Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου

 

  γράφει η Νίνα Γεωργιάδου    

 

Η μαφία, εκτός από κλειδιά μπουρδέλων, σημαδεμένες τράπουλες, κοντόκανα, και κρυφούς λογαριασμούς εξυπηρετικών φίλων, κρατάει και στουπιά.

 

Η «χωροταξία» της φωτιάς στη φωτογραφία, δείχνει τη «σοφή διαρρύθμιση» της πυρκαγιάς και το σύνολο του «έργου» από το 2018 μέχρι σήμερα.

 

Όσα ακολουθούν θεωρούνται εκ προοιμίου άσχετα, καθώς το τηλεοπτικό πόρισμα, για τον παππού που έκαιγε ξερόκλαδα, ανακοινώθηκε μόλις ξέσπασε η φωτιά.

 

Η εξόρυξη του βωξίτη απαιτεί αποψιλωμένο περιβάλλον.

 

Οι ανεμογεννήτριες της «πράσινης ανάπτυξης» που σαρώνουν τα βουνά, ακόμη και το Θρακικό πέλαγος, απ’ τη Σαμοθράκη ως την Αλεξανδρούπολη, και κόβουν το γυπαετό στα δύο, απαιτούν αποψιλωμένες κορφές και παλουκωμένες θάλασσες.

 

Το «περιβάλλον» στα Γεράνεια δεν αποψιλώνεται γατί είναι προστατευόμενη Νatura.

 

Τα Γεράνεια είναι Όρη, ήταν άπαρτα βουνά, καταφύγιο για 950 είδη και πνεύμονας για τη τσιμενταρισμένη Αττική και την Κορινθία.

 

• Το 2012 κατατέθηκε η αίτηση για «αιολικά πάρκα» στα Γεράνεια.

• Την ίδια χρονιά, το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την εγκατάσταση σε αναδασωτέες περιοχές, μετά από εισήγηση της τωρινής πρόεδρου της δημοκρατίας και τότε μέλους του ΣτΕ.

• Το 2018, τα μισά Γεράνεια πυρπολούνται.

• Την ίδια χρονιά, ο Όμιλος που κατέθεσε την αίτηση, ελεεί τους πυρόπληκτους με 1 εκ ευρώ στο «λογαριασμό Αρωγής» και λοιπές ελεήμονες πράξεις.

• Ένα χρόνο μετά νέα φωτιά κατακαίει, ό τι πράσινο πήγε να σκάσει στα καμένα. Η δεύτερη απανωτή πυρπόληση δεν αφήνει περιθώρια στη φύση να αναρρώσει. Τα διπλοκαμένα δεν αναγεννώνται εύκολα, μένουν στάχτη.

• Η Πρωτοβουλία κατοίκων της Κορινθίας για Ελεύθερα Γεράνεια προειδοποιεί πως είναι θέμα χρόνου να γίνουν στάχτη όλα τα Γεράνεια

• Μέσα στην πανδημία ψηφίστηκε ο ν. 4685/2020 που καταργεί γενικά την προστασία των περιοχών Natura, με τη λειτουργία λατομείων, ξενοδοχείων και μονάδων εξόρυξης σε όλη τη χώρα σε περιοχές Natura 2000, ενώ περιλαμβάνει αντισυνταγματικές ρυθμίσεις, σύμφωνα με τις οποίες νομιμοποιούνται 500.000 αυθαίρετα σε δασικές εκτάσεις και ρέματα.

• Δυο μέρες τώρα, τα Γεράνεια, τα άπαρτα βουνά των γερανών, στάχτη και μπούρμπερη. Η τέφρα έφτασε μέχρι τον ουρανό της Ικαριάς.

 

Τα αποδημητικά, γερανοί, χελιδόνια, πελαργοί, ερωδιοί και αγριόχηνες, στάχτη.

 

Οι αετοί, οι γύπες, τα γεράκια, οι γερακίνες, στάχτη.

 

Τα τσακάλια, οι αλεπούδες, οι λαγοί, οι ασβοί, οι σκατζόχοιροι, στάχτη.

 

Τα πεύκα, τα πλατάνια, οι δρύες, οι μυρτιές, τα έλατα, όλα στάχτη.

 

Όλη η προστατευμένη περιοχή Natura, αποκαϊδια.

 

Μια μετοχή διπλασίασε, σε μια νύχτα την τιμή της.

 

Ο ουρανός της Αττικής είχε χτες το χρώμα του αίματος, ο αέρας τη γεύση της στάχτης και στην Κορινθία, σ’ όλη την Ελλάδα, μυρίζει καμένη σάρκα.

Η (ασαφής) επιστροφή στην «κανονικότητα»

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Μια μόλις μέρα μετά το πρώτο «ανοιχτό» Σαββατοκύριακο εμφανίστηκαν, τη Δευτέρα, κυβέρνηση και λοιμωξιολόγοι να ανησυχούν και να επιπλήττουν  (τους πολίτες) για τους συνωστισμούς και την τάση ελλιπούς τήρησης των μέτρων.

 

Θα ήταν ενδεχομένως πιο αποτελεσματικό και ωφέλιμο αν πριν τις ανησυχίες και τις επιπλήξεις κυβέρνηση και λοιμωξιολόγοι είχαν φροντίσει να πράξουν ό,τι έπρεπε αποσαφηνίζοντας απόλυτα αυτό που επιβάλλεται να γίνει.

 

Σ αυτό ακριβώς το σημείο, εκεί που συναντώνται οι προθέσεις με τις πράξεις και η (υγειονομική) πραγματικότητα με της (οικονομικές) ανάγκες, είναι που η κυβέρνηση έχασε την μπάλα και σπεύδει να μεταφέρει τις ευθύνες της στους πολίτες.

 

Η βασική παραβίαση των μέτρων προφύλαξης  που διαπιστώνεται είναι τα αποκαλούμενα από τις τηλεοράσεις «κορωνοπάρτι» στα οποία προφανώς η πλειοψηφία αυτών που λαμβάνει μέρος δεν έχει εμβολιαστεί χωρίς αυτό να είναι δική της ευθύνη. Οι ηλικίες που «παρτάρουν» καθ ότι αυτό …επιτάσσει η κοινωνική ψυχοσύνθεσή τους είναι ακόμη εκτός εμβολιαστικού προγράμματος. Είναι άραγε ευθύνη αυτών που «παρτάρουν» ή αυτών που δεν έχουν εξασφαλίσει τον εμβολιασμό των νεαρών, η δημιουργία κινδύνου  εξάπλωσης ενός νέου κύματος της  πανδημίας;

 

Γενικότερα και κοιτώντας τα σχετικά στατιστικά των εμβολιασμών παγκοσμίως ή εντός της ΕΕ διαπιστώνει κανείς ότι η πρόοδος του ελληνικού εμβολιαστικού προγράμματος πολύ απέχει από το να έχει δημιουργήσει  το υπόβαθρο (ανοσία πληθυσμού)το οποίο θα δικαιολογούσε το «άνοιγμα το οποίο αποφάσισε η κυβέρνηση. Αν και το ελληνικό εμβολιαστικό πρόγραμμα είναι οργανωμένο άψογα και εξελίσσεται με τις ταχύτητες που επιτρέπει ο εφοδιασμός με εμβόλια, είναι προφανές ότι δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη του ανοίγματος που αποφάσισε η κυβέρνηση προκειμένου να διασωθεί ότι είναι δυνατό για την τουριστική «βιομηχανία» της χώρας.

 

Η  ελληνική (εμβολιαστική) πραγματικότητα αποτυπώνεται στην απόφαση της (εμβολιασμένης πάνω από 50%) Βρετανίας να αποτρέπει στους πολίτες της την επίσκεψη στην Ελλάδα, επιβάλλοντας καραντίνα μιας βδομάδας σ’ όποιον Βρετανό επιστρέφει από την χώρα μας.

