"Μαύρο" το καλοκαίρι, να μη γίνει εφιάλτης ο χειμώνας…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Να είναι Αύγουστος και να μιλάς για "βαρύ χειμώνα" που μπορεί να ακολουθήσει δεν ακούγεται καλά. Έχουμε μπροστά μας πολλές ακόμα καλοκαιρινές και γλυκές φθινοπωριάτικες ημέρες.

 

Όμως, καμιά φορά έρχεται στο μπροστινό μέρος του μυαλού μας το «θέλω ν΄αγιάσω μα δεν μ΄αφήνουν οι διαβόλοι». Τουτέστιν υπάρχουν κακά σημάδια και προειδοποιήσεις, που αν αγνοηθούν τώρα, θα τα πληρώσουμε ακριβά αύριο. Και αυτό το «αύριο» είναι πολύ κοντά.

Αρχίζουμε από τα «σίγουρα».

Με τις πυρκαγιές δεν έχουμε τελειώσει ακόμα, αλλά κάποια στιγμή -μόλις υποχωρήσει η θερμοκρασία και πέσουν οι άνεμοι- θα σταματήσουν και θα φύγουν από τα πρώτα θέματα της επικαιρότητας. Αυτός είναι ο πρώτος κίνδυνος. Να ξεχαστούν οι άνθρωποι που έχασαν σπίτια και περιουσίες. Ελπίζουμε να μη συμβεί. Ο πρωθυπουργός είπε ότι τα σπίτια που κάηκαν δεν είναι τόσο πολλά και το Κράτος θα δράσει γρήγορα. Ελπίζουμε να γίνει.

 

Δεν θέλουμε να καταπιαστούμε καθόλου με τους ανθρώπους που ζούσαν από δραστηριότητες στα μέρη που κάηκαν. Διότι γι’ αυτούς δεν υπάρχει «συνταγή». Οι αγρότες, οι ρητινοσυλλέκτες, οι μελισσοκόμοι της Βόρειας Εύβοιας, που είναι πλέον κατάμαυρη, πώς θα ζήσουν εκεί; Απλώς δεν θα ζήσουν, θα φύγουν.

 

Η τρίτη πληγή είναι αυτό που μπορεί να συμβεί στις κατοικημένες περιοχές, οι οποίες περιβάλλονται πλέον από γη χωρίς δέντρα. Τι θα γίνει με τις πρώτες δυνατές βροχές; Πώς θα συγκρατηθούν τα νερά που θα κατεβαίνουν χωρίς εμπόδια από τα καμένα; Θεωρητικά όλα αυτά τα γνωρίζουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι και ιδιαιτέρως οι τοπικοί άρχοντες. Οι οποίοι πρέπει να κινητοποιηθούν από τώρα, να προειδοποιήσουν και τους συναρμόδιους υπουργούς, ώστε το περίφημο «επιτελικό» κράτος να μην πιαστεί στον ύπνο, (ότ)αν οι μπόρες διαδεχθούν τις φωτιές.

 

Και κάτι τελευταίο, αλλά όχι έσχατο επ’ αυτού: φέτος κατέστη ολοφάνερο ότι η μέθοδος της καταστολής δεν φτάνει. Φυσικά, χωρίς εναέρια μέσα η καταστροφή μπορεί να ήταν πολύ μεγαλύτερη. Ούτε συζήτηση, λοιπόν, ότι χρειαζόμαστε όσα περισσότερο γίνεται μέσα πυρόσβεσης. Αλλά χρειαζόμαστε και κάτι άλλο: πρόληψη. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν δάση και εθνικοί δρυμοί χωρίς αντιπυρικές ζώνες, ώστε να μπορούν τα επίγεια μέσα να φτάσουν εγκαίρως στη φωτιά που εκδηλώνεται και να την εξουδετερώσουν. Διότι, αν ξεφύγει, με άνεμο πέντε μποφόρ και πάνω, όλα τα εναέρια μέσα μαζί να ρίχνουν νερό, δεν θα αποτρέψουν την καταστροφή.

 

Αφήνουμε-τρόπος του λέγειν-τις φωτιές και πλημμύρες και πάμε στον τρίτο κίνδυνο, την πανδημία του κορονοϊού. Η οποία είναι μονίμως παρούσα, αλλά έχει περάσει κάπως στις δεύτερες σελίδες της επικαιρότητας. Και όμως οι προειδοποιήσεις των γιατρών είναι καθημερινές.

 

Δεν είναι μόνο τα πολλά(για καλοκαίρι) κρούσματα, αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν περιοχές της χώρας που τα νοσοκομεία έχουν γεμίσει και οι προειδοποιήσεις των γιατρών προκαλούν ανατριχίλα.

 

Δυστυχώς, ο στόχος που είχε θέσει η κυβέρνηση να επιτευχθεί ανοσία στο τέλος του καλοκαιριού αποδείχτηκε ανέφικτος. Μέχρι στιγμής έχει πλήρως εμβολιασθεί κάτι παραπάνω από το μισό του πληθυσμού. Αυτό είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός και η αναζήτηση των αιτιών δεν έχει πλέον τόση σημασία. Ο προπαγανδιστικός-και συχνά εκφοβιστικός- τρόπος που επέλεξε η κυβέρνηση ως μέθοδο πειθούς δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Και πώς να αποδώσει όταν ακόμα και προβεβλημένα πρόσωπα-πρότυπα για τους νέους προβαίνουν σε απογοητευτικές δηλώσεις;

 

Όταν τον περασμένο Ιανουάριο ο Στέφανος Τσιτσιπάς επέλεξε να φωτογραφηθεί σε κοσμικό πάρτι στο Ντουμπάι, αρκετοί τον δικαιολόγησαν με το πρόσχημα ότι δεν ταξίδεψε επί τούτω, όπως άλλοι «κοσμικοί», αλλά βρισκόταν εκεί για προπονήσεις. Η τωρινή δήλωσή του απογοήτευσε πολλούς, αλλά επιβεβαιώνει ότι την «ατομική ευθύνη», που τόσο πρόβαλαν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, δεν την διαθέτουν και πρόσωπα που εκείνοι είχαν επιλέξει για να πείσουν τουλάχιστον τους νέους να τηρούν τα μέτρα για την ανάσχεση της πανδημίας.

 

Για συμπέρασμα μας κάνει μια πολυφορεμένη φράση: τώρα αρχίζουν τα (πιο) δύσκολα. Μα, θα αναρωτηθεί κάποιος, μέχρι τώρα μόνο δύσκολες καταστάσεις δεν αντιμετώπισε η κυβέρνηση, ιδιαιτέρως με την πανδημία; Εύλογο το ερώτημα, αλλά τώρα μπορεί να δούμε στην πράξη το «κάθε πέρσι και καλύτερα». Διότι, σύμφωνα με τη ρήση του Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, «τα πράγματα ποτέ δεν είναι τόσο άσχημα ώστε να μη μπορούν να χειροτερέψουν».  

 

19 Αυγούστου 1936: Οι φασίστες δολοφονούν τον ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

 

«Δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης»

  

«Είμαι επαναστάτης, γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης», Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα.

 

Τα ξημερώματα της 19ης Αυγούστου του 1936, ήρθε το τέλος για τον κορυφαίο ποιητή, ζωγράφο, δραματουργό και θεατρικό σκηνοθέτη, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκτελέστηκε στο Βίθναρ της Ισπανίας από φασίστες παραστρατιωτικούς οπαδούς του Φράνκο που έθαψαν τη σορό του, μαζί με άλλα τρία άτομα που εκτέλεσαν εκείνη την αυγή σε ομαδικό τάφο.

