Σιγά μην επιτρέψει ο Έρντοαν να βγει το «όχι»

Ο Έρντοαν τα κάνει όλα! Πάει για προσκύνημα στους Γκρίζους Λύκους, βγάζει ερευνητικά σκάφη στη μέση του Αιγαίου, απειλεί τον Άσσαντ, τους χριστιανούς Ευρωπαίους και οι ειδήσεις λένε ότι προσπαθεί έτσι να προσελκύσει τους φανατικούς να ψηφίσουν «ναι» στο δημοψήφισμα για να γίνει παντοδύναμος. Γιατί! Υπάρχει πιθανότητα να βγει το «όχι» σε μια χώρα με δικτατορία;

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ο Έρντοαν ελέγχει σχεδόν τα πάντα στην Τουρκία. Από το στρατό και τη ΜΙΤ μέχρι τη Βουλή, τα ΜΜΕ, το δημόσιο και τη Δικαιοσύνη. Η πιθανότητα να επιτρέψει μια αποτυχία του στο δημοψήφισμα θα ισοδυναμούσε με το ουσιαστικό τέλος του πολιτικού του οράματος, της πορείας του και ίσως και της ζωής του.

Πριν δούμε τι ελέγχει και ποιες είναι οι πραγματικές δυνάμεις στη χώρα σήμερα ας δούμε με δυο λόγια τι ψηφίζουν οι Τούρκοι στο δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου.

Ψηφίζουν αν εγκρίνουν ή απορρίπτουν ένα πακέτο 18 συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, οι οποίες -επί της ουσίας- καταργούν τον Πρωθυπουργό της χώρας, μεταβιβάζουν την εκτελεστική εξουσία στον Πρόεδρο και αναδεικνύουν έτσι τον Έρντοαν σε «Σουλτάνο», ικανό να παραμείνει τουλάχιστον έως το 2029.

Ο Πρόεδρος θα είναι αρχηγός της κυβέρνησης, αποκτώντας την εξουσία να διορίζει και να αποπέμπει όλα τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Θα διαθέτει επίσης την εξουσία να διορίζει ο ίδιος τα 2/3 των ανώτατων δικαστών της χώρας!

Παράλληλα, θα μπορεί να επιβάλλει ορισμένους νόμους με προεδρικά διατάγματα, ενώ θα έχει την εξουσία να αίρει την ισχύ του κοινοβουλίου, κηρύσσοντας τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Το Κοινοβούλιο θα χάσει μέρος των αρμοδιοτήτων του, συμπεριλαμβανομένης της ικανότητάς του να καλεί υπουργούς να εμφανιστούν ενώπιον των επιτροπών του!

Η Βουλή έχει ήδη εγκρίνει τις αλλαγές στο Σύνταγμα με ψηφοφορία στις 9 Ιανουαρίου, όπου το «ναι» στις αλλαγές πήρε 338 ψήφους στις 550. Δηλαδή, έχει κατά το ήμισυ αποδεχτεί την αυτοκτονία της!

Αλλά, τα σημαντικά για τον Έρντοαν δεν διαδραματίζονται στη Βουλή:

Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα πέρυσι ελέγχει το στρατό, από τον οποίο έχει διώξει πάνω από 30.000 αξιωματικούς και στελέχη, πολλοί από τους οποίους είναι στις φυλακές. Ο στρατός με τη σειρά του ελέγχει μεγάλο μέρος της τουρκικής ενδοχώρας, με έμφαση στις κουρδικές περιοχές ανατολικά, όπου η πολιτική εξουσία είναι ακόμα υποχείριο του τοπικού στρατιωτικού διοικητή και του κομματάρχη του ΑΚΡ, όπως και στο μεγαλύτερο κομμάτι της χώρας.

Η ΜΙΤ, η πανίσχυρη μυστική υπηρεσία έχει φακελωμένο και τον τελευταίο Τούρκο πολίτη και κυρίως εκείνους που αντιτίθενται στη δικτατορία Έρντοαν. Ο φόβος για άμεσες επιπτώσεις στην προσωπική και εργασιακή ζωή από το κάρφωμα της ΜΙΤ είναι διάχυτος και δεν είναι μόνο τώρα στην περίοδο Έρντοαν. Ήταν και πριν. Τώρα είναι μεγαλύτερος, γιατί το καθεστώς είναι αγριότερο.