 

Η βρετανική κυβέρνηση προφανώς γνωρίζει το αυτονόητο το οποίο η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποκρύψει: η απόφαση για το «άνοιγμα» που έλαβε συμπίπτει με την έναρξη της τουριστικής περιόδου. Με άλλα λόγια δεν ήταν τα επιδημιολογικά δεδομένα που οδήγησαν στην  απόφαση για την άρση των μέτρων αλλά η ανάγκη της ύπαρξης εσόδων.

 

Η κυβέρνηση πράγματι έκανε μια δύσκολη επιλογή, δηλαδή της διάσωσης (όσο γίνεται) της οικονομίας αντί της απόλυτης εξασφάλισης των συνθηκών ανοσίας με την ολοκλήρωση του εμβολιαστικού προγράμματος. Αυτό πιθανώς θα ολοκληρωθεί όταν ανοίξουν οι δυνατότητες εμβολιασμού των νέων (και αυτοί εκμεταλλευτούν τη δυνατότητα) και όταν πειστούν οι ηλικιωμένοι (4 στους 10 το έχουν αποφύγει) να εμβολιαστούν.

 

Μέχρι τότε, περί τα τέλη του καλοκαιριού, όταν δηλαδή θα έχει ολοκληρωθεί ο εμβολιασμός του ελληνικού πληθυσμού (τουλάχιστον με μια δόση)  και θα ολοκληρώνεται η τουριστική περίοδος, θα γίνει ο λογαριασμός και θα φανούν κέρδη (οικονομικά) και ζημιές (υγειονομικές)  για τις κυβερνητικές επιλογές.

 

Ακριβώς τότε θα είναι η στιγμή που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών θα αρχίσει η επανάληψη του κύκλου των εμβολιασμών του συνολικού πληθυσμού για τον οποίο η κυβέρνηση θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη καλύτερα ώστε να έχει ολοκληρωθεί πριν την έναρξη της νέας (2022) τουριστικής περιόδου.

 

Αυτή είναι η πραγματικότητα η οποία εν πολλοίς διαμορφώνεται από (αναμενόμενα) λάθη και (δύσκολες) επιλογές της κυβέρνησης, η οποία επιχειρεί (κι αυτό δεν είναι ωφέλιμο ούτε για την ίδια) να τα φορτώσει στους πολίτες, κατά κύριο λόγο στους νέους.

 

ΥΓ Για την σοβαρή πιθανότητα να επαναληφθούν οι εικόνες με τις γεμάτες (γιατί δεν υπάρχουν αρκετές) ΜΕΘ προφανώς η ευθύνη δεν θα βαρύνει κανέναν άλλο εκτός από την κυβέρνηση, η οποία απλώς μοιράζει συγχαρητήρια σε γιατρούς και νοσηλευτές αδιαφορώντας για την αριθμητική τους επάρκεια και την αναπροσαρμογή των αμοιβών τους.

Σαν σήμερα, 22 Μαΐου1963: Στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται απόπειρα δολοφονίας του βουλευτή της Ε.Δ.Α. Γρηγόρη Λαμπράκη, ο οποίος θα υποκύψει 5 μέρες αργότερα.

 

Γιατρός, αθλητής, πολιτικός, μα πάνω απ' όλα αγωνιστής της Δημοκρατίας και της Ειρήνης.

 

Γεννήθηκε στην Κερασίτσα Αρκαδίας στις 3 Απριλίου 1912. Μετά το τέλος των εγκύκλιων σπουδών του μετέβη στην Αθήνα και εισήλθε στην Ιατρική. Από τα εφηβικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αναδείχθηκε δέκα φορές βαλκανιονίκης στο άλμα εις μήκος, ενώ επί 23 χρόνια (1936-1959) κατείχε το πανελλήνιο ρεκόρ του αγωνίσματος.

 

Έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση, κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής. Το 1943 ίδρυσε την «Ένωση των Ελλήνων Αθλητών» και διοργάνωσε αγώνες, από τα έσοδα των οποίων τροφοδοτούσε τα λαϊκά συσσίτια. Μετά την απελευθέρωση ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική και το 1950 αναγορεύθηκε υφηγητής στην έδρα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας.

 

Στις εκλογές «της βίας και της νοθείας», όπως έμεινε στην ιστορία η εκλογική διαδικασία της 29ης Οκτωβρίου 1961, πολιτεύθηκε με το ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος), έναν συνασπισμό αριστερών δυνάμεων με επικεφαλής την ΕΔΑ και εξελέγη βουλευτής Πειραιά. Τον ίδιο χρόνο δραστηριοποιήθηκε στο ειρηνιστικό κίνημα και με δική του πρωτοβουλία ιδρύθηκε η «Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη» (ΕΕΔΥΕ).

 

Στις 21 Απριλίου 1963 η ΕΕΔΥΕ διοργάνωσε Πορεία Ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Η αστυνομία απαγόρευσε την πορεία και συνέλαβε πολλούς από τους διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και τον Μίκη Θεοδωράκη. Ο Λαμπράκης προστατευόμενος από τη βουλευτική του ασυλία, πραγματοποίησε μόνος την πορεία, κρατώντας ένα μικρό πανό με το σύμβολο της ειρήνης. Αμέσως μετά συνελήφθη από την αστυνομία.

 

 

Στις 22 Μαΐου 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης παρέστη και μίλησε για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος της εκδήλωσης δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της πόλης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών. Ο θάνατός του προκάλεσε αγανάκτηση στην κοινή γνώμη, οξύτατη πολιτική κρίση, αλλά και διεθνή κατακραυγή.

Την επομένη ένα πλήθος 500.000 ανθρώπων συγκεντρώθηκε στο Α' Νεκροταφείο για το «Ύστατο Χαίρε». Γρήγορα, η συγκέντρωση μετατράπηκε σε διαδήλωση καταδίκης της δεξιάς κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Παλατιού.

 

Φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας Λαμπράκη ήταν ο Σπύρος Γκοτζαμάνης και ο Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης, αλλά η δικαστική έρευνα που διεξήγαγαν ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας και ο νεαρός ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης έφεραν στο φως σχέσεις των αρχών με ένα ακροδεξιό παρακράτος. Ο ανακριτής Σαρτζετάκης απήγγειλε, μάλιστα, κατηγορίες και εναντίον ανώτατων αξιωματικών της Χωροφυλακής. Οι φυσικοί αυτουργοί καταδικάσθηκαν τον Δεκέμβριο του 1966 σε πολυετή φυλάκιση και απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας.

 

Η δολοφονία Λαμπράκη επιτάχυνε τις πολιτικές εξελίξεις. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, αφού διερωτήθηκε «Ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο;» εγκατέλειψε την πρωθυπουργία και την πολιτική τον Ιούνιο του 1963 και αποσύρθηκε στο Παρίσι. Χιλιάδες νέοι ίδρυσαν τον πολιτικό οργανισμό «Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη», που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο προοδευτικό κίνημα της δεκαετίας του '60. Πρώτος γραμματέας της οργάνωσης ανέλαβε ο Μίκης Θεοδωράκης.

 

Η ζωή και ο θάνατος του Γρηγόρη Λαμπράκη ενέπνευσε τον συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό στο περίφημο πολιτικό του μυθιστόρημα με τον τίτλο Ζ (Εκδόσεις Λιβάνη). Το 1969 μεταφέρεται με μεγάλη επιτυχία στη μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά, με πρωταγωνιστές τον Υβ Μοντάν, τον Ζαν Λουί Τρεντινιάν και την Ειρήνη Παπά.

 

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης με την προσωπικότητα και τη δράση του παραμένει και σήμερα ένα σύμβολο της Δημοκρατίας και του αγωνιζόμενου ανθρώπου κατά της πολιτικής καταπίεσης.

