Οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν βλέμμα βαθύ

Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου απορρέουν απ’ την ανικανότητά του να καθίσει σ’ ένα δωμάτιο μόνος και σιωπηλός.~ ΠΑΣΚΑΛ

Στους καιρούς μας, η μοναξιά θεωρείται απειλή, ήττα. Στο όνομα τούτου του τρόμου, αποφασίζονται και οι βαρύτεροι συμβιβασμοί. Συμβιβασμοί στη συντροφιά, στη δουλειά, στους φίλους, στις ιδεολογίες, στο γάμο.

Υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να κοιμούνται με τον εχθρό τους, να μοιράζονται την κάθε μέρα τους με κάποιον που περιφρονούν, που τους μειώνει, τους αποδιοργανώνει το χαρακτήρα, παρά να ζήσουν, έστω και για ένα διάστημα, μόνοι.

Λέγεται ότι «φόβος μοναξιάς είναι φόβος εαυτού» ίσως και γι’ αυτό είναι τόσο ισχυρός, ολοκληρωτικός φόβος. Όταν ο ίδιος ο εαυτός μας, μας είναι άγνωστος, απωθημένος, παραποιημένος και ξένος, τον αποφεύγουμε.

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορείς να ζεις μέσα τους χωρίς να ζεις μαζί τους. Όπως και άνθρωποι που ενώ ζεις μαζί τους είναι αδύνατον να ζεις μέσα τους, έγραφε ο Γκαίτε.

Με άλλα λόγια, μέσα σε πολυμελή οικογένεια, μέσα σε φασαριόζικη παρέα που γλεντοκοπά, μέσα σε μια ομάδα που εκδράμει, η εσωτερική μοναξιά, η αληθινή γνήσια μοναξιά ενός μέλους μπορεί να φτάνει στην απελπισία. Δεν είναι όλοι γεννημένοι για να παντρευτούν, δεν είναι όλοι γεννημένοι για να γεννούν παιδιά.

Κοινωνικός δεν είναι ο κοσμικός. Κοινωνικός είναι ο άνθρωπος που μπορεί να συμπαθήσει τον άλλο. Να τον ακούσει με βαθιά προσοχή, να του ανοίξει την καρδιά του. Την κοινωνικότητα την ορίζει η ικανότητα της συμπάθειας και της αλληλοκατανόησης, ενώ την κοσμικότητα η σωματική συνύπαρξη για κάποιου είδους υλική συνεργασία: για να φωτογραφηθούμε, για παράδειγμα, σε κάποιο κοσμικό περιοδικό ή για να ανταλλάσσουμε επισκέψεις με σκοπό να παραμείνουμε σε ένα επίπεδο μελών καλής οικονομικής τάξεως κ.λπ.

«Αν και έχω χρόνια να σε δω, δεν έλειψες ποτέ από τη ζωή μου», έγραψε κάποιος σε παλιό του δάσκαλο.

Αυτές όμως είναι εμπειρίες που μόνο οι θαρραλέοι της μοναξιάς μπορούν να χαρούν. Γιατί η μοναξιά σου ασκεί το κουράγιο, σου εκλεπτύνει τη διαίσθηση, σου στερεώνει την αυτάρκεια και τη σεμνότητα που καταλήγει να επιλέγει κάθε σοβαρός άνθρωπος. Γιατί η μοναξιά είναι το σχολειό της αυτογνωσίας. Και όπως λέει ο Λάο-Τσε: «Αν όλο τον κόσμο γνωρίσεις, γνώρισες πολλά. Αν γνωρίσεις τον εαυτό σου, τα έμαθες όλα».

Προσέξτε ότι οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν βλέμμα βαθύ, ικανό να περιπλανηθεί συγκεκριμένο μέσα στον βαθύ τους εαυτό και μέσα στον βαθύ άλλον που κοιτάζουν. Δείχνουν να γνωρίζουν κάτι παραπάνω απ’ όλους όσοι ολημερίς τρέχουν κι ανακατώνονται σε ατελείωτες απασχολήσεις, φλυαρίες και παρέες.

Οι άνθρωποι που δεν αντέχουν τη μοναξιά, είναι εκείνοι που κάνουν τις χειρότερες σχέσεις. Με τους φίλους, με τα παιδιά τους, και κυρίως με τον ερωτικό τους σύντροφο. Αντιθέτως, εκείνοι που τα έχουν βρει με την ψυχή τους, καταφέρνουν τους πιο πλούσιους δεσμούς. Αγαπούν και είναι σε θέση να νοιάζονται.

Κάποιος ρώτησε ένα σοφό γέρο: «Μα γιατί δεν μπορώ τελικά να κρατήσω ένα φίλο κοντά μου, αφού το θέλω τόσο πολύ;» Και ο σοφός του απάντησε: «Ακριβώς επειδή το θες πάρα πολύ». Η λαχτάρα για σχέση φαρμακώνεται από τη λαχτάρα για ταύτιση, για εξάρτηση, για προβολές, για ρούφηγμα, για χρήση εντέλει.

Με τέτοιες ανάγκες για στόχους, δε συνδέεσαι. Συνεργάζεσαι μόνο για να ανταλλάσσεις αρρώστιες, παθογόνους ερεθισμούς και προφάσεις. Για να αποφεύγεις την πραγματικότητά σου που τρέμεις. Τέτοιες διαθέσεις σύντομα γίνονται αντιληπτές και κάνουν τον άλλον να ασφυκτιά και να απομακρύνεται.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο παλιάτσος και η Άνιμα» της Μάρως Βαμβουνάκη

Πηγή: sxeseis-kai-sunaisthimata

Ο «άτακτος» εισαγγελέας Ι. Αγγελής

Γράφει η Αντα Ψαρρά

Από τις αναφορές του στην υπόθεση Βγενόπουλου/Μαρφίν, το 2014, που είχαν μείνει στο σκοτάδι, μέχρι τις πρόσφατες καταγγελίες του για τη διερεύνηση του σκανδάλου Novartis.

Χαρτοπόλεμος... έγιναν και πάλι οι υποτιθέμενες εμπιστευτικές και απόρρητες καταθέσεις δικαστικών λειτουργών σε θέματα που αφορούν ενδεχόμενα πειθαρχικά παραπτώματα συναδέλφων τους. Οι γενικόλογες αναφορές του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ι. Αγγελή, κυκλοφόρησαν σε κάθε ραδιοτηλεοπτικό μέσο και έγιναν -αυτή τη φορά- αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.

Είναι γεγονός ότι ο συγκεκριμένος δικαστικός λειτουργός έχει εμπλακεί ως «πρωταγωνιστής» σε υποθέσεις που αφορούν πειθαρχικά παραπτώματα με πολυσέλιδες αναφορές που περιείχαν καταγγελίες για εγκληματικά λάθη στη διερεύνηση υποθέσεων μείζονος δημοσίου συμφέροντος.

