Για το «ιερό» δικαίωμα στην απεργία

Του Γιώργου Σταματόπουλου

Η προσπάθεια να περάσει νύκτωρ μία τροπολογία στη Βουλή σε άσχετο μάλιστα νομοσχέδιο είναι μία πονηρή μέθοδος, ανέντιμη και ντροπιαστική. Κάτι προσπαθείς να κρύψεις, κάτι να αποφύγεις, που δεν είναι παρά η οργή των εργαζομένων και οι αντιδράσεις από τα κόμματα της αντιπολίτευσης (όσα δεν είναι σαγηνευμένα από τις ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες ή δεν απολαμβάνουν τον νήδυμό τους ή, ακόμα, όσα είναι σύμφωνα με τούτες τις τροπολογίες - σε πνεύμα φιλελευθερισμού πάντα, εννοείται).

Απεργίες γιοκ, λοιπόν, και με αριστερή βούλα - αυτό επιχείρησαν να περάσουν, αλλά αναγκάστηκαν να αναδιπλωθούν προσωρινά μετά τις αντιδράσεις των εργαζομένων· η εν λόγω τροπολογία θα κατατεθεί εκ νέου με νομοτεχνικές, λέει, βελτιώσεις, θεσμοί είναι αυτοί, δεν παίζουν με ευαισθησίες και ανθρωπισμούς, τα αγνοούν.

Κάποτε αγνοούσαμε κι εμείς ότι η Αριστερά θα μετερχόταν κάποια στιγμή πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αφού τις κατάγγελλε μετά μανίας· τώρα είναι στην ημερήσια διάταξη, στις προσφιλείς της μεθόδους - το έμαθαν τάχιστα το παιγνίδι της εξουσίας, το πώς αποφεύγεις τον ενοχλητικό έλεγχο στη Βουλή.

Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο, αφού και το δικαίωμα στην απεργία, το έσχατο και «ιερότερο» όπλο των εργαζομένων, έχει απεμποληθεί από την κυβερνώσα Αριστερά - ας μείνει κατά μέρος το παραμύθι ότι είμαστε υπό εποπτεία και άρα με δεμένα χέρια (και παν ιλαρόν συμπαρομαρτούν...).

Οξύτατα επιθετικός ήταν ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας χθες στην Ολομέλεια: «Είστε μια αδίστακτη κυβέρνηση, που δεν έχει καμία αναστολή προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Τα στελέχη σας φτάνουν στο σημείο να λένε ότι δήθεν έτσι ενισχύουν τη δημοκρατία στα σωματεία! Σπάσατε κάθε ρεκόρ! Ο ΣΕΒ είναι σίγουρο ότι κλαίει από συγκίνηση. Τέτοιον υπηρέτη δεν φαντάζονταν ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους».

Οι άλλοι της αντιπολίτευσης (ειδικά οι της Νέας Δημοκρατίας) προφανώς τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση μια και η «βρόμικη δουλειά» φεύγει από τις υποχρεώσεις τους και την αναλαμβάνει εξ ολοκλήρου ο μισητός αντίπαλος - ποιος να το έλεγε...

«Τους βγάζετε από τη δύσκολη θέση -τόνισε ο κ. Κουτσούμπας-, σας σιγοντάρουν κανονικά... αφού κάνετε πράξη την πάγια επιδίωξη, το όνειρο του κεφαλαίου, που ήταν και είναι το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, για να υπάρχει σιγή νεκροταφείου μέσα στους χώρους δουλειάς... για να επιβάλλεται ο εργασιακός μεσαίωνας...».

Ασυγκράτητος και ανελέητος, με ακραίους πολιτικούς χαρακτηρισμούς («πρωταθλητές πολιτικής ξετσιπωσιάς και αθλιότητας» π.χ.).

Γιατί να κάνει αυτό τόσο πρόθυμα η κυβέρνηση; «Γιατί έτσι υποσχέθηκε στα κοράκια-εταίρους της· ουσιαστικά ανοίγει ο δρόμος για την απαγόρευση του δικαιώματος στην απεργία, ένα δικαίωμα που κατακτήθηκε με αίμα και αγώνες... το πιο ιερό, το πιο μεγάλο, το πιο αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα της εργατικής τάξης».

Μια κυβέρνηση σε σύγχυση, που πελαγοδρομεί ανάμεσα σε ηθικές δήθεν αρχές και στην πάση θυσία διατήρηση της εξουσίας.

Το δυστύχημα είναι ότι εξαναγκάζεται (;) να επιβάλει την τάξη με αστυνομικές δυνάμεις καταστολής, είτε στις διαδηλώσεις είτε στους πλειστηριασμούς - σε κάθε εκδήλωση κοινωνικών ομάδων.

Χάνει δηλαδή οσημέραι οποιοδήποτε λαϊκό έρεισμα, στα μάτια του κόσμου φαντάζει σαν ένα αδίστακτο αστυνομικό κράτος (και ας σφίγγεται η καρδιά όσων δίνουν εντολές για ρίψη χημικών μέσα σε κλειστούς χώρους, ας κινδυνεύουν ζωές...).

efsyn.gr