 

 

πηγή

 

       

Εφοπλιστής Λασκαρίδης: “Οι πλοιοκτήτες (…) δεν χρειάζονται τον πρωθυπουργό, μπορούν να χέσ…ν πάνω στον πρωθυπουργό” (βίντεο)

  «Η ελληνική κυβέρνηση κάνει ότι η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών τους λέει να κάνουν».    

Κατά πάσα πιθανότητα είπε την αλήθεια. Την αλήθεια για τον ρόλο που παίζει η ελληνική κυβέρνηση στον τάχα ρυθμιστικό έλεγχό της επί της ναυτιλίας αλλά και το πόσο ελληνική είναι η “ελληνική ναυτιλία”. Μιλάμε για τον πλοιοκτήτη Πάνο Λασκαρίδη που μίλησε σε ρεπορτάζ του δημοσιογραφικού οργανισμού EIC (European Investigative Collaboration) που διεξάγει έρευνα με τίτλο «Black Trail» σχετικά με τη μόλυνση της ατμόσφαιρας από την εμπορευματική ναυτιλία. Τα όσα είπε ο εφοπλιστής, και για την κυβέρνηση, και για το υπουργείο ναυτιλίας, και για τον Έλληνα πρωθυπουργό, γνωστοποιήθηκαν στον υπουργό Ναυτιλίας, Γιάννη Πλακιωτάκη. Η εικόνα στο βίντεο μιλάει από μόνη της …

 

Στο σημείο του ντοκιμαντέρ, λοιπόν, που αναφέρεται στην Ελλάδα, οι Πορτογάλοι δημοσιογράφοι παίρνουν συνέντευξη, μεταξύ άλλων, από τον εφοπλιστή Πάνο Λασκαρίδη και τον υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής πολιτικής, Γιάννη Πλακιωτάκη.

 

Πριν τα πλάνα με τη συνέντευξη του Γιάννη Πλακιωτάκη, ο Πάνος Λασκαρίδης λέει στους ρεπόρτερ: «Η ελληνική κυβέρνηση κάνει ότι η Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών τους λέει να κάνουν».

 

Το σκηνικό μεταφέρεται στο γραφείο του Γιάννη Πλακιωτάκη όπου οι δημοσιογράφοι του κάνουν μερικές ερωτήσεις. Σε ένα σημείο μάλιστα ο Γιάννης Πλακιωτάκης αναφέρεται στον εαυτό του (προφανώς για τον ρόλο του ως υπουργού ελληνικής ναυτιλίας) ως τον σημαντικότερο υπουργό του κόσμου όσον αφορά τη ναυτιλία.

 

Λίγο μετά όμως το χαμόγελο του θα “παγώσει”.

 

Η δημοσιογραφική ομάδα τον ενημερώνει πως θα δει σε ένα τάμπλετ που του δείχνουν, τις δηλώσεις που έκανε, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ένας από τους πιο γνωστούς πλοιοκτήτες παγκοσμίως, ο Πάνος Λασκαρίδης, ο οποίος είπε την αλήθεια και για την ελληνική ναυτιλία και για τον ρόλο που παίζει η ελληνική κυβέρνηση όσον αφορά τον ρυθμιστικό έλεγχο της ναυτιλίας.

 

 «Αυτό πρέπει να το καταλάβετε καλά. Οι πλοιοκτήτες δεν χρειάζονται την ελληνική κυβέρνηση. Δεν χρειάζονται το υπουργείο. Δεν χρειάζονται την ΙΜΟ (International Maritime Organisation), δεν χρειάζονται τον πρωθυπουργό, μπορούν να χέσ…ν πάνω στον πρωθυπουργό. Ο πρωθυπουργός για αυτούς δεν έχει καμία χρησιμότητα. Γιατί; Γιατί η ναυτιλία δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα. Δεν υπάρχει τίποτα που θα κερδίσει ένας πλοιοκτήτης από την Ελλάδα. Δεν υπάρχουν φορτία για την Ελλάδα, δεν υπάρχουν ναυλοσύμφωνα από την Ελλάδα, τίποτα στην Ελλάδα. Μόνο τα γραφεία τους είναι στην Ελλάδα. Το 80% των πλοίων τους είναι με ξένη σημαία. Δεν τους νοιάζει η ελληνική σημαία», ήταν τα λόγια του εφοπλιστή Λασκαρίδη...  

πηγή

  

Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων: Να μην λάβουν τη δεύτερη δόση του εμβολίου της «AstraZeneca» όσοι παρουσίασαν θρόμβους μετά την πρώτη

 

Η δεύτερη δόση του εμβολίου που ανέπτυξαν η «AstraZeneca» και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης κατά της COVID-19 δεν πρέπει να δίνεται σε όποιον είχε θρόμβους με χαμηλά αιμοπετάλια μετά τη λήψη της πρώτης δόσης, δήλωσε σήμερα ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΑ).

 

Οι συστάσεις για επαγγελματίες υγείας δόθηκαν στο πλαίσιο μιας εν εξελίξει επανεξέτασης για σπάνιους, αλλά σοβαρούς θρόμβους που συνδέονται πιθανόν με τον εμβολιασμό μετά τη λήψη του συγκεκριμένου σκευάσματος και του εμβολίου κατά του κορονοϊού της «Johnson & Johnson».

 

Ο EMA εξετάζει τέτοιες περιπτώσεις θρόμβων στην κοιλιά και στον εγκέφαλο από τον Μάρτη και έχει συστήσει οι ετικέτες των δύο εμβολίων να φέρουν μια προειδοποίηση για τα θέματα των θρόμβων, αλλά εξακολουθεί να θεωρεί πως τα συνολικά οφέλη υπερτερούν των κινδύνων.

 

«Ενώ οι θρόμβοι με χαμηλά αιμοπετάλια μετά τον εμβολιασμό είναι πολύ σπάνιοι, ο EMA εξακολουθεί να συνιστά στους ανθρώπους να είναι προσεκτικοί για συμπτώματα… έτσι ώστε να μπορούν να λάβουν έγκαιρη ειδική ιατρική μεταχείριση αν χρειαστεί», ανέφερε ο EMA.

 

O EMA ανακοίνωσε πως οι άνθρωποι θα πρέπει να προσέχουν για οιεσδήποτε ενδείξεις θρόμβων ή χαμηλών αιμοπεταλίων μέσα σε τρεις εβδομάδες από τη λήψη της πρώτης δόσης του εμβολίου της «AstraZeneca», και πως οι πλέον πρόσφατες συστάσεις θα προστεθούν στις πληροφορίες προϊόντος του εμβολίου.

 

πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, «Reuters»

 

Παρέμβαση Γ. Παπανδρέου στο νομοσχέδιο για την φαρμακευτική κάναβη :«Είμαι εδώ και δεκαετίες υπέρ της αποποινικοποίησης της κάνναβης»..

 

«Είμαι εδώ και δεκαετίες υπέρ της αποποινικοποίησης της κάνναβης», τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός

Την αποποινικοποίηση της κάνναβης για ιδιωτική χρήση ζήτησε, εκ νέου, ο πρώην πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου στο πλαίσιο της συζήτησης του νομοσχεδίου για τη φαρμακευτική κάνναβη.

 

«Είμαι εδώ και δεκαετίες υπέρ της αποποινικοποίησης της κάνναβης! Ας πρωτοπορήσουμε! Να σπάσουμε κυκλώματα παράνομης διακίνησης και να ελέγξουμε την παραγωγή και την διάθεσή της ως πολιτεία Θα υπάρχει όφελος για πολιτεία», είπε και εξήγησε ότι το Κολοράντο των ΗΠΑ έχει έσοδα πάνω από 600 εκατ. δολάρια σε ένα χρόνο και θέσεις εργασίας. «Σκεφτείτε το σοβαρά διότι είναι μεγάλο το οικονομικό όφελος για τη χώρα και όταν θα το κάνουν άλλες χώρες εμείς θα είμαστε πίσω», υπογράμμισε ο κ. Παπανδρέου.