Οπως τώρα στο πλαίσιο της διερεύνησης του σκανδάλου Novartis που ανασύρθηκαν και εξετάζονται εκ νέου μαζί με τις μηνύσεις των πολιτικών προσώπων, με τον ίδιο τρόπο ανασύρθηκαν και εξετάστηκαν οι προηγούμενες αναφορές Αγγελή στην υπόθεση του σκανδάλου Βγενόπουλου/Μαρφίν, που παρέμειναν όμως στο σκοτάδι της δημοσιότητας, παρά τις καταγγελίες του για παρεμβάσεις που είχαν στόχο να τεθεί το σκάνδαλο στο αρχείο. Ενα σκάνδαλο που η διερεύνησή του στην ουσία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ κι ας στοίχισε ακριβά όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα με επισφαλή δάνεια ποσού που ξεπερνάει τα 4 δισ.

Σήμερα, κάποιοι σπεύδουν να υιοθετήσουν τις καταγγελίες του πρώην εποπτεύοντος την Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς, Ι. Αγγελή. Σπεύδουν επίσης να απαξιώσουν ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς που δεν έκριναν βάσιμες τις συγκεκριμένες αναφορές φτάνοντας ακόμα σε σκόπιμη αμφισβήτηση της δικανικής κρίσης της πρώην ηγεσίας του Αρείου Πάγου.

Η επιλεκτική όμως υιοθέτηση των αναφορών Αγγελή αποδεικνύει ανάγλυφα τις σκοπιμότητες που κρύβονται πίσω τους.

● Αναφορά Ι. Αγγελή (Νοέμβριος 2014) Σκάνδαλο Μαρφίν

Ηταν άνοιξη του 2018, όταν η «Εφ.Συν.» αποκάλυψε την έκθεση αντιπροέδρου του ΣτΕ προς τον τότε πρόεδρο του ΣτΕ, κ. Σακελλαρίου, σχετικά με τις διαπιστωμένες ευθύνες εισαγγελικών λειτουργών στη (μη) διερεύνηση του σκανδάλου Βγενόπουλου/Μαρφίν. Η έκθεση στηρίχτηκε στις αναφορές του Ι. Αγγελή οι οποίες είχαν θεωρηθεί αρχικά ανάξιες διερεύνησης από την πρώην ηγεσία του Αρείου Πάγου το 2014, ενώ από τις καταθέσεις που έδωσαν στη συνέχεια όλοι οι εμπλεκόμενοι δικαστικοί λειτουργοί προέκυψαν σοβαρές πειθαρχικές ευθύνες (συγκάλυψη, παράβαση καθήκοντος και έλλειψη αμεροληψίας).

Η αναφορά Αγγελή ανασύρθηκε μετά την απόφαση της εισαγγελέως Γ. Τσατάνη να θέσει στο αρχείο την υπόθεση Βγενόπουλου, το 2016. Ο Ι. Αγγελής ήταν, την εποχή της διερεύνησης του σκανδάλου, επικεφαλής του τμήματος Δικαστικής Συνδρομής και Εκδόσεων της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών.

Η πολυσέλιδη αναφορά του στρεφόταν κατά εισαγγελικών λειτουργών, μεταξύ αυτών της εισαγγελέως Διαφθοράς, Ε. Ράικου (που ανέθεσε ανεξήγητα την ογκώδη δικογραφία στην εισαγγελέα Γ. Τσατάνη), του εισαγγελέα Εφετών Ι. Ντογιάκου κ.ά., ενώ στην κατάθεσή του ενέπλεκε και την πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτέρπη Κουτζαμάνη.

Ο κ. Αγγελής υπέβαλε την αναφορά του το 2014, μέσω της εισαγγελέως Γ. Τσατάνη προς συγκεκριμένο αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, αντί να την υποβάλει απευθείας στην Ε. Κουτζαμάνη. Αφού έγιναν τα σχετικά τηλεφωνήματα, κλήθηκαν όλοι οι εμπλεκόμενοι στο γραφείο της Ε. Κουτζαμάνη, προκειμένου να λυθεί η «παρεξήγηση». Ο Ι. Αγγελής κατέθεσε ότι αρχικά, µετά την υποβολή της αναφοράς του, του τηλεφώνησε η Ε. Κουτζαµάνη και του είπε: «Γιάννη, τώρα καταλαβαίνω τι μου έλεγες. Μπράβο».

Στη συνέχεια, όμως, όπως ο ίδιος καταθέτει, στη διάρκεια της συνάντησης των εμπλεκομένων, που έγινε στο γραφείο της, του επιτέθηκε. «Κρατούσε στα χέρια της την αναφορά μου, µου την επεδείκνυε σε αυστηρό ύφος λέγοντάς µου “τι είναι αυτά που γράφεις”. Της απάντησα ότι αυτά που γράφω όφειλα να τα αναφέρω λόγω συνειδήσεως και υπηρεσιακής υποχρεώσεως».

Σύμφωνα με την κατάθεσή του ήταν τόσο μεγάλος ο εκνευρισμός της Ε. Κουτζαμάνη, που ο ίδιος ζήτησε προστασία από τον συνάδελφό του. «Οταν ρώτησα την κ. εισαγγελέα κατά λέξη “πείτε µου τι θέλετε να κάνω και εγώ θα το κάνω, εάν δεν έχω προβλήματα συνειδήσεως”, αυτή εκνευρισµένη σηκώθηκε από το γραφείο της και µε απέπεμψε σκαιώς από τον χώρο και σχεδόν χειροδικώντας κινήθηκε προς το µέρος µου σε ύφος απειλητικό. Επειδή φοβήθηκα ότι ενδεχομένως θα χειροδικήσει εναντίον µου, σηκώθηκα όρθιος. Αυτή άπλωσε τα χέρια της μέχρι το ύψος του στήθους µου και µε απώθησε προς την έξοδο λέγοντάς µου κατά λέξη: “φύγε από εδώ. Δεν ντρέπεσαι να υπερασπίζεσαι τους Κύπριους χωροφύλακες και όχι εµάς τους Ελληνες”»!

● Αναφορά Αγγελή (Ιανουάριος 2019) Σκάνδαλο NOVARTIS

Στη συγκεκριμένη περίπτωση της NOVARTIS, ο κ. Αγγελής έδωσε την αναφορά του στην Ξένη Δημητρίου, η οποία και τη διαβίβασε στον αντεισαγγελέα Γ. Πεπόνη, ενώ στη συνέχεια έδωσε συμπληρωματική αναφορά στον ίδιο εισαγγελέα. Κατά την κρίση των δύο ανώτατων εισαγγελικών λειτουργών οι αναφορές αυτές προφανώς δεν περιείχαν στοιχεία τέτοια που να στοιχειοθετούν πειθαρχικά αδικήματα.

Εύλογα προκύπτει εδώ το ερώτημα γιατί ο ίδιος δεν έκανε άμεσα προκαταρκτική εξέταση ως εποπτεύων εισαγγελέας και, αν πράγματι εντόπιζε ευθύνες, γιατί δεν ζήτησε ευθέως την πειθαρχική δίωξη των εισαγγελέων κατά της Διαφθοράς. Πολύ δε περισσότερο όταν αυτή τη φορά η φιλολογία περί ανύπαρκτου σκανδάλου, σκευωρίας κ.λπ. ήταν αντικείμενο σφοδρών πολιτικών συγκρούσεων στις οποίες -ίσως και άθελά του- ενεπλάκη ως πρωταγωνιστής.

Σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει από τις... απόρρητες καταθέσεις Αγγελή, όλα ξεκίνησαν από το ταξίδι στη Βιέννη, όπου, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, η εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς δεν ακολούθησε τις οδηγίες του για επιπλέον εισαγγελικές ενέργειες. Οταν κλήθηκαν δε στο γραφείο της Εισαγγελέως Ξένης Δημητρίου -σύμφωνα με δημοσιεύματα-, ακολούθησαν μέχρι και κλάματα (!) που ακούστηκαν στους διαδρόμους του Αρείου Πάγου.

Μετά την παραίτησή του και αφού είχε υποβάλει και συμπληρωματική αναφορά, δημοσιεύτηκαν οι αναφορές Αγγελή περί «Ρασπούτιν», πιέσεων και στοχευμένων διώξεων κατά πολιτικών χωρίς στοιχεία. Ενώ όμως ο ίδιος ο κ. Αγγελής υποτίθεται ότι δεν παρέλαβε το στικάκι με τα στοιχεία για πρώην υπουργό από τους Αμερικανούς δικαστές, στη συνέχεια καταγγέλλει ότι η εισαγγελία κατά της Διαφθοράς καθοδηγείται από τον «Ρασπούτιν».

Και αυτή τη φορά επικαλείται συναντήσεις, ενώ διαπιστώνει ότι, από τη στιγμή που διαφώνησε με την Ε. Τουλουπάκη, η πρώην εισαγγελέας του Αρείου Πάγου δεν κινήθηκε μεν εναντίον του όπως η Ευτέρπη Κουτζαμάνη, αλλά είχε μαζί του έντονο διάλογο, στο τέλος του οποίου ο ίδιος είπε «εγώ δεν θα πάω στη φυλακή για τη Novartis».

  

Κλείστε τις γαμημένες τις βρύσες τώρα

Της Μαρίας Δεδούση

Να τος.

Σ’ αυτόν ακριβώς απευθύνεται ο Μπάμπης Παπαδημητρίου. Τα ρέστα μου ότι τον ψήφισε κιόλας.

Τον πέτυχα ακριβώς τη στιγμή που σκεφτόμουν ότι υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να πεις το ίδιο πράγμα και βασικά διάφορα κίνητρα για να κάνεις κάτι.

Ή για να μην το κάνεις.

Αυτός εδώ, αν πας και του πεις «ρε φίλε το νεράκι ας πούμε, έλεος κάπου, έχεις στεγνώσει τρεις Βαϊκάλες για να πλύνεις τον κουβά σου», θα σου πει, «έλα μωρέ, τσάμπα είναι το νεράκι».

Όπου βέβαια, το νεράκι δεν είναι τσάμπα, στην πραγματικότητα είναι ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ επειδή το νερό έπρεπε να είναι εντελώς τσάμπα, όχι ντεμί-τσάμπα.

Άμα δεν πιεις καθαρό νερό για 3-4 μέρες ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ, να θυμίσω, συνεπώς η αξία του καθαρού νερού είναι ανάλογη με εκείνη της ανθρώπινης ζωής.

Της ζωής και αυτουνού που έχει φράγκα και αυτουνού που δεν έχει.

Και άλλα πολλά συμβαίνουν με το νερό, αλλά όχι εδώ, στις έρευνες να πάτε να τα διαβάσετε.

Στα ψιλά γράμματα.

Βέβαια, αν βλέπεις τα πάντα από μια συγκεκριμένη σκοπιά, έχει δίκιο ο κυρ-Μπάμπης:

Θα σου πει ότι όλοι αυτοί πετάνε το νερό (που ο ιδιος δεν αντιλαμβάνεται βέβαια ΓΙΑΤΙ ακριβώς δεν πρέπει να το πετάνε), επειδή είναι φτηνό. Άρα, το ακριβαίνεις και σταματάνε να το πετάνε. Κι εχεις τριπλό όφελος:

Περιορίζεις την κατανάλωση, ψοφάνε οι πτωχοί που δεν έχουν να το πληρώσουν και κονομάνε και κανά-δύο ημέτεροι πλούσιοι.

Από την άλλη σκοπιά, την απέναντι, την από δω δλδ, μαθαίνεις τον κόσμο ΓΙΑΤΙ ακριβώς πρέπει να σέβεται το νερό και να μην αφήνει τη γαμημένη τη βρύση να τρέχει τρείς ώρες για να πλύνει ένα πιρούνι.

Μαθαίνεις τα παιδιά σου, τους ενήλικες, κάνεις δράσεις, κάνεις ότι πρέπει και δεν πρέπει, ΜΑ-ΘΑΙ-ΝΕΙΣ.

Εκπαιδεύεις.

Κι αφήνεις το νερό εντελώς τσάμπα.

Κοινωνική πολιτική λέγεται.

Και πολιτισμός.

Αυτά.

Κλείστε τις γαμημένες τις βρύσες τώρα.

Το νερό είναι συγκλονιστικά πολύτιμο για να το αφήνουμε να τρέχει, ή για να αφήνουμε ν’ ασχολείται μαζί του ο κάθε κυρ-Μπάμπης.

Ο Καλογρίτσας, ο Φλωράκης και ο «Αεριτζής» Σταύρος Θεοδωράκης

(…) Καρδιτσιώτης ο Καλογρίτσας, Καρδιτσιώτης και ο Χαρίλαος Φλωράκης, τους ένωνε κουμπαριά αλλά όχι μόνο. Ηταν ο έμπιστος άνθρωπος του τότε πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ, το οποίο ελεγχόταν από τους λεγόμενους

«ανανεωτικούς». Τον πρώτο λόγο τον είχε ο Μίμης Ανδρουλάκης, «το… αγαπημένο παιδί του Χαρίλαου» ως αποκαλούνταν και στην «Πρώτη» φυσικά, συνεπικουρούμενος από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη.

Τι είδους κουμπαριά; Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ο Καλογρίτσας προσέγγισε τον χώρο του ΚΚΕ και γνώρισε τον Χαρίλαο Φλωράκη, ο οποίος συμπάθησε τον φιλόδοξο επιχειρηματία (…)

(…) Η εμφάνιση της «Πρώτης» κλήθηκε να… υπηρετήσει δύο σχέδια. Το πρώτο ήταν η δημιουργία του «Συνασπισμού της Αριστεράς» με το πρώην ΚΚΕ Εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου ενώ, ύστερα από τις δημοτικές εκλογές του ’86 τέθηκε σε εφαρμογή το σενάριο «συγκυβέρνηση». Αυτό δηλαδή που είδαμε στη χώρα, σε ένα πρωτοφανές πολιτικό σκηνικό, το καλοκαίρι του 1989 (...)

(…) Στην «Πρώτη» έκανε κάνει μάλιστα τα πρώτα βήματά του ο Σταύρος Θεοδωράκης με μια σελίδα για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, υπογράφοντας ως… «Αεριτζής»!

