To ηδονόμετρό μας…

 

Στην εποχή που διανύουμε τώρα ήταν ικανή η φράση ενός πρώην βουλευτή για να αναδείξει ένα πρόσωπο της κοινωνίας καλά κρυμμένο από τα μάτια πολλών.

 

γράφει ο Γιάννης Παντελάκης

 

ΛΙΓΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ, με αφορμή τις γεμάτες κυνισμό δηλώσεις του πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Σπύρου Πνευματικού για τους ασθενείς σε τελικό στάδιο και τη σύνδεση που έκανε με το κόστος νοσηλείας και περίθαλψής τους, συνέβη κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Εκατοντάδες χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης άρχισαν να αποκαλύπτουν πολλά απ’ όσα έκρυβαν στα πιο σκοτεινά βάθη της ψυχής τους, που μοιράζονται μόνο με πολύ δικούς τους ανθρώπους και για τα οποία αισθάνονται φόβο, ενοχή, λύπη, οργή και μεγάλο, αμέτρητο πόνο.

 

Εκατοντάδες, ενδεχομένως χιλιάδες άνθρωποι ξεκίνησαν να δημοσιοποιούν σε επίσης χιλιάδες, κυρίως αγνώστους και συχνά απρόσωπους αποδέκτες, προσωπικές ιστορίες δυστυχίας. Ήταν συνταρακτικό αυτό που παρατηρούσε κάποιος εκείνες τις ημέρες: όλοι μαθαίναμε για μικρά ή μεγάλα τραύματα που βιώνουν άνθρωποι της διπλανής πόρτας, στο απέναντι μπαλκόνι, στο χαμόσπιτο με τα χαμηλά φώτα.

 

Mερικές λέξεις και ιδιαίτερα σκέψεις είναι ικανές μέσα σε μια στιγμή να γκρεμίσουν μύθους και να διαλύσουν καριέρες που χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να χτιστούν.

Αν βάλουμε στην άκρη την πολιτική κριτική που ασκήθηκε και την αμηχανία που έδειξε ο πολιτικός φορέας του, αν αφήσουμε το διαχρονικό συμπέρασμα ότι μερικές λέξεις και ιδιαίτερα σκέψεις είναι ικανές μέσα σε μια στιγμή να γκρεμίσουν μύθους και να διαλύσουν καριέρες που χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να χτιστούν, αν εξαιρέσουμε ότι για μία ακόμα φορά δημιουργήθηκε ένα θολό σύννεφο που κάλυψε πολλές αλήθειες, αν, τέλος, εξαιρέσουμε την τοξικότητα που, ως φαίνεται, είναι απαραίτητο στοιχείο του διαλόγου σε πολλά επίπεδα, με έναν τρόπο η ιστορία αυτή αποκάλυψε μια συλλογική αλήθεια που με επιμέλεια κρύβουμε, αλλά μερικές φορές αρκεί μια αφορμή για αναδειχθεί και να τη διαβάσουμε στην οθόνη ενός υπολογιστή ή ενός κινητού. Μικρά, αλλά πολλά δράματα. Αν στη χώρα μας χρησιμοποιούσαμε το ηδονόμετρο, θα είχαμε πολλές, δύσκολες και σκληρές αλήθειες να μάθουμε.

 

 

Το ηδονόμετρο, που δεν μετράει ακριβώς αυτό που εννοεί η λέξη, δεν είναι κάτι καινούργιο, έρχεται από πολύ παλιά, από το 1880, όταν ένας οικονομολόγος, πολιτικός και φιλόσοφος ονόματι Francis Ysidro Edgeworth χαρακτήρισε έτσι μια μηχανή ψυχής αλλά και σώματος που μέτραγε την προσωπική απόλαυση που ένιωθε ένα άτομο. Κατά κάποιον τρόπο ήταν μια πρωτόγονη μέθοδος μέτρησης της ευτυχίας. Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε, το ηδονόμετρο εξελίχθηκε, οι Αμερικάνοι το ονόμασαν «Dow Jones της ευτυχίας» ‒ περίεργη ονομασία, αλλά Αμερικάνοι είναι αυτοί. Με δυο λόγια, με διάφορες παραμέτρους (ΜΚΔ, στίχους τραγουδιών, εφημερίδες κ.ά.), και με βάση συγκεκριμένες λέξεις, ερευνητές μετράνε την ευτυχία, αν και πολλοί αμφισβητούν ότι η ευτυχία και η θλίψη μιας κοινωνίας μπορούν εύκολα να μετρηθούν.

 

Όμως οι δηλώσεις Πνευματικού έδειξαν ότι κάποια πράγματα μετριούνται και χωρίς ηδονόμετρα. Ο κυνισμός τους έγινε αφορμή για κατάθεση και δημοσιοποίηση ιστοριών ογκολογικών ασθενών που βιώνουν συχνά μια αδιανόητα σκληρή πραγματικότητα σε νοσοκομεία και στο σπίτι τους, ή ανθρώπων που μίλησαν για τους δικούς τους που έφυγαν πρόσφατα ή καιρό πριν, καταγράφοντας συχνά συγκλονιστικές εικόνες ‒ όσοι τις διάβαζαν και είχαν μείνει μέχρι τώρα ανέγγιχτοι από το πρόβλημα μάθαιναν άγνωστες αλήθειες.

 

Μάθαμε πόσες ημέρες ή και μήνες περιμένει κάποιος για να διαχειριστεί ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα, πόσο ελλειμματικές είναι οι υποδομές υγείας όσον αφορά την περίθαλψη αλλά και την ψυχολογική στήριξη, γενικά πόσο γυμνό είναι και σε αυτό το θέμα το κράτος.

 

 

Αυτές οι καταθέσεις ψυχής δεν έδειξαν μόνο αντιπολιτευτική διάθεση απέναντι σε εκπρόσωπο ενός κόμματος εξουσίας αλλά αποτέλεσαν και αντικειμενική καταγραφή μιας πραγματικότητας που δύσκολα μαθαίνουμε στην καθημερινότητά μας. Τα περισσότερα μέσα δεν μιλάνε συχνά γι’ αυτά τα θέματα γιατί συνήθως δεν πουλάνε ή ενοχλούν και μοιράζουν ευθύνες.

 

Τα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης μετρήσεις στα αστικά λύματα έδειξαν αυξημένη χρήση ψυχοφαρμάκων, αντικαταθλιπτικών, αγχολυτικών, αντιψυχωσικών και γενικά ουσιών που είχαν ανάγκη μεγάλα τμήματα του πληθυσμού για να διαχειριστούν τη νέα πραγματικότητα που δημιουργήθηκε τότε με έναν βίαιο τρόπο. Τα χρόνια του κορωνοϊού το φαινόμενο επαναλήφθηκε, χρειάστηκαν πολλά ναρκωτικά και ψυχοδραστικές ουσίες για να αντιμετωπιστεί η απομόνωση. Στην εποχή που διανύουμε τώρα όμως ήταν ικανή η φράση ενός πρώην βουλευτή για να αναδείξει ένα πρόσωπο της κοινωνίας καλά κρυμμένο από τα μάτια πολλών.

 

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποδεικνύονται εξαιρετικά χρήσιμα κάποιες φορές. Δεν είναι μόνο αυτός που δημοσιοποιεί τραπέζια με πλούσια γεύματα για να ικανοποιήσει άγνωστο ποιες ανάγκες και στερήσεις του, δεν είναι μόνο αυτή που δημοσιοποιεί έναν πλαστό εαυτό για να δείξει σε αγνώστους ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα, είναι και αυτοί που καταθέτουν βιώματα ψυχής που διαφορετικά δεν θα μαθαίναμε.