 

Παράλληλα, χαιρέτισε τη «διακομματική τόλμη» όπως την χαρακτήρισε, δεδομένου ότι το νομοσχέδιο για τη φαρμακευτική κάνναβη θα υπερηψιστεί από την πλειοψηφία των κομμάτων. «Τα ναρκωτικά θα τα αντιμετώπιζε ο Νίξον με στρατό και αστυνομία. Αποτέλεσμα ήταν να περάσει το εμπόριο σε υπόγεια κυκλώματα που έγιναν παντοδύναμα! Ακόμα και στις φυλακές δεν μπορόυμε να ελέγξουμε την διακίνηση ενώ κατασταλτική αντιμετώπιση ήταν πλήρης αποτυχία! Και έφερε δυστυχία», σημείωσε προσθέτοντας ότι το παρών σχέδιο νόμου έρχεται να θεραπεύσει τον παραλογισμό.

 

 

Επανερχόμενος στην απελευθέρωση της κάνναβης ισχυρίστηκε ότι αυτό δεν πρόκειται να οδηγήσει στη χρήση σκληρών ναρκωτικών, αλλά θα γίνει ακριβώς το αντίθετο. «Οι πολλές απαγορεύσεις προκαλούν το αντίθετο. Το ηθικό δίλημμα δεν είναι αν είμαστε υπέρ ή κατά ναρκωτικών, αν είμαστε υπέρ ή κατά χρήσης κάνναβης αλλά αν η πολιτεία και οι πολιτικές μας σώζουν ή καταστρέφουν ζωές! Και πρέπει να απαντήσουμε χωρίς ταμπού και διαύγεια», τόνισε κλείνοντας.

πηγή

Πορτοσάλτε: Και πλασιέ ασφάλειας σπιτιού πάνω στα αποκαΐδια

 

«Είναι ασφαλισμένο αυτό το σπίτι Γιώργο», ρώτησε ο Άρης Πορτοσάλτε τον ρεπόρτερ του ΣΚΑΪ.

 

«Δεν νομίζω, είναι ο ιδιοκτήτης εδώ αλλά κλαίει. Δεν μπορώ να τον ρωτήσω», απάντησε.

 

«Ζητώ συγνώμη αλλά τα σπίτια τα ασφαλίζουμε. Πρέπει να μας γίνει συνείδηση αυτό», συνέχισε ακάθεκτος ο Πορτοσάλτε.

 

Και δεν σταματούσε: «Κάποια στιγμή εμείς που δεν έχουμε τον ίδιο πόνο, να τα λέμε για να τα ακούμε. Τα σπίτια τα ασφαλίζουμε. Είτε είναι αστικό σπίτι, είτε είναι σπίτι στην εξοχή, το ασφαλίζουμε».

 

Ακόμα κι όταν προσπάθησαν να τον επαναφέρουν λίγο ο Πορτοσάλτε είχε να πει αυτό: «Δεν λέω για αυτόν Μαρία μου, λέω για εμάς τους υπόλοιπους. Για να μην κλαίμε όλοι πάνω από τα αποκαΐδια, να λέμε και μερικά πράγματα που να ακουμπάνε πάνω στη λογική».

 

Το έχουμε ξαναγράψει: Ένας Πορτοσάλτε μπορεί να κάνει τα πάντα. Δεν έχει πρόβλημα. Έχει κάνει και τον πλασιέ… φθηνών τεστ για τον κορωνοϊό. Τώρα «αναβαθμίστηκε» σε πλασιέ ασφαλειών σπιτιού πάνω στα αποκαΐδια.

 

Δείτε το βίντεο. Καλού – κακού πριν πάρτε ένα αντιεμετικό.

 

πηγή

O Mητσοτάκης δεν φοβάται τις "ανταρσίες" βουλευτών του, φοβάται όσα αδυνατεί να αποτρέψει η αντιπολίτευση…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Ακούω και διαβάζω την εκτίμηση ότι ο πρωθυπουργός υπέστη «πλήγμα» επειδή δύο βουλευτίνες της ΝΔ (Μαριέττα Γιαννάκου και Ολγα Κεφαλογιάννη καταψήφισαν (και μπράβο τους-οι βουλευτές δεν πρέπει να είναι κοπάδι, όταν δεν τίθεται κομματική πειθαρχία) το νομοσχέδιο για την συνεπιμέλεια των παιδιών. Λυπάμαι, αλλά πρόκειται για απόπειρα ανακάλυψης αντιπολιτευτικών εφευρημάτων.

 

 

Ιδιαίτερα ο ισχυρισμός του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ελέγχει την κοινοβουλευτική του ομάδα, δεν αντέχει σε σοβαρή επεξεργασία. Ακόμα κι αν αύριο βρεθούν ένας-δυο βουλευτές που δεν θα ψηφίσουν τα πρωτόκολλα για τη Συμφωνία των Πρεσπών, τι περαιτέρω συμπέρασμα θα βγάλουμε; Οτι όπου να ΄ναι θα…πέσει η κυβέρνηση; Αστειότητες.

 

Τις προάλλες-ας πούμε ένα άλλο παράδειγμα- ο βουλευτής Ηλείας κ. Τζαβάρας άσκησε σφοδρότατη κριτική-που εδράζεται μεν σε τοπικιστικά κριτήρια, αλλά σε ορισμένα έχει δίκιο- σε αποφάσεις της υπουργού Παιδείας. Μάλιστα, ανακοίνωσε ότι δεν θα θέσει ξανά υποψηφιότητα. Τι σημαίνει αυτό και όλα αυτά; Πάντως, τίποτα από όσα συμπεραίνει η αντιπολιτευτική λογική. Αν ήταν κάθε φορά που ένας-δυο βουλευτές δεν «πειθαρχούν» να κινδύνευαν οι κυβερνήσεις, κυβερνήσεις στο παρελθόν θα είχαν πέσει από την αρχή(πχ η πρώτη κυβέρνηση Σημίτη αντιμετώπιζε εξαρχής σφοδρή εσωτερική αντίδραση, αλλά ο Σημίτης κυβέρνησε οκτώ χρόνια).

 

Λοιπόν, ας το ξεκαθαρίσουμε. Οσο η αντιπολίτευση-στο Κοινοβούλιο ή στους κοινωνικούς αγώνες- θα αδυνατεί να ταρακουνήσει την κυβέρνηση και να την υποχρεώσει να αλλάξει ή να αποσύρει ένα νόμο, ο Μητσοτάκης θα κάνει περίπατο μέχρι να προκηρύξει εκλογές(και τότε βλέπουμε…). Κι όποιος πει ότι «αυτά δεν γίνονται», θα του θυμίσω δύο εμβληματικά παραδείγματα από το απώτερο και πιο κοντινό παρελθόν.

 

Πρώτον, το 1978 η πανίσχυρη κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ψήφισε το νόμο-πλαίσιο 815 για τα Πανεπιστήμιο. Ενάμισι χρόνο μετά, υπό τις σφοδρές αντιδράσεις σχεδόν σύσσωμης της πανεπιστημιακής κοινότητας και της αντιπολίτευσης, τον απέσυρε.

 

Δεύτερον, το 2000 η κυβέρνηση Σημίτη ανακοίνωσε τις αλλαγές που θα έκανε στο Ασφαλιστικό(σχέδιο Γιαννίτση). Η πολιτική και κοινωνική θύελλα που ξεσηκώθηκε-και, κυρίως, μέσα στο ΠΑΣΟΚ- την υποχρέωσε να κάνει πίσω.

