχών τους. Μπορεί να παρέμειναν πλούσιοι σε άλλους τομείς. Ως τραπεζίτες τέλειωσαν.

Και ενώ το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι τράπεζες είναι της ικανής ρευστότητας και ευελιξίας να αντιμετωπίσουν μια κρίση ώστε να μην ανακεφαλαιοποιηθούν πάλι (όπως ζητάει το ΔΝΤ και οι ΗΠΑ), αλλά και της έλλειψης κυβερνητικής πολιτικής ανάπτυξης ώστε να αρχίσουν να ξαναδίνουν δάνεια, ο πρωθυπουργός ξόδεψε τη συνάντηση για ένα φτηνό και προπαγανδιστικό λογίδριο πρώτης δημοτικού! Για να πουλήσει στο αφελές ακροατήριό του ότι «τα είπε στους τραπεζίτες»! Ο υπάλληλος τα είπε στα αφεντικά του!

Την ώρα που ο ίδιος είναι ανίδεος από τον τρόπο που λειτουργούν οι τράπεζες, αντί να στήσει αυτί μήπως και μάθει κάτι τις από τους διοικητές, τους έβγαλε έναν δεκάρικο λες και μιλούσε σε τμηματάρχες του ΟΑΕΔ! Για την ακρίβεια, ο πρωθυπουργός της χώρας κάλεσε τους τραπεζίτες να …διαψεύδουν τα ΜΜΕ που μιλάνε για πλειστηριασμούς «λαϊκών σπιτιών», να προστατεύουν τους αδύναμους πολίτες από τους πλειστηριασμούς και να φτιάξουν σύστημα προτεραιότητας μαζί με την κυβέρνηση (!) ώστε να κυνηγάνε τους μεγαλοοφειλέτες, αντί, όπως, είπε, «να τους προστατεύουν»!

Ο άνθρωπος δεν έχει επίγνωση ούτε της θέσης του ούτε πού μιλάει. Όπως όλοι οι ανίδεοι ανά τον κόσμο. Οι πρώτοι που θέλουν να πάρουν τα λεφτά από τους πλειστηριασμούς είναι οι τραπεζίτες. Και μάλιστα τα χοντρά λεφτά κι όχι τα φραγκοδίφραγκα. Είτε πουλώντας σε funds είτε αποκτώντας τα ακίνητα στο χαρτοφυλάκιό τους. Αν δεν τα πάρουν τα κεφάλαια, θα μείνουν στο κόκκινο, θα ανακεφαλαιοποιηθούν, θα μηδενιστούν πάλι οι αξίες τους και οι πρώτοι που θα χάσουν θα είναι αυτοί οι ίδιοι. Ο τελευταίος που χρειάζεται να τους το πει είναι οποιοσδήποτε άσχετος με τη δουλειά τους. Και μάλιστα ένας ανίδεος πρωθυπουργός.

Δεύτερον, ο ανίδεος πρωθυπουργός θα’ πρεπε να ξέρει ότι καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να ανακατευτεί στον τρόπο λειτουργίας των τραπεζών, σύμφωνα μ αυτά που έχει συμφωνήσει ο ίδιος με τις εντολές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της ΕΕ! Αφήνω κατά μέρος ότι η ταχύτητα δουλειάς στις τράπεζες και η ταχύτητα δουλειάς του δημοσίου έχουν τη σχέση της μέρας με τη νύχτα. Άρα, οι μπαρούφες περί κοινών παρατηρητηρίων που θα ξεδιαλέγει τους πλειστηριασμούς δεν είναι ούτε για τσιπουράδικο του Βοτανικού. Είναι για μπάφους.

Τρίτον, οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Είναι σφαγεία. Κοιτάνε μόνο υποχρεώσεις των πελατών. Οι δικές τους είναι ελάχιστες, χάρη στους νόμους που περνάνε οι κυβερνήσεις, καλή ώρα και του κ Τσίπρα, που είναι υπηρέτης τους. Αυτό σημαίνει ότι αν έχεις λεφτά να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις έχει καλώς. Αν δεν έχεις έχασες. Προστατευτισμός από τις τράπεζες δεν υπάρχει.

