Της Πρωταπριλιάς

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Γνώρισα τον Κυριάκο Ντελόπουλο, από τον Στρατή Φιλιππότη, στο βιβλιοπωλείο του Στρατή, Σόλωνος 69, που ήταν προπαντός πρωινό εντευκτήριο φίλων, αρκετοί των οποίων, μετά μεσημβρίαν, συνέχιζαν τις… εντεύξεις στα πέριξ ταβερνεία. Πολυγραφότατος, πολυποίκιλος, ιδιαίτερος και βραβευμένος (αν και σ’ αυτό δεν πολυδίνω σημασία), βιβλιοκριτικός, χιουμορίστας… τον γνώριζα τότε –αρχές δεκαετίας ’90– κυρίως από τις βιβλιοκριτικές του στην «Καθημερινή» και τα σκωπτικά του πονήματα: «Στραβά κι ανάποδα» και «Επιχείρησις μαργαριτάρια», ερανίσματα αμφότερα που απέδιδαν την κοινωνική και γλωσσική μας «αφασία»: «Δεν μας δώσατε άλλα “μαργαριτάρια” κύριε Ντελόπουλε!», του είχα πει. Γέλασε καλόκαρδα: «Κύριε Μανταίο», είπε. «Τότε που συνέλεγα “μαργαριτάρια”, ήταν τόσο σπάνια που μου έβγαινε η πίστη στο ψάξιμο!.. Τώρα, μια γύρα να κάνεις… φτιάχνεις ολόκληρο τόμο!..».

 

Οπως εκείνο το πολύ έξυπνο γκράφιτι που κρύβει -ή μάλλον… φενακίζει- το λάθος με επιτηδευμένη ανορθογραφία: «λάθως» και σε μπλοφάρει. Διότι πώς να πεις «λάθος» κάτι που ομολογεί ότι είναι «λάθως»! Κάπως έτσι και τώρα, μέσα στις πολλές εκπτώσεις, εξέπεσε και η παράδοση με τα έθιμά της. Ψεύτισε και το ψέμα! Πού να βρει θέση το σκωπτικό, αθώο, εκτονωτικό, ψέμα της Πρωταπριλιάς, να συναγωνιστεί –έστω τη μία μέρα του χρόνου που τη δικαιούται!– τα ψέματα που πέφτουν βροχή όλο τον χρόνο. Προπαντός, όταν έχεις μια κυβέρνηση που ειδικεύεται στα ψεύτικα ψέματα, με ντοκτορά στη διάψευση αληθειών.

 

Βέβαια, τα προεκλογικά ψέματα είναι εξαιρετέα, είναι… τα κατά συνθήκη ψεύδη, για να θυμηθούμε τον Μαξ Νορντάου και τα εφηβικά μας αναγνώσματα με τις εκδόσεις Δαρεμά. Με τα προεκλογικά ψέματα δεν γεμίζεις απλώς μια πρωταπριλιάτικη Τρίτη Ματιά, ανοίγεις… κατάστημα οπτικών. Δεν μπορώ όμως να μη σταθώ σε ένα μόνο του πρωθυπουργού, πρόσφατο, από την ομιλία του στη Λαμία: «Το σύνθημα “μένουμε Ευρώπη” του άλλοτε, πετύχαμε να μετατραπεί σε “γίναμε Ευρώπη σε όλα τα επίπεδα…”», είπε ο… αδιάψευστος. Που τώρα, αντί ψεμάτων, μεταθέτει ημερομηνίες… εγκαινίων, για το τέλος του χρόνου· όπως, ενδεικτικά, η… επικαιρότατη δραματικά τηλεδιοίκηση των τρένων και η δαπανηρότατη… σαρκαστικά λειτουργία του μετρό Θεσσαλονίκης. Τότε δηλαδή που θα τρέχει η επόμενη κυβέρνηση (προσωπικά είμαι βέβαιος, όχι δική του!) να ξεχωρίσει τις αλήθειες από τα ψέματα της περιόδου διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Οπου το ψέμα πήγε σύννεφο, νοθεύοντας ακόμα και την έννοια «ψέμα».

Βέβαια, υπάρχει ένα ψέμα που ξεφεύγει από τις συντεταγμένες ενός κοινού (ακόμα και για πολιτικό) ψέματος και καταλήγει να είναι βλασφημία, με μόνο ελαφρυντικό του Κυριάκου Μητσοτάκη την πλημμελή γνώση του της ελληνικής γλώσσας. Διότι, μόνο «ατύχημα» δεν λες το εθνικό δυστύχημα στα Τέμπη, όπως το είπε ο πρωθυπουργός της Ελλάδας στη συνέντευξη που έδωσε στον Σταύρο Θεοδωράκη («Alpha»): «… η σημερινή κυβέρνηση έχει την πρώτη ευθύνη, διότι επί των ημερών μας έτυχε αυτό το ατύχημα». Δεν θα παραλείψω –στην ίδια συνέντευξη– και την αφοπλιστική… ταπεινοφροσύνη του: «… μιλάτε σε έναν άνθρωπο που δεν του αρέσουν οι κομματικοί διορισμοί»! Εδώ… φοράς φούστα, μπλούζα και πας εκδρομή… θα έλεγε ο Τσιφόρος.

 

Στο μεταξύ και εν όψει εκλογών (ακόμα δεν διέψευσε την ημερομηνία ο πρωθυπουργός), η (πρωθυπουργική) ΕΥΠΠ (Εθνική Υπηρεσία Παρακολουθήσεων και Παραπλάνησης) ρίχνει στο «παιχνίδι» βροχή… πράκτορες ισλαμικών χωρών, μετά την… ανάρπαστη Ρωσίδα του Παγκρατίου που… μην την είδατε. Θυμάμαι στίχο από παλιό ελαφρό τραγούδι: «Η ψευτιά είναι η μόνη αλήθεια»!