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Αάατοι εκλόγιμοι

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

Οταν οι καλές πωλήσεις των εφημερίδων δελέαζαν τους διαφημιζόμενους, δημοσιεύονταν πολλές μικρές αγγελίες στις σελίδες τους. Για να πετύχουν λοιπόν καλό μετερίζι οι ενδιαφερόμενοι, έβρισκαν τίτλους ή όρους που άρχιζαν από ένα έως και τρία άλφα ή από άλφα βήτα. Κάπως έτσι έγιναν της μόδας τα «ΑΒάδιστα», για διαφημίσεις «σοφτ» σωματεμπορικού περιεχομένου. Και ξανάρθε στην επιφάνεια το επίθετο «άατος», παναπεί ακόρεστος, που λεξιθήρες-σαΐνια της ρεκλάμας το ανακάλυψαν στην ομηρική «Ιλιάδα» και στην ησιόδεια «Θεογονία».

 

Το λαβράκι όμως ήταν άλλο: το πολύ πιο εντυπωσιακό «αάατος», ανίκητος, άμεμπτος αλλά και ολέθριος. Από τον βαθύ ύπνο του στα ομηρικά έπη, το ΑΑΑ επίθετο βρέθηκε μπροστάρης στις μικρές αγγελίες. Και να που τώρα, ανάμεσα στην πρώτη και στη δεύτερη κάλπη, το «αάατος» έγινε η δημοφιλέστερη λέξη της ελληνικής. Εκατοντάδες πολιτευόμενοι σπεύδουν ν’ αλλάξουν το επώνυμό τους. Να γίνουν Αάατοι, σκέτοι, ή Ααατοι-Παπαδόπουλοι, Ααατοι-Χαλακατεβάκηδες κτλ. Ωστε να μπαίνει πάνω πάνω το όνομά τους στο ψηφοδέλτιο και να πολλαπλασιάσουν τις πιθανότητές τους να εκλεγούν βουλευτές, περιφερειακοί ή δημοτικοί σύμβουλοι, ή μέλη σε συμβούλια κάθε λογής, συνδικαλιστικά, αθλητικά, επιστημονικά.

 

Αδικα αναζητούν οι της πολιτικής επιστήμης τι ωθεί έναν ψηφοφόρο να επιλέξει τον/την τάδε υποψήφιο και όχι τον/τη δείνα. Αν ρωτούσαν στην Πλεύση Ελευθερίας, θα λύνονταν αμέσως οι απορίες τους. Οι πολίτες, λέει το κόμμα της κ. Ζωής Κωνσταντοπούλου, σταυρώνουν με βάση την αλφαβήτα. Είσαι ψηλά στο ψηφοδέλτιο επειδή οι σοφοί γονείς σου σού κληροδότησαν επώνυμο από άλφα, βήτα ή έστω δέλτα; Ανεμος ούριος, δηλαδή αααήρ, φουσκώνει τα πανιά σου. Σου φόρτωσαν ένα ύψιλον ή ένα χι; Σε χαντάκωσαν, και υπέροχος να είσαι, και χαρισματικός.

 

Η κ. Κωνσταντοπούλου, αδιαφορώντας για τις επιλογές των ψηφοφόρων την 21η Μαΐου, έφερε τα πάνω κάτω στις λίστες των υποψηφίων του κόμματός της, όπως άλλωστε και ο κ. Δημήτρης Νατσιός της Νίκης, με την οποία η θολή ιδεολογικά Πλεύση μοιράζεται την απέχθεια για την «προδοτική συμφωνία των Πρεσπών». Αν με την αυταρχική πράξη της πρόσβαλε την αξιοπρέπεια αρκετών υποψηφίων της Πλεύσης, καθώς και την ψήφο των πολιτών, με τις εξηγήσεις της πρόσβαλε τη στοιχειώδη λογική. Καρδούλα αγαπησιάρικη αντί γροθιάς και ροδόνερο αντί Ροβεσπιέρου; Εντάξει. Αλλά η καρδιά αυτή δεν χωράει τους ίδιους τους ανθρώπους που σε εμπιστεύτηκαν;

Κι οι άλλοι χτενίζονται…

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Αντιγράφω από σκόρπιες σημειώσεις τελευταίων ημερών: «Στα πολιτικά, τον βρήκα… συντηρητικό. Απέφυγα τα πολλά, γιατί καταλαβαίνω τη συντηρητική στροφή, αυτή την επιστροφή στο σπίτι, το home sweet home (σπίτι μου, σπιτάκι μου…), που επιβεβαίωσαν εντυπωσιακά τα αποτελέσματα. Τον αντιμετώπισα βέβαια με ευγένεια, διακριτικά. Αλλά και τι να έλεγα; Αλλωστε, ούτε κι εγώ καταλαβαίνω πού βρίσκομαι αυτή την ώρα και πού πηγαίνω· πού πηγαίνουμε!».

 

Πώς φτάσαμε στο εκλογικό αποτέλεσμα; Η σταδιακή «προσέγγιση» στις κάλπες από την κυβέρνηση, όταν η αντιπολίτευση έκανε μια «κούφια» αντιπολίτευση, περίπου ανυποψίαστη. Ξεσκαρτάρω αυτόν τον καιρό παλιές εφημερίδες και αντιγράφω, ενδεικτικά, από τίτλους ενός μόνο φύλλου της «Συντακτών», Τρίτης 24 Ιανουαρίου 2023· τέσσερις μήνες πριν από τις εκλογές της 21ης Μαΐου:

 

«Επιχείρηση εξωραϊσμού για το χάλι της ακρίβειας – Ο πρωθυπουργός προσπάθησε χθες να μακιγιάρει τη θλιβερή πραγματικότητα που βιώνουν τα ελληνικά νοικοκυριά. Παροχές σε βάθος… τετραετίας – …ο πρωθυπουργός περιορίστηκε σε αβέβαιες προεκλογικές υποσχέσεις κατά τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου για την οικονομία. Μαγική εικόνα για την ακρίβεια – Το πρόβλημα κάτω από το χαλί κρύβει ο Μητσοτάκης με τη ρήση “τα χειρότερα τα έχουμε δει”. Κορυφώνεται το “μπάχαλο” με τις επιδοτήσεις ρεύματος. Περίπου “μπαράζ” παροχολογίας με προσωρινές ενέσεις ανακούφισης στο κρίσιμο θέμα της ακρίβειας, με υποσχέσεις που γεννούν μελλοντικές προσδοκίες…».

 

Ιδια στιγμή, 25 Ιανουαρίου, η αξιωματική αντιπολίτευση καταθέτει πρόταση δυσπιστίας για τις υποκλοπές! Ιδια μέρα, ο Μητσοτάκης επισκέπτεται την Κρήτη «Με ΜΑΤ και… καθρεφτάκια» (τίτλος στη «Συντακτών» της επομένης): «Η παρουσία (…) είχε καθαρά προεκλογικό χαρακτήρα με μεγάλες δόσεις παροχολογίας, ειδικά ως προς τα σχεδιαζόμενα έργα και χρηματοδοτήσεις (…) μελανό σημείο (…) αγνόησε προκλητικά τους σεισμόπληκτους στο Αρκαλοχώρι». Δεν χρειάζεται να παραπέμψω στα ποσοστά που πήρε η Ν.Δ. στην Κρήτη!

 

Τι να ψάχνεις; Με μπάχαλα, παροχές, υποσχέσεις και μελλοντικές προσδοκίες έγινε ο γάμος. Κι οι άλλοι ακόμα χτενίζονται…  

Εμετός!

 

Λέγεται Τατιάνα Στεφανίδου.

 

Για το πολύνεκρο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου, εκτός από τη συμπάθεια της για τους ανθρώπους κι άλλα τέτοια, είπε κι αυτά:

 

«…επιβαρύνοντας την Ευρώπη και τη χώρα μας με αυτούς τους ανθρώπους, τους κατατρεγμένους ανθρώπους. Γιατί λέω επιβαρύνοντας; Διότι προχθές κάναμε την κουβέντα για τα ασθενοφόρα που δεν υπάρχουν. Τα ασθενοφόρα που δεν υπάρχουν διαθέσιμα στην Ελλάδα. Και εδώ έχουμε μια κολοσσιαία κινητοποίηση, έχουν πάει οκτώ-δέκα ασθενοφόρα, για να βοηθήσουν την κατάσταση. Εάν αυτή τη στιγμή κάποιος χρειαστεί ασθενοφόρο στον νομό Πελοποννήσου, αν κάποιος σε ένα χωριό πάθει καρδιακό επεισόδιο, πού θα βρεθεί ασθενοφόρο να τον μεταφέρει;».