 

Ποια αντιπολίτευση και ποια κοινωνική αντίδραση θα υποχρεώσει σήμερα την κυβέρνηση Μητσοτάκη να υποχωρήσει σε κάτι; Ποιοι βουλευτές της ΝΔ θα προκαλέσουν κάποιο σοβαρό «ρήγμα», ώστε να υποχρεώσουν την κυβέρνηση να πάρει πίσω ένα νόμο; Εδώ τις προάλλες ξεθεμελίωσε ό,τι είχε απομείνει από τις εργασιακές σχέσεις και δεν κουνήθηκε ούτε ένα γαλάζιο φύλλο.

 

Παρόλα αυτά, ο Μητσοτάκης και οι συν αυτώ, που δεν έχουν καμιά σκοτούρα με τους βουλευτές της ΝΔ, φοβούνται ακριβώς αυτά που κάνουν ή δεν μπορούν να κάνουν. Διότι είτε πλήττουν πολλές κοινωνικές ομάδες είτε σκορπίζουν φόβο και ανασφάλεια τους «νοικοκυραίους».

 

Για παράδειγμα, όταν θα αρχίσουν οι απολύσεις χωρίς αποζημίωση ή οι υπερωριακώς (δεκάωρα) εργαζόμενοι δεν θα παίρνουν δεκάρα τσακιστή ως υπερωρία, θα δούμε αν ο Χατζηδάκης θα τολμάει να πηγαίνει ακόμα και στη ΔΑΚΕ και να μιλάει για «μεταρρυθμίσεις». Η προπαγάνδα θα πάει περίπατο.

 

Επίσης, τώρα που φαίνεται καθαρά ότι η προεκλογική πομφόλυγα της ΝΔ περί «νόμου και τάξης» έχει γίνει κουρέλι από τη γιγάντωση του κοινού και βαρέως εγκλήματος, ο Χρυσοχοίδης βγήκε από την κρυψώνα του για να πάει στον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου και να πει ότι φταίνε οι εισαγγελείς που μαφιόζοι εκτελούν μέρα μεσημέρι ή αδίστακτοι ληστές μπουκάρουν σε σπίτια. Η προπαγάνδα έχει ήδη πάει περίπατο, αφού και οι πλέον αφελείς έχουν συνειδητοποιήσει ότι το να αδειάζεις καταλήψεις ή να πιάνεις μέλη του Ρουβίκωνα που πετάνε τρικάκια δεν λύνει κανένα σοβαρό πρόβλημα. Και δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι ότι θα συμβεί από το φθινόπωρο, αν οι πομπώδεις διαβεβαιώσεις περί «ελευθερίας» οδηγήσουν σε τρίτο κύμα πανδημίας και να ξανάχουμε τα ίδια.

 

Εν κατακλείδι: ο Μητσοτάκης και οι συν αυτώ δεν καίγονται αν ένας-δυο βουλευτές πουν «όχι» σε κάποιο νομοσχέδιο. Θα καούν- και πολύ μάλιστα- αν δουν ότι το αποτέλεσμα όσων ψήφισαν και ψηφίζουν πανεύκολα, οδηγήσουν μεγάλες ομάδες ψηφοφόρων, που τους έφεραν στο 40% και στην εξουσία, να καταλάβουν τι έκαναν και να γίνουν «κοψοχέρηδες».

 

Τότε και μόνο τότε θα έχουν υποστεί την πρώτη ήττα και θα αρχίσουν να φοβούνται πραγματικά ότι θα ηττηθούν οριστικά. Γιατί θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν τη σημασία της ρήσης του Τσόρτσιλ: «Η νίκη δεν είναι ποτέ οριστική».  

Η κυβέρνηση απέκρυψε έκθεση του ΟΗΕ ενάντια στο νομοσχέδιο Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια

 

Ο ΟΗΕ με έκθεση του κατήγγειλε την ελληνική κυβέρνηση για παραβιάσεις των διεθνών συμβάσεων που έχει υπογράψει και απαιτεί την αναθεώρηση του νομοσχεδίου υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση σήμερα. Όπως διαπιστώνεται και από τον διεθνή οργανισμό με το νομοσχέδιο οι γυναίκες και τα παιδιά εκτίθενται στην βία του κακοποιητή. Παρότι στην έκθεση του οργανισμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα υπάρχει ξεκάθαρο κάλεσμα στον κ. Τσιάρα να την κοινοποιήσει στο κοινοβούλιο, η έκθεση έγινε γνωστή μόνο όταν την δημοσίευσε μετά από 48 ώρες ο ίδιος ο ΟΗΕ.

 

Ξεκάθαρη καταδίκη έρχεται και από τον διεθνή οργανισμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα ΟΗΕ για το νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση προς ψήφιση σήμερα. Σε έκθεση του διεθνή οργανισμού διαπιστώνεται ότι μέσω διατάξεων του νομοσχεδίου γυναίκες και παιδιά θα βρεθούν εκτεθειμένοι στη βία κακοποιητών.

Συγκεκριμένα, η έκθεση της Επιτροπής του ΟΗΕ για την παρακολούθηση των διακρίσεων ενάντια στις γυναίκες και στα μικρά κορίτσια αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή της αξιότιμης κυβέρνησής σας ότι λάβαμε πληροφορίες σχετικά με κάποιες ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο σχέδιο νόμου του Υπουργείο Δικαιοσύνης “Μεταρρυθμίσεις αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων και άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου”. Αυτός ο νόμος, αν τεθεί σε ισχύ, θα μπορούσε να εκθέτει σε αυξημένο κίνδυνο θύματα ενδοοικογενειακής βίας στα πλαίσια της κοινής επιμέλειας».

 

Η επιστολή κλείνει με επίλογο : «Ενώ περιμένουμε τις απαντήσεις σας στις παραπάνω ερωτήσεις, σας συνιστούμε να ελέγξετε και να επανεξετάσετε αυτές τις διατάξεις του νομοσχεδίου λαμβάνοντας υπόψη τις διεθνείς υποχρεώσεις της Ελλάδας για τα ανθρώπινα δικαιώματα».

 

Αξίζει να σημειωθεί ότι η έκθεση του ΟΗΕ έχει ημερομηνία 17/5, παρόλα αυτά σήμερα, λίγες ώρες μόνο πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου, ήρθε στη δημοσιότητα και όχι από τον αρμόδιο υπουργό, παρά τη σχετική έκκληση από πλευράς του οργανισμού. Στη βουλή την ύπαρξη της έκθεσης έκανε γνωστή στην ομιλία του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Γ. Ραγκούσης.

 

Δείτε εδώ ολόκληρη την έκθεση

 

πηγή: ThePressProject  

Τα πολλαπλά κέρδη της συνενοχής στη χειραγώγηση

 

γράφει η Ματίνα Παπαχριστούδη

 

 

Μόλις πριν λίγες ημέρες το υπουργείο Υγείας «διόρθωσε» το ποσό της καμπάνιας εμβολιασμού από 18,5 εκατ. ευρώ σε 19,74 εκατ., με τα ΜΜΕ να μοιράζονται το καθαρό ποσό 15,9 εκατομμύρια. Σε αντίθεση με τη Λίστα Πέτσα των 16 εκατ., η διαχείριση διανομής στη Λίστα Κικίλια γίνεται απευθείας από υπηρεσίες του υπουργείου του, οι οποίες παραλαμβάνουν τα «συμβόλαια καλής εκτέλεσης» και πληρώνουν άμεσα τα ΜΜΕ. Η ένεση ρευστότητας στον κλάδο των μίντια αποκαλύπτει τη συνενοχή των μέσων ενημέρωσης στη βάρβαρη προπαγάνδα.

