Κανείς δεν μασάει πια, Λάκη

Ο Λαζόπουλος δήλωσε ότι ζει πια σε σπίτι 40 τ.μ. Ας αφήσει τις δηλώσεις και τις συνεντεύξεις και τις κλάψες. Δεν ψυχοθεραπεύουν. Ο καθένας και ο καναπές του. Εκμεταλλεύτηκε τα ρηχά των ανθρώπων. Τώρα, Λάκη μου, στα βαθιά

 γράφει η Ρέα Βιτάλη

Α ρε Λάκη! Το’ χασες προ πολλού. Και με τις δηλώσεις σου, ότι κατοικείς σε 40 τετραγωνικά και το προβάρισμα του νέου σου θεατρικού ρόλου, του «κακομοίρη», είδα και το σημείο που χάθηκες.

Τι να ζεις σε 40 τ.μ, τι σε 1040 τ.μ… Αν έχεις χάσει εσένα. Τον μόνο χώρο που ορίζουμε, έρμε, (στην ηλικία μας πρέπει να το έχουμε εμπεδώσει) είναι όσο το ύψος μας, το πλάτος μας, το βάρος μας. Εμείς, μετά ψυχής και κοκάλων. Χωρίς καν τον ίσκιο μας. Γιατί κοροϊδεύεις έτσι τον εαυτό σου;

Τίποτα πιο γελοίο από τον πλούσιο που υποδύεται τον φτωχό και τον φτωχό που υποδύεται τον πλούσιο. Ο δεύτερος έχει δικαιολογητικό ένα ανθρώπινο «Για το έτσι ρε αδελφέ! Θέλω και ‘γω».

Αλλά ο πλούσιος; Καταθέσεις εκατομμυρίων στο εξωτερικό, ο Λάκης. Με στράβωσε ο λογαριασμός σου. Για να τα έχεις «εύκαιρα» είχες πει, για ταινία. Τι λες ρε Λάκη; Ολοι τα εύκαιρα τα είχαμε μια ζωή, «μην και μας βρει κανέναν κακό» και εννοούσαμε υγεία. Και δεν έμεινε σε κανέναν «εύκαιρο» για εύκαιρο. Τι έγινε άραγε η ταινία; Εδώ έπρεπε να τα έχεις Λάκη. Εδώ παίζεται το έργο. Αλλού η κάμερα, αλλού το έργο; Στον τόπο σου. Να τα παραδώσεις μάλιστα στα χέρια της κυβέρνησης που στήριξες με νύχια και με δόντια, λυσσαλέα. Να τα εμπιστευτείς για τους καλούς τους σκοπούς. Φαντάζομαι σου έκοψα τα πόδια και μόνο που το διάβασες! Πλάκα σου κάνω. Ερμε των 40 τ.μ διαμονής.

Ενα μόνο θα σου θυμίσω. Τότε που ανάδευες τις σημαίες της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Και έκλαιγες για τους μετανάστες της Αυστραλίας. Πόσο έπαιζες μια ζωή με το συναίσθημα! Πόσο ξεπούλησες δράμα! Ο πιο κωμικά δραματικός ηθοποιός στήριξε τον πιο σαρκαστικά ψεύτη Πρωθυπουργό. Αν την έκλαψες την Ολυμπιακή των παχυλών μισθών και αποζημιώσεων! Την ταβέρνα-παραμάγαζο της εκάστοτε εξουσίας. Τεφτέρια και τεφτέρια… Γράψε χρέη. «Πωλείται και μια δραχμή» είχε πει ο Χατζηδάκης. Τον έσπασαν στο ξύλο. Προστάτης ο Λάκης του λαού, δακρύζων για την Ολυμπιακή. Και μετά πιάσαμε καθαρίστριες. Καμάρωσε τώρα μια ελληνική εταιρεία, υγιή, που δεν χρηματοδοτούμε Λάκη και που σαρώνει τα διεθνή βραβεία. Εννοώ την Aegean.

Ποτέ δεν πρόλαβες αυτοκριτική. Γιατί δεν ήταν ψευδαισθήσεις, ούτε σε οδηγούσαν ιδέες, για να είναι εύκολα τα πράγματα. Εσύ, ακολουθούσες στυγνά το συμφέρον του νταραβεριού με την εξουσία με την πνιγηρή νοοτροπία «επαρχίας», να είσαι «από κοντά». Και τώρα μπορεί γι’ αυτό να θρηνείς. Δεν ξέρεις από ποιο χέρι να πιαστείς. Είναι αυτά τα άτιμα μεσοδιαστήματα. Πνίγηκες στην ανασφάλεια. Ποιο το επόμενο χέρι;

Διαπόμπευσες κόσμο, χλεύασες μέχρι αναπήρους, έκλασες (προσφιλέστατες οι πορδές στο λεξιλόγιό σου) κάθε έστω «μήπως;» στα μούτρα, «ιεροκήρυκας» άνευ θρησκείας, καθοδηγητής χαμένος ο ίδιος. Εκμεταλλεύτηκες τα ρηχά των ανθρώπων. Τώρα Λάκη στα βαθιά. Ασε τις δηλώσεις και τις συνεντεύξεις και τις κλάψες. Δεν ψυχοθεραπεύουν. Ο καθένας και ο καναπές του. Εχει δουλίτσα. Τι σε 40 τ.μ., τι σε 1040τμ… Οσο το ύψος μας, όσο το πλάτος μας, όσο το βάρος μας. Αναζητώντας μακάρι το «ειδικό» μας βάρος.

Λάκη και ψεύδεσαι και τρως. Αλλά κανείς δεν μασάει πια… Λάκη! 

protagon.gr