 

Δεν υπάρχει άλλο σχόλιο: Εμετός! 

 

Αυτά που είπε η Στεφανίδου και σε βίντεο (ένα μικρότερο κι ένα μεγαλύτερο για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της αηδίας).

 

Υ.Γ: Η Πελοπόννησος δεν είναι νομός!

ΠΣΥΧΟΥΛΑ pic.twitter.com/VyTVEfA0RZ

— Ιερώνυμος boss (@JeronymoBoss2) June 14, 2023

extended version pic.twitter.com/cCCFZhbTsi

— Ιερώνυμος boss (@JeronymoBoss2) June 14, 2023

πηγή 

«Ο τάφος τους»: Το συγκλονιστικό πρωτοσέλιδο της Liberation

  Δείχνει απλώς μια λωρίδα άδειας θάλασσας― τον υγρό τάφο τουλάχιστον 79 ανθρώπων που έψαχναν μια καλύτερη ζωή

Mε ένα συγκλονιστικό εξώφυλλο κυκλοφορεί αύριο η γαλλική εφημερίδα Liberation για την τραγωδία της Πύλου. Στην ολοσέλιδη φωτογραφία του πρωτοσέλιδου δεν έχει ούτε τις σορούς των τουλάχιστον 79 ανθρώπων που πνίγηκαν ψάχνοντας μια καλύτερα μοίρα στην Ευρώπη ούτε όσους κοιμόντουσαν στοιβαγμένοι στα αμπάρια ούτε όσους σώθηκαν, έντρομοι, από το ελληνικό λιμενικό. Η φωτογραφία δείχνει απλώς μια λωρίδα θάλασσας: τον υγρό τάφο στον οποίο έχουν χαθεί ανώνυμα τόσοι και τόσοι άνθρωποι, θύματα της παγκόσμιας ανισότητας, φτώχειας και πολέμου.

 

Η εφημερίδα γράφει στο εκδοτικό της σημείωμα ένα άρθρο εν θερμώ εναντίον των τακτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να φρουρεί ασφυκτικά τα σύνορά της. Ένα απόσπασμα:

 

«Πόσο ακόμα θα δεχόμαστε να πνίγονται παιδιά, γυναίκες και άνδρες που προσπαθούν, με κάθε κόστος, να ξεφύγουν από την πείνα, τη δυστυχία και τη βία για να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη; Πώς μπορούμε ακόμα, όταν κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη κάθε πρωί χωρίς να ανατριχιάζουμε, να επιμένουμε να διπλοκλείνουμε τα σύνορα της Ευρώπης, όταν ξέρουμε ότι ακριβώς αυτό το κλείσιμο είναι που παρακινεί τους μετανάστες να παρακάμπτουν το εμπόδιο και να παίρνουν τις πιο επικίνδυνες διαδρομές;  Πώς μπορούμε να φανταστούμε ότι στερούμε από άλλους ανθρώπους, ξένους, μια καλύτερη ζωή, όταν όλοι μας είμαστε προϊόντα προηγούμενων μεταναστεύσεων και οι περισσότεροι πρόγονοί μας έδωσαν τις ίδιες μάχες; Πώς μπορούμε ακόμα να εμποδίζουμε άνδρες και γυναίκες να έρθουν να εργαστούν στο έδαφός μας, όταν συνεχώς θρηνούμε για την έλλειψη προσωπικού σε νοσοκομεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς, σχολεία, εταιρείες μεταφορών, εστιατόρια, αρτοποιεία κ.ο.κ.;

 

Η τραγωδία στην Πελοπόννησο είναι ανείπωτη: εκατοντάδες άνθρωποι σε ένα απλούστατο αλιευτικό σκάφος, από τους οποίους ζητήθηκε να βγάλουν τα σωσίβια τους για να στριμωχτούν ακόμη περισσότερο, εγκαταλείπουν τη Συρία, το Αφγανιστάν και τη Λιβύη με φόβο, χωρίς εναλλακτική λύση.  Είναι καιρός να αλλάξουμε μυαλά,  αν όχι για ανθρωπιστικούς λόγους, τουλάχιστον για ένα ζήτημα κοινής λογικής: η πολιτική μας να μην υποδεχόμαστε τους μετανάστες δεν αποδίδει. Δεν αποτρέπει τους επίδοξους μετανάστες να δοκιμάσουν την τύχη τους στην Ευρώπη. Τους σκοτώνει.»  

πηγή

Στρεπτόκοκκος: Τί συμβουλεύουν οι γιατροί – Τί λέει ο ΕΟΔΥ

Ο θάνατος του 7χρονου, που κατέληξε προχθές στo Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, είναι ο έκτος που έχει καταγραφεί από τις αρχές του 2023 στη χώρα μας σε παιδί λόγω λοίμωξης από στρεπτόκοκκο.

 

Σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ, από τον Σεπτέμβριο 2022 έως και σήμερα, σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες καταγράφεται αύξηση των περιστατικών διεισδυτικής λοίμωξης (iGAS) από στρεπτόκοκκο ομάδας Α. Κατά την ίδια περίοδο αναφέρθηκαν επίσης αρκετοί θάνατοι από τη λοίμωξη σε παιδιά ηλικίας κάτω των 10 ετών σε Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία και Ιρλανδία. Εως σήμερα δεν προκύπτει εμφάνιση κάποιου νέου στελέχους στρεπτόκοκκου, ενώ όπως επισημαίνει ο ΕΟΔΥ, «ο στρεπτόκοκκος της ομάδας Α είναι ευαίσθητος στα συνήθη αντιβιοτικά».

 

Ο ΕΟΔΥ υπενθυμίζει ότι ο στρεπτόκοκκος της ομάδας Α είναι η συνηθέστερη αιτία βακτηριακής φαρυγγίτιδας σε παιδιά σχολικής ηλικίας. Η συχνότητα εμφάνισης φαρυγγίτιδας λόγω του βακτηρίου, συνήθως κορυφώνεται κατά τους χειμερινούς μήνες και στις αρχές της άνοιξης. Και σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις ο στρεπτόκοκκος μπορεί να προκαλέσει σοβαρή και απειλητική για τη ζωή λοίμωξη.

 

Στη χώρα μας οι λοιμώξεις από διεισδυτικό στρεπτόκοκκο δεν επιτηρούνταν μέσω του συστήματος υποχρεωτικής δήλωσης νοσημάτων έως και πέρυσι (ξεκίνησε φέτος κατόπιν σχετικής οδηγίας του ΕΟΔΥ), οπότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να αξιολογήσει κάποιος εάν οι έξι θάνατοι σε ένα εξάμηνο είναι υψηλός ή χαμηλός αριθμός.

 

Η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ Ματίνα Παγώνη μίλησε στην ΕΡΤ για τον στρεπτόκοκκο και επέστησε την προσοχή των γονέων για συγκεκριμένα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της νόσησης. Η Μ. Παγώνη σημείωσε ότι ο στρεπτόκοκκος είναι αντιμετωπίσιμος τα δύο πρώτα 24ωρα και ότι είναι σπάνιο να χάσει κάποιος τη ζωή του, αλλά απαιτείται προσοχή στα μικρά παιδάκια μέχρι 8 – 10 ετών και στους πολύ μεγάλους σε ηλικία που έχουν υποκείμενα νοσήματα.