 

Γεγονότα των τελευταίων ημερών, όπως η αποκαλυπτική έκθεση για την εγκληματική επαναπροώθηση προσφύγων-μεταναστών με συμμετοχή δυνάμεων καταστολής του λιμενικού, που δεν προβάλλονται πουθενά, η απόκρυψη των αποτελεσμάτων ακόμη κι αυτού του Ευρωβαρόμετρου για το πώς βιώνουν οι πολίτες την πανδημική κρίση, οι αποκαλύψεις των γαλλικών εφημερίδων για το έγκλημα τσιμεντοποίησης της Ακρόπολης από τη Λίνα Μενδώνη, το ρεζιλίκι του υπουργού Τουρισμού στη συνέντευξή του σε Βρετανό δημοσιογράφο του BBC — όλα αυτά πιστοποιούν την πλήρη εξαχρείωση των ελληνικών μίντια.

  

Τα στοιχεία χρηματοδότησής τους από την κυβέρνηση της ΝΔ εξηγούν τη μετατροπή των συστημικών ΜΜΕ σε «υπερυπουργό» κυβερνητικής προπαγάνδας. Από την αρχή της πανδημικής κρίσης τα μίντια ωφελήθηκαν πολλαπλώς με έμμεση και άμεση χρηματοδότηση. Βάσει διαφόρων εκτιμήσεων, το συνολικό ποσό ζεστού χρήματος που εισέρρευσε στις επιχειρήσεις ΜΜΕ στον ένα χρόνο της πανδημίας ξεπερνά τα 66 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων το 60% και πλέον κατευθύνθηκε στην ιδιωτική τηλεόραση. Οι δυο διαφημιστικές λίστες 16 και 17,4 εκατ. ευρώ (χωρίς ΦΠΑ) αντικατέστησαν την πραγματική ενημέρωση για την πανδημία και έκλεισαν τα στόματα για την κατάρρευση του ΕΣΥ.

 

Περί τα 10 εκατ. ευρώ, επίσης, διανεμήθηκαν σε προγράμματα πληροφόρησης περιφερειών, υπουργείων, δημοσίων φορέων. 21,5 εκατ. ευρώ χαρίστηκαν στους ολιγάρχες των πανελλαδικής εμβέλειας σταθμών με το χάρισμα της ετήσιας δόσης για τις τηλεοπτικές άδειες. Περίπου 1,5 εκατ. κέρδισαν οι ίδιοι σταθμοί από το ενοίκιο ψηφιακής τηλεόρασης, καθώς το κράτος πλήρωσε το 50%. Θέλετε και άλλα;  

Στάχτη πάνω από 40.000 στρέμματα δάσους από την φωτιά στην Κορινθία.! – Καταστράφηκαν κατοικίες..!

 

Πάνω από 40 χιλιάδες στρέμματα έχουν καεί από τη μεγάλη φωτιά που συνεχίζει για δεύτερη μέρα και άρχισε την Τετάρτη το βράδυ από το Σχίνο Κορινθίας. Έχουν καταστραφεί σπίτια, αγροικίες, χωρίς να είναι γνωστός ακόμα ο αριθμός.

 

Υπάρχουν διάσπαρτες εστίες και το βασικότερο μέτωπο είναι στις περιοχές Χάνι Δερβένι, Αιγερούσες και Πευκενέα.

 

Σύμφωνα με την έκτακτη ενημέρωση που έκανε το πρωί της Παρασκευής ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας Νίκος Χαρδαλιάς, τα μέτωπα τη νύχτα ήταν πολλά, οι ριπές ανέμων έφταναν τα 8 μποφόρ, ενώ δόθηκε μάχη ώστε η πυρκαγιά να μην επεκταθεί νότια, αλλά και να ανασχεθεί η πορεία προς τα Μέγαρα. «Οι πυροσβεστικές δυνάμεις κέρδισαν το στοίχημα», σημείωσε ο Ν. Χαρδαλιάς και εξέφρασε τη συγκρατημένη αισιοδοξία του για την πορεία της κατάσβεσης.

 

Στην περιοχή δυστυχώς εκδηλώνονται πυρκαγιές αλλά δεν έχουν ληφθεί τα απαραίττηα μέτρα προστασίας και πρόληψης (δασικοί δρόμοι, αντιπυρικές ζώνες, καθαρισμός κ.α). 

πηγή

   

Παγκόσμια μέρα Πολιτισμού η σημερινή, κ. Μητσοτάκη

 

γράφει η Κατέ Καζάντη  

 

«Άλλαξε τον κόσμο, το χρειάζεται! Και όταν τον αλλάξεις, άλλαξε τον αλλαγμένο κόσμο»: το πρόταγμα του διαρκούς κοινωνικού μετασχηματισμού που θέτει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, πρόταγμα που θέτει ο ποιητής και ταυτόχρονα ο πολίτης, αφορά, ευθέως, τη, μάλλον πολύπαθη, σχέση της τέχνης και της πολιτικής. Εκκινώντας, έτσι, από την παραδοχή πως δεν υπάρχει πράξη, και μάλιστα δημόσια, χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, θα έλεγε κανείς πως η περιβόητη καθαρότητα της καλλιτεχνικής δράσης είναι μια ουτοπία. Μάλλον αντιδραστική.

 

Δεν είναι τυχαίο πως εκείνοι/ες που κόπτονται πως ο καλλιτέχνης μπορεί να στέκει υπεράνω του κοινωνικού, να μην λαμβάνει υπ’ όψιν δηλαδή τις υλικές συνθήκες ύπαρξης των ανθρώπων, ανήκουν στον αντίποδα εκείνων που εκπροσωπεί ο Μπρεχτ. Βούτυρο στο ψωμάκι της καπιταλιστικής συνθήκης, οι κύκλοι του πολιτικού κατεστημένου ταυτίζουν την καλλιτεχνική πρωτοπορία με την κοινωνική αλλαγή, τη φοβούνται, και μάλλον καλά κάνουν.

 

Κι επειδή διαθέτουν μαχαίρι και καρπούζι, μετατρέπουν τη δημιουργία σε μηχανισμό καταστολής: αφού δώσουν κατά το συμφέρον τους τον ορισμό του “έντεχνου”, το μετατρέπουν σε προϊόν, με διανοητικές εκπτώσεις και αγνοώντας τις κοινωνικές συνθήκες. Συζούν μια χαρά και δίχως ενοχές με την ανθρώπινη οδύνη, εκείνη που δημιουργεί η βαρβαρότητα της ανέχειας και, κυρίως, πορεύονται με γνώμονα το κέρδος.

 

Η οπτική των διαφόρων ιδρυμάτων “πολιτισμού”, ιδιοκτησία πολυεθνικών επιχειρηματικών κολοσσών, είναι ο μόνος δρόμος με τον οποίον ο καλός καπιταλιστής μπορεί να αντιληφθεί το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι. Και ο μόνος τρόπος να το ανεχτεί, αφού πια το θέτει υπό τον πλήρη έλεγχο των συμφερόντων του. Το φιλοθεάμον κοινό γίνεται μια χαρά “πελατάκι” πρόθυμο να αγοράσει ό,τι του σερβίρεται. Όσοι δε, ως δημιουργοί, βιοπορίζονται από την τέχνη τους, ελέγχονται: τα φρονήματα, πολλάκις, καθορίζουν τις καριέρες. Η παντοδυναμία των “μαικήνων” εκβράζει ό,τι δεν μπορεί να εμπορευματοποιήσει. Ο κύκλος του κέρδους είναι ο μοναδικός ορίζοντας.

 

Αν, λοιπόν, το καλλιτεχνικό πάθος είναι κατεξοχήν αναρχικό και αντιεξουσιαστικό, να το τσιμεντώνεις, μαζί με όλα τα κοινωνικά συμπαρομαρτούντα, είναι η συνήθης πρακτική της εξουσίας. Η κυβέρνηση της δεξιάς του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Δεν είναι μοναχά που που δεν θέλει, είναι και που δεν μπορεί: για τον/ην καθαρόαιμο/η δεξιό/α, τίποτε, μα τίποτε, δεν κατανοείται έξω από τη συνθήκη του πουλάω–αγοράζω, έξω από τη συνθήκη του κέρδους από κάθε προσφορά, έξω από τη συνθήκη της αναπαραγωγής της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Μπορεί να καταργεί ως άχρηστο ό,τι ακόμη δεν κατέστη εμπόρευμα, μπορεί και να καταστρέφει ό,τι φοβάται, μπορεί και τα δύο μαζί.