Τα ΜΜΕ που λειτουργούσαν σε καθεστώς μεγαλύτερης ελευθερίας έχουν φιμωθεί και ελεγχθεί πλήρως μετά το περσυνό καλοκαίρι. Εκείνα που αντιδρούσαν στον Έρντοαν έκλεισαν ή πέρασαν πραξικοπηματικά στα χέρια επιχειρηματιών φιλικών του καθεστώτος. Εκείνα που φοβήθηκαν και επέλεξαν την επιβίωση δεν τολμάνε να αντιπολιτευτούν σθεναρά τον υποψήφιο νέο σουλτάνο.

Επομένως, η πληροφόρηση και η φωνή που θα υποστήριζε το «όχι» και τις επίσημα μοναρχικές εξουσίες του Τούρκου προέδρου είναι περιορισμένη, ελεγχόμενη ή και πνιγμένη.

Η Δικαιοσύνη έχει χάσει περίπου 4.000 δικαστές με τις εκκαθαρίσεις μετά το πραξικόπημα και ακόμα και σήμερα απειλούνται με διώξεις ως Γκιουλενιστές δικαστικοί που θεωρείται ότι δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις. Και οι υποδείξεις έρχονται κατ ευθείαν από το βαθύ ερντοανικό κράτος.

Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι υπό τον πλήρη έλεγχο της παρακυβέρνησης του Προέδρου, δεδομένου ότι την κυβέρνηση ασκεί τυπικά πλέον ο πρωθυπουργός, ο οποίος είναι της απόλυτης επιλογής του Έρντοαν! Πάνω από 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι έχουν απολυθεί μετά το καλοκαίρι με πρόσχημα το πραξικόπημα.

Η αστυνομία, τέλος, έχει χάσει περισσότερους από 10.000 άνδρες στις εκκαθαρίσεις μετά το πραξικόπημα και ελέγχεται πλήρως. Θεωρείται μάλιστα η έμπιστη δύναμη του Προέδρου.

Με τον Έρντοαν στοιχίζεται το υπερεθνικιστικό κόμμα ΜΗΡ και πολλοί ακραίοι ισλαμιστές σουνίτες, στους οποίους υπόσχεται την επιστροφή σε μια ισλαμική οθωμανική κυριαρχία.

Τα κόμματα που τον αντιπολιτεύονται στην κατ ευφημισμό Βουλή είναι το κοσμικό Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, που είναι και η επίσημη αντιπολίτευση και ήταν κάποτε κυρίαρχο κόμμα της Τουρκίας, το κουρδικό HDP που υποστηρίζει το «όχι» μαζί με μια πολιτική φράξια των υπερ-εθνικιστών του MHP και ένα φάσμα αριστερών πολιτικών δυνάμεων.

Όλες αυτές οι δυνάμεις υποστηρίζονται κυρίως από τους Κούρδους της ανατολίας και τα πιο αστικοποιημένα στρώματα της τουρκικής κοινωνίας, τα οποία τον τελευταίο χρόνο βρίσκονται υπό άμεση παρακολούθηση και υπό καθεστώς εκφοβισμού από το βαθύ Ερντοανικό κράτος.

Δεν είναι τυχαίο που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατήγγειλε στις αρχές της εβδομάδας ότι ο Έρντοαν ήταν σε πλήρη γνώση του πραξικοπήματος και το άφησε να εξελιχθεί για να δέσει χειροπόδαρα τη χώρα!

Μ αυτά τα δεδομένα είναι φανερό ότι ο Τούρκος πρόεδρος επιτρέπει μέχρι στιγμής να παίζεται ένα παιχνίδι δημοσκοπήσεων και ελευθεριών, που εμφανίζουν τα «ναι» και το «όχι» να είναι κοντά, προκειμένου να πουλήσει στο εξωτερικό και στους εσωτερικούς αντιπάλους του την εικόνα ενός δημοκράτη για να έχει τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις.

Αλλά, όλοι ξέρουν, εκτός των παραπάνω, ότι το δημοψήφισμα γίνεται ενώ στη χώρα ισχύουν έκτακτα μέτρα από το καλοκαίρι και ο στρατιωτικός νόμος σε 22 περιοχές. Για τόσο ελεύθερες συνθήκες εκλογών μιλάμε!

Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης  -  liberal.gr