 

Ο Λόρκα γεννήθηκε στις 5 Ιουνίου του 1898 στην Ανδαλουσία.Σχετικά γρήγορα εγκατέλειψε τις σπουδές του στη νομική για να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία, τη μουσική και τη ζωγραφική. Το 1919, εγκαταστάθηκε στη Φοιτητική Κατοικία του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, που τότε λειτουργούσε ως ανοιχτό πανεπιστήμιο, πολιτιστικό κέντρο. Εκεί συνάντησε τον Σαλβαδόρ Νταλί, τον σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, τον ποιητή Ραφαέλ Αλμπέρτι και τον Χιμένεθ. Την ίδια περίοδο συνέθεσε τα πρώτα του ποιήματα που κυκλοφόρησαν το 1921, με τίτλο Βιβλίο Ποιημάτων. Λίγο νωρίτερα, το 1918, είχε δημοσιεύσει το έργο Εντυπώσεις & Τοπία περιδιαβαίνοντας την Καστίλη.

 

Το 1922, συνεργάστηκε με τον συνθέτη Μανουέλ ντε Φάγια στο Φεστιβάλ Λαϊκής Μουσικής, στη Γρανάδα. Στις παραδόσεις της λαϊκής και τσιγγάνικης μουσικής, πίστευε πως βρίσκει τη βάση των ποιητικών και πνευματικών του ενορμήσεων. Δημιούργημα του, εκείνη την εποχή, ήταν το Ποίημα Του Κάντε Χόντο, λαϊκό τραγούδι της Ανδαλουσίας, που τραγουδιέται από τσιγγάνους με συνοδεία κιθάρας και λίγο αργότερα, το 1924, ξεκίνησε να γράφει το Ρομανθέρο Χιτάνο, έργο που ολοκλήρωσε τελικά το 1927, σύνθεση 18 ποιημάτων με σταθερή στιχουργική μορφή, έκφραση μιας από τις αρχαιότερες μορφές ισπανικής ποίησης. Την ίδια περίοδο συνέθεσε και την Ωδή Στον Σαλβαντόρ Νταλί ενώ παράλληλα έγραψε το θεατρικό έργο Μαριάνα Πινέδα, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βαρκελώνη, την ίδια χρονιά, σε σκηνογραφία Νταλί, σημειώνοντας επιτυχία.

 

Τα έτη 1929-1930, αναζήτησε νέες πηγές έμπνευσης και ταξίδεψε στις ΗΠΑ και στην Κούβα. Οι εμπειρίες του στις Ηνωμένες Πολιτείες αξιοποιήθηκαν στο ποίημα Ένας Ποιητής Στη Νέα Υόρκη. Επέστρεψε στην Ισπανία το 1931 και συνέθεσε το Ντιβάνι Της Ταμαρίτ, ενώ παράλληλα δούλεψε και πάνω σε έργα για το κουκλοθέατρο. Εκεί έδειξε ξεκάθαρα πως επέλεγε ως κύρια ενασχόλησή του, τη συγγραφή θεατρικών και τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του ολοκλήρωσε τις κορυφαίες του δημιουργίες: Το Σπίτι Της Μπερνάρντα Άλμπα, Ματωμένος Γάμος, Γέρμα, Θρήνος Για Τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, τραγωδίες με θέμα τη κοινωνική καταπίεση κι έκδηλο το ανθρώπινο στοιχείο.

 

Με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, οργάνωσε μία θεατρική ομάδα υπό την ονομασία La Barroca, η οποία με τη βοήθεια του Υπουργείου Παιδείας, έδωσε παραστάσεις κλασσικών έργων σε χώρους εργατών κι αγροτικές περιοχές. Το 1936 υποδέχθηκε τον Αλμπέρτι, καθώς επέστρεψε από τη Μόσχα. Συνέταξε μια διακήρυξη συγγραφέων κατά του φασισμού κι ξεκίνησε να γράφει μια σειρά θεατρικών σκηνών με μορφή επιθεώρησης, ωστόσο τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος.

 

O Λόρκα απαγγέλλει το ποίημα του «Το τραγούδι του καβαλάρη»- Κόρδοβα

 

«Κόρδοβα»  

 

Στίχοι: Φ.Γ.Λόρκα (απόδοση Λευτέρη Παπαδόπουλου), Μουσική: Γιάννης Γλέζος, Τραγούδι: Γιάννης Πουλόπουλο  

πηγή

Σαβιάνο: Οι Ταλιμπάν παράγουν το 90% της ηρωίνης παγκοσμίως

 

γράφει ο Γιώργος X. Παπασωτηρίου  

 

 

Ακούω την κραυγή της γυναίκας από το Αφγανιστάν προς τους ηγέτες της Δύσης: «Μην αναγνωρίζετε τους Ταλιμπάν». Ύστερα, ακούω τον αξιωματούχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπορέλ να λέει πως «θα συνομιλήσουμε με τους Ταλιμπάν, που είναι οι νικητές του πολέμου» και φρικιώ! Αυτό ήδη συνιστά «αναγνώριση»!

 

Την ίδια στιγμή ο Ρομπέρτο ​​Σαβιάνο, ο συγγραφέας του Gomorra, γράφει στην Corriere della Sera ότι οι Ταλιμπάν, οι νέοι επικυρίαρχοι της Καμπούλ, αντλούν τη δύναμή τους από την παραγωγή και το εμπόριο οπίου, με το οποίο προμηθεύουν κάθε είδους μαφία και καρτέλ. Τονίζει δε ότι η Δύση δεν χτύπησε ποτέ τους Ταλιμπάν σ’ αυτό το σημείο.

 

Ο Σαβιάνο μας καλεί να διαβάσουμε τις εκθέσεις του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC): «Για τουλάχιστον είκοσι χρόνια(σ.σ. όση η διάρκεια της παρουσίας των Αμερικανών στο Αφγανιστάν), θα βρίσκετε πάντα τα ίδια δεδομένα: πάνω από το 90% της ηρωίνης στον κόσμο παράγεται στο Αφγανιστάν. Αυτό σημαίνει ότι οι Ταλιμπάν, μαζί με τους ναρκέμπορους της Νότιας Αμερικής, είναι οι πιο ισχυροί έμποροι ναρκωτικών στον κόσμο», σημειώνει ο Σαβιάνο. Αλλά η ηρωίνη δεν είναι η μόνη ειδικότητά των Ταλιμπάν. Την τελευταία δεκαετία, οι Ταλιμπάν «άρχισαν επίσης να παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην επιχείρηση χασίς και μαριχουάνας». Και ο συγγραφέας απορεί, εκφράζοντας τη λύπη του, που μιλάμε πάντα για το Αφγανιστάν «αποφεύγοντας τη βασική δυναμική της σύγκρουσης, αγνοώντας τις πηγές που χρηματοδοτούν τον πόλεμο», που είναι το όπιο. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν είναι "πόλεμος του οπίου" τονίζει: «Πριν από τα θρησκευτικά σχολεία, πριν από την υποχρέωση των γυναικών να φορούν μπούρκα, πριν από τους αναγκαστικούς γάμους νεαρών κοριτσιών, οι Ταλιμπάν είναι πρώτα και κύρια διακινητές ναρκωτικών, των οποίων, στο όνομα της ηθικής αυστηρότητάς τους, καταδικάζουν σθεναρά την κατανάλωση και την κουλτούρα τους.», γράφει ο Σαβιάνο.