 

Ο οραματικός χαρακτήρας ενός αυτοδιαχειριζόμενου χώρου πολιτισμού, όπως το Εμπρός, που δίνει τη δυνατότητα μιας άλλης, συνολικής οπτικής και προοπτικής, ως προεικόνιση μιας κοινωνίας ισότιμης συμμετοχής, δεν είναι μόνο φαινόμενο ακατανόητο, είναι και εχθρικό. Το τσιμεντώνουμε λοιπόν εδώ και τώρα, για να μην βρει μιμητές.

 

Σήμερα, 21η Μαΐου, Παγκόσμια Ημέρα για την Πολιτισμική Διαφορετικότητα, τον Διάλογο και την Ανάπτυξη, Παγκόσμια Ημέρα Πολιτισμού, κοντολογίς, θα είχε ενδιαφέρον ο πρωθυπουργός και η υπουργός Πολιτισμού, λάτρες αμφότεροι του τσιμέντου, να εκδιπλώσουν τις απόψεις τους περί του θέματος.

Εχει δικαίωμα ο κακοποιητής γονιός να μεγαλώνει τα παιδιά του και να είναι καλός μπαμπάς;

 Χρειάζεται μεγάλη προσοχή στις παρεμβάσεις της Πολιτείας σε θέματα οικογένειας. Κυρίως σε θέματα που έχουν να κάνουν με τα παιδιά

γράφει ο Βασίλης Σ. Κανέλλης

 

H δήλωση του Γιάννη Λοβέρδου, βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας που ξεσήκωσε θύελλα και είναι ήδη… viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφέρει: «Μια γυναίκα την οποία ο άνδρας της την απατά, την έδερνε, την κακοποιούσε και έχει μίσος εναντίον του πρώην άνδρα της, παρόλα αυτά έχει το παιδί το δικαίωμα να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς».

 

Διαβάζοντάς την ασφαλώς αναρωτιέσαι ποιοι μπορεί να είναι αυτοί που πιστεύουν σε τέτοιες άθλιες θεωρίες. Ο βουλευτής απάντησε λέγοντας: «Αυτό που είπα χθες, και στο οποίο επιμένω είναι ότι η επιμέλεια των τέκνων δεν μπορεί να προσδιορίζεται με κυβερνητική απόφαση η με νομοθετική ρύθμιση αόριστα χωρίς να λαμβάνονται υπόψιν οι ιδιαίτερες ανά περίπτωση συνθήκες. Αλλά μόνον με απόφαση του φυσικού δικαστή ο οποίος γνωρίζει και τα δεδομένα στην κάθε ξεχωριστή περίπτωση. Δεν είναι δυνατόν να αφαιρείται με νόμο απ’ όσους γονείς έχει βγει εις βάρος τους το διαζύγιο η δυνατότητα να βλέπουν τα παιδιά τους αυτή.

 

Αλλά ούτε να επιβάλλεται σε όλες τις περιπτώσεις υποχρεωτικά η συνεπιμέλεια. Αυτό δεν θα το κρίνει ούτε η κυβέρνηση ούτε η Βουλή με ένα νόμο. Θα το κρίνει ξεχωριστά ανά περίπτωση ο φυσικός δικαστής όπως συμβαίνει σε όλες τις χώρες του κόσμου. Από κει και πέρα, το να επιχειρείται να αποδοθεί σε μένα η κατηγορία ότι αποδέχομαι την ενδοοικογενειακή βία, είναι τουλάχιστον γελοίο κι άθλιο. Εχω κατ’ επανάληψη γράψει κατά της βίας, και μάλιστα μέσα στην οικογένεια».

 

Να τον πιστέψουμε, λοιπόν, τον βουλευτή και να μην τον σταυρώσουμε.

 

Όμως, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι και όποιος θέλει το ενστερνίζεται, όποιος δεν θέλει ας πάει παρακάτω. Δεν έχει να κάνει με κομματικές ταυτότητες, ούτε με ιδεολογίες.

 

Πρέπει να είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι ο κακοποιητής γονιός δεν μπορεί να μπορεί να μεγαλώνει παιδιά. Οποιος έχει απλώσει χέρι πάνω στη γυναίκα του, πολλώ δε μάλλον πάνω στα παιδιά του, δεν μπορεί να έχει δικαιώματα σε αυτήν την οικογένεια.

 

Εκτός, φυσικά κι αν μετανιώσει, αν είναι η… κακιά στιγμή και δεν το επαναλάβει. Πολύ φοβάμαι, όμως, (και το έχει αποδείξει και η ίδια η ζωή)… μια φορά κακοποιητής, πάντα κακοποιητής.

 

Μια φορά να δείρει είναι σίγουρο ότι θα ξαναδείρει. Κι αν δέρνει μόνο τη γυναίκα του και δεν απλώσει χέρι στο παιδί του, δεν τον απαλλάσσει από ευθύνες ή από μια παραβατική συμπεριφορά που πρέπει να τιμωρηθεί.

 

Πρέπει να το καταλάβουμε όλοι, ειδικά τώρα που συζητείται το νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια και δη την υποχρεωτική.

 

Εδώ έχει δίκιο ο Γιάννης Λοβέρδος. Καμιά νομοθετική ρύθμιση δεν μπορεί να προσδιορίζει τις οικογενειακές σχέσεις. Το λόγο πρέπει να έχει ο δικαστής ο οποίος θα μελετά κάθε περίπτωση ξεχωριστά και θα αποφασίζει.

 

Ας σκεφτούμε το εξής για να καταλάβουμε: Ενας πατέρας χτυπά επί χρόνια τη γυναίκα του. Κι αν δεν την χτυπά την κακοποιεί ψυχολογικά, την βρίζει, την απειλεί, την μειώνει. Μπροστά στα παιδιά του.

 

Ποιος μπορεί να ξέρει τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες. Κι αν δέρνει και τα παιδιά του; Αν τα απειλεί, αν τα βιάζει;

 

Χωρίζει το ζευγάρι κι έρχεται ένας νόμος που θα επιτρέπει την υποχρεωτική συνεπιμέλεια; Δεν θα πρέπει να υπάρχει δικαστής που θα αποφασίζει;

 

Θα μπορεί ο συγκεκριμένος πατέρας να διεκδικεί, επειδή το λέει ο νόμος, κοινή επιμέλεια του παιδιού του με την πρώην γυναίκα του;

 

Ναι, λοιπόν. Εδώ υπάρχει πρόβλημα και πρέπει να ξεκαθαριστούν οι περιπτώσεις.

 

Ναι, στο νομοσχέδιο που προωθεί διατάξεις που έχουν στο επίκεντρο το παιδί και πώς αυτό θα βιώσει ένα διαζύγιο.

 

Ναι στις ρυθμίσεις που λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες κάθε γονιού να συμμετέχει στο μεγάλωμα του παιδιού του. Όλα αυτά είναι αποδεκτά, ειδικά από τη στιγμή που όλοι έχουμε να διηγηθούμε μια ιστορία διαζυγίου στο οποίο συνήθως ο πατέρας αδικείται κατάφωρα.

 

Όχι, όμως, σε θολές, προβληματικές διατάξεις που –όπως είπε και ο ΟΗΕ- μπορεί να απειλήσουν τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας.

 

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή της Πολιτείας στο πώς παρεμβαίνει σε τόσο ευαίσθητα κοινωνικά θέματα.

 

Και το τονίζω. Δεν είναι ιδεολογικό το θέμα. Δεν δέρνει περισσότερο ο δεξιός τη γυναίκα του από τον αριστερό.