Σε γενικές γραμμές, η εφημερίδα προσπάθησε να εμφανιστεί ως φορέας της «εκσυγχρονιστικής» Αριστεράς, υιοθετώντας μια στρατηγική προσέγγισης με «πεφωτισμένες» αστικές δυνάμεις (ακόμα και της Δεξιάς) καθώς και με τα νέα κοινωνικά κινήματα (όπως οι Οικολόγοι). Συνδετικός κρίκος κόμματος και εφημερίδας ήταν ο Ανδρουλάκης, που ήταν παράλληλα και λογογράφος του Χαρίλαου Φλωράκη και θεωρούνταν τότε ως ο «μεταρρυθμιστής» και ο «Γκορμπατσωφικός» του ΚΚΕ (…)

** Αποσπάσματα από το άρθρο του Νίκου Μποζιονέλου στο dailymedia.gr. Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και με πολλές πληροφορίες. Ποια μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας δούλεψαν σε αυτήν, πόσο φύλλα πούλησε (μυθικό νούμερο για τα σημερινά δεδομένα), τι γραμμή κράτησε κ.ά. Διαβάστε το εδώ.    

πηγή

10 +1 απορίες για τον Ευρωπαϊκό Τρόπο Ζωής

του Χρήστου Ξανθάκη

Tί είναι αυτό το ωραίο πράγμα που ανέλαβε ο Μαργαρίτης Σχοινάς;

Κάθομαι τώρα εγώ και διαβάζω ότι ο Μαργαρίτης Σχοινάς αναλαμβάνει Επίτροπος για την προστασία του Ευρωπαϊκού Τρόπου Ζωής και αναρωτιέμαι με το φτωχό μου το μυαλό (δεν είμαι και κάνας κολντ γουόρ έξπερτ, τι να κάνουμε…), τι διάολο είναι αυτός ο Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής και πως στο καλό μας προέκυψε η ανάγκη προστασίας του;

Επί τη ευκαιρία λοιπόν, έκανα μερικές σκέψεις και προέκυψαν κάποιες απορίες. Απολαύστε υπεύθυνα:

1) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να μπουκάρεις στη Λιβύη, να κάνεις όλη τη χώρα πουτάνα, ν’ αφήνεις πίσω σου συντρίμμια και ύστερα να διαμαρτύρεσαι γιατί τη χρησιμοποιούν οι δουλέμποροι ως ορμητήριο;

2) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να πουλάς κάθε είδους όπλα σε πολύ συγκεκριμένη αραβική μοναρχία, η οποία τα χρησιμοποιεί για να κάνει μπάχαλο γειτονικό της κράτος;

3) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να ντιλάρεις ανθρώπινες ζωές με τον Ερντογάν, πουλώντας συνείδηση έναντι ολίγων δισεκατομμυρίων;

4) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να ανέχεσαι στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυταρχικά καθεστώτα που μεταχειρίζονται τους πρόσφυγες σαν σκυλιά και τους αντιφρονούντες σαν σκουπίδια;

5) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να ευνοείς τη γκετοποίηση όλο και μεγαλύτερου τμήματος της κοινωνίας, ευελπιστώντας ότι κάποια στιγμή θα το βουλώσουν εντελώς οι βρωμοπόδαροι;

6) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να ανέχεσαι τους κάθε λογής φορολογικούς παράδεισους και τα γαμημένα κρατίδια που ζουν πίνοντας το αιματάκι των παραζαλισμένων φορολογούμενων;

7) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να σφυρίζεις αδιάφορα στο τράφικινγκ από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης στις χώρες της Δυτικής;

8) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να ψηφίζουν οι πολίτες για την Ευρωβουλή και ύστερα να έρχεται το Eurogroup και να τους κλάνει στη μούρη;

9) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να διαιωνίζονται οι ανισότητες ανάμεσα στις χώρες του Βορρά και του Νότου;

10) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι να προσκυνάς αποκλειστικά και μόνο την ανάπτυξη και τους οικονομικούς δείκτες, υπονομεύοντας το μέλλον του πλανήτη και της φύσης;

10 +1) Ευρωπαϊκός Τρόπος Ζωής είναι όχι απλώς να ανέχεσαι αλλά να επιβάλλεις τη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού και να κάνεις τα στραβά μάτια στην ανθρωπιστική κρίση που διέλυσε την Ελλάδα;

Ο Μπάμπης «πνίγηκε» σε μια… κουταλιά νερό

Σάλος έχει προκληθεί από τα λόγια του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος, μιλώντας σε επιτροπή της βουλής έκανε λόγο για «απαράδεκτα φθηνό νερό» και «εξωφρενική σπατάλη».

Ο ίδιος ο Μπάμπης Παπαδημητρίου μίλησε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΑΝΤ1 και, επιχειρώντας να μαζέψει τα ασυμμάζευτα, πρότεινε, εμμέσως πλην σαφώς ποινικοποίηση της σπατάλης μέσω των τιμολογίων, χωρίς, φυσικά να δώσει περαιτέρω διευκρινίσεις για τα λεγόμενά του.

Καταλόγισε «πενία επιχειρημάτων» στην αντιπολίτευση για την κριτική που του ασκείται και είπε «δεν υπάρχει θέμα αύξησης τιμών, όμως υπάρχει τεράστιο θέμα σπατάλης όταν δεν υπάρχει καλή ποιότητα νερού, όταν οι δήμοι δεν φροντίζουν ώστε οι δημότες να είναι ενημερωμένοι, να προσέχουν να μην σπαταλούν και να αφήνουν να τρέχει το νερό».

Συνεχίζοντας, όμως, τον συλλογισμό του ανέφερε «Εκεί υπάρχει ένα θέμα καλής τιμολόγησης. Η τιμή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ένα φόβητρο και πρέπει να λειτουργήσει ως τέτοιο, όλα τα άλλα είναι πολιτική σπέκουλα».

Σε ερώτηση του Νίκου Χατζηνικολάου, για το εάν είναι υπέρ της αύξησης της τιμής του νερού ο βουλευτής της ΝΔ το αρνήθηκε, δηλώνοντας «εγώ δεν είμαι σε θέση ούτε είμαι αρμόδιος για να αναγγείλω κάτι τέτοιο, αλλά απ΄όσο γνωρίζω δεν υπάρχει τέτοιο θέμα», αλλά επανέλαβε «πιστεύω ότι πρέπει η τιμή να διαδραματίσει ρόλο πειθαρχικό. Είναι εξαιρετικά πολύτιμο το νερό για να το σπαταλούμε».

Δεν παρέλειψε, πάντως, να στρέψει τα βέλη του προς τον ΣΥΡΙΖΑ αναφέροντας «θα ευχόμουν οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ να ενδιαφέρονταν περισσότερο για αυτά που συζητάμε και λιγότερο για φθηνά επιχειρήματα. Και οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός επισήμανε ακριβώς αυτό, ότι έχουμε πολύ κακή ποιότητα διαχείρισης.

