Αν είχα ένα τέτοιο

 

 γράφει η Γιώτα Αναγνώστου  

 

«Τριάντα πανέμορφα εξωτικής ομορφιάς φλαμίνγκο κατέφθασαν το απόγευμα της Κυριακής 23 Μαΐου στον υδροβιότοπο Ναυπλίου Νέας Κίου στην Αργολίδα για να ξαποστάσουν από το μακρύ ταξίδι της εαρινής μετανάστευσης και να τραφούν».

 

Διάβασες την είδηση. Θαύμασες τα πανέμορφα πουλιά στις φωτογραφίες. Εδώ που είσαι μόνο σπουργίτια άτακτα, πιο αραιά κάποια χελιδονάκια, περιστέρια όπως παντού να συμβολίζουν μια ανύπαρκτη Ειρήνη και ενίοτε κοράκια (κυριολεξίας και μεταφοράς εξυπηρετικά), ποτέ  όμως φλαμίνγκο.

 

Πριν κάποιες μέρες έβλεπες ειδήσεις. Μια οριζόντια, πλωτή πολυκατοικία είχε στη Ρόδο αράξει και χορεύαν οι νησιώτες να υποδεχτούν τους επισκέπτες. Την ίδια ώρα που έφταναν στην Ισπανία κολυμπώντας βασανισμένοι άνθρωποι (και τόσοι δεν κατάφεραν να φτάσουν). Διάβασες πως ο Ισπανός Πρωθυπουργός «ακύρωσε προγραμματισμένο ταξίδι του στο Παρίσι λόγω της κρίσης και μετέβη εσπευσμένα στη Θέουτα, ενώ δεσμεύτηκε να «αποκαταστήσει την τάξη στα σύνορα»…

 

Πήρες από το ράφι ένα βιβλίο. Έψαξες λίγο μέσα στις σελίδες.

 

«Αχ, αν είχα στη διάθεσή μου ένα τέτοιο, εγώ θα το είχα φροντίσει, θα το περιποιόμουν, θα το κανάκευα, θα το έσφιγγα δυνατά στην καρδιά μου, θα το είχα κρύψει σε σημείο απόρθητο από τους φθονερούς και τους κλέφτες. Θα το είχα ράψει στο πετσί μου στη μέση του στήθους μου και θα το έδειχνα περνώντας τα σύνορα μοναχά ξεκουμπώνοντας το πουκάμισό μου.», διάβασες.

 

Έμεινες λίγο σιωπηλός. Ξέρεις για τι μιλάει; Ρώτησες. Δεν περίμενες απάντηση. Για το διαβατήριο, γαμώτο, είπες. Έκλεισες το βιβλίο. Άναψες ένα τσιγάρο και δεν ξαναμίλησες.

 

ΧΑΡΡΑΓΚΑ Αυτοί που καίνε τα χαρτιά τους, διάβασα στο εξώφυλλο. Mahi Binebine, ο συγγραφέας.

 

Όμορφα πουλιά τα φλαμίνγκο, πετούν ελευθέρα για όπου θέλουν και όπου θέλουν ξαποσταίνουν. Κανένας ένα «τέτοιο» δεν σκέφτηκε ποτέ να τους ζητήσει. Μέχρι τώρα.