Μπράβο ρε Καραμέρο…!

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος

Από την εμπειρία μου στην πολιτική επικοινωνία για ένα πράγμα είμαι απόλυτα βέβαιος. Πως η πολιτική είναι ένα «μυστήριο τραίνο», χωρίς τακτικά δρομολόγια κι όσοι έχουν πολιτικές φιλοδοξίες πρέπει να είναι και έτοιμοι να ανέβουν όταν περάσει από μπροστά τους, διότι αν χάσουν την ευκαιρία, τότε  το τραίνο μπορεί να μην ξαναπεράσει και ποτέ. Γι αυτό και σε πολλούς με τους οποίους συνεργάστηκα έλεγα πάντα πως θα πρέπει να ανησυχούν λιγότερο για την ατάκα των 30 δευτερολέπτων και περισσότερο για την οργανωτική τους ετοιμότητα. Πλην όμως, το ελληνικό πολιτικό προσωπικό είναι φυγόπονο, έχει πάντα μια ροπή στα βολικά και τα εύκολα οπότε είναι συνήθως … απροετοίμαστο για οτιδήποτε κι αν συμβεί.

Χαίρομαι κάθε φορά που αυτόν τον κανόνα, τον επιβεβαιώνουν φωτεινές εξαιρέσεις. Και τέτοια είναι η περίπτωση του Γιώργου Καραμέρου. Τον μάθαμε όλοι σαν τηλεοπτικό δημοσιογράφο αλλά στη θέση του Αντιπεριφερειάρχη Βορείου Τομέα Αττικής,  αποδεικνύεται πως εξελίσσεται σε έναν σοβαρό πολιτικό manager, από αυτούς που πραγματικά έχει ανάγκη αυτή η χώρα. Και βέβαια αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο με το γεγονός πως ο Καραμέρος γνωρίζει από την τηλεοπτική του εμπειρία πως ο χρόνος είναι το παν και πως αν δεν δώσει σημασία στη σωστή προετοιμασία όταν θα έρθει η ώρα του “thestageisyours” το πιθανότερο είναι να τα κάνεις … μούσκεμα. Όπως έχει συμβεί με πάρα πολλούς που βρέθηκαν στην αντίστοιχη θέση.

Τα βόρεια προάστια πέρασαν με μικρές πληγές τον Αρμαγεδδώνα της κακοκαιρίας που σάρωσε Δυτική Αθήνα και Ύδρα αλλά  οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ της Αυτοδιοίκησης ξέρουν ότι ο Καραμέρος από τα μέσα Αυγούστου τραβολογούσε τους εργολάβους μέσα στη ζέστη για να κόβουν  καλάμια και να μαζεύουν  μπάζα από τα ρέματα των βορείων προαστίων ερχόμενος σε αντιπαράθεση ακόμα και συντρόφους του,  στους «Οικολόγους Πράσινους» που ανήκει πολιτικά. Αποκορύφωμα όταν κόντρα στο Δασαρχείο ανέβηκε στην Πεντέλη και φρόντισε να καθαριστούν 9 μικρά φράγματα που είχαν να καθαριστούν από εποχής υπουργίας Βάσως Παπανδρέου.  Έτσι  »κρατήθηκαν  τα νερά ψηλά» αλλιώς θα είχαν φτάσει στο Χαλάνδρι.

Πληροφορούμαι όμως πως τα πάει καλά και σε άλλους τομείς. Για όσους παρακολουθούν τη  διαχείριση των αποβλήτων γνωρίζουν πως ο Καραμέρος κατάφερε  μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου  να έχει τελειώσει τον σχεδιασμό αλλά και την χωροθέτηση των τοπικών κέντρων ανακύκλωσης στους Δήμους, βρίσκοντας τρόπο συνεννόησης και με τους «γαλάζιους»  Δημάρχους.

Επίσης έχει γίνει σχεδόν ανέκδοτο το γεγονός πως ο Καραμέρος σε κάθε σύσκεψη ρωτά τους υπηρεσιακούς της Περιφέρειας  για το «τι θα γίνει με το ένα εκατομμύριο ευρώ που βάλαμε με τη Δούρου για έργο στον Ποδονίφτη και την οδό Κόδρου στο Χαλάνδρι εκεί στην Κηφισίας στις σημαίες του Κοκκώνη, που πνίγονται εδώ και σαράντα χρόνια» αλλά τα γέλια κοπήκανε όταν πριν λίγες εβδομάδες έπεσαν κεφάλια για τα διαφημιστικά μπάνερ και την κακή  κατάσταση των δρόμων σε Κηφισίας και Μεσογείων.

Οι πυροσβέστες στο κέντρο επιχειρήσεων πολιτικής προστασίας δίπλα στην Ριζάρειο σχολή στο Χαλάνδρι ξέρουν ότι μόλις ο ουρανός σκοτεινιάσει στα βόρεια προάστια θα σκάσει μύτη ο Αντιπεριφερειάρχης  με τον ασύρματο στο χέρι. Ε, πως αλλιώς; Από την αναπαυτική καρέκλα του γραφείου πίνοντας φρέντο;

Και όσοι βιάζονται να τον ταυτίσουν με τον ΣΥΡΙΖΑ καλό ήταν να θυμίσουμε πως ήταν και παρέμεινε στους Οικολόγους Πράσινους την ώρα που πολύς κόσμος  «μπούκαρε» κομψά ή άκομψα, από τις «πόρτες» κι από τα «παράθυρα» στον  ΣΥΡΙΖΑ. Ο Καραμέρος περιορίστηκε στην απλή φιλία με την γενιά των σαραντάρηδων που «κυβερνούν τον ΣΥΡΙΖΑ και την χώρα» αυτόν τον καιρό, κρατώντας αν θέλετε και κάποιες «αποστάσεις ασφαλείας».

Ο Καραμέρος επιδεικνύει αρετές που σκιαγραφούν έναν ικανό, σύγχρονο πολιτικό manager. Κι επειδή έχουμε μεγάλη έλλειψη, εκτιμώ  πως αυτές οι αρετές δεν θα πρέπει να περάσουν απαρατήρητες. Μπροστά μπορούμε να πάμε μόνο με ανθρώπους που ξέρουν να κοιτάζουν μπροστά και όχι διαρκώς πίσω από την πλάτη τους.