"Γράψε" κι εσύ το περιβάλλον, μπορείς!

 

Αυστραλιανό αεροσκάφος θα απογειωθεί προκειμένου οι επιβάτες του να παρακολουθήσουν την πανσέληνο του Μαΐου. Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτή η δυομισάωρη πτήση, απαιτούνται καύσιμα

γράφει η Τατιάνα Καποδίστρια

 

Η είδηση προφανώς πέρασε στα ψιλά. Λογικό κι επόμενο, θα μου πεις. Με την Μέση Ανατολή στην πιο δυσοίωνη ανάφλεξη των τελευταίων χρόνων, με τις πατέντες και τα κορονοεμβόλια να συναγωνίζονται σε ειδήσεις την ίδια την πανδημία, συν όλα τα αμιγώς ελληναράδικα δικά μας –λέγε με, Τζέιμς–, μοιραία παράπεσε το αμελητέο ειδησάκι από την μακρινή Αυστραλία.

 

Εκεί, που λέτε, την ερχόμενη Τετάρτη 25 του Μαΐου, την ώρα όπου η πανσέληνος θα βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται στην Γη, και ενώ συγχρόνως θα επισυμβαίνει και μια σένια ολική της έκλειψη, ένα αεροπλάνο Boeing 787 της Qantas θα πετάξει στα 40.000 πόδια δίνοντας στους τυχερούς επιβάτες την δυνατότητα να χαζέψουν από «κοντά» την κοκκινωπή υπερπανσέληνο και την έκλειψή της. Η αστρονόμος δρ. Βανέσα Μος θα βρίσκεται on board για να δώσει τα επιστημονικά ντεσού της όλης φάσης, ενώ στους επιβαίνοντες θα μοιραστούν, λέει, εκλεκτό ποτοφαγητό, τσαντούλα με σχετικά δωράκια, και αναμνηστικό δίπλωμα.

 

 Και για όποιον δεν κατάλαβε, το αεροπλάνο θα απογειωθεί από το αεροδρόμιο του Σίδνεϊ στις 19:30 (τοπική ώρα) και στις 22:15 θα επιστρέψει ακριβώς εκεί. Διότι το όλο εγχείρημα της Qantas, με την χαριτωμένη τζαζίζουσα επωνυμία «Fly me to the supermoon», σε αυτό συνίσταται: να σηκωθεί ένα αεροπλάνο, να κόψει μια γυροβολιά στα μακρινά πέριξ του ολόγιομου φεγγαριού, και να επιστρέψει στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησε.

 

Πρόκειται για την τελευταία από μια σειρά «πτήσεων στο πουθενά» που σκάρωσε τους τελευταίους μήνες ο αυστραλιανός αερομεταφορέας, σε μια προσπάθεια να αντιρροπήσει την τεράστια χασούρα από το παγκόσμιο πάγωμα των πτήσεων λόγω πανδημίας –το Bloomberg υπολογίζει την φετινή ζημία στα 47,7 δισεκατομμύρια δολάρια. Τα εισιτήρια τούτης της φεγγαρολουσμένης πτήσης κόστιζαν από 316,82€ στην οικονομική θέση έως 951,78€ στην μπίζνες. Και εξαντλήθηκαν, αν αγαπάτε, μέσα σε 125 δευτερόλεπτα! Θού, Κύριε…

 

 Ένα ελληνικό διαδικτυακό Μέσο, αναφερόμενο στην είδηση της επερχόμενης «πανσεληνιακής» πτήσης, παραλλήλισε χαριτολογώντας το όλον με την καβάφεια «Ιθάκη», όπου σημασία δεν έχει ο (ανύπαρκτος, εδώ) προορισμός αλλά το ίδιο το ταξίδι. Προσωπικά, όχι «Ιθάκες» δεν βλέπω στην είδηση, αλλά ούτε καν την όποια χαριτωμενιά του εγχειρήματος.

 

 Διότι, όπως φυσικά αντιλαμβάνεστε, για να πραγματοποιηθεί αυτή η δυομισάωρη πτήση στην γειτονιά της υπερπανσελήνου, απαιτούνται καύσιμα. Από εκείνα, που μοιραία μολύνουν την γήινη ατμόσφαιρα και επιτείνουν την πολυτραγουδισμένη κλιματική αλλαγή. Σύμφωνα δε με την WWF, οι αερομεταφορές ευθύνονται για το 4 έως 9% της ετήσιας επιβάρυνσης που επιφέρει η ανθρώπινη δραστηριότητα στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.

 

 Με ένα μείγμα θυμού και απορίας, μπήκα στο σάιτ της Qantas να δω πώς διάολο «δικαιολογεί» η ίδια η εταιρεία όλη αυτή την σπατάλη καυσίμων και περιβαλλοντικού κεφαλαίου για να κάνουν κάποιοι λιγότερο ή περισσότερο φραγκάτοι το κομμάτι τους (και να βγάλει κι η αεροπορική το κατιτίς της). Κι έπεσα πάνω στην περιβόητη «αντιστάθμιση άνθρακα». Έναν μηχανισμό που ανθεί την τελευταία δεκαετία προβλέποντας ότι όποιος μολύνει με εκπομπές άνθρακα την ατμόσφαιρα μπορεί/ πρέπει να πληρώσει κάτι παραπάνω, το οποίο παραπάνω διοχετεύεται εν συνεχεία σε δράσεις που, και καλά, προστατεύουν το περιβάλλον. Και το αν διοχετεύεται ή όχι παραμένει, βέβαια, αμφισβητούμενο.

 

Τι καλά! Με τον παρά μου, γαμώ και την κυρά μου, δηλαδή. Τσοντάρω κατιτίς παραπάνω, έτσι για το ξεκάρφωμα, και συνεχίζω απτόητος να κάνω ό,τι γουστάρω περιφρονώντας τις οικολογικές επιπτώσεις, το σωστό και ηθικό, το μέλλον των παιδιών μου, στην τελική.

Ξέρω, πιθανόν σε κάποιους να ακούγομαι φουλ ξινή και κορεκτίλα. «Έλα τώρα, καημένη, άσε τον κόσμο να χαρεί τέτοιο φανταστικό φεγγάρι από κοντά –αφού μπορεί!» Ε, εκεί ακριβώς είναι η ένστασή μου. Πως ό,τι μπορείς να κάνεις, ό,τι σου επιτρέπεται στην παρούσα ιστορική συγκυρία να κάνεις δεν είναι κατ’ ανάγκη θεάρεστο, σωστό, θεμιτό. Από έτσι, θα είχαμε ακόμα αποικιοκρατία, οι ομοφυλόφιλοι θα μαράζωναν ακόμα μες στις ντουλάπες τους, κι οι γυναίκες, φυσικά, σπίτι –και χωρίς καν δικαίωμα ψήφου. Ο κόσμος προχωράει, εξελίσσεται. Και η κλιματική αλλαγή επίσης…