 

Όπως παρατηρούν άλλοι αναλυτές στις περιοχές που έχουν επέμβει οι ΗΠΑ, το εμπόριο ναρκωτικών σ' αυτές ανθεί. Θυμίζουμε ότι κάποτε οι ΗΠΑ έκαναν ολόκληρους «πολέμους» με πρόσχημα τα ναρκωτικά. Τον Απρίλιο του 2000 ψηφίστηκε στις ΗΠΑ το «Σχέδιο Κολομβία», που ήταν μια τεράστια βοήθεια προς την Κολομβία (στο στρατό και την αστυνομία της κυρίως) σε χρήμα, υποδομή και τεχνογνωσία. Στην πραγματικότητα ήταν ένα πιλοτικό σχέδιο μιας νέας μορφής παρέμβασης στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, με το πρόσχημα του «αντι-ναρκωτικού αγώνα» και στόχο τα τοπικά αντάρτικα κινήματα(όπως το FΑRC). Όπως αποκάλυψε και ο Gary Webb, όταν η CIA ήθελε να χρηματοδοτήσει τους κόντρας της Νικαράγουας, εσκεμμένα δημιούργησε μια επιδημία κοκαΐνης στα γκέτο των μαύρων του Λος Αντζελες. Έτσι, με ένα σμπάρο η CIA πετύχαινε δυο τρυγόνια: την «ειρηνοποίηση» των Νικαραγουανών (με τις  σφαίρες) αλλά και των μαύρων (με τα ναρκωτικά).

 

Άραγε, μαζί με το νέο κύμα προσφύγων, θα έχουμε κι ένα τσουνάμι ηρωίνης, που θα προκαλέσει ο "σεισμός" στο Αφγανιστάν; Ενδεχομένως.

 

Κατά τα άλλα, οι ΗΠΑ μέσω των Ταλιμπάν είναι έτοιμες να χτυπήσουν την Κίνα στο μαλακό υπογάστριό της. Στο εσωτερικό ήδη της Κίνας υπάρχουν οι τουρκόφωνοι Ουιγούροι που ζητούν να αποσχιστούν. Το «έργο» μόλις ξεκίνησε…

 

 

Κυβέρνηση: Βάζει τον ιδιωτικό τομέα στα καμένα.!

 

Τον ιδιωτικό τομέα μέσω μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων ετοιμάζεται να βάλει η κυβέρνηση στις καμένες εκτάσεις από τις καταστροφικές πυρκαγιές, επικαλούμενη την ανάγκη για γρήγορη αποκατάσταση των πυρόπληκτων. Ωστόσο μια τέτοια εξέλιξη είναι προφανές ότι ανοίγει το δρόμο για να προχωρήσουν διάφορα επιχειρηματικά σχέδια στα καμένα,

 

Η κυβερνητική απόφαση είναι ειλημμένη, κάτι που επιβεβαίωσε ο υπουργός Μεταφορών και Υποδομών Κώστας Καραμανλής που σε δηλώσεις του στον Αντ1 το πρωί της Πέμπτης ανέφερε ότι σε σύσκεψη που έγινε πριν λίγες μέρες υπό τον πρωθυπουργό συζητήθηκε το πως θα αξιοποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας την επόμενη μέρα των πυρκαγιών και υποστήριξε ότι πρέπει «να μας βοηθήσει ο ιδιωτικός τομέας».

 

Σε ότι αφορά τις έως τώρα αυτοψίες στις καμένες περιοχές ανέφερε ότι συνολικά έχουν καεί ή υποστεί ζημιές 862 σπίτια σε Αττική και Εύβοια. Συγκεκριμένα:

 

«Κόκκινα» σπίτια (για κατεδάφιση) έχουν χαρακτηριστεί 250 στην Αττική και 170 στην Εύβοια.

 

«Κίτρινα» σπίτια (για επισκευή) έχουν χαρακτηριστεί 250 στην Αττική και 192 στην Εύβοια.

 

Σύμφωνα με τον υπουργό στην Πελοπόννησο δεν έγινα μεγάλες ζημιές σε σπίτια.

 

Πηγή: 902.gr

  

 

Με δανεικά …«βγάζει» το μήνα ένα στα δύο νοικοκυριά

 

Η καπιταλιστική κρίση είναι εδώ! Η όξυνση της μάλιστα εν μέσω πανδημίας που συνδιάστηκε με σκληρά αντεργατικά μέτρα, αναστολές συμβάσεων, απολύσεις και αύξηση της ανεργίας διέλυσαν τα εισοδήματα των λαϊκών νοικοκυριών.

 

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δημοσιεύουν τα «Νέα» ένα στα δύο νοικοκυριά αναγκάζεται να προσφύγει σε δανεισμό για βγάλει το μήνα.

 

Συγκεκριμένα σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 45,6% προσφεύγει σε δάνεια, πιστωτικές κάρτες, συγγενείς και φίλους για να μπορέσει να ανταποκριθεί στα έξοδα του.

 

Ειδικά στα φτωχά νοικοκυριά, που δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης στο τραπεζικό σύστημα, το 37,4% καλύπτει τις ανάγκες του από δανεισμό από φιλικά και συγγενικά πρόσωπα.

 

Επίσης ένα στοιχείο που δείχνει την οικονομική κατάσταση που βιώνει σημαντικό τμήμα του εργαζόμενου είναι ότι το 35,2% των νοικοκυριών, δηλώνει ότι δεν έχει καθόλου αποταμιεύσεις.  

πηγή

 

Η έρημος της ελληνικής δημοσιογραφίας και μια μικρή, αλλά ανεπαρκής, «όαση»

 

Του Ανδρέα Κοσιάρη

 

Όλες αυτές τις ημέρες που οι πυρκαγιές κάνουν στάχτη τεράστιες εκτάσεις της χώρας, ένα κανάλι έχει λάβει διθυραμβικά σχόλια για την κάλυψη των γεγονότων από μία μεγάλη μερίδα του τηλεοπτικού κοινού. Τα σχόλια μεταφράστηκαν και σε τηλεθέαση, καθώς το κανάλι ανέβασε τα ποσοστά του φτάνοντας στις πρώτες θέσεις των μετρήσεων.

 

Όμως η επιτυχία του Open δεν οφείλεται τόσο στα «ύψη» στα οποία έφτασε η δημοσιογραφία του, αλλά στον «πάτο» στον οποίο κατρακυλά το σύνολο σχεδόν του κλάδου.

 

Δεν έκανε κάτι το πρωτοποριακό, ούτε παρέδωσε μαθήματα «μαχητικής δημοσιογραφίας». Έκανε τα βασικά, ξεχωρίζοντας μόνο και μόνο διότι οι υπόλοιποι τα έχουν ηθελημένα ξεχάσει. Άνοιξε ευκολότερα και με πολύ λιγότερη λογοκρισία τα μικρόφωνά του στους πολίτες που βρίσκονταν στα πύρινα μέτωπα και επέλεξε να μην προσπαθήσει να αποκρύψει τις κυβερνητικές ευθύνες.

 

Ειδικά στις πρώτες μέρες των πυρκαγιών, όταν οι δημοσιογράφοι ανακάλυπταν ισχυρούς ανέμους ακολουθώντας τα βήματα δικαιολόγησης των πολιτειακών αρχόντων, στο Open αμφισβήτησαν το αφήγημα μιλώντας για την πραγματικότητα των ασθενών ανέμων που επικρατούσαν.

  

Όταν αργότερα οι «υπεύθυνοι» μιλούσαν για πληθώρα εναέριων και επίγειων μέσων, το κανάλι έδωσε βήμα στους κατοίκους των περιοχών που μάχονταν με τις φλόγες, οι οποίοι κατέθεταν τις μαρτυρίες τους για τις απουσίες και τις ελλείψεις.

 

Η επίθεση που δέχτηκαν οι δημοσιογράφοι του Open έπαιξε κι αυτή τον ρόλο της στην ανάδειξή του. Είτε επρόκειτο για τυχαίο φασιστικό «ντου», είτε για στοχευμένη επίθεση στο «πρόβατο που ξεστράτισε από το μαντρί», οι τρομακτικές στιγμές που έζησαν οι δημοσιογράφοι του καναλιού έδωσαν «κρέντιτς» αντισυστημικότητας. Ειδικά αφού την επίθεση ακολούθησε μια επιδεικτική σιωπή ή καθυστέρηση αντίδρασης από άλλα κανάλια, συνδικαλιστικά δημοσιογραφικά όργανα και εμπλεκόμενους κρατικούς φορείς.

