Είναι όντως νεκρό το σχέδιο Σόιμπλε περί Grexit;

Η τρόικα ήρθε, είδε και απήλθε αφήνοντας πίσω της μια ακόμη (;) εμπλοκή, η Κομισιόν – δια του αντιπροέδρου της Βλάντις Ντομπρόφσκις – έρχεται και το Μαξίμου ετοιμάζεται για τη νέα ευρωπαϊκή, πολιτική μάχη: Είναι η μάχη που θα δείξει εάν πίσω από την εμπλοκή στο, άκρως ευαίσθητο κοινωνικά, θέμα των πλειστηριασμών βρίσκεται μόνον η «συνήθης» ακαμψία της τρόικας ή εάν πρόκειται για την πρώτη υπόγεια νάρκη στην συμφωνία του Αυγούστου.

Η χαοτική απόσταση στις θέσεις πιστωτών – κυβέρνησης για την προστασία της πρώτης κατοικίας και, κυρίως, οι «σκληρά αντικοινωνικές» όπως λέει κυβερνητικός παράγοντας, αξιώσεις των πιστωτών ενεργοποιούν  βαθύτερους προβληματισμούς. Και ξαναφέρνουν στο προσκήνιο το ερώτημα εάν το σχέδιο Σόιμπλε περί Grexit έχει θαφτεί βαθιά στη νύχτα της 12ης Ιουλίου ή εάν παραμένει η κρυφή εφεδρεία των σκληρών της ευρωζώνης.

Στο Μαξίμου ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν πειστεί ότι ο «άξονας Σόιμπλε» έχει υπαναχωρήσει οριστικά στα σχέδιά του για μια ευρωζώνη των ελίτ και των δύο ταχυτήτων. Εξ ου και η ευθεία δημόσια δήλωση Τσίπρα την Παρασκευή, ενώπιον μάλιστα του Φρανσουά Ολάντ, ότι «κάποιοι θέλουν ακόμη την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη» και η προειδοποίηση ότι «δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να επαναφέρει αυτή την ανόητη συζήτηση».

Πίσω από τις προκλητικές απαιτήσεις και τις καθυστερήσεις στην αξιολόγηση κυβερνητικές πηγές βλέπουν όχι αναγκαστικά συντεταγμένο σχέδιο αλλά «μια νέα ευκαιρία για τις σκληρές φράξιες της Ευρώπης που, ενδεχομένως, εγγράφουν υποθήκες για να εξαπολύσουν την επόμενη επίθεση». Το αξιοσημείωτο είναι πως την ίδια ανησυχία δείχνουν να συμμερίζονται και άλλα ευρωπαϊκά κέντρα, με απολύτως ενδεικτικές τις επίσης δημόσιες και καθαρές αιχμές Ολάντ κατά Σόιμπλε μέσα από την ελληνική Βουλή: «Σταθήκατε στο ύψος των περιστάσεων. Εκφράσατε τις δικές σα ευαισθησίες αλλά και τη δέσμευσή σας να μείνετε στην ευρωζώνη έναντι διχαστικών δυνάμεων αλλά και διαφόρων που σας συμβούλευαν να βγείτε για λίγο…», ήταν η φράση του γάλλου προέδρου που στόχευσε ευθέως στο Βερολίνο.

Απέναντι σ’ αυτή τη λανθάνουσα αλλά εν δυνάμει απειλή, η κυβέρνηση χαράσσει την στρατηγική της σε δύο άξονες: Επιταχύνοντας αφ’ ενός και κλείνοντας όλα τα μέτωπα για να ολοκληρωθεί άμεσα η αξιολόγηση και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και επιχειρώντας αφ’ ετέρου να «κάψει» τα όποια νέα σχέδια κρίσης θέτοντας το ζήτημα σε πολιτικό, ευρωπαϊκό και διεθνές, επίπεδο.

Το μήνυμα Ολάντ ότι το θέμα των πλειστηριασμών πρέπει να συζητηθεί στο Eurogroup κι, εάν χρειαστεί, ακόμη και σε επίπεδο αρχηγών κρατών δείχνει τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Πρόθεση της κυβέρνησης είναι να χτίσει πάνω στο έδαφος των νέων συμμαχιών που άνοιξαν τα γεγονότα και η συνθηκολόγηση του καλοκαιριού – συμμαχιών, που στην ιδανική τους έκβαση θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε έναν νέο άξονα «αντι - Σόιμπλε», ήτοι σε μια νέα πρόταση ευρωρεαλισμού μεν αλλά με διακριτό κοινωνικό πρόσημο.

Πρόκειται για έναν στόχο εξαιρετικά φιλόδοξο και αβέβαιο, αλλά η επιλογή να αναζητηθεί πολιτική λύση στο θέμα των πλειστηριασμών μπορεί να αποτελέσει και το πρώτο κρας τεστ για τη νέα διαμόρφωση των συσχετισμών στην Ευρώπη. Κατά την αυριανή άφιξη Ντομπρόφσκις θα διερευνηθούν οι προθέσεις της Κομισιόν, η κυβέρνηση θα επιδιώξει να εκμεταλλευτεί παράλληλα την δεδηλωμένη θέση του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι για αποσύνδεση της αξιολόγησης από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ενώ σε πιο μεσοπρόθεσμο ορίζοντα οι ρευστές πολιτικές εξελίξεις σε Πορτογαλία και Ισπανία εκτιμάται ότι μπορεί να δώσουν πρόσθετη ώθηση σ’ αυτό τον δρόμο προς την πιο πολιτική και κοινωνική Ευρώπη.

Ατυχώς, δεν πρόκειται για δρόμο χωρίς λιτότητα, πρόκειται απλά για δρόμο «ευελιξίας», όπως τουλάχιστον τον προσδιόρισε ο Φρανσουά Ολάντ…

Πηγή