 

«Βεβαίως έχουμε περιστατικά και τα προηγούμενα χρόνια αλλά και από τον Ιανουάριο είχαμε αρκετά περιστατικά με στρεπτόκοκκο. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είναι βακτήριο, είναι μικρόβιο και προκαλεί αυτές τις λοιμώξεις. Είναι δύσκολα τα περιστατικά αυτά όμως αντιμετωπίζονται. Αυτό που έχει σημασία είναι τα πρώτα εικοσιτετράωρα να δούμε τα συμπτώματα και να εκτιμηθούν στο παιδί. Δηλαδή, όταν ένα παιδάκι έχει πολύ υψηλό πυρετό που επιμένει, έχει δυνατό πονόλαιμο και σας λέει αμέσως «δεν μπορώ να καταπιώ» και αρχίζει να λέει ότι πονάνε οι μυς του, να ξέρετε ότι θα πρέπει να έχετε άμεση επικοινωνία με τον παιδίατρο και το παιδί θα πρέπει να ξεκινήσει να κάνει τις εξετάσεις και να ξεκινήσει αγωγή» τόνισε η κα Παγώνη.

 

«Μεταδίδεται με τα σταγονίδια. Μεταδίδεται με τις επιφάνειες. Δηλαδή αν κάποιος έχει ένα τραύμα και έρθει σε επαφή με το περιστατικό, λογικό είναι να μεταδοθεί. Δεν μεταδίδεται τόσο γρήγορα όπως μεταδίδονται άλλα βακτήρια. Τι πρέπει να κάνουμε; Μπορούμε να πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής. Θα λέμε στα παιδάκια πως θα πλένουν τα χέρια τους στο σχολείο, στο σπίτι. Απλά πράγματα τα οποία πολλές φορές ξεχνάμε αλλά είναι αναγκαία, είναι απαραίτητα» σημείωσε.

 

«Ξεκινάει με μία φαρυγγίτιδα, αμυγδαλίτιδα αρκετές φορές που κι αυτό δημιουργεί την ανησυχία στο γονέα ότι αμέσως θα έρθει σε επικοινωνία με τον παιδίατρο. Ο παιδίατρος δίνει τις οδηγίες και ξεκινάει από κει και πέρα η αντιμετώπιση» είπε η κα Παγώνη και πρόσθεσε. «Αυτό που έχει σημασία είναι να πούμε το εξής: Γρήγορα αυτό το βακτήριο μπορεί να σου κάνει επιπλοκές στα όργανα και ιδιαίτερα σε νεφρούς και καρδιά και να κάνει και σηψαιμία». 

Ο παιδίατρος Σπύρος Μαζάνης μιλώντας το πρωί στο Open είπε ότι “είναι το ίδιο μικρόβιο που αντιμετωπίζουμε χρόνια, όλοι οι παιδίατροι. Είναι πολύ κοινό μικρόβιο. Βρίσκεται παντού γύρω στο περιβάλλον μας, καθημερινά τα παιδιά αρρωσταίνουν, φτάνουν στο ιατρείο με στρεπτοκοκκική λοίμωξη, όμως δεν καταλήγουν όλα τα παιδιά. Είναι πολύ σπάνιο ο στρεπτόκοκκος να γίνει τόσο επικίνδυνος και να χάσει τη ζωή του ένα παιδί. Είναι ένα ύπουλο μικρόβιο όμως όταν φτάσει εγκαίρως στον παιδίατρο και πάρει την αντιβίωση δεν υπάρχει κίνδυνος”

 

Για τα συμπτώματα που πρέπει να κινητοποιήσουν τους γονείς ανέφερε “ο υψηλός πυρετός και ο πόνος στο λαιμό. Είναι κάτι ιδιαίτερο από άλλες περιπτώσεις λοίμωξης ο πόνος στο λαιμό. Το παιδί δεν μπορεί να καταπιεί, δεν μπορεί να φάει, πονάει, μπορεί να είναι πρησμένοι οι αδένες κάτω από το λαιμό του και έχει και πυρετό. Αυτό παραπέμπει σε στρεπτόκοκκο στο μυαλό του παιδιάτρου παρ΄ότι και άλλες λοιμώξεις έχουν παρόμοια συμπτώματα”.

 

Τα συμπτώματα

Συνήθως, έξαρση του ιού παρατηρείται τους χειμερινούς μήνες. Τα συμπτώματα που θα πρέπει να κινητοποιήσουν τους γονείς είναι τα εξής:

 

Πόνος στον λαιμό που συνήθως εκδηλώνεται απροειδοποίητα

Έντονος πόνος κατά την κατάποση

Κόκκινες και πρησμένες αμυγδαλές, μερικές φορές με λευκές κηλίδες ή ραβδώσεις με πύον

Μικροσκοπικές κόκκινες κηλίδες στην περιοχή στο πίσω μέρος της οροφής του στόματος (στη μαλακή, ή στη σκληρή υπερώα)

Πρήξιμο των λεμφαδένων στον λαιμό

Πυρετός που συνοδεύεται από πονοκέφαλο

Στα μικρά παιδιά παρατηρούνται ναυτία ή εμετός

Πρέπει να επικοινωνήσουν άμεσα με τον γιατρό αν παρατηρηθούν (σε παιδιά ή ενηλίκους) τα παρακάτω συμπτώματα:

 

Πονόλαιμος μαζί με πρησμένους λεμφαδένες

Πονόλαιμος που διαρκεί περισσότερο από 2 μέρες

Υψηλός πυρετός (πάνω από 38,5°C) σε μεγαλύτερα παιδιά, ή πυρετός που διαρκεί περισσότερο από 48 ώρες

Πονόλαιμος μαζί με εξάνθημα

Αναπνευστικά προβλήματα 

 

πηγή

Έρχονται νέες αυξήσεις σε 200 προϊόντα στα ράφια των S/M (λίστα)..!

 

Σύμφωνα με οικονομικά στοιχεία αλλά και εκτιμήσεις ανθρώπων της αγοράς μέχρι το τέλος Ιουλίου αναμένεται να αυξηθούν κατά 10% οι τιμές σε τουλάχιστον 200 προϊόντα στα ράφια.

 

Αναλυτικότερα αναμένεται να αυξηθούν οι τιμές στα εξής προϊόντα:

 

Γραβιέρα 33%,

Κατεψυγμένες πατάτες 6,5% έως 30%,

Μαρμελάδα 20%,

Απορρυπαντικό πιάτων 16%,

Ελαιόλαδο έως 15%,

Χαρτικά έως 15%,

Μέλι ανθέων 11%,

Μπαχαρικά 10%,

Παξιμάδια 10%,

Αναψυκτικά 10%,

Χυμοί 10%,

Τσάι έως 10%,

Ελιές 10%,

Φυτικό γάλα 9%,

Κατεψυγμένα λαχανικά 9%,

Γαλακτοκομικά 8%,

Χλωρίνη 8%,

Ζωοτροφές 7,5%,

Στιγμιαίος καφές 7%,

Σοκολάτες 6%,

Πουρές 5%,

Ανθρακούχο νερό 5%,

Παιδικές τροφές 4%,

Εσπρέσο 2,5%,

Ριζογκοφρέτες και ταχίνι σε ποσοστό 2,5%.

Οι ανατιμήσεις έχουν γίνει από μεμονωμένες εταιρείες και αναμένεται να περάσουν σταδιακά στα ράφια μέχρι το τέλος Ιουλίου, ανάλογα με τα αποθέματα που έχουν στη διάθεσή τους οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Να μην ξεχνάμε βέβαια ότι εκλογές έχουμε στις 25 Ιουνίου και έτσι μερικές αυξήσεις θα …περιμένουν λίγες μέρες μέχρι να φορτωθούν στην πλάτη των καταναλωτών!

 

Οπως εκτιμούν παράγοντες της αγοράς στη realnews, οι ανατιμήσεις θα συνεχιστούν και το επόμενο διάστημα. Οι αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων δεν αφορούν μόνο τα «επώνυμα», αλλά και τα ιδιωτικής ετικέτας.

 

Κατά τα άλλα οι μέχρι πρότινος κυβερνώντες υπόσχονται ότι εφόσον εκλεγούν θα περιορίσουν την …ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης!  