  

Όμως το Open δεν είναι και τόσο διαφορετικό από τα υπόλοιπα συστημικά μέσα. Την ίδια επιλεκτική κρατική χρηματοδότηση έχει λάβει, στο ίδιο επιχειρηματικό σύστημα ανήκει. Διατηρεί στο δυναμικό του δημοσιογράφους με προνομιακές σχέσεις με κέντρα εξουσίας όπως η ΓΑΔΑ και η Αντιτρομοκρατική. Και όποτε του δόθηκε η ευκαιρία να «σφυροκοπήσει» επισήμους σε θέσεις ευθύνης, όπως για παράδειγμα τον Περιφερειάρχη Αττικής Πατούλη, απέφυγε τεχνηέντως να το κάνει.

 

Φυσικά, οι ρεπόρτερ του καναλιού κατέθεσαν στον φακό θάρρος και ανθρωπιά, και πώς θα μπορούσαν αλλιώς; Στάλθηκαν στην πρώτη γραμμή των μετώπων και βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη φωτιά, αλλά και δίπλα στους ανθρώπους που την πολεμούσαν. Το ίδιο ισχύει και για την πλειοψηφία των υπόλοιπων δημοσιογράφων και εικονοληπτών που βρέθηκαν εκεί, είτε απεσταλμένοι μεγάλων μέσων είτε ανεξάρτητα.

  

Είναι ζόρικη και αξιέπαινη η δουλειά των γυναικών και των ανδρών με τα μικρόφωνα και τις κάμερες, που εισέπνεαν την ίδια κάπνα με τους κατοίκους των πληγέντων περιοχών. Όμως υπάρχει απόσταση, φυσική αλλά και θεωρητική, από το ρεπορτάζ «πρώτης γραμμής» μέχρι τη «γραμμή» που αποφασίζεται σε στούντιο και γραφεία.

 

Είναι τόσο εύκολη η απόκτηση της φήμης ενός «διαφορετικού καναλιού», ακριβώς επειδή το σύνολο σχεδόν της εγχώριας δημοσιογραφίας κυλιέται σε έναν βαθύ βούρκο συμφερόντων και συμμαχίας με την εξουσία.

 

Από τις αντιδράσεις του κοινού είναι φανερή η δίψα για ενημέρωση που ξεφεύγει, έστω και λίγο, από την «ομερτά» που επικρατεί στον ελεγχόμενο από την κυβέρνηση και τα επιχειρηματικά συμφέροντα κόσμο των ΜΜΕ.

 

Το Open φάνηκε ως μία «όαση δημοσιογραφίας», ακριβώς διότι σχεδόν οπουδήποτε αλλού επικρατεί μια ατελείωτη έρημος.

 

 

Οι γυναίκες του Αφγανιστάν απέναντι στη φρίκη - Επανέρχεται η σεξουαλική σκλαβιά

 

Την αγωνία τους εκφράζουν οι γυναίκες στο Αφγανιστάν, ζητώντας την βοήθεια διεθνών οργανώσεων για την προστασία των δικαιωμάτων τους.

γράφει ο Χρήστος Δεμέτης

 

Μετά την αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων και των δυνάμεων του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο, οι Ταλιμπάν προέλασαν στο Αφγανιστάν κατακτώντας τα περισσότερα τμήματα της χώρας.

 

Παίρνοντας δύναμη από την επιτυχία τους, την έλλειψη αντίστασης από τις αφγανικές δυνάμεις και με ελάχιστη διεθνή πίεση, η επόμενη μέρα της χώρας εναπόκειται στα χέρια των Ταλιμπάν. Την ίδια ώρα, τα δικαιώματα των γυναικών απειλούνται για ακόμη μια φορά.

 

Στις αρχές Ιουλίου, αφού ανέλαβαν τον έλεγχο των επαρχιών Μπανταχσάν και Ταχάρ, ηγέτες των Ταλιμπάν έδωσαν εντολή στους τοπικούς θρησκευτικούς ηγέτες να τους παράσχουν μια λίστα με κορίτσια άνω των 15 ετών και χήρες κάτω των 45 ετών για "γάμο" με τους Ταλιμπάν μαχητές. Στην περιοχή του Faryab, οι Ταλιμπάν απαγόρευσαν την πώληση προϊόντων σε ασυνόδευτες γυναίκες. Οι νέοι τοπικοί ηγέτες αναρτούν αφίσες στις πόλεις που καταλαμβάνουν που καταγράφουν τους κανόνες ένδυσης για τις γυναίκες, και τους κανόνες "ορθής" συμπεριφοράς. Παράλληλα καλύπτονται τα "δυτικού τύπου" μπάνερ.  

Kabul. pic.twitter.com/RyZcA7pktj

— Lotfullah Najafizada (@LNajafizada) August 15, 2021

Όπως αναφέρει το conversation, οι γυναίκες αυτές εξαναγκάζονται παρά τη θέλησή τους σε γάμο, και μεταφέρονται στο Πακιστάν, στην περιοχή του Waziristan για να ασπαστούν το "αυθεντικό Ισλάμ", έτσι όπως το ερμηνεύουν δηλαδή οι φονταμενταλιστές τζιχαντιστές.

 

Η εξέλιξη αυτή έχει κάνει ήδη χιλιάδες γυναίκες να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Ήδη οι πρώτες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για σύνολο εκτοπισμένων που θα υπολογίζεται σε 900.000 ανθρώπους μέσα στο επόμενο διάστημα.   

 

The Afghan women turned away from their jobs

Noor Khatera, 43, was one of nine women ordered to leave their office at the Azizi Bank in the southern city of #Kandahar in July, according to Reuters news agency.

https://t.co/SyFzLGXzu1 via @BBCNews

— Sana Safi ثنا ساپۍ (@BBCSanaSafi) August 13, 2021

 Οι άνθρωποι που εγκαταλείπουν τη χώρα ή ανησυχούν ευλόγως για τα δικαιώματά τους, έχουν στις μνήμες τους τη βάναυση περίοδο του 1996-2001, όταν οι Ταλιμπάν ήταν και πάλι στην εξουσία. Την περίοδο εκείνη, οι γυναίκες αποκλείονταν από την εκπαίδευση, ενώ απαγορευόταν να βγουν από το σπίτι τους χωρίς συνοδό, μια συνθήκη που μας φέρνει στο μυαλό εικόνες από το τζιχαντιστικό "κράτος" του ISIS.  

Women in #Herat, now under Taliban control are telling me when they tried to enter the grounds of their University today they were told to go home. Women working in offices also turned away. Schools have been shut down. 60 percent of University students in Herat were women. https://t.co/Cr0SLPJUED

— Yalda Hakim (@BBCYaldaHakim) August 14, 2021

Επισήμως, οι Ταλιμπάν δηλώνουν πως έχουν αλλάξει στάση απέναντι στις γυναίκες, όμως όπως περιγράψαμε παραπάνω, ήδη οι πρώτες τους κινήσεις δείχνουν το αντίθετο.

 

Επιπρόσθετα, οι Ταλιμπάν διατύπωσαν τη θέση πως οι γυναίκες θα έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση αλλά μόνο μέχρι την ηλικία των 12 ετών, ενώ σχεδιάζουν να επαναφέρουν το μέτρο κυκλοφορίας τους με "συνοδό".

 

Είναι σαφές πως τα δικαιώματα που είχαν κερδίσει οι Αφγανές γυναίκες με πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, τη συμμετοχή τους στη πολιτική ζωή του τόπου και το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι , αποτελούν παρελθόν. Από την άλλη, η επαναφορά της μπούργκας που έγινε σύμβολο της καταπίεσης από τους Ταλιμπάν, έρχεται να συμβολίσει και πάλι ένα "νέο" τζιχαντιστικό καθεστώς σκοταδιστικής επιβολής, στα ερείπια που αφήνει η Δύση.   

Taliban surrounded Kabul, I were to bank to get some money, they closed and evacuated;

I still cannot believe this happened, who did happen.