Τέταρτον, οι τράπεζες δεν είναι χασοχρόνικοι δημόσιοι οργανισμοί για να απασχολούν Τζανακόπουλους και σία, που να ασχολούνται με την κάθε δημοσίευση στα ΜΜΕ. Κάποτε, προ αυτής της 7ετίας, οι κρατικές τράπεζες που λατρεύει ο κ Τσίπρας και η κατά φαντασία αριστερή παρέα του, χρυσοπλήρωναν στρατό ολόκληρο από δημοσιογράφους όχι για να γράφουν, αλλά για να μη γράφουν για τα ευαγή αυτά ιδρύματα και τις δραστηριότητές τους. Εκτός αν ο κ διοικητής παραβρισκόταν σε καμμία δεξίωση.

Οι επαγγελματίες Τραπεζίτες, που τον άκουσαν ευγενικά στις προπαγανδιστικές ανοησίες του, φυσικά δεν του χαρίστηκαν, όπως άφηναν να εννοηθεί χτες τα παπαγαλάκια της κρατικής προπαγάνδας, που πρωταγωνιστούν στα fake news. Τον έβαλαν στη θέση του με τον πιο αυστηρό και δωρικό τρόπο. Εξέδωσαν μια ανακοίνωση όπου ούτε λίγο ούτε πολύ του λένε ότι:

Δεν είναι αυτός που τους ορίζει τι θα κάνουν, αλλά η ΕΚΤ και η Τράπεζα της Ελλάδος, οι ελληνικοί νόμοι και οι δικαστικές αποφάσεις. Σ αυτά είναι συνεπείς! Έχουν φροντίσει πριν το σκεφτεί ο Τσίπρας να προχωρούν εδώ και χρόνια σε ρυθμίσεις όταν οι υπόχρεοι έχουν αδυναμία, σε επαφή με τα νοικοκυριά αυτά. Αλλά, το κερασάκι το άφησαν για το τέλος: Μόλις άρχισαν οι πλειστηριασμοί εμφανίστηκαν και οι κακοπληρωτές για να μη χάσουν τα ακίνητά τους, του είπαν. Επομένως, μην ανακατεύεσαι σε κάτι που έχεις απεμπολήσει ως υποχρέωση του κράτους.

Απεμπολήσει, γιατί (αυτό δεν του το είπαν) δεν έχει φέρει για ψήφιση κανένα νόμο ή διάταξη που να προστατεύει την πρώτη κατοικία εδώ και τρία χρόνια που κυβερνάει. Γιατί; Γιατί ο επαναστάτης της θεωρίας έκατσε σούζα στην απαίτηση της τρόικας να σταματήσει να προστατεύεται η πρώτη κατοικία από την 1η Ιανουαρίου του 2018! Κι αφού άφησε τα σπίτια απροστάτευτα στα χέρια των τραπεζών τώρα ζητάει από τους τραπεζίτες να τα προστατεύσουν! Πόσο πιο μεγάλος θεατρίνος!

Μ αρέσει που ο πρωθυπουργός (ή αυτός που του το σφύριξε από τους ευφυείς συνεργάτες του) επιχειρηματολόγησε, καλώντας τους τραπεζίτες να… υπερασπιστούν το όνομα τους για να μη λέει η κοινωνία ότι αυτοί οι κακοί της παίρνουνε τα σπίτια!

Ο άνθρωπος δεν έχει ιδέα ούτε ότι ο τραπεζίτης λογοδοτεί μόνο στους μετόχους του. Χωρίς συναίσθημα. Και τρέφεται από την τσέπη των πελατών του.  Άμα παρουσιάζει καλύτερους αριθμούς παίρνει bonus και θέσεις. Καλύτεροι αριθμοί σημαίνει περισσότεροι πολίτες χρεωμένοι και αξιόχρεοι. Με περισσότερα «προϊόντα». Κοινώς, δάνεια. Περισσότεροι αξιόχρεοι πολίτες σημαίνει οικονομική πολιτική της κυβέρνησης που να πλουτίζει τους πολίτες ώστε να είναι αξιόχρεοι. Δε δίνουν μισθούς, συντάξεις και επιχειρηματικά κέρδη οι τράπεζες. Οι πολιτικές των κυβερνήσεων τα δίνουν.

Μερικές, σαν του κ. Τσίπρα, αντί να δίνουν τα παίρνουν. Από τους πολίτες. Για να τα δίνουν στις ξένες τράπεζες. Οι νουθεσίες τον μάραναν τον πρωθυπουργό.

Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης

liberal.gr