Αυτή τη συζήτηση πρέπει να την κάνουμε βάζοντας όλους τους παράγοντες. Δεν χρειάζεται πολιτική σπέκουλα».

Στην επίθεση ο ΣΥΡΙΖΑ

Είχε προηγηθεί ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία εξέφραζε την άποψη πως η Νέα Δημοκρατία βάζει στο στόχαστρο ακόμη ένα δημόσιο αγαθό.

Η αξιωματική αντιπολίτευση άσκησε κριτική στον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας και την κυβέρνηση συνολικά τονίζοντας ότι οι δηλώσεις αυτές «προμηνύουν αρνητικές εξελίξεις».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπερασπιστεί με κάθε τρόπο τα δημόσια αγαθά προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας και της οικονομίας» σημειώνει χαρακτηριστικά η Κουμουνδούρου.

Αναλυτικά η ανακοίνωση

Οι δηλώσεις του βουλευτή της ΝΔ, Μπ. Παπαδημητρίου, στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, σχετικά με το "απαράδεκτα φθηνό νερό", προμηνύουν αρνητικές εξελίξεις. Μετά τις αυξήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα, η ΝΔ βάζει στο στόχαστρο ένα ακόμη δημόσιο αγαθό.

Παντού βλέπει γύρω της νέα πεδία κερδοφορίας για τους λίγους, νέες επιβαρύνσεις για νοικοκυριά και επιχειρήσεις.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπερασπιστεί με κάθε τρόπο τα δημόσια αγαθά προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας και της οικονομίας.

Σημειώνεται ότι ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, κατά τη συνεδρίαση της υποεπιτροπής υδατικών πόρων της Βουλής δήλωσε «οι Δήμοι ακόμη δεν κατόρθωσαν να βρουν μια πολιτική στο βασικό θέμα που είναι η τιμολόγηση. Το νερό είναι, δυστυχώς, απαράδεκτα φθηνό, η σπατάλη του είναι εξωφρενική. Η δε επεξεργασία του είναι σχεδόν σπάνια ακόμη και σε μικρές πόλεις, όπου εκεί θα έπρεπε να είναι πολύ πιο προσεκτικά τα πράγματα».

πηγή

Στο αρχείο τα «ορφανά» 725.000 ευρώ στο πόθεν έσχες του ζεύγους Μητσοτάκη

Στο αρχείο οδηγήθηκε η υπόθεση του ελλιπούς «πόθεν έσχες» του πρωθυπουργικού ζεύγους Κυριάκου και Μαρέβας Μητσοτάκη. 

Mόνο ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Σπύρος Λάππας, διαφώνησε με την πρόταση αρχειοθέτησης της υπόθεσης στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ενώ τα υπόλοιπα μέλη, δύο βουλευτές της ΝΔ, δικαστικοί και ο νέος Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοικησης, συνηγόρησαν η ελλειμματική δήλωση περιουσιακής κατάστασης να τεθεί στο αρχείο.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Documento, στην ελλειμματική δήλωση περιουσιακής της κατάστασης για το έτος χρήση 2015, η σύζυγος του πρωθυπουργού, δήλωσε πως η εταιρία, SCI Personal Ventures, η οποία ανήκει κατά 95% στην Μαρέβα Μητσοτάκη, αγόρασε μόνο μέσω δανεισμού το σπίτι του Βολτέρου. Ωστόσο, για την εν λόγω αγορά χρησιμοποιήθηκαν ακόμα 725.000 ευρώ, τα οποία δεν δηλώθηκαν και αγνοείται η προέλευσή τους. Επιπλέον, η έναρξη της συγκεκριμένης εταιρίας έγινε με μετοχικό κεφάλαιο μόλις 10.000 ευρώ. 

πηγή

«Πάμε Εξάρχεια ;»

Γράφει  ο Βαγγέλης Παπαμιχαήλ

Κάποτε ο Τάσος Λειβαδίτης είχε γράψει το εξής ποίημα:

Ναι αγαπημένη μου, εμείς γι’αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε.

Για να μπορούμε να ’χουμε μια πόρτα, ένα άστρο, ένα σκαμνί, ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί, ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.

Για να έχουμε έναν έpωτα που να μην μας τον λερώνουν, ένα τραγούδι που να μπορούμε να τραγουδάμε.

Όμως αυτοί σπάνε τις πόρτες μας, πατάνε πάνω στον έpωτα μας.

Πριν πούμε το τραγούδι μας, μας σκοτώνουν.

Μας φοβούνται και μας σκοτώνουν.

Φοβούνται τον ουρανό που κοιτάζουμε, φοβούνται το πεζούλι που ακουμπάμε, φοβούνται το αδράχτι της μητέρας μας και το αλφαβητάρι του παιδιού μας, φοβούνται τα χέρια σου που ξέρουν να αγκαλιάζουν τόσο τρυφερά και να μοχθούν αντρίκια.

Φοβούνται τα λόγια που λέμε οι δυο μας με φωνή χαμηλωμένη, φοβούνται τα λόγια που θα λέμε αύριο όλοι μαζί.

Μας φοβούνται, αγάπη μου, και όταν μας σκοτώνουν νεκρούς μας φοβούνται πιο πολύ.

Διαβάζοντας αυτό το ποίημα μετά από αρκετό καιρό και συγκεκριμένα μετά από μια αναλυτική ειδησεογραφική ενημέρωση, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν μια πρόταση*:

«Πάμε Εξάρχεια;»

Μια πρόταση που αρνήθηκα…

Μια πρόταση που την αρνήθηκα σκεπτόμενος όλα όσα γίνονται αυτό τον καιρό σε αυτή την αγαπημένη περιοχή,γιατι εκεί βρίσκονται σαν νεοι κοτζαμπάσηδες όλοι αυτοί που προσπαθούν να υποτάξουν εδώ και αρκετές ημέρες την αγαπημένη μας περιοχή.

Μια περιοχή που πολλοί την θεωρούν «Άβατο».

Και ναι τα Εξάρχεια είναι αβατο, είναι ένα άβατο ελευθερίας, όπου όλοι ζουν αρμονικά μαζί με τις μουσικές και τα βιβλία τους, δίπλα από τα ιστορικά καφέ, τα μπαράκια, τα στέκια και τα ιστορικά κτίρια της περιοχής.

Αλλά ναι… και δίπλα από τις καταλήψεις.

Ναι, ναι, αυτές τις «κακές» καταλήψεις, αυτές που εδώ και χρόνια στηρίζουν αδύναμους ανθρώπους, αυτές που στεγάζονταν μέχρι πριν λίγες ημέρες πρόσφυγες. Mάνες με παιδιά, μάνες και παιδιά που γλίτωσαν από την φρίκη του πολέμου, μάνες και παιδιά που ένιωσαν ξανά τον φόβο, μάνες που είδαν ξανά τα παιδιά τους να κλαίνε από τον φόβο τους μπροστά στη θέα των πάνοπλων οργάνων της τάξης.