Please pray for us, I am calling again:

Hey ppl of the this big world, please do not be silent , they are coming to kill us. pic.twitter.com/wIytLL3ZNu

— Sahraa Karimi/ صحرا كريمي (@sahraakarimi) August 15, 2021

 Η προσφορά "συζύγων" είναι μια στρατηγική που αποσκοπεί στο να ενταχθούν περισσότεροι άνδρες στα στρατεύματα των Ταλιμπάν, ενισχύοντας περαιτέρω τις δυνάμεις τους. Προφανώς, πρόκειται για σεξουαλική υποδούλωση, σεξουαλική σκλαβιά υπό το πρόσχημα του γάμου, και έγκλημα πολέμου βάσει της Σύμβασης της Γενεύης (άρθρο 27), η οποία προβλέπει πως:

 

"Οι γυναίκες πρέπει να προστατεύονται από κάθε επίθεση ενάντια στη τιμή τους, ιδίως από βιασμό, εξαναγκασμένη πορνεία ή οποιαδήποτε άλλη μορφή απρεπούς επίθεσης".

 

Το 2008, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών εξέδωσε άλλωστε το "ψήφισμα 1820" που δηλώνει ότι "ο βιασμός και άλλες μορφές σεξουαλικής βίας συνιστούν εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας". Αναγνωρίζει τη σεξουαλική βία ως τακτική πολέμου με σκοπό την ταπείνωση, κυριαρχία και ενστάλαξη φόβου στα άμαχα μέλη της κοινότητας.

 

Είναι πλέον σαφές πως η επόμενη μέρα στην περιοχή θα είναι ιδιαιτέρως δύσκολη για τις γυναίκες, με την παγκόσμια κοινότητα και τα Ηνωμένα Έθνη να καλούνται να δώσουν σαφείς απαντήσεις πέραν των τυπικών διατυπώσεων που αναμένουμε στο εγγύς μέλλον.

 

Σχετικά άλλωστε με το καθεστώς που θα επικρατήσει στη χώρα και τις επιπτώσεις που αυτό θα έχει στη διαβίωση των γυναικών, ο εκπρόσωπος των Ταλιμπάν Shail Shaheen, απάντησε κατά την παρέμβασή του στο BBC, δίνοντας στο στίγμα: "Δεν μπορώ να πω αυτή τη στιγμή, αυτό εξαρτάται από τους δικαστές στα δικαστήρια και τους νόμους. Οι δικαστές θα διοριστούν σύμφωνα με το νόμο της μελλοντικής κυβέρνησης". Κοινώς, ο Ισλαμικός Νόμος, η αυστηρή εφαρμογή της Σαρίας, είναι προ των πυλών, με ο,τι αυτό συνεπάγεται (λιθοβολισμοί κυρίως γυναικών για μοιχεία).

 

Από τη δική της μεριά, η ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών, Zarmina Kakar, περιέγραψε την όλη κατάσταση με τον πλέον γλαφυρό τρόπο. "Αισθάνομαι σαν ένα πουλί που καταστρέφεται η φωλιά του και δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να βλέπει την καταστροφή και να κλαίει. Πούλησαν τη χώρα μας. Και στέλνουν τις Αφγανές γυναίκες πίσω στο σκοτάδι και το αβέβαιο μέλλον".    

I have the feeling of a bird whose whole nest is destroyed but it can not do anything just sees the destruction of his nest and cries
They sold the country
And they sent Afghan women back into the dark and obscure future.😔 pic.twitter.com/2OY6b9tJZI

— zarmina kakar (@zarminakakar4) August 16, 2021

Κλείδωσε η τρίτη δόση του εμβολίου - Ποιες κατηγορίες αφορά

 

Κλείδωσε η τρίτη δόση του εμβολίου κατά το κορονοϊού μετά τη συνεδρίαση της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών στις 17 Αυγούστου ενώ όπως δήλωσε ο καθηγητής Νίκος Τζανάκης στον ΣΚΑΙ η ενισχυτική δόση αυξάνει κατακόρυφα την ανοσοαπόκριση απέναντι στον κορονοϊό.

 

Σύμφωνα με όσα μετέδωσε ο ΣΚΑΪ την τρίτη δόση του εμβολίου θα λάβουν όσοι ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες και οι επαγγελματίες υγείας της πρώτης γραμμής. Συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για άτομα με σημαντική ανοσοκαταστολή:

 

 

Μεταμόσχευση συμπαγών οργάνων

Μεταμόσχευση μυελού

Καρκινοπαθείς / Υπό χημειοθεραπεία

Νεφροπαθείς

 

 

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως οι εμβολιασμοί θα αρχίσουν άμεσα, το αργότερο μέσα στο Φθινόπωρο. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, για να λάβει κάποιος ενισχυτική δόση του εμβολίου θα πρέπει να έχουν περάσει τουλάχιστον 28 ημέρες από τη δεύτερη δόση.

 

Όπως έχει φανεί, το 75% των ανοσοκατεσταλμένων που έχουν εμβολιαστεί και με τις δύο δόσεις , δεν αναπτύσσουν καλή ανοσοαπόκριση, με αυτή να αγγίζει το 35%. Με την τρίτη δόση  οι ανοσοκατεσταλμένοι δύνανται να φτάσουν έως το 85%, όπως δηλαδή και οι υπόλοιποι άνθρωποι που δεν αντιμετωπίζουν αντίστοιχα προβλήματα υγείας.

 

 

Στο τραπέζι της συζήτησης για ενδεχόμενη χορήγηση της 3ης δόσης βρίσκονται επίσης οι ηλικιωμένοι καθώς και οι υγειονομικοί. Οι επίσημες ανακοινώσεις για την χορήγηση της 3ης δόσης σε ανοσοκατεσταλμένους αναμένονται άμεσα.  

πηγή 

Εχε γεια, Παναγιά

 

γράφει η  Κυριακή Μπεϊόγλου

 

Αφήσαμε πίσω μας την Παναγιά. Πίσω, σε ένα μικρό εκκλησάκι μιας άνυδρης γης στη μέση του πελάγους, στην κορυφή ενός βουνού που έφτιαξε το τάμα της μια χαροκαμένη μάνα, στη χαράδρα που σώθηκε ένας καλοκαιρινός περιπατητής. Πίσω, εκεί που φωλιάζουν η ελπίδα μας και οι πιο κρυφοί μας φόβοι. Σε μια απρόβλεπτη εποχή όπου όλα μοιάζουν ρευστά και αβέβαια, οι άνθρωποι αναζητούν την ασφάλεια μιας υπέργειας δύναμης. Στο γυναικείο πρόσωπο μιας θεϊκής δύναμης.

 

Σκέφτομαι όλα αυτά τα πρόσωπα που έχασαν τους τελευταίους μήνες τις κόρες, τις μάνες, τις αδελφές, τις φίλες τους από ένα αντρικό φονικό χέρι. Ενα χέρι που δεν δίστασε να τους αφαιρέσει τη ζωή αφού ήταν αδύνατο να τις υποτάξει. Πώς να νιώθουν άραγε αυτή τη μέρα που δοξάζεται η γυναικεία φύση όσο ποτέ άλλη; Τι τρομάζει τους άντρες ώστε να διαπράττουν γυναικοκτονίες ακόμη και σήμερα όπου υποτίθεται πως τα πράγματα έχουν αλλάξει; Σ’ αυτή την αναζήτηση κατανόησης του κινήτρου, οι δρόμοι της σκέψης μας συνεχώς περιπλέκονται. Οι άντρες της συντροφιάς μας πισωπατούν πριν εκφράσουν άποψη. Το σκέφτονται και το ξανασκέφτονται. Η αλήθεια είναι ότι ήδη ξέρουμε την απάντηση. Μια απάντηση βαθιά ριζωμένη στο παρελθόν μας, ακόμη πιο πίσω κι από τα χρόνια που έζησε η γυναίκα που γέννησε έναν Μεσσία: Η δίψα για εξουσία του αρσενικού πάνω σε ένα θηλυκό πλάσμα που αρνείται να εξουσιαστεί. Η αντίσταση των γυναικών στον καθορισμένο πατριαρχικό προσανατολισμό της ζωής είναι αδιανόητη ακόμα και σήμερα για έναν μεγάλο αριθμό αντρών σε όλο τον κόσμο. Μία μόνο γυναίκα λατρεύουν, που δεν τη ρώτησε ποτέ κανείς πώς νιώθει. Μια γυναίκα άσπιλη που της δόθηκε ο ρόλος της Παναγιάς.

