Θα καούμε στο (προεκλογικό) ζέσταμα

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Το περασμένοΣάββατο, κατά την επίσκεψή του στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός  ανακοίνωσε το κλείσιμο της Βουλής και  εγκαινίασε επίσημα την προεκλογική περίοδο για τις εκλογές της 21ης Μαΐου.

 

 

Πρόκειται ωστόσο μόνο για το τυπικό σκέλος της έναρξης της προεκλογικής διαδικασίας, καθώς αυτή έχει ήδη ξεκινήσει από την αρχή του χρόνου, για να μην πούμε νωρίτερα. Ήδη οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν «οργώσει» μια φορά τις περιφέρειες της χώρας και θα τις ξαναοργώσουν στοχευμένα δίνοντας βάρος εκεί όπου παρατηρούνται προβλήματα συσπείρωσης.

 

Πρόκειται, τελικά, για μια μακρά προεκλογική περίοδο, η οποία, όπως είπαμε, έχει ξεκινήσει πολύ νωρίτερα και έχει ήδη οδηγήσει τα κόμματα εξουσίας (Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και τον πιθανό εταίρο τους σε περίπτωση που προκύψει από τις κάλπες δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας) σε έναν βούρκο μικροπολιτικών αντιπαραθέσεων.

  

Ειδικότερα, και κατά κύριο λόγο, η αντιπαράθεση των δύο «φαβορί» (Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ) για τη νίκη στις επικείμενες εκλογές επικεντρώνεται στα «άπλυτα» του καθενός, τα οποία ο άλλος αναζητά για να τα βγάλει στη φόρα.

 

Οι… λασπομαχίες των δύο «μεγάλων» μπορεί να λειτουργούν συσπειρωτικά ως προς τους δεδομένους ψηφοφόρους τους, την ίδια στιγμή ωστόσο προκαλούν την αποστροφή στο «νηφάλιο» κοινό, που ψάχνει να βρει, να μελετήσει και να συγκρίνει τα προγράμματα των επίδοξων κυβερνητών του τόπου.

 

Την ίδια αποστροφή και απέχθεια δημιουργούν οι «μικροπολιτικές» προσωπικές επιθέσεις και στους νέους ψηφοφόρους, οι οποίοι αδυνατούν να παρακολουθήσουν αυτού του είδους την αντιπαράθεση.

Ενδεχομένως οι εν λόγω πολιτικές «λασπομαχίες» να βολεύουν τους επίδοξους νικητές των επόμενων εκλογών, καθώς με αυτόν τον τρόπο μπορούν να κρύψουν βασικές ομοιότητες σε μια σειρά από μείζονα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την καθοδηγούμενη από τις Βρυξέλλες (Γερμανία) οικονομική και εξωτερική (από τις ΗΠΑ) πολιτική της χώρας.

 

Σε κάθε περίπτωση τα μέχρι στιγμής δείγματα της τακτικής που έχουν υιοθετήσει τα κόμματα δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας: μέχρι να φτάσουμε στην κάλπη θα αξιοποιηθεί / χρησιμοποιηθεί κάθε διαθέσιμο βρόμικο χαρτί εις βάρος του αντιπάλου, γεγονός που πιθανότατα θα αποτυπωθεί και στην κάλπη. Κι αυτό διότι η πολιτική αντιπαράθεση αυτού του επιπέδου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια το ίδιο το σύστημα, μέρος του οποίου είναι τα κόμματα (εξουσίας), στην απαξίωση και τους ψηφοφόρους στην «παραίτηση» και την αποχή…