Η μάλλον της αταξίας, γιατί για έναν λογικό άνθρωπο το να απλώνεις τα χέρια σου πάνω σε μικρά και τρομοκρατημένα παιδιά δεν είναι επαναφορά της τάξης, αλλά της αταξίας και όχι της αταξίας που επικαλούνται αυτά τα όργανα για την περιοχή, αλλά της αταξίας του φόβου.

Γιατί αυτό ακριβώς κάνουν, τρομοκρατούν, χτυπούν και απειλούν όποια και όποιον βρεθεί στο δρόμο της τάξης…

Ο στόχος του οργανωμένου σχεδίου καταστολής είναι ένας και μοναδικός, να τους κουράσουν και να κάνουν όλο αυτό τον υπέροχο κόσμο να εγκαταλείψει. Να τους κάνουν όλους να εγκαταλείψουν είτε τις γειτονιές, είτε τα σπίτια, είτε τις καταλήψεις αλληλεγγύης…

Και εκεί είναι που αρχίζεις να αναρωτιέσαι, τι είναι αυτό που τους φοβίζει τόσο;

Γιατί άραγε να φοβούνται τόσο μερικούς ανθρώπους που ζουν στη γειτονιά τους και είναι όλοι μαζί φίλοι, γείτονες, αλληλέγγυοι, ενώ ταυτόχρονα κάνουν πως δεν βλέπουν τους έμπορους ναρκωτικών λίγα στενά πιο πάνω, που αυτοί ειναι που πραγματικά δημιουργούν το τεράστιο πρόβλημα, καθώς είναι αυτοί που πουλάνε το θάνατο;

Απλά γιατί τον έμπορο εάν θελήσουν ξέρουν πως θα τον αντιμετωπίσουν, ενώ μια ιδέα πως να την αντιμετωπίσεις; Πώς να αντιμετωπίσεις την αγάπη και την αλληλεγγύη;

Πώς να αντιμετωπίσεις τους ανθρώπους που έχουν μάθει να ζουν χέρι χέρι;

Πώς να αντιμετωπίσεις τους ανθρώπους που έχουν μάθει το πρόβλημα του διπλανού τους να γίνεται και δικό τους;

Πώς;

Απλά ΔΕΝ μπορείς…

Όσο φόβο και αν σπείρεις

Όσο ξύλο και να δώσεις

Όσα δακρυγόνα και να πετάξεις μέσα σε κλειστούς χώρους

Όσο βαρύγδουπες δηλώσεις και αν κάνεις

Όσο κόσμο και να σημαδέψεις με το όπλο σου

Ή ακόμα και αν το χρησιμοποιήσεις όπως έχεις κάνει ξανά στο παρελθόν, το αποτέλεσμα θα παραμένει ένα… δεν μπορείς να νικήσεις αυτό τον κόσμο. Γιατί ακόμα και νεκρούς θα τους φοβάσαι.

Δεν μπορείς να νικήσεις γιατί όσο κακό και αν κάνεις το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να μεγαλώσεις το πείσμα, αυτό το περίεργα όμορφο πείσμα, αυτό που είναι ίδιο στην αίσθηση σαν το πείσμα του έρωτά και της αγάπης και αυτό το πείσμα δεν είναι άλλο παρά εκείνο που νοιώθουν όλοι όσοι αγαπούν τη Δημοκρατία και την Ελευθερία απέναντι σε αυτούς που θέλουν να την καταπατήσουν.

*Αυτό το κείμενο πρέπει να παραδεχτώ πως δεν μου ανήκει ολόκληρο… καθώς την ιδέα γι’αυτό το κείμενο την χρωστάω στον άνθρωπό που το όνομά του σημαίνει την μεγαλύτερη αρετή του κόσμου Ε.

Τα παιδιά, τότε και τώρα

Γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

Λέει ο Φοίβος πώς έδινε εξετάσεις τότε, τη δεκαετία του '60, προς το τέλος, και τα παιδιά μένουν με το στόμα ανοιχτό. Ούτε φροντιστήρια ούτε γονεϊκή φροντίδα, τίποτα. Ηταν να γίνει καπετάνιος, αλλά το καλοκαίρι μεταξύ δευτέρας και τρίτης Λυκείου διάβασε συμπτωματικά ένα μυθιστόρημα με ήρωα έναν ανθρωπιστή γιατρό. Του γύρισε το κεφάλι. Μαθητής που δεν ξεπερνούσε το 12, άντε 13 στη σχολική του ώς τότε θητεία. Το και το, λέει στους γονείς του. Εφριξαν οι άνθρωποι. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, εσύ δεν μπορείς να μοιράσεις σανό σε δυο γαϊδούρια, η ιατρική σε μάρανε.

Κάθεται λοιπόν ο φίλος και στρώνεται στο διάβασμα [μόνος του] και σχεδόν αρίστευσε στις πανελλήνιες εξετάσεις. Σήμερα διαπρέπει στην ψυχιατρική - πρωτοπόρος στην αυτοθεραπεία στο μέγα θέμα των ναρκωτικών ουσιών (στην απεξάρτηση).

Βλέπει σήμερα τους γονείς να έχουν χάσει τον ύπνο τους για την παιδεία και την τύχη των βλασταριών τους και απορεί - με το δίκιο του. Φροντιστήρια επί φροντιστηρίων, αγωνία για το αν τα καταφέρουν και περάσουν σε κάποια σχολή. Αμα τα βλαστάρια επιτύχουν σε κάποια σχολή που εδρεύει σε άλλη πόλη γίνεται το έλα να δεις στην οικογένεια. Να βρουν σπίτι, να το επιπλώσουν, να το καθαρίσουν, να το βρουν έτοιμο οι βλαστοί, να μην αγχωθούν, καλέ, τα παιδιά, να τα βρουν όλα έτοιμα, μην πάθουν τίποτα ψυχολογικά.

Αλλιώς ήσαν κάποτε τα πράγματα· οι υποψήφιοι φοιτητές ούτε έδιναν λογαριασμό [οι περισσότεροι] ούτε ενδιαφέρονταν και τόσο για την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Οι εξαιρέσεις πάντοτε υπήρχαν. Πότε ήταν καλύτερα, τότε ή τώρα, η Ιστορία θα το δείξει.

Η δεκαετία του '60 ήταν από τις πιο πολιτισμένες στη χώρα, τις πιο ανήσυχες, τις πιο προβληματισμένες - τις πιο ριζοσπαστικές τέλος πάντων. Η χούντα βέβαια τα σμπαράλιασε όλα και όλα χάθηκαν - συνεχίζουμε από τότε να ψαχνόμαστε: στις τέχνες και τη διανόηση [για την πολιτική ας μη γίνει λόγος, διότι ουδέποτε ευδοκίμησε αυτή η τέχνη στη χώρα τα τελευταία δύο χιλιάδες -και βάλε- χρόνια].

Γελάνε τα παιδιά ακούγοντας τον [σοφό] γιατρό. To σοφός προκύπτει όχι τόσο από τις επιστημονικές του γνώσεις όσο από τις εμπειρίες του στις αυτόνομες κοινότητες που παλεύουν για την απεξάρτηση με δημοκρατικό, κοινωνικό τρόπο. Γελάνε, αλλά και τα χάνουν.