 

Σήμερα νιώθω πως μας στοιχειώνουν μικρές Παναγιές που ακούν στο όνομα Καρολάιν, Γαρυφαλλιά και πολλά άλλα μικρά ονόματα που τις κάνουν δικές μας, οικείες, καθημερινές. Τις λατρεύουν μόνο αυτοί που τις έχασαν και χαϊδεύουν τη φωτογραφία τους πάνω στο τραπέζι. Μια τέτοια μέρα μαζί τους τρώνε και μαζί τους πίνουν το κρασί του Δεκαπενταύγουστου. Ο Νίκος Πεντζίκης είχε γράψει κάποτε μια προσευχή που τη βλέπω σήμερα σαν προσευχή όλων των γυναικών που πιστεύουν ή δεν πιστεύουν: «Γονατίζω στα πόδια, στα πόδια της παντοτεινής του μητέρας, κόρης, Παρθένου. Δέξου τις παρακλήσεις αναξίων σου ικετών, κορυφή δυσανάβατη στους λογισμούς, βάθος δυσθεώρητο στα άτια, καθέδρα βασιλική που βαστάζεις τον βαστάζοντα πάντα. Αστρο που φανερώνει τον ήλιο. Αγρέ που βλασταίνει την ευφορία της συμπόνιας. Τραπέζι στρωμένο με χορταστική αφθονία. Λιβάδι που ξανανθίζει τη δύναμη, αυτή του πασχαλιάτικου αμνού. Λιμάνι όσων κινδυνεύουν, πρεσβεία, μεσιτεία, εξίλασμα του κόσμου, λύτρωση ουρανός όλων των ημερών».

 

 

Εχε γεια, Παναγιά του Αυγούστου, να προσέχεις τα κορίτσια μας.

  

Τις φωτιές τις σβήνει η φύση

 

γράφει η Δέσποινα Σπανούδη  

 

Δεν ξέρω αν το χωράει το μυαλό μας.

 

1,2 εκατομμύρια στρέμματα δάσους κάηκαν φέτος. Από αυτά πάνω από 150.000 είναι στην Αττική.

 

Εμείς κάθε χρόνο παραθερίζουμε στην Παραλία Τολοφώνα, στη Φωκίδα. Είναι μια παραλία μήκους 3-4 χλμ με σχετικά αραιά εξοχικά σπιτάκια και ένα παραλιακό ταβερνάκι κάπου στη μέση. Δεν έχετε δει πιο ράθυμο και ειρηνικό μέρος. Ούτε οι σκύλοι με τις γάτες δεν τσακώνονται. Τα προηγούμενα χρόνια δεν υπήρχε ούτε εδώ ούτε στη διπλανή Ερατεινή, καμία υποψία αστυνομικού. Φέτος ολημερίς κάνουν περιπολίες πάνω κάτω κατά μήκος του μοναδικού παραλιακού δρόμου με κάτι νέα περιπολικά του κουτιού. Κάθε δέκα λεπτά περνάει μπατσικό. Εκτός από την ταραχή που παθαίνουμε οι λιγοστοί λουόμενοι εκεί που λικνιζόμαστε παρέα με τα ψάρια, δεν έχω καταλάβει κάποιο άλλο αποτέλεσμα αυτής της συνεχούς και αδιάλειπτης αστυνομικής περατζάδας. Εκτός αν περιμένουν να σκάσουν μύτη τίποτε μαφιόζοι με καλάμια ψαρέματος, που είναι η πιο ύποπτη δραστηριότητα που βλέπεις στην παραλία.

 

Όταν η φωτιά πλησίασε στο χωριό που είναι λίγο πιο ψηλά, δόθηκε η εντολή εκκένωσης, άνθρωποι από την περιοχή μετακίνησαν ηλικιωμένους και ζώα, οι λίγοι πυροσβέστες καθόντουσαν πιο χαμηλά, η φωτιά έκαψε κάνα δυο σπίτια και ευτυχώς άλλαξε η κατεύθυνση του ανέμου. Εκ των υστέρων το μετάνιωσαν πικρά που έφυγαν, μια και η γύρω βλάστηση είναι χαμηλή και ποτέ σε άλλη φωτιά στο παρελθόν δεν είχαν φύγει.

 

Τις φωτιές φέτος κατά βάση τις σβήνει η φύση, όταν φυσάει προς βραχώδεις ή άγονες περιοχές ή όταν φτάσουν στη θάλασσα. Τα σπίτια κατά βάση τα σώζουν πολίτες που αρνούνται πλέον να εκκενώσουν όταν κατάλαβαν ότι αυτό ήταν η μόνη οδηγία για τη διαχείριση κάθε πυρκαγιάς.

 

Τα ζώα τα σώζουν εθελοντές.

 

Συνεχίστε να αγοράζετε αθρόα παντός είδους οχήματα για την Αστυνομία και να προσλαμβάνετε δυνάμεις καταστολής. Θα σας χρειαστούν.

 

Ήδη απ’ ότι καταγγέλλουν κάτοικοι της Βαρυμπόμπης όπως ο Γιώργος Θαλάσσης οι αστυνομικοί έχουν στήσει μόνιμα μπλόκα και εμποδίζουν την προσέγγιση στην περιοχή.

 

Φωτιές, πανδημία, ανενόχλητο οργανωμένο έγκλημα, βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, καταστολή... Καλά έχει πάει αυτή η θητεία

 

 

 

Στέφανος Τσιτσιπάς: Από τα σποτ του Covid, αρνητής του εμβολίου την πιο κρίσιμη στιγμή

Την ώρα που η ανθρωπότητα συνεχίζει να παλεύει με τον Covid-19 και τις μεταλλάξεις του, ο Στέφανος Τσιτσιπάς προχωρά σε μια όχι και τόσο, άριστη δήλωση.

 

γράφει ο Χρήστος Δεμέτης

 

Πριν δύο μήνες κάποιες τυχαίες οικογένειες μαζεύονταν άρον άρον ένα μεσημέρι στο σπίτι, όχι για να φάνε μαζί, αλλά για να δουν τον τελικό του Roland-Garros.

 

 

Τρέχαμε για την ακρίβεια μετά από μια βάφτιση, για να προλάβουμε την έναρξη του αγώνα, μη χάσουμε λεπτό από μια ομολογουμένως, ιστορική στιγμή.

 

Πριν δύο μήνες εκατοντάδες άλλες οικογένειες πανηγύριζαν κάθε πόντο του Στέφανου, που αποδείκνυε για άλλη μια φορά το πόσο μεγάλος τενίστας είναι. Ακόμα κι αν έχασε τελικά εντός των γραμμών.

 

Δύο μήνες μετά, ο Στέφανος παραμένει ένας σπουδαίος τενίστας έχοντας συμμετοχή με τα εθνικά χρώματα και στους ολυμπιακούς αγώνες.

 

Η δήλωση του περί εμβολιασμού δεν αλλάζει την αξία του εντός γηπέδου. Προσδιορίζει όμως την εικόνα του ως σύμβολο ή ως μη σύμβολο. Και αυτή τη φορά, ο Στέφανος χάνει εκτός των γραμμών.

