Τέλος για την εποχή των Voucher. 1,4 δις για ανέργους και όχι για μεσάζοντες, την επόμενη εξαετία !

Του Γιάννη Σιδηρόπουλου

Λίγες μέρες μετά τα δημοσιεύματα του Ηοt Doc για τα προγράμματα για  τα κυκλώματα της κατάρτισης και τα χρυσοφόρα καρτέλ των προγραμμάτων voucher, το Υπουργείο Εργασίας προχωρά στην ουσιαστική κατάργηση αυτής της μεθόδου που αποτέλεσε μια «φάμπρικα» τα προηγούμενα χρόνια που είχε σαν αποτέλεσμα να δαπανηθούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα για την απασχόληση, ειδικά στους νέους.

Από το Υπουργείο Εργασίας εξαγγέλονται πλέον 12 νέα προγράμματα  που θα υλοποιηθούν το επόμενο εξάμηνο και αφορούν σε 104,000 ανέργους. Σημειώνεται ότι ή η η αναπληρώτρια Υπουργός Εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου είχε  ήδη «μπλοκάρει»  τα νέα vouher που είχε προγραμματίσει η προηγούμενη κυβέρνηση.

Τα προγράμματα σχεδιάστηκαν με μια διαφορετική φιλοσοφία, ώστε να υποστηρίζουν πραγματικά τον άνεργο και όχι τους φορείς και τους μεσάζοντες της επαγγελματικής κατάρτισης.

Προγράμματα για ανέργους και όχι για παρόχους κατάρτισης

Τα προγράμματα απασχόλησης πλέον  δεν  θα υπερτιμούν την επαγγελματική κατάρτιση και θα υποτιμούν την εργασία.  Αυτό που συνέβαινε μέχρι πρότινος, να κατευθύνεται δηλαδή το 60 ή ακόμη και το 70% των διατιθέμενων πόρων στους παρόχους κατάρτισης και μόλις το 30% στους ανέργους, τελειώνει. Η αναλογία αντιστρέφεται ώστε τα 1, 4 δις του ΕΣΠΑ για τους ανθρώπινους πόρους την περίοδο 2014-2020 να πάνε στους ανέργους.

Εκτός από τα προγράμματα άμεσης υλοποίησης είναι προγραμματισμένη η δημιουργία 150.000 προσωρινών θέσεων εργασίας από τον Μάρτιο του 2016 έως το τέλος του χρόνου,  διάρκειας 8-12 μηνών.  Οι προσωρινές θέσεις  αποτελούν  κοινωνικό αντιστάθμισμα στα μέτρα λιτότητας.

Η  εξασφάλιση δουλειάς σε ικανό αριθμό ανέργων για αρκετό χρονικό διάστημα τονώνει την αγορά, ανατροφοδοτώντας έτσι την οικονομία, η οποία ανακτά σταδιακά την παραγωγική της δυναμική και μαζί τη δυνατότητα να δημιουργεί πραγματικές δουλειές

Αναλυτικά τα προγράμματα που θα υλοποιηθούν  στους επόμενους έξι μήνες.

1.       Πρόγραμμα 10.000 θέσεων εργασίας 12μηνης διάρκειας με έμφαση στους

μακροχρόνια και πολύ μακροχρόνια ανέργους, γυναίκες και ανέργους κυρίως άνω των 50 ετών.

Έναρξη προγράμματος Δεκέμβριος 2015

2.       Πρόγραμμα προώθησης της αυτοαπασχόλησης  5.000 νέων ανέργων έως 18-24 ετών, με επιδότηση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης έως 12 μήνες  από την έναρξη της δραστηριότητάς τους.

Έναρξη προγράμματος Ιανουάριος 2016.

3.       Πρόγραμμα προώθησης της αυτοαπασχόλησης  5.000 νέων ανέργων έως 25-29 ετών, με επιδότηση των εισφορών κοινωνικής ασφάλισης έως 12 μήνες  από την έναρξη της δραστηριότητάς τους.

Έναρξη προγράμματος Ιανουάριος 2016.

4.       Πρόγραμμα «Δράσεις Ολοκληρωμένης Παρέμβασης» για 8.000 νέους ανέργους έως 24 ετών, για την προώθησή τους εναλλακτικά σε προγράμματα κατάρτισης με εγγυημένη 12μηνη απασχόληση.

Έναρξη προγράμματος Φεβρουάριος 2016.

5.       Πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας και ένταξης σε θέσεις απασχόλησης για 10.000 άνεργους νέους ηλικίας 18-24 ετών σε επιχειρήσεις, με επίβλεψη στον χώρο εργασίας και, στη συνέχεια, ένταξη σε νέες θέσεις εργασίας στις ίδιες ή άλλες επιχειρήσεις για επιδοτούμενη απασχόληση διάρκειας 12 μηνών.

Έναρξη προγράμματος Φεβρουάριος 2016

6.        Πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας και ένταξης σε θέσεις απασχόλησης για 3.000 άνεργους νέους ηλικίας 25-29 ετών σε επιχειρήσεις, με επίβλεψη στον χώρο εργασίας και, στη συνέχεια, ένταξη σε νέες θέσεις εργασίας στις ίδιες ή άλλες επιχειρήσεις για επιδοτούμενη απασχόληση  διάρκειας 12 μηνών.

Έναρξη προγράμματος Φεβρουάριος 2016.

7.       Πρόγραμμα συμβουλευτικής, επαγγελματικής Κατάρτισης, πιστοποίησης προσόντων  και πρακτικής άσκησης σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού σε συνεργασία με κλαδικούς φορείς. 15.000 άνεργοι

Έναρξη προγράμματος Μάρτιος 2016

8.       Πρόγραμμα προώθηση της νεανικής επιχειρηματικότητας για 1.000 ανέργους για τη δημιουργία start-ups από νέους 18-29 ετών

Έναρξη προγράμματος Μάρτιος 2016

9.       Πρόγραμμα προώθηση της επιχειρηματικότητας για 3.000 ανέργους άνω των 29 ετών για τη δημιουργία startups.

Έναρξη προγράμματος Μάρτιος 2016

10.   Πρόγραμμα απασχόλησης για ΑΜΕΑ σε κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις.

Έναρξη προγράμματος Μάρτιος 2016

11.   Πρόγραμμα «Προώθηση της απασχόλησης μέσω προγραμμάτων επαγγελματικής   κατάρτισης με εγγυημένη απασχόληση» για τις ηλικίες 29-64 ετών.  Το πρόγραμμα απευθύνεται σε 26.000 άνεργοι

12.  Πρόγραμμα για την επιδότηση μισθολογικού κόστους για την ενίσχυση της πλήρως ασφαλισμένης εργασίας σε ΚΟΙΝΣΕΠ

Τα νέα προγράμματα απευθύνονται στους δυναμικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας,  ενισχύοντας τις επιχειρήσεις στην παροχή εγγυημένης απασχόλησης,  με την προϋπόθεση όμως ότι ένα ποσοστό των ανέργων θα συνεχίζει να εργάζεται και μετά τη λήξη του προγράμματος.  Επεκτείνοντας τον θεσμό της μαθητείας, τα προγράμματα  περιλαμβάνουν  εγγυημένη απασχόληση από 6 έως 12 μήνες. Παρέχουν  στοχευμένη κατάρτιση και  συμβουλευτική στον άνεργο ή το νέο επιχειρηματία, όση χρειάζεται και όταν χρειάζεται.

Οδηγούν σε πιστοποίηση γνώσεων και εφοδιάζουν τον άνεργο  με τα απαραίτητα προσόντα ώστε να μπορεί να ενταχθεί στην αγορά εργασίας και όχι να  επιστρέφει  στην ανεργία.  Προς αυτό τον σκοπό, ολοκληρώνεται  στις αρχές του 2016 το σύστημα διάγνωσης αναγκών της αγοράς εργασίας, το οποίο παρέμενε σε εκκρεμότητα από την προγραμματική περίοδο επτά-δεκατρία.

Πρόκειται για ένα απαραίτητο εργαλείο προκειμένου να αντιστοιχίσουμε τις ειδικότητες που έχουν ζήτηση στην αγορά, με το διαθέσιμο ανενεργό εργατικό δυναμικό.

Επίσης, για πρώτη φορά σχεδιάζονται ολοκληρωμένες χωρικές παρεμβάσεις σε περιοχές με υψηλά ποσοστά ανεργίας. Παρεμβάσεις που θα στηρίζονται, αφενός στους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας που έχουν τοπικά μεγαλύτερη βαρύτητα και δυναμική, και αφετέρου στο διαθέσιμο παραγωγικό δυναμικό κάθε περιοχής.

Ακόμη, σχεδιάζονται προγράμματα συμβουλευτικής και απασχόλησης σε τομείς αιχμής της ελληνικής οικονομίας, αλλά και δράσεις που θα προωθούν την επιχειρηματικότητα νέων με υψηλά προσόντα και δεξιότητες. Στόχος  είναι να  μπει  φρένο σ το brain drain και, σε συνδυασμό με την έμφαση στην καινοτομία, να κρατήσουμε την αφρόκρεμα του εργατικού δυναμικού στη χώρα.