πηγή

Πρώτα η υγεία της οικονομίας

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

ΕΣΥ, ΕΚΑΒ πηγαίναμε/ και άλλοι με κουρσάρες/ ΕΚΑΒ τα ντόρτια κι οι διπλές/ και γι’ άλλους οι εξάρες. Ρεφρέν: Ντράνγκα ντρουνγκ το καμπανάκι/ πάμε για κανα-μπανάκι… Υποσημείωση: Οπα νίνα νινανάι νινανάινα/ νινανάι γιαβρούμ νινανάινα· αφιερωμένο στους μειονοτικούς της Θράκης (αλήθεια, γιατί τους λέμε «μειονοτικούς» και δεν τους λέμε «μειονεκτικούς»; Ετσι που να σκάσει ο Ομέρ Βρυώνης!).

 

Τους Κολοκοτρωναίους σκεφτόμουν, χθες το πρωί, βγαίνοντας από το σπίτι, αλλά σε μοντέρνα εκδοχή. Με προσπέρασε ένας κύριος, εποχούμενος, σε βέσπα, κι έβαλε «καλαθιά» στον κάδο σκουπιδιών εν κινήσει. «Τρίποντο!», σκέφτηκα. Τότε ενεπνεύσθην παραλλαγή του κολοκοτρωνέικου ως αποδίδουσα τον εκμοντερνισμό (μας): «Καβάλα πάν’ στην εκκλησιά/ καβάλα προσκυνάνε/ καβάλα στο βεσπάκι τους/ πετάνε τα σκουπίδια…».

 

Στο ρητορικό ερώτημα: «Καλά όλα αυτά που μας ξεφουρνίζεις δευτεριάτικα, ποια σχέση έχουν με ΕΣΥ, ΕΚΑΒ, ασθενοφόρα, που δεν υπάρχουν ή αργούν να φτάσουν, ανθρώπους που πεθαίνουν, από Χαλκιδική έως Κω (πατρίδα του Ιπποκράτη! Ηδη το επισήμανε η Ντάνι Βέργου, 8/6) και από Νέα Μάκρη, μέχρι… πέντε λεπτά από την Ομόνοια;

 

Νομίζω, έχουν ίδια σχέση που έχει ο Μητσοτάκης παρελθούσης τετραετίας (παρεμπιπτόντως, θριαμβευτής των εκλογών, του Αγίου Κωνσταντίνου· είναι και οικογενειακό το όνομα, βλέπεις!) με το ΕΣΥ της πρώτης θητείας του (εδώ, μην τον αδικούμε· δεν καλόπεσε το ΕΣΥ στα χέρια προκατόχων του κι ας επικαλούνται όσα «άλλοθι» επιθυμούν!).

 

Οσο για τον σημερινό τίτλο. Δεν είναι δικός μου. Τον έκλεψα από τον Γεωργιάδη· το είπε έτσι ακριβώς (πού αλλού;) στον Σκάι (δεν ξέρω αν εκεί μέσα έχει και ιδιωτική γκαρνταρόμπα με τόσες εμφανίσεις…).

 

«Δεν μπορείς να φτιάξεις την Υγεία, άμα δεν έχεις λεφτά». Ετσι είπε το ομορφόπαιδο· ο μάγκας! «Τώρα που έχουμε πλεόνασμα (…), πάμε στο δεύτερο», συμπλήρωσε· όπου «δεύτερο» είναι η Υγεία. Το «πρώτα η υγεία» είναι, προφανώς, γι’ αυτούς που έχουν ήδη πλεόνασμα! Είναι, ομολογουμένως, ειλικρινέστατοι…

 

Να αλλάξουμε τον λαό…

 

Μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας έχει υιοθετήσει τη λογική του να πάρει τώρα κάτι μικρό, παρά να επιλέξει μια συγκροτημένη πρόταση για το αύριο.

 

γράφει ο Γιάννης Παντελάκης

 

Το μακρινό 1977 ο Μπάμπης Δρακόπουλος είχε κάνει μια δήλωση που συζητήθηκε έντονα εκείνη την εποχή και αποτυπώθηκε όχι με τόσο θετικό τρόπο στην μνήμη πολλών ψηφοφόρων. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO

 

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ, το μακρινό 1977, που το ΚΚΕ εσωτερικού δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή, ο γραμματέας του Μπάμπης Δρακόπουλος είχε κάνει μια δήλωση που συζητήθηκε έντονα εκείνη την εποχή και αποτυπώθηκε όχι με τόσο θετικό τρόπο στην μνήμη πολλών ψηφοφόρων. Είπε λοιπόν πως «έχουν δικαίωμα και οι λαοί να κάνουν λάθη».

 

Το εκλογικό αποτέλεσμα του περασμένου Μαΐου έφερε τη φράση αυτή στο στόμα πολλών από τους ηττημένους, όχι σημαντικών στελεχών που δεν θα επιχειρούσαν να εκφράσουν δημοσίως κάτι τέτοιο, ιδιαίτερα λίγο πριν από τις επαναληπτικές εκλογές, αλλά μελών και φίλων του κόμματος που επιχειρούσαν να αιτιολογήσουν την εκλογική πανωλεθρία. Η επιχειρηματολογία τους είχε πολλές και πλούσιες παραλλαγές: ο κόσμος δεν κατάλαβε το συμφέρον του, ψήφισαν το κόμμα που εκπροσωπεί τα μεγάλα συμφέροντα και όχι τα δικά τους, η προηγούμενη κυβέρνηση μοίρασε προεκλογικά επιδόματα, γι’ αυτό πολλοί απάντησαν με θετική ψήφο. Ακούστηκαν αρκετές ακόμα ερμηνείες. Με δυο λόγια, ο λαός έκανε λάθος. Το διαβάζεις σε αναλύσεις και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το ακούς από πολλούς.

 

Στους πολιτικούς αρέσει να μοιράζουν υποσχέσεις και να χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων, ενίοτε να προσθέτουν και μερικά ευρώ στις τσέπες τους υπό τύπον επιδομάτων.

Ο Δρακόπουλος κατά βάση είχε δίκιο τότε. Με αντικειμενικούς όρους, ένα κόμμα σαν εκείνο που εκπροσωπούσε είχε να προσθέσει πολλά στην πολιτική κουλτούρα και τον αξιακό κώδικα της πολιτικής και της κοινωνίας την εποχή εκείνη. Άλλωστε, δεν ζητούσε παρά λίγες χιλιάδες ψήφους περισσότερες για να εκπροσωπηθεί στη Βουλή.

 

Ο λαός δεν συμφώνησε και από τότε, με μερικές εξαιρέσεις, κυρίως κομμάτων της αριστεράς, όσοι εκπροσώπησαν ιδιαίτερα μεγάλα κόμματα εξουσίας αλλά και μικρότερα, που θέλησαν να γίνουν μεγάλα, δεν τόλμησαν να επικαλεστούν τη ρήση του Δρακόπουλου ή, έστω, μια παραλλαγή της. Αντίθετα, επικαλέστηκαν μια άλλη φράση, αυτή του «σοφού λαού». Μερικοί χαρακτήρισαν τον λαό αυτόν και «περιούσιο» με την έννοια του εκλεκτού, του ξεχωριστού, ωστόσο η πραγματικότητα με κανέναν τρόπο δεν επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο.

 

Στους πολιτικούς αρέσει να μοιράζουν υποσχέσεις και να χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων, ενίοτε να προσθέτουν και μερικά ευρώ στις τσέπες τους υπό τύπον επιδομάτων, μικρών αυξήσεων και γενικά τακτικών που βρίσκονται μακριά από συγκροτημένες πολιτικές και ολοκληρωμένα προγράμματα. Οι πολιτικοί είναι σίγουροι ότι η πλειονότητα του λαού αυτά θέλει, ή περίπου. Μικρές, συνήθως έκτακτες οικονομικές ενέσεις που θα βελτιώσουν το σήμερα, γι’ αύριο βλέπουμε.