 

"Δεν έχω κάνει το εμβόλιο, κανείς δεν το έχει θεωρήσει υποχρεωτικό έως τώρα. Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα εμβολιασθώ, αλλά μέχρι να γίνει υποχρεωτικό, δεν πρόκειται να το κάνω" ήταν τα λόγια του Έλληνα πρωταθλητή, που ενημερώθηκε πως στο Indan Wells είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός για θεατές και υπαλλήλους, όχι όμως και για τους τενίστες, τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή.

 

Καλώς ή κακώς ο αθλητισμός δεν είναι μόνο το σπορ καθεαυτό. Είναι και τα παχυλά συμβόλαια, είναι και τα μεγάλα brands που σε συνοδεύουν μέχρι και στους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι και οι αναρτήσεις στα social. Είναι και η εν γένει πολιτική στάση.

 

Μια τοποθέτηση σχετική με τον εμβολιασμό, είναι μια, αναντίρρητα, πολιτική στάση υπό το πρίσμα της συμμετοχής στα κοινά, σε αυτά δηλαδή που αφορούν το σύνολο.

 

Μια τοποθέτηση για τον εμβολιασμό από έναν σταρ του βεληνεκούς του Τσιτσιπά και του κάθε Τσιτσιπά, επηρεάζει αναπόφευκτα τη δημόσια σφαίρα, προκαλεί άμεσες αντιδράσεις και σίγουρα, κάποιοι θα ταυτιστούν ή θα παραδειγματιστούν.

 

Η ουσία είναι πως ο ίδιος ο Στέφανος έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει εκείνος σχετικά με τα εμβόλια. Και ως μονάδα, δεν έχει καμία υποχρέωση να αισθάνεται πάνω του το βάρος του δημοσίου παραδειγματισμού, κάτι που έχει αποδείξει στο παρελθόν και με άλλες του δημόσιες τοποθετήσεις (κυρίως μέσω Twitter).

 

Εδώ έρχεται τώρα, ένα φλέγον "όμως". Είναι το όμως αυτό που συνοδεύει την απόφαση του να λάβει μέρος στη καμπάνια της κυβέρνησης για τον covid-19 που καλούσε τον κόσμο να δείξει υπευθυνότητα.

 

Εκ του αποτελέσματος, φαίνεται πως ο Τσιτσιπάς θα όφειλε - αν μη τι άλλο - να αρνηθεί τη συμμετοχή του στη καμπάνια αυτή εξ αρχής, άπαξ και αντιτάσσεται του εμβολιασμού, τον οποίο και προωθεί η παρούσα κυβέρνηση. Μη ξεχνάμε πως η καμπάνια είχε ως τίτλο της το "μένουμε ασφαλής", και δεν υπάρχει ουσιαστικότερο μέτρο έναντι της ασφάλειας, από το εμβόλιο.

 

Εξ ου και το "κρίμα", η απογοήτευση του Άδωνι Γεωργιάδη ο οποίος είδε ένα "όπλό" της κυβέρνησης να δίνει "πάτημα" στους αντιεμβολιαστές.

 

Κρίμα! https://t.co/bDwQFersi8

— Άδωνις Γεωργιάδης (@AdonisGeorgiadi) August 17, 2021

Με άλλα λόγια, ο Τσιτσιπάς δέχθηκε να λάβει μέρος σε μια καμπάνια που ανέτρεψε με τα ίδια τα λεγόμενά του μιας και το "δε νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας", μετατράπηκε αίφνης σε ένα λιτό και απέριττο, "πρώτα ο εαυτός μας" ή "μόνο ο εαυτός μας". Τόσο απλά. Καμία ταύτιση φυσικά, με το "ακούμε τους ειδικούς", καμία σχέση με τη στάση που τήρησαν άλλοι μετέχοντες της καμπάνιας, όπως ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και οι Bucks συνολικά.

 

Μην το παίρνετε ελαφριά. Ο κορονοϊός μας αφορά όλους και πρέπει όλοι να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μειώσουμε τη διασπορά του. Να προστατευτούμε εμείς, αλλά και να προστατέψουμε τους πιο ευάλωτους.

Ενημερωθείτε: @eody_gr, @ypyggr, @gscp_gr pic.twitter.com/wE57R7rpQo

— Stefanos Tsitsipas (@steftsitsipas) March 12, 2020

Γιατί ο καθένας έχει δικαίωμα να μην εμβολιαστεί ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως όσο μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού μένει εκουσίως ανεμβολίαστο, τόσο πιο πιθανό είναι να βρούμε μπροστά μας, νέες μεταλλάξεις και να μην ξεμπερδέψουμε με τις υπάρχουσες. Από την άλλη, με τον μισό πληθυσμό ανεμβολίαστο, η διασπορά δεν μπορεί να περιοριστεί, βάλλοντας άλλους ανεμβολίαστους, "δικούς μας ανθρώπους" που έλεγε το σποτ, και όχι μόνο, με τις προβλέψεις για τη Μετάλλαξη Δέλτα να μην είναι καθόλου αισιόδοξες.  

 

Όσοι αγαπάμε μπορεί να είναι πιο ευάλωτοι από εμάς στον κορωνοϊό. Γι' αυτό αγκάλιασε τα μέτρα προστασίας. Για να μπορέσουμε σύντομα να αγκαλιάσουμε ξανά όσους αγαπάμε, όπως παλιά.@govgr pic.twitter.com/0Zl6YJ65yD

— Stefanos Tsitsipas (@steftsitsipas) August 17, 2020

Σε κάθε περίπτωση, ο Στέφανος μετέχει του "γκλάμορους" Δυτικού κόσμου του Ντουμπάι και των Harrods.

 

Του κόσμου που έχει πολίτες με αφθονία εμβολίων και την τύχη να μπορούν να διαλέξουν αν θα λάβουν το εκάστοτε σκεύασμα, ή όχι. Του κόσμου που στην αρχή γκρίνιαζε για την ισχνή πορεία των εμβολιασμών και τώρα διχάζεται έναντι της εργαλειοποίησης της κρίσης από τις κεντρικές δυτικές κυβερνήσεις.

 

Τυχεροί είμαστε ως προς τα παραπάνω, και προύχοντες, έναντι άλλων πλευρών της υδρογείου, ακόμη κι αν δεν έχουμε λεφτά να πάμε στα Harrods. Τυχεροί είμαστε που μπορούμε να συζητάμε περί δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών δίνοντας αγώνες για να τα προασπιστούμε και να τα βελτιώσουμε και δεν πεθαίνουμε στους δρόμους σαν τους Ινδούς πολίτες.

 

Άπαξ λοιπόν και ο Στέφανος και ο κάθε Στέφανος δεν θέλει να εμβολιαστεί, ας δώσει ένα σοβαρό πόσο από τα έσοδά του για την έρευνα, την ανάπτυξη και τη βελτιστοποίηση των φαρμάκων και σκευασμάτων για τον κορονοϊό.

 

Θα ήταν ένα ελάχιστο αντιστάθμισμα αυτό.

 

Ξέρετε, όσοι αντέδρασαν αρνητικά απέναντι στις δηλώσεις του Στέφανου δεν το έκαναν για τις δηλώσεις τις ίδιες, αλλά περισσότερο για την ανακόλουθη στάση του.

 

Και φυσικά για την εργαλειοποίηση του 

Άνθρωποι που καίγονται και άνθρωποι που κρέμονται…

 

γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

 

Η στήλη αυτή είναι πολιτική. Για την πολιτική και τα πρόσωπά της γράφουμε, αναλύουμε και κριτικάρουμε. Συνήθως αυτά υποχωρούν τον Αύγουστο. Φυσιολογικά. Είναι ο μήνας της πολιτικής ανάπαυλας. Παίρνουμε τις παραλίες ή(και) τα βουνά. Γεμίζουμε τις μπαταρίες μας για το φθινόπωρο και το χειμώνα που ακολουθούν. «Αύγουστε καλέ μου μήνα, να ‘σουν δυο φορές το χρόνο», που λέει η λαϊκή παροιμία. Ή «ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά», που λέει ο Ελύτης.