Χρειάζεται αυτοπεποίθηση και θαυμασμός για τη γνώση. Πρέπει να κατακτήσεις μόνος σου τη γνώση [και όχι την ειδίκευση στη γνώση].     

Στον Νάνο Βαλαωρίτη

Γράφει η Πέπη Ρηγοπούλου

Είχες δει και μιλήσει με όσους εμείς αγαπήσαμε μόνο μέσα από τα έργα τους. Ξένους και Ελληνες. Με τον Ελιοτ, τον Μπρετόν, τον Βερνάν, με τον Εμπειρίκο και τον Εγγονόπουλο, τον Ελύτη, τον Γκάτσο και τον Σεφέρη και άλλους, ων ουκ έστιν αριθμός.

Είχες ταξιδέψει στα μεγάλα ευρωπαϊκά και αμερικανικά κέντρα, όχι έκθαμβος τουρίστας, αλλά ίσος, δικαιωματικός πολίτης στων «ποιητών την πόλιν», όπως λέει και ο αγαπημένος σου Καβάφης. Πατρίδα σου ο κόσμος, στον οποίο ταξίδευες κρατώντας στην καρδιά λίγη Ελλάδα. Τραύμα και φυλαχτό.

Την πρώτη φορά βρεθήκαμε σε μια ραδιοφωνική εκπομπή, όπου εκτός από σένα είχαμε καλέσει και τον Τάσο Λιγνάδη. Σας θυμάμαι να συμφωνείτε ότι ο υπερρεαλισμός δεν είναι ένα ακόμη κίνημα. Είναι μόνιμο, ειδοποιό στοιχείο της ποίησης, το οποίο από τον Ομηρο και τον Αισχύλο μέχρι τον Ρωμανό Μελωδό και τον Λόρκα, αλλάζει ύφος, λεξιλόγιο, μεταμφιέζεται για να παραμένει πάντοτε ενεργό: Το ίχνος του υποσυνείδητου, που όχι μόνο δεν είναι παράλογο, αλλά αποτελεί το σκοτεινό και γόνιμο θεμέλιο κάθε ποιητικού λόγου, πέρα ακόμη και από αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε ποίηση.

Στην έξοδο από το στούντιο, υποστήριξα, μας είπες, σε μια διάλεξή μου στο Παρίσι ότι η γραφή δεν είναι μόνο λησμονιά, όπως λέει ο Πλάτων. Είναι και αναμέτρηση με τον θάνατο: Αυτή είναι η έννοια των λέξεων «σήματα λυγρά» (καταραμένα γράμματα) που ο μύθος για τη δολοφονία του Παλαμήδη, ευρετή της γραφής, δηλοί. Πραγμάτωσες άραγε ένα ακόμα όνειρό σου: Να απαγγείλεις, μαζί με Τούρκους και άλλους φίλους, Ομηρο στο ακρογιάλι της Τενέδου, ατενίζοντας τα μικρασιατικά παράλια;

Ξαναβρεθήκαμε. Στο πανεπιστήμιο, να μαγεύεις τους φοιτητές. Στο σπίτι της Πατριάρχου Ιωακείμ, σύγχρονη σπηλιά του Αλαντίν, όπου ερχόμασταν να κλέψουμε θησαυρούς της ψυχής. Μέσα από τα σπουδαία βιβλία σου που μας χάριζες και μέσα από πολλά άλλα. Ανάμεσά τους το βιβλίο «Ο τρελός πρόεδρος», που το 2008 μάς έδωσες τη χαρά να παρουσιάσεις. Μέσα από τα κείμενα και τα βίντεο που μας έστειλες χαιρετίζοντας το 2012 το αντιμνημονιακό περιοδικό «Παράβαση», είτε το 2017, την πανεπιστημιακή έρευνα για την παραμόρφωση της εικόνας της Ελλάδας από ξένα μέσα.

Ησουν σοφός και πιο σοφός γιατί μέχρι τέλους είχες το παιδικό χάρισμα του απορείν, που είναι η βασιλική οδός προς τη γνώση. Σου προτείναμε σκέψεις και δράσεις που τις νομίζαμε τολμηρές και αποδεικνυόσουν τολμηρότερος. Ησουν ο απόλυτος κοσμοπολίτης και πατριώτης. Πονούσες την πατρίδα μας, κατέκρινες τη μετριότητα των πολιτικών, παραμένοντας πάντοτε πολιτικός και ανθρώπινος. Δεν σε αποχαιρετώ, σου λέω μόνο πόσο σε αγαπώ και σε ευχαριστώ.   

Τ. Μπαλτάκος : Aν o Σαμαράς πει «εγώ θέλω να γίνω Πρόεδρος»... ...δεν θα υπάρχει καμία άλλη επιλογή από τη ΝΔ.! (video)

"Δεν πρόκειται ούτε για αστείο ούτε κάνω πλάκα. Σε συζήτηση που συμμετείχα στο Kontra Channel με τη Νατάσα Γιάμαλη, ο πρώην στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμάρα, Τ. Μπαλτάκος υποστήριξε ότι αν θελήσει ο Σαμαράς να είναι υποψήφιος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορούν να του αρνηθούν με τίποτε... «Θα τους πάει μέχρι τέλους;» Μια πρόγευση παίρνουμε σήμερα με την σολομώντεια λύση φιάσκο για Novartis."

Τα παραπάνω έγραψε στο fb ο δημοσιογράφος και βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Γιαννούλης, και όπως φαίνεται το νέο πεδίο μάχης στη Ν.Δ. θα είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και όχι η Novartis που θεωρείται ήσσονος σημασίας από τον Τάκη Μπαλτάκο.

Ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης Σαμαρά, αποκάλυψε χθες στο Kontra Channel ότι ο Αντ. Σαμαράς δεν παρέδωσε τα όπλα μετά «το πισώπλατο χτύπημα» του Κυριάκου να προτείνει για Επίτροπο τον Μ. Σχοινά. Στην ερώτηση αν ο Κ. Καραμανλής θελήσει να διεκδικήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας και ο Μητσοτάκης κληθεί να διαλέξει, ο Μπαλτάκος ήταν κατηγορηματικός: Αν ο κ. Σαμαράς δηλώσει ευθέως ότι ενδιαφέρεται για την θέση αυτή. Δεν θα υπάρχει καμία άλλη επιλογή από τη Ν.Δ. παρά να είναι ο Αντώνης Σαμαράς. Κανείς δεν μπορεί να κερδίσει τον Σαμαρά, αν θελήσει να είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας». Αιτιολόγησε δε την άποψή του αυτή, με βάση την απήχηση που εκτιμά ότι έχει ο Σαμαράς στην Κ.Ο. της Ν.Δ. διευκρινίζοντας ότι: «Είναι τέτοια η απήχηση που έχει που αν πει «εγώ θέλω» και το κόμμα πει ότι θέλει κάποιον άλλο. Αν γίνει τέτοια επιλογή από τον Αν. Σαμαρά, η Ν.Δ. δεν μπορεί να επιλέξει κάτι άλλο»...

Αίμα, χρήμα, Χρυσή Αυγή...