 

Η λογική του «σοφού» λαού, αυτό το χάιδεμα των αυτιών είναι εύκολο ως τακτική, δημοφιλής και πολιτικά προσοδοφόρα. Κολακεύουν και παραπλανούν τον λαό, δημιουργώντας του συχνά μια εικονική πραγματικότητα, μοιράζουν υποσχέσεις και χρήματα και αποσπούν ψήφους. Αυτό συνέβη την περίοδο πριν από τις εκλογές, όταν σχεδόν όλες οι κοινωνικές ομάδες ευνοήθηκαν από μικρές ή λίγο μεγαλύτερες ελεημοσύνες. Η κυβέρνηση που τις έδινε δεν είπε στον λαό πού θα βρεθούν τα χρήματα αυτά (για 50 δισεκατομμύρια γίνεται λόγος) και ότι αυτά θα έκαναν τα δημοσιονομικά ελλείμματα να θεριέψουν.

 

 

Φυσικά, δεν περίμενε κανείς από εκείνη την κυβέρνηση να μιλήσει για δίκαιη ανακατανομή φόρων και εισοδημάτων και στοιχειώδη μεταφορά του πλούτου από τους λίγους ισχυρούς στους πολλούς ανίσχυρους. Αντίθετα, απάλλαξε από τον φόρο κληρονομιάς τεράστιες περιουσίες αξίας πολλών δισεκατομμυρίων. Ωφελήθηκαν και οι μικροϊδιοκτήτες, αλλά τα δημόσια έσοδα μειώθηκαν κατά πολύ από την απαλλαγή φόρου στους μεγάλους.

 

Το κόλπο με τον «σοφό λαό» για μία ακόμα φορά έπιασε, αυτή η κυβέρνηση θα είναι πάλι κυβέρνηση μετά τις εκλογές του Ιουνίου. Η αλήθεια είναι πως μια μεγάλη μερίδα του λαού έχει εθιστεί σε τέτοιες πολιτικές πρακτικές παρακμιακού χαρακτήρα. Έχει υιοθετήσει τη λογική τού να πάρει τώρα κάτι μικρό παρά να επιλέξει μια συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση που θα σήμαινε προοπτική για αύριο. Αν βέβαια υπάρχει τέτοια πρόταση σήμερα, κάτι που αποτελεί ένα ερώτημα.

 

Το σίγουρο είναι πως ο λαός συχνά κάνει λάθος· επίσης σίγουρο είναι πως αυτή η πολιτική κουλτούρα δεν έπεσε από τον ουρανό, διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια πολλών χρόνων και αποτελεί πια βασικό συστατικό της εκλογικής συμπεριφοράς μεγάλων αριθμητικά ομάδων. Ακολουθούν αυτόν που θα δώσει περισσότερα και αν αυτός βρίσκεται στην εξουσία, τόσο το καλύτερο για εκείνον. Να αλλάξουμε τον λαό ώστε τα λάθη του να μη βαραίνουν μόνο τον ίδιο είναι ανέφικτο. Να ξεκινήσουν πολιτικές διεργασίες και συμπεριφορές που θα ανατρέψουν αυτή την κουλτούρα και θα αλλάξουν τον λαό ίσως είναι εφικτό. Αλλά χρειάζεται γενναιότητα, τόλμη, πολιτικά ρίσκα και αντοχές για πολλές ήττες. Υπάρχουν κάπου όλα αυτά συγκεντρωμένα;

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

 

 

Ενας πόλεμος χωρίς φραγμούς

 

γράφει ο Πέτρος Μανταίος

 

Στο συγκεκριμένο, ένας πόλεμος χωρίς φράγματα. Σημειώνει ο Γιώργος Τσιάρας στο σχετικό ρεπορτάζ («Με ουκρανικό“αποτύπωμα” η ανατίναξη του φράγματος», «Συντακτών» 7/6) ότι με βάση το Συμπληρωματικό Πρωτόκολλο της Συνθήκης της Γενεύης (άρθρο 56/1977) «η καταστροφή φραγμάτων είναι έγκλημα πολέμου και μπορεί να εξισωθεί με τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής». Ε, και; Κάθε πόλεμος είναι μαζική καταστροφή· άρα, κάθε πόλεμος είναι, αυτόχρημα, και… έγκλημα πολέμου· εκτός, ίσως, από τους αμυντικούς -όπου δέχεσαι απρόκλητη επίθεση- και τους πολέμους ανεξαρτησίας.

 

Οσο για το τελευταίο «επεισόδιο» στο «σίριαλ» του πολέμου στην Ουκρανία, που (απ)αισίως μπήκε ήδη στον 16ο μήνα: την καταστροφή (από ανατίναξη ή από ό,τι άλλο ήθελε προκύψει· εάν προκύψει, γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις σπανίως προκύπτει!) του μεγάλου φράγματος στον Δνείπερο, ως υπεύθυνος δημοσιογράφος σταχυολόγησα, προς ενημέρωση των φίλων αναγνωστών και αναγνωστριών, ενδεικτικούς τίτλους από το Διαδίκτυο, με την ελπίδα να τους… διαφωτίσουν, όπως… διαφώτισαν και μένα!

 

«Αυτό που πολλοί φοβούνταν εδώ και αρκετούς μήνες έγινε πραγματικότητα τα χαράματα της Δευτέρας προς Τρίτη» – «Κρεμλίνο και Κίεβο αλληλοκατηγορούνται για την ανατίναξη» – «Η Μόσχα καλεί τη διεθνή κοινότητα να “καταδικάσει” το Κίεβο για τη μερική καταστροφή του φράγματος Καχόβκα» – «Οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες βλέπουν ρωσικό δάκτυλο πίσω από την επίθεση στο φράγμα» – «Νέα διάσταση στον πόλεμο που μαίνεται από τον Φεβρουάριο του 2022 στην Ουκρανία βάζει η καταστροφή του γιγαντιαίου φράγματος» – «Η ανατίναξη του φράγματος της Νόβα Καχόβκα είναι ακόμα ένα επίπεδο της ανυπολόγιστης ανθρώπινης και περιβαλλοντικής καταστροφής του πολέμου στην Ουκρανία». Τώρα διαφωτιστήκαμε πλήρως!

Οσο για το τελευταίο, την «ανυπολόγιστη ανθρώπινη και περιβαλλοντική καταστροφή», που τρέχανε να σωθούν άγρια και οικόσιτα ζώα και άνθρωποι σκαρφαλώνανε στα δέντρα να μην πνιγούν… Τα έχουν αυτά οι πόλεμοι! Ιδίως οι… μοντέρνοι, από Ιράκ και μετά. Που εμείς, το κοινό, τους «εισπράττουμε»… εικονικά, όπως ένα… video game...

 

Το “αξιοζήλευτο project”του Κ. Μητσοτάκη για την Υγεία – Ένας υποψήφιος πρωθυπουργός-CEO

 

γράφει η Δήμητρα Μυρίλλα

Θα πρέπει να έχει κάποιος ασυγκράτητο θράσος, κατακλυσμιαίο κυνισμό και θηριώδη άγνοια για το τι σημαίνει δημόσιο σύστημα υγείας για να δηλώνει(σε πρωϊνή εκπομπή στο Mega) το εξής: Θα ασχοληθώ προσωπικά με το πρότζεκτ ‘νέο ΕΣΥ”!  

 

Ποιός το είπε; Ο Κ. Μητσοτάκης.

 

Πότε το είπε;  Αμέσως μετά την επίσκεψή του στο αντικαρκινικό νοσοκομείο “Αγιος Σάββας, όπου εκεί δεν ντράπηκε να ξεστομίσει: “Θέλω, όμως, με την ευκαιρία της επίσκεψής μου στον Άγιο Σάββα, να καταδείξω ότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας παρά τις δυσκολίες, παρά τις αδυναμίες, λειτουργεί. Πολλές φορές λειτουργεί σε επίπεδα τα οποία είναι αξιοζήλευτα και σε ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο.” (!)

 

Πριν κηδευτούν οι δύο γυναίκες που πέθαναν στην Κω και στη Νέα Μάκρη.

 

Λίγες ώρες αργότερα μια ακόμα γυναίκα στη Χαλκιδική έχανε τη ζωή της, επειδή το ασθενοφόρο κατόρθωσε να φτάσει 1,5 ώρα μετά την κλήση  Επειδή ολόκληρη Χαλκιδική διαθέτει μόλις πέντε Κέντρα Υγείας και οι αποστάσεις μεταξύ τους είναι αρκετά μεγάλες.

 

Το τρίτο θανατηφόρο περιστατικό σε τρεις ημέρες. Ενα την ημέρα δηλαδή.

 

Πραγματικά, είναι να ζηλεύει όλος ο κόσμος και ο ντουνιάς!

 

Τέτοια ποσοστά ούτε στο Μπαγκλαντές.

 

 Αξιοζήλευτο παγκοσμίως,  να πεθαίνει ένας άνθρωπος τη ημέρα επειδή δεν υπάρχουν ασθενοφόρα. Αξιοζήλευτοι και οι 37.000 νεκροί στην πανδημία. Αξιοζήλευτοι και οι διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, επειδή δεν είχε ο κ. Μητσοτάκης μελέτες που να λένε ότι ο διασωληνωμένος πρέπει να νοσηλεύεται σε ΜΕΘ! Πολύ πιθανόν να χρειάζεται και μία μελέτη που να λέει ότι ο καλών το ασθενοφόρο χρειάζεται ασθενοφόρο τώρα και όχι όταν αποδημήσει εις Κύριον. Πιθανόν, να απαιτείται μελέτη που να τεκμηριώνει ότι ο ασθενής χρειάζεται όντως ασθενοφόρο και όχι καρότσα.

 

Αλλά, εν πάση περιπτώσει, όλα αυτά θα γίνουν ένα ωραιότατo project.

 

Διότι, ο κύριος που διεκδικεί εκ νέου την πρωθυπουργία μιλάει με τη μόνη γλώσσα που ξέρει…  Τη γλώσσα των επιχειρήσεων. Δεν γνωρίζει τί σημαίνει άσκηση δημόσιας πολιτικής για την δημόσια υγεία. Προφανώς δεν γνωρίζει τί σημαίνει νοσηλεία σε ράντζο, εφημερία με εκατοντάδες ανθρώπους σε αναμονή, με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές να αγωνίζονται να προλάβουν.

 

Γνωρίζει από project. Στον δικό του κόσμο, αυτό των αφεντικών, των επενδυτών, των επιχειρηματιών,  δεν κάνουν πολιτικές για το λαό… Καταστρώνουν project για το χρηματιστήριο, έχουν CEO  και project manager, μιλάνε για business plan και marketing plan. Συνεννοούνται με αυτή τη χυδαία ακατανόητη και βάρβαρη γλώσσα, τόσο βάρβαρη όσο ζοφερός είναι και ο κόσμος που φτιάχνουν για τους λαούς.

 

Μπερδεύτηκε, λοιπόν, ο κ. Μητσοτάκης και δικαίως. Δεν θεωρεί εαυτόν υποψήφιο πρωθυπουργό, αλλά πολλά υποσχόμενο CEO σε Ανώνυμη Εταιρεία, πανέτοιμο να καταστρώσει το project “ξεπουλάω”, “διαμοιράζω”, “καλώ να όρνια να ξεκοκαλίσουν κάθε εναπομείναν ίχνος δημόσιου πλούτου και κοινωνικού αγαθού”.

 

Μόνο που ο λαός δεν είναι γενική συνέλευση μετόχων….

 

Και, επίσης, κανείς δεν είναι αλώβητος, μήτε βασιλιάς, μήτε αυτοκράτορας, μήτε CEO…

 

 

 

 

Το κοινό σαν ξένο

 

γράφει ο Παντελής Μπουκάλας

 

 

Με κάθε τριήμερο φυγής από τις πόλεις, αδειάζουν αρκετές θέσεις παρκαρίσματος στους δρόμους. Αποκαλύπτονται έτσι, στον χώρο που ελευθερώνεται προσωρινά, σκουπίδια, σκουπίδια, σκουπίδια. Πλαστικά, χάρτινα, αλουμινένια. Μιας εβδομάδας, ενός μηνός ή και πολύμηνα. Τα πήρε ο αέρας από φισκαρισμένους κάδους και τα ταξίδεψε, τ’ άφησε πίσω του ο περαστικός α λα Κοντορεβιθούλη, τα πέταξε θυμωμένος από το παρμπρίζ του ο αυτοκινητούχος. Ή τα κλώτσησαν κάτω από τα σταθμευμένα αυτοκίνητα οι πιστοί του δόγματος «όσα βλέπει η πεθερά». Τουλάχιστον να μη φαίνονται.

 

Βεβαίως, επειδή το ρηθέν «ουδέν κακόν αμιγές καλού» ισχύει αρκετά συχνά, με τη μαζική φυγή προς γενέτειρες ή αναψυκτικούς προορισμούς λιγοστεύουν οι αφορμές για τσαμπουκάδες ανάμεσα στους διεκδικητές των ποθητών 3-4 μέτρων. Πιθανότατα, τους τσαμπουκάδες αυτούς τους γεννάει στο κλείσιμο της εργασιακής μέρας η καταπόνησή μας, γιατί κατά τα λοιπά η οδηγική μας συμπεριφορά είναι κράμα στωικισμού και βουδισμού. Ούτε κινητό στο ένα χέρι λοιπόν και τσιγάρο στο άλλο (αν και δεν λείπουν όσοι προτιμούν το κομπολόι) ούτε χωσίματα εκ δεξιών και αριστερών ούτε μεταρρυθμισμένη χρωματολογία (το πορτοκαλί σαν εκδοχή του πράσινου). Αλλά ούτε και καντήλια έμπρακτης χριστιανικής ευλάβειας, ευγενικά εκτοξευόμενα από οδηγό σε οδηγό. Και φυσικά, ούτε κάθε λογής σκουπίδια από το παράθυρο στο κοινό μας σαλόνι.

 

Αυτό είναι οι δρόμοι και οι πλατείες, οι παραλίες και τα δάση, ό,τι τέλος πάντων βρίσκεται έξω από τα τετραγωνικά του οχυρού σπιτιού μας: το κοινό μας σαλόνι. Το γιωταχί σαλόνι μας το θέλουμε ν’ αστράφτει. Το κοινό είναι ένα ξένο. Είναι του δημάρχου, του περιφερειάρχη, των περαστικών, των τουριστών, των γειτόνων. Ας το νοιαστούν αυτοί. Εμάς ούτε λόγος μάς πέφτει ούτε και υποχρέωση.

 

Θα περίμενε κανείς ότι με αρκετές γενιές πια να έχουν διδαχθεί στο σχολείο τους «περιβαλλοντική αγωγή», αφενός θα μειώνονταν τα ελευθέρας βοσκής σκουπίδια, όσα πετάνε οι αμέριμνοι χρήστες των πόλεων, αφετέρου οι αυτοδιοικητικοί άρχοντες θα φρόντιζαν για την εικόνα της επικράτειάς τους και πέραν του κέντρου. Η προσδοκία αυτή μοιράζεται τα γυάλινα πόδια της ελπίδας ότι οι «μεγάλοι» του κόσμου τούτου θα πολεμήσουν έγκαιρα και αυτοβούλως την κλιματική κατάρρευση. Ημέρα του Περιβάλλοντος η Δευτέρα, και του Αγίου Πνεύματος επίσης, πλην καμία περιστερά δεν βρέθηκε να μεταφέρει σε όλους το SOS του πλανήτη.  

Τίποτε δεν κατάλαβαν στον ΣΥΡΙΖΑ; Με τον Παππά θα «ανατρέψουν» το αποτέλεσμα του Μαΐου;

 

Του Γ. Λακόπουλου

 

Τελικά στην πολιτική τίποτε δεν είναι τυχαίο. Ούτε και το 20% που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Μαΐου.

 

Είναι εύκολες οι δικαιολογίες για την «αποτυχία της στρατηγικής της απλής αναλογικής» εξ αιτίας της άρνησης των όμορων κομμάτων.

 

Πιο εύκολο  να αναθεματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την προπαγάνδα του φόβου από την πλευρά του Μητσοτάκη.  Ή το -μόνο  αυτοκριτικό- για το αλαλούμ της προεκλογικής εμφάνισης των στελεχών του.

 

Όσο και αν κρύβονται πίσω από τα δάκτυλά τους- και για την ακρίβεια πίσω από τα βαρίδια τους, η βασική αιτία της συντριβής -παρα την εξαιρετική προεκλογική κούρσα του Αλέξη Τσίπρα – ήταν ότι δεν εμφάνισαν κυβερνώσα ομάδα.

 

Πολλοί τους είχαν προειδοποιήσει: με κατά μέτωπο παράταξη δυνάμεων δεν μπορούν να κερδίσουν τον Μητσοτάκη γιατί σ’ αυτό το επίπεδο είναι πανίσχυρος -σε μιντιακή υποστήριξη, επικοινωνιακά εργαλεία και λεφτά.

 

Ο μόνος – και εύκολος, όσο και αν το αποτέλεσμα δείχνει το αντίθετο- τρόπος ήταν να βγάλει ο Τσίπρας μπροστά τον κόσμο. Και αυτό πήγε να γίνει με τα Τέμπη, αλλά όσοι εκπροσωπούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στη διαχείριση αυτής της υπόθεσης, δεν ήταν οι καλύτεροι.

 

Για να βγει μπροστά ο κόσμος πρέπει να είναι  αποφασισμένος να αλλάξει κυβέρνηση. Και για να το αποφασίσει πρέπει να γνωρίζει ποια είναι η κυβερνηση που θα έλθει.  Ποιοι θα αντικαταστήσουν τους υπουργούς του Μητσοτάκη.

 

Χρειάζονται άλλα ονόματα στη μαρκίζα

 

 

Ο Τσίπρας όχι μόνο δεν ανέδειξε τέτοια ομάδα – παρότι υποσχέθηκε κυβέρνηση με εκπλήξεις- αλλά επέτρεψε να εμφανίζονται  ως μέλλοντες υπουργοί οι «τομεάρχες» που εκπροσωπούν τον «ΣΥΡΙΖΑ των σπηλαίων». Οι περισσότεροι δεν είναι ελκυστικά προσωπα και κάποιοι είναι τραγικά οπισθοδρομικοί- και συχνά χωρίς στοιχειώδη ενημέρωση.

 

Για να μη μιλήσουμε για την ασυδοσία  του Πολάκη που απειλούσε ακόμη και την ημέρα των εκλογών ότι «θα είναι αλλιώς»- τρομάρα του. Των οικιών ημών εμπιπραμμένων, ημείς άδωμεν

 

Ακόμη και τα ελάχιστα πρόσωπα που έδειχναν ανανέωση τα έκρυψαν οι μαέστροι της Κουμουνδούρου. Έφεραν από το Χάρβαρντ τον  σπουδαίο Οθωνα Ηλιόπουλο και δεν τον έβγαζαν στα κανάλια.

 

Ήλθε  από τη Σορβόννη ο καθηγητής Γρ.Γεροτζιάφας και έπεσε ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης να τ ον αφανίσει– και τα κατάφεραν. Έστειλαν τον Τζανακόπουλο να μιλήσει για την Υγεία στα πάνελ.

 

Τοποθέτησαν στο ψηφοδέλτιο της Δυτικής Αττικής την ανεχόμενη Διάνα Βουτυράκου και  την εξαφάνισαν- προβάλλοντας ως φίρμα του κόμματος την Δούρου, με αναπαραγωγή του σχήματος «Καρέζη- Βουγιουκλάκη»  στον Δυτικό Τομέα.

 

Στο Νότιο τομέα οι κομματικοί απομονώσαν τους ΠΑΣΟΚογενείς όπως ο Στεφ. Τζουμάκας, για να βγάλουν τη Φωτίου,  αποκόπτοντας έτσι τον Τσίπρα απο τη βασική δεξαμενή του.

 

 

Ο Φαραντούρης, η Λάλη, η Λειβαδάρου δεν  πήραν προεκλογικούς ρόλους, ενώ νέα πρόσωπα και όπου εμφανίσθηκε ο πρώτος το έκανε μόνος του… Αντίθετα η Ακρίτα πήρε μια θέση στο Επικρατείας, αλλά κανείς δεν κατάλαβε τι εισφέρει στην κομματικη κάλπη, πέρα από κάποιες αναρτήσεις.

 

Μετά τις εκλογές ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε να αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται άλλα ονόματα στη μαρκίζα και έβαλε επικεφαλής της νέας  Εκλογικής Επιτροπής τον Διον. Τεμπονέρα  που τον ξελασπώνει – ενώ ως τότε τον έκρυβαν.

 

Ως εκεί όμως. Αντί να τοποθετήσει επικεφαλής της λίστας σε δέκα μεγάλες εκλογικές περιφέρειες δέκα νέα πρόσωπα, να μετακινήσει μέσα στο ίδιο ψηφοδέλτιο όσους υποβάθμιζαν οι κομματικοί, προσέρχεται στη κάλπη της 25η Ιουνίου με αυτούς που συνετρίβησαν στις 19 Μαϊου. Τους ίδιους που ηττήθηκαν το 2019.

 

Τα κορόιδα τέλειωσαν…

 

Οι παλιοί γραφειοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ έδιωξαν τον κόσμο του 36% και του 32% για να μπουν οι ίδιοι στη Βουλή, με τις ψήφους του κομματικού συστήματος. Τα κατάφεραν, αλλά το κόμμα καταποντίστηκε.

 

Μυαλό δεν βάζουν ωστόσο. Άρχισαν πάλι να ξεμυτάνε όσοι φέρουν ευθύνες για την ήττα. Ο Τσακαλώτος-  με τα τοπικά νομίσματα και τη συνεργασία με τον Βαρουφάκη- και ο Πολάκης με τις τιμωρίες, έχουν την έδρα στο τσεπάκι και αναπαράγουν τον εαυτό τους και σ’ αυτές τις εκλογές. Ειδικά ο δεύτερος αντί να κρυφτεί δίνει και οδηγίες.

 

Το απίστευτο ήταν η εκπροσώπηση του ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογική εκπομπή της ΕΡΤ στις αρχές εβδομάδας από τον Νίκο Παππά.  Πρώτος στον Νότιο Τομέα γαρ.

 

 

Πόσες φορές πρέπει να το πει κανείς για να το καταλάβουν; Ο Παππάς κακώς παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο από την πλειοψηφία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για τις τηλεοπτικές αδειες.

 

Αν πρέπει να τον κατηγορήσει κάποιος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που τον άφησε χωρίς φιλική τηλεοπτική κάλυψη, με το δόγμα «όποιος έχει γερό πορτοφόλι, παίρνει συχνότητα».  Όσο για την πολιτική τύπου στην ΕΡΤ, χειρότερα δεν γινόταν.

 

Το θέμα με τον Παππά είναι ότι υπήρξε κακός υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής και επιπλέον έκανε κινήσεις που έβλαψαν το κόμμα του- μην τα ξαναλέμε τώρα. Αυτό ήταν λόγος να υποβαθμιστεί, αλλά συνέβη το αντίθετο.

 

Από τη στιγμή που καταδικάσθηκε όφειλε να αποχωρήσει ο ίδιος από τις εκλογές –όχι να τις προβάλει ως πλυντήριο της καταδίκης του. Αυτά δεν  γίνονται ούτε στον Τρίτο Κόσμο πλέον.

 

Και τώρα τον στέλνουν στην ΕΡΤ -για να υπενθυμίσει με την παρουσία του τον χειρότερο ΣΥΡΙΖΑ.  Ό,τι και αν τους συμβεί στις 25 Ιουνίου θα είναι άξιοι της τύχης τους.

 

Υ.Γ.: Όσο για την επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ να πάει και σ’ αυτές τις εκλογές ως Αριστερά, το μόνο που θα πετύχει είναι να πάρει τα ποσοστά της Αριστεράς στην Ελλάδα. Τα κορόιδα τέλειωσαν…