 

Ο φετινός Αύγουστος δεν ήταν τίποτα από αυτά. Να πάει και να μην ξανάρθει. Βλέπαμε σπίτια να καίγονται και ανθρώπους να ολοφύρονται μη μπορώντας να κάνουν τίποτα. Και νιώσαμε δυο φορές - όσοι έτυχε να βρισκόμαστε στην νοτιοανατολική Αττική- τον κίνδυνο από τη φωτιά που πλησίαζε. Την πρώτη φορά φύγαμε μόνοι μας, προληπτικά, γνωρίζοντας ότι ο κίνδυνος του εγκλωβισμού παραμονεύει. Αλλοι απλώς ανήσυχοι, άλλοι τρομοκρατημένοι από τον καπνό που φαινόταν κοντά και από τα πυροσβεστικά που περνούσαν διαρκώς με τις σειρήνες να ουρλιάζουν. Τρέχεις αλαφιασμένος να προλάβεις να πάρεις ό,τι(θεωρείς) χρησιμότερο. Και να καταβρέξεις τριγύρω μπας και σταματήσουν οι φλόγες λίγα μέτρα από το σπίτι. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Ο αέρας ήταν σύμμαχός μας. Και μετά από κάμποσες ώρες επιστρέψαμε. Στην περιοχή που βρισκόμαστε δεν σήκωνε «εγώ δεν φεύγω, θα μείνω για να σώσω ό,τι σώζεται». Δεν μπορούσε να γίνει αυτό που βλέπαμε ότι γινόταν στα χωριά, όπου γέροι, μεσήλικες και νεότεροι με κλάρες στα χέρια χτυπούσαν τις φλόγες για να την σταματήσουν. Όταν ο κίνδυνος του εγκλωβισμού είναι ορατός, δεν παίζεις.

 

Τη δεύτερη φορά, που ο βοριάς λυσσομανούσε στην Λαυρεωτική, ήμασταν από το πρωί ανάστατοι περιμένοντας την έκτακτη ειδοποίηση στα κινητά μας. Ευτυχώς δεν ήρθε ποτέ. Ημασταν και πιο «ήσυχοι» μετά την πρώτη εμπειρία. Όλα κύλησαν ομαλά. Αργότερα, όταν έπεσε εντελώς ο αέρας και απλώς μας ερχόταν η μυρωδιά πίσω από το λόφο με τα καμένα, σκέφτηκα ότι αυτό που νιώσαμε εμείς για λίγες ώρες ήταν «παιχνιδάκι» μπροστά στις εικόνες από την Εύβοια, την Βαρυμπόμπη και την Ηλεία. Τι θα κάνουν οι άνθρωποι χωρίς σπίτι, χωρίς τη γη που τους δίνει εισόδημα, ιδιαίτερα οι μεγαλύτεροι που δεν μπορούν και δεν θέλουν να φύγουν από την καμένη περιοχή τους; Οσο γαλαντόμα κι αν είναι η Πολιτεία, ξέρουν ότι η ζωή τους ίσως ποτέ δεν θα γίνει ξανά όπως ήταν.

Ταυτόχρονα, αλλάζοντας για λίγο εικόνες στην οθόνη του υπολογιστή ή της τηλεόρασης, για να ξεφύγουμε από το μαύρο της φωτιάς στην Ελλάδα, πέφταμε στη πάνω στο «μαύρο» από το Αφγανιστάν, τη μεγαλύτερη παγκόσμια είδηση των ημερών. Οι σοκαριστικές εικόνες από το αεροδρόμιο της Καμπούλ. Με ανθρώπους να κρέμονται ακόμα και από τις ρόδες του αεροπλάνου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να φύγουν από τη χώρα γνωρίζοντας τι τους περιμένει τώρα που οι Αμερικανοί έφυγαν και οι Ταλιμπάν ξαναήρθαν. Οι τίτλοι που μιλάνε «ντροπιαστική ήττα για τους Αμερικανούς» θύμισαν στους παλιότερους την ήττα και των Σοβιετικών στη δεκαετία του ’70. Τότε οι Αμερικανοί υποστήριζαν τους Ταλιμπάν, εναντίον των οποίων εξεστράτευσαν πριν από 20 χρόνια, με αφορμή την επίθεση της Αλ Κάιντα στην καρδιά της Αμερικής.

 

Το κείμενο αυτό δεν προσπαθεί να κάνει ανάλυση και να βγάλει συμπεράσματα ούτε για τις φωτιές που μαύρισαν(και) τον Αύγουστο την Ελλάδα ούτε για όσα γίνονται στο μακριό Αφγανιστάν, αν και υποψιαζόμαστε τι μπορεί να γίνει με τους πρόσφυγες που θα καταφέρουν να φύγουν από εκεί.

 

Προσπαθούμε να μιλήσουμε για τον άνθρωπο και των δύο πλευρών. Για τους ανθρώπους που καίγονται τα σπίτια και το βιός τους και για τους ανθρώπους που κρέμονται απελπισμένοι από τα αεροπλάνα της σωτηρίας.

 

Είναι η πρώτη φορά που δεν ξέρω τι να διαλέξω για (μη πολιτικό, επαναλαμβάνω) επίλογο. Αυτό που λέει επιγραφή στην είσοδο της κόλασης από την Θεία Κωμωδία του Δάντη «Αφήστε κάθε ελπίδα εσείς που μπαίνετε»; Ή την ρήση του Σαρτρ «η ζωή αρχίζει στην άλλη πλευρά της απελπισίας0»;

 

Μπα, τα πετάω και τα δύο. Και κρατώ τον αρχαίο Θαλή τον Μιλήσιο: «Ακόμα κι αν όλα έχουν χαθεί, η ελπίδα μένει»….

 

ΥΓ: Ερχεται κάποια στιγμή που και οι πιο σκληροί πολιτικοί-είτε φαίνονται τέτοιοι είτε είναι-δεν αντέχουν. Δεν παρακολουθώ τις αθλιότητες που(διαβάζω ότι) κυκλοφορούν από κάποιους ανεγκέφαλους για την περιπέτεια υγείας του Νίκου Χαρδαλιά. Οσοι έχουν νιώσει τι σημαίνει άγχος, πίεση, βάρος καταλαβαίνουν μόνο μία λέξη: Περαστικά!

Πρώτος θάνατος στην Ελλάδα πλήρως εμβολιασμένου χωρίς υποκείμενα νοσήματα

 Τι δήλωσε ο διευθυντής της ΜΕΘ στο νοσοκομείου Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη (βίντεο)

  

Ο πρώτος θάνατος ατόμου στην Ελλάδα που πέθανε από κορωνοϊό ενώ είχε εμβολιαστεί πλήρως και δεν είχε υποκείμενα νοσήματα, είναι γεγονός.

 

Πρόκειται για έναν 70χρονο που είχε εμβολιαστεί με το εμβόλιο της Pfizer, ο οποίος κόλλησε κορωνοϊό και νοσηλευόταν με βαρύτατη πνευμονία στο νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη, σύμφωνα με τα όσα είπε στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του OPEN ο διευθυντής της ΜΕΘ, Νίκος Καπραβέλος.

 

 

Μάλιστα, πρόσθεσε πως «ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος είχε συμμορφωθεί πλήρως με τα υγειονομικά πρωτόκολλα». Δήλωσε ακόμα ότι πρόκειται για οδοντίατρο, διπλά εμβολιασμένο, που έπαιρνε όλα τα μέτρα, όμως η μετάλλαξη Δέλτα τον νίκησε. Ωστόσο, για ακόμα μια φορά, ο Ν.. Καπραβέλος επισήμανε ότι εμβολιασμός είναι το ισχυρότερο όπλο που έχουμε κατά του κορωνοϊού.

 

πηγή