Του Παντελή Μπουκάλα

Κλείνουν έξι χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, από τον χρυσαυγίτη Γιώργο Ρουπακιά. Η δίκη της εγκληματικής οργάνωσης βρίσκεται πια στην τελευταία φάση της, όσο κι αν κωλυσιέργησαν συστηματικά τα στελέχη της, που δεν δίσταζαν να προσβάλλουν τη μνήμη του δολοφονημένου ακόμη και μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου. Στα τελευταία του όμως βρίσκεται.. και το ίδιο το ναζιστικό μόρφωμα. Το πιστοποιεί το κλείσιμο των γραφείων του πανελλαδικά, κυρίως δε το προχθεσινό κλείσιμο του «στρατηγείου», στη Μεσογείων. Να γλιτώσει και η σημαία από την πολύχρονη ύβριν: να τη χρησιμοποιούν οι λάτρεις του Χίτλερ για να διαδηλώνουν τον καπηλικό πατριωτισμό τους.

Οποιο έτος κι αν θεωρήσουμε αφετηρία της δράσης της Χ.Α., το 1980, οπότε ιδρύθηκε από τον Νίκο Μιχαλολιάκο, ή το 1993, οπότε εμφανίστηκε με την προβιά κόμματος, κάθε άλλο παρά λίγος είναι ο χρόνος που χρειάστηκε για να φτάσουμε στην ήττα και στη διάλυσή της. Θα μπορούσε άραγε να θεωρηθεί «μοιραίο λάθος» της συμμορίας ο φόνος του παλικαριού; Σε βάθος χρόνου ναι, αλλά στην αμέσως επόμενη διετία, δυστυχώς όχι. Το φανερώνουν τα εκλογικά ποσοστά: Το 7% που είχε αποσπάσει στις εκλογές του 2012 η Χ.Α., η οποία είχε πολεμήσει λυσσαλέα τις κινητοποιήσεις των «Αγανακτισμένων» του Συντάγματος, το 2011, ελάχιστα μειώθηκε στις εκλογές του 2015, και ας ήταν ήδη γνωστό ποιος σκότωσε τον Παύλο Φύσσα και με ποιων την κάλυψη: 6,92% τον Ιανουάριο, 6,28% τον Σεπτέμβριο. Αλλωστε, και μετά τον θάνατο του Παύλου δεν έλειψαν τα κίτρινα ή και κιτρινόμαυρα ΜΜΕ που συνέχισαν να διαφημίζουν τις χοντροκομμένα πλαστές χρυσαυγίτικες «αγαθοεργίες» ή να αντιμετωπίζουν στελέχη της Χ.Α. με τους όρους του λάιφ στάιλ.

Από το 2003 έως το 2019 εκδόθηκαν πάνω από 25 καταδικαστικές αποφάσεις για εγκληματικές ενέργειες μελών της Χ.Α. Ανάμεσά τους και η δολοφονία του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, το 2013, με μοναδικό κίνητρο την ιδεοληψία περί φυλετικής ανωτερότητας. Η σταδιακή ηθική απογύμνωση του μορφώματος και η αποτυχία του να ξαναμπεί στη Βουλή αποκάλυψαν –στα μάτια όλων πια– τι ακριβώς ήταν ο «λαϊκός εθνικισμός» του: μια επιχείρηση συγγενών και κολλητών, υπό την άτεγκτη ηγεσία ενός φυρερίσκου (έτσι αποκαλούν πλέον τον Μιχαλολιάκο αρκετοί αδερφοποιτοί του), που εμπορευόταν πατριωτισμό. Οταν τα χρήματα λιγόστεψαν, τα «αδέρφια» άρχισαν να αλληλοκαρφώνονται και να δραπετεύουν. Το αίμα και το χρήμα, αυτή ήταν η χρυσαυγίτικη ιδεολογία.

Ανοίγει ο δρόμος για τη διεκδίκηση αναδρομικών για 250.000 συνταξιούχους από το ΜΤΠΥ

Τον δρόμο σε περίπου 250.000 συνταξιούχους του Δημοσίου να διεκδικήσουν αναδρομικά από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων τις περικοπές που έγιναν στα μερίσματα που λαμβάνουν ανοίγει απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών.

Με την υπ’ αριθμ. 9314/2019 απόφαση το Πρωτοδικείο Αθηνών έκανε δεκτές τις προσφυγές των μερισματούχων και εντέλλεται τη διοίκηση του Ταμείου να τους επιστρέψει αναδρομικά τα παρανόμως παρακρατηθέντα από 1/1/2013 έως και το 2015 εντόκως καθώς και εφεξής, ήτοι για το διάστημα μετά την άσκηση της προσφυγής.

Οι συνταξιούχοι είδαν τα τελευταία χρόνια μαζί με το ψαλίδι που μπήκε στις συντάξεις τους να κόβεται και το μέρισμα που λαμβάνουν από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων. Σήμερα το μέσο μέρισμα για τους συνταξιούχους ανέρχεται στα 100 ευρώ, με την πλειονότητα των μερισματούχων να εισπράττουν παροχές που κυμαίνονται από 50 έως και 150 ευρώ.

Η νομολογία της απόφασης του Τριμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών δίνει τη δυνατότητα σε όλους τους μερισματούχους του ΜΤΠΥ να διεκδικήσουν αναδρομικά τις περικοπές που έγιναν στη βάση των διατάξεων του Ν. 4093/2012.

Το δικαστήριο αποφαίνεται ότι το μέρισμα των προσφευγουσών πρέπει να καταβάλλεται για το διάστημα από 1/1/2013 και εφεξής, χωρίς την εφαρμογή της μείωσης που έγινε σε αυτό με βάση τις διατάξεις της παρ. ΙΑ υποπαρ. 1Α5 παρ. 1 του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012. Επίσης αποφαίνεται ότι πρέπει να επιστραφούν στις προσφεύγουσες τα ποσά, κατά τα οποία απομειώθηκε το μέρισμά τους δυνάμει των ένδικων διατάξεων του Ν. 4093/2012, κατά το μεν διάστημα από 1/1/2013 έως και 30/4/2015 με τον νόμιμο τόκο από τον χρόνο άσκησης της προσφυγής έως και την πλήρη εξόφληση, κατά δε το μεταγενέστερο διάστημα άσκησης της προσφυγής, ήτοι από τον Μάιο του 2015 και εφεξής, αυτοτελώς όπως παρακρατήθηκαν.

Να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τον νόμο 4387 του 2016 (νόμος Κατρούγκαλου), τα μετοχικά ταμεία δεν χρηματοδοτούνται από το Δημόσιο. Ετσι, ο εκάστοτε πρόεδρος, με βάση τον ισολογισμό του έτους, ανάλογα με το εάν υπάρχει έλλειμμα ή πλεόνασμα, αποφασίζει τον συντελεστή αναπλήρωσης, βάσει του οποίου καθορίζεται το τελικό ύψος της παροχής. Η μηνιαία δαπάνη καλύπτεται από τις εισφορές των δημοσίων υπαλλήλων. 

Πηγή