 

Δεν έχει σημασία η κομματική ταυτότητα του κακοποιητή. Να μη μιλήσουμε για κορυφαία ονόματα της Αριστεράς που έστελναν συνεχώς τη γυναίκα τους στο νοσοκομείο.

 

Και να μην μιλήσουμε για δεξιούς πολιτικούς που μαύριζαν τα μάτια των γυναικών τους και μετά έλεγαν ότι έπεσε από τις σκάλες.

 

Οφείλουμε να λάβουμε υπόψη τις κακοποιημένες γυναίκες – μητέρες (και κακοποιημένους άνδρες – πατεράδες, αν υπάρχουν). Γιατί τα παιδιά δεν μπορούν να γίνουν θύματα και τα παιδιά.  

Ο Γιάννης Λοβέρδος και το «ξέπλυμα» του πρώην συζύγου που κακοποιούσε τη μητέρα

 

Αντιδράσεις έχει προκαλέσει η τοποθέτηση του βουλευτή της ΝΔ, Γιάννη Λοβέρδου, στη συζήτηση για το κυβερνητικό νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια. Ο Λοβέρδος  έκανε λόγο για γυναίκες που μπορεί να μισούν τους πρώην συζύγους τους επειδή, μεταξύ άλλων, τις κακοποιούσαν «όμως παρόλα αυτά έχει το παιδί το δικαίωμα να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς».

 

Συγκεκριμένα, είπε ότι «μπορεί σε ένα διαζύγιο να είναι πολύ σκληρό και να έχουν συγκρουστεί οι γονείς. Μπορεί να είσαι ένας κακός σύζυγος, αλλά μπορεί να είσαι καλός γονιός. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του ενός και του άλλου. Μπορεί εγώ να χώρισα με τη γυναίκα μου και να έχω πάθος εναντίον της αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είμαι κακός πατέρας. Όπως αντίστροφα, μια γυναίκα την οποία ο άνδρας της την απατά, την έδερνε, την κακοποιούσε και έχει μίσος εναντίον του πρώην άνδρα της, όμως παρόλα αυτά έχει το παιδί το δικαίωμα να μεγαλώνει και με τους δύο γονείς».

 

Μετά τις αντιδράσεις ο Λοβέρδος σε ανάρτηση του (εδώ) όπου ισχυρίστηκε πως «απομόνωσαν φράση» του για να ισχυριστούν δήθεν ότι αποδέχομαι την βία κατά των γυναικών».

 

Το επίμαχο σημείο της δήλωσης του βουλευτή ΝΔ μετά το τέταρτο λεπτό. Εκεί φαίνεται εάν πρόκειται για «ξέπλυμα» του συζύγου που κακοποιούσε τη μητέρα.

πηγή

Χαμηλή αισιοδοξία στους πεζόδρομους

 

 γράφει ο Γιώργος Σταματόπουλος

 

Αυτό που είχαν φοβηθεί πολλοί με την έναρξη των λοκντάουν τελικά δεν το αποφύγαμε: το λοκντάουν μπήκε μέσα μας. Θρονιάστηκε εκεί για τα καλά και βασιλεύει στις μικρές στιγμές τής τάχα μου απελευθέρωσης. Βγαίνουν στις πλατείες και τους δρόμους οι άνθρωποι, αλλά δεν υπάρχει χαρά -πουθενά ευθυμία. Φαίνονται βαριές οι λαβωματιές, ανεπούλωτες. Και έχεις ταυτόχρονα τους [αστείους, τελικά] κυβερνητικούς να επαίρονται για τη διακυβέρνησή τους -και ας πλησιάζουμε τους δώδεκα χιλιάδες νεκρούς από τον κορονοϊό, σημασία έχει ότι οι εταίροι τούς συγχαίρουν για τη δεινότητά τους να απορροφούν κοινοτικά κονδύλια. Τι να πεις.

 

Αν εξαιρέσεις τους νέους που ξεσαλώνουν, οι «ώριμες» ηλικίες αντιδρούν αμήχανα, επιφυλακτικά, διστακτικά. Ανεβοκατεβαίνω, σχεδόν καθημερινά, έναν πολύ ωραίο δρόμο στο κέντρο της Αθήνας, τη Φωκίωνος Νέγρη. Ιστορικός δρόμος [πεζόδρομος, με πολλά παγκάκια και δέντρα]. Από τη μέρα της «απελευθέρωσης» είναι σχεδόν άδειος -χάσκουν οι άδειες καρέκλες στα πολύ όμορφα καφέ και μεζεδοπωλεία που βρίσκονται και από τις δυο πλευρές. Απογοητευμένοι οι φίλοι που διατηρούν εκεί τέτοια καφέ. Και ούτε οι ίδιοι έχουν κέφι για δουλειά, έρμαια πιθανώς της βαθύτερης αδράνειας που έχει καταλάβει αρκετούς.

 

Κάτι ασφαλώς συμβαίνει. Φίλοι, που κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού αγωνιούσαν πότε θα ανοίξουν τα μαγαζιά, να βρεθούμε, να πιούμε έναν καφέ, ένα ποτό, σταμάτησαν να τηλεφωνούν. Κουράστηκαν; Εθίστηκαν στην απομόνωση; Βαρέθηκαν να περιμένουν; Ξέρω γω; Με φώναξαν τις προάλλες σε ένα στέκι στα Εξάρχεια όπου είχαν μαζευτεί πέντε έξι φίλοι. Πήγα και μου φάνηκαν όλα περίεργα -σχεδόν ξένα. Ελεγαν τα αστεία τους, αλλά, ήταν φανερό, το γέλιο δεν «έβγαινε» και η συμμετοχή ήταν υποτονική. Δεν ήταν μόνο δική μου εντύπωση -φαινόταν στις ματιές και τις κινήσεις όλων.

 

 

Πλήρης και η απογοήτευση από τους κυβερνητικούς χειρισμούς στο δύσκολο, ούτως ή άλλως, θέμα της πανδημίας -και όχι μόνο από αριστερούς συνδαιτυμόνες αλλά και από όσους έχουν σαν ιδεολογικό όπλο την επιβίωση του δυνατότερου, του ικανότερου, «όπλο» που νομιμοποιεί τους ισχυρούς και τους πλούσιους. Φαίνεται εντούτοις [ή έτσι θέλουμε να φαίνεται] ότι είναι παροδική αυτή η παραίτηση και αυτό διότι το είδος πάντα βρίσκει τρόπους να εκδηλώνει τη μικρότητά του και ενίοτε το μεγαλείο του. Σχεδόν τίποτε δεν συνέχει την κοινωνία, τις κοινότητες· μάλλον δεν υπάρχουν πλέον κοινότητες παρά αλαφιασμένες παρέες και σπασμωδικές, νευρωσικές σχεδόν, επαφές. Είναι κρίμα αλλά δεν μπορούν να γίνουν και πολλά πράγματα.

 

Οπως έχει πολλές φορές επισημανθεί, η ομορφιά έχει εξοριστεί [από εμάς τους ίδιους]. Ομορφιά: ειρηνική συμβίωση, στέγαση, τροφή, ένδυση για όλους τους ανθρώπους του πλανήτη -ακολουθούν τα έργα τέχνης και η επιστήμη. Αυτά μπορεί να μην έχουν σχέση με την επάνοδο της «κανονικότητας», με την «απελευθέρωση» της κοινωνίας από τα κορονοϊκά δεσμά, συμβάλλουν όμως [ίσως] στην επανάκτηση μερικών αιώνιων βεβαιοτήτων και όχι βεβαιοτήτων που αποκτήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, ειδικά στην ελληνική κοινωνία. Πάντως, ζωντανά πρόσωπα δεν έχουν ακόμη εμφανιστεί στους αθηναϊκούς πεζόδρομους -χαμηλή η αισιοδοξία [υπαρκτή όμως -και αυτό μετράει].