Το πείραμα της Συρίας

γράφει  η Παναγιώτα Μπλέτα (συγγραφέας) * 

Από την πρώτη στιγμή που η «αραβική άνοιξη» έφθασε στη Συρία, ένα κράτος που εναντιώνεται στην σκληροπυρηνική πολιτική του Ισραηλινού Aparheid, έσπευσαν οι μεγάλες δυνάμεις να αναχαιτίσουν την κοινωνική αφύπνιση των αραβικών λαών, μετά από χρόνια χειμερίας νάρκης και πολέμων.

Τα τεράστια συμφέροντα που αφορούσαν την περιοχή, όπως το πετρέλαιο, οι αγωγοί φυσικού αερίου, αποτελούσαν σημαντικά κίνητρα για να πνιγούν οι όποιες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.

Η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ το 2003, με αφορμή την 11η Σεπτεμβρίου 2001, προκειμένου να ανατραπεί το κοσμικό αραβικό καθεστώς του Σαντάμ, και να εκδημοκρατισθεί η περιοχή, θα οδηγούσε τους αραβικούς λαούς σε πλήρη πολιτική σύγχυση.

Το αποτέλεσμα ήταν η εδραίωση του κινήματος του Ισλαμικού κράτους, που ξεπήδησε σαν αντίδραση απέναντι στην επικυριαρχία των ξένων δυνάμενων, στην πρώτη του εκδοχή, γεννημένο στις 13 Οκτωβρίου 2006, ως προϊόν μιας συμμαχίας ανάμεσα σε τζιχαντιστικές οργανώσεις του Ιράκ.

Η απόφαση του Αλ-Μπαγκντάντι να εμπλέξει το κίνημά του στον πόλεμο της Συρίας, εκμεταλλευόμενος την εμφύλια σύρραξη, δημιούργησε στην πορεία ένα ντόμινο πολεμικών, αλλά πολιτικών εξελίξεων παγκόσμια. Επεκτείνοντας την οργάνωσή του στη Συρία, απέκτησε επίσης την πολυπόθητη οικονομική αυτονομία.

Φορτισμένο με συναίσθημα και μπόλικη δόση θρησκείας, που θα διευκόλυνε την μετάδοσή του ανάμεσα στους αραβικούς λαούς, το κίνημα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ αντάρτικης τρομοκρατικής κίνησης.

Προμελετημένες κινήσεις , προμελετημένες εκτελέσεις, με εστίες πολέμου μέσα στον ίδιο τον αραβικό λαό όμως και όχι αλλού.

Αυτή είναι και η βασική διαφορά της Αλ-Κάιντα με την ISIS.

O Μπιν Λάντεν παγκοσμιοποίησε την τρομοκρατική αντίσταση των μουσουλμανικών λαών, ενάντια στην εκμετάλλευση τους από τον υπόλοιπο κόσμο και κυρίως από τη Δύση, ενώ ο Αλ-Μπαγκντάντι πολεμά για τις τοπικές ιδεολογικές του φιλοδοξίες, που αφορούν την ενοποίηση των εδαφών του Ισλάμ.

Πολιτική που είχε χρησιμοποιηθεί και από τον διάδοχο του Μπιν Λαντεν, Αμπού Μουσάμπ Αλ-Ζαρκάουι . Όταν η Αλ-Κάιντα προσπαθούσε να πλήξει τον μακρινό εχθρό, ο Ζαρκάουι επικέντρωνε την προσοχή του στον κοντινό σιιτικό εχθρό. Οι Αμερικανοί του πρόσφεραν έδαφος για να δράσει και έτσι έγινε ο αρχηγός της Αλ-Κάιντα στο Ιράκ. Ιδεολογική μετεξέλιξη του Ζαρκάουι αποτελεί η ISIS και διάδοχός του ο Αλ-Μπαγκτάντι.
Πόσο καλά οργανωμένο σχέδιο ήταν αυτό, από πλευράς της Δύσης, για να πουλάει εξοπλισμό πολέμου και να εκμεταλλεύεται το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, κανείς δεν ξέρει. Καθώς η τρομοκρατία τώρα πια δεν συμπεριλαμβάνει θύματα του δυτικού κόσμου, εκτός από κάτι εκτελέσεις για το θεαθήναι, αλλά θύματα του αραβικού κόσμου που καταγράφονται είτε σε νεκρούς , είτε σε πρόσφυγες.

Το καινούργιο φονταμενταλιστικό μόρφωμα που ακούει στο όνομα ISIS, έρχεται να αποτελέσει την πιο αξιόπιστη μορφή αντιπολίτευσης απέναντι στα διεφθαρμένα παλαιότερα καθεστώτα, στο κοσμικό κράτος της Συρίας, παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι πολίτες είναι προσανατολισμένοι στο κοσμικό κράτος.

Και αυτή είναι η πραγματική πολιτική απειλή για την ανθρωπότητα.

Τελευταία μπήκε στο παιχνίδι και η Ρωσία. Ο Πούτιν με σύμμαχους το Ιράν και Ιράκ, είναι αποφασισμένος να διαδραματίσει ισχυρό ρόλο στην περιοχή, προκειμένου να εκβιάσει την Ευρώπη ενεργειακά.

Η Συρία μπορεί να αποτελέσει το οικονομικό και γεωστρατηγικό του στρατηγείο στην Μέση Ανατολή, σε μια εποχή που τα κέρδη από την ενέργεια μειώνονται λόγω πτώσης στις τιμές πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Και παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ έπεισαν τη σύμμαχο Σαουδική Αραβία να αυξήσει την παραγωγή για να παραμείνει χαμηλό το κόστος, η επέμβαση Πούτιν στην Συρία σηματοδοτεί μια καινούργια εποχή, που χαρακτηρίζεται από την λυκοφιλία με τις ΗΠΑ και την προσωρινή ανακωχή για την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή.

*Η Παναγιώτα Μπλέτα γεννήθηκε στην Λακωνία ενώ μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε στη Νέα Υόρκη: 

ΜΒΑ - Μεταπτυχιακός τίτλος στη Διοίκηση και Οργάνωση Επιχειρήσεων, New York Institute of Technology BSc Marketing-Management - Πτυχίο στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων και Marketing, City University of New York

Δραστηριοποιήθηκε έντονα στο χώρο της Τοπικής αυτοδιοίκησης όπου και διακρίθηκε:

Αντιδήμαρχος Χαλανδρίου - Πρόεδρος των Δημοτικών Επιχειρήσεων Πολιτισμού και Ανάπτυξης...

 

 

 

 

 

 

Το αδιέξοδο στον ΦΠΑ στην παιδεία φέρνει νέα παράταση..

Σε νέα παράταση της προθεσμίας που είχε δοθεί για την υπαγωγή των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων στο καθεστώς ΦΠΑ προσανατολίζεται το υπουργείο Οικονομικών μέχρι να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις για το θέμα.

Όπως σημειώνουν αρμόδιοι κύκλοι, η προθεσμία που είχε δοθεί για την υποβολή δηλώσεων ένταξης στο καθεστώς ΦΠΑ από τα ιδιωτικά σχολεία και τα φροντιστήρια έληξε την προηγούμενη Παρασκευή χωρίς ωστόσο να έχουν ληφθεί οριστικές αποφάσεις για το θέμα που εξακολουθεί να είναι ένα από τα μεγάλα αγκάθια στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Θεσμών και κυβέρνησης.

Ως γνωστόν οι Θεσμοί δεν αποδέχτηκαν τη νέα πρόταση της κυβέρνησης για ΦΠΑ 0% σε παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία, 13% στα φροντιστήρια και 23% στα ιδιωτικά σχολεία με την αιτιολογία ότι βάσει της κοινοτικής νομοθεσίας δεν μπορεί να επιβληθούν διαφορετικοί συντελεστές ΦΠΑ στην εκπαίδευση.

Το ζήτημα αυτό πάντως αναμένεται να οριστικοποιηθεί το αμέσως επόμενο διάστημα προκειμένου να κλείσει το πακέτο των πρώτων προαπαιτούμενων του Οκτωβρίου και να εκταμιευτεί η δόση των 2 δισ. ευρώ από τους δανειστές.

Πηγή

Το Ασφαλιστικό

γράφει ο Γιώργος Γιαννουλόπουλος

Εξομολογούμαι μια αμαρτία για να μου καταλογιστεί η μισή: όταν οι ειδήμονες ερίζουν περί του Ασφαλιστικού, αδυνατώ να τους παρακολουθήσω, επειδή δεν διαθέτω τις απαραίτητες τεχνικές γνώσεις και γενικώς με τα νούμερα δεν τα πάω καλά.

Γι’ αυτό θα ασχοληθώ με μια πιο αφηγηματική και βατή ανάλυση του προβλήματος, την οποία ανέπτυξε ο Ανδρέας Νεφελούδης, γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας στην «Εφημερίδα των Συντακτών» την περασμένη Δευτέρα.

