Η (ασαφής) επιστροφή στην «κανονικότητα»

 

γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας

 

Μια μόλις μέρα μετά το πρώτο «ανοιχτό» Σαββατοκύριακο εμφανίστηκαν, τη Δευτέρα, κυβέρνηση και λοιμωξιολόγοι να ανησυχούν και να επιπλήττουν  (τους πολίτες) για τους συνωστισμούς και την τάση ελλιπούς τήρησης των μέτρων.

 

Θα ήταν ενδεχομένως πιο αποτελεσματικό και ωφέλιμο αν πριν τις ανησυχίες και τις επιπλήξεις κυβέρνηση και λοιμωξιολόγοι είχαν φροντίσει να πράξουν ό,τι έπρεπε αποσαφηνίζοντας απόλυτα αυτό που επιβάλλεται να γίνει.

 

Σ αυτό ακριβώς το σημείο, εκεί που συναντώνται οι προθέσεις με τις πράξεις και η (υγειονομική) πραγματικότητα με της (οικονομικές) ανάγκες, είναι που η κυβέρνηση έχασε την μπάλα και σπεύδει να μεταφέρει τις ευθύνες της στους πολίτες.

 

Η βασική παραβίαση των μέτρων προφύλαξης  που διαπιστώνεται είναι τα αποκαλούμενα από τις τηλεοράσεις «κορωνοπάρτι» στα οποία προφανώς η πλειοψηφία αυτών που λαμβάνει μέρος δεν έχει εμβολιαστεί χωρίς αυτό να είναι δική της ευθύνη. Οι ηλικίες που «παρτάρουν» καθ ότι αυτό …επιτάσσει η κοινωνική ψυχοσύνθεσή τους είναι ακόμη εκτός εμβολιαστικού προγράμματος. Είναι άραγε ευθύνη αυτών που «παρτάρουν» ή αυτών που δεν έχουν εξασφαλίσει τον εμβολιασμό των νεαρών, η δημιουργία κινδύνου  εξάπλωσης ενός νέου κύματος της  πανδημίας;

 

Γενικότερα και κοιτώντας τα σχετικά στατιστικά των εμβολιασμών παγκοσμίως ή εντός της ΕΕ διαπιστώνει κανείς ότι η πρόοδος του ελληνικού εμβολιαστικού προγράμματος πολύ απέχει από το να έχει δημιουργήσει  το υπόβαθρο (ανοσία πληθυσμού)το οποίο θα δικαιολογούσε το «άνοιγμα το οποίο αποφάσισε η κυβέρνηση. Αν και το ελληνικό εμβολιαστικό πρόγραμμα είναι οργανωμένο άψογα και εξελίσσεται με τις ταχύτητες που επιτρέπει ο εφοδιασμός με εμβόλια, είναι προφανές ότι δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη του ανοίγματος που αποφάσισε η κυβέρνηση προκειμένου να διασωθεί ότι είναι δυνατό για την τουριστική «βιομηχανία» της χώρας.

 

Η  ελληνική (εμβολιαστική) πραγματικότητα αποτυπώνεται στην απόφαση της (εμβολιασμένης πάνω από 50%) Βρετανίας να αποτρέπει στους πολίτες της την επίσκεψη στην Ελλάδα, επιβάλλοντας καραντίνα μιας βδομάδας σ’ όποιον Βρετανό επιστρέφει από την χώρα μας.

 

Η βρετανική κυβέρνηση προφανώς γνωρίζει το αυτονόητο το οποίο η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να αποκρύψει: η απόφαση για το «άνοιγμα» που έλαβε συμπίπτει με την έναρξη της τουριστικής περιόδου. Με άλλα λόγια δεν ήταν τα επιδημιολογικά δεδομένα που οδήγησαν στην  απόφαση για την άρση των μέτρων αλλά η ανάγκη της ύπαρξης εσόδων.

 

Η κυβέρνηση πράγματι έκανε μια δύσκολη επιλογή, δηλαδή της διάσωσης (όσο γίνεται) της οικονομίας αντί της απόλυτης εξασφάλισης των συνθηκών ανοσίας με την ολοκλήρωση του εμβολιαστικού προγράμματος. Αυτό πιθανώς θα ολοκληρωθεί όταν ανοίξουν οι δυνατότητες εμβολιασμού των νέων (και αυτοί εκμεταλλευτούν τη δυνατότητα) και όταν πειστούν οι ηλικιωμένοι (4 στους 10 το έχουν αποφύγει) να εμβολιαστούν.

 

Μέχρι τότε, περί τα τέλη του καλοκαιριού, όταν δηλαδή θα έχει ολοκληρωθεί ο εμβολιασμός του ελληνικού πληθυσμού (τουλάχιστον με μια δόση)  και θα ολοκληρώνεται η τουριστική περίοδος, θα γίνει ο λογαριασμός και θα φανούν κέρδη (οικονομικά) και ζημιές (υγειονομικές)  για τις κυβερνητικές επιλογές.

 

Ακριβώς τότε θα είναι η στιγμή που σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών θα αρχίσει η επανάληψη του κύκλου των εμβολιασμών του συνολικού πληθυσμού για τον οποίο η κυβέρνηση θα πρέπει να είναι προετοιμασμένη καλύτερα ώστε να έχει ολοκληρωθεί πριν την έναρξη της νέας (2022) τουριστικής περιόδου.

 

Αυτή είναι η πραγματικότητα η οποία εν πολλοίς διαμορφώνεται από (αναμενόμενα) λάθη και (δύσκολες) επιλογές της κυβέρνησης, η οποία επιχειρεί (κι αυτό δεν είναι ωφέλιμο ούτε για την ίδια) να τα φορτώσει στους πολίτες, κατά κύριο λόγο στους νέους.

 

ΥΓ Για την σοβαρή πιθανότητα να επαναληφθούν οι εικόνες με τις γεμάτες (γιατί δεν υπάρχουν αρκετές) ΜΕΘ προφανώς η ευθύνη δεν θα βαρύνει κανέναν άλλο εκτός από την κυβέρνηση, η οποία απλώς μοιράζει συγχαρητήρια σε γιατρούς και νοσηλευτές αδιαφορώντας για την αριθμητική τους επάρκεια και την αναπροσαρμογή των αμοιβών τους.