Του Θανάση Καρτερού
Να δώσουν λίγο χρόνο για να εξελιχθούν τα πράγματα στην Ελλάδα, ζήτησε η κυρία Μέρκελ σε προεκλογική της συνέντευξη. Ενώ φρόντισε να στείλει για άλλη μια φορά το μήνυμα τόσο στους Γερμανούς ψηφοφόρους όσο και στους Έλληνες αχθοφόρους, ότι εφόσον εκλεγεί θα συνεχίσει την ίδια πολιτική απέναντι στη χώρα μας. Και στην ίδια γραμμή κινούνται όλα τα στελέχη της κυβέρνησής της.
Γιατί όμως η Γερμανίδα καγκελάριος υποθέτει ότι ακόμα και ο χρόνος είναι μέγεθος που κρατούν στα χέρια της οι Γερμανοί; Και τον δίνουν ή δεν τον δίνουν ανάλογα με τις πολιτικές τους επιδιώξεις και τα στρατηγικά τους σχέδια; Δεν περνάει από το μυαλό της ότι ίσως, ίσως λέμε, τελειώνει ο χρόνος των συνταγών της; Ότι η καταστροφή που προκάλεσε η πολιτική της στη χώρα είναι ανυπολόγιστη και άρα κάποια στιγμή θα γίνουν υπολογίσιμες οι αντιδράσεις των θυμάτων της ελληνικής τραγωδίας;
Και βέβαια περνάει. Αλλά τόσο από τη δική της συνέντευξη, όσο και από την εκστρατεία του κόμματός της, προκύπτει κάτι πολύ σαφές: Ό-τι οι Γερμανοί μάγειροι υπολογίζουν στους Έλληνες σερβιτόρους. Ότι το επίσημο Βερολίνο επενδύει στην επίσημη Αθήνα. Ότι το πάρε-δώσε όχι μόνο δανείων και εντολών, αλλά ακόμα και του χρόνου, έχει να κάνει με τη φιλική στο Βερολίνο κυβέρνηση της Αθήνας. Και συνεπώς όταν η Γερμανίδα μιλάει για χρόνο και εξελίξεις αναφέρεται όχι στους άνεργους, ή στους νεόπτωχους, ή στους κατεστραμμένους μικρομεσαίους, ή στους αποκλεισμένους νέους, αλλά στον Σαμαρά, στον Στουρνάρα, στον Βενιζέλο. Στην ομάδα που κυβερνά την Ελλάδα.
Αυτή η ομάδα είναι που της δίνει τη δυνατότητα να εμφανίζεται ως κυρίαρχη ακόμα και του χρόνου. Που της έκανε δώρο, την πιο κρίσιμη στιγμή πριν τις γερμανικές εκλογές, τη μαγική μετατροπή του ελλείμματος σε πρωτογενές πλεόνασμα. Και της έδωσε έτσι τη δυνατότητα να διαβεβαιώνει από τον προεκλογικό της άμβωνα τους Γερμανούς ότι η πολιτική της απέναντι στην Ελλάδα αποδίδει, ανθίζει, καρποφορεί, οδηγεί την υπό γερμανική επιτήρηση χώρα στην εξυγίανση, ου μην και στην ανάπτυξη.
Εν ολίγοις: Οι δικοί μας κυβερνώντες δεν είναι απλοί εντολοδόχοι. Συνδράμουν τους εντολείς. Και συνεπώς αν θέλουμε να αλλάξει κάτι, πρέπει να τους αφαιρέσουν οι Έλ-ληνες τον χρόνο που τους δίνει το Βερολίνο...