Κατ’ αρχάς θα σταθώ στην εναρκτήρια παραδοχή του Α. Νεφελούδη ότι:

Η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος είναι αναγκαιότητα των καιρών, αφού σε μικρό χρονικό διάστημα από τώρα και αν δεν υπάρξουν νέα θεμέλια, τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα μπορούν να πληρώνουν τις συντάξεις.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση δεν ήταν η διαπίστωση, την οποία βρίσκω σχεδόν προφανή, αλλά ο συνδυασμός της με το εξής γεγονός: όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε αντιπολίτευση οι εκτιμήσεις του και κυρίως η ρητορική του δεν παρέπεμπαν στην «αναγκαιότητα των καιρών», αλλά μας καλούσαν στα όπλα για να αποτρέψουμε τα καταχθόνια σχέδια της τρόικας (εξωτερικού και εσωτερικού) να εκθεμελιώσουν το κοινωνικό κράτος.

Δεν θα μπω στη συζήτηση αν είχαν ή δεν είχαν δίκιο. Σίγουρα όμως δεν μπορούν να ευσταθούν και οι δύο εκδοχές.

Το ίδιο και κατά μείζονα λόγο ισχύει για το ιστορικό του προβλήματος, όπως το παρουσιάζει o A. Νεφελούδης.

Συγκεκριμένα, δεν διαφωνώ με την απαρίθμηση των λαθών που έγιναν. Οντως, το PSI, τα δομημένα ομόλογα, οι χρηματιστηριακές φούσκες, οι ανισότητες, η κακοδιαχείριση κ.ο.κ. ευθύνονται για τη σημερινή κακοδαιμονία.

Η οποία μάλιστα επιδεινώνεται από την ανεργία, τη δημογραφική ωρολογιακή βόμβα και την ύφεση.

Δέχομαι, επίσης, ότι οι ιδεολογικές παρωπίδες των δανειστών επιβάλλουν νεοφιλελεύθερες λύσεις, αναιρώντας τα κεκτημένα του κοινωνικού κράτους και της αναδιανεμητικής λειτουργίας του ασφαλιστικού συστήματος, ενώ την ίδια στιγμή κλείνουν το μάτι στην ιδιωτική ασφάλιση.

Από τη λίστα Νεφελούδη, όμως, λείπει ένα πελώριο και γνωστό σε όλους μας γεγονός που επηρέασε όσο κανένα άλλο την τύχη των συντάξεων στη χώρα μας.

Εννοώ τη μεταρρύθμιση Γιαννίτση το 2001 και την αποκαθήλωσή της υπό την πίεση μιας παλλαϊκής κινητοποίησης, η οποία κατέληξε σε μεγαλειώδη πορεία που έκλεισε το κέντρο της Αθήνας.

Υπενθυμίζω ότι στην πανστρατιά, εκτός από το «πατριωτικό», «αριστερό» και βαθύτατο ΠΑΣΟΚ με μπροστάρη τον Ακη Τσοχατζόπουλο, συμμετείχε σύσσωμη η Αριστερά.

Η επιεικέστερη ανάγνωση της ανάλυσης του Α. Νεφελούδη είναι ότι αναφέρεται έμμεσα στο νομοσχέδιο Γιαννίτση όταν παραδέχεται ότι ένα από τα κουσούρια του παρελθόντος που δεν διορθώθηκαν ήταν και η «σπάταλη διαχείριση των πόρων».

Φυσικά θα μπορούσε κάποιος να επιχειρηματολογήσει ότι η μεταρρύθμιση Γιαννίτση ορθώς απορρίφθηκε, για συγκεκριμένους όμως λόγους που θα διατυπώνονται καθαρά, ή ότι ο αντίκτυπος της απόρριψής της αποδείχθηκε αμελητέος.

Κάτι όμως μου λέει ότι η αποσιώπησή της, διότι περί αυτού πρόκειται ξεκάθαρα, δεν είναι τυχαία, επειδή έρχεται σε αντίθεση με το παραμύθι του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς γενικότερα, ότι εφόσον δεν κυβερνήσαμε ποτέ δεν ευθυνόμαστε για τίποτα.

Επ' αυτού ένα σχόλιο. Η συλλογιστική πίσω από τον ισχυρισμό επικαλείται ένα από τα πλέον ολέθρια στερεότυπα της νεοελληνικής σκέψης: εφόσον κάποιος φταίει περισσότερο από μένα, εγώ δεν φταίω καθόλου.

Ή, αλλιώς, οι πιο αμαρτωλοί με κάνουν αναμάρτητο.

Μέσα απ’ αυτή την παραμορφωτική οπτική γωνία, οποιαδήποτε προσπάθεια να επιμεριστούν αναλογικά οι ευθύνες εκεί που ανήκουν εκλαμβάνεται ως εκ του πονηρού τέχνασμα για να αθωωθούν οι μεγάλοι φταίχτες, αναπαράγοντας έτσι τα μανιχαϊστικά αντανακλαστικά μας.

Δηλαδή, εμείς οι «καλοί» και εκείνοι οι «κακοί».

Αυτό που δεν περνάει από το μυαλό μας είναι ότι μολονότι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης βαραίνει πάντοτε και εξ ορισμού την εκάστοτε κυβέρνηση, τη χώρα μπορεί μερικές φορές να τη χαντακώσει και η αντιπολίτευση, αν η αρνητική αντίδρασή της σε μέτρα σωστά και απαραίτητα επιβάλει ένα υψηλότατο πολιτικό κόστος που η κυβέρνηση (κακώς) θα θεωρήσει απαγορευτικό.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό που ορθώς καταλογίζεται στη Νέα Δημοκρατία. Ήταν εγκληματικό λάθος το οποίο δεν παραγράφεται.

Δεν θυμάμαι όμως την Αριστερά, εκείνες τις παλιές καλές μέρες της αστακομακαρονάδας και κάποιων προνομιακών συντάξεων που ξεπερνούσαν τον τελευταίο μισθό (συν εφάπαξ), να χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου, να καταγγέλλει ή έστω να ανησυχεί. Αν τότε διαμαρτυρήθηκε για κάτι, ήταν επειδή η κυβέρνηση δεν μοίραζε περισσότερα λεφτά.

Στην όλη υπόθεση διακρίνω και μια ειρωνική διάσταση: θα περίμενε κανείς από τους μαρξιστές να έχουν πιο έντονη και βαθιά συναίσθηση της «αναγκαιότητας των καιρών».

Φαίνεται όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, υιοθετώντας την τακτική των «αστικών» κομμάτων, ενδιαφέρεται περισσότερο για το πώς κερδίζεται η εξουσία και πώς διατηρείται, χρησιμοποιώντας ως υπέρτατο όπλο την επικοινωνιακή ρητορική.

Επόμενο είναι, λοιπόν, να θεωρεί ότι άλλη η αναγκαιότητα όταν είσαι στην αντιπολίτευση και άλλη όταν γίνεις κυβέρνηση.

Nα δίνεις σε πολλούς, για να παίρνεις από πολλούς...

γράφει ο Κώστας Μαρούντας

Ή θα παίζω μουσική έτσι όπως μου αρέσει να παίζω ή δεν θα παίζω καθόλου

Ότο Φον Μπίσμαρκ

Ο Φρανσουά Ολάντ ήρθε, λοιπόν, στην Αθήνα. Κάθε φορά που λαμβάνει χώρα κάτι παρόμοιο γίνονται πάνω κάτω τα ίδια πράγματα, τουλάχιστον ως προς τη διαχείριση των φαινότυπων.

Κάθε επίσκεψη μιας σημαίνουσας στον τομέα της προσωπικότητας λειτουργεί ως "συναγερμός" για αυτόν που βρίσκεται στο ρόλο του υποδοχέα.

 Φυσικά, η όλη υπόθεση δεν είναι ζήτημα φωτογραφιών, χαμόγελων, χειραψιών και λοιπών "αποδείξεων αβροφροσύνης" που προβλέπονται είτε από πρωτόκολλα, είτε από τις πραγματικές διαθέσεις των εμπλεκόμενων.

Πίσω από κάθε τέτοια επίσκεψη υπάρχουν κίνητρα, που μπορεί να αφορούν και στους συμβολισμούς που εκπέμπονται (με βάση το timing κατά το οποίο πραγματοποιούνται, σε σχέση πάντα με τα πολλαπλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εκάστοτε διεθνούς συγκυρίας), αλλά και στην ουσία που συζητιέται πίσω από τις κλειστές πόρτες των σοβαρών διαβουλεύσεων...

Για παράδειγμα, η επίσκεψη Ολάντ σχετίζεται και με πολιτικές ισορροπίες (που υπερβαίνουν κατά πολύ πιθανές μικρές ιδεολογικές συνάφειες...), αλλά και με άλλες παραμετρικές συνθήκες όπως οικονομικής φύσεως συναλλαγές και συμφωνίες που απλώνονται και στο διακρατικό πεδίο, και στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

Το μόνο βέβαιο, για το οποίο κανείς δεν μπορεί "να κλείσει τα μάτια", είναι πως από μόνες τους τέτοιες διαδικασίες αποτελούν κάτι το σημαντικό, ανεξαρτήτως της τελικής κατάληξης που θα επιφέρουν και που θα φανεί (μόνο...) μέσα στο χρόνο.

Γιατί, καλές οι εξαγγελίες, χρήσιμες οι όποιες παραδοχές λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια των επίσημων ενημερώσεων προς τους δημοσιογράφους, όμως το είδος και η επιτυχία τέτοιων επαφών αποδεικνύεται μονάχα όταν πια έχουν ξεχαστεί για τα καλά τα "ντεσού" μιας επίσκεψης και διαπιστώνουμε το είδος, και το βαθμό εφαρμογής των όποιων συμφωνηθέντων στο πιο κρίσιμο σημείο τους: την πρακτική τους υλοποίηση...

Κάθε κυβέρνηση μιας χώρας του πολιτικο-οικονομικού-γεωστρατηγικού βεληνεκούς της Ελλάδας μπορεί να επιχαίρει όταν ηγέτες -όπως αυτός μιας χώρας όπως η Γαλλία- αποφασίζουν για τους δικούς τους λόγους (βλ. στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα γαλλικά συμφέροντα μέσα σε έναν πολυσύνθετο και πολυπολικό κόσμο σκληρών ανταγωνισμών, που σε κάποια σημεία του πλανήτη λαμβάνουν ακόμα και τη χροιά της εμπόλεμης σύρραξης) να "παίξουν το δικό σου χαρτί".

Όμως, ο Έλληνας πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του (οφείλουν να) γνωρίζουν πολύ καλά πως η αξιοποίηση μιας επίσκεψης στο επικοινωνιακό κομμάτι τελειώνει τις επόμενες κιόλας ώρες από τη στιγμή απογείωσης του αεροπλάνου που θα μεταφέρει τον επισκέπτη στον επόμενο προορισμό του ή στη βάση του...

Εξάλλου, το παράδειγμα των διεθνών συναντήσεων του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και η (μη) εξαργύρωση διάφορων πυροτεχνηματικής υφής πανηγυρισμών είναι ακόμα ζεστό στις μνήμες όλων μας...

Ο πραγματικός λογαριασμός θα έλθει όταν ευλόγως θα ζητήσει αργότερα ο κάθε ένας από τους νυν κυβερνώντες τον απολογισμό για όσα διακοινώθηκαν από κοινού από τους δύο ηγέτες στη χρονική συγκυρία των δημόσιων επαφών.

Άρα, πρέπει να περιμένουμε και να αντιληφθούμε την επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου ως κίνηση "καλής θέλησης", ως "διακήρυξη" επιθυμίας για real διαπραγμάτευση που θα αποσκοπεί σε επωφελές και για τις δύο πλευρές "δούναι και λαβείν", αλλά και ως ένα μήνυμα προς άλλες εμπλεκόμενες μεγάλες δυνάμεις του παγκόσμιου ενδοεξουσιαστικού "πολέμου" -που σχετίζονται με την Ελλάδα και τη διαμόρφωση των γενικών όρων ανάμεσα σε όλους αυτούς και την ελληνική κυβέρνηση.

Παλιότερα, είχαν έλθει και άλλοι ηγέτες μεγάλων χωρών στην Ελλάδα ή είχαν επισκεφτεί Έλληνες πρωθυπουργοί αυτές.

Πολλά είχαν ειπωθεί, πολλές προσδοκίες είχαν καλλιεργηθεί. Το τι έγινε μεταγενέστερα μπορούμε σήμερα να το ψηλαφίσουμε με σχετική άνεση και να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως οφείλουμε πάντα να κρατάμε "μικρό καλάθι".

Γιατί, καθώς ο χρόνος περνάει, τα συμφέροντα αλλάζουν, οι διεθνείς συνθήκες παίρνουν διαφορετική τροπή από αυτήν που υπήρχε στους δεδομένους χωροχρόνους μιας αντίστοιχης συνάντησης, με αποτέλεσμα σχέσεις "να χαλάνε", "νέοι έρωτες" να προκύπτουν, και γενικότερα... σε "διαρκή αναβρασμό"... να βρισκόμαστε όλοι...

Και αυτοί που διαμορφώνουν τις εξελίξεις, και αυτοί που τις παρακολουθούν, και αυτοί που παραμονεύουν για να αξιοποιήσουν προς όφελος τους είτε σαμποτάροντας υπόκρυφα, είτε καταστρέφοντας ανοιχτά και δημόσια όψιμες συμμαχίες άλλων -που δεν τους βολεύουν.

Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όλα αυτά τα γνώριζε επί χάρτου, και είχε κάνει τις σχετικές προετοιμασίες.

Τώρα, τα βιώνει, οπότε σε μέλλοντα χρόνο θα κριθεί και αυτή για την αποδοτικότητα της, για την επιτυχία των τακτικισμών της, για το μέγεθος της πραγματικής της ισχύος, για το βαθμό δυνατότητας της να προωθεί τα συμφέροντα της χώρας που υπηρετεί μέσα σε ένα περιβάλλον που διέπεται από την άτυπη αρχή της "διαρκούς σύγκρουσης" και από τη διαχρονικά ανανεώσιμη πηγή της "επιβολής του δίκιου του ισχυρού".

Σε τέτοιες συνθήκες, είναι προτιμότερο να δίνεις σε πολλούς για να παίρνεις από πολλούς, παρά να τα δώσεις όλα σε έναν στην εποχή που κανένας δεν μπορεί να επιβληθεί απόλυτα σε κανέναν...

ΥΓ. Καλό θα ήταν να μαθαίναμε κάποια στιγμή από επίσημα χείλη το γιατί το έντονο φλερτ της "πρώτης αριστερής διακυβέρνησης" με τη Ρωσία του Πούτιν πήρε τελικά το δρόμο που φαίνεται προς το παρόν να πήρε... Αυτό είναι, άλλωστε, ένα πολύ καλό (και σχετικώς πολύ πρόσφατο) παράδειγμα σύντομης "αναθεώρησης" από την ίδια την πραγματικότητα του άκρως θετικού κλίματος που έβγαινε από ένα θερμό "διακρατικό νταλαβέρι". Που είχε προσελκύσει -τους καιρούς που πραγματωνόταν- παγκόσμιο ενδιαφέρον και που σήμερα χαρίζει αισθήματα ανακούφισης σε όσους είχαν ανησυχήσει πραγματικά...

Τσίπρας: Οι τρεις «παράλογες» προτάσεις για το προσφυγικό που απορρίφθηκαν

Ικανοποιημένος για το γεγονός ότι απορρίφθηκαν τρεις παράλογες, όπως τις χαρακτήρισε, προτάσεις σε σχέση με την προσφυγική κρίση εξέφρασε λίγο μετά το τέλος της «μίνι-Συνόδου Κορυφής» στις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας.

Η πρώτη παράλογη πρόταση ήταν αυτή που αφορούσε στη δημιουργία μιας «πόλης» 50.000 προσφύγων στο εσωτερικό της Ελλάδας. Η πρόταση αυτή θα ερχόταν συμπληρωματικά, όπως είπε ο πρωθυπουργός, στις ήδη ανειλημμένες δεσμεύσεις της ελληνικής πλευράς, να δημιουργήσει κέντρα υποδοχής 7.000 ατόμων στα νησιά και άλλες 20.000 θέσεις στην Αττική και τη Βόρεια Ελλάδα.

Ο Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε πως τελικά, αντί για τη δημιουργία μιας «κωμόπολης» 50.000 προσφύγων, έγινε αποδεκτή η ελληνική πρόταση για την προώθηση μιας διαδικασίας επιδότησης του ενοικίου 20.000 προσφύγων για το διάστημα που θα παραμένουν στην Ελλάδα.

Ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι η πρόταση αυτή αποτελεί μια ουσιαστική συμβολή στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, ενώ ταυτόχρονα, όπως σημείωσε, θα έχει ως αποτέλεσμα την ένταξη των προσφύγων στον κοινωνικό ιστό της χώρας.

Η δεύτερη παράλογη πρόταση που απερρίφθη αφορούσε τη δυνατότητα μιας χώρας να μην επιτρέπει τη διέλευση προσφύγων που προέρχονται από άλλη χώρα στο έδαφός της. Αν συνέβαινε αυτό, σημείωσε, θα είχε ως αποτέλεσμα το σταμάτημα της ροής και τη δημιουργία ενός φαινομένου ντόμινο, που θα κατέληγε στην επιβάρυνση κυρίως της Ελλάδας.
Αντί αυτής της επιλογής, προκρίθηκε η ενημέρωση της χώρας διέλευσης για τον αριθμό των προσφύγων που την αφορούν. 

Η τρίτη παράλογη πρόταση που απερρίφθη ήταν αυτή που αφορούσε στη δυνατότητα να υπάρχει μια νέα επιχείρηση της Frontex στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας με στόχο να αποτρέπει και να ελέγχει τις προσφυγικές ροές προς τα Σκόπια. Ο πρωθυπουργός εξέφρασε την ικανοποίηση του για την απόρριψή της εν λόγω πρότασης, επισημαίνοντας ότι η φύλαξη των συνόρων είναι αποκλειστικά εθνική αρμοδιότητα. Η μοναδική ανάμειξη της Frontex, διευκρίνισε ο πρωθυπουργός, θα αφορά στην ταυτοποίηση περιπτώσεων προσφύγων οι οποίοι δε θα έχουν ήδη ταυτοποιηθεί στα κέντρα υποδοχής στα νησιά. Αυτές οι περιπτώσεις θα είναι ελάχιστες, εκτίμησε ο ίδιος, γιατί οι περισσότεροι πρόσφυγες στα νησιά επιζητούν την καταγραφή τους.

Συνεχίζοντας ο πρωθυπουργός, υπογράμμισε ότι κοινή είναι η διαπίστωση πως η Τουρκία διαδραματίζει πρωταρχικής σημασίας ρόλο σε ό,τι αφορά τις ροές των προφύγων. Η συνεννόηση με την Τουρκία είναι αυτή που θα δημιουργήσει τις συνθήκες για τη μείωση των ροών των προσφύγων, υπογράμμισε ο Αλ. Τσίπρας. 

Ο πρωθυπουργός ανέφερε επίσης ότι κατά τη διάρκεια της σημερινής συνεδρίασης υπήρξε κατανόηση έναντι της Ελλάδας, αρχής γενομένης από το γεγονός ότι ο έλεγχος των προσφυγικών ροών δεν μπορεί να γίνει στη μέση του διαδρόμου, αλλά στην είσοδό του. Ο Αλ. Τσίπρας αναφέρθηκε επίσης στην ανάγκη στενής συνεργασίας και συντονισμού μεταξύ της τουρκικής ακτοφυλακής και των ελληνικών λιμενικών αρχών, τονίζοντας ωστόσο ότι η κάθε χώρα πρέπει να έχει την ευθύνη φύλαξης των δικών της χωρικών υδάτων. 

Επιπλέον, ο πρωθυπουργός ανέφερε ότι στο εγγύς μέλλον θα υπάρξουν από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συγκεκριμένες προτάσεις προς την Τουρκία, κάτι που όπως είπε δημιουργεί την ελπίδα για μια αποφασιστική αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών.
Καταλήγοντας, ο πρωθυπουργός ανέφερε πως δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο ζήτημα της προσφυγικής κρίσης η ΕΕ κινήθηκε μεν με αργά βήματα αλλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Το προσφυγικό πρόβλημα, είπε, είναι κάτι που μας ξεπερνά και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί συντονισμένα από την Ευρώπη. Στην αντίθετη περίπτωση διακυβεύεται η ίδια η συνοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόνισε ο πρωθυπουργός. Θα πρέπει να πρυτανεύσει η κοινή λογική, η λογική της αλληλεγγύης, του επιμερισμού της ευθύνης και της συνυπευθυνότητας.

Πηγή

Σήμερα το βράδυ «κληρώνει» για νέο πολυνομοσχέδιο

Ανοιχτό είναι το ενδεχόμενο να κατατεθεί, ακόμη και το βράδυ της Δευτέρας, πολυνομοσχέδιο με το οποίο θα υλοποιούνται μία σειρά από προαπαιτούμενα και δράσεις που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο της τριήμερης διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των δανειστών. 

Θα προηγηθεί επίσκεψη του αντιπροέδρου της Κομισιόν, Βάλντις Ντομπρόβσκις, ο οποίος θα δώσει οδηγίες για όλα τα εκκρεμή ζητήματα που χωρίζουν την Αθήνα με τους Ευρωπαίους εταίρους. 

Από την πλευρά των δανειστών, διαρρέει μία δυσαρέσκεια για την καθυστέρηση της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει μνημονιακές δράσεις και προαπαιτούμενα, παρά τις δεσμεύσεις της Αθήνας. Από την πλευρά της, η κυβέρνηση δίνει «ραντεβού» στο EuroWorking Group της προσεχούς Πέμπτης, όπου ευελπιστεί να δρομολογηθεί η χορήγηση της δόσης των 2 δισ. ευρώ. 

Κομιστής μηνυμάτων

Η παρουσία, βέβαια, του Βάλντις Ντομπρόβσκις στην Αθήνα δεν θα μπορούσε να μη συνδέεται με τα «καυτά» ζητήματα που θα απασχολήσουν την ελληνική κυβέρνηση τους επόμενους μήνες, δηλαδή, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τη συζήτηση για το χρέους.

Άλλωστε, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, κατά τη διήμερη επίσκεψή του θα έχει μπαράζ επαφών με υπουργούς της κυβέρνησης, αλλά και τον πρωθυπουργό. Τη Δευτέρα, στις 9:30, θα συναντηθεί με τον υπουργό Οικονομίας, Γιώργο Σταθάκη, και στη συνέχεια, στις 10:30, με τον υπουργό Οικονομικών, Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον αναπληρωτή υπουργό, Γιώργο Χουλιαράκη, στο υπουργείο. Αμέσως μετά θα συναντηθεί με τα προεδρεία των κοινοβουλευτικών Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, Παραγωγής και Εμπορίου και Οικονομικών Υποθέσεων και με Διακομματική Αντιπροσωπεία της Βουλής των Ελλήνων, στις 12:00 στο κτίριο της Βουλής.

Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, ο κ. Ντομπρόβσκις θα συναντηθεί με τον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, στις 14:00, στο Μέγαρο Μαξίμου. Το πρόγραμμα της Δευτέρας θα ολοκληρωθεί με τη συνάντησή του με τον υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, Γιώργο Κατρούγκαλο, στις 15:30, στο υπουργείο.

Την Τρίτη, 27 Οκτωβρίου, ο κ. Ντομπρόβσκις θα συναντηθεί στις 9:30 με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα. Στις 10:45, συνοδευόμενος από τον δήμαρχο Αθηναίων, Γιώργο Καμίνη, θα επισκεφθεί τον Κόμβο Καινοτομίας και Επιχειρηματικότητας INNOVATHENS, έργο που δημιουργήθηκε από πρωτοβουλία της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων και συγχρηματοδοτείται από την ΕΕ, στην Τεχνόπολη-Γκάζι.

Το πρόγραμμα του αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Αθήνα θα ολοκληρωθεί με συνάντηση που θα έχει με τους εκπροσώπους των κοινωνικών εταίρων.

«Βαριά» η ατζέντα

Ο Ντομπρόβσκις θεωρείται άνθρωπος-κλειδί δημοσιονομικά και αναπτυξιακά θέματα και οι επαφές μαζί του δώσουν στην κυβέρνηση μια πρώτη εικόνα για τις προθέσεις της Κομισιόν αναφορικά με το καυτό ζήτημα της ανακεφαλαιοποίησης. Ο ίδιος, μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» έστειλε αυστηρό μήνυμα προς Μαξίμου και υπουργούς επιμένοντας πως πρέπει να υλοποιηθούν τα συμφωνηθέντα.

Η επίσκεψή του έρχεται τη στιγμή που κυβέρνηση και δανειστές έχουν χαώδεις διαφορές στο θέμα των «κόκκινων» δανείων και των πλειστηριασμών, ζήτημα που σχετίζεται άμεσα με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ενώ απειλεί και τη δόση των 2 δισ. ευρώ που προβλέπεται από το πρόγραμμα. 

Σκληρή στάση για το χρέος

Επιπλέον, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν εμφάνισε ήδη τις... διαθέσεις Κομισιόν και Βερολίνου για το ζήτημα του χρέους προϊδεάζοντας για την σκληρή γραμμή των δανειστών. Ο Βάλντις Ντομπρόβσκις απορρίπτει την περίπτωση κουρέματος του ελληνικού χρέους, ενώ επισημαίνει ότι η Ευρώπη προκρίνει μακρύτερες περιόδους αποπληρωμής και χάριτος. 

Πρόσωπα-έκπληξη στην αντιπροσωπεία

Η αντιπροσωπεία που θα συνοδεύει τον αντιπρόεδρο της Ε.Ε. Αναμένεται να είναι ενισχυμένη, καθώς θα τον συνοδεύσει ο γενικός διευθυντής της Γενικής Διεύθυνσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Σερβάς Ντερούζ, του οποίου η παρουσία στην εν λόγω αντιπροσωπεία δεν ήταν αρχικά σχεδιασμένη.

Μέρος της αντιπροσωπείας θα είναι και ο Μάαρτεν Βερβέ, επικεφαλής της νεοσύστατης «Υπηρεσίας για την Υποστήριξη των Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων». Η υπηρεσία αυτή που αποσκοπεί στην παροχή «τεχνικής βοήθειας», για την αποτελεσματικότερη υλοποίηση των διοικητικών μεταρρυθμίσεων και την αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων, έχει αναλάβει τελευταία να βοηθήσει και στη διαχείριση του προσφυγικού και μεταναστευτικού, λόγω της έντασης του προβλήματος.

Ο κ. Βερβέ θα μετάσχει στις περισσότερες συναντήσεις του αντιπροέδρου της Επιτροπής με τους Έλληνες υπουργούς.

Η επίσκεψη του κ. Ντομπρόβσκις, ο οποίος έχει στην αρμοδιότητά του το σύνολο των ελληνικών θεμάτων, δείχνει, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, την κορύφωση του ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος για την προώθηση του ελληνικού προγράμματος, καθώς σημειώνεται αμέσως μετά την επίσημη επίσκεψη του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ στην Ελλάδα και λίγες μέρες πριν την άφιξη του επιτρόπου Πιέρ Μοσκοβισί, ο οποίος αναμένεται στην Αθήνα 3- 4 Νοεμβρίου, αν και η ακριβής ημερομηνία μένει να επιβεβαιωθεί.

Πηγή

Χωρίς γραβάτα...

γράφει ο Γιάννης Παντελάκης

Στις 14 Οκτωβρίου του 2013, ο Αλέξης Τσίπρας ρωτήθηκε γιατί δεν φοράει γραβάτα. Η απάντησή του, ήταν λίγο ως πολύ αναμενόμενη: «Κουβαλάω το βάρος του ότι αν ποτέ φορέσω, θα θεωρηθεί ότι είναι μια μετατόπιση προς τον συμβιβασμό, σημειολογική μετατόπιση προς τον συμβιβασμό». Πέρασαν δυο χρόνια από τότε. Ο Τσίπρας εξακολουθεί να μην φοράει γραβάτα, προφανώς για τους ίδιους λόγους.

              
Τον έβλεπα στις φωτογραφίες με τον Ολάντ. Στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, στο δείπνο, στις συναντήσεις, στις συζητήσεις. Ο Τσίπρας πάντα χωρίς γραβάτα. Ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός. Αυτό, δεν σημαίνει πως είναι απαραίτητο να φοράει γραβάτα. Προσωπικά τουλάχιστον μου είναι αδιάφορο. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι πως ως πρωθυπουργός, δεν έχει απλά μετατοπιστεί προς τον συμβιβασμό, αλλά έχει μετατραπεί σ’ ένα πολύ χαρακτηριστικό δείγμα του.
                
Έκανε τον απόλυτο συμβιβασμό (Μνημόνιο), διατηρεί άριστες σχέσεις με τους πιο συντηρητικούς εκπροσώπους της κοινωνίας (ιεράρχες), συγκυβερνά μ’ έναν ακραία δεξιό σχηματισμό, ακολουθεί έναν απόλυτο κομφορμιστικό τρόπο ζωής, κάνει διακοπές σε νοικιασμένες βίλες και σε κότερα οικονομικά ισχυρών, φοράει στρατιωτικά τζάκετ, αλλά δεν φοράει γραβάτα. Και αν ρωτηθεί και σήμερα γιατί το κάνει, το πιο πιθανόν είναι πως θα δώσει την ίδια  απάντηση. Γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελεί μια σημειολογική μετατόπιση προς τον συμβιβασμό!
               
Ο Τσίπρας ενδεχομένως να έχει διαφορετικές παραστάσεις, ερεθίσματα, αναγνώσματα και αναφορές για το τι σημαίνει να παραμένεις ασυμβίβαστος. Είναι πολύ πιθανόν ακόμα και οι σημειολογικές του αναφορές για όλα αυτά να έχουν ένα σχετικό έλλειμμα.  Ίσως η κουλτούρα του να είναι διαφορετική (sic). Μπορεί να μην έχει καν διαβάσει την ιστορία μεγάλων προσωπικοτήτων της Αριστεράς, τις οποίες προσπαθεί με απόλυτη αποτυχία να μιμηθεί.
               
Υπάρχει βέβαια πάντα η πιθανότητα η συγκεκριμένη ενδυματολογική του επιλογή (την οποία ο ίδιος έχει αναγάγει σε κάτι σημαντικό), να έχει τις ρίζες της στα ζιβάγκο του Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο αν δεν κάνω λάθος έχει δηλώσει ότι θαυμάζει. Και σίγουρα προσπαθεί να μιμηθεί σε πολλά επίπεδα, ακόμα και στη φωνή. Ωστόσο, ακόμα και εκείνος όταν πήρε την εξουσία, άφησε τα ζιβάγκο στο προσωπικό του χρονοντούλαπο. Κάποιος πρέπει να το πει στον Τσίπρα αυτό. Αν μη τι άλλο και για να προστατεύσει μια σειρά υπουργών που τον ακολουθούν στον ενδυματολογικό του κώδικα πιστεύοντας πως έτσι είναι «εντός γραμμής», μιας και είναι φανερό πως και γραβάτες θα φόραγαν και παπιγιόν ίσως... 

O Ολάντ και η σοσιαλδημοκρατία του έρωτα

γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

H μόνη σοβαρή απάντηση στο γιατί ήρθε ο Ολάντ στην Ελλάδα είναι γιατί του κάνει καλό στις δημοσκοπήσεις. Η εμπλοκή του Γάλλου Προέδρου στην ελληνική διαπραγμάτευση και μάλιστα με μια πιο «φιλική» στάση και το να «βγάζει γλώσσα» στους Γερμανούς, δίνει πόντους δημοφιλίας στον Ολάντ, ο οποίος εξανέμισε πολύ γρήγορα το πολιτικό του κεφάλαιο εν μέσω στασιμότητας στη γαλλική οικονομία και ροζ σκανδάλων του ίδιου. Πριν από την εμπλοκή του στην ελληνική διαπραγμάτευση ο Ολάντ είχε αρχίσει να μοιάζει στα μάτια των συμπατριωτών του σαν τον «Λουί ντε Φυνές» της πολιτικής. Κι ακριβώς εκείνη τη στιγμή, του ήρθε ως από μηχανής Θεός ο … Τσίπρας.

Συνεπώς μην περιμένετε πως θα υπάρξει από την επίσκεψη κάποιο «δια ταύτα» με πρακτικό ενδιαφέρον. Ο Ολάντ θα μας χτυπήσει φιλικά την πλάτη για να «συνεχιστούν οι μεταρρυθμίσεις» και θα πει άλλη μια φορά πως όταν έρθει η ώρα της διαπραγμάτευσης του χρέους «η Γαλλία θα είναι δίπλα σας». Αυτά… Γι αυτό άλλωστε και το ειδησεογραφικό ενδιαφέρον της επίσκεψης επικεντρώνεται στο μενού του χθεσινοβραδινού δείπνου στο Προεδρικό και στη βόλτα στο Γκάζι που πήγαν αμέσως μετά Τσίπρας και Ολάντ, με παρέα «καλλιτεχνική», του Λαζόπουλου συμπεριλαμβανομένου.

Η «καλή ζωή» είναι αλήθεια πως προκάλεσε πολλούς πονοκεφάλους μέχρι σήμερα στον Ολάντ αλλά δεν λέει να την απαρνηθεί. Είναι στο “DNA” της σοσιαλδημοκρατίας. Θυμάμαι όταν μόλις είχα επιστρέψει από τις ΗΠΑ και ξεκίνησα τη συνεργασία μου με κορυφαίο υπουργό του ΠΑΣΟΚ που βρισκόταν τότε στην ακμή της δόξας του, μού είπε επί λέξει: « Εμείς ο σοσιαλιστές γ@μ@με… Ξέχνα τα μονογαμικά των Washingtonians τώρα…».

Η «σοσιαλδημοκρατία του έρωτα» ωστόσο είναι καλή, όταν τα πράγματα πηγαίνουν από μόνα τους. Όταν τα πράγματα βρίσκονται στο σημείο που βρίσκονται σήμερα, με τις τράπεζες να παραμένουν επί της ουσίας κλειστές, την αγορά να αναστενάζει και τα νοικοκυριά να βρίσκονται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, τότε η «καλή ζωή» της σοσιαλδημοκρατίας δεν ξέρω κατά πόσο είναι η σωστή απάντηση.

Υπό αυτή την έννοια, ο Τσίπρας επικοινωνιακά δεν κερδίζει τίποτα από την επίσκεψη. Ούτε επενδυτικά έχει να περιμένει κάτι. Μένει μόνο μια αόριστη πολιτική υποστήριξη, η οποία θα δούμε κι αυτή πως θα εκφραστεί… Τότε θα μου πείτε, γιατί σήκωσε ο Καμμένος 3 Μιράζ να συνοδεύουν το αεροπλάνο του Ολάντ, με κόστος 30.000 ευρώ/ώρα; Μα, για να πει το αυτονόητο: «Είμαστε καλοί πελάτες».

Φρανσουά και Βικτόρια: Ποια μύγα τους τσίμπησε και αγάπησαν τον Αλέξη;

γράφει ο Γιώργος Πετράκης

Ο κ. Φρανσουά Ολαντ μίλησε με τέτοιο τρόπο κατά την επίσκεψη του στην Ελλάδα, που έκανε ακόμη και τον Αλέξη Τσιπρα να κοκκινίζει από σεμνότητα. Τέτοιο φίλο χρόνια είχαμε να υποδεχθούμε  στην χώρα μας. Σε όλα μας στήριξε, όλα τα υποσχέθηκε.

Την Τετάρτη ήταν η Αμερικανίδα βοηθός υπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νουλαντ, που τελειώνοντας  τις συναντήσεις της  με τον Αλέξη Τσιπρα και τον Νίκο Κοτζιά δήλωνε «ικανοποιημένη» για την προσπάθεια της κυβέρνησης, «εντυπωσιασμένη» για την υποδοχή των προσφύγων, «ενθουσιασμένη» για την συνετή συνεργασία στα ενεργειακά.

Χρόνια είχε να μιλήσει Αμερικανός αξιωματούχος έτσι για ελληνική κυβέρνηση.

Τι ηταν αυτό που έκανε ευτυχή την Βικτόρια και τόσο θερμό τον Φρανσουά;

Για τον Γάλλο πρόεδρο η απάντηση είναι σχεδόν προφανής. Η Γαλλία περιθωριοποιημένη από την Γερμανία, αναζητεί πεδίο δράσης. Πεδίο στο οποίο θα μπορέσει να δώσει το στίγμα της. Και καθώς δεν μπορεί να δώσει χρήματα μπορεί να δώσει ενθάρρυνση, όμορφες κουβέντες και όραμα.

Ο κ. Ολαντ ήταν συγκρατημένος στην Αθήνα: έκανε μικρές χειρουργικές επιθέσεις στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε, μίλησε για Αλληλεγγύη, αυτή που ζητούσε η Ελλάδα και της την αρνιόντουσαν (οι Γερμανοι), την ίδια Αλληλεγγύη με αυτή που τώρα ζητούν οι Γερμανοί για το προσφυγικό.

Είπε ότι πρέπει να συζητηθεί το κατώτατο όριο για κατασχέσεις σπιτιών, και να αρχίσει η συζήτηση για το χρέος.

Και χαιρέτησε την Ελληνική Βουλή που “δεν άκουσε τις σειρήνες” για προσωρινό grexit και τελικά στήριξε τον Αλέξη Τσιπρα, να υπογράψει το Μνημόνιο και να σωθεί έτσι και η ενότητα της Ευρώπης.

Τράβηξε γραμμή στα παλιά ο Φρανσουά… Τώρα δεν πρέπει να εκτεθεί ο ίδιος και γι’ αυτό η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει με τον καλύτερο τρόπο (για τους δανειστές) το Μνημόνιο που υπέγραψε ο κ. Τσιπρας. Και όσο συμβαίνει αυτό, ο κ. Ολαντ θα παραμένει φίλος και εταίρος, και ο διάδοχος του το ίδιο θα κάνει. Το κλειδί για τον κ. Ολαντ ηταν αυτό: μια αξιόπιστη δύναμη που θα εφαρμόζει τα Μνημόνια. Κι αν μάλιστα καταφέρει να συνομιλεί και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκράτες με τον Αλέξη Τσιπρα ακόμη καλυτέρα, σε μια Ευρώπη που κυριαρχούν οι συντηρητικοί…

Από την πλευρά της, η κ. Νουλαντ δεν ηταν περιχαρής μόνο από την συνέπεια με την οποία ο κ. Τσιπρας και η κυβέρνηση του δείχνουν να εφαρμόζουν το Μνημόνιο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ειχε κι άλλο λόγο, βλέποντας και ακούγοντας ότι έχουν τελειώσει οι “Λαφαζανιές” για τις οποίες μάλιστα είχε πεισθεί και ο ίδιος ο κ. Τσιπρας, ότι θα πούμε του Πουτιν να μας δώσει 5 δις προκαταβολή για τον αγωγό που ενδεχομένως να κατασκευασθεί ως συνέχεια του Turkish Stream.

Ακούς πλέον τον Νίκο Κοτζια και τον Πάνο Σκουρλετη και νομίζεις ότι ακούς τον Αμερικανό απεσταλμένο για θέματα Ενέργειας Αμμος Χοκστάιν: “Διαφοροποίηση” πηγών, όχι «εξάρτηση», εναλλακτικές πηγές για μείωση τιμών κ.α. Και από τον Turkish Stream η συζήτηση πλέον πήγε στους αγαπημένους αγωγούς των αμερικανών, τον TAP και τον Ελληνοβουλγαρικο IGB.

Έτσι η κ. Νουλαντ βλέπει έναν σπουδαίο εταίρο για να αποκρουσθεί η προσπάθεια της Ρωσίας για συνέχιση της εξάρτησης των Δυτικών Βαλκανιων και της Βουλγαρίας  από την Gazprom.

Ο κ. Χοκστάιν  και η κ. Νουλαντ, συναντούν  πλέον τον πρωθυπουργό Αλ. Τσιπρα, τον κ. Κοτζιά και τον κ. Σκουρλετη και στην Μόσχα για ..ισορροπίες στείλαμε τον Γιωργο Τσιπρα. Τον εξάδελφο του Πρωθυπουργού, που έχει διορισθεί Γ.Γ. διεθνών και οικονομικών σχέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Και πήγε εκεί και συναντήθηκε με τον ρώσο υπουργό Ενεργείας και συμφώνησαν, όπως μας λένε, να προχωρήσει το έργο του Turkish Stream και η επέκταση του προς την Ελλάδα.

Όλοι γνωρίζουν ότι σημασία είχαν αυτά που είπαν οι ανώτεροι του στην κ. Νουλαντ, η οποία βεβαίως δεν παίζει…

Ήταν οι δυο στροφές που άνοιξαν δρόμους. Η υπογραφή του Μνημονίου και η εγκατάλειψη της Μόσχας… Και εκαναν τον κ. Τσιπρα τόσο αγαπητό στον Φρανσουά, στην Βικτορια, στην Αγκελα και τόσους αλλους…

Ελλάς – Γαλλία – Gazarte!

γράφει ο Ζαχαρίας Λουδάρος

Οι «ήσυχες μέρες» τελειώνουν. Συναντώ όλο και πιο συχνά, όλο και περισσότερους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν την αίσθηση ενός «επικείμενου τέλους».

Οι πιο «ψύχραιμοι» από αυτούς, κατανοούν πως «κάθε τέλος, είναι μια νέα αρχή» και κατά κάποιο τρόπο προετοιμάζονται. Άλλοι υλικά, άλλα ηθικά, άλλοι ψυχολογικά, φιλοσοφικά, βγάζοντας διαβατήριο, κοκ. Ουσιαστικά φαντασιώνονται ως μέλλον ένα copy paste του παρελθόντος, με κάτι μικρές προσαρμογές. Έχουν ασφαλώς τις αμφιβολίες τους και τις αβεβαιότητές τους, αλλά σε γενικές γραμμές εκτιμούν πως «θα τα βρούμε όλα».

Υπάρχει πάντα όμως και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού, όπου από κει φαίνεται πως το μέλλον μπορεί να μην είναι έτσι ακριβώς όπως το σκέφτονται οι «ψύχραιμοι». Για να μη ζει ο καθένας στον «κόσμο του» καλό είναι να ξέρουμε όλοι πως σε αυτή τη χώρα και μετά απ’ όλα όσα μεσολάβησαν τα πέντε τελευταία χρόνια, σχεδόν οι μισοί μαθητές που φοιτούν σε σχολεία ιδιαίτερα ευπαθών περιοχών αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια. Ένας στους έξι μαθητές αντιμετωπίζει προβλήματα σωματικής υγείας και ένας στους τέσσερις προβλήματα συναισθηματικής υγείας.

Αυτά τα είπε το Ινστιτούτο Prolepsis σε συνέντευξη τύπου, τη Δευτέρα, 12 Οκτωβρίου 2015 και ανέδειξε μία από τις πλέον τραγικές όψεις της κοινωνικής πραγματικότητας σήμερα. Αλλά δεν είναι η μόνη. Σε λίγες μέρες, εκτός από νηστικά παιδιά θα μιλάμε και για παιδιά που ξεπαγώνουν από το κρύο. Και σε αυτή την εικόνα «Τρίτου Κόσμου» προσθέστε και μερικές χιλιάδες άστεγων και πεινασμένων προσφύγων στις πλατείες και στους δρόμους.

Επιπλέον, μπαίνουμε στη χρονική φάση όπου η πλειοψηφία αυτών που καλούνται να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ, τον αντιλαμβάνονται ως μηχανισμό εξόντωσης της μικρής και μεσαίας ακίνητης περιουσίας, φτιαγμένης στην πλειονότητα των περιπτώσεων από κόπους και θυσίες δύο τουλάχιστον γενιών. Όπως και η σύνταξη που μετατρέπεται σε φιλοδώρημα αναξιοπρέπειας, γίνεται αντιληπτή ως εξαπάτηση για τα χρόνια που θυσιάστηκαν στο καθημερινό «μαγγανοπήγαδο» της δουλειάς.

H υπομονή είναι αρετή, αλλά έχει και τα όριά της. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς τη γυάλινη μαγική σφαίρα για να προβλέψει το προφανές. Φτάνουμε στο «σημείο βρασμού» και θα είναι εξαιρετικά δύσκολο για ένα χρεωκοπημένο και αναξιόπιστο πολιτικό σύστημα να βρει πολιτικές διαχείρισης όλου αυτού του θυμικού που συσσωρεύεται με δραματικά κλιμακούμενη επιτάχυνση.

Ο συνειδητός θυμός, υποσυνείδητα, ψάχνει μια διέξοδο. Η Αγανάκτηση όμως είναι άλλο πράγμα. Δεν βλέπει μπροστά της κανένα μέλλον για να το σκεφτεί «ψύχραιμα». Αναπαριστά τον βιβλικό «Σαμψών» και αυτοκαταστρέφεται φωνάζοντας «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων».

Όσο η πολιτική αδράνεια μάλιστα παγιώνεται (ηθελημένα ή επιβεβλημένα, στο τέλος κανείς δεν θα ρωτήσει…) τόσο επιταχύνονται οι κοινωνικές διεργασίες που πυκνώνουν τις τάξεις ενός απροσδιόριστου «πλήθους», το οποίο νιώθει και είναι «Νο Future». Είναι θέμα χρόνου η αντίφαση μεταξύ πολιτικής αδράνειας και κοινωνικής επιτάχυνσης με «καύσιμη ύλη» την Αγανάκτηση να οδηγήσει σε έκρηξη, οπότε είναι ωμή ηλιθιότητα να παριστάνει κανείς την Μαρία Αντουανέτα, απορώντας γιατί οι βιαίως φτωχοποιημένοι να είναι αγανακτισμένοι ενώ υπάρχει τόση … φιλανθρωπία!
Τα επισημαίνω σήμερα όλα αυτά, όχι για να γίνω μάντης κακών αλλά διότι η «ελίτ» των ολιγαρχών της χώρας, παριστάνει την «ωραία κοιμωμένη» και τάχα μου το μόνο για το οποίο δείχνει να ανησυχεί είναι ποιος θα πάρει τις άδειες για τα κανάλια, οπότε για να περάσει το «δικό της», απειλεί να τα κάνει… «όλα πουτάνα».
Εικάζω ωστόσο, πως όταν οι τηλεοράσεις θα συγκεντρώνονται μαζικά για να καούν «τελετουργικά» στο Σύνταγμα, τότε κάποιοι θα έχουν πραγματικά σοβαρούς λόγους να ανησυχούν…

ΥΓ: Σε αντίθεση με τα ανωτέρω «ψυχοπλακωτικά», το μέλλον μπορεί να έχει πολύ… παρελθόν μέσα. Με τις αναγκαίες προσαρμογές στο σενάριο πάντα. Από την «κλασσικούρα» του «Ελλάς – Γαλλία – Συμμαχία», σε κάτι πιο «χιπστερέ». Ας πούμε… Ελλάς – Γαλλία – Gazarte! Παλιά αγοράζαμε Μιράζ, τώρα απλώς πουλάμε… αέρα! Σε διάφορες μορφές και σε εκπληκτικά συμφέρουσες τιμές.

Είναι όντως νεκρό το σχέδιο Σόιμπλε περί Grexit;

Η τρόικα ήρθε, είδε και απήλθε αφήνοντας πίσω της μια ακόμη (;) εμπλοκή, η Κομισιόν – δια του αντιπροέδρου της Βλάντις Ντομπρόφσκις – έρχεται και το Μαξίμου ετοιμάζεται για τη νέα ευρωπαϊκή, πολιτική μάχη: Είναι η μάχη που θα δείξει εάν πίσω από την εμπλοκή στο, άκρως ευαίσθητο κοινωνικά, θέμα των πλειστηριασμών βρίσκεται μόνον η «συνήθης» ακαμψία της τρόικας ή εάν πρόκειται για την πρώτη υπόγεια νάρκη στην συμφωνία του Αυγούστου.

Η χαοτική απόσταση στις θέσεις πιστωτών – κυβέρνησης για την προστασία της πρώτης κατοικίας και, κυρίως, οι «σκληρά αντικοινωνικές» όπως λέει κυβερνητικός παράγοντας, αξιώσεις των πιστωτών ενεργοποιούν  βαθύτερους προβληματισμούς. Και ξαναφέρνουν στο προσκήνιο το ερώτημα εάν το σχέδιο Σόιμπλε περί Grexit έχει θαφτεί βαθιά στη νύχτα της 12ης Ιουλίου ή εάν παραμένει η κρυφή εφεδρεία των σκληρών της ευρωζώνης.

Στο Μαξίμου ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν πειστεί ότι ο «άξονας Σόιμπλε» έχει υπαναχωρήσει οριστικά στα σχέδιά του για μια ευρωζώνη των ελίτ και των δύο ταχυτήτων. Εξ ου και η ευθεία δημόσια δήλωση Τσίπρα την Παρασκευή, ενώπιον μάλιστα του Φρανσουά Ολάντ, ότι «κάποιοι θέλουν ακόμη την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη» και η προειδοποίηση ότι «δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να επαναφέρει αυτή την ανόητη συζήτηση».

Πίσω από τις προκλητικές απαιτήσεις και τις καθυστερήσεις στην αξιολόγηση κυβερνητικές πηγές βλέπουν όχι αναγκαστικά συντεταγμένο σχέδιο αλλά «μια νέα ευκαιρία για τις σκληρές φράξιες της Ευρώπης που, ενδεχομένως, εγγράφουν υποθήκες για να εξαπολύσουν την επόμενη επίθεση». Το αξιοσημείωτο είναι πως την ίδια ανησυχία δείχνουν να συμμερίζονται και άλλα ευρωπαϊκά κέντρα, με απολύτως ενδεικτικές τις επίσης δημόσιες και καθαρές αιχμές Ολάντ κατά Σόιμπλε μέσα από την ελληνική Βουλή: «Σταθήκατε στο ύψος των περιστάσεων. Εκφράσατε τις δικές σα ευαισθησίες αλλά και τη δέσμευσή σας να μείνετε στην ευρωζώνη έναντι διχαστικών δυνάμεων αλλά και διαφόρων που σας συμβούλευαν να βγείτε για λίγο…», ήταν η φράση του γάλλου προέδρου που στόχευσε ευθέως στο Βερολίνο.

Απέναντι σ’ αυτή τη λανθάνουσα αλλά εν δυνάμει απειλή, η κυβέρνηση χαράσσει την στρατηγική της σε δύο άξονες: Επιταχύνοντας αφ’ ενός και κλείνοντας όλα τα μέτωπα για να ολοκληρωθεί άμεσα η αξιολόγηση και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και επιχειρώντας αφ’ ετέρου να «κάψει» τα όποια νέα σχέδια κρίσης θέτοντας το ζήτημα σε πολιτικό, ευρωπαϊκό και διεθνές, επίπεδο.

Το μήνυμα Ολάντ ότι το θέμα των πλειστηριασμών πρέπει να συζητηθεί στο Eurogroup κι, εάν χρειαστεί, ακόμη και σε επίπεδο αρχηγών κρατών δείχνει τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να χτίσει πάνω στο έδαφος των νέων συμμαχιών που άνοιξαν τα γεγονότα και η συνθηκολόγηση του καλοκαιριού – συμμαχιών, που στην ιδανική τους έκβαση θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν νέο άξονα «αντι - Σόιμπλε», ήτοι σε μια νέα πρόταση ευρωρεαλισμού μεν αλλά με διακριτό κοινωνικό πρόσημο.

Πρόκειται για έναν στόχο εξαιρετικά φιλόδοξο και αβέβαιο, αλλά η επιλογή να αναζητηθεί πολιτική λύση στο θέμα των πλειστηριασμών μπορεί να αποτελέσει και το πρώτο κρας τεστ για τη νέα διαμόρφωση των συσχετισμών στην Ευρώπη. Κατά την αυριανή άφιξη Ντομπρόφσκις θα διερευνηθούν οι προθέσεις της Κομισιόν, η κυβέρνηση θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί παράλληλα την δεδηλωμένη θέση του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι για αποσύνδεση της αξιολόγησης από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ενώ σε πιο μεσοπρόθεσμο ορίζοντα οι ρευστές πολιτικές εξελίξεις σε Πορτογαλία και Ισπανία εκτιμάται ότι μπορεί να δώσουν πρόσθετη ώθηση σ’ αυτό τον δρόμο προς την πιο πολιτική και κοινωνική Ευρώπη.

Ατυχώς, δεν πρόκειται για δρόμο χωρίς λιτότητα, πρόκειται απλά για δρόμο «ευελιξίας», όπως τουλάχιστον τον προσδιόρισε ο Φρανσουά